Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Αυτοκτόνησε ο Dominique Venner χθες 21 Μαίου. Το τελευταίο άρθρο που ανήρτησε στην ιστοσελίδα του



  Ο 78χρονος Dominique Venner (Ντομινίκ Βενέρ) γάλλος ιστορικός και ακτιβιστής αυτοκτόνησε με πιστόλι μέσα στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων, μπροστά στην Αγία Τράπεζα, με μια σφαίρα στο στόμα. 

Ο Βενέρ είχε πρόσφατα εμπλακεί στην εκστρατεία κατά της απόφασης της γαλλικής κυβέρνησης να νομιμοποιήσει τους γάμους ομοφυλοφίλων. Την Τρίτη, λίγη ώρα πριν αυτοκτονήσει, ο ίδιος είχε γράψει στο μπλογκ του ένα δριμύ κατηγορώ εναντίον αυτών των γάμων των ομοφιλοφύλων και της εισροής των ξένων στην Ευρώπη.

Στο τελευταίο άρθρο που ανήρτησε στην ιστοσελίδα του ο Ντομινίκ Βεννέρ λίγη ώρα πριν από την τραγική του αυτοκτονία, με τίτλο «Η διαδήλωση της 26ης Μαΐου και ο Χάιντεγκερ» φαίνεται να απευθύνεται ειδικά σε όσους συμμετάσχουν στη διαδήλωση κατά της νομιμοποίησης του «γάμου» μεταξύ ομοφυλοφίλων, που θα λάβει χώρα στις 26 Μαίου 2013. 


Αρχικά, αναφέρεται σ’ αυτό που λίγο πριν είχε γράψει ένας Αλγερινός μπλόγκερ: «σε 15 χρόνια οι Ισλαμιστές θα είναι στην εξουσία στη Γαλλία και θα καταργήσουν αυτόν τον νόμο» (ως αντίθετο στη σαρία). Ο Βεννέρ αφού επισημαίνει ότι αυτό είναι ένα απατηλό σημείο συμφωνίας ανάμεσα στο Ισλάμ που περιφρονεί τη γυναίκα και την Ευρωπαϊκή Παράδοση, που τη σέβεται, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την πιθανή κατάληψη της εξουσίας από Ισλαμιστές σε κάποια χρόνια.


Αφού κατηγορεί όλους τους πολιτικούς και τα κόμματα (εκτός του Εθνικού Μετώπου) και την Εκκλησία διότι τα τελευταία 40 χρόνια ενεθάρρυναν την εισροή αλλόφυλων στη Γαλλία, καλεί τους διαδηλωτές της 26ης Μαΐου να μην περιοριστούν μόνο στην άρνηση των «γάμων» μεταξύ των ομοφυλοφίλων αλλά και να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της «μεγάλης αντικατάστασης» του πληθυσμού της Γαλλίας και της Ευρώπης. Επισημαίνει ότι η διοργάνωση συγκεντρώσεων δεν αρκεί, αλλά:
  «απαιτείται μια γνήσια πνευματική και ηθική μεταρρύθμιση», «η κατάκτηση εκ νέου της μνήμης της ευρωπαϊκής και γαλλικής ταυτότητας, της οποίας η ανάγκη δεν έχει γίνει ακόμη σαφώς αντιληπτή. Χρειάζονται οπωσδήποτε νέες χειρονομίες, εντυπωσιακές και συμβολικές, που θα μας βγάλουν από την υπνηλία, θα ταρακουνήσουν τις αναισθητοποιημένες συνειδήσεις μας και θα αφυπνίσουν τη μνήμη της καταγωγής μας. Μπαίνουμε σε μία εποχή κατά την οποία τα λόγια μας πρέπει να επικυρώνονται από τις πράξεις μας. 

Πρέπει επίσης να θυμόμαστε αυτό που αριστοτεχνικά διετύπωσε ο Χάιντεγκερ στο “Είναι και Χρόνος” ότι, δηλαδή, η ουσία του ανθρώπου βρίσκεται στην ύπαρξή του και όχι σε έναν “άλλο κόσμο”. Είναι εδώ και τώρα που παίζεται το πεπρωμένο μας ως το τελευταίο δευτερόλεπτο. Κι αυτό το έσχατο δευτερόλεπτο είναι τόσο σημαντικό όσο το υπόλοιπο της ζωής. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε ο εαυτός μας ως την τελευταία στιγμή. Μόνο όταν αποφασίζουμε εμείς οι ίδιοι, όταν πραγματικά επιθυμούμε το πεπρωμένο μας, τότε μόνο νικάμε την ανυπαρξία. Και δεν υπάρχει διαφυγή από αυτή την απαίτηση γιατί δεν έχουμε παρά μόνο αυτή τη ζωή που ζούμε για να είμαστε ή ο εαυτός μας πραγματικά ή ένα τίποτα» 

Ristorante Verona