1. Δεν είναι οι φυσικοί αυτουργοί. Είναι οι ηθικοί αυτουργοί.
2. Δεν είναι απαραιτήτως ένας: το πιθανότερο είναι να είναι τρεις. Στα διάφορα κεφάλαια που χωρίζεται το ανιαρό πόνημά τους εναλλάσσονται διότι κουτοπόνηρα πιστεύουν ότι έτσι θα «θολώσουν» τα νερά.
3. Δεν είναι απαραιτήτως όλοι του ίδιου φύλου. Πιθανότατα γράφει και γυναίκα.
4. Δεν είναι αμόρφωτα πρεζάκια (όπως ισχυρίστηκαν ορισμένοι). Είναι μορφωμένοι με τη συμβατική έννοια, μάλλον έχουν σπουδάσει νομική, κατά πάσα πιθανότητα είναι δικηγόροι.
5. Δεν είναι πιτσιρικάδες. Πιθανότατα έχουν καβατζώσει τα 50 και «παίζει» να είναι και κάποιος γέρος.
6. Δεν είναι αναρχικοί ή αριστεριστές, γενικώς δεν είναι ''ακραίοι''. Είναι κολλημένοι κομμουνιστές και όπως κάθε καθώς πρέπει κομμουνιστής γεμάτοι αστικά απωθημένα.
7. Δεν είναι προλετάριοι, ούτε «λουμπεναρία», για να χρησιμοποιήσουμε μια λέξη που και οι ίδιοι χρησιμοποίησαν, απαξιωτικά, χωρίς να ενοχληθεί η ταξική τους συνείδηση. Είναι λεφτάδες (δόξα τω Θεώ οι αναρχικοί, οι αριστεριστές, οι ξένοι είναι καλή μπίζνα).
8. Δεν είναι επαναστάτες. Κατά βάθος σέβονται την εξουσία και, φυσικά, τη λιγουρεύονται.
9. Δεν είναι συνωμότες. Είναι επιδεικτικοί, ματαιόδοξοι, με έκδηλο άγχος προβολής και αποδοχής.
10. Δεν είναι ιδεολόγοι. Είναι επαγγελματίες.
11. Δεν είναι καν θρασύδειλοι. Είναι δειλά, συμπλεγματικά ανθρωπάκια.
12. Δεν είναι άγνωστοι. Είναι γνωστοί.
Τα παραπάνω προκύπτουν από την ανάγνωση της «προκήρυξης», την οποία οι συντάκτες θέλοντας να κάνουν καλή εντύπωση ετοίμαζαν 15 μέρες. Τη χώρισαν σε κεφάλαια και ανέλαβαν να γράψουν ο καθένας κάποια από αυτά. Κάθησαν στο γραφείο τους, με το ουίσκι τους κι άρχισαν να γράφουν. Όπως είπαμε, εναλλάσσονταν, πιστεύοντας ότι έτσι η προκήρυξη θα είναι «αποπροσωποποιημένη». Από την άλλη όμως, λόγω της ματαιοδοξίας τους, των αστικών απωθημένων και της κρυφής και βαθιάς περιφρόνησής τους προς τους «συντρόφους» τους, τους οποίους θεωρούν αμόρφωτους και λούμπεν, δεν μπόρεσαν να μην επιδείξουν την ψευτομόρφωσή τους, τις ίσως νομικές σπουδές τους. Αυτή την εντύπωση δημιουργούν η προσεγμένη στίξη, η σωστή ορθογραφία εκτός από κάποια λάθη σκόπιμα ίσως, η καθαρεύουσα κάποιες φορές, η δομή του κειμένου που παραπέμπει σε δικόγραφο, αλλά όχι σε μανιφέστο, μα κυρίως η συνεχής χρήση νομικών όρων, ή λέξεων που απαντούν σε νομικά κείμενα, ή φράσεων συχνών σε δικόγραφα, σε μηνύσεις κ.ά, απόδειξη της ταύτισης των συντακτών με το επάγγελμά τους, αν βέβαια η εκτίμησή μας ότι είναι δικηγόροι είναι σωστή.
Το κείμενο διαβάστηκε ξανά και ξανά, διορθώθηκε, το καμάρωσαν. Θέλησαν να κερδίσουν τον θαυμασμό των αστών και της εξουσίας, να τους δείξουν ότι είναι κάποιοι, μα κυρίως να τους δείξουν ποιοι είναι, να τους κάνουν να καταλάβουν ποιοι συγκεκριμένα είναι (ίσως γι’ αυτό έγραψαν κάπου και για «νενέκους» που στους παλιότερους θυμίζει αμέσως τον Γιωτόπουλο της 17 Νοέμβρη, εξάλλου σ’ όλο το κείμενο είναι φανερή η προσπάθειά τους να μιμηθούν προκηρύξεις της 17 Νοέμβρη), χωρίς όμως αυτό να μπορεί να αποδειχθεί ώστε να μην συλληφθούν. Ίσως γιατί στις φυλακές έχουν μάθει να μπαίνουν αλλιώς, όχι πάντως ως κρατούμενοι…
Ούτε αναρχικοί, ούτε αριστεριστές είναι και φυσικά ούτε επαναστάτες. Κανείς αναρχικός ή αριστεριστής δεν γράφει τη λέξη πατριωτικός εντός εισαγωγικών γιατί δεν αποδέχεται τον πατριωτισμό. Ούτε βέβαια γράφει Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας… Όχι ότι οι συντάκτες είναι πατριώτες αλλά είναι συντηρητικοί, υπό την έννοια ότι κατά βάθος σέβονται την εξουσία και θέλουν να είναι τυπικοί. Πολύ περισσότερο ένας αναρχικός ή αριστεριστής δεν θα έγραφε «δεν παραγνωρίζουμε την εγκληματικότητα των μεταναστών». Ούτε ότι «Ο άνθρωπος σε όλες τις κοινωνίες είχε πάντα την ανάγκη για ειρήνη και ευημερία και ομαλή συμβίωση». Ξεχάστηκαν, και νόμιζαν ότι βρίσκονται σε κάποιο τηλεοπτικό πάνελ… Ούτε βέβαια είναι δυνατόν επαναστάτης να έχει γράψει «Να αυτοοργανωθούμε στην αντίσταση υπαγόμενοι προς την επαναστατική κατεύθυνση» αλλά μάλλον κάποιος χαρτογιακάς.
Βεβαίως είναι κολλημένοι μπολσεβίκοι και δεν το κρύβουν. Ό,τι έμαθαν απέξω όταν ήταν στη ΚΝΕ πριν από δεκαετίες, το αναμασούν προσαρμόζοντάς το στοιχειωδώς στο σήμερα. Ίσως θα τους έκανε καλό να διαβάσουν και κανένα «ρεβιζιονιστικό» βιβλίο, θα τους έλυνε λίγο τη γλώσσα.
Από την προκήρυξη απουσιάζει το συναίσθημα, η οργή ή το μίσος. Αυτό που προέχει είναι η καλή εντύπωση, η επίδειξη γνώσεων. Οι όποιες απειλές εκτοξεύονται με ψυχρότητα, όχι επειδή οι συντάκτες είναι σκληροί ή αδίστακτοι, αλλά επειδή είναι μακριά από το πεδίον δράσης. Αυτοί δίνουν τις εντολές και συνεχίζουν να ζουν στην ασφάλειά τους. Αυτοί νομίζουν πως δεν λερώνουν τα χέρια τους. Αυτοί πιστεύουν πως δεν είναι λούμπεν. Όμως, η αστική τους περιβολή δεν μπορεί να κρύψει την πραγματική, την εγκληματική τους ψυχοσύνθεση.
Η μπολσεβικική «προκήρυξη» θα ήταν για γέλια αν δεν υπήρχε το τραγικό γεγονός της δολοφονίας του Γιώργου Φουντούλη και του Μανώλη Καπελώνη. Οι οικογένειές τους καταστράφηκαν, ο πόνος, η οδύνη και η συμφορά είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ όσο τώρα νιώθουν. Στα χρόνια που έρχονται θα μεγαλώνει όλο και περισσότερο… Οι φίλοι τους, οι αγαπημένοι τους θα ζουν πάντα νιώθοντας την απουσία τους. Θα τους θυμούνται ξαφνικά, κυρίως στις στιγμές χαράς, θα τους θυμούνται ακόμη κι όταν γεράσουν, θα τους βλέπουν στα όνειρά τους και θα ξυπνούν με δάκρυα στα μάτια.
Τα ανθρωπάκια που συνέταξαν την «προκήρυξη», μπορεί να πάσχισαν πολύ να αποκτήσουν την κοινωνική θέση που έχουν, μπορεί να προσπάθησαν πολύ να διαφοροποιηθούν από το λούμπεν προλεταριάτο ώστε να το χειραγωγήσουν, αλλά δεν διαφέρουν από τους - ποικιλοτρόπως εξαρτημένους από αυτούς- φονιάδες και όλοι μαζί αποτελούν μία απεχθή παρακρατική εγκληματική οργάνωση. Κι επειδή είναι προφανώς γνωστοί (αυτό προκύπτει κι από τις ανακοινώσεις της αστυνομίας) αν το Κράτος ήθελε θα τους έπιανε. Και θα τους πιάσει όταν δεν θα τους χρειάζεται πια. Θα συλληφθούν.
Δεν θα δημιουργήσουν μύθο. Η πράξη τους θα παραμείνει εγκληματική και μόνο. Ούτε είναι αντάρτες γιατί εκτός των άλλων τους λείπει η λαϊκή στήριξη. Συμμορίτες είναι, όπως οι ιδεολογικοί και πιθανόν βιολογικοί πρόγονοί τους.
Ristorante Verona