Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Από την Ουκρανία με αγάπη: Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην ξαναέρθουν



Ο Αρτεμ Σκοροπάντσκι ανακοίνωσε ότι τα μέλη του Δεξιού Τομέα απέκλεισαν εν γνώσει τους το ξενοδοχείο στην Οδησσό όπου είχαν καταλύσει οι δύο πρώην υπουργοί και δημοσιογράφοι, για να τους εμποδίσουν να παρευρεθούν σε μια συνάντηση με οργανώσεις μειονοτήτων.

«Ήταν μια ομάδα Ελλήνων της άκρας αριστεράς που ήθελαν να πραγματοποιήσουν μια συνάντηση. Αποκλείσαμε την έξοδο του ξενοδοχείου για να τους εμποδίσουμε να πάνε σε αυτή την εκδήλωση και θα το ξανακάνουμε από όπου και αν έρθουν», δήλωσε ο Σκοροπάντσκι, προσθέτοντας πως δεν έχει πληροφορίες για το που βρίσκονται τα μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας, αλλά πρόσθεσε πως «σίγουρα έχασαν την συνάντηση».

RV


Ουκρανοί του Δεξιού Τομέα προπηλάκισαν τους μπολσεβίκους Βαλαβάνη και Ήσυχο στην Οδησσό



''ΦΥΓΕΤΕ από εδώ είστε ΕΧΘΡΟΙ της Ουκρανίας''



Αντιμέτωποι με μέλη του Δεξιού Τομέα βρέθηκαν, σήμερα,… οι μπολσεβίκοι, πρώην υπουργοί Νάντια Βαλαβάνη και Κώστας Ήσυχος, που επισκέπτονται την Οδησσό για ''επαφές'' με τις κοινότητες της ομογένειας.

Μιλώντας σε Πρακτορείο Ειδήσεων, η Βαλαβάνη είπε ότι μέλη της ουκρανικής οργάνωσης τους ακολουθούσαν συνεχώς, ζητώντας τους “εξηγήσεις” για ποιο λόγο βρίσκονται στην Οδησσό.

Τα μέλη της μπολσεβικικής αντιπροσωπείας, στην οποία μετέχουν ο πρώην βουλευτής Βασίλης Χατζηλάμπρου και ο δημοσιογράφος Άρης Χατζηστεφάνου, αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε ένα εστιατόριο για να ξεφύγουν και ζήτησαν τη βοήθεια του προξενείου και της ουκρανικής αστυνομίας.

“Οι ακροδεξιοί μάς έλεγαν ότι είμαστε εχθροί της Ουκρανίας” τόνισε η Βαλαβάνη σε δήλωσή της, προσθέτοντας ότι είναι η πρώτη φορά που ξένη αντιπροσωπεία ουσιαστικά προπηλακίζεται στην Οδησσό.

Λόγω των συνεχών παρενοχλήσεων, μάλιστα, δεν έγινε δυνατή η συνάντηση που είχαν σήμερα οι πρώην υπουργοί με μέλη της ομογένειας...

Οι μπολσεβίκοι πρώην υπουργοί θα επιστρέψουν αύριο στην Ελλάδα. Στο μεταξύ, ο μπολσεβίκος πρόεδρος της Λαϊκής Ενότητας, Λαφαζάνης, επικοινώνησε νωρίτερα με έναν άλλο μπολσεβίκο, τον υφυπουργό Εξωτερικών Αμμανατίδη, ζητώντας την παρέμβασή του. 

Ο Λαφαζάνης με τον αρχιεγκληματία, κατσαπλιά Φλωράκη

Αναλυτικά η ανακοίνωση που εξέδωσε η ΛΑΕ έχει ως εξής: 


''Ο Πρόεδρος της Λαϊκής Ενότητας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, μόλις πληροφορήθηκε τις απαράδεκτες ενέργειες παρακρατικών ναζιστικών Ουκρανικών ομάδων σε βάρος της ελληνικής αντιπροσωπείας, που επισκέπτεται την Οδησσό και αποτελείται από τους Κ. Ήσυχο, Ν. Βαλαβάνη, Β. Χατζηλάμπρου και Α. Χατζηστεφάνου, επικοινώνησε με τον Γιάννη Αμμανατίδη, υφυπουργό Εξωτερικών, για τον Απόδημο Ελληνισμό και ζήτησε την θετική παρέμβαση του στην ουκρανική πλευρά.''

Σε κύκλο, ο μπολσεβίκος δημοσιογράφος Άρης Χατζηστεφάνου

Στο παρακάτω βίντεο που αναρτήθηκε στο κανάλι του επίσης μπολσεβίκου δημοσιογράφου Άρη Χατζηστεφάνου στο Youtube, ομάδα του Δεξιού Τομέα έχει αποκλείσει τα μέλη της μπολσεβικικής αποστολής.




Glory to Ukraine
Слава Україні

Ristorante Verona

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

Η Σβάστικα και η Γαλανόλευκη




«Ελέχθη όταν η γερμανική σημαία με τον αγκυλωτόν σταυρόν εκυμάτισε παραπλεύρως της ελληνικής υπέρ την Ακρόπολιν, ότι συναντήθησαν διά των ενδόξων συμβόλων των, ο Εθνικοσοσιαλισμός με τον αρχαίον ελληνικόν πολιτισμόν εις την παλαίφατον κοιτίδα του τελευταίου τούτου. Τίποτε δεν είναι περισότερον αληθές από αυτό. Τόσον το αρχαίον ελληνικόν πνεύμα, όσον και το σημερινόν Εθνικοσοσιαλιστικόν το εκπηγάσαν από τα σπλάχνα του μεγάλου γερμανικού Έθνους διά να αναμορφώση την Ευρώπην και την ανθρωπότητα όλην έχουν μίαν κοινήν φωτεινή και αείζωον βάσιν, εις την οποίαν συναντώνται: Την θεοποίησιν της εργασίας. Και έχουν ένα κοινόν εξωτερικόν γνώρισμα: Την θαυμαστήν άνθησιν του καλού και του ωραίου μ’ εκπληκτικήν γοργότητα, ένα υπέροχον φωτοβόλημα, ένα αστροποβόλημα που δεν επερίμενε πού διά να γεννηθή και να καταυγάση τα πάντα» 

(31/5/1941), εφημερίδα «ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΗ»

Ristorante Verona

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

Η νέα Ρωσία του Πούτιν


Ξεκινά την λειτουργία του στη Μόσχα το μεγαλύτερο τζαμί της Ευρώπης...



Στη ρωσική πρωτεύουσα υπάρχουν τέσσερα μουσουλμανικά τεμένη και στη Μόσχα ζουν περίπου 2 εκατομμύρια μουσουλμάνοι. Το μεγαλύτερο τζαμί στην Ευρώπη άνοιξε με επίσημη τελετή στη Μόσχα ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, παρουσία του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Το τζαμί στη Μόσχα έχει έκταση 16 χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων, βρίσκεται κοντά στο κέντρο της ρωσικής πρωτεύουσας και μπορεί να φιλοξενήσει 10.000 πιστούς.

«Τα εγκαίνια είναι ένα μεγάλο γεγονός για τους μουσουλμάνους στη Ρωσία. Ένα από παλαιότερα μουσουλμανικά τεμένη στη Μόσχα ανοικοδομήθηκε στη θέση αυτή», δήλωσε ο Πούτιν.

Ο ίδιος επεσήμανε ότι η Ρωσία είναι μια χώρα «στην οποία υπάρχουν διαφορετικές θρησκείες και όσο για το Ισλάμ είναι μία από τις παραδοσιακές θρησκείες στη χώρα».

Πρόσθεσε ότι το τζαμί θα αποτελέσει πηγή διάδοσης ανθρωπιστικών ιδεών και των πραγματικών αξιών του Ισλάμ... 

RV

Γουατεμάλα: Εβραίοι «υπό εξορία»



RV

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Ίων Δραγούμης, ο μπολσεβίκος


Δραγούμης

Του Σωτήρη Αντωνακόπουλου 

1917: Με τις ευλογίες των Σοφών της Σιών ο πρώτος μεγάλος πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη, με τη φυλή μας να σφαγιάζεται στα χαρακώματα του Βερντέν και του Σομμ. Την ίδια εποχή, ο Ελληνικός στρατός δίνει μάχες στη Μακεδονία. Ο Ίων Δραγούμης είναι εξόριστος στο Αιάκειο της Κορσικής, από το βενιζελικό καθεστώς. 

Η φωτιά καίει την Ευρώπη από άκρη σ' άκρη, αλλά τον ''πατέρα του ελληνικού Εθνικισμού'' τον καίει μια άλλη φωτιά, η ανάμνηση της Πηνελόπης Δέλτα, γι' αυτό από την αρχή της εξορίας του θα ξεκινήσει να γράφει ένα ερωτικό μυθιστόρημα με σαφείς υπαινιγμούς στη σχέση τους (1). 

Ο Δραγούμης στο Αιάκειο 

Στο υπερπολυτελές ξενοδοχείο ''Κοντινεντάλ'', στο Αιάκειο, η υπόλοιπη παρέα βασιλοφρόνων απαρτίζεται από τον Μεταξά, τον Γούναρη, τον Πεσματζόγλου, τον στρατηγό Δούσμανη και άλλες πολιτικές φυσιογνωμίες της βασιλικής παράταξης. 



Οι Έλληνες εξόριστοι της Κορσικής στο ξενοδοχείο που έμεναν στο Αιάκειο (1917).


Ένα συνηθισμένο απόγευμα στο σαλόνι του ''Κοντινεντάλ'' ο Δραγούμης θα ανάψει τη συζήτηση ανάμεσα στην παρέα, καθώς οι εξελίξεις στη Ρωσία με τον Κερένσκυ να ανοίγει τον δρόμο στην επανάσταση θα κάνει τον Δραγούμη να λάβει το μέρος των επαναστατών (2) και τον Δούσμανη να εξοργίζεται και να φωνάζει χαρακτηριστικά: 

''Δεν είναι δυνατόν, Ίων, να υπερασπίζεσαι τους μπολσεβίκους''. 

Ο  Ίων Δραγούμης έχει διαλέξει όμως τον δρόμο του και θα σημειώσει λίγο αργότερα στο ημερολόγιό του (3): 

''Νιώθω την ανάγκη να συνασπισθούν οι εργάτες κι οι εργάτισσες για να πετύχουν μεγαλύτερα μεροδούλια και λιγότερες ώρες δουλειάς. Άλλοτε η αντιπάθειά μου για τον σοσιαλισμό μ' έκανε να κλείνω τα μάτια στη δυστυχία των ανθρώπων. Μα τώρα ξέρω καλύτερα τον κόσμο''. 


Πλέον ο Δραγούμης θα πιστεύει ότι ξέρει καλύτερα τον κόσμο και θα μπορεί να ευαγγελίζεται τους σοσιαλιστικούς παραδείσους.

1918: Στο Αιάκειο, ένα χρόνο μετά, ο Δραγούμης θα ολοκληρώσει το ερωτικό του μυθιστόρημα (4). Η νίκη των μπολσεβίκων έχει επίσης ολοκληρωθεί και ο Ίων εκστασιασμένος θα σημειώσει στο ημερολόγιό του (5): 

''Οι Ρώσοι -όπως το περίμενα- πάνε να δημιουργήσουν κάτι πρωτότυπο, τη σοσιαλιστική δημοκρατία. Βέβαια η ιδέα δεν πρωτοήρθε σ' αυτούς. Την πήραν απ' τον Μαρξ. Μα αυτοί πρώτοι την εφαρμόζουν κι όλο γυρεύουν κάτι καινούργιο και φτιάχνουν. Είναι έτοιμοι για κάθε πρωτοτυπία''. 


Κι έπειτα από αυτήν την ανάλυση, ο Δραγούμης θα αποφασίσει να μάθει ρωσικά (!) όπως θα ανακοινώσει στον Μεταξά (6), στο σαλόνι του ''Κοντινεντάλ'' δηλώνοντας για την απόφασή του: 

''Γενικά δεν με ενδιαφέρει το χθες. Μ' ενδιαφέρει το αύριο''. 

Το αύριο του Ίωνα Δραγούμη είναι ο κομμουνισμός.


1919: Ο πόλεμος στην Ευρώπη μπορεί να έχει τελειώσει, αλλά στην Ουκρανία συνεχίζεται  η προσπάθεια να νικηθεί η Σοβιετική Ρωσία από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις. Η Ελλάδα συμμετέχει με τρεις μεραρχίες στην Οδησσό. Την ίδια ώρα ο Δραγούμης -αυτή τη φορά εξόριστος στη Σκόπελο- στις 14 Μαρτίου γράφει στο ημερολόγιό του (7): 

''Διαβάζω με πάθος την Ουμανιτέ (8). Γιατί τούτο το ενδιαφέρον; Επειδή ξεσκεπάζει όλα τα ψέματα των ιμπεριαλιστών του καπιταλισμού''. 


Και πιο κάτω, γράφει για τον κομμουνισμό: 

''Αναποδογυρίζει τα καθεστώτα και τις παραδεγμένες αντιλήψεις που τις βαρέθηκα - ίσως γιατί τις είχα κι εγώ και γιατί τώρα με βλάπτουν κι εμένα. Και μόνο η ανατροπή αυτή μ' αρέσει. Αδιάφορα αν και το νέο καθεστώς που θέλει να εγκαταστήσει έχει κι αυτό το ψέμα μέσα του. Μ' αρέσει γιατί αναποδογυρίζει ένα ψέμα''.


Μεγάλο ενδιαφέρον έχει ακόμα  ο ιδεολογικός απολογισμός του ''μεγάλου ιδεολόγου των Ελλήνων εθνικιστών'' στις 6 Απριλίου 1919 στο ημερολόγιό του (9): 

''Μια περίοδο της ζωής μου εθνικιστική (από τα 1902 ως και τα 1914 απάνω κάτω). Έπειτα έβαλα μια petition de principe στον νασιοναλισμό, μολονότι ενεργούσα σύμφωνά του. Τώρα μπαίνω σε μια σοσιαλιστική και ανθρωπιστική περίοδο.Αρχίζω να λαβαίνω συνείδηση του αναρχισμού μου (1917-1919) και προχωρώ. Και σ' αυτό πρέπει να βάλω une petition de principe. Στην πρώτη περίοδο επίδραση του Nietsche και Barres. Στη δεύτερη Τολστόι, Rousseau(10), Κροπότκιν (11), Gide (12). Στην πρώτη περίοδο Μακεδονική ενέργεια. Στη δεύτερη, Ρωσική επανάσταση και κοινωνική επανάσταση παντού. Στη μακεδονική ενέργεια έλαβα μέρος, στην κοινωνική επανάσταση όχι ακόμα. Ο Barres στον νασιοναλισμό που έπλασε δεν έκαμε άλλο παρά να δώσει συνείδηση σ' ένα αίσθημα βαθιά ριζωμένο στην ανθρώπινη ψυχή, στον πατριωτισμό. Ο Κροπότκιν και Μπακούνιν (13) δεν κάνουν άλλο παρά  να δίνουν συνείδηση (τη συνείδηση που αυτοί οι ίδιοι έλαβαν) ενός άλλου βαθιού αισθήματος, της αλληλοβοήθειας μεταξύ στους ανθρώπους (...)".

Μπακούνιν και Κροπότκιν

Είναι γεγονός ότι και τα σύγχρονα ιδεολογικά παιδιά του Ίωνα Δραγούμη δεν απέχουν καθόλου σε σύγχυση από τον ίδιο. Αρχηγός των Ελλήνων εθνικιστών στην Ελλάδα υμνεί τον Τσε Γκεβάρα σε τηλεοπτικά πάνελ, ενώ άλλοι γράφουν επικά άρθρα για τον επαναστάτη Τσε. Άλλοι θαυμάζουν τον Άρη Βελουχιώτη, ενώ άλλοι εγκωμιάζουν τον Κορνήλιο Καστοριάδη στα βιβλία τους. Άλλοι ψυχικά διαταραγμένοι "γιαλαντζί" εθνικοσοσιαλιστές έχουν πρότυπο έναν "εθνικο-αναρχικό" αντιναζί που συνηθίζει να σφίγγει τα χέρια με ραββίνους, ενώ άλλοι περιμένουν να απλώσει το χέρι του ο Πούτιν την ώρα που αυτός κάνει παρέλαση προς τιμήν της μεγάλης νίκης των μπολσεβίκων.  


Κάπου εδώ όμως, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο, προς πάσα κατεύθυνση, Σας χαρίζουμε το δουλοπρεπές "Όχι" του Μεταξά σας, την ακροδεξιά σαπίλα σας, τον κούφιο εθνικιστικό σας ''χώρο'' και το μπολσεβικικό δηλητήριο που τρέχει στις φλέβες σας. Σας χαρίζουμε και τον Ίωνα Δραγούμη μαζί με την επιθυμία του για την ανατολική ομοσπονδία με τους Οθωμανούς, μαζί με τον μίζερο κοινοτισμό και γοητευτικό βίο από το κρεβάτι της Δέλτα μέχρι το κρεβάτι της Μαρίκας Κοτοπούλη. Δεν σας χαρίζουμε και κρατάμε περήφανα τα ιερά λάβαρα του Εθνικοσοσιαλισμού και συνεχίζουμε πιστοί στις αρχές και στις αξίες του Αδόλφου Χίτλερ. 


(1) Φρέντυ Γερμανός, Η Εκτέλεση σελ. 196
(2) Φρέντυ Γερμανός, Η Εκτέλεση σελ. 197
(3) Φρέντυ Γερμανός, Η Εκτέλεση σελ. 199
(4) Ίων Δραγούμης, Σταμάτημα
(5) Φρέντυ Γερμανός, Η Εκτέλεση σελ. 212
(6) Φρέντυ Γερμανός, Η Εκτέλεση σελ. 212
(7) Φρέντυ Γερμανός, Η Εκτέλεση σελ.218
(8) Ουμανιτέ: Μαρξιστική εφημερίδα, ιδρύθηκε από τον Γάλλο σοσιαλιστή και φιλειρηνιστή πολιτικό Ζαν Ζωρές, ο οποίος δολοφονήθηκε από εθνικιστή συμπατριώτη του λόγω αντίθεσής του στον πόλεμο.
(9) Φύλλα ημερολογίου, Ίων Δραγούμης 6-04-1919
(10) Ζαν Ζακ Ρουσσώ: Ελβετός φιλόσοφος, συγγραφέας και σκηνοθέτης. Οι πολιτικές του απόψεις επηρέασαν τη Γαλλική επανάσταση, την ανάπτυξη της κομμουνιστικής και σοσιαλιστικής θεωρίας και την ιδεολογία του Εθνικισμού.
(11) Πιοτρ Κροπότκιν: Εξέχων Ρώσος αναρχικός και ένας από τους πρώτους θεωρητικούς του αναρχοκομμουνισμού.
(12) Αντρέ Ζιντ: Γάλλος μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας, ομοφυλόφιλος, καταδικάστηκε για παιδεραστία του δεκαπεντάχρονου γιου στενού του φίλου.
(13) Μιχαήλ Μπακούνιν: Ρώσος θεωρητικός του αναρχισμού που με τα γραπτά και τον βίο του λειτούργησε ως σημείο αναφοράς στην ιστορία του αναρχικού κινήματος.

Πηγή: The Stormtrooper

Ristorante Verona

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

Η Κοκό Σανέλ στο πλευρό των Ναζί



Tη δεκαετία του 1920 η Coco Chanel ερωτεύτηκε τον Δούκα του Westminster με τον οποίο έζησε ένα μεγάλο έρωτα. Εκείνος  της χάρισε  ένα οικόπεδο 43.000 τ.μ.  στο Roquebrune-Cap-Martin στη γαλλική Ριβιέρα, λίγα χιλιόμετρα από το  Monte Karlo. Εκεί έζησε από το 1929 έως το 1953.



Σε αυτό το σπίτι έχουν φιλοξενηθεί, μεταξύ άλλων, ο Στρατάρχης Montgomery,  o Δούκας του Windsor, ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ο πρίγκηπας Rainier με την πριγκίπισσα Grace κ.ά.

Στη λαμπερή ζωή της πασίγνωστης σχεδιάστριας του θρυλικού οίκου, έρχονται να προστεθούν οι αποκαλύψεις για τη ζωή της, όπως αυτές παρουσιάζονται στο γαλλικό ντοκιμαντέρ με τίτλο «Η σκιά μίας αμφιβολίας» (L’Ombre d’un Doute), το οποίο προβλήθηκε από το τρίτο κανάλι της γαλλικής τηλεόρασης.


Το εν λόγω ντοκιμαντέρ είναι αφιερωμένο γενικά στον ρόλο των Γάλλων καλλιτεχνών κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.  Ανάμεσα στα πολύ γνωστά ονόματα που ακούγονται είναι αυτό της Εντίθ Πιάφ (Édith Piaf), του Μορίς Σεβαλιέ και του Γάλλου συγγραφέα και σκηνοθέτη Σάσα Γκιτρί. Όσο για την Κοκό Σανέλ, το ντοκιμαντέρ επιβεβαιώνει ότι η μεγάλη κυρία της γαλλικής μόδας έλαβε μέρος ενεργά στη μεγάλη μάχη για την Ευρώπη.


Η σχέση τής Σανέλ με την Άμπβερ, τη γερμανική Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών του Χίτλερ, φαίνεται πως είναι πλέον αδιαμφισβήτητη.

Η Σανέλ, αμέσως μετά την συντριβή του γαλλικού Στρατού το ’40, επέστρεψε στο Παρίσι. Εγκαταστάθηκε στο ξενοδοχείο «Ritz», όπου στεγάζονταν τα κεντρικά γραφεία των γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Γαλλία. 



Έμεινε εκεί επί σειρά ετών, στον 7ο όροφο του παρισινού ξενοδοχείου, το οποίο επισκεπτόταν ο Χέρμαν Γκέρινγκ και ο Γιόζεφ Γκαίμπελς. 

Το ντοκιμαντέρ έφερε στο φως ένα έγγραφο, το οποίο υπήρχε στα αρχεία του γαλλικού υπουργείου Άμυνας και το οποίο αποδεικνύει ότι η Σανέλ εργαζόταν για τους Ναζί. Ως συνεργάτης μάλιστα έφερε τον αριθμό F-7124 και την κωδική ονομασία Ουεστμίνστερ –μία αναφορά στη σχέση της με τον δούκα του Ουεστμίνστερ.



Έπαιξε ένα ρόλο διπλωματικού διαμεσολαβητή στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο επιχειρώντας μια ειρηνευτική συμφωνία ανάμεσα στη Βρετανία και στο Τρίτο Ράιχ.

Εστάλη στη Μαδρίτη το 1943, προκειμένου να συναντήσει Βρετανούς αξιωματούχους και να τους προτείνει ανακωχή με τη Γερμανία. Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, τον οποίο η Σανέλ είχε γνωρίσει μέσω του δούκα του Ουεστμίνστερ, δεν απάντησε ποτέ στην πρόταση ειρήνης...  



Ristorante Verona

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

Η Εθνικοσοσιαλιστική Ευρωπαϊκή Κοινότητα



«Οι ευρωπαϊκοί λαοί συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο ότι πολλά από τα μεταξύ μας ζητήματα είναι απλοί οικογενειακοί καβγάδες σε σύγκριση με τα μεγάλα προβλήματα που απαιτούν σήμερα την επίλυσή τους μεταξύ ηπείρων. Είμαι βαθιά πεισμένος ότι, όπως σήμερα χαμογελάμε αναλογιζόμενοι τους τοπικιστικούς καβγάδες που χώριζαν τους γερμανικούς λαούς στις δεκαετίες του 1840 και του 1850, έτσι και σε 50 χρόνια οι μελλοντικές γενιές δεν θα διασκεδάζουν λιγότερο με τις πολιτικές διαφωνίες που σημειώνονται τώρα στην Ευρώπη».
Γιόζεφ Γκέμπελς, 11.9.1940

Arthur Seyss-Inquart

«Η Νέα Ευρώπη της αλληλεγγύης και της συνεργασίας όλων των λαών της, μια Ευρώπη δίχως ανεργία, οικονομικές και νομισματικές κρίσεις, μια Ευρώπη του σχεδιασμού και του καταμερισμού εργασίας, η οποία έχει στη διάθεσή της τις πιο σύγχρονες τεχνικές παραγωγής κι ένα πανηπειρωτικό σύστημα εμπορίου κι επικοινωνιών αναπτυγμένο σε κοινή βάση, θα θεμελιωθεί με ασφάλεια και ραγδαία αυξανόμενη ευημερία μόλις απομακρυνθούν οι εθνικοί οικονομικοί φραγμοί. [...] Σ’ αυτήν την Ευρώπη όλα τα χέρια θα χρειάζονται. Τα ταλέντα κάθε έθνους θα απολαμβάνουν ένα διευρυμένο πεδίο δράσης. Τα ταλέντα καθηλώνονται όταν περιορίζονται σε μικρές εθνικές, πολιτικές και γεωγραφικές επικράτειες. Σε μια μεγαλύτερη σφαίρα είναι δυνατόν ακόμη και για μικρές χώρες και τους υπηκόους τους να αναπτύξουν πλήρως τις πολιτισμικές, οικονομικές και ανθρώπινες δυνατότητές τους».
Αρτουρ Ζέις-Ινκβαρτ (Arthur Seyss-Inquart), 25.7.1940


Werner Daitz

«Όπως κανένα μέλος μιας οικογένειας δεν έχει το δικαίωμα να διαταράσσει την ηρεμία για εγωιστικούς σκοπούς, έτσι ακριβώς και σε κανένα ευρωπαϊκό έθνος δεν θα επιτραπεί μακροπρόθεσμα να παρεμποδίσει την εν γένει διαδικασία οργάνωσης. Η ευρωπαϊκή κοινότητα των λαών, ο κοινός Ζωτικός Χώρος της λευκής φυλής, απαιτεί από τον καθέναν από τους λαούς της την ίδια πειθαρχία που η εθνική κοινότητα επιβάλλει σε καθέναν από τους πολίτες της».
Βέρνερ Ντάιτς (Werner Daitz), 1942



«Δεν υπάρχει κανένα σχεδόν έθνος στην Ευρώπη που να μην έχει συμβάλει αξιόλογα στην ανάπτυξη και την Ιστορία της ηπείρου μας. Όσο σεβαστό πρέπει να είναι αυτό το γεγονός, εξίσου σαφές είναι πως ο συντονισμός των προσπαθειών των επιμέρους εθνών στην πολιτική σφαίρα είναι δυνατός μόνο αν κάποιες δυνάμεις αναλάβουν την ηγεσία. [...] Μόνο ένας πόλεμος μπορεί να αμβλύνει άτεγκτες στάσεις και προκαταλήψεις στον βαθμό που απαιτείται για την ανάδυση μιας νέας εθνοπολιτικής κοινότητας».
Γιόζεφ Γκέμπελς, 4.10.1942

Arthur Seyss-Inquart

«Αρνούμαστε μια φιλελεύθερη συνομοσπονδία όπως η Κοινωνία των Εθνών, όπου υπάρχει φόβος ότι θα επικρατούν οι πλειοψηφίες.  Στην επικείμενη εθνική και κοινωνική τάξη, κάθε χώρα παίρνει τη θέση στην κοινότητα που της αξίζει χάρη στον πολιτισμό της, την αμυντική ετοιμότητά της και την οικονομική αποτελεσματικότητά της».
Αρτουρ Ζέις-Ινκβαρτ (Arthur Seyss-Inquart), 29.1.1943


Εθνικοσοσιαλιστική αφίσα του 1942: 
΄΄Η Νέα Ευρώπη είναι ακατανίκητη΄΄ 

«Η Ένωση θα πρέπει να είναι σταθερή, ποτέ δεν θα μπορεί να ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών και τα εξωτερικά συμφέροντα πρέπει να διασφαλιστούν από την Ευρώπη στο σύνολό της. Την ίδια στιγμή, τα ευρωπαϊκά κράτη θα πρέπει να διατηρήσουν την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους, να ενεργούν σύμφωνα με τις διαφορετικές καταστάσεις και τις εθνικές αποστολές τους και να εκπληρώνουν τον ιδιαίτερο ρόλο τους στο ευρύτερο πλαίσιο, σε ένα χαρούμενο και δημιουργικό πνεύμα. Η δύναμη και η ασφάλεια της Ευρώπης δεν εξαρτάται από την υποταγή, την επιβολή ή από τις απαιτήσεις μιας ευρωπαϊκής δύναμης πάνω σε μια άλλη, αλλά από την ένωση των πάντων. Το ευρωπαϊκό πρόβλημα μπορεί να επιλυθεί μόνο σε ομοσπονδιακή βάση με την οποία τα ευρωπαϊκά κράτη θα έχουν δική τους ελεύθερη βούληση και αναγνωρίζοντας αυτή την ανάγκη, εντάσσονται σε μια κοινότητα κυρίαρχων κρατών. Αυτή η κοινότητα μπορεί να οριστεί ως ευρωπαϊκή συνομοσπονδία.»
Βέρνερ Ντάιτς (Werner Daitz)


Cécil von Renthe -Fink

«Ο σημερινός πόλεμος είναι ένας πόλεμος για την ενότητα και την ελευθερία της Ευρώπης. Στόχος του, είναι να δημιουργήσει και να εξασφαλίσει μια διαρκή ειρήνη για τις ευρωπαϊκές χώρες. [...] Η Ευρωπαϊκή ιδιαιτερότητα θα ξεπεραστεί με την ελεύθερη και ειρηνική συνεργασία μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών. Μέχρι τώρα, στην Ευρώπη, δεν υπάρχουν πραγματικές εταιρικές σχέσεις με βάση την ισότητα. Κάθε ευρωπαϊκός λαός θα πρέπει να συμμετέχει με τον τρόπο του στη νέα Ευρώπη. Η μόνη απαίτηση είναι ότι τα ευρωπαϊκά κράτη θα είναι πραγματικά πιστοί στην Ευρώπη, της οποίας είναι μέλη.»


«Το αίσθημα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, που σήμερα είναι ορατό, αν και ακόμη αδύναμο, θα μπορούσε στο φόντο του αγώνα στην Ανατολή να εξελιχθεί σταδιακά σε γενική αναγνώριση της ευρωπαϊκής κοινότητας».
Αδόλφος Χίτλερ, 26.10.1941



Ristorante Verona

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

Υπερασπιζόμαστε το ιερό δικαίωμα των Ελλήνων να φέρουν όπλα





Δεν υπάρχει καμία ελευθερία χωρίς την ελευθερία του να φέρεις όπλο.

Οι ιδρυτές της Αμερικής γνώριζαν αυτή την αλήθεια όταν συνέταξαν το Σύνταγμά τους. Γι' αυτό στη διακήρυξη ανθρωπίνων δικαιωμάτων, απαίτησαν,  μαζί με την ελευθερία του λόγου, την ελευθερία του Τύπου και της θρησκείας, να κατοχυρωθεί η ελεύθερη οπλοκατοχή και οπλοφορία.


Η «Χάρτα των Δικαιωμάτων» των Πολιτών είναι σαφής. Προβλέπει ότι «το δικαίωμα των πολιτών να κατέχουν και να φέρουν όπλα δεν πρέπει να φαλκιδευτεί» (Δεύτερη τροπολογία του Συντάγματος).

Για ποιο λόγο, όμως, αυτοί οι άνθρωποι πήραν αυτή την απόφαση; 

-Μήπως επειδή ενδιαφέρθηκαν για την ευχαρίστηση και την διασκέδαση των κυνηγών και των αθλητών; 
-Μήπως ήθελαν να σιγουρευτούν ότι έχουν το δικαίωμα να εξασκούνται στη σκοποβολή; 
-Μήπως ήθελαν απλά να μπορούν να προστατεύουν τον εαυτό τους από κακοποιούς και κοινούς εγκληματίες;

Όλα αυτά μπορεί να είναι καλοί και βάσιμοι ισχυρισμοί για το δικαίωμα στην οπλοκατοχής.  Ο πραγματικός λόγος όμως για τον οποίο αγωνίστηκαν για την τροποποίηση του Συντάγματος ήταν εντελώς διαφορετικός: 

Ήθελαν να παρέχουν την ελευθερία στους πολίτες για προσφυγή στην έσχατη λύση εναντίον της τυραννίας και του σφετερισμού από μια κυβέρνηση εκτός ελέγχου.


Σε χώρες όπου αναλάμβαναν τη διακυβέρνηση οι κομμουνιστές, το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν η κατάσχεση των όπλων από τους ιδιώτες και η ποινικοποίηση/απαγόρευση του δικαιώματος της οπλοκατοχής.

Γνώριζαν πολύ καλά ότι μόνο άοπλος ο πληθυσμός μπορεί να υποδουλωθεί ολοκληρωτικά.
(πηγή: New Order)

Στην Ελλάδα ισχύει ό,τι ίσχυε στις κομμουνιστικές χώρες, δηλαδή: δεν έχεις το δικαίωμα να κατέχεις όπλο. Και φυσικά οι πιο φανατικοί υπερασπιστές της απαγόρευσης είναι όσοι ανήκουν στην αριστερά. Με δικαιολογία την αυξημένη εγκληματικότητα και προβάλλοντας κάποια μεμονωμένα και υπερεκτιμημένα περιστατικά, αρνούνται το θεμελιώδες δικαίωμα της οπλοκατοχής στους Έλληνες. 

Οι αληθινές όμως αιτίες της αύξησης της εγκληματικότητας είναι: η ηθική χαλαρότητα και η εισροή χιλιάδων εγκληματιών από τρίτες χώρες. Η αριστερά πάντα πρωτοστατούσε στην χαλάρωση των ηθών. 



Και σήμερα πρωτοστατεί στην ανεξέλεγκτη εισροή των ξένων... 


Είναι λοιπόν υποκριτικό το ενδιαφέρον που επιδεικνύει η αριστερά για την τάξη και την ασφάλεια των Ελλήνων. 

Απλά δεν θέλει να έχουν οι Έλληνες το δικαίωμα να κατέχουν όπλα. Η ποινικοποίηση της οπλοκατοχής, είναι η απαγόρευση της ατομικής και εθνικής ελευθερίας. Το άοπλο έθνος είναι υποδουλωμένο έθνος.


Στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία με εντολή του Αδόλφου Χίτλερ, κάθε Γερμανός πολίτης παροτρυνόταν να έχει στην κατοχή του τουλάχιστον ένα τυφέκιο, μια καραμπίνα και ένα πιστόλι.

Υπερασπιζόμαστε το ιερό δικαίωμα των Ελλήνων να φέρουν όπλα. 

Τα όπλα είναι ιερά γιατί με αυτά απελευθερώθηκε η Ελλάδα και γιατί πάντα η ελευθερία θα εξαρτάται από αυτά. 


Ου καταισχυνώ τα όπλα τα ιερά
(αρχή του όρκου των Αθηναίων εφήβων): δεν θα ντροπιάσω τα όπλα τα ιερά

Άγγελος Κωνσταντίνου, Ευάγγελος Ανδρούλης


πηγή: The Stormtrooper

Ristorante Verona