Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Β Παγκόσμιος πόλεμος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Β Παγκόσμιος πόλεμος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 8 Μαΐου 2016

ΘΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΜΕ


«Λίγες ημέρες μετά από τη συνθηκολόγηση των γερμανικών στρατευμάτων, μερικοί αξιωματικοί των SS συνεκεντρώθησαν σε κάποιο ξέφωτο της Βοημίας. Τη νύχτα άναψαν μια φωτιά και γύρω από τη φωτιά με δάκρυα στα μάτια ετραγούδησαν το “ Αν όλοι εγίνοντο άπιστοι…”
Με την πρώτη ακτίνα του πρωινού αναζήτησαν τον εχθρό και σκοτώθηκαν πολεμώντας».
                                        Θ. Μανιάτης, «Η μάχη του Βερολίνου»


  Στις 8 Μαΐου του 1945 γράφτηκε το τέλος της στρατιωτικής εκείνης φάσης του Μεγάλου Πολέμου που διήρκεσε από το 1939 ως τότε.
Συνηθίζουμε να λέμε ότι χάθηκε μια μάχη και όχι ο πόλεμος και αυτό, πράγματι, ισχύει. Όσο υπάρχουν Άριοι, η προοπτική συνέχισης του πολέμου είναι ζωντανή.
  Αν θέλει, όμως, να κοιτάξει κανείς την αλήθεια κατάματα, δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί ότι στις 8 Μαΐου του 1945 ο δυτικός πολιτισμός υπέστη μία τρομακτική ήττα και οπισθοδρόμησε αιώνες πίσω. Η βαρβαρότητα επικράτησε. Ποιος είναι ο κόσμος που ανέτειλε; Μήπως ένας κόσμος ελευθερίας, ειρήνης, ευημερίας, εργασίας, ανάπτυξης του πολιτισμού, αξιοπρέπειας; Ακριβώς το αντίθετο συνέβη. Τότε, αναδύθηκαν στην επιφάνεια από τον χειρότερο βούρκο της ιστορίας όλα τα κακά για να συνθέσουν τον νέο κόσμο: σκλαβιά, αναταραχή, φτώχεια, πείνα, εξαθλίωση, ανεργία, πνευματική και πολιτισμική παρακμή και κατάπτωση, ατομισμός, φιλαργυρία, υλισμός, διαφθορά, τρέλλα, δυστυχία και αναξιοπρέπεια.
  Γι’ αυτό είναι ν’ απορεί κανείς: Ο Άριος τι γιορτάζει σήμερα;


Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει σε δύο χώρες: στη Γερμανία και στην Ελλάδα. 
Συνέχεια εδώ

RV

Μια μέρα σαν κι αυτή...




Μια μέρα σαν κι αυτή, στις 8 Μαΐου 1945, στο προάστιο Κάρλχορστ του Βερολίνου υπογράφεται η άνευ όρων συνθηκολόγηση της Γερμανίας. Ο δεύτερος μεγάλος πόλεμος, και τυπικά πλέον, έχει τελειώσει. Το ιστορικό υπόβαθρο της εποχής που ακολούθησε είναι γνωστό. Θάνατος, λεηλασία, βιασμοί, διώξεις θα είναι τα μέσα των ''νικητών'' για να σβήσουν κάθε σπίθα του εθνικοσοσιαλισμού. 'Επειτα θα ακολουθήσει η ''πολιτική ορθότητα'' και ''ο νόμος του εφικτού'' στη πολιτική προκειμένου να εξουσιάσουν τις μάζες και να κρύψουν την αλήθεια στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.



Σήμερα, 71 χρόνια μετά υπάρχουμε. Λαμπαδηφόροι της Αλήθειας που έχει ταξιδέψει χέρι με χέρι όλες αυτές τις δεκαετίες. Αυτό είναι η μεγαλύτερη νίκη μας και η μεγαλύτερη ήττα τους. Μπορεί να είμαστε οι χαμένοι ενός πολέμου αλλά είμαστε οι νικητές της αιώνιας Αλήθειας και της πιο βαθιάς Πίστης.
Συνέχεια εδώ

RV

Πέμπτη 28 Απριλίου 2016

Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ


Από το βίντεο φαίνεται ότι ο ελληνικός πληθυσμός μόνο εχθρικός δεν ήταν απέναντι στη Βέρμαχτ. Οι μόνοι που εξέφρασαν την εχθρότητά τους ήταν οι ''ελληνόφωνοι'' πράκτορες μπολσεβίκοι και κάποιοι Αγγλόφιλοι αντιδραστικοί. Το φιλμ είναι αποκαλυπτικό. Η Ιστορία που μας ''δίδαξαν'' δεν είναι διόλου αληθινή. 



Ristorante Verona

Η μαρτυρία του Δημήτρη Μυράτ για το κλίμα που επικρατούσε τις ημέρες της κατάρρευσης τον Απρίλιο του 1941



Μια πολύτιμη και ενδιαφέρουσα μαρτυρία για το κλίμα που επικρατούσε τις τελευταίες ημέρες της κατάρρευσης, δίνει ο ηθοποιός Δημήτρης Μυράτ στη συγγραφέα Μαρία Φαφαλιού, στις 21-4-1985. Τον Απρίλιο του 1941, ο γνωστός ηθοποιός υπηρετούσε τη θητεία του ως διερμηνέας σε μια βρετανική νοσοκομειακή μονάδα:

«Με το Ambulance Train No1 περιμέναμε στον Παλαιοφάρσαλο υγειονομικά αυτοκίνητα με Άγγλους τραυματίες να τους μεταφέρουμε στον Πειραιά για επιβίβαση στα νοσοκομειακά πλοία. Το θέαμα που βλέπαμε ήταν δαντικό. Μπουλούκια-μπουλούκια κατέβαιναν απ’ τα γύρω υψώματα οι φαντάροι, άλλοι με οπλισμό, άλλοι χωρίς. Όσοι είχαν, πετούσαν με κακία τα τουφέκια, τις παλάσκες, τα κράνη, ώσπου σχηματίστηκε ένας άμορφος λόφος. Όλοι αναζητούσαν μεταφορικό μέσο να τραβήξουν προς τα κάτω. Αλλά το μόνο που υπήρχε ήταν το τραίνο μας, κι αυτό χωρίς ατμομηχανή.Την μοναδική που υπήρχε την είχαν πάρει κάτι σιδηροδρομικοί κι έφυγαν, αφήνοντας πίσω έναν ονομαζόμενο Ακρίτα – δεν θυμάμαι το μικρό του όνομα – που τον είχαν στείλει στο χωριό για τρόφιμα και του την έσκασαν.

Σε κάποια στιγμή είδα έναν αξιωματικό του πυροβολικού να ανεβαίνει σε ένα μικρό ύψωμα και γύρω να μαζεύονται εκατοντάδες στρατιώτες. Ο λοχαγός φώναξε με βροντώδη φωνή: “Παιδιά, δυστυχώς η πατρίδα μας έχασε τον πόλεμο!”

Και τότε ακούστηκε ένα ανατριχιαστικό, εφιαλτικό και μυριόστομο “Ζήτω!”, που μου πάγωσε το αίμα! Κι όμως, οι τρομοκρατημένοι εκείνοι φαντάροι, που έφευγαν μπρος στην τρομερή στρατιωτική μηχανή του Χίτλερ, ξεσπούσαν μ’ αυτό το “Ζήτω!”»


RV

Σάββατο 9 Απριλίου 2016

Σαν σήμερα τ' αδέλφια μας...



Σαν σήμερα τ' αδέλφια μας ήρθαν να μας λυτρώσουν από την εβραιοκαπιταλιστική τυραννία
Σαν σήμερα τ' αδέλφια μας ήρθαν να μας  σώσουν από τον κίνδυνο της μπολσεβικοποίησης
Σαν σήμερα τ' αδέλφια μας ήρθαν να μας απαλλάξουν από ψευτοπατριωτικές κυβερνήσεις
Σαν σήμερα τ' αδέλφια μας ήρθαν να μας απελευθερώσουν από την εβραιοβρεταννική κυριαρχία
Σαν σήμερα τ' αδέλφια μας ήρθαν να μας τραβήξουν από το σκοτάδι της άγνοιας
Σαν σήμερα τ' αδέλφια μας ήρθαν να μας δώσουν το χέρι και να μας  σηκώσουν επάνω
Σαν σήμερα τ' αδέλφια μας ήρθαν να μας θυμίσουν ότι είμαστε απόγονοι αρχαίων Ελλήνων και όχι βυζαντινών προσκυνημένων και μοιρολατρών
Δεν ξεχνούμε τ' αδέλφια μας 
πηγή: Ευρωπαϊκή Αντίσταση

RV

Τετάρτη 6 Απριλίου 2016

Η Κάθοδος των βορείων στην ελληνική γη




Ο κύκλος έκλεισε: οι Γερμανοί στρατιώτες είναι οι άξιοι συνεχιστές του έργου του Δωριέως ήρωα Λεωνίδα. Οι 300 ηρωικοί Σπαρτιάτες είχαν καθυστερήσει την προέλαση των Περσών. Οι στρατιώτες του Ράιχ, λοιπόν, καταλαμβάνουν με πλήρη ιστορική και φυλετική νομιμότητα αυτά τα αλύτρωτα Ινδοευρωπαϊκά εδάφη, τα οποία κάποιοι ανάξιοι 'Ελληνες είχαν παραδώσει άνανδρα στους εχθρούς τους. Για άλλη μια φορά, επομένως, ένα ηρωικό κύμα από τον Βορρά έρχεται να σώσει τη γη της Ελλάδας.
Συνέχεια εδώ

RV

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2016

Όταν το Βερολίνο φωτίστηκε από το θείο φως της Ολυμπίας





Την 1.1.1944 ο δικηγόρος και δήμαρχος Γυθείου Νικ. Γ. Λουμάκος διένειμε προκήρυξη την οποία υπέγραφε ο ίδιος υπό την ιδιότητά του τού Προέδρου της Επιτροπής Αγώνος. Σε αυτήν κατέληγε ως εξής:


                 «ΜΑΝΙΑΤΕΣ!

Όταν το Βερολίνο φωτίστηκε από το θείο φως της Ολυμπίας, αυτό δεν ήταν για τους Ολυμπιακούς Αγώνας του, αλλά το Σύμβολο της ψυχικής ενώσεως των Αθηνών με το Βερολίνον.

Ηνώθησαν και με οδηγό τους τον Σταυρό αγωνίζονται υπέρ του πολιτισμού, κατά του σκότους και της βαρβαρότητος.

Το 1944 θα είνε η Δόξα τους και τότε, επί των ερειπίων της Μόσχας ένδοξοι και υπερήφανοι θα ζητήσωσιν από την Ολυμπίαν το ταπεινό κλαδί της Αγριεληάς.

Ο Απόλλων θα τους το δώση και ο Χριστός θα τους ευλογήση.

                                                 
                                                   Γύθειον 1 Ιανουαρίου 1944

                                                         Η Επιτροπή Αγώνος

                                                             Ο Πρόεδρος

                                                                  ΝΙΚ. Γ. ΛΟΥΜΑΚΟΣ»


Ristorante Verona


Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

Το ΟΧΙ δεν το είπε ούτε ο Μεταξάς ούτε ο λαός, το είπε ο Μπάλφουρ



Βρετανοί αξιωματικοί στην ακρόπολη

Του Άγγελου Κωνσταντίνου

«Το ελληνικόν έθνος δυνάμει της  παρούσης  πράξεως θέτει εκουσίως την ιεράν παρακαταθήκην της αυτού ελευθερίας, εθνικής ανεξαρτησίας και της πολιτικής αυτού υπάρξεως, υπό την μοναδικήν υπεράσπισιν της Μ. Βρεταννίας…»

Από τη διαβόητη «Πράξη Εθνικής Υποτέλειας» του 1825

Η κυριαρχία της Αγγλίας στην Ελλάδα κράτησε ως το 1947. Ο C. M. Woodhouse περιγράφει την «αλλαγή κηδεμόνα» στο βιβλίο του Ο αγώνας για την Ελλάδα 1941-1949 (εκδόσεις Τουρίκη 2012, σελίδα 325), ως εξής: 

«Μέσα σε λίγες εβδομάδες η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών έλαβε την ιστορική απόφαση να αναλάβει την κηδεμονία που μέχρι τότε είχε η Βρετανία».  

Στην μακρά αλυσίδα των υποτελών πρωθυπουργών και των διοικούντων, μέχρι και το 1947, στο προτεκτοράτο της Μ. Βρετανίας, Ελλάς, βρέθηκε στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας, ένας πολιτικός νάνος τοποθετημένος σε ρόλο δικτάτορα. 

Οι Άγγλοι σε συνεργασία με τον Γεώργιο τον Β΄ εγκαθίδρυσαν στην Ελλάδα δικτατορία και τον τοποθέτησαν «πρωθυπουργό». Ο λόγος για τον «εθνικό μας κυβερνήτη» Ι. Μεταξά ή, αλλιώς, μπαρμπαγιάννη το πρότυπο των Ελλήνων «εθνικιστών».  


Ο πολιτικός, και όχι μόνο, νάνος, μαζί με τον αγγλόδουλο βασιλιά και ένα συρφετό πρακτόρων αλυσόδεσαν την Ελλάδα στο άρμα των τραπεζιτών. 

Για όσο καιρό παρίστανε τον «εθνικό κυβερνήτη» δεχόταν εντολές, τις οποίες φυσικά εκτελούσε στο ακέραιο, από τον αρχηγό της Ιντέλιτζενς Σέρβις στην Ελλάδα Ντέιβιντ Μπάλφουρ. Ο λόρδος Ντέιβιντ Μπάλφουρ ήταν γνωστός στην αθηναϊκή κοινωνία ως «παπα-Δημήτρης»! 


Το 1936 ο παπα-Δημήτρης, εμφανίζεται στην Αθήνα και ορίζεται εφημέριος του Ναού του «Ευαγγελισμού». Ο Ν. Π. Σοϊλεντάκης, στο βιβλίο του Η αφελής Ελλάς, ο ρασοφόρος Άγγλος κατάσκοπος Νταίηβιντ Μπάλφουρ (εκδόσεις Αρμός, 2010) γράφει: «[ο Μπάλφουρ] Προικισμένος με σπάνιο μουσικό ταλέντο, οργάνωσε εκκλησιαστική χορωδία και έγινε γνωστός στην κοινωνία του Κολωνακίου και οικείος στη βασιλική οικογένεια. Μάλιστα, κατέστη ο εξομολογητής μελών της βασιλικής οικογένειας, ενώ συχνά επισκεπτόταν και την οικία του Αλέξανδρου Παπάγου για “τέλεση αγιασμού”». 

Οι σχέσεις του με τον βασιλέα Γεώργιο B´, τον διάδοχό του Παύλο και ιδιαίτερα με την τότε πριγκίπισσα Φρειδερίκη ήταν πολύ στενές. Ο Μπάλφουρ «ήταν το μάτι και το αυτί» των Βρετανών στο Παλάτι.  Αυτός ήταν ο πραγματικός «εθνικός κυβερνήτης». Ο άλλος, ο κατ’ όνομα κυβερνήτης αλλά στην πράξη μαριονέτα, το μόνο που έκανε ήταν να δηλώνει την πίστη του και την υποταγή του σε κάθε ευκαιρία και μάλιστα δημόσια.
  
Παραθέτουμε απόσπασμα από το βιβλίο Η συνωμοσία της Αγγλίας κατά της Ελλάδος 1935-1944 (του Ι. Χονδροματίδη, Εκδόσεις Θούλη, 2012, σελ. 37): 

«Καθώς ο πόλεμος στην Ελλάδα είναι προ των πυλών, ο Μεταξάς παραμένει ανήσυχος και φοβισμένος. Τυπικά, η Ελλάδα παρέμενε ουδέτερη στην Ευρωπαϊκή σύγκρουση, ωστόσο την ίδια στιγμή, ο “ουδέτερος” και “πατριώτης” Μεταξάς δήλωνε στον ανταποκριτή της Ντέιλι Τέλεγκραφ Άρθουρ Μάρτον (Μάιος 1940): 

“Είμεθα ουδέτεροι εφ’ όσον  χρόνο η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτα δεν κάνουμε χωρίς συνεννόηση με την Αγγλία και τις περισσότερες φορές ότι κάνουμε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικόν τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης.”».



Έτσι φτάσαμε και στο ΟΧΙ του 1940 που ήταν όμως ταυτόχρονα και ένα ΝΑΙ. Το ΟΧΙ ήταν στην Ευρώπη και στον αγώνα ενάντια στον μαρξισμό και στον καπιταλισμό, που ήταν συγχρόνως ένα ΝΑΙ στους διεθνείς τοκογλύφους. 

Σήμερα οι ίδιες εκείνες δυνάμεις που υποδούλωσαν την Ευρώπη, μέσω των διαφόρων κομμάτων διαπληκτίζονται για το ποιος πραγματικά είπε το ΟΧΙ. Οι «εθνικιστές» διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι το είπε ο Μεταξάς. Η αριστερά ότι το είπε ο λαός. Το όχι κύριοι «εθνικιστές» και κύριοι της αριστεράς το είπε ο Μπάλφουρ. 


Ο αρχηγός της  Ιντέλιτζενς Σέρβις το 1941, λίγο προτού οι Γερμανοί κηρύξουν τον πόλεμο στην Ελλάδα, αναχώρησε για το Κάιρο. Και είναι χαρακτηριστικό ότι δεν βρισκόταν στον Ναό του Ευαγγελισμού την 25η Μαρτίου του 1941, λίγες ημέρες δηλαδή πριν από τη γερμανική εισβολή. Τον ακολούθησαν λίγο αργότερα τα μέλη της «εθνικής κυβερνήσεως», Μανιαδάκηδες και λοιποί όπως και ο εβραίος Μιωνής της «Τράπεζας της Ελλάδος» παίρνοντας μαζί τους τον ελληνικό χρυσό που δεν μας επιστράφηκε ποτέ. Ο Ντέιβιντ Μπάλφουρ στο Κάιρο είχε άμεσες σχέσεις με την ελληνική βασιλική οικογένεια και τους πρώην πρωθυπουργούς Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Γεώργιο Παπανδρέου. Επέστρεψε στην Ελλάδα με τη νίκη των «συμμάχων» ως ταγματάρχης του Βρετανικού Στρατού και μέλος της Βρετανικής Πρεσβείας στην Αθήνα. 

Αυτά τα λίγα για την πατρότητα του ΟΧΙ-ΝΑΙ στους τοκογλύφους και για τους νάνους της πολιτικής μας ζωής που με την ταμπέλα του εθνικιστή εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να τους προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.     

Υ.Γ. Ο πατέρας του ΟΧΙ στην συνέχεια έγινε Χότζας...


Β. Μαρκεζίνη, Πολιτικὴ Ἱστορία τῆς Νεὠτερης Ἑλλάδος, Τόμος Δ', Ἀθῆνας, 1978, σ. 365

Ristorante Verona

Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

SAINT LOUP: LES HERETIQUES



Το  γαλλικό τάγμα, που  είχε αναχαιτίσει την Ρωσική επίθεσι μπροστά στο Σάνοκ, δεν αντιπροσώπευε παρά μόνον την προφυλακή της υπ' αριθμόν επτά ταξιαρχίας εφόδου SS. Δύο άλλες μεγάλες μονάδες βρισκόντουσαν ακόμη στη Βοημία, στο στρατόπεδο του   Αγίου Ανδρέα, γιατί δεν είχαν συμπληρώσει ακόμη την προετοιμασία και την εκπαίδευσί τους. Ένα σύνολο τριών χιλιάδων. Περισσότερο συγκεκριμένα, τριών χιλιάδων νέων. Μέσος όρος ηλικίας: τα 20 χρόνια· με τους «γέρους» των 25 και τους Βενιαμίν των 17, που για να γίνουν δεκτοί είχαν πλαστογραφήσει τα χαρτιά τους. Οι λίγοι αξιωματικοί καριέρας, πού έχουν περάσει τα τριάντα, μοιάζουν σαν χαμένοι μέσα στο πλήθος της γενιάς αυτής, που αρνείται κατηγορηματικά κάθε ευθύνη για την καταστροφή του 1940.Τα μισά από τα παιδιά, πού ανήκουν στο πρώτο τάγμα του λοχαγού Λάνς, είναι φοιτητές· οι υπόλοιποι ανήκουν στην εργατική τάξι. Πολιτικά, σχεδόν όλοι προέρχονται από το Γαλλικό Λαϊκό Κόμμα του Doriot , από το Επαναστατικό κίνημα του Deloncle  από τους Γαλλικιστές του Βucard,  από την Νεολαία της Καινούργιας Ευρώπης του Μarc Augier , από την   Ελευθέρα φρουρά των Νοτίων  Επαρχιών, ακόμη και  από αυτήν την ίδια την Γαλλική Δράσι. Όταν από την Νάντη μέχρι το Παρίσι, και από το  Ρέϋμς μέχρι την  Μασσαλία οι Γερμανοί τούς ρωτούσαν για το τί ήθελαν να επιτύχουν κατατασσόμενοι στα Waffen SS, σχεδόν όλοι είχαν απαντήσει:

-Να φτιάξουμε την Ευρώπη.
Ένας λοχαγός της Στρατιάς Rommel είχε παρακαλέσει τον Chabert , έναν νέο υπαξιωματικό των (33)Σαχαριανών Σπαχί, νά τοϋ έξηγήση τί ζητούσε στά Waffen -SS. Ο υπαξιωματικός απάντησε:
-La croix de fer. J' ai besoin d' hounneur (Τον σιδηρούν Σταυρό. Έχω ανάγκη από τιμή. )

Ένας Feldkommandant , πού έλεγε στoν Σουλιέ, μόλις 17 χρόνων και 3 μηνών  , ότι τα Waffen SS  είναι πολύ σκληρά γιά Γάλλους, άκουσε να του απαντούν.:
-Ακριβώς γι' αυτό τον λόγο θέλω να καταταγώ. Για να σας αποδείξω το αντίθετο.

Η κατάταξι στα Waffen -SS επετράπη από την Γαλλική κυβέρνησι στις 22 Ιουλίου 1943. Οι πρώτοι νεοσύλλεκτοι άρχισαν να καταφθάνουν στο στρατόπεδο του Αγίου Ανδρέα κοντά στο Cernay της Αλσατίας, στις αρχές του Αυγούστου. Αμέσως τους διασκόρπισαν στις ήδη υπάρχουσες μονάδες, τις οποίες αποτελούσαν Βαλλόνοι, Φλαμανδοί, Ολλανδοί, Δανοί, Νορβηγοί, ' Ελβετοί. Κροάτες, Λεττονοί. Τα Waffen SS περιελάμβαναν 32 διαφορετικές Εθνικότητες. 


(α) Οι εκπαιδευτές, ως επί το πλείστον Ολλανδοί και Φλαμανδοί, σχεδόν όλοι ανάπηροι ήρωες του Ανατολικού μετώπου, μιλούν μόνο τα Γερμανικά. Όμως το μεγαλύτερο μέρος των νεαρών Γάλλων δεν καταλαβαίνει ούτε μια λέξι. Δεν έχει την παραμικρή σημασία, Θα καταλάβουν αμέσως.  Ο υπαξιωματικός, πού αντιλαμβάνεται ότι δεν έγινε κατανοητός, εφαρμόζει αμέσως την αθλητική τιμωρία. Ό υψωμένος αντίχειρας στρέφεται προς την γη την ώρα που κραυγάζει:

-Hinlegen.' Ο αντίχειρας του εκπαιδευτού σηκώνεται, κατεβαίνει δείχνοντας πάλι προς την γη, ξανασηκώνεται. Μία φορά, δέκα φορές, εκατό φορές. Μέχρις ότου ο νεοσύλλεκτος καταλάβη την πρώτη διαταγή στην Γερμανική γλώσσα.
Ό εκπαιδευτής εξηγεί:-Τα Γερμανικά είναι ή εσπεράντο της Ευρώπης. Λυπάμαι μα δεν γίνεται διαφορετικά...
Το μεγαλύτερο μέρος των Γάλλων SS, με ελάχιστη εμπειρία στις ξένες γλώσσες, δεν καταλαβαίνει τίποτα άλλο πέρα από τις διαταγές. Θα τις ξεχάσουν κι αυτές όταν θα ξαναβρεθούν μέσα σε μεγάλες μονάδες, όπως η μεραρχία Charlemagne! Βεβαίως οι αξιωματικοί πρέπει να μιλούν την γλώσσα απταίστως, για να εξασφαλίζουν τις διασυνδέσεις με τα άλλα Γερμανικά τμήματα. Όμως στον Aγιο Ανδρέα δεν υπάρχουν Γάλλοι αξιωματικοί. Τα Waffen SS δεν αναγνωρίζουν κανένα προηγούμενο από την κατάταξι στρατιωτικό βαθμό. 


(β).  Ο καθένας ξεκινά από το μηδέν. Η στρατιωτική ιεραρχία θα δημιουργηθή πολύ σύντομα, στον στίβο. Τρεις μήνες στίβου.  Ο νεοσύλλεκτος δεν αγγίζει ούτε ένα ντουφέκι, ούτε ένα κανόνι. Παίρνουν από μια στολή εξόδου και μαζί μ' αυτήν όλα τα απαραίτητα για έναν ολυμπιονίκη αθλητή... Παπούτσια γυμναστικής, παπούτσια μυτερά, παπούτσια του ποδοσφαίρου, παντελονάκι μαύρο, φόρμες μαύρες, φανέλλες λευκές, γάντια του μποξ, ζώνη ασφαλείας. Από τις 6 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα ζουν μέσα στο στάδιο. 100 μέτρα απλά, 400 μετ' εμποδίων, σκυταλοδρομία 1.000 και 2.000 μέτρων, ομαδική σκυταλοδρομία μεταφέροντας μία ράβδο βάρους 50 κιλών, Δέκαθλον, Μαραθώνιος των 40 χιλιομέτρων , άλμα εις μήκος, άλμα εις ύψος, πτώσι από τα 4 μέτρα, πτώσι από τα 4,5 μέτρα. Όποιος αρνείται να υπακούση δεν γίνεται αξιωματικός. Μονόζυγο, σχοινιά, κρίκοι, άλογο. Δίχως ανάπαυσι. Τρέξιμο, πήδημα, σκαρφάλωμα, κολύμπι, πάλη, πυγμαχία, σχοινιά' δίχως ανάπαυσι, δίχως σταματημό, οκτώ ώρες την ήμερα. Για τρεις συνεχείς μήνες. Όποιος αρνείται διώχνεται. Κάθε  δισταγμός τιμωρείται με τον αθλητικό τρόπο. Στην γη... όρθιοι... Τροχάδην... Στην  γη. Εδώ δεν υπάρχει κρατητήριο, όπως στον Γαλλικό στρατό. Τα ελαφρά αδικήματα τιμωρούνται συλλογικά.  Ο αντίχειρας σηκώνεται προς τα πάνω. Όρθιοι, ένα πήδημα εμπρός...Τροχάδην... Στην γη... Όρθιοι... Στη γη. Για τα βαρύτερα αδικήματα, πού μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την τιμή ή την ασφάλεια των WAFFEN-SS, ό θάνατος. Δίχως ανάσα, πλέοντος στον ιδρώτα, αδύνατος και ηλιοκαμένος, ό νεαρός SS της μελλοντικής ταξιαρχίας εφόδου, ακολουθεί σταθερά την τύχη πού διάλεξε. Για να επιζήσει: Ένα φλιτζάνι, τεχνητού καφέ με ελάχιστη ζάχαρη το πρωί, ένα λίτρο σούπας δίχως κρέας το μεσημέρι, τριάντα γραμμάρια ψωμί. Σύνολο για 24 ώρες. Τίποτε άλλο. Δεν συμβαίνουν παρατυπίες. Είναι άγνωστη εκεί ή «μαύρη αγορά». Την ημέρα τρία τσιγάρα. Και για να παίζουν τον ρόλο των αφεντάδων της Ευρώπης πηγαίνουν στα ζαχαροπλαστεία του Thann ή του Cernay. Μισθός ένα μάρκο την ημέρα με την υπόσχεση ενός δεύτερου  για την μάχιμη περίοδο. Παρ' όλα αυτά, oι πρωταθλητές του Μαραθωνίου οδηγούνται με φορτηγά στο Μούλχαουζ και τοποθετούνται δωρεάν στα καλύτερα θεωρία του θεάτρου, όπου oι ορχήστρες του Μπάιροϊτ παίζουν Πάρσιφαλ και Ζίγκφριντ. Η νύκτα δεν φέρνει ανάπαυση ή διασκέδαση. Στις 10 Γενική επιθεώρηση του στρατοπέδου. Τα μεσάνυκτα επιθεώρηση των ποδιών.Στις 2 επιθεώρηση των γεννητικών οργάνων. Η παρουσία ενός και μόνον άπλυτου άνδρα είναι αρκετή για να κατεβάσει ολόκληρο τον θάλαμο στην αυλή. Στην γη... Ένα πήδημα μπροστά... Στην Γη... Ένα πήδημα μπροστά. Στο πιο μαύρο σκοτάδι. Για δύο συνεχείς ώρες. Στο τέλος των τριών μηνών το μέσο βάρος ενός νεαρού WAFFEN-SS έχει κατέβει στα 60 κιλά. Όμως τρέχει άνετα στον Μαραθώνιο  των 40 χιλιομέτρων, διασχίζει κολυμπώντας τον Ρήνο, πηδά από τα 6 μέτρα με τα μάτια κλειστά.  Εξωτερικά κάτω από την ηλιοκαμένη επιδερμίδα είναι γεμάτος μυς. Εσωτερικά έχει υποστεί έναν ριζικότερο ακόμη μετασχηματισμό.  Έχει ξεχάσει την ιστορία των Γαλλο γερμανικών ή των Γαλλοπρωσικών διαφορών, το P.P.F. (Γαλλικό Λαϊκό Κόμμα), το M.S.R. (Κοινωνικό Επαναστατικό κίνημα) ή το Βισύ. Χαμογελά όταν του μιλούν για «ανθρωπισμό», όμως ξέρει να ξεχωρίζει ένα Λετονό από ένα Εσθονό. 
Μία μόνον Πατρίδα: η Ευρώπη μέχρι τα Ουράλια. Ένα και μοναδικό μέσον για την πραγματοποίηση της: 
Να κερδίσουν τον σιδηρούν σταυρό διακινδυνεύοντας την ζωή τους. Μια και μόνον αρετή: Υπακοή στους αρχηγούς μέχρι τον θάνατο. Όλα μέσα του έχουν απλοποιηθεί  κατά τρόπον εκπληκτικό. 

Τον Νοέμβριο του 1943 από ένα πλήθος, πού συμπεριλάμβανε 32 διαφορετικά Έθνη, εκλήθησαν να φοιτήσουν στην σχολή αξιωματικών του Tόλζ τριάντα μόνον εθελοντές.  Εκατό άλλα παιδιά είχαν φύγει για την περίφημη ακαδημία του Posen Treskow (μικρότερη απώλεια των εκπαιδευομένων, ένας νεκρός την εβδομάδα).Οι υπόλοιποι έφθασαν στο στρατόπεδο του Networschitz-Beneschau, στην Βοημία, νοτίως της Πράγας. Το στρατόπεδο αυτό είναι ένας απέραντος χώρος, μέσα στον οποίον τα Waffen SS δημιούργησαν το Βασίλειο τους, αφού προηγουμένως έδιωξαν τούς κατοίκους σαν αντίποινα για την απόπειρα εναντίον του Χάινριχ 


(γ). Ή εκπαίδευση γίνεται πάνω σε όλα τα  όπλα. Εδώ οι δρομείς του Άγιου  Ανδρέα θα γίνουν στρατιώτες. Όχι πλέον κοντά παντελόνια ή μυτερά παπούτσια. Κράνος, στρατιωτική εξάρτηση, φόρμα μάχης, αυτόματο και Μάουζερ. Δεν υπάρχει καιρός για μεταβολές επί τόπου, για παρουσίαση οπλών, για ασκήσεις παρελάσεως.Οι πρώτες εβδομάδες είναι τρομερές. Ο χειμώνας βαραίνει με τις σκληρές ηπειρωτικές θερμοκρασίες -20°. Δεν υπάρχουν κάρβουνα. Οι εθελοντές για να ζεσταθούν καίνε τις κουρτίνες και τις ξύλινες σκάλες των σπιτιών, μέσα στα οποία έχουν στρατοπεδεύσει. Ο ανεφοδιασμός γίνεται άσχημα. Τρώνε κρύες πατάτες και ψωμί σκληρότερο από πέτρα... 
Τα παιδιά χάνουν ακόμη κανένα κιλό και καπνίζουν φύλλα βελανιδιάς, τυλιγμένα σε χαρτί από εφημερίδα κατά τον Ρωσικό τρόπο. Νέα ανανεωμένη και βελτιωμένη έκδοση της Σπάρτης. Τα παιδιά ενός λαού, λιγότερο ιδεαλιστή από τον Γαλλικό, θα τα παρατούσαν. Ακόμη και οι μεγαλύτεροι στην ηλικία θα τα παρατούσαν. Αλλά αυτοί oι φοιτητές, αυτοί oι εργάτες, που θέλησαν να πέσουν μέσα σ' αυτήν την ανεπανάληπτη πολιτική περιπέτεια, σφίγγουν τα δόντια, τεντώνουν τούς μυς, αντιθέτουν σε κάθε δυσκολία μια εξαίρετη πρωτοβουλία, πολεμώντας το γκρίζο πεπρωμένο με το χαμόγελο του Rabelais, το πνεύμα τhw Marie-Louise, με την τραχύτητα των "grognards" του Ναπολέοντος. Θέλουν να αποδείξουν στον κόσμο ολόκληρο ότι έχουν δίκαιο.
Συνέχεια εδώ



RV


Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

ΔΕΝ ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΟΥΜΕ



Απόσπασμα από το βιβλίο του Θεόδωρου Μανιάτη ''Η μάχη του Βερολίνου'' 

Ο στρατηγός Μούμμερτ κάτω από τις επευφημίες των στρατιωτών του αρνείται να καταθέσει τα όπλα: 
''Θα ανοίξουμε τον δρόμο προς την Δύση με τις ξιφολόγχες", κραυγάζει. Ένας αυτόπτης μάρτυς έτσι θα περιγράψει αυτή την παράτολμη ενέργεια: 

''Μόλις η πρώτη χλωμή πρωινή ακτίνα εμφανίζεται εις τον ορίζοντα της φλεγομένης πόλεως, ηχούν τα κανόνια. Τεθωρακισμένο πεζικό, πυροβολητές και SS, ακολουθούν από πίσω τρέχοντας. Μέτρο μέτρο προχωρούν προς τη γέφυρα. Ο Μούμμερτ βαδίζει επικεφαλής. Οι Ρώσοι δεν φαίνεται να έχουν καταλάβει ακόμη. Ο στρατηγός γυρνά στους στρατιώτες του και με τις παλάμες γύρω από το στόμα του ουρλιάζει: 
 -Εφ΄ όπλου λόγχη. Επίθεσις. Μαρς.
Οι άνδρες ξεκινούν για την επίθεση. Ένα βουερό HURRA! αντηχεί σήμερα το πρωί στο Χάβελ. Οι Ρώσοι αιφνιδιάζονται. Για λίγα δευτερόλεπτα. Έπειτα τα όπλα τους απαντούν. Οι στρατιώτες της Μπούχενμπεργκ, της Νόρτλαντ, της 18ης μεραρχίας, δεν μπορούν να συγκρατηθούν περισσότερο. Αρχίζει η επίθεσις. Η επίθεσις στην γέφυρα  του Χάβελ στο Δυτικό Σπαντάου. 
Στρατιώτες κάθε βαθμού και κάθε είδους, Βαυαροί και Γερμανοί του Βορρά, Σάξωνες και Πρώσσοι της Ανατολής, Βεστφαλοί, Σιλεσιανοί, Γάλλοι, Ισπανοί, Σκανδιναβοί, Λεττονοί, Ολλανδοί, γυναίκες του Βερολίνου, παιδιά, έφηβοι, κοπέλες είναι εκείνοι που την αυγή της 3ης Μαΐου επιτίθενται στις Ρωσικές γραμμές. Η γέφυρα του Χάβελ αντηχεί κάτω από τα βήματα των επιτιθεμένων. 
Χειροβομβίδες του εχθρού, εκρηκτικές ρουκέτες και τερετίσματα πολυβόλων ανοίγουν τρομακτικά κενά. Οι άνδρες πέφτουν κατά ομάδες, οι τραυματίες παραμένουν στο έδαφος, πέφτουν στο νερό, ή πατιούνται μέχρι θανάτου. Αλλά εμπρός...εμπρός...


Χάρτμαν, Ρέυνβαρτ Ραμλάου και άλλοι ευρίσκονται επικεφαλής. Κραυγάζουν καταπρόσωπα στον εχθρό τον θυμό τους, το μίσος τους, τον τρόμο τους. Κραυγάζουν, πέφτουν επάνω στις Ρωσικές προφυλακές, στην άκρη της γέφυρας. Πολυβολούν, πετούν τις τελευταίες χειροβομβίδες, μάχονται με τους υποκόπανους των όπλων. Πίσω τους έρχονται Ισπανικά και Γαλλικά SS. 
Κραυγάζουν ''Αρρίμπα Εσπάνια'', ''Βίβ λα Φράνς''. Δεν νοιάζονται πλέον για τις κραυγές των συναγωνιστών που έχουν μείνει πίσω. Ο λοχίας Vaulot πέφτει επικεφαλής της ομάδας του. Μια ρώσικη σφαίρα τον κτυπά λίγα εκατοστά ψηλότερα από τον Σταυρό του Ιππότου. 
Ο στρατηγός Μούμμερτ σκοτώνεται και αυτός, αλλά το ακατόρθωτο έχει γίνει. Χιλιάδες στρατιωτών και πολιτών έχουν φτάσει στις προφυλακές του Βενκ... 


        
Πιστοί μέχρι το τέλος
Ristorante Verona

     

Τρίτη 7 Απριλίου 2015

Η «Σωματοφυλακή Αδόλφος Χίτλερ» (LSSAH) στην Ελλάδα




«Ποια είναι η μοίρα μου, άντρες της σωματοφυλακής μου, δεν ξέρω. Όμως ξέρω καλά ένα πράγμα, ότι θα είστε στην πρώτη γραμμή της κάθε δράσης. Όσο έχω την τιμή να ηγηθώ του αγώνα επικεφαλής του Ράιχ, είναι επίσης μεγάλη τιμή για σάς, οι οποίοι φέρετε τ’ όνομά μου, να είστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα!»

Αδόλφος Χίτλερ, ομιλία στις 26 Δεκεμβρίου 1940



Η  «Σωματοφυλακή Αδόλφος Χίτλερ» (LSSAH) στην Ελλάδα από τα γερμανικά επίκαιρα.

 
RV

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

Ισπανία: Πορεία προς τιμή των ηρώων της Γαλάζιας Μεραρχίας (División Azul)





 


Η εκδήλωση διοργανώθηκε από την ANR (Acción Nacional Revolucionaria) στη Μαδρίτη, προς τιμή των πεσόντων Ισπανών εθελοντών της Γαλάζιας Μεραρχίας (División Azul) στη μάχη του Κράσνι Μπορ ( Battle of Krasny Bor )


LOS COMBATES DE KRASNY BOR



Η Γαλάζια Μεραρχία  ( División Azul αποτελούμενη από Ισπανούς εθελοντές, πολέμησε στο Ανατολικό Μέτωπο κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και διακρίθηκε για το αξιόμαχο και τη γενναιότητα των ανδρών της αποσπώντας ιδιαίτερη εύφημο μνεία από τον ίδιο τον Χίτλερ. 

Iσπανοί εθελοντές ξεκινούν για το ανατολικό μέτωπο


50.000 Ισπανοί πολέμησαν εναντίον του κομμουνισμού και του Σιωνισμού. Στη μάχη για την Ευρώπη, 4.500 Ισπανοί εθελοντές σκοτώθηκαν και περίπου 16.000  τραυματίστηκαν.  



¡ARRIBA ESPAÑA! 

¡ARRIBA EUROPA! 

¡GLORIA Y HONOR A LA DIVISIÓN! 

H Ευρώπη δεν θα παραδοθεί ποτέ!



RV

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

Η ξεχασμένη εθνοκάθαρση των Γερμανών στην Ευρώπη (1944-1945)


Μέσα από τα γερμανικά και σοβιετικά αρχεία


Σε μία εποχή έντονης συζήτησης και αντιπαράθεσης ως προς τον ορισμό και την έννοια της γενοκτονίας και της εθνοκάθαρσης, καθώς επίσης  και της αναγκαιότητας ή μη της ποινικοποίησης της άρνησης ή έστω αμφισβήτησης τέτοιων γεγονότων,  θέτουμε εκ νέου σε κυκλοφορία ένα βιβλίο των εκδόσεών μας (1η έκδοση 2012) σχετικά με μία αποσιωπημένη εθνοκάθαρση∙ γι’ αυτήν κανείς σχεδόν δεν αντιπαρατίθεται, δεν διαλέγεται για το αν η άρνησή της θα πρέπει να ποινικοποιηθεί ή όχι. Παρ’ όλα αυτά συνέβη…

Στις αρχές του 1945, ο Σοβιετικός Στρατός μέσα στη δίψα του για εκδίκηση έδειξε το πιο ωμό του πρόσωπο. Σχεδόν 2.000.000 Γερμανίδες βιάστηκαν ενώ χιλιάδες Γερμανοί, ανάμεσά τους πολλά παιδιά, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν με ξιφολόγχες και με μια σφαίρα στο κεφάλι. Η άκρως εμπεριστατωμένη και εξονυχιστική μελέτη του ιστορικού-συγγραφέα Ιάκωβου Χονδροματίδη, αποτελεί ένα τολμηρό πόνημα που οδηγεί σε αναθεώρηση θέσεων και απόψεων ενώ αποδεικνύει τη σοβιετική βαρβαρότητα και τη συμμαχική ευθύνη.

Τέλος, η έκδοση συνοδεύεται από πλούσια ελληνική και ξένη βιβλιογραφία, αδημοσίευτο φωτογραφικό υλικό και μαρτυρίες πρωταγωνιστών.


''Όταν, το καλοκαίρι του 1944, οι Σοβιετικοί εμφανίστηκαν στις ανατολικές όχθες του Νάρεβ, απειλώντας να αποκόψουν την Ανατολική Πρωσία από το υπόλοιπο Ράιχ, οι Γερμανοί επιστράτευσαν 65.000 ανθρώπους για να κατασκευάσουν μια σειρά αμυντικών έργων, τα οποία στη συνέχεια αποδείχθηκαν μάταια. Ο αντιστράτηγος Γκουντέριαν, που την περίοδο εκείνη είχε αναλάβει καθήκοντα αρχηγού Γενικού Επιτελείου Στρατού, προσπάθησε να πείσει τον Χίτλερ να αποσύρουν τις κύριες γερμανικές δυνάμεις από την προκεχωρημένη ζώνη άμυνας και να τις μεταφέρουν σε θέσεις πιο πίσω, έξω από το βεληνεκές των σοβιετικών όπλων. Οργισμένος ο Χίτλερ απέρριψε τις προτάσεις του, δηλώνοντας: «Δεν τίθεται ζήτημα! Δεν μπορούμε να θυσιάσουμε χωρίς μάχη στον εχθρό είκοσι χιλιόμετρα!» Μερικούς μήνες αργότερα, η Πρωσία, η ιστορική καρδιά της Γερμανίας, θα διαμελιζόταν για πάντα. 

Οι πρώτες μαρτυρίες των Γερμανών προσφύγων ήταν συγκλονιστικές. Μιλούσαν για έναν εχθρό απάνθρωπο και εκδικητικό, ο οποίος λήστευε, βίαζε και σκότωνε δίχως διάκριση. Ένας φανατικός Σοβιετικός συγγραφέας, ο εβραϊκής καταγωγής Ηλίας Έρενμπουργκ, διακήρυξε το μίσος του σε μια προκήρυξη κατά των Γερμανών: «Στρατιώτες του Ερυθρού Στρατού… σκοτώστε, σκοτώστε. Στη γερμανική φυλή δεν υπάρχει τίποτα το καλό. Ακολουθήστε τις παραινέσεις του συντρόφου Στάλιν. Σκοτώστε για πάντα το φασιστικό θηρίο μέσα στη φωλιά του! Βιάστε τις Γερμανίδες και ταπεινώστε τη φυλετική τους υπερηφάνεια… Σκοτώστε. Σκοτώστε, ένδοξοι στρατιώτες του Ερυθρού Στρατού». 

Στις 24 Ιανουαρίου 1945, ο στρατηγός Χόσμπαχ (Hossbach) και περισσότεροι από 300.000 άνδρες της 4ης Στρατιάς εγκατέλειψαν την Ανατολική Πρωσία και υποχώρησαν δυτικότερα. Το χιόνι που στροβιλιζόταν, έκρυβε τις σοβαρές αδυναμίες της γερμανικής άμυνας. Ωστόσο, ο συνήθως καχύποπτος στρατηγός Γκουντέριαν έγραψε, με κάποια δόση αισιοδοξίας: «Αν ο Φύρερ πετύχει να αναστρέψει την παλίρροια των γεγονότων – και είμαι σταθερά πεπεισμένος ότι μια ημέρα θα έλθει η ευκαιρία για κάτι τέτοιο – τότε δεν θα είναι απλώς ο άνθρωπος του αιώνα, αλλά ο άνθρωπος της χιλιετίας». Πρόσκαιρες γερμανικές ανακτήσεις εδαφών στην Ανατολική Πρωσία είχαν ως αποτέλεσμα τη σύνταξη εκθέσεων για τη μοίρα των Γερμανών που δεν είχαν δραπετεύσει εγκαίρως. Η ήττα προδιαγραφόταν σίγουρη σε όλους, εκτός από όσους πίστευαν φανατικά στον Χίτλερ.''  


Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Vive la France, vive l' Europe!






Στην αρχή μιλάει ο Πιέρ Κλεμεντί ένθερμος σοσιαλιστής εθνικιστής μαχητής, φανατικός αντισημίτης και εθελοντής στο Ανατολικό Μέτωπο. Λέει πως το 1940 κατέρρευσε το εβραιοκαπιταλιστικό σύστημα που κυβερνούσε και έτσι η γερμανική επίθεση απελευθέρωσε τη Γαλλία (http://la-flamme.fr/2014/05/29-mai-19...

Στο 2:20 μνημονεύεται ο François Sabiani, 20 χρόνων φοιτητής(γιος του Simon Sabiani, πρώην μαρξιστή και έπειτα ηγετικού στελέχους του εθνικοσοσιαλιστικού PPF), ο οποίος κατατάχθηκε εθελοντής με την LVF και έπεσε στο Ανατολικό μέτωπο. 

Στο 3:05 αναφέρεται η οργάνωση N.S.K.K (http://en.wikipedia.org/wiki/National_Socialist_Motor_Corps

H Λεγεώνα Γάλλων εθελοντών κατά του Μπολσεβικισμού (LVF) ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 1941 από πολλά γαλλικά εθνικιστικά κόμματα με κυριότερα την ''Εθνική Λαϊκή Συνέλευση'' (Rassemblement national populaire, RNP) του Μαρσέλ Ντεά, που διακρίνεται στο 0:14 και το ''Γαλλικό Λαϊκό Κόμμα'' (Parti Populaire Français, PPF) του πρώην κομμουνιστή Ζακ Ντοριό! Το PPF δημιουργήθηκε από πρώην μέλη του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, οι οποίοι αντιτάχθηκαν στους εβραιομασόνους. 

Στη Γαλλία ένα μεγάλο κομμάτι της ριζοσπαστικής αριστεράς, αηδιασμένο από την κομμουνιστική Τρίτη Διεθνή, είδε πως ο πραγματικός εχθρός πίσω από τα ψέματα του Α΄ ΠΠ ήταν ο εβραίος και συνειδητοποίησε πως ο μόνος υγιής σοσιαλισμός είναι ο εθνικός. 

Γάλλοι σοσιαλιστές, συνδικαλιστές και ριζοσπάστες όπως ο Ζάκ Ντοριό, ο Μαρσέλ Ντεά, ο Πιέρ Λαβάλ και διανοούμενοι όπως ο Φιλίπ Ενριό, ο Ρομπέρ Μπραζιγιάκ, ο Λουί Φερντινάντ Σελίν, ο Πιερ Ντριέ λα Ροσέλ...είναι κάποιοι από τους χιλιάδες που τάχθηκαν με πάθος στην υπεράσπιση των ιδεωδών της ελεύθερης εθνικοσοσιαλιστικής Ευρώπης μαχόμενοι πολλές φορές στην πρώτη γραμμή του μετώπου...
πηγή

RV

Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

Ο Otto Skorzeny για το απελευθερωτικό κίνημα του στρατηγού Βλασώφ και τον ROA ( Ρωσικό Απελευθερωτικό Στρατό )


Otto Skorzeny

Απόσπασμα από το βιβλίο του Otto Skorzeny, ''Οι καταδρομικές μου επιχειρήσεις'' για τον στρατηγό Βλασώφ και τον ROA (Ρωσικό Απελευθερωτικό Στρατό)

''Ό Φαίλκερζαμ μου έφερε τό Μανιφέστο του Κινήματος Βλασώφ, τό όποιο εξέδωσε ό στρατηγός τό 1943: 

«Ή Ρωσική Επιτροπή απαιτεί τά ακόλουθα βασικά στοιχεία για την νέα οργάνωση τής Ρωσίας:

- Εξόντωση του Μπολσεβικισμού, του Στάλιν και τής κλίκας του
- Έντιμη ειρήνη μέ τήν Γερμανία
- Δημιουργία μιας νέας Ρωσίας, χωρίς Μπολσεβικισμό άλλά καί χωρίς Καπιταλισμό, μέ τήν βοήθεια τής Γερμανίας καί άλλων λαών τής νέας Ευρώπης».
Γιά τήν νέα οργάνωση τής Ρωσίας ή Επιτροπή πρότεινε τό άκόλουθο πρόγραμμα:
1. Κατάργηση τής καταναγκαστικής εργασίας, δικαίωμα στήν έλεύθερη έργασία καί οργάνωση συνδικάτων.
2. Κατάργηση των Κολχόζ και απόδοση της γης στους χωρικούς.
3. Επανίδρυση του εμπορίου, τής οικοτεχνίας και τής ελαφράς βιομηχανίας.
4. Δικαίωμα τών διανοουμένων, νά εργάζονται ελεύθερα γιά τά συμφέροντα τοΰ λαού.
5. Κοινωνική δικαιοσύνη καί έξασφάλιση όλων τών έργατών εναντίον τής έκμετάλλευσης.
6. Δικαίωμα γιά εκπαίδευση καί κοινωνική άσφάλιση όλων τών έργατών.
7. Κατάργηση τής τρομοκρατίας καί σεβασμός τών άνθρωπί- νων δικαιωμάτων.
8. Έξασφάλιση τής ελευθερίας γιά όλους τούς λαούς τής Ρωσίας.

9. Αμνηστία και επάνοδος στα σπίτια για όλους τούς πολιτικούς κρατουμένους.
10. Ανοικοδόμηση των χωριών καί πόλεων μέ σχέδιο τής κυβέρνησης.
11. Ανοικοδόμηση τών εργοστασίων μέ σχέδιο τής κυβέρνησης.
12. Διαγραφή δλων τών οφειλών τίς όποιες έχει συνάψει σέ μυστικές συμφωνίες ό Στάλιν μέ τούς Άγγλοσάξονες καί πού έχει άναλάβει ό ίδιος.
13. Εξασφάλιση ένός ελάχιστου έπιπέδου διαβίωσης γιά όλους τούς άναπήρους πολέμου καί τίς οικογένειές τους.

Αύτό, τό λεγόμενο «Μανιφέστο τού Σμόλενσκ», τροποποιήθηκε ελαφρά στήν Πράγα, στίς 14 Νοεμβρίου 1944. Είχα τήν έντύπωση ότι ό Βλασώφ ανήκε σ’ εκείνους τούς Ρώσους πού δέν θεωρούσαν τήν Ρωσία άσιατική χώρα καί ήθελαν νά συμμετέχουν στήν οργάνωση μιας μεγαλύτερης καί ισχυρότερης Εύρώπης. Γνώριζε τήν Άπω Ανατολή καί γνώριζε σαφώς ποιά πελώρια δύναμη άλλά καί ποιό κίνδυνο αποτελούσε ή κοιμώμενη ακόμη Κίνα γιά τήν χώρα του καί γιά όλους τούς Εύρωπαίους... 
...Σύμφωνα μέ τόν Βλασώφ οι ίδιοι oi Ρώσοι όφειλαν νά νικήσουν τόν Μπολσεβικισμό. 'Ύστερα ή κατάρα, τήν οποία έξέφρασε ό Ντοστογιέφσκι στά τέλη τού προηγουμένου αιώνα, δέν θά είχε Ισχύ πλέον γιά πολύ.

Andrey Andreyevich Vlasov

Όταν ό Φαίλκερζαμ κι έγώ τόν συναντήσαμε αντιλαμβανόταν έστω καί καθυστερημένα πώς μιά χώρα π.χ. σάν τήν Ουκρανία, ή όποία κατείχε έναν παλαιό δικό της πολιτισμό, είχε τό δικαίωμα νά αυτοδιοικείται καί ότι οι βαλτικές χώρες ουδέποτε υπήρξαν ρωσικές. Ό «σοσιαλισμός» άντιπροσώπευε γιά τούς Κοζάκους κάτι διαφορετικό, σέ σχέση μέ τούς άλλους λαούς τής Ρωσίας, καί ή νέα κατανομή τού εδάφους ήταν ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα. Είχαμε πόλεμο. Ό Γερμανικός Στρατός χρησιμοποίησε περισσότερους άπό 500.000 Ρώσους αιχμαλώτους ώς εθελοντές (Χίβις) οι όποιοι πρόσφεραν στά μετόπισθεν μεγάλη υπηρεσία. Ό Βλασώφ ήθελε στην άρχή νά του διατεθούν όλοι οί Ρώσοι αιχμάλωτοι ακόμη καί οί εθελοντές. Θά μπορούσε σέ αυτή τήν περίπτωση νά συγκροτήσει περίπου 30 μεραρχίες, κάτι πού όμως θά δημιουργούσε έναν μεγάλο κίνδυνο όχι μόνο γιά τήν Γερμανία, άλλά γιά όλη τήν Ευρώπη. Ήταν σοφότερο νά τεθούν χαμηλότεροι στόχοι... 

ROA

...’Έκαναν μεγάλη προπαγάνδα επ’ ώφελεία τού ROA (Russkaia Osvoboditelnaia Armiia- Ρωσικός Απελευθερωτικός Στρατός) καί μεγάλος άριθμός άπό λιποτάκτες προσέρχονταν στά στρατεύματά μας ή κατ’ ευθείαν στά τάγματα του Βλασώφ.  Στήν Πράγα συγκροτήθηκε μία νέα Επιτροπή τό KONR (Komitet Oswobodjdenia Naradow Rossii) (Επιτροπή Απελευθέρωσης τών Ρωσικών Λαών). Οί ιδέες καί οι σκοποί του Βλασώφ ήταν, άπό ευρωπαϊκή άποψη εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Πέρα άπ’ αυτό, άπό κοινωνική σκοπιά, πίστευε ότι οί Μαρξιστικές Λενινιστικές θέσεις ήταν ξεπερασμένες. Κύρια έγνοια του στρατηγού Βλασώφ ήταν να απαλλαγεί από τόν Στάλιν καί τό καθεστώς του, πού κρατούσε τόν Ρωσικό λαό στήν πιό στυγνή σκλαβιά χειρότερη καί άπό τήν έποχή τών Τσάρων. Ό Στρατός του έπρεπε νά είναι ένας «κοινωνικός άπελευθερωτικός Στρατός». Ό Βλασώφ μου έκανε τήν καλύτερη έντύπωση, όταν εξηγούσε μέ λογική τά έπιχειρήματά του. Δέν ήταν ούτε μισθοφόρος, ουτε φανατικός, ήταν ρεαλιστής. «Σάς χρειαζόμαστε», μου έλεγε, «γιατί έχετε τά όπλα γιά νά πολεμήσουμε τόν Στάλιν άλλά κι εσείς μάς χρειάζεστε επίσης»! Έπέκρινε τον Στάλιν πολύ σκληρά. Γνώριζε ότι ή Stavka διέθετε πρώτης τάξης πληροφορίες πού τής παρέχονταν από εξαίρετες κατασκοπευτικές οργανώσεις''.

Ristorante Verona

Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014

Οι τρεις βομβαρδισμοί του Πειραιά από τους “συμμάχους”



Η πιο εγκληματική ενέργεια των παραφρόνων συμμάχων.  
Τα "συμμαχικά" αεροπλάνα, κάνουν στάχτη την πόλη! 
Στους δρόμους σκορπισμένα πτώματα, φριχτές εικόνες ακρωτηριασμένων παιδιών! Οι δρόμοι κλεισμένοι από ξύλα, κεραμίδια από τις στέγες, αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα και λάκκοι που έχουν ανοίξει οι βόμβες. Σφυροκόπημα για τρεις ώρες, από τις 12 το μεσημέρι - ώρα που ο κόσμος βρισκόταν στους δρόμους. Τα «Ιπτάμενα Φρούρια» της 15ης Αεροπορικής Δύναμης των ΗΠΑ, βομβάρδισαν ανελέητα τις κεντρικές συνοικίες του Πειραιά. Τα θύματα αυτού του αδικαιολόγητου βομβαρδισμού υπολογίστηκαν σε 5.500 από τα οποία 8 ήταν Γερμανοί στρατιώτες. Ανάμεσα σ’ αυτά συγκαταλέγονται και 85 μαθήτριες μαζί με τις 15 δασκάλες της Δημοτικής Οικοκυρικής και Επαγγελματικής Σχολής Πειραιά, που καταπλακώθηκαν από τα ερείπια του στο καταφυγίου του κτιρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας και πέθαναν από ασφυξία.






''Συμμαχικές'' πηγές εμμένουν στην άποψη ότι αυτές οι «παράπλευρες απώλειες» προκλήθηκαν από λάθος σκόπευσης του «κατεχόμενου από τον εχθρό, λιμένος». Αλλά το λιμάνι του Πειραιά είχε ήδη εγκαταλειφθεί από τους Γερμανούς αφού το Αιγαίο Πέλαγος ελεγχόταν απόλυτα, πλέον, από τις ''συμμαχικές'' ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις. Κατά σύμπτωση, αμερικανικά αεροπλάνα ισοπέδωσαν και τα εγκαταληφθέντα από τους Γερμανούς, λόγω έλλειψης πρώτων υλών, προπολεμικά Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Αναλυτές, μάλλον αξιόπιστοι, επεσήμαναν ότι, κατά τα τότε ισχύοντα, τα πληρώματα των αμερικανικών βομβαρδιστικών αεροπλάνων επέστρεφαν στις ΗΠΑ μετά την συμπλήρωση εικοσιπέντε μάχιμων αποστολών. Γεγονός που επαληθεύεται και από το ντοκιμαντέρ «The Memphis Belle»(http://youtu.be/Dn8tqacRXK4). Και ότι ο Πειραιάς και ο Σκαραμαγκάς αποτελούσαν «εύκολους στόχους» αφού δεν διέθεταν αντιαεροπορική άμυνα ανάλογη μ΄ εκείνη, π.χ., του Schweinfurt με τα ακαταμάχητα αεριωθούμενα Messersmith 262…



Ένα από τα λιγότερο γνωστά σχετικά χρονικά είναι και η ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αναφορά του «Αστυφύλακα Α75» που αντιγράφουμε από το http://www.koutouzis.gr/ 

Εγώ, ο Α75, μαζί με άλλους 30 Συναδέλφους του Α' Αστυνομικού τμήματος Αθηνών, τρεις αρχιφύλα­κες και τον υποδιοικητή μας Νικολόπουλο, ευρεθήκαμε κοντά στους Πειραιώτες το πρωί της 13ης Ιανουαρίου. Μας ξεφόρτωσαν από ένα φορτηγό μπροστά στον ναό του Άγίου Κωνσταντίνου. Ψιλόρριχνε χιονόνερο και το διαπεραστικό κρύο πέρναγε την υγρή μπέρτα, την χοντροϋφασμένη χλαίνη και την στολή και έφτανε ως το κόκαλο. Οι αρβύλες και οι μπότες δεν βάσταγαν κρύο και έμπαζαν νερά. 

Ό υποδιοικητής ανέβη στο απάνω σκαλοπάτι της εισόδου του ναού και μας είπε: 
- «Κύριοι, ήλθαμε εδώ όπως και τόσοι άλλοι Συνάδελφοι, χθες και σήμερα, για να βοηθήσουμε την Αστυνομία του Πειραιά. Εμείς θα βοηθήσουμε το Β' Αστυνομικό τμή­μα, που είναι κοντά στο ρολόϊ. Το έργο μας είναι δύσκολο και επικίνδυ­νο. Πρέπει να σώσουμε ζωές παγιδευ­μένες κάτω από τους σωρούς των πεσμένων κτηρίων, να συνδράμουμε τραυματίες, να περιφρουρήσουμε την περιουσία των πολιτών. Οι δρόμοι είναι αδιάβατοι από οικοδομικά υλικά των πεσμένων κτιρίων. Εχουν ανασκαφεί σε μερικά σημεία από τις βόμβες. Εχουν ακόμη τραμ ακινητοποιημένα ή κατεστραμμένα, σιδη­ροτροχιές αναποδογυρισμένες στρα­βωμένες και υψωμένες, ζώα πεθαμέ­να σε τυμπανιαία κατάσταση. Πιο επικίνδυνοι για μας είναι οι μισοπεσμένοι και ετοιμόρροποι τοίχοι, οι αιωρούμενες στέγες και τα πατώμα­τα. Ενα λάθος μας ή μια ατυχία, μπορεί να ρίψη αυτά επάνω μας και να μας θάψουν ζωντανούς. Λοιπόν, Κύριοι, κατεβαίνουμε αυτό το δρόμο που είναι αριστερά του θεάτρου. Κάνετε το Σταυρό σας και ο Θεός βοηθός». 


Περάσαμε μέσα από χαρακώματα και βγήκαμε στην Λεωφόρο, την αδιάβατη Βασ. Κων/τίνου. Σ' όλο το μήκος της ομάδες Συναδέλφων αγωνί­ζονταν να ανοίξουν τρύπες σε υπόγεια που μπορούσε να ήσαν πλακωμένοι άνθρωποι. Εκεί δεξιά μας στην γωνία της Λεωφόρου και της οδού, συνεργεία Συναδέλφων αγωνίζονταν με τα χέρια να βρουν τις μαθήτριες μιας Σχολής, παγιδευμένες στο υπό­γειο ενός σωριασμένου διώροφου. Μάθαμε πως τις βρήκαν νεκρές. Πλήρωσαν κι αυτές με το φρικτό θάνατο τους την υπόθεση Ειρήνης και της ελευθερίας. 

Κατεβαίνοντας με δυσκολία και κίνδυνο την οδό Βασιλέως Γεωργίου, βλέπαμε δεξιά μας την καταστροφή πολλών κτιρίων και προς το λιμάνι πίσω από την λαχαναγορά πιο μεγάλη συμφορά. Μόνοι τοίχοι, φαίνονταν όρθιοι, ψηλά, ετοιμόρροποι. Στην γωνιά της οδού Φίλωνος αντικρίσαμε τον σωριασμένο σε ερεί­πια ναό της Αγίας Τριάδος και για ειρωνεία στεκόταν κατά την Τράπεζα τα δυο κωδωνοστάσια όρθια. Ερημιά παντού. Ψυχή δεν φαίνονταν, ούτε και ένας Γερμανός. Το λιμάνι βουβό και ακίνητα τα πλεούμενα μικρά και μεγάλα. Μόνον ο σκοπός αστυφύλα­κας στέκονταν στα δεξιά του ναού μπρος στην είσοδο του Β ' Αστυνο­μικού τμήματος. 

- Συναγερμός! Φώναξε κάποιος δικός μας. 
- Διαλυθείτε! Φώναξε ο Νικολόπουλος και κρυφθείτε όπου σας φωτίσει ο θεός! 


Ένα κανόνι από το ύψος της Καστέλας και ένα άλλο μικρότερο έριχναν αραιές βολές. Ήταν η έναρξη του Συναγερμού. Οι Σειρήνες με το ανατριχιαστικό ουρλιαχτό τους είχαν σιωπήσει, διότι είχε καταστροφή το δίκτυο της Ηλεκτρικής. Όλοι χαθήκαμε κάτω από τα δέντρα της πλατείας προς τον "Αι Σπυρίδωνα. Μερικοί στάθηκαν όρ­θιοι κολλημένοι στους κορμούς των δένδρων. Άλλοι ξάπλωσαν κάτω από τα παγκάκια μέσα σε νερά και άλλοι στα θεμέλια κοντά ενός καλοκτισμένου χαμηλού τοίχου προς την Φίλωνος. Νεκρική σιγή παντού, θα ρίχνουνε τα εγγλέζικα αεροπλάνα. Που θα ρίχνανε τα φοβερά σιδερικά τους; επάνω μας; Πέρασε καμιά ώρα αγωνίας, ώσπου σήμανε κατά τον ίδιο τρόπο ή λήξης! 

Συγκεντρωθήκαμε πάλι όλοι. Εί­μαστε αγνώριστοι. Μερικοί βλέπον­τας τον υποδιοικητή αγνώριστο, πή­γανε να γελάσουν. Το γέλιο όμως δεν έρχονταν στα χείλη, γιατί φτάνοντας στο πλακόστρωτο μπρος από τα δυο κωδωνοστάσια του ναού της Αγίας Τριάδος πατάγαμε σε νερά κοκκινό­μαυρα. Είχαμε τα βλέμματα προς το τμήμα που μας φαίνονταν έρημο και δεν κοιτάξαμε δεξιά μας στα προπύ­λαια του ναού. 


Εκεί ήταν μια τραγική εικόνα, που μόνον φωτογραφία θα αποθανάτιζε την φρίκη της. Ό χώρος ανάμεσα στις γκρεμισμένες πόρτες, τις δύο μαρμάρινες κολώνες και τα κωδωνοστάσια ήταν ένας σωρός ξύλα και πέτρες, κάτω δε απ' αυτά νεκροί καταπλακωμένοι. Φαίνονταν πόδια, χέρια, παραμορφωμένα πρόσωπα. Από κει κατέβαινε μαύρο αίμα που το ξέπλυνε το ψιλόβροχο και έφτανε κάτω, ως το ρείθρο της οδού Βρετανίας (σήμερα Εθνικής Αντιστάσεως). 

Όλοι μας ανατριχιάσαμε. Ό α­στυφύλακας της «Πύλης» μπροστά μας, μας ειδοποίησε να μη κάνουμε τίποτε, διότι είναι νεκροί και τα κωδωνοστάσια ετοιμόρροπα. Φτάσαμε στην είσοδο του Β' αστυνομικού τμήματος γύρω στις 10 ή ώρα. Ό αστυφύλακας, νέος ψηλός, με ωραία χαρακτηριστικά, ντυμένος καλά, μας έβλεπε σαν σωτήρες. Δεν το είπε, μα το έλεγαν τα μάτια του και όλο το πρόσωπο του που έλαμπε από χαρά. 

Τον χαιρετίσαμε κι ανεβαίνον­τας τα ματωμένα σκαλοπάτια φτάσα­με στον διάδρομο του πρώτου ορόφου. Μπρος μας δεξιά ολάνοικτη η πόρτα του Αξιωματικού υπηρε­σίας. Τα άλλα γραφεία του διαδρόμου αριστερά και δεξιά ήσαν κλειστά. 
 Άνοιξα ένα. Ηταν γεμάτο από εμπορεύματα και διάφορα οικιακά αντικείμενα με ένα σημείωμα επάνω τους. Τα είχαν μαζέψει από τα ανοικτά καταστήματα ή τα σπίτια και τα φύλαγαν εκεί. Εκείνο που μου τράβηξε την προσοχή ήταν τρεις νεκροί αστυφύλακες που τους είχαν βάλει επάνω σε φύλλα τσίγκου και τους είχαν σκεπάσει με μια κουβέρ­τα. Οι ασκέπαστες αρβύλες τους, πρόδιναν την παρουσία τους. 

Ενώ όλοι σπρώχνονταν στο Γρα­φείο του Αξιωματικού, εγώ πήγα και απεκάλυψα τους νεκρούς. Ήσαν αγνώριστοι με την στολή τους ματω­μένη και τα μάτια ολάνοικτα και σκονισμένα. Ζήταγαν κάπου ανάπαυση μαζί με κείνους στον πρόναο της Αγίας Τριάδος και τους τόσους άλλους γνωστούς και αγνώστους νεκρούς του Πειραιά. Ποιός όμως, θα φρόντιζε να τους κάνη αυτήν την χάρη; Κανένας! Τους έθαψαν όλους μαζί στο Νεκροταφείο της Αναστά­σεως μετά από 2-3 ήμερες. Τις φωτογραφίες των τριών αστυφυλά­κων τις είδα προ 6ετίας περίπου, κρεμασμένες στην σειρά μαζί με άλλων πεσόντων αστυνομικών στους τοίχους ενός δωματίου της αστυνομι­κής Δ/σεως Πειραιώς καί έμεινα ά­ναυδος. Τους είδα και εις το Β' Α­στυνομικό Τμήμα. 

Ό αξιωματικός υπηρεσίας όρθιος εμπρός σ' ένα σκονισμένο τραπέζι οπού δέσποζαν 2-3 κηροπήγια μας είπε με λίγα λόγια τον τομέα μας και την αποστολή μας.Να σώσετε ζωές που θα είναι ακόμη παγιδευμένες στα υπόγεια κά­τω από τις ερειπωμένες οικοδομές, να ρίξετε ετοιμόρροπους τοίχους και όσα αιωρούνταν επάνω στους ανύπο­πτους πολίτες, να φράξετε πρόχειρα τις εκτιθέμενες περιοχές των εμπόρων και των κατοίκων. Αυτό είναι το έργο σας. Για εργαλεία μη συζητάτε. Τα χέρια σας θα γίνουν αξίνες και λοστοί, σφυριά και φτυάρια. Τα μαντήλια σας επίδεσμοι. Ό θεός μαζί σας και σας ευχαριστώ. 

- Που θα πάμε; Ρώτησε ένας. Που είναι τα τετράγωνα αυτά; Ό αξιωμα­τικός βγήκε στον εξώστη και έδειξε τα τετράγωνα που είναι προς το θέατρο, από την Φίλωνος έως την Κολοκοτρώνη. 


Έτσι βρεθήκαμε σε αδιάβατους και επικίνδυνους δρόμους. Πατάγαμε σε πέτρες και ξύλα, σε λάσπες και χώματα. Όρθιοι μισογκρεμισμένοι τοίχοι στέκονταν δίπλα μας έτοιμοι να πέσουν απάνω μας στο πρώτο φύσημα ανέμου. Στέγες διαλυμένες και πατώματα γερμένα δώθε-κεϊθε σημάδευαν εμάς. Στα καταστήματα έβλεπες τα σκονισμένα και πλακωμέ­να εμπορεύματα από τις πεσμένες πλευρές. Ψηλά έβλεπες, πόρτες, κου­ζίνες, σαλόνια και άλλα δωμάτια σαν εξώστες. Μια απόκοσμη μυρωδιά έσπαζε τις μύτες μας. Φρίκη και μυρουδιά θανάτου παντού. 
Που να είναι οι ζωντανοί άνθρω­ποι; Δεν ακούγεται τίποτε. Ούτε φωνή ούτε ανάσα. Νεκρική σιγή παντού. Όλοι τεντώναμε τα αυτιά. Όλοι με κίνδυνο της ζωής μας κατεβαίναμε σε υπόγειες πόρτες, εμπαίναμε στα μαγαζιά ή περνούσαμε ορθάνοιχτες πόρτες. Ολοι να σώ­σουμε έστω και έναν. Οι ώρες πέρασαν γρήγορα χωρίς αποτέλεσμα. Σε λίγο θα νύχτωνε και το σκοτάδι θα έπεφτε μαύρο και βαρύ σ' όλον τον Πειραιά. Ό συσκοτισμός ήταν αυ­στηρός και ή κυκλοφορία δεν επιτρέπονταν μετά την δύση του ήλιου. 


Με σανίδες και ξύλα φράξαμε μερικά μαγαζιά και από την Βασ. Γεωργίου πήγαμε στην Αστυνομική Δ/νση, που ήταν σ' ένα τριώροφο καινούργιο κτήριο στην οδό Αγίου Κων/τίνου και Σωτήρας. Ήταν σκο­τεινά όλα. Ψηλαφητά ανεβήκαμε τις σκάλες και φτάσαμε στο διάδρομο του πρώτου ορόφου. Εκεί το φως ενός κεριού μας άλλαζε την όψι και μας μετέβαλε σε παράξενες σκιές. 

Μαζευτήκαμε όλοι σ' ένα σκοτεινό γραφείο καλά καμουφλαρισμένο με μπλε χαρτί στα τζάμια. Το φως του κεριού έφτανε ως εμάς από την ανοικτή πόρτα. Είμαστε αγνώριστοι, λασπωμένοι, βρεμένοι και κατάκο­ποι και νηστικοί. Τότε ήλθε ανάμεσα μας ο Διοικητής μας κ. Ευάγγελος Καραμπέτσος. Ευθυτενής, σοβαρός, με την θλίψη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του μας κοίταξε όλους και μετά ολιγόλεπτη σιωπή μας είπε: 
Ή Αστυνομία, όπως γνωρίζετε, προκειμένου να ανταποκριθεί εις το καθήκον της προς τον Πολίτη και την Πατρίδα ευρίσκεται όλο το 24ωρο κάθε ημέρας στο πόδι. Ο βομβαρδι­σμός του Πειραιώς ήταν μια συμφορά για τους Πολίτες του και τους περαστικούς. Δεν ταιριάζει θρήνος και λιποψυχία, διότι τότε δεν θα ανταποκριθούμε στο δύσκολο και ξένο προς τα καθήκοντα μας έργο. 

Αφού όμως, όλες οι υπηρεσίες διελύθησαν και αυτή σχεδόν, ή Α­στυνομία, εμείς, εκτός από το πολύ­πλευρο και υπεύθυνο έργο μας, εγίναμε εκσκαφείς, κατεδαφισταί, τραυμα­τιοφορείς, ιατροί, νεκροφορείς. Εκάναμε το καθήκον μας εις το ακέραιο και άλλοι έρχονται από την Αθήνα, δια τις νυκτερινές περιπο­λίες. Σεις θα πάτε σε λίγο στο Τμήμα μας να πλυθείτε και να ξεκουραστείτε. Φαίνεται πως το 1944, επιφυλάσσει πολλά δια τους "Έλληνες και το Αστυνομικό Σώμα, το οποίον τόσο πιστά υπηρετούμε. Ό Θεός όμως είναι μεγάλος. Θέλω από σας, ενότη­τα, αλληλοβοήθεια, εμμονή εις το καθήκον, διότι έτσι θα ξεπεράσουμε όσο είναι δυνατόν πιο ανώδυνα τις δοκιμασίες σαν την τωρινή. Σας ευχαριστώ όλους σας και σας καληνυ­χτίζω». 

Μας έσφιξε όλων το χέρι και πήγε στο διπλανό Γραφείο του υποδιευθυντού. Χάθηκε μέσα στο σκοτάδι του δωματίου. Εμείς βγήκαμε στην οδό Αγ. Κωνσταντίνου όπου το σκοτάδι ήταν πιο βαθύ που μύριζε κόλαση και θανατικό. Μας φόρτωσαν σ' ένα φορτηγό και σιγά-σιγά φύγαμε, χωρίς να βλέπουμε από που περάσαμε».


Από ποιούς έγινε ο βομβαρδισμός

άθικτες έμειναν όλες οι γερμανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Ναυστάθμου, το αεροδρόμιο, τα ναυπηγεία του Περάματος, μεταξύ αυτών και το μεγαλύτερο που κατασκεύαζε τσιμεντόπλοια για λογαριασμό των γερμανικών αρχών.

Για πολλά χρόνια ένα από τα ερώτηματα που υπήρχαν ήταν αν επρόκειτο για αγγλικά ή αμερικάνικα αεροπλάνα. Η ανέλκυση από την θάλασσα όμως ενός αεροπλάνου που έριξαν οι γερμανοί κατά την διάρκεια του πρώτου βομβαρδισμού καθώς και η τυχαία ανακάλυψη βόμβας απέδειξαν περίτρανα ότι επρόκειτο για καθαρά αμερικάνικο βομβαρδισμό που επραγματοποιήθηκε από Ιπτάμενα Φρούρια (Πρόκειται για ένα τετρακινητήριο βαρύ βομβαρδιστικό αεροπλάνο που κατασκευάστηκε από την εταιρία Boeing για τις ανάγκες της Αμερικανικής αεροπορίας. Χρησιμοποιήθηκε κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κυρίως για τον βομβαρδισμό Γερμανικών στόχων.  Μπορούσε να πετάξει σε πολύ μεγάλο ύψος, σε μεγάλες αποστάσεις, μεταφέροντας μεγάλο φορτίο και μπορούσε να αμυνθεί σε εχθρικές επιθέσεις. Ήταν το αεροπλάνο με τη ρίψη περισσοτέρων βομβών από οποιοδήποτε άλλο, κατά τη διάρκεια του πολέμου). 

Όμως στο σημείο αυτό οφείλουμε να πούμε ότι έστω και αν ποτέ δεν εύρισκαν το βυθισμένο στον λιμένα αεροσκάφος, έστω και αν ποτέ δεν εύρισκαν βόμβα αμερικάνικου βομβαρδιστικού, δεν θα υπήρχε καμία δικαιολογία να μην φανερωθεί η ταυτότητα των δραστών αφού η αποστολή ουδέποτε εκρατήθει μυστική ή απόρρητη περισσότερο ή λιγότερο από τις υπόλοιπες επιχειρήσεις της εποχής εκείνης

Οι πιλότοι ουδέποτε κρύφτηκαν, συνέστισαν μάλιστα ενώσεις και συνδέσμους και ανάρτησαν εμφανώς τις αποστολές τους μεταξύ των οποίων ήταν και ο βομβαρδισμός του Πειραιά. 
Μικρή έρευνα στο διαδίκτυο είναι αρκετή για να βρει κάποιος τις μοίρες που έλαβαν μέρος, τα αεροπλάνα, τα μέσα της εποχής, τις διαταγές ακόμα και τα ονοματεπώνυμα με τις διευθύνσεις όλων όσων έλαβαν μέρος.
Γιατί άραγε ουδέποτε δημοτική ή άλλη αρχή δεν ήρθε σε επικοινωνία μαζί τους για να παρευρεθούν σε κάποια τελετή, να πούνε την άποψή τους ή να κάνουν γνωστές τις εντολές κάτω από τις οποίες έδρασαν; Έκανε γνωστή δημοτική ή κάποια άλλη αρχή σε αυτές τις ενώσεις τι  προξένησαν με την πράξη τους ή οι τελετές αυτές γίνονται τόσα χρόνια μόνο για εσωτερική κατανάλωση και όχι για δημοσιοποίηση κάποιου γεγονότος;;


ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΩΝ

Το σήμα της μοίρας που (15ης) που βομβάρδισε τον Πειραιά
Σχηματισμός τέτοιων σκαφών (B17) απογειώθηκαν από την αμερικάνικη πλέον βάση της Φότζια Ιταλίας, που ανήκαν στην 5η πτέρυγα της 15ης Αεροπορικής Στρατιάς. Για προστασία από τυχόν προσβολή τους από αεροσκάφη του άξονα συνοδεύονταν από αεροσκάφη τύπου Lockheed P 38 Lightning. 
 Ο πιο πάνω σχηματισμός έφτασε στον Πειραιά στις 12.35 και στις 13.43 απεχώρησε. Το μεγαλύτερο μέρος των βομβών που έριξε ήταν εμπρηστικές.
Όμως όπως προαναφέραμε δεν ήταν μόνο αυτός ο βομβαρδισμός. Ακολούθησαν στις 19.22 και 22.00 άλλοι δύο βομβαρδισμοί από αγγλικούς σχηματισμούς αυτή την φορά (RAF).  
Η πληροφορία αυτή δίνεται πλέον ελεύθερα από το Military History Network και στο σκέλος που αφορά την USAF (αμερικάνικη αεροπορία). Οι 3 πρώτες γραμμές είναι αυτές που αφορούν την καταστροφή της πόλης ενώ στο ημερολόγιο κάνει λόγο μόνο για βομβαρδισμό λιμένα. Απώλειες δικές τους 8 αεροσκάφη εκ των οποίων τα 6 καταστράφηκαν από μεταξύ τους σύγκρουση λόγω συνεφιάς.

TUESDAY, 11 JANUARY 1944
STRATEGIC OPERATIONS (Fifteenth Air Force): B-17's, with P-38 escort, bomb the harbor at Piraeus, Greece; they destroy 8 attacking fighters; 6 B-17's are lost in midair collisions in the heavy overcast.
Transfers in Italy:
HQ 82d Fighter Group and 95th, 96th and 97th Fighter Squadrons from Lecce to Vincenzo Airfield with P-38's.
HQ 456th Bombartment Group (Heavy) and 744th, 745th, 746th and 747th Bombardment Squadrons (Heavy) to Cerignola from the US with B-24's; first mission is 10 Feb. 

 Από το ημερολόγιο αποστολών της 301 μοίρας βομβαρδιστικών η οποία προς το τέλος του πολέμου ενσωματώθηκε με την 15η Αεροπορική Δύναμη όπως είπαμε βλέπουμε την κίτρινη ένδειξη που αφορούσε την αποστολή βομβαρδισμού του Πειραιά.

01/04/1944 Sofia Bulgaria - City
01/07/1944 Fiume Italy - TW
01/08/1944 Reggio/Emilia Italy - ACF/MY
01/09/1944 Pola Italy - D
01/10/1944 Sofia Bulgaria - City
01/11/1944 Piraeus Greece - H
01/13/1944 Rome Italy - AD
01/14/1944 Mostar Yugoslavia - AD
01/15/1944 Fano Italy - RR Bridge
01/16/1944 Klagenfurt Austria - ACF
01/17/1944 Pontassieve Italy - MY/RR Br


Η λεζάντα της φωτογραφίας από την μοίρα βομβαρδισμού ήταν το λιμάνι του πειραιά. Οι βόμβες ομώς εδώ φαίνονται να πέφτουν στο ύψος του Φαλήρου
Η αεροφωτογραφία είναι από το Imperial War Museum.  Έχει ληφθεί από την R.A.F. και  σε αυτήν φαίνεται ξεκάθαρα ο λιμένας Πειραιώς

Φόρτωση βομβών στην 301η μοίρα

 
     Από το ημερολόγιο αποστολής ουδεμία αναφορά γίνεται ως προς τους στόχους παρά μόνο ότι λόγω έντονης συννεφιάς και παγετού, η αποστολή κατέληξε σε πλήρη αποτυχία, καθόσον τα αεροσκάφη συγκρούσθησαν μεταξύ τους και ίσως αυτός είναι ο μόνος λόγος για την βιαστική ρήξη βομβών και την πλήρη αστοχία όσον αφορά στρατιωτικούς στόχους. Από τα γραφόμενα φαίνεται να ομιλούν για παταγώδη αποτυχία, για έλλειψη σεβασμού στις καιρικές συνθήκες και περιγράφει ο υπεύθυνος λεπτομερώς το χρονικό της σύγκρουσης των αεροσκαφών.


     Από το βιβλίο πτήσεων όμως φαίνεται ότι η 301 μοίρα πέταγε πάνω από Αθήνα-Πειραιά για όγδοη φορά από τις 10 Σεπτεμβρίου 1943 μέχρι και την 11 Ιανουαρίου του 1944. Είχε γνώση του εναέριου χάρτη καθώς και την εξοικίωση.

    Εξετέλεσε αποστολές πάνω από Αθήνα πειραιά την:
     (στις ημερομηνίες προηγούνται οι μήνες σύμφωνα με τον αγγλοσαξωνικό τρόπο αρίθμησης)
    10/9/1943 athens
    10/10/1943 athens
    11/17/1943 athens
    12/6/1943 athens
    12/8/1943 athens
    12/14/1943 piraeus
    12/20/1943 athens
    1/11/1944 piraeus


    ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
    • Δεν έμεινε σχολείο, νοσοκομείο, εκκλησία, καταφύγιο και γενικά χώρος που συγκεντρώνονταν κόσμος που να μην επλήγηκε. 
    • Η καταστροφή σε κόστος υπολογίστηκε περί τα 325 εκατομ. προπολεμικές δραχμές. 
    • Ο Πειραιάς από την μεγαλοπρέπεια του μεσοπολέμου βυθίστηκε ολοκληρωτικά στο χάος και έκανε χρόνια για να ορθοποδίσει. 
    • Κανένα διεθνές δικαστήριο δεν δίκασε αυτό το έγκλημα πολέμου, ουδείς τιμωρήθηκε. 
    • Κανείς εκπρόσωπος δημοτικής ή άλλης αρχής εζήτησε αποζημίωση και ουδείς αποζημιώθηκε. 
    • Καμμία πόλη που δεν ανήκε εντός της γερμανικής επικράτειας, δεν βομβαρδίστηκε τρεις φορές την ίδια μέρα από δύο διαφορετικές υπερδυνάμεις της εποχής. 


    Φωτο από το αρχείο ένωσης εργαζομένων ΗΣΑΠ
    Φωτο από αρχείο ένωσης εργαζομένων ΗΣΑΠ



    ''Ο βομβαρδισμός του Πειραιά'': 
    Πίνακας που ζωγράφισε...από μνήμης ο Κρυστάλλης.
    Δρομοκαίτειο  Ίδρυμα

    Πηγές:





    Ristorante Verona