Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΕ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΕΙ ΤΟ "ΗΘΙΚΟΝ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ" ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Του Παν. Μαρίνη

Η εμπλοκή της Ελλάδος στον πόλεμον ώφειλε να αποφευχθή πάσῃ θυσίᾳ, αυτή ήτο άλλωστε η γνώμη των βενιζελικών αξιωματικών και πολιτικών, π.χ. ο Ν. Πλαστήρας «θεωρούσε πως πρέπει να αποφύγωμεν πάσῃ θυσίᾳ τον πόλεμον εναντίον της Ιταλίας, φθάνοντες και μέχρις ωρισμένων εδαφικών προς αυτήν παραχωρήσεων».

Όμως ο Ιω. Μεταξάς επροχώρησε εις τον πόλεμον και η γνώμη ολοκλήρου του καθεστώτος και δη του Βασιλέως Γεωργίου ήτο ότι ώφειλε η Ελλάς να υποστή τα πάνδεινα και να εκλείψη ακόμη, αρκεί να υπηρετή δουλικώς την Αγγλίαν. 

Βρετανοί αξιωματικοί στην Ακρόπολη

Ακόμη και την τελευταίαν στιγμήν, αυτήν της Γερμανικής εισβολής, ηδύνατο να διασωθή η Ελλάς: Την 6ην Απριλίου 1941, ο Κορυζής απέρριψε το αίτημα των Γερμανών δι' απομάκρυνσιν των Βρετανικών δυνάμεων από την Ελλάδα απορρίπτοντας το τελεσίγραφον που του επέδωσε ο Γερμανός πρεσβευτής Έρμπαχ-Σένμπεροχ. Ούτως αρχίζει η Γερμανική επίθεσις! 

Εφ' όσον τούτο, η ομαλή συνθηκολόγησις και λήξις του Ελληνοϊταλικού πολέμου, δεν εγίνετο κατορθωτόν, ώφειλε οπωσδήποτε ο Βασιλεύς και η νόμιμος κυβέρνησις να συνθηκολογήσουν αποδεχόμενοι την νέαν κατάστασιν και να φροντίσουν να συνεχίση η ομαλή λειτουργία του κράτους και η ζωή του πληθυσμού. Αντιθέτως έφυγαν χλευάζοντάς μας, ότι δεν συνθηκολογούν και θα συνεχίσουν τον πόλεμον στο εξωτερικόν! Τί έπρεπε να γίνη στην Ελλάδα; Άνευ συνθηκολογήσεως και με πόλεμον έως του τελευταίου στρατιώτου να αποσφαγούν άνευ λόγου και αιτίας όλοι οι εναπομένοντες νέοι της Ελλάδος! Επίσης η Ελλάς ώφειλε να ερειπωθή, να ισοπεδωθή, να πυρποληθή, να λιμοκτονήση, να πεθάνη, να γίνη κομμουνιστική, να εξαερωθή, όλα αυτά μαζί αρκεί να προξενούσε ολίγην ενόχλησιν στον Άξονα! Αίσχος ανθέλληνες!

Η "Leibstandarte SS Adolf Hitler" στην Ελλάδα

Τελικώς συντελεσθείσης της συντριβής υπέγραψε την συνθηκολόγησιν ο στρατηγός Γεώργιος Τσολάκογλου, ο επικεφαλής της Στρατιάς Ηπείρου και Μακεδονίας, τουτέστιν των δυνάμεων στα μέτωπα, άνευ της εγκρίσεως των Άγγλων και του Βασιλέως, και δι' αυτήν την αυθαίρετον πράξιν του τον υβρίζει έως σήμερον ο Ελληνικός λαός! Στην «μακάβρια φάρσα» του Ειδικού Δικαστηρίου Δοσιλόγων ο Γεώργιος Τσολάκογλου κατεδικάσθη εις θάνατον και στρατιωτικήν καθαίρεσιν διά την πράξιν της συνθηκολογήσεως! Κατεδικάσθη επίσης και εις άλλας ποινάς διότι εσχημάτισε κυβέρνησιν και δεν άφησε την χώραν στο χάος! Ένα από τα υπερασπιστικά επιχειρήματα των κατηγορουμένων ήτο ότι «είναι αδιανόητον να υπάρξη κράτος, έστω υπό κατάληψιν, χωρίς να υπάρχη κυβέρνησις, χάριν τουλάχιστον των καθημερινών βιοτικών αναγκών του λαού»! Όμως η "εθνική ηγεσία" δεν ήθελε κυβέρνησιν, ήθελε ο λαός να πεθάνη ακυβέρνητος μέσα στο το χάος και την γενικήν ανομίαν και ακαταστασίαν! Διόλου δεν τούς άρεσε που όλα "λειτουργούσαν ρολόϊ", η Αστυνομία και η Χωροφυλακή, τα δικαστήρια, τα υπουργεία, οι οργανισμοί, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια! 

Άταφοι στρατιώτες στα αλβανικά υψώματα

Αυτή είναι η μία πλευρά του ζητήματος, όμως υπάρχουν και άλλες φυσικά και η κυριωτέρα είναι η εξής: Δεν φθάνει που οι νέοι της Ελλάδος πέθαιναν στην Πίνδο και στην Τρεμπεσίνα δι' έναν πόλεμον που δεν είχε ουδεμίαν σχέσιν με την Ελλάδα! Αντί η κυβέρνησις να τους αφήση να πεθάνουν κι οι οικογένειές τους να τους θρηνήσουν και ο λαός να συνεχίση την δυστυχισμένη ζωή του, αυτή εδηλητηρίασε την ψυχήν του λαού με μίαν εκκωφαντικήν και ανήθικον προπαγάνδα η οποία ακολουθούσε τις παρανοϊκές ιδέες του Τσώρτσιλ. Όλοι οι πόλεμοι έχουν αίτια, οικονομικά, εμπορικά, δυναστικά, επεκτατικά, θρησκευτικά και λοιπά συναφή, όμως ο Τσώρτσιλ επαρουσίαζε τον πόλεμον αυτόν με όρους "Βιβλικούς", θεολογικούς, θρησκευτικούς, Μανιχαϊκούς και Δαιμονολογικούς, ως τον πόλεμον του Αγαθού εναντίον του Κακού! Ομιλούσε διά την Γερμανίαν ως το μέγα Κακόν, ο Αδ. Χίτλερ ήτο ο ίδιος ο Διάβολος, ο Αρχέκακος Όφις, και διά την συντριβήν του, ετόνιζε ο Τσώρτσιλ, δικαιολογείται κάθε θυσία! Ο Τσώρτσιλ τα εκατάφερε καλά, η Γερμανία συνετρίβη και η Αγγλία επλήρωσε το βαρύ τίμημα, και η αυτοκρατορία της διελύθη και οικονομικώς και ηθικώς επτώχευσε και έγινε αυτό που βλέπομε σήμερον! Όθεν οι οπαδοί του Αδ. Χίτλερ ήσαν συνεργάτες του Διαβόλου, δεν τους άξιζαν ούτε οίκτος ούτε ανθρώπινα δικαιώματα και διά τούτο οι δίκες των Δοσιλόγων δικονομικώς δεν ήσαν δίκες αλλά «εξωτερική σκηνοθεσία προαποφασισθεισών εκτελέσεων», ως τας εχαρακτήρισε ο Δημήτριος Βεζανής! Αντιθέτως, οι ευρισκόμενοι στην άλλην πλευράν του πολέμου ήσαν οι Αρχάγγελοι του Καλού, οι ευλογημένοι από τον Θεόν, αυτοί και το πολιτικόν τους σύστημα! Ο Τσώρτσιλ από το επίσημον βήμα της Βουλής των Κοινοτήτων ανελύετο εις δουλικούς επαίνους διά τον Στάλιν, τον απεθέωνε και τον γέμιζε κολακείες· κολακείες τοιαύτες που υπερέβαινον αυτές των Σοβιετικών υπηκόων του! Συγχρόνως η Συμμαχική προπαγάνδα απεθέωνε την ΕΣΣΔ και τον Κομμουνισμόν ως το άριστον πολίτευμα, όπου οι άνθρωποι ζουν ελεύθεροι και ευτυχείς με ευμάριαν, ευημερίαν, ευνομίαν και δικαιοσύνην! Αντιθέτως, ως πολίτευμα διαβολικόν και φορεύς παντός κακού εξυβρίζετο ο Φασισμός, διά τούτο σήμερον ότιδήποτε βδελυρόν και κακόν το λέγομε αυτομάτως "φασιστικό" π.χ. "φασιστική συμπεριφορά"! Αντιθέτως το καλόν κ' αγαθόν είναι η Αριστερή συμπεριφορά κι οι Αριστερές ιδέες· διά τον λαό "κομμουνιστής" κι "αριστερός" σημαίνει απλά "καλός άνθρωπος"! Ούτως η 28η Οκτωβρίου εγκαθίδρυσε και συντηρεί το «ηθικόν πλεονέκτημα» της Αριστεράς, το οποίον είναι πλήρως πραγματικόν, υπαρκτόν και δικαιολογημένον! 

Αφίσα του ΕΑΜ

Με αυτόν τον τρόπον ο κόσμος επολώθη και σήμερον 70 έτη μετά τον πόλεμον η πόλωσις όχι μόνον καλά κρατεί αλλά οσημέραι εμπεδούται και βαθαίνει ως ένας βαθμιαίως περιστρεφόμενος κοχλίας! Ήδη στα 1948 όλοι ήθελαν να λησμονηθούν η νομολογία και οι δίκες των Δοσιλόγων που ήσαν στίγμα και όνειδος διά την ιδίαν την έννοιαν της Δικαιοσύνης καθώς εθεσπίσθη κάτι ανήκουστον: Αναδρομικής ισχύος ποινικοί νόμοι! Παρά ταύτα,  70 έτη μετά τον πόλεμον, το 2014, η Ελληνική Κυβέρνησις (Σαμαρά-Βενιζέλου) και η Ελληνική Βουλή, με τον Αντιτρομοκρατικόν Νόμον ενεθρόνισαν αυτήν την νομοθεσίαν στην πρόσοψιν του δικαϊκού μας συστήματος, πρόχειρη διά να επαναχρησιμοποιηθή! Συγχαρητήρια συμπατριώτες βουλευτές, άξιος ο μισθός σας! 

Ο κόσμος επολώθη λοιπόν, από την μίαν πλευράν είναι οι καλοί, οι αγαθοί, οι ευλογημένοι από τον Θεόν, οι Κομμουνισταί, οι Μαρξιστές-Λενινιστές, οι συριζαϊκού τύπου οπαδοί του Πολιτιστικού Μαρξισμού και οι Συνοδοιπόροι, οι Κεντροαριστεροί, οι Πράσινοι και όλα τα μυριάδες άλλα δημοκρατικά κόμματα! Στην άλλην πλευράν δεν υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι, ποιός άραγε τολμάει να ειπή ότι είναι οπαδός του Φασισμού; [...]

Ούτως έχουν τα πράγματα, όμως το αστείον είναι ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί που στέκονται στον ουδέτερον χώρον, στην No-man's land, ανάμεσα στις δύο πλευρές! Αυτοί είναι οι Δεξιοί και Κεντροδεξιοί που θέλουν να είναι κάπως αντικομμουνισταί και συγχρόνως να υπερασπίζονται την νομιμοφροσύνην τους προς τους Ρούζβελτ-Τσώρτσιλ-Στάλιν! Αυτοί οι ατυχείς κραυγάζουν ότι αυτοί είπαν το ΟΧΙ, διά να τους απαντήσουν οι Αριστεροί ότι είναι απλώς κρυπτομοναρχοφασίστες! Ούτως ή άλλως οι Αριστεροί έχουν δίκιο! [...]

Κι όταν οι Δεξιοί προσπαθούν να τους αντιπαρατεθούν ομιλώντας διά τα απαίσια κακουργήματα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τους έρχεται η απάντησις που τους κλείνει το στόμα: «ΝΑΙ, σκοτώναμε δοσιλόγους!»

Οι Έλληνες τα έχουν καταλάβει αυτά σήμερα και διά τούτο δεν λέγουν «πολεμήσαμε τον κατακτητή», αλλά «πολεμήσαμε τον Φασισμό»· ναί, έτσι είναι ακριβώς, όπως το είπε στην Νυρεμβέργην ο Εισαγγελεύς Ρουντένκο: «Διά πρώτην φοράν [στην ιστορίαν του Δικαίου] δικάζουμε εδώ μίαν ιδεολογίαν!» Εδίκαζαν την ιδεολογίαν του κακού, τον Φασισμόν, και ποίοι τον εδίκαζαν; Ο Εισαγγελεύς Ρουντένκο και ο Πρόεδρος Νικιτσένκο, οι έχοντες την ιδεολογίαν του Καλού, τον Μαρξισμόν-Λενινισμόν-Σταλινισμόν! Φυσικά αυτό εφάνη και στην Ιταλίαν: 

Λίαν ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωσις της Ιταλίας. Εκεί δεν υπήρξε "κατακτητής", όμως αυτό δεν ημπόδισε τους Αγγλους από τού να ιδρύσουν «Εθνική Αντίσταση»! Οι Ιταλοί «Αντιστασιακοί» διέφερον από τους άλλους· καθώς δεν υπήρχε "κατακτητής" αυτοί ήσαν αποκλειστικώς Αντιφασίστες, εχθροί της κυβερνήσεως της χώρας τους! Αυτοί έκαναν «αντίσταση» εναντίον της ιδεολογίας του Φασισμού! Κι όταν ενεφανίσθη ο πραγματικός κατακτητής, ο ξένος, με την απόβασιν των Αγγλοαμερικανών στην Σικελίαν, οι «Αντιστασιακοί» δεν ήσαν "κατά του κατακτητή", ήσαν υπέρ του κατακτητή, εγένεντο δοσίλογοι και δουλικοί συνεργάτες του Αϊζενχάουερ! Στην Μεταπολεμικήν Ιταλίαν αυτοί οι «Αντιστασιακοί» οι υπέρ του κατακτητού, «όσοι συνηργάσθησαν με τον εχθρόν κατά τρόπον ανάξιον [Ιταλού] πολίτη και έθιξαν την εθνικήν αξιοπρέπειαν, διευκολύνοντες το έργον των αρχών κατοχής», ως λέγει ο ελληνικός νόμος Α.Ν. 5333/1945, τιμώνται υπεράγαν και αυτή τους η δράσις αποτελεί πρώτης τάξεως διαβατήριον διά να γίνουν Πρόεδροι της Δημοκρατίας, όπως ο Σάντρο Περτίνι και προσφάτως ο Τζιόρτζιο Ναπολιτάνο! 

Εθνικοσοσιαλιστική αφίσα 

Στην Ελλάδα, οι Κομμουνιστές ήσαν ολίγοι άνθρωποι, ούτως ή άλλως το ΚΚΕ ιδρύθη από Εβραίους της Θεσσαλονικής, και οι Ρωσοέλληνες που κατόρθωσαν να φθάσουν στην Ελλάδα, εδιηγούντο πράγματα φρικτά και τον απάνθρωπον διωγμόν (ιδέ, Ελληνική επιχείρηση της Εν Κα Βε Ντε - Βικιπαίδεια) κι οι άνθρωποι ετρόμαζαν! Τώρα όμως, οι Άγγλοι εδημιούργησαν την «Εθνική αντίσταση» και την παρέδωσαν στο ΚΚΕ, καθώς μόνον το ΚΚΕ και την οργάνωσίν του το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ εδέχοντο ως αντιστασιακόν εταίρον και το γέμιζαν πολεμικόν ύλικον, τενεκέδες λίρες και στρατιωτικούς συμβούλους και συνδέσμους! Οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδος και η Κυβέρνησις του Καΐρου υπεχρεώθησαν από τους Άγγλους να αποδεχθούν την κατάστασιν και να συνεργασθούν με το ΚΚΕ, οπότε το ενομιμοποίησαν πλέον στα όμματα του συνόλου του πληθυσμού! Οι πανέξυπνοι σπουδασμένοι στις σχολές της Κομιντέρν ΚΚΕδες ινστρούχτορες εξεμεταλλεύθησαν την κατάστασιν εις το έπακρον δημιουργήσαντες μάλιστα το δόγμα: «συνεργασίες στην κορυφή, διείσδυσις στην βάσιν», οπότε όλες ο λαός εγένετο πιστός του Μαρξισμού-Λενινισμού-Σταλινισμού! [...]

Ούτως λοιπόν εδημιουργήθη από την 28ην Οκτωβρίου το «ηθικόν πλεονέκτημα» της Αριστεράς! Είναι και θα παραμένει ηθικά ακλόνητη η αριστερά κι όποιος την θίγει έστω και λίγο αρκεί αυτή να ξεστομίση «είσαι φασίστας» για να τον στείλει στα τάρταρα! Και αυτό το «ηθικόν πλεονέκτημα» θα παραμένη ακλόνητον και ακέραιον όσον θα υπάρχη ο Μεταπολεμικός κόσμος! Γιά πόσο; Γιά τρία χρόνια ή γιά τρείς αιώνες, δεν γνωρίζομε! Κι όλα αυτά τα εδημιούργησε ένα υποτίθεται δικτατορικόν δεξιόν καθεστώς!

RV

ΑΔΟΛΦΟΣ ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΙΚΗΤΗΣ

Του Απόστολου Λαγού

Λίγες ώρες πριν από την θυσία του στο πολιορκημένο Βερολίνο, αποτεινόμενος σε συνεργάτες του έλεγε..''Θα ακούσετε για μένα φοβερά πράγματα, αλλά σε δύο γενιές η Ευρώπη θα με κατανοήσει'' Και επαληθεύτηκε. 

13 Απριλίου 1990 η Ρωσία παραδέχεται τη σφαγή στο Κατύν

Πρόκειται για τη μαζική δολοφονία 22.000(1) Πολωνών αξιωματικών, αστυνομικών και πολιτικών αιχμαλώτων πολέμου από τη Σοβιετική NKVD. Η δολοφονία έγινε στις 5 Μαρτίου 1940 στο δάσος κοντά στο χωριό Katyn της Ρωσίας αφού προηγουμένως είχε εγκριθεί από το Σοβιετικό συμβούλιο και τον ίδιο τον Στάλιν. Ταυτόχρονα με αυτή την μαζική δολοφονία, εκτελέσεις έγιναν την ίδια μέρα σε φυλακές στο Kharkov, τη Μόσχα και άλλες πόλεις
Κατά την εισβολή των Σοβιετικών στη Πολωνία στην αρχή του πολέμου, πάνω από 300.000 Πολωνοί έγιναν αιχμάλωτοι πολέμου. Από αυτούς, οι 125.000 παραδόθηκαν στη Σοβιετική μυστική υπηρεσία NKVD, από τους οποίους οι περισσότεροι ελευθερώθηκαν άμεσα καθώς υπηρετούσαν στον Πολωνικό στρατό αλλά ήταν άλλης εθνικότητας, ενώ κρατήθηκαν 43.000, αυτοί που ήταν γεννημένοι στη Πολωνία, οι οποίοι μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα αιχμαλώτων σε διάφορες περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης

Οι μαζικοί τάφοι ανακαλύφθηκαν και η ύπαρξή τους κοινοποιήθηκε από τους Γερμανούς το 1943, όταν Γερμανοί στρατιώτες ανακάλυψαν τον πρώτο μαζικό τάφο σε έναν λόφο του δάσους του Katyn με 4.243 Πολωνούς.  Η Σοβιετική Ένωση αρνήθηκε τη σχέση με το μακελειό και υποστήριξε οτι η εκτέλεση έγινε από τους Γερμανούς τον Αύγουστο του 1942 κατά την κατοχή της περιοχής από τους Γερμανούς. Ωστόσο, Γερμανοί ειδικοί και διεθνής επιτροπή που επισκέφτηκαν το Katyn κατέληξαν πως το περιστατικό έγινε στην αρχή του 1940, όταν η περιοχή ήταν ακόμα στον έλεγχο των Σοβιετικών.

Η Σοβιετική Ένωση μέχρι το 1989 αρνούνταν την ευθύνη του μακελειού. Το 1989 Σοβιετικοί ερευνητές αποκάλυψαν οτι όντως ο Στάλιν είχε διατάξει το μακελειό. Την επόμενη χρονιά, το 1990, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ παραδέχθηκε οτι ήταν έργο της NKVD και επιβεβαίωσε άλλα δύο σημεία μαζικών τάφων στο Mednoye και στο Piatykhatky. Η Σοβιετική Ένωση αποδέχτηκε επίσημα το γεγονός και εξέφρασε τη «βαθιά συγνώμη» της. Ωστόσο το περιστατικό δεν έχει δικαστεί ως έγκλημα πολέμου ή γενοκτονία μέχρι σήμερα.

Περισσότερα εδώ 

(1) Όπως προκύπτει από επίσημο έγγραφο του Αλεξάντρ Σελέπιν της 3ης Μαρτίου του 1959 προς τον Χρουστσόφ, το 1940 εκτελέστηκαν 21.857 άνθρωποι εκ των οποίων 4.421 στο δάσος Κατύν, 3.820 στο στρατόπεδο του Σταρομπέλσκ, 6.311 στο Οστασκόφ και 7.305 σε άλλα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και φυλακές της δυτικής Ουκρανίας και δυτικής Λευκορωσίας (βλ. Cienciala, Lebedeva and Materski (2007), σελ. 332).

 RV

Η Συνωμοσία κατά της Νορβηγίας και η 6η Απριλίου 1941

Η περίοδος που άρχισε με την κήρυξη του πολέμου από την Αγγλία και Γαλλία στη Γερμανία (Σεπτέμβριος 1939) μέχρι τη γερμανική επέμβαση στη Νορβηγία στις 9-10 Απριλίου 1940  ονομάστηκε "ψευτοπόλεμος", επειδή κατά τη διάρκειά της δεν συνέβησαν κάποια σημαντικά γεγονότα μεταξύ των εμπόλεμων χωρών. Κι αυτό διότι ο Αδόλφος Χίτλερ δεν ήθελε να γενικευτεί ο πόλεμος και να εξελιχθεί σε ευρωπαϊκό. Οι περισσότερες κινήσεις των εμπόλεμων δυνάμεων αυτή την περίοδο συνέβησαν στο παρασκήνιο. 

Λίγα έως ελάχιστα έχουν γραφτεί σχετικά με τη λεγόμενη "εισβολή στη Νορβηγία",  και ειδικότερα για τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί και που ανάγκασαν τον Αδόλφο Χίτλερ να επιτεθεί με ταχύτατες κινήσεις στη χώρα, πριν προλάβουν οι Γαλλοβρετανοί.  

Συγκεκριμένα, μετά το τέλος του γερμανοπολωνικού πολέμου, ο Αδόλφος Χίτλερ έκανε μια δημόσια πρόταση ειρήνης στη Βρετανία και τη Γαλλία (1). Περισσότερο απευθυνόταν στη Βρετανία, ελπίζοντας ότι την αποδοχή των Βρετανών θα την ακολουθούσαν και οι Γάλλοι. Όμως, οι συμμαχικές δυνάμεις ήθελαν να γενικευτεί ο πόλεμος και έτσι αγνόησαν την πρόταση ειρήνης. Ο Χίτλερ είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ένας παρατεταμένος ευρωπαϊκός πόλεμος θα εξαντλούσε τους πόρους και τα υλικά αγαθά της Γερμανίας και θα την εξέθετε σε μια επίθεση από την μπολσεβικική Ρωσία. Από την άλλη, η βρετανική κυβέρνηση σχεδίαζε να εμποδίσει τον ανεφοδιασμό της Γερμανίας από τα σιδηρομεταλλεύματα της Σκανδιναβίας και ειδικότερα της Σουηδίας, ο οποίος γινόταν μέσω Νορβηγίας, όπως επίσης και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις  για ένα πραξικόπημα εις βάρος του νορβηγικού λαού αλλά και του Ράιχ (2).

Ουίνστον Τσώρτσιλ: ένας από τους

κύριους υποκινητές του πολέμου

Ο Τσώρτσιλ στα απομνημονεύματά του (17) αναφέρει  ότι έπεισε  το πολεμικό συμβούλιο να εκπονήσει κάποια επιτελικά σχέδια σχετικά με τον αποκλεισμό και την τοποθέτηση υδάτινου ναρκοπεδίου στα χωρικά ύδατα της Νορβηγίας, κάτι που θα ενέπλεκε τη χώρα αυτή στον πόλεμο, και μάλιστα με την πλευρά των Συμμάχων, σε αντίθεση με τον Χίτλερ που ήθελε να παραμείνει η Νορβηγία ουδέτερη. Αν η μεταφορά του σιδηρομεταλλεύματος από το Νάρβικ  προς τη Γερμανία σταματούσε, θα καταστρεφόταν η κατασκευαστική δυνατότητα των γερμανικών εργοστασίων  και η παραγωγή θα σταματούσε. Έδωσε επίσης εντολή να οργανωθεί μια απόβαση των βρετανικών δυνάμεων στο Νάρβικ που οδηγούσε στα μεταλλεία Γκαλιβάρε της Σουηδίας με σκοπό την κατάληψή τους (3). Ο Τσώρτσιλ διαβεβαίωσε επίσης τον πρωθυπουργό Τσάμπερλεν στις 16 Δεκεμβρίου 1939, ότι είχαν περισσότερα να κερδίσουν από μια τέτοια εμπλοκή.  Η επιχείρηση θα γινόταν με πρόσχημα την παροχή στρατιωτικής βοήθειας προς τη Φινλανδία, στην οποία είχε εισβάλει η Σοβιετική Ένωση από τις 30 Νοεμβρίου 1939, ο πραγματικός σκοπός όμως δεν ήταν αυτός, αλλά ήταν η διακοπή του ανεφοδιασμού της Γερμανίας και η περικύκλωσή της (4)(16).

Ο αξιωματικός και Υπουργός Άμυνας της

Νορβηγίας Βίντκουν Κουϊσλινγκ 

Εκείνη την εποχή έφτασε στη Γερμανία, ο Νορβηγός πρώην Υπουργός Άμυνας Βίντκουν Κουΐσλινγκ, ο οποίος τόνισε τον κίνδυνο σκηνοθέτησης από τη Βρετανία ενός πραξικοπήματος στη Νορβηγία και ζήτησε τη συνδρομή της Γερμανίας για να οργανώσει ο ίδιος ένα πραξικόπημα στη χώρα του, προτού προλάβουν οι Βρετανοί. Μόλις πετύχαινε το σχέδιο αυτό, ο Κουΐσλινγκ θα καλούσε τη Γερμανία να εισέλθει στο έδαφος της Νορβηγίας για να την προστατεύσει από τη Βρετανία. Συναντήθηκε με τον Χίτλερ, αλλά όπως φαίνεται στα πρακτικά των συζητήσεών τους, ο τελευταίος δεν θέλησε να αναμιχθεί και κατέληξαν στο ότι έπρεπε η Νορβηγία να παραμείνει ουδέτερη.  Ένα μήνα μετά, τον Ιανουάριο του 1940, όπως προκύπτει από τα πολεμικά ημερολόγια του Γερμανικού Ναυτικού, η απόφαση για ουδετερότητα της Νορβηγίας παρέμενε (5) (14).

Παρόμοια σχέδια με τα βρετανικά φαίνεται ότι οργάνωνε και η άλλη συμμαχική δύναμη, η Γαλλία. Στις 15 Ιανουαρίου 1940 ο Γάλλος στρατηγός Γκαμελέν παρέδωσε ένα υπόμνημα στον Πρωθυπουργό Ντελαντιέ  σχετικά με τη Νορβηγία, στο οποίο παρουσίαζε ένα στρατηγικό σχέδιο απόβασης γαλλικών δυνάμεων στο Πετσάμο και κατάληψης των λιμένων και αεροδρομίων της δυτικής ακτής της Νορβηγίας (6).

Ο Στρατηγός Γκαμελέν, αρχηγός του επιτελείου

της Εθνικής Αμύνης της Γαλλίας

Τα παραπάνω βρετανικά και γαλλικά σχέδια ανάγκασαν τον Χίτλερ στις 5 Φεβρουαρίου 1940 να απομακρυνθεί από την επιθυμία  και απόφασή του να παραμείνει ουδέτερη η Νορβηγία, διότι ήταν υποχρεωμένος να αναλάβει δράση προκειμένου να μην περικυκλωθεί από τις συμμαχικές δυνάμεις και χάσει τον ανεφοδιασμό των σιδηρομεταλλευμάτων. Έτσι, ζήτησε από τους στρατηγούς του να προετοιμάσουν ένα σχέδιο κατάληψης της Νορβηγίας πριν προλάβουν οι Γαλλοβρετανοί (7).

Λίγες ημέρες μετά, στις 16 Φεβρουαρίου 1940,  βρετανικά πλοία επιτέθηκαν στο γερμανικό εμπορικό πλοίο "Άλτμαρκ", το οποίο κατέφυγε στα νορβηγικά φιόρδ. Ο Χίτλερ βεβαιώθηκε ότι η νορβηγική κυβέρνηση είχε συνάψει κάποια συμφωνία με τους Βρετανούς. Κατά τους Γερμανούς Ναυάρχους, το  συμβάν με το Άλτμαρκ ήταν  αποφασιστικό για την μεταστροφή του Χίτλερ. (10)(15)

Στις 21 Φεβρουαρίου, ο Γάλλος Πρωθυπουργός Ντελαντιέ επέμενε ότι η υπόθεση του Άλτμαρκ έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα για την κατάληψη των λιμένων της Νορβηγίας και η συμμαχική προπαγάνδα θα κατάφερνε να εκμεταλλευτεί το γεγονός, αφού το πλοίο μετέφερε Βρετανούς αιχμαλώτους που είχαν ναυαγήσει (8).

 

Στις 28 Μαρτίου 1940  ο Γάλλος πολιτικός  Πωλ Ρεϊνώ ανέλαβε τη θέση του Ντελαντιέ και συναντήθηκε με τον Τσάμπερλεν για να συμφωνήσουν την επιθετική στρατηγική που θα ακολουθούσαν. Κατέληξαν στη ναρκοθέτηση των χωρικών υδάτων της Νορβηγίας, χωρίς να ζητήσουν την γνώμη της νορβηγικής κυβέρνησης. Παράλληλα γαλλοβρετανικές δυνάμεις θα αποβιβάζονταν στο Νάρβικ, στο Τροντχάιμ, στο Μπέργκεν και στο Στάβανγκερ. Η Γαλλική Επιτροπή Πολέμου, όμως, δεν συμφωνούσε στη ναρκοθέτηση, φοβούμενη αντίποινα από την πλευρά της Γερμανίας στα γαλλογερμανικά σύνορα, όπως είχε συμβεί στην περίπτωση της Ρηνανίας το 1936. Έτσι οι επιχειρήσεις αναβλήθηκαν ως την 8η Απριλίου, οπότε ο Τσώρτσιλ θα συναντούσε Γάλλους αξιωματούχους για να τους πείσει να δεχτούν το σχέδιο.

Την 1η Απριλίου 1940 ο Χίτλερ είχε ήδη λάβει την απόφασή του και διέταξε να αρχίσει η εισβολή στις 9 Απριλίου, τις πρώτες πρωινές ώρες, με την ονομασία Weserübung. Πράγματι, έτσι συνέβη. H γερμανική στρατιωτική επέμβαση ολοκληρώθηκε στις 10 Ιουνίου. Ο Χίτλερ είχε προλάβει τους Γαλλοβρετανούς.

Γερμανικά μεταγωγικά Junkers Ju52 υπερίπτανται

της Κοπεγχάγης στις 9 Απριλίου 1940

 

Νορβηγία, μάχη για ένα φλεγόμενο χωριό

Μετά το τέλος του Β΄Ππ, οι Γερμανοί στρατηγοί κατηγορήθηκαν στη Δίκη της Νυρεμβέργης για τον σχεδιασμό και την επίθεση στη Νορβηγία. Επρόκειτο για άλλο ένα ψέμα των νικητών, αφού από τα λίγα που προαναφέρθηκαν και που αποτελούν αδιάψευστα ιστορικά γεγονότα προκύπτει ότι ο Χίτλερ επεδίωξε την ουδετερότητα της Νορβηγίας, διότι δεν ήθελε να γενικευθεί ο πόλεμος στην Ευρώπη, γι' αυτό άλλωστε δεν δέχθηκε και την πρόταση του Κουΐσλινγκ. Οι πρώτοι που σχεδίασαν επιχειρήσεις κατά της Νορβηγίας ήταν οι Σύμμαχοι (11), με τους παραπάνω σκοπούς κατά της Γερμανίας. Ο μοναδικός λόγος της επέμβασης του Χίτλερ στη Νορβηγία ήταν να προλάβει τις ολέθριες συνέπειες που θα είχε για τη Γερμανία η εμπλοκή της χώρας αυτής στον πόλεμο με την πλευρά των Συμμάχων (περικύκλωση Γερμανίας και διακοπή ανεφοδιασμού της).

Μια παρόμοια συνωμοσία από τους Βρετανούς συνέβη και στην Ελλάδα για να εισέλθει στον Β'Ππ με την πλευρά των συμμάχων (18) και να επεκταθεί ο πόλεμος στα Βαλκάνια. 

Ειδικότερα:

Μετά την επιτυχημένη γερμανική επέμβαση στη Νορβηγία, ακολούθησε η νικηφόρος γερμανική εκστρατεία στη Γαλλία, κατά την οποία διαλύθηκε η ευρισκόμενη στη χώρα αυτή αγγλική εκστρατευτική δύναμη, και τα υπολείμματά της και στη Γαλλία και στη Νορβηγία εκδιώχθηκαν πίσω στη Μ. Βρετανία. Έτσι, το ηπειρωτικό κομμάτι της Ευρώπης απηλλάγη πλήρως από βρετανικά στρατεύματα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό να το έχει κανείς υπ' όψιν του, προκειμένου να αντιληφθεί τον ρόλο που έπαιξε το ελληνικό κράτος υπέρ της Μ. Βρετανίας.

Όπως είναι γνωστό από τις 28 Οκτωβρίου 1940 η Ελλάδα βρισκόταν σε πόλεμο με την Ιταλία. Η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, παρά το γεγονός ότι η Ιταλία ήταν σύμμαχός της, όχι μόνον δεν επενέβη υπέρ της, αλλά προσπάθησε με προτάσεις ειρήνης να απομακρύνει την Ελλάδα από τον πόλεμο. Της προτάθηκε μάλιστα η προσάρτηση της Β. Ηπείρου και ως εγγύηση θα παρατασσόταν μεταξύ των εμπολέμων δυνάμεων ο γερμανικός στρατός. Και όλα αυτά υπό τον μοναδικό όρο να παραμείνει η Ελλάδα ουδέτερη. Όμως, η αγγλόδουλη μη έχουσα ουδεμία σχέση με τον ελληνικό λαό και τους πόθους του, κλίκα των Αθηνών αρνήθηκε την ειρήνη. Όπως προαναφέραμε, δεν υπήρχαν πλέον βρετανικά στρατεύματα στην Ευρώπη.  Η δε Ελλάδα ήταν μια χώρα στην οποία ουδείς των εμπολέμων είχε ζωτικά συμφέροντα, αφού ήταν τόσο μακριά από το πραγματικό θέατρο του πολέμου. Κι όμως, η αγγλόδουλη σπείρα που κυβερνούσε, και που ουσιαστικά είχε τοποθετηθεί από τους Άγγλους προ της ενάρξεως του πολέμου για να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους (συνεπώς το επιχείρημα ότι ο Μεταξάς δεν έφερε ευθύνη γιατί λίγο πριν είχε πεθάνει δεν ευσταθεί) κατέστησε την Ελλάδα το μοναδικό ευρωπαϊκό κράτος το οποίο επέτρεψε σε βρετανικά στρατεύματα να πατήσουν το πόδι τους σε ευρωπαϊκό έδαφος. Ανέλαβε λοιπόν πλήρως την ευθύνη της εμπλοκής της χώρας σε έναν πόλεμο, τον οποίο μάλιστα δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να φέρει εις πέρας. 

 Λίγες μόνον ημέρες μετά την 6η Απριλίου 1941 ο αγγλόδουλος Βασιλιάς και τα ανδρείκελα της κυβέρνησης που μας ενέπλεξαν στον πόλεμο, εγκατέλειψαν τη χώρα και τελευταία διαταγή τους ήταν να πεθάνουν οι Έλληνες στρατιώτες για να διασωθούν τα βρετανικά στρατεύματα.

Η συνέπεια των παραπάνω ήταν τα γερμανικά στρατεύματα να εισέλθουν στο ελληνικό έδαφος, κυνηγώντας τους Βρετανούς μέχρι την Κρήτη.

 Επίσημες και ακλόνητες αποδείξεις περί της εμπλοκής της Ελλάδας στον πόλεμο για χάρη της Βρετανίας παρουσιάζονται στο βιβλίο: ΕΠΙΣΗΜΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΡΗΞΕΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ στο οποίο γίνεται ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα είχε καταστεί «έδρα ολοκλήρου της Υπηρεσίας Πληροφοριών και Προπαγάνδας της Αγγλικής Μυστικής Υπηρεσίας».

  Β.Τ.

 

Πηγές

1. Buchanan, Patrick ‘Pat’ Joseph (May 27, 2008), Churchill, Hitler, and The Unnecessary War: How Britain Lost Its Empire and the West Lost the World, New York: Crown page 290-294

2. Β Παγκόσμιος Πόλεμος, Λίντελ Χάρτ, σελ. 82-100

3. Β Παγκόσμιος Πόλεμος, Λίντελ Χάρτ, σελ. 82-100

4. Β Παγκόσμιος Πόλεμος, Λίντελ Χάρτ, σελ. 82-100

5. Β Παγκόσμιος Πόλεμος, Λίντελ Χάρτ, σελ. 82-100

6. Β Παγκόσμιος Πόλεμος, Λίντελ Χάρτ, σελ. 82-100

7. Β Παγκόσμιος Πόλεμος, Λίντελ Χάρτ, σελ. 82-100

8. Β Παγκόσμιος Πόλεμος, Λίντελ Χάρτ, σελ. 82-100

10. Ο πόλεμος του Χίτλερ, Ίρβινγκ, σελ. 367-388, εκδ. Γκοβόστη

11. Β Παγκόσμιος Πόλεμος, Λίντελ Χάρτ, σελ. 82-100

12. http://books.stonebooks.com/history/iceland.shtml

14. http://www.ibiblio.org/hyperwar/UN/UK/UK-NWE-Norway/UK-NWE-Norway-2.html

15. http://www.ibiblio.org/hyperwar/UN/UK/UK-NWE-Norway/UK-NWE-Norway-2.html

16. Ο Πόλεμος του Χίτλερ, Ίρβινγκ, σελ. 369, εκδ. Γκοβόστη

17. Απομνημονεύματα Ουίνστον Τσώρτσιλ

18. Η συνωμοσία της Αγγλίας κατά της Ελλάδας 1935-1944, Χονδροματίδης, εκδ. Θούλη

Ristorante Verona