ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ

Alice Kaplan

    Τις τελευταίες ημέρες λόγω της επετείου του θανάτου του Ρομπέρ Μπραζιγιάκ στις 6 Φεβρουαρίου, δημοσιεύθηκε σε ακροδεξιό αντιεθνικοσοσιαλιστικό site μία φαινομενικά εγκωμιαστική αναφορά στον μεγάλο συγγραφέα και ήρωα της Ιδέας, η οποία στην πραγματικότητα ήταν συκοφαντική. Η αναφορά αυτή βασίζεται εξ ολοκλήρου σε ένα υπερπροβεβλημένο παγκοσμίως βιβλίο σχετικά με τον Μπραζιγιάκ, το βιβλίο της Άλις Κάπλαν «O άνθρωπος του εχθρού». Για το βιβλίο αυτό είναι σκόπιμο να πούμε κάποια πράγματα, μιας και το παραπάνω ακροδεξιό site επισκέπτονται και νέοι άνθρωποι που είναι ακόμη αγνοί και ανυποψίαστοι και θέλουν να ενημερωθούν.

    Το βιβλίο αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει πηγή ενημέρωσης για τον Μπραζιγιάκ. Ας ξεκινήσουμε με τη συγγραφέα. Είναι εβραία, κάτι που αναγράφεται και στο βιογραφικό της στο Amazon και αλλού.

     Όπως αναφέρει στην αρχή του βιβλίου της, το έγραψε γιατί τα βιβλία που κυκλοφορούσαν μέχρι να εκδοθεί το δικό της «ενίσχυαν τον μύθο του Μπραζιγιάκ» και «τον έκαναν ήρωα των αρνητών του Ολοκαυτώματος». Αλλά το πιο βασικό της κίνητρο το αναφέρει στο τέλος του προλόγου της: «…Πολλοί άνθρωποι με ρώτησαν ποιο ήταν το κίνητρό μου; Στο μυαλό μου ερχόταν συνεχώς μια εικόνα από τα παιδικά μου χρόνια. Το 1963, όταν ήμουν οκτώ ετών, άνοιξα το κάτω συρτάρι του γραφείου του πατέρα μου και βρήκα ένα γκρίζο χαρτόκουτο γεμάτο με ασπρόμαυρες φωτογραφίες, τραβηγμένες σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είχαν χρησιμοποιηθεί ως αποδεικτικά στοιχεία στις δίκες για εγκλήματα πολέμου που διεξήχθησαν στη Νυρεμβέργη· σε αυτές ο πατέρας μου είχε υπηρετήσει ως εισαγγελέας το 1945. Δεν είχε περάσει ούτε ένας χρόνος από τον θάνατό του, όταν άνοιξα εκείνο το συρτάρι. Από τη μέρα εκείνη σκέφτομαι συχνά τις φωτογραφίες εκείνες και τι αντιπροσωπεύουν. Καθώς ακολουθούσα την πορεία του Ρομπέρ Μπραζιγιάκ, ενός συγγραφέα που πίστευε ότι ο ναζισμός ήταν ποίηση, ένιωσα ακόμη πιο έντονα σοκαρισμένη από τις ίδιες φωτογραφίες».

    Αυτά ήταν τα κίνητρα της Κάπλαν για να γράψει αυτό το βιβλίο και κατόπιν αυτών οποιοσδήποτε μπορεί να εκτιμήσει την αντικειμενικότητα του βιβλίου. Και επειδή το εν λόγω ακροδεξιό αντιεθνικοσοσιαλιστικό site αναπαράγει μια συκοφαντία που περιέχεται στο βιβλίο, ότι δηλαδή ο εθνικοσοσιαλισμός του Μπραζιγιάκ οφειλόταν σε «λανθάνουσες», «καταπιεσμένες» ομοφυλοφιλικές τάσεις (αυτού του είδους η συκοφαντία είναι πολύ αρεστή στους εβραίους, όπως είναι γνωστό) και ότι δήθεν στη δίκη ο εισαγγελέας Ρεμπούλ τον κατηγόρησε γι’ αυτό, να πούμε ότι: η Κάπλαν δεν αφήνει υπονοούμενα μόνο για λανθάνουσα ομοφυλοφιλία αλλά και για λανθάνουσες αιμομικτικές διαθέσεις προς την αδελφή του και για λανθάνουσες δεν ξέρουμε πώς να τις χαρακτηρίσουμε ανάλογες διαθέσεις προς τον γαμπρό του, τον Μωρίς Μπαρντές (ο οποίος ήταν φίλος του Μπραζιγιάκ από το σχολείο) και για περίεργη σχέση των τριών! Ούτε σε ταινία του Γούντι Άλλεν δεν τα βλέπεις αυτά.  Αυτά, μόνο αρρωστημένος εγκέφαλος μπορεί να τα συλλάβει και ακροδεξιά αντιεθνικοσοσιαλιστικά site να τα αναπαραγάγουν. Φυσικά, όλα αυτά δημοσιεύθηκαν, όταν είχαν πεθάνει όλοι αυτοί που συκοφαντούνται. Ο Μπαρντές πέθανε το 1998, το βιβλίο εξεδόθη το 2000. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Ακόμη, η Κάπλαν αναφέρει ως δήθεν αποδεικτικό των λανθανουσών ομοφυλοφιλικών του τάσεων το ότι ο Μπραζιγιάκ στενοχωρήθηκε που ένας φίλος του Γερμανός σκοτώθηκε στο Ανατολικό Μέτωπο! Μετά από αυτά, όποιος έχει τραγουδήσει το «ich hatte einen Kameraden» είναι ή ήταν κίναιδος! 

    Για την ιστορία, να πούμε ότι το βιβλίο της Κάπλαν εις ό,τι αφορά τη βιογραφία και τις λεπτομέρειες της δίκης του Μπραζιγιάκ βασίζεται πολύ σε ένα βιβλίο τού δικηγόρου του Ζακ Ιζορνί και σε ένα του φίλου του Φρανσουά Μπρινιώ και το μόνο καινούργιο «στοιχείο» είναι οι συκοφαντίες της. Για την ιστορία, επίσης, να πούμε ότι οι αντίπαλοι του Μπραζιγιάκ επεχείρησαν όλα αυτά τα χρόνια να αποδυναμώσουν τη δύναμη και την απήχηση που μπορεί να είχε το ηρωικό του παράδειγμα, αφενός μεν με τη συνωμοσία της σιωπής αφετέρου δε με συκοφαντίες. Ως προς την ερωτική του ζωή, εκτός της Κάπλαν, άλλοι συγγραφείς ισχυρίζονται ψευδώς ότι «τα είχε» με παντρεμένη και μάνα έξι παιδιών που ήταν και γυναίκα φίλου του!!!

    Ο ίδιος ο Μπραζιγιάκ ήταν πάντα πολύ ευγενής ώστε να βγάζει στη φορά την ερωτική του ζωή, παρ’ όλα αυτά πλέον έχουν έρθει στο φως επιστολές από τις οποίες αποδεικνύεται ότι αγαπούσε τις γυναίκες. Και υπάρχουν και σχετικές αναφορές φίλων του. Περισσότερες λεπτομέρειες είναι όχι απλώς περιττές αλλά και προσβολή στη μνήμη του.

     Στη, δε, δίκη, ο Ρεμπούλ κατηγόρησε τον Μπραζιγιάκ για φιλογερμανική προπαγάνδα, αντισημιτισμό και αντικομμουνισμό και όχι βέβαια για «λανθάνουσες ομοφυλοφιλικές τάσεις που βρήκαν διέξοδο στον εθνικοσοσιαλισμό», όπως αφήνει να εννοηθεί το ακροδεξιό site. Οι, δε, ένορκοι ήταν κομμουνιστές και τον καταδίκασαν, διότι τα άρθρα του θεωρήθηκαν «πιο επικίνδυνα από ένα τάγμα της Βέρμαχτ», διότι είχε ζητήσει την εκτέλεση κάποιων εβραίων πολιτικών και, ίσως, πάνω απ’ όλα για την περίφημη φράση του «πρέπει να διαχωριστούμε από τους εβραίους στο σύνολό τους και να μην κρατήσουμε ούτε τους μικρούς»!  Πρωταγωνιστής, δε, σε αυτή τη δίκη δεν ήταν κανένας άλλος παρά ο Μπραζιγιάκ, ο οποίος επί τρεις ώρες απαντούσε με θάρρος, προκαλώντας τον θαυμασμό ακόμη και των εχθρών του για τη γενναιότητά του, ανέλαβε την ευθύνη για ό,τι είχε πει, είχε γράψει, είχε πράξει, και δήλωσε ότι δεν μετανιώνει για τίποτε. Είναι άξιον αναφοράς αυτό που την επομένη έγραψε στην εφημερίδα Combat ο δημοσιογράφος Αλεξάντρ Αστρύκ (Alexandre Astruc): «Για πρώτη φορά στην αίθουσα του δικαστηρίου επικράτησε ατμόσφαιρα αξιοπρέπειας, ο Μπραζιγιάκ παρέμεινε περήφανος, ούτε για μια στιγμή δεν φάνηκε να τρέμει, δεν προσπάθησε να συγκινήσει τους δικαστές και ανέλαβε την ευθύνη για όλα».

    Δυστυχώς, όποιος διαβάσει το άρθρο στο ακροδεξιό site και δεν γνωρίζει ήδη για τον Μπραζιγιάκ, θα σχηματίσει την εντύπωση ότι η Κάπλαν είναι Η αντικειμενική και αξιόπιστη, και ακόμη χειρότερα θα του δημιουργηθούν υπόνοιες για «λανθάνουσες τάσεις» του Μπραζιγιάκ. Και έτσι θα χάσει την ευκαιρία να γνωρίσει το μεγαλείο και την ανδρεία του μεγαλύτερου λογοτέχνη της Γαλλίας στην εποχή του, θα χάσει την ευκαιρία να νιώσει τιμή και υπερηφάνεια που ο Μπραζιγιάκ ήταν εθνικοσοσιαλιστής και θα χάσει την ευκαιρία να αποκτήσει ένα αληθινό ηρωικό πρότυπο. Θα μείνει στα ψέματα. 

    Βέβαια, η στάση της Κάπλαν είναι κατανοητή: εβραία, με πατέρα εισαγγελέα σε δίκες της Νυρεμβέργης το 1945, και με τις φωτογραφίες από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως να της στοιχειώνουν τη ζωή… Και μιας και ο Μπραζιγιάκ εκτός από πολύ ταλαντούχος ήταν και νεκρός, το πράγμα ήταν εύκολο… Αλλά το ακροδεξιό site, γιατί; Γιατί… οι συγκρίσεις είναι δύσκολες. Όταν στον Μπραζιγιάκ κατά την ανάκριση, διάβαζαν αποσπάσματα από τα άρθρα του, αναρωτήθηκε για ποιο λόγο το έκαναν. «Υπήρχε περίπτωση να τα αρνηθώ;» Δυστυχώς, για κάποιους η αποδοχή παλαιότερων άρθρων τους δεν είναι αυτονόητη και η άρνηση των ιδεών τους έχει καταντήσει κοινοτοπία. Όταν φθάνουν, δε, στο σημείο να συκοφαντούν κάποιον σαν τον Ρομπέρ Μπραζιγιάκ, πραγματικά, τι μπορούν να περιμένουν αυτοί που είναι γύρω τους; 

Ristorante Verona

Robert Brasillach, πολιτικά άρθρα

thulebooks.gr

RV

Το Mein Kampf θα διδάσκεται στα γερμανικά σχολεία

Σύμφωνα με τελευταίες ειδήσεις, στη Γερμανία το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε να εισαχθεί στη διδακτέα ύλη των σχολείων το Mein Kampf! Η Υπουργός Παιδείας Τζοάνα Γουάνκα δήλωσε (σε συνέντευξή της σε γερμανική εφημερίδα)  ότι  είναι ευνόητο ότι η κίνηση αυτή στοχεύει «στην προώθηση της πολιτικής παιδείας». Πρόσθεσε, ακόμη, ότι θα υπάρχει σχολιασμός των ισχυρισμών του Χίτλερ και ότι "οι μαθητές έχουν ερωτήματα και είναι καλύτερο να τα ξεφορτωθούν, μιλώντας ανοιχτά στην τάξη". 

Παρά τις διαβεβαιώσεις της υπουργού, οι αντιδράσεις γι' αυτήν την απόφαση είναι πολλές και έντονες. Οι διαφωνούντες τονίζουν ότι δεν πρέπει να το Mein Kampf να μπει στα σχολεία. 

Είναι βέβαιο ότι οι μαθητές θα αδιαφορήσουν για τα αρνητικά σχόλια που θα περιέχονται στο βιβλίο. Αυτά δεν είναι κάτι νέο. Από το 1945 και μετά όλοι τα έχουν διδαχθεί στα σχολεία των νικητών. Είναι, επίσης, βέβαιο ότι η διδασκαλία του βιβλίου δεν θα φέρει τα αποτελέσματα που κάποιοι από τους εμπνευστές του σχεδίου αυτού προσδοκούν, δηλαδή την απομάκρυνση της νεολαίας από τον Εθνικοσοσιαλισμό. Αντίθετα, το έργο θα έχει απήχηση, θα προκαλέσει συγκίνηση στην ψυχή αυτής της νέας γενιάς που θα γαλουχηθεί με διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι οι προηγούμενες μεταπολεμικές, και η οποία αναπόφευκτα θα οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι Ο ΧΙΤΛΕΡ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ! 

πηγή: Ευρωπαϊκή Αντίσταση 

RV

Σαρώνει το Mein Kampf στη Γερμανία

  -Το κορυφαίο βιβλίο όλων των εποχών-

Μόλις μια εβδομάδα είναι που κυκλοφορεί το Mein Kampf στη Γερμανία, ''ελεύθερα'', μετά τη λήξη της προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων της Βαυαρίας, η οποία μπλόκαρε τόσα χρόνια την έκδοση του βιβλίου (βλ. εδώ).   

Μέσα σε αυτή την εβδομάδα οι πωλήσεις έχουν εκτοξευτεί. 

Η τιμή πώλησης είναι στα 59 ευρώ ενώ στο γερμανικό Amazon η τιμή έχει φτάσει και στα 385 ευρώ.

Έχει επίσης ζητηθεί από τον εκδοτικό οίκο του Μονάχου που ανέλαβε την επανέκδοση, να το μεταφράσει στα ιταλικά, στα γαλλικά και στα αγγλικά.

Η γερμανική έκδοση είναι κριτική, περιέχει σχόλια αρνητικά που προσπαθούν να αντικρούσουν τις σκέψεις και θέσεις του Φύρερ. Φυσικά, κανείς δεν το αγοράζει για την κριτική και είναι σίγουρο ότι οι περισσότεροι δεν θα την διαβάσουν καν.

Το φυλετικό ασυνείδητο δεν επηρεάζεται από την πλύση εγκεφάλου. Εν έτει 2016, 71 χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου, η Βίβλος του Εθνικοσοσιαλισμού και ο ίδιος ο Χίτλερ συνεχίζουν να συγκινούν...

Πηγή: Ευρωπαϊκή Αντίσταση 

RV

Ολοκληρωτικός πόλεμος

Στις 18 Φεβρουαρίου 1943, λίγες ημέρες μετά την τραγική για τη Γερμανία κατάληξη της μάχης του Στάλινγκραντ, ο Γκαίμπελς εκφωνεί στο κατάμεστο Σπορτπαλάστ του Βερολίνου ένα συγκλονιστικό λόγο με θέμα τον ολοκληρωτικό πόλεμο. Πρόκειται για τον πιο διάσημο λόγο του, ο οποίος, επίσης, θεωρείται ο καλύτερός του.

Ο Γκαίμπελς καλεί τον γερμανικό λαό να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αφοσιωθεί στον σκοπό της νίκης, συμμετέχοντας σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Του επισημαίνει την κρισιμότητα της κατάστασης και την ευθύνη του. «Δύο χιλιάδες χρόνια δυτικού πολιτισμού κινδυνεύουν... Ο γερμανικός λαός και οι σύμμαχοί του εκπληρώνουν μία ευρωπαϊκή αποστολή». Παρουσιάζει σε αδρές γραμμές το πρόγραμμα της κυβέρνησης για την επίτευξη και επιτυχία του ολοκληρωτικού πολέμου, ένα πρόγραμμα που, τηρουμένων των αναλογιών, θα μπορούσε να εφαρμοστεί, σε κάθε εποχή/ακόμη και σήμερα, για την αντιμετώπιση εθνικών κρίσεων. Τα λόγια του συνεπαίρνουν το πλήθος. Απευθύνει ερωτήματα στο κοινό και λαμβάνει ενθουσιώδεις απαντήσεις.

Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο, (έχει μεταφραστεί ο λόγος που πράγματι εκφωνήθηκε από τον Γκαίμπελς, όπως προκύπτει από το σχετικό φιλμ), απαραίτητο για όποιον ερευνά την ιστορία του Β΄Ππ από τις πηγές, που εκδίδεται για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα, χωρίς περικοπές.

Το βιβλίο ''Ολοκληρωτικός πόλεμος'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

RV

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ από τη Θούλη: Γκαίμπελς, Ολοκληρωτικός Πόλεμος

Totaler Krieg 

    Στις 18 Φεβρουαρίου 1943, λίγες ημέρες μετά την τραγική για τη Γερμανία κατάληξη της μάχης του Στάλινγκραντ, ο Γκαίμπελς εκφωνεί στο κατάμεστο Σπορτπαλάστ του Βερολίνου ένα συγκλονιστικό λόγο με θέμα τον ολοκληρωτικό πόλεμο. Πρόκειται για τον πιο διάσημο λόγο του, ο οποίος, επίσης, θεωρείται ο καλύτερός του.

    Ο Γκαίμπελς καλεί τον γερμανικό λαό να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αφοσιωθεί στον σκοπό της νίκης, συμμετέχοντας σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Του επισημαίνει την κρισιμότητα της κατάστασης και την ευθύνη του. «Δύο χιλιάδες χρόνια δυτικού πολιτισμού κινδυνεύουν… Ο γερμανικός λαός και οι σύμμαχοί του εκπληρώνουν μία ευρωπαϊκή αποστολή». Παρουσιάζει σε αδρές γραμμές το πρόγραμμα της κυβέρνησης για την επίτευξη και επιτυχία του ολοκληρωτικού πολέμου, ένα πρόγραμμα που, τηρουμένων των αναλογιών, θα μπορούσε να εφαρμοστεί, ακόμη και σήμερα, για την αντιμετώπιση εθνικών κρίσεων. Τα λόγια του συνεπαίρνουν το πλήθος. Απευθύνει ερωτήματα στο κοινό και λαμβάνει ενθουσιώδεις απαντήσεις. 

    Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο, (έχει μεταφραστεί ο λόγος που πράγματι εκφωνήθηκε από τον Γκαίμπελς, όπως προκύπτει από το σχετικό φιλμ), απαραίτητο για όποιον ερευνά την ιστορία του Β΄Ππ από τις πηγές, που εκδίδεται για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα, χωρίς περικοπές. 

Απόσπασμα από το βιβλίο:

«…Η εξέγερση των στεπών που προετοιμάζεται μπροστά στο μέτωπό μας, και η επέλαση της Ανατολής που ξεσπά στις γραμμές μας καθημερινά και με αυξανόμενη δύναμη, δεν είναι τίποτε άλλο παρά απόπειρα επανάληψης της ιστορικής καταστροφής που τόσο συχνά στο παρελθόν απείλησε με εξαφάνιση την ήπειρό μας.

[…]    Πρόκειται για μία άμεση, μεγάλη απειλή, όχι μόνο για εμάς αλλά και για την ύπαρξη κάθε ευρωπαϊκής δύναμης.

[…] Πίσω από τις επελαύνουσες σοβιετικές μεραρχίες, βλέπουμε τους εβραίους που διατάζουν την εκκαθάρισή μας, και πιο πέρα την ολοένα αυξανόμενη τρομοκρατία, το φάσμα τής λιμοκτονίας εκατομμυρίων και την απόλυτη αναρχία στην Ευρώπη. 

[…] Σε κάθε περίπτωση, η Γερμανία δεν έχει καμία πρόθεση να υποκύψει σε αυτή την εβραϊκή απειλή.

[…] Με τόσες υπεράνθρωπες θυσίες που οι στρατιώτες μας κάνουν στο μέτωπο καθημερινά, έχουν το στοιχειώδες δικαίωμα να αναμένουν ότι ουδείς στην πατρίδα διεκδικεί το δικαίωμα να αγνοήσει τον πόλεμο και τις δικές του υποχρεώσεις.

Στον αγώνα των ανδρών, η Γερμανίδα πρέπει αυθόρμητα να επιδείξει την αλληλεγγύη της.

[…] Για κάθε γνήσιο Εθνικοσοσιαλιστή, οι μέρες που διανύουμε έχουν μια καταπληκτική ομοιότητα με τα χρόνια του Αγώνα. Τότε και πάντα ενεργούσαμε με τον ίδιο τρόπο. Είμαστε πάντοτε στο πλευρό του λαού κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, και γι’ αυτόν τον λόγο ο λαός σε όλη μας τη διαδρομή μάς ακολούθησε. Πάντα κουβαλούσαμε το φορτίο μας μαζί με τον λαό, και έτσι δεν μας φαινόταν βαρύ αλλά ελαφρύ. Ο λαός θέλει να τον οδηγήσουν. Ποτέ στην ιστορία ο λαός δεν εγκατέλειψε μια θαρραλέα και αποφασισμένη ηγεσία σε μια κρίσιμη ώρα για το έθνος…»

Το βιβλίο ''Ολοκληρωτικός Πόλεμος'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

Όσος ελεύθερος χρόνος μου απέμενε από την εργασία μου ήταν αφιερωμένος αποκλειστικά στην μελέτη

''Η Βιέννη που τ' όνομα της σημαίνει για πολλούς ανθρώπους χαρά και ξενοιασιά,τόπο γιορτής ευτυχισμένων θνητών,δεν είναι για μένα-αλίμονο!- παρά μια ζωντανή ανάμνηση της πιο θλιβερής περιόδου της ζωής μου. Ακόμα και σήμερα το όνομα της ξυπνά μέσα μου την πικρή θύμηση πέντε χρόνων εξαθλίωσης. Πέντε χρόνια που για να ζήσω έκανα στην αρχή τον εργάτη,μετά τον ζωγράφο και που δεν μπορούσα παρ' όλ΄ αυτά να χορτάσω την χρόνια πείνα μου,γιατί η πείνα ήταν τότε ο πιστός φύλακας που δεν με εγκατέλειψε ποτέ,ο σύντροφος που τα μοιράστηκε όλα μαζί μου.

Κάθε βιβλίο που αγόραζα το πλήρωνα με πείνα. Μια παράσταση στην όπερα μου στοίχιζε το αυριανό φαγητό. Ήταν μια ατελείωτη μάχη με την ανελέητη ερωμένη μου. 

Έμαθα τόσα πράγματα τότε που ποτέ δεν τα φαντάστηκα. Έξω από την αρχιτεκτονική μου, εκτός από τις παραστάσεις στην όπερα, δροσιά στα νιάτα μου, δεν είχα άλλη χαρά από τα βιβλία που γίνονταν κάθε μέρα τόσο και πιο πολλά. 

Διάβαζα τότε πολύ και προχωρούσα σε βάθος. Όσος ελεύθερος χρόνος μου απέμενε από την εργασία μου ήταν αφιερωμένος αποκλειστικά στην μελέτη. έτσι σε μερικά χρόνια απέκτησα τις γνώσεις που μου χρησιμεύουν ακόμα και σήμερα. Θα προσθέσω μάλιστα πως τότε σχηματίστηκαν μέσα μου όλες οι ιδέες και θεωρίες που έγιναν αργότερα η αδιάσπαστη βάση για τις ενέργειες μου. 

Από τότε πολύ λίγα πράγματα προσέθεσα και τίποτα δεν άλλαξα. Το αντίθετο.  Σήμερα είμαι πεπεισμένος ότι γενικά στην νεανική ηλικία του ανθρώπου διαφαίνεται το σύνολο των δημιουργικών ιδεών.''

Αδόλφος Χίτλερ - Ο Αγών μου

RV

Η βιβλιοθήκη του Χίτλερ

Μια µουντή ηµέρα στα τέλη Νοεµβρίου του 1915 ένας 26χρονος δεκανέας του ΙΣΤ’ Βαυαρικού Συντάγµατος Εφέδρων Πεζικού αφήνει το κατάλυµά του σε ένα αγροτόσπιτο της Φουρν, δύο µίλια από το µέτωπο στη Βόρεια Γαλλία, και κατεβαίνει στην πόλη να αγοράσει ένα βιβλίο. Η σκηνή µοιάζει µυθιστορηµατική, δεν πρόκειται όµως για µυθιστόρηµα. Ο δεκανέας είναι ο Αδόλφος Χίτλερ.

Όπως μας δείχνει ο Ryback σ΄αυτό το συναρπαστικό 'ταξίδι', τα βιβλία (16.000 τόμους αριθμούσε τελικά η βιβλιοθήκη του) αποτελούσαν αχώριστο σύντροφο του Χίτλερ σε όλη τη ζωή του. Διάβαζε με ζήλο, από την εποχή που υπηρετούσε ως δεκανέας στα χαρακώματα του Πρώτου Παγκόσμιου πολέμου έως τις τελευταίες ημέρες στο Βερολίνο.

Ο Αδόλφος Χίτλερ σε ηλικία 36 ετών ποζάρει με φόντο μερικά από τα βιβλία του στο πρώτο διαμέρισμά του στο Μόναχο

Είχε στην κατοχή του τα άπαντα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, σε γερμανική μετάφραση από έκδοση του 1925 του Γκέοργκ Μίλερ, ως μέρος μιας σειράς που είχε σκοπό να φέρει το ευρύ κοινό σε επαφή με την κλασική λογοτεχνία. Ο έκτος τόμος περιλάμβανε τα έργα «Οπως σας αρέσει», «Δωδέκατη νύχτα», «Αμλετ», «Τρωίλος και Χρυσηίδα». Ολόκληρη η συλλογή είναι δερματόδετη – χειροποίητο μαροκινό δέρμα με ανάγλυφο χρυσό αετό και με τα αρχικά του εκατέρωθεν στη ράχη.

Θεωρούσε τον Σαίξπηρ ανώτερο του Γκαίτε και του Σίλερ από κάθε άποψη. Ενώ ο Σαίξπηρ είχε πυροδοτήσει τη φαντασία του με τις πρωτεϊκές δυνάμεις της αναδυόμενης βρετανικής αυτοκρατορίας, οι δύο αυτοί θεατρικοί συγγραφείς και ποιητές της τευτονικής κατασπατάλησαν το ταλέντο τους σε ιστορίες για την κρίση της μέσης ηλικίας και για αδελφικές αντιζηλίες.

Για ποιο λόγο άραγε, αναρωτήθηκε κάποτε, ο γερμανικός Διαφωτισμός παρήγαγε το «Νάθαν ο σοφός», την ιστορία του ραββίνου που συμφιλιώνει χριστιανούς, μουσουλμάνους και Εβραίους, ενώ ο Σαίξπηρ μπόρεσε να δώσει στον κόσμο τον «Εμπορο της Βενετίας» και τον Σάιλοκ;

Φαίνεται πως ρούφηξε σαν σφουγγάρι τον «Αμλετ». Το «να ζει κανείς ή να μη ζει» ήταν αγαπημένη του φράση, καθώς και το «Τι ’ναι για μένα η Εκάβη». Αγαπούσε ιδιαίτερα τον «Ιούλιο Καίσαρα».

Σε ένα μπλοκ ζωγραφικής του 1926 σχεδίασε ένα λεπτομερές σκηνικό για την πρώτη πράξη της σαιξπηρικής τραγωδίας, με βαριές προσόψεις να περικλείουν τη ρωμαϊκή αγορά όπου δέχεται την επίθεση ο Καίσαρας.

Διατηρούσε τους τόμους του Σαίξπηρ στο γραφείο του, στον δεύτερο όροφο του αλπικού καταφυγίου του στη νότια Γερμανία, όπως και μια δερματόδετη έκδοση ενός άλλου αγαπημένου του συγγραφέα, του μυθιστοριογράφου περιπετειών Καρλ Μάυ.

Διάβαζε συνεχώς, τα βράδια κυρίως. Οι γνώσεις του για στρατιωτικά ζητήµατα ήταν απίστευτες, αφού συχνά ξεπερνούσαν ακόµη και εκείνες των στρατηγών του.

Διάβαζε κάθε βράδυ σε απόλυτη ησυχία, τέτοια ώστε περνώντας κανείς έξω από την κρεβατοκάµαρά του να ακούει ακόµη και τον ελαφρύ θόρυβο από το γύρισµα της σελίδας. 

Τον τελευταίο μισό αιώνα, τα απομεινάρια της βιβλιοθήκης του Αδόλφου Χίτλερ καταλαμβάνουν ράφια στον σκοτεινό, κλιματιζόμενο χώρο του Τμήματος Σπάνιων Βιβλίων της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου.

Οι χίλιοι διακόσιοι τόμοι που διασώθηκαν, οι οποίοι κάποτε κοσμούσαν τα ράφια στις τρεις κομψές βιβλιοθήκες του Χίτλερ -ξύλινη επένδυση, παχιά χαλιά, μπρούντζινα φωτιστικά, αφράτες πολυθρόνες- σε ιδιωτικές κατοικίες στο Μόναχο, το Βερολίνο και το Ομπερζάλτσμπεργκ κοντά στο Μπερχτεσγκάντεν, βρίσκονται πλέον στοιβαγμένοι σε μεταλλικά ράφια σε έναν απέριττο, μισοφωτισμένο αποθηκευτικό χώρο του Κτιρίου Τόμας Τζέφερσον στην κεντρική Ουάσιγκτον, πολύ κοντά στο Ουάσιγκτον Μολ, απέναντι από το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Αν γνωρίζαμε ποια από τις 10.000 βιβλία του Χίτλερ που περιήλθαν στην κατοχή του Κόκκινου Στρατού έχουν διασωθεί, η εικόνα θα ήταν πληρέστερη.

Αλλά η έρευνα του Ρέιμπακ επ’ αυτού δεν έφερε αποτέλεσμα. Αναγκαστικά περιορίστηκε σε ό,τι ήταν διαθέσιμο.

Συγγραφέας: Ryback Timothy W. 

Εκδοτικός Οίκος: Πατάκη 

Μετάφραση: Κονταξάκη Αλεξάνδρα 

Σελίδες: 448 

Το βιβλίο ''Η βιβλιοθήκη του Χίτλερ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

Ιούλιος Έβολα - Tρεις όψεις του εβραϊκού προβλήματος

Από τα βάθη της αρχαιότητας, οι Άριοι (όπως και οι Αιγύπτιοι, των οποίων ο πρώτος πολιτισμός πρέπει να θεωρηθεί «δυτικής καταγωγής») πίστευαν ότι οι Βασιλείς τους ήταν «ισόθεοι», εν αντιθέσει με τη Χαλδαία όπου ο Βασιλιάς δεν είχε μεγαλύτερη αξία από ένα vicario patèsi,⁶⁷ των θεών νοουμένων ως οντοτήτων απομακρυσμένων από αυτόν [Μασπερό(Maspero)].⁶⁸ Σχετικά με αυτήν τη σημιτική παρέκκλιση, υπάρχει κάτι ακόμα πιο χαρακτηριστικό σε επίπεδο αρρενωπής πνευματικότητας: η ετήσια ταπείνωση των βασιλέων στη Βαβυλώνα. Ο Βασιλιάς με ρούχα σκλάβου ή φυλακισμένου ομολογούσε τις αμαρτίες του και μόνο όταν κάτω από τα χτυπήματα ενός ιερέα, που αντιπροσώπευε τον Θεό, έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια του, επέστρεφε και πάλι στα καθήκοντά του και μπορούσε να ξαναβάλει τα βασιλικά εμβλήματα.

    

    Στην πραγματικότητα, όσο το αίσθημα της «ενοχής» και της «αμαρτίας» (σχεδόν παντελώς άγνωστα για τους Άριους) είναι σύμφυτο στους Σημίτες και αντικαθρεφτίζεται με χαρακτηριστικό τρόπο στην Παλαιά Διαθήκη, και αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα για τους σημιτικούς λαούς γενικά, στενότατα συνδεδεμένο με τύπους μητριαρχικών κοινωνιών (Petazzoni),⁶⁹άλλο τόσο είναι ξένο στις πατριαρχικές, άριες κοινωνίες το πάθος της «εξομολόγησης των αμαρτιών» και της λύτρωσης από αυτές. Έχουμε να κάνουμε με το «σύμπλεγμα» (με το ψυχαναλυτικό του νόημα) της «κακής συνείδησης» που σφετερίζεται «θρησκευτική» αξία και αλλοιώνει την ήρεμη αγνότητα και την «ολύμπια» ανωτερότητα του άριου αριστοκρατικού ιδεώδους. Στους σημιτικο-συριακούς πολιτισμούς, όπως και στον ασσυριακό, είναι χαρακτηριστική η υπεροχή των θηλυκών θεοτήτων, σεληνιακών ή γήινων, θεοτήτων της ζωής που συχνά παρουσιάζονται με τα μη αγνά χαρακτηριστικά τού αιθέρα. Αντιθέτως, οι θεοί, οι οποίοι τις συνοδεύουν υπό την ιδιότητα των εραστών, δεν έχουν κανένα από τα υπερφυσικά χαρίσματα των μεγάλων Αρίων θεοτήτων του φωτός και της ημέρας. Συχνά, είναι φύσεις κατώτερες της Δέσποινας (Donna) ή θείας Μητέρας. Αυτοί είτε είναι θεοί «πάσχοντες», που υποφέρουν, πεθαίνουν και ανασταίνονται, είτε είναι θεότητες πολεμικές και αιμοβόρες, υπόσταση της πρωτόγονης μυϊκής δύναμης, είτε είναι θεότητες της φαλλικής αρρενωπότητας.

    Στην αρχαία Χαλδαία, οι ιερατικές επιστήμες και ιδιαίτερα οι αστρονομικές είναι η έκφραση ενός σεληνιακο-μαθηματικού πνεύματος, ενός αφηρημένου στοχασμού κατά βάθος μοιρολατρικού, αποκομμένου από κάθε ενδιαφέρον για την ηρωική και υπερφυσική καθιέρωση της προσωπικότητας. 

Το βιβλίο ''Tρεις όψεις του εβραϊκού προβλήματος'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ από τη Θούλη: ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ – ΕΠΙΤΑΦΙΟΙ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΩΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ

Συγγραφέας: Ιωάννης Συκουτρής
Εκδόσεις:  Θούλη
Επιμέλεια: Αθηνά Μάρκου
Σελίδες: 100
Έτος έκδοσης: 2015
ISBN: 978-618-81705-1-3

Οι επιτάφιοι προς τιμήν των πεσόντων για την πατρίδα υπήρξαν η συνέχεια μιας αρχαίας παράδοσης απόδοσης τιμών στους νεκρούς ήρωες όχι μόνο έργῳ αλλά και λόγῳ, και αναπτύχθηκαν στην αρχαία Αθήνα τόσο, ώστε να αποτελούν ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος. 

Σε μια διαφορετική, από τις συνήθεις φιλολογικές, ανάλυση των αθηναϊκών επιταφίων, ο Ι. Συκουτρής αποκαλύπτει το πραγματικό, το βαθύτερο νόημά τους: τη φυσική και υπερβατική συγχρόνως σύνδεση του αίματος με τη γη, που επιτυγχάνεται με τη θυσία του πολεμιστή, όπου κι αν αυτός πεθάνει. Μια θυσία που για τον Έλληνα ήταν δικαίωμα και ολοκλήρωνε την «ευδαιμονία του αγαθού ανδρός». Η αγάπη και η ευγνωμοσύνη για τη γη του ήταν αυτή που οδηγούσε τον πολεμιστή στην υπεράσπισή της και που δικαιολογούσε ηθικά τον πόλεμο. Ο υπέρ πατρίδος θάνατος τον συνέδεε με τους ένδοξους προγόνους του, στην αδιάσπαστη συνέχεια της φυλής, στη «μακρά αλυσίδα των πράξεων ανδρείας και εθελοθυσίας». Γιατί, λέγει ο Συκουτρής, η γη της πατρίδας του ήταν ιερή και αγαπημένη, στοργική Μητέρα και τροφός, και όχι ξένη ή μητριά, όπως είναι για τον σύγχρονο, τον επηρεασμένο από την εβραϊκή νοοτροπία, άνθρωπο. Σ' αυτή τη γη ήθελε ο ήρωας να ταφεί, την «προσιτή αμέσως και εις τας αισθήσεις και εις τα αισθήματα», τη γη-φορέα της αιώνιας εναλλαγής ζωής και θανάτου. Γι' αυτή τη γη ο ήρωας δίνει ό,τι ακριβότερο έχει: το Αίμα του. Γιατί μόνο μ' αυτόν τον τρόπο, το πνεύμα της αυτοθυσίας μπορεί να μεταδοθεί στις επόμενες γενιές και να παραμείνει αιώνιο: μόνο «μέσα από το αίμα, το καθαρό από κάθε ξένο στοιχείο αίμα της φυλής».

Το βιβλίο ''ΕΠΙΤΑΦΙΟΙ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΩΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

RV

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ: 2η έκδοση από τις εκδόσεις Edelweiss, "Ρούντολφ Ες, η ζωή και ο θάνατός του"

2η έκδοση

Κυκλοφόρησε η 2η έκδοση του βιβλίου "ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΕΣ - Η ΖΩΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ" που έγραψε ο γιος τού Ες. Η πρώτη έκδοση στην ελληνική γλώσσα έγινε στα 25 χρόνια από τον θάνατο του Ες, τον Αύγουστο του 2012. Έκτοτε νέα στοιχεία έγιναν γνωστά για την "Υπόθεση Ες", τα οποία αναφέρονται στον πρόλογο του μεταφραστή για τη β' έκδοση.

Στο βιβλίο αυτό, ο γιος του Ές, Βολφ Ρούντιγκερ, αναλύει συνοπτικά, αλλά πλήρως, τη ζωή του πατέρα του, τη γνωριμία του με τον Χίτλερ, την πτήση του στην Αγγλία τον Μάιο του 1941, τις προτάσεις του για ειρήνη, την καταδίκη του στη δίκη της Νυρεμβέργης, την κράτησή του στο Σπαντάου και τις συνθήκες θανάτου του, υποστηρίζοντας με αποδείξεις ότι επρόκειτο περί δολοφονίας από Βρετανούς πράκτορες. Συγχρόνως, μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες για το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο έζησε και έδρασε ο Ές τουλάχιστον μέχρι τη μοιραία πτήση του: τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης και την απογοήτευση που αυτή προκάλεσε στον γερμανικό λαό αλλά και την ελπίδα για εθνική αναγέννηση που οδήγησε τον Χίτλερ στην εξουσία.

Αν ο Ρούντολφ Ες δεν πέθαινε εκείνο το μοιραίο απόγευμα της 17ης Αυγούστου 1987, θα απελευθερωνόταν, λίγους μήνες μετά. Στο βιβλίο αυτό, ο γιος του αποδεικνύει ότι ο πραγματικός λόγος για τον οποίον κρατήθηκε τόσα χρόνια (και μάλιστα από το 1966 ήταν μοναδικός κρατούμενος στη φυλακή) ήταν διότι οι Βρετανοί αρνούντο την αποφυλάκισή του, φοβούμενοι ότι θα έσπαγε τη σιωπή του και θα αποκαλυπτόταν ο ρόλος τους στην πρόκληση και εξέλιξη του Β΄Ππ. Άρνηση τόσο επίμονη που έφθασε μέχρι τη δολοφονία του υπέργηρου πιο μοναχικού ανθρώπου στον κόσμο.

Απόσπασμα από το βιβλίο:

"Ήταν κάποια στιγμή, τον Μάιο του 1920, σε μια απογευματινή ολιγομελή συνάντηση σε ένα δωμάτιο στο Μόναχο, κοντά στο ζυθοποιείο Sternecker, που ο Ες άκουσε για πρώτη φορά τον Χίτλερ να μιλάει. Όταν εκείνο το απόγευμα επέστρεψε σπίτι του, στον μικρό ξενώνα όπου διέμενε, είπε ενθουσιασμένος στην κοπέλα που κατοικούσε στο διπλανό δωμάτιο, την Ίλζε Πρόλ (Ilse Pröhl) ―τη μετέπειτα σύζυγό του:

«Μεθαύριο, πρέπει να έρθεις μαζί μου στη συγκέντρωση του Εθνικοσοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος. Κάποιος άγνωστος θα μιλήσει, δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομά του. Αλλά εάν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να μας σώσει από τις Βερσαλλίες, τότε είναι αυτός. Αυτός ο άγνωστος άνδρας είναι αυτός που θα αποκαταστήσει την τιμή μας»".

Το βιβλίο ''ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΕΣ, Η ΖΩΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ" μπορείτε να το βρείτε εδώ

RV

Thule Italia

http://thule-italia.com/wordpress/

http://thule-italia.org/ThuleItaliaEditrice/

https://twitter.com/thuleitalia

https://plus.google.com/+ThuleItaliaEditriceRoma/posts

https://www.facebook.com/Ass.Cult.ThuleItalia

https://www.youtube.com/user/AssCultThuleItalia

RV

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ από τη Θούλη: Το μυστικό των Ρούνων

Das Geheimnis der Runen

Συγγραφέας: Guido von List, Γκίντο φον Λιστ

Εκδοτικός οίκος: ΘΟΥΛΗ

Μετάφραση: Μανώλης Στρατάκης

Επιμέλεια: Αθηνά Μάρκου

Σελίδες: 70

ISBN: 978-618-81705-0-6

1η έκδοση: 1908, Λειψία/Βιέννη, εκδ. Guido von List Gesellschaft

1η έκδοση στην ελληνική: Θούλη, Ιανουάριος 2015

«Ο Βόταν ζει μέσα στο ανθρώπινο σώμα προκειμένου να αφανιστεί∙ "αγιάζει εαυτόν", θυσιάζει τον εαυτό του στον εαυτό του∙ θυσιάζει τον εαυτό του περνώντας στον θάνατο, με σκοπό να αναστηθεί».

Ο Βόταν θυσιάζεται και έτσι αποκτά την αρχέγονη γνώση και του αποκαλύπτεται το μυστικό των ρούνων.

Ο αναγεννητής της μυστικιστικής συνείδησης και παράδοσης των αρχαίων Αρίων Guido von List , ξεκινώντας από τη θυσία του Βόταν, ερμηνεύει και αναλύει τους ρούνους του ρουνικού αλφάβητου FUTHARK, σε μία μελέτη η οποία θεωρείται ένα από τα πλέον σημαντικά αποκρυφιστικά έργα της σύγχρονης εποχής.

Το μυστικό νόημα κάθε ρούνου αποτελεί για όποιον το μαθαίνει και μία πολύτιμη συμβουλή για την πορεία του στη ζωή.

Το βιβλίο ''Το μυστικό των Ρούνων'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

RV

Miguel Serrano - Ο Ερμητικός Κύκλος

Απόσπασμα από το βιβλίο

    «Ναι», είπε ο Γιουνγκ ήσυχα και στοχαστικά, «και υποθέτω ότι αυτή ακριβώς η έλλειψη της προσωπικότητας είναι που κάνει την Ανατολή να δέχεται με τόσο μεγάλη ευκολία συλλογικά συστήματα όπως ο κομμουνισμός και θρησκευτικά συστήματα όπως ο Βουδισμός, τα οποία στοχεύουν, πάνω απ’ όλα, στο να εκμηδενίσουν την ιδέα της προσωπικότητας…»

    Όπως και τις άλλες φορές, η ώρα πέρασε γοργά και χωρίς να το καταλάβω. Αλλά είδα τις απογευματινές σκιές να πέφτουν έξω από το παράθυρο και φοβήθηκα να μην τον κουράσω. Πριν φύγω, ωστόσο, ήθελα να πω ένα ακόμη πράγμα:

    «Λίγο καιρό πριν, όταν γευμάτιζα με τον Έσσε, τον ρώτησα πώς γινόταν να έχω την καλή τύχη να κάθομαι μαζί του στο τραπέζι του• κι εκείνος μου είπε ότι δεν ήταν μια απλή σύμπτωση, αφού μόνο οι σωστοί προσκεκλημένοι έρχονταν εκεί. Μίλησε για τον Ερμητικό Κύκλο».

    Ο Γιουνγκ χαμογέλασε ελαφρά και είπε: «Αυτό είναι αλήθεια• ο νους έλκει τον νου. Μόνο οι σωστοί έρχονται, και κατευθυνόμαστε από το Ασυνείδητο, διότι το Ασυνείδητο γνωρίζει».

Το βιβλίο ''Ο Ερμητικός Κύκλος'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

RV

Η ξεχασμένη εθνοκάθαρση των Γερμανών στην Ευρώπη (1944-1945)

Μέσα από τα γερμανικά και σοβιετικά αρχεία

Σε μία εποχή έντονης συζήτησης και αντιπαράθεσης ως προς τον ορισμό και την έννοια της γενοκτονίας και της εθνοκάθαρσης, καθώς επίσης  και της αναγκαιότητας ή μη της ποινικοποίησης της άρνησης ή έστω αμφισβήτησης τέτοιων γεγονότων,  θέτουμε εκ νέου σε κυκλοφορία ένα βιβλίο των εκδόσεών μας (1η έκδοση 2012) σχετικά με μία αποσιωπημένη εθνοκάθαρση∙ γι’ αυτήν κανείς σχεδόν δεν αντιπαρατίθεται, δεν διαλέγεται για το αν η άρνησή της θα πρέπει να ποινικοποιηθεί ή όχι. Παρ’ όλα αυτά συνέβη…

Στις αρχές του 1945, ο Σοβιετικός Στρατός μέσα στη δίψα του για εκδίκηση έδειξε το πιο ωμό του πρόσωπο. Σχεδόν 2.000.000 Γερμανίδες βιάστηκαν ενώ χιλιάδες Γερμανοί, ανάμεσά τους πολλά παιδιά, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν με ξιφολόγχες και με μια σφαίρα στο κεφάλι. Η άκρως εμπεριστατωμένη και εξονυχιστική μελέτη του ιστορικού-συγγραφέα Ιάκωβου Χονδροματίδη, αποτελεί ένα τολμηρό πόνημα που οδηγεί σε αναθεώρηση θέσεων και απόψεων ενώ αποδεικνύει τη σοβιετική βαρβαρότητα και τη συμμαχική ευθύνη.

Τέλος, η έκδοση συνοδεύεται από πλούσια ελληνική και ξένη βιβλιογραφία, αδημοσίευτο φωτογραφικό υλικό και μαρτυρίες πρωταγωνιστών.

''Όταν, το καλοκαίρι του 1944, οι Σοβιετικοί εμφανίστηκαν στις ανατολικές όχθες του Νάρεβ, απειλώντας να αποκόψουν την Ανατολική Πρωσία από το υπόλοιπο Ράιχ, οι Γερμανοί επιστράτευσαν 65.000 ανθρώπους για να κατασκευάσουν μια σειρά αμυντικών έργων, τα οποία στη συνέχεια αποδείχθηκαν μάταια. Ο αντιστράτηγος Γκουντέριαν, που την περίοδο εκείνη είχε αναλάβει καθήκοντα αρχηγού Γενικού Επιτελείου Στρατού, προσπάθησε να πείσει τον Χίτλερ να αποσύρουν τις κύριες γερμανικές δυνάμεις από την προκεχωρημένη ζώνη άμυνας και να τις μεταφέρουν σε θέσεις πιο πίσω, έξω από το βεληνεκές των σοβιετικών όπλων. Οργισμένος ο Χίτλερ απέρριψε τις προτάσεις του, δηλώνοντας: «Δεν τίθεται ζήτημα! Δεν μπορούμε να θυσιάσουμε χωρίς μάχη στον εχθρό είκοσι χιλιόμετρα!» Μερικούς μήνες αργότερα, η Πρωσία, η ιστορική καρδιά της Γερμανίας, θα διαμελιζόταν για πάντα. 

Οι πρώτες μαρτυρίες των Γερμανών προσφύγων ήταν συγκλονιστικές. Μιλούσαν για έναν εχθρό απάνθρωπο και εκδικητικό, ο οποίος λήστευε, βίαζε και σκότωνε δίχως διάκριση. Ένας φανατικός Σοβιετικός συγγραφέας, ο εβραϊκής καταγωγής Ηλίας Έρενμπουργκ, διακήρυξε το μίσος του σε μια προκήρυξη κατά των Γερμανών: «Στρατιώτες του Ερυθρού Στρατού… σκοτώστε, σκοτώστε. Στη γερμανική φυλή δεν υπάρχει τίποτα το καλό. Ακολουθήστε τις παραινέσεις του συντρόφου Στάλιν. Σκοτώστε για πάντα το φασιστικό θηρίο μέσα στη φωλιά του! Βιάστε τις Γερμανίδες και ταπεινώστε τη φυλετική τους υπερηφάνεια… Σκοτώστε. Σκοτώστε, ένδοξοι στρατιώτες του Ερυθρού Στρατού». 

Στις 24 Ιανουαρίου 1945, ο στρατηγός Χόσμπαχ (Hossbach) και περισσότεροι από 300.000 άνδρες της 4ης Στρατιάς εγκατέλειψαν την Ανατολική Πρωσία και υποχώρησαν δυτικότερα. Το χιόνι που στροβιλιζόταν, έκρυβε τις σοβαρές αδυναμίες της γερμανικής άμυνας. Ωστόσο, ο συνήθως καχύποπτος στρατηγός Γκουντέριαν έγραψε, με κάποια δόση αισιοδοξίας: «Αν ο Φύρερ πετύχει να αναστρέψει την παλίρροια των γεγονότων – και είμαι σταθερά πεπεισμένος ότι μια ημέρα θα έλθει η ευκαιρία για κάτι τέτοιο – τότε δεν θα είναι απλώς ο άνθρωπος του αιώνα, αλλά ο άνθρωπος της χιλιετίας». Πρόσκαιρες γερμανικές ανακτήσεις εδαφών στην Ανατολική Πρωσία είχαν ως αποτέλεσμα τη σύνταξη εκθέσεων για τη μοίρα των Γερμανών που δεν είχαν δραπετεύσει εγκαίρως. Η ήττα προδιαγραφόταν σίγουρη σε όλους, εκτός από όσους πίστευαν φανατικά στον Χίτλερ.''  

Το βιβλίο ''Η ξεχασμένη εθνοκάθαρση των Γερμανών στην Ευρώπη (1944-1945)'' μπορείτε να το βρείτε εδώ