Τον Ιανουάριου του 2010, στο Εφετείο του Κιέβου ξεκίνησε δίκη για το «γεγονός της Γενοκτονίας του Λιμού Holodomor στην Ουκρανία το 1932-1933». Σε απόφασή του στις 13 Ιανουαρίου 2010, το δικαστήριο έκρινε τον Ιωσήφ Στάλιν και άλλους ηγέτες των μπολσεβίκων ενόχους για «γενοκτονία εναντίον των Ουκρανών». Το δικαστήριο καταδίκασε τους :Στάλιν, Vyacheslav Molotov, Lazar Kaganovich, Stanislav Kosior, Pavel Postyshev και άλλους, οι οποίοι είχαν πεθάνει πολλά χρόνια πριν. Η απόφαση αυτή τέθηκε σε ισχύ στις 21 Ιανουαρίου 2010.
Μια εβραϊκή οργάνωση της Ουκρανίας, η Ουκρανική Εβραϊκή Επιτροπή (Ukrainian Jewish Committee) αντέδρασε στην ποινική αυτή υπόθεση, επειδή η ουκρανική υπηρεσία ασφάλειας είχε ασκήσει πιέσεις για μια λίστα με πρώην σοβιετικούς αξιωματούχους που κατηγορούνται για τη διάπραξη του Holodomor. Τα περισσότερα από τα ονόματα στον κατάλογο ήταν Εβραίοι.
Ο Εβραίος βουλευτής της ουκρανικής βουλής Aleksandr Feldman (φωτο), ο οποίος είναι ηγέτης της Εβραϊκής Επιτροπής της Ουκρανίας, είχε χαρακτηρίσει την υπόθεση «μια φάρσα».
Οι μεγάλοι σφαγείς…εβραίομπολσεβίκοι και κατά τα πρότυπα του Ιησού του Ναυή και των διδαχών της Παλαιάς Διαθήκης
«Όλοι οι διοργανωτές του Μεγάλου Λιμού είναι νεκροί», είπε.
Μια επιζήσασα του λιμού, η Nina Popovych, περιέγραψε τα γεγονότα:
«Ήταν τρομακτικά χρόνια. Οι μητέρες έκοβαν κομμάτια τα παιδιά τους, τα έριχναν σε κατσαρόλες να τα μαγειρέψουν και τα έτρωγαν. Η μητέρα μου πήγε σε ένα χωράφι, όπου υπήρχαν μερικά άλογα και έφερε πίσω το κεφάλι ενός αλόγου – άλλες πέντε γυναίκες έπεσαν πάνω του και άρχισαν να το δαγκώνουν. Ήταν φριχτό! Οι άνθρωποι πέθαιναν μέσα στον δρόμο, αν τους τρυπούσες, το αίμα τους ήταν σαν νερό. Θυμάμαι τα πάντα στο χωριό, όπως για παράδειγμα, τη στιγμή που έβγαλαν τους σταυρούς από τις εκκλησίες. Δύο μέλη της Κομσομόλ (Κομμουνιστικής Νεολαίας)
έβγαλαν τους σταυρούς, τους έθαψαν δύο μέτρα κάτω από το έδαφος. Ηλικιωμένες γυναίκες πήγαιναν και φιλούσαν αυτό το κομμάτι γης. Μετά, γέμισαν την ξύλινη εκκλησία με άχυρα. Τη νύχτα, ποντίκια μπήκαν από τους τοίχους, αφήνοντας τρύπες, από τις οποίες οι γυναίκες γέμιζαν τους κουβάδες τους με άχυρο. Η Κομσομόλ πήρε τα άχυρα από την εκκλησία και μετά από αυτό ήταν άδεια. Πέθαναν τόσοι άνθρωποι στο χωριό, που αναγκάστηκαν να σταματήσουν να βάζουν σταυρούς στο νεκροταφείο.
Το χειμώνα μια ηλικιωμένη πήρε έναν σταυρό από το νεκροταφείο για τον χρησιμοποιήσει για προσάναμμα στο σπίτι της, για να μην παγώσουν τα παιδιά της»
πηγή
Η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας είχε κυκλοφορήσει μια λίστα με τους υψηλόβαθμους του σοβιετικού κράτους και τους αξιωματούχους του Κομμουνιστικού Κόμματος – καθώς και αξιωματούχους της NKVD, της αστυνομία της Σοβιετικής Ρωσίας – κατηγορώντας ουσιαστικά τους Εβραίους και τους Λετονούς ως υπεύθυνους για τη διάπραξη και την εκτέλεση του Λιμού, επειδή οι περισσότεροι από τα ονόματα στον κατάλογο ήταν Εβραίοι.
Η εβραϊκή επιτροπή ζήτησε από την μυστική υπηρεσία να αναθεωρήσει τον κατάλογο, ο οποίος «υποκινούσε το μίσος μεταξύ εθνοτήτων», προκειμένου να ξεκαθαριστεί η «ανακρίβεια».
Ο Feldman θεωρούσε ότι υπάρχει «ο κίνδυνος» το υλικό της «Υπόθεσης Γολοντομόρ» να χρησιμοποιηθεί για πολιτικούς σκοπούς.
Είναι κατανοητός ο λόγος για τον οποίο οι Ουκρανοί συντάσσονται ως λαός απο την μία με τον Αδόλφο Χίτλερ και απο την άλλη προτιμούν τους Ευρωπαίους ως σημείο αναφοράς παρά τους Ρώσοους οι οποίοι στην συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, βρίσκονται σε μια σχιζοειδή αντίληψη της ιστορίας, υιοθετώντας και τα σύμβολα του εβραιομπολσεβικισμού αλλά και την Τσαρική τους ιστορία….
Σε κανέναν Ουκρανό αυτό δεν εμπνέει εμπιστοσύνη και οι Ουκρανοί θα πολεμήσουν μέχρι τέλους ως Εθνικοσοσιαλιστές τους επιγόνους των σφαγέων τους.
Για τους κομμουνιστές δεν υπάρχει κανέναν θέμα καθώς ως γνήσιοι σιωνιστές συντάσσονται με την σφαγή κάθε ανθρώπου ο οποίος έχει διαφορετική ιδεολογία….
Ως γνωστόν το ΚΚΕ υμνεί τον σφαγέα Στάλιν, ενώ όταν η ΕΡΤ τον Οκτώβριο του 2010 πρόβαλε (απίστευτο κι όμως το έκανε!) το ντοκιμαντέρ «Soviet Story» που αναφέρεται στο γκολντομόρ (Η Σοβιετική Iστορία), το ΚΚΕ εξέδωσε σκληρή ανακοίνωση κάνοντας λόγο για «αντικομμουνιστική φρενίτιδα» και «κατάπτυστο δημιούργημα»…
Κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια πόσοι πέθαναν από την πείνα που επέβαλε το τυραννικό σταλινικό καθεστώς στην Ουκρανία. Σε τηλεγράφημα προς τα κεντρικά της ΝΚVD, (της σοβιετικής μυστικής υπηρεσίας και προκατόχου της ΚGΒ), ο τοπικός διοικητής στο Χαρκίβ έγραψε στις 5 Ιουνίου του 1933: «… η θνησιμότητα είναι πλέον τόσο μεγάλη που σε κάποια χωριά οι τοπικές αρχές σταμάτησαν να μετρούν τους θανάτους…». Υπολογίζεται πάντως ότι τον χειμώνα του 1932-1933 πέθαναν 7-10 εκατομμύρια, δηλαδή σχεδόν το ένα τέταρτο του πληθυσμού της σιτοπαραγωγού αυτής χώρας.
Ο Στάλιν αποφάσισε ότι οι Ουκρανοί αγρότες έπρεπε να ενταχθούν στα κολχόζ και ότι συγκομιδές τους θα έπρεπε να κατασχεθούν από τις σοβιετικές αρχές. Οι μπολσεβίκικες δυνάμεις σάρωσαν τα χωριά αρπάζοντας την τροφή και πραγματοποιώντας μαζικές εκτελέσεις. Εάν κάποιον τον συλλαμβάνανε να κλέβει τρόφιμα ή να προσπαθεί να φύγει από την περιοχή σε αναζήτηση ψωμιού, είτε τον φυλακίζανε, είτε τον γυρνούσαν πίσω, είτε τον εκτελούσαν.
Η σοβιετική κυβέρνηση της εποχής αρνήθηκε ότι υπήρχε λιμός στην Ουκρανία και όποιος μιλούσε γι’ αυτό τον έστελναν στα γκουλάγκ ή τον εκτελούσαν. Μόνο κατά την 50ή επέτειο του Holodomor (1983) η ΕΣΣΔ παραδέχτηκε ότι οι αγρότες είχαν πεθάνει, αν και επέμεινε επίσης ότι η αιτία ήταν η ξηρασία. Σήμερα, η ρωσική κυβέρνηση δέχεται ότι υπήρχε μια τεράστια πείνα στην Ουκρανία, αλλά αρνείται ότι ήταν μέρος μιας συντονισμένης προσπάθειας για να «εκκαθαριστεί» ο πληθυσμός.
Πολλοί Ουκρανοί επέζησαν τρώγοντας ψωμί που έκαναν από ζιζάνια (αγριόχορτα) και χόρτα και υπήρχαν τεκμηριωμένες αναφορές για κανιβαλισμούς.
Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΠΟΥ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ με όλα αυτά τα ανθρώπινα τέρατα θα είναι σκληρή.
Όπως γίνεται κατανοητό….ο Πούτιν δεν παύει να θεωρεί τον εαυτό του ως έναν συνεχιστή των εβραιομπολσεβίκων….Ο ουκρανικός λαός αυτήν την στιγμή, λαός που μέσα απο τις τάξεις των SS αντιστάθηκε εως το 1952 στον εβραιομπολσεβικισμό, αποτελεί το μοναδικό θύμα των ιδεολογικοπολιτικών μεθοδεύσεων και των ΜΜΕ τα οποία φυσικά δεν λέν κουβέντα για το ιστορικό υπόστρωμα της Ουκρανικής επανάστασης.
Στην Ελλάδα, η γενοκτονία των Ουκρανών είναι σχεδόν άγνωστη.
Το Γολοντομόρ (Holodomor) δεν έχει ακουστεί ακόμα ούτε ως λέξη. Ενώ ήδη 17 χώρες έχουν αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Ουκρανών ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Κατά κάποιο τρόπο θα μπορούσαμε να πούμε ότι για τα ελληνικά δεδομένα είναι μία πετυχημένη γενοκτονία εφόσον η κοινωνία την έχει ξεχάσει ή την αγνοεί.
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν θύματα και δήμιοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν δολοφονήθηκαν αθώοι κι ότι δεν παλεύουν δίκαιοι για την αναγνώριση της γενοκτονίας του 1932-1933.
Το μήνυμα της Άσβεστης Φλόγας είναι απλό: η Ουκρανία θυμάται, ο κόσμος αναγνωρίζει.
Κι ο συμβολισμός της είναι απόλυτα κατανοητός. Ο σταυρωμένος Χριστός στην καρδιά της Παναγιάς εξηγεί τη γέννηση του θανάτου. Τα στάχυα σιταριού είναι μία αναφορά στον τεχνητό λιμό. Πολλοί από μας δεν ξέρουν τα αυτονόητα για αυτή την ανθρώπινη τραγωδία. Δεν έχει πια σημασία. Τώρα μπορούμε να μάθουμε τα πάντα. Έχουμε πρόσβαση στα μυστικά αρχεία της εποχής που εξηγούν το πλαίσιο και τα αίτια των σποραδικών μαρτυριών που είχαμε στο παρελθόν. Δεν υπάρχει πια η επιλογή της λήθης, μόνο της αδιαφορίας. Τα δεδομένα υπάρχουν και αποδεικνύουν τα τρομακτικά γεγονότα εκείνης της σοβιετικής περιόδου. Μπορούμε πλέον να δούμε άμεσα το μέγεθος της θυσίας, τη φρίκη του εγκλήματος. Ως Έλληνες ξέρουμε ακριβώς τι σημαίνει η λέξη γενοκτονία διότι ο λαός μας την έχει ζήσει στο πετσί του κι έχει πεθάνει πολλές φορές εξαιτίας της. Δεν υπάρχει ανάγκη να μας την εξηγήσουν. Πρέπει απλώς να μάθουμε την ξεχασμένη ιστορία της Ουκρανίας.
RV
