Nibelungen - Φαίδρος Μπαρλάς

 

GLORIA VICTIS - Nibelungen 
του Φαίδρου Μπαρλά

Ι

Ερείπια και φλόγες και στάχτες και στάχτες-
και στάχτες άλλες επάνω στις στάχτες
παντού….

Είναι μια φούχτα από τρελλούς που πολεμάνε
αποδιωγμένοι απ’ τον θεό και τους ανθρώπους -
μια φούχτα από τρελλούς που τους εμέθυσε
το αίμα τους που τρέχει σαν ποτάμι!..

Μη ζητάς την ψυχή μου, το πνεύμα μου-
τα κατάπιε ο πόνος!
Άκου μόνο το ρυθμό του αίματός μου,
πώς κυλάει, πώς κοχλάζει στις φλέβες μου!..

ΙΙ

Μια λάμψη είναι χυμένη στα μαλλιά τους -
κι αστράφτουν τα σπαθιά ξεγυμνωμένα.
Μικρούλα  Γκραίτχεν, χαιρετίσματα απ’ τον Ζήγκφρηντ!
Ο Ζήγκφρηντ καβαλλάρης πάει στον θάνατο!

Και πίσω του, για δες, ένα σιφούνι
ολόξανθα παιδιά στεφανωμένα
από το φως της χειμωνιάτικης αυγής
πάνε μαζί του να πεθάνουν!..

Ω ποιητή, με τα κυματιστά μαλλιά και τ’ ανοιχτό
λευκό πουκάμισο, που αναπαύεσαι στην Βάιμαρ,
γράψε το τρυφερώτερο ελεγείο σου γι’ αυτά
τα ολόξανθα παιδιά που θα πεθάνουν…

Κι εσείς, τα κοριτσόπουλα του Ρήνου,
αφήσετε τα δάκρια σας να τρέξουν
στου γερο-ποταμού σας τα νερά!
Κ’ ελάτια εσείς των σκοτεινών δασών του Τύριγκεν
αναστενάξτε για τον θάνατο του Ζήγκφρηντ…

ΙΙΙ

Υπάρχει μόνο μια φλόγα που απλώνεται
όσο που φτάνει το μάτι σου
κ’ ερημώνει τον κάμπο…

Σχεδιάζουν αλλόκοτα σχήματα οι ανταύγειες της φλόγας,
χορεύουν στις λάμψεις τα βαθυπράσινα
δέντρα των Άλπεων -
στη ρίζα τους θρηνούν οι Βαλκυρίες…

IV

Το αίμα μου έφυγε στάλα την στάλα·
πεθαίνει το κρύο φως της αυγής -
πεθαίνω και γύρω μου όλα πεθαίνουν…
Όμως, βαθιά μες στο μέλλον -
γοργά περνάει μια τρεμάμενη οπτασία -
άλλα ξανθά γαλανομάτικα παιδιά
διαβάζουν σκυμμένα έναν τόμο χοντρό·
κι όταν φτάσουν στην τελευταία σελίδα,
μια κρύα φλόγα καταυγάζει το βλέμμα τους -
και τ’ ορθώνουν ψηλά,
στητό σαν τα έλατα του Μαύρου Δρυμού.

V

Μικρούλη μου, εγώ θα πεθάνω…
Πάρε τώρα εσύ την σιδερένια σκυτάλη!
Την έδωσαν οι Βίκιγκς στους ιππότες
του μακρυνού Μεσαίωνα - κ’ εκείνοι
την παραδώσανε στον βασιλιά τον Βαρβαρόσσα.
Την πήρε ύστερα ο Μεγάλος Φρειδερίκος
κι από γενιά τραβάει σε γενιά…

Μικρούλη, πρόσεξε τι γράφει αυτή η σκυτάλη:

ΞΕΡΙΖΩΣΕ ΤΟΝ ΟΙΚΤΟ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ,
ΚΥΝΗΓΑ Τ’ ΑΠΛΗΣΙΑΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ-
ΚΑΙ Ν’ ΑΠΟΦΕΥΓΗΣ ΤΑ ΠΑΖΑΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ!

πηγή

Ristorante Verona

ΕΥΡΩΠΗ ΞΥΠΝΑ

RV

Τρέμουν, ακόμη και το σπίτι που γεννήθηκε

Στις 20 Απριλίου του 1889 στην οικία με τη διεύθυνση «Σάλτσμπουργκερ Φόρστατ 15» στο Μπραουνάου, γεννήθηκε ο Αδόλφος Χίτλερ. Εκεί έζησε μέχρι την ηλικία των τριών. 

Κάθε χρόνο Εθνικοσοσιαλιστές από όλο τον κόσμο την επισκέπτονται. Η κατοχική κυβέρνηση της Αυστρίας τρέμει στην ιδέα ότι μπορεί η παλαιά οικία  να γίνει τόπος προσκυνήματος ή μνημείο.

Έτσι, μόλις πριν από δύο εβδομάδες, το αυστριακό Υπουργείο Εσωτερικών ανακοίνωσε ότι εξετάζει την "απαλλοτρίωση" του κτιρίου, το οποίο από το 1972 νοικιάζει το ίδιο από τους ιδιοκτήτες του, καταβάλλοντας προσπάθειες για να μην γίνει το σπίτι ένα είδος «μνημείου και τόπου προσκύνησης για ανθρώπους με εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία». 

Στη σχετική ανακοίνωση, το υπουργείο σημείωνε επίσης ότι μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων για την πώληση του σπιτιού από τους ιδιοκτήτες του στο επίσημο κράτος, το δικαίωμα ιδιοκτησίας θα μεταβιβαστεί τώρα στην Αυστριακή Δημοκρατία μέσω κατάσχεσης. 

Με αυτό το σχέδιο, οι εμπνευστές του αποδεικνύουν όχι μόνο το πόσο πραγματικά τρέμουν και μισούν τον Εθνικοσοσιαλισμό, τους Εθνικοσοσιαλιστές αλλά και τον Χίτλερ, αλλά και το πόσο ανόητοι είναι. Τι περιμένουν, άραγε; Ότι αν γκρεμίσουν το σπίτι που γεννήθηκε, θα πάψουν να υπάρχουν εθνικοσοσιαλιστές; Θα πάψουν να υπάρχουν πιστοί, θα ξεχαστεί ο Χίτλερ; Ή μήπως τόσοι Εθνικοσοσιαλιστές στον κόσμο έχουν επισκεφθεί το σπίτι Του; Όχι, όσο περνούν τα χρόνια και τα ψέμματα ξεφτίζουν, τόσο η μνήμη δυναμώνει, η πίστη μεγαλώνει και η θύμησή Του ζωντανεύει. ΧΙΤΛΕΡ ΓΙΑ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ 

Ristorante Verona

Καρλ Σμιτ - μπορούν να τον αποσιωπήσουν όχι όμως να τον ξεπεράσουν

Του Μίλτου Σωτηρόπουλου

Πολιτικός φίλος και εχθρός

(Σκέψεις πάνω στο έργο του Καρλ Σμιτ "η έννοια του πολιτικού")

 Για να προσδιορίσουμε την έννοια του πολιτικού είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε ειδικές κατηγορίες-διακρίσεις. Παραδείγματος χάρη:

Το ηθικό διακρίνεται σε καλό και κακό. 

Το αισθητικό σε ωραίο και άσχημο. 

Το οικονομικό σε ωφέλιμο και επιζήμιο.

 Οι πολιτικές πράξεις και τα κίνητρά τους στηρίζονται στη διάκριση μεταξύ φίλου και εχθρού. 

 Ο πολιτικός εχθρός δεν χρειάζεται να είναι κακός από ηθικής πλευράς, αισθητικά άσχημος, οικονομικά επιζήμιος.

  Ο εχθρός είναι πάντα ο άλλος. Ο ξένος. 

  Ποιος είναι όμως ο ξένος;

Αυτός που προσπαθεί να επιφέρει μη ανατάξιμη βλάβη στις παραδόσεις μιας φυλής, αυτός που αρνείται τον τρόπο ζωής της, αυτός που θέτει σε κίνδυνο τους δικούς μας ανθρώπους.

 Ο φιλελευθερισμός ήρθε ως σύγχρονη σειρήνα και προσπάθησε να αντικαταστήσει την έννοια του εχθρού με αυτή του οικονομικού ανταγωνιστή. Την έννοια του υπέρ του γένους αγώνα με την έννοια του "βγάλτε χρήματα". 

 

Το έμβλημα της Ένωσης των Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών Νομικών 

(Bund Nationalsozialistischer Deutscher Juristen)

 Οι φιλελεύθεροι πλαστογράφοι διαστρέφουν την παράδοσή μας, λέγοντας ότι το "αγάπα τον πλησίον σου", σημαίνει "αγάπα τον εχθρό σου". Ή ότι για λόγους αγάπης θα πρέπει να υποστηρίξω τον ξένο ενάντια στον δικό μου άνθρωπο. Όμως, όπως αναφέρει ο Σμιτ, σε αυτό το σημείο ακριβώς έχει λάβει χώρα μία παρανόηση, διότι πολλές γλώσσες, μεταξύ των οποίων και η γερμανική, δεν διακρίνουν μεταξύ  του ιδιωτικού και πολιτικού "εχθρού", έλλειψη η οποία οδηγεί και σε σκόπιμες παρερμηνείες. Άλλο ο ιδιωτικός αντίπαλος ή ανταγωνιστής (inimicus), τον οποίο μπορεί να μισεί κανείς ή να τρέφει γι' αυτόν αισθήματα αντιπάθειας, και άλλο ο εχθρός (hostis). "Εχθρός είναι μόνο μία, τουλάχιστον ενδεχομένως, δηλαδή κατά πραγματική δυνατότητα, μαχόμενη ολότητα ανθρώπων, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια άλλη ακριβώς τέτοια ολότητα. Εχθρός είναι μόνο ο δημόσιος εχθρός, διότι καθετί το οποίο αναφέρεται σε μια τέτοια ολότητα ανθρώπων, ιδίως σε έναν ολόκληρο λαό, γίνεται έτσι δημόσιο". Το "αγαπάτε τους εχθρούς σας",("diligite inimicos vestros'') (Ματθ. 5.44, Λουκ. 6,27) αναφέρεται στους ιδιωτικούς αντιπάλους, στους ανταγωνιστές, στους inimicos, δηλαδή σε άτομα και όχι σε ολότητες, όχι σε δημόσιους εχθρούς, όχι σε hostes, και αποτελεί έκφραση της χριστιανικής ηθικής.

  Άλλωστε, στον χιλιόχρονο αγώνα μεταξύ χριστιανισμού και ισλαμισμού κανένας Ευρωπαίος δεν διανοήθηκε ποτέ από αγάπη για τα τέκνα της Σάρας (Σαρακηνοί) ή της Άγαρ (Αγαρηνοί) να ανοίξει τις πύλες της Ιερής Ευρωπαϊκής μας  Γης. 

 Ο φιλελευθερισμός και ο σιαμαίος αδελφός του ο μαρξισμός μισούν τη φυλή ακόμη και ως απλή λέξη. 

 Αυτό το μίσος το κρύβουν κάτω από καλόηχες λέξεις όπως ανθρωπισμός και αλληλεγγύη. 

 Θα πρέπει λοιπόν να γίνει κατανοητό ότι φιλελευθερισμός και μαρξισμός είναι ο εχθρός εναντίον του οποίου οφείλουμε να διεξαγάγουμε ολοκληρωτικό πόλεμο.

Ristorante Verona

Movimento NazionalSocialista dei Lavoratori NSAB-MLNS

Σύντροφοι Ιταλοί Εθνικοσοσιαλιστές στην πρώτη γραμμή

http://nsab-mlns.org/ws/

Ενάντια στον τόκο,την παγκοσμιοποίηση και την μετανάστευση

Για τη Λευκή Ευρώπη

Το πρόγραμμα των 25 σημείων

Προπαγάνδα

 

 

http://nsab-mlns.org/ws/

http://nazionalsocialismo.tumblr.com/

RV

Ελεύθερος ή σκλάβος;

Του Μίλτου  Σωτηρόπουλου

  

Το 1945 ο Εθνικοσοσιαλισμός ηττήθηκε στρατιωτικά. Η παλαιά γηρασμένη τάξη επανήλθε και μαζί της επέστρεψε η παρακμή στην Ευρώπη και τον κόσμο. 

Η τάξη αυτή ως άλλη λερναία ύδρα με κεφαλές της τη δημοκρατία, τον ανθρωπισμό, την αλληλεγγύη, τον φιλελευθερισμό, τον κομμουνισμό, τον αριστερισμό, τον εξισωτισμό, αλυσόδεσε τα έθνη. 

Επέβαλε: 

1) Αισχρή φορολογία

2) Πλειστηριασμούς

3) Με το ζόρι υπερδανεισμό

4) Τόκο, επιτόκιο, πανωτόκιο, τοκοχρεωλύσιο (η αποπληρωμή χρέους καθίσταται άπιαστο όνειρο)

5) Βαθύπλουτες οικονομικές ελίτ ενώ ο απλός λαός λιμοκτονεί.

6) Πορνεία, ομοφυλοφιλία, διαπόμπευση της οικογένειας.

7) Εγκληματικότητα 

8) Οι φυλές λευκή, μαύρη, κίτρινη πρέπει να εκλείψουν. Ο άνθρωπος πρέπει να χάσει την ιδιαιτερότητά του.

9) Κόμματα, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές, όλοι κινούνται πάνω στις ίδιες ράγες.

10) Μουσική, φαγητό, μόδα, όλα κατατείνουν στο ποθούμενο: τη φυλή του μαζανθρώπου.

Το δε ψευδώνυμο της λερναίας ύδρας είναι: "αγορές". Αν όμως τολμήσει κάποιος να το προσδιορίσει, τότε τον περιμένει ο αντιρατσιστικός και η φυλακή.

Όλα αυτά τα βλέπουμε, τα ζούμε, τα υφιστάμεθα. Εάν ανοίξουμε τα πνευματικά μας μάτια θα διαπιστώσουμε τον ψυχικό και πνευματικό μας εξευτελισμό. 

Είναι το καθεστώς που επεβλήθη στα έθνη από τους νικητές του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία και η απόσταση που μας χωρίζει από αυτή είναι ένα απλό θέλω. Θέλω λοιπόν να μπορώ να επιλέξω: Εθνικοσοσιαλιστής ή δημοκράτης; Ελεύθερος ή σκλάβος;

Ristorante Verona

  

Ρούντολφ Ες - Ο πιο μοναχικός άνθρωπος στον κόσμο

Rudolf Hess 

26 April 1894 – 17 August 1987

RV

Το ιδιαίτερο νόημα της επετείου της Αλώσεως της Πόλης

Η πεντακοσιοστή εξηκοστή τρίτη επέτειος της αποφράδας ημέρας, της τραγικής εκείνης  ημέρας για την Ελλάδα και την Ευρώπη, αποκτά ένα πολύ ιδιαίτερο νόημα, σήμερα, που βρισκόμαστε ενώπιον μίας νέας Αλώσεως, την οποία αντιμετωπίζουμε πάλι με περισσή παθητικότητα και διάθεση υποταγής.

Υποταγή με τη μορφή της συμφιλίωσης: O Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής παραχωρεί τα προνόμια του Πατριαρχείου στον Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο. Ψηφιδωτό από τον Πατριαρχικό Οίκο στην Κωνσταντινούπολη

Η επέτειος αυτή κάποτε, σε πολύ παλαιότερα χρόνια, χρησίμευε για να υπενθυμίσει στον σκλάβο Έλληνα το χρέος του να ξεσηκωθεί και να επανακτήσει την ελευθερία του και τα κατεχόμενα από τους αλλόφυλους κατακτητές εδάφη. Αλλά υπήρχαν πάντα αυτοί που παρουσιάζονταν σαν οδηγοί του και επεδίωκαν, και κατάφερναν, να τον κρατούν με το κεφάλι σκυμμένο, τάζοντάς του, όχι την Πόλη των Ονείρων του, όχι την ελευθερία του, αλλά έναν μακρινό παράδεισο που θα τον αποζημίωνε για τα δεινά του. Οι όμοιοί τους εξάλλου ήταν αυτοί που είχαν ουσιαστικά παραδώσει την Πόλη, είτε αποχαυνώνοντας τον λαό και καθιστώντας τον ανέτοιμο και αδιάφορο για τη μάχη είτε ανοίγοντας την Κερκόπορτα. Ας μην ξεχνάμε τα λόγια του Παλαμά για την προ της Αλώσεως στάση της Πόλης: «Και ήταν οι καιροί που η Πόλη/ πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε/και τα χέρια της δεμένα τα κρατούσε/και καρτέραγ' ένα μακελάρη […] Και καρτέραγε τον Τούρκο να την πάρει» (από τον Δωδεκάλογο του Γύφτου). 

Στα χρόνια που ακολούθησαν την επανάσταση του ’21 και τους επακόλουθους πολέμους για ανεξαρτησία ως τη Μικρασιατική Ήττα, απελευθερώθηκε, τρόπον τινά, ένα μέρος μόνο της κατεχόμενης Ελλάδας. Αλλά η αίσθηση του καθήκοντος έσβησε σιγά σιγά.

Ο σύγχρονος Έλληνας δεν έχει κρατήσει ούτε την περηφάνια του, ούτε την ανάμνηση του χρέους του. Το αντίθετο. Δυστυχώς, η Ελλάδα με την παθητική αποδοχή των αλλόφυλων εισβολέων έγινε η Κερκόπορτα της Ευρώπης και κινδυνεύει να μείνει ως τέτοια στην ιστορία.

Όμως, ο σύγχρονος Έλληνας, όσο παρηκμασμένος κι αν είναι, έχει κρατήσει καθαρό κι ανόθευτο το ΑΙΜΑ του, αναγκαία προϋπόθεση για τον ξεσηκωμό του. Η νέα άλωση που βιώνουμε σήμερα, την οποία, αν δεν υπάρξει αντίσταση, θα ακολουθήσει η «αφομοίωση», η «ένταξη και η ενσωμάτωση» των δήθεν προσφύγων, η επιβολή και η κυριαρχία των αλλόφυλων δηλαδή, έχει στόχο τη νέα υποδούλωση. Μόνο που αυτή τη φορά, δεν θα κάνουν το λάθος να αφήσουν το αίμα απείραχτο.

Ενάντια σε αυτό το σχέδιο που υλοποιείται ήδη, ένα σχέδιο ενάντια στον Λευκό Κόσμο, ο αγώνας είναι πολυμέτωπος: αγώνας ενάντια στα κηρύγματα περί «μη υπάρξεως καθαρής» φυλής, ενάντια στα κηρύγματα περί ελληνοτουρκικής φιλίας, περί μεγάλης δήθεν Ελλάδας που θα περιλαμβάνει και αλλόφυλους, ενάντια στα ύποπτα κηρύγματα που ακούγονται «εθνικιστικά» και τα οποία αντικαθιστούν τη φυλή με την «ταυτότητα», την ελεύθερη Ελλάδα με μια πολυφυλετική Ομοσπονδία, και που με το αντιευρωπαϊκό τους πνεύμα σπρώχνουν την Ελλάδα προς την Ανατολή. 

Συνέχεια εδώ

RV

Στρασσερισμός= Εθνικομπολσεβικισμός= Εβραϊκός μπολσεβικισμός

Ο στρασσερισμός αναφέρεται σε ένα «επαναστατικό εθνικιστικό» πολιτικό κίνημα, το οποίο αποσχίστηκε από το NSDAP και πήρε το όνομά του από τους αδερφούς Στράσσερ, τον Όττο και τον Γκρέγκορ. Μετά τη διαγραφή του από το NSDAP το 1930, ο Όττο ίδρυσε το «Μαύρο Μέτωπο», γνωστό και ως KGRNS (Kampfgemeinschaft Revolutionärer Nationalsozialisten) με έδρα το Βερολίνο. Ο στρασσερισμός αποτελεί μία ενεργή θέση στην υπηρεσία του Εβραϊσμού. Στοιχεία που πρόσκεινταν στον στρασσερισμό εκτελέστηκαν κατά την  ανταρσία του Ρεμ το 1934, που είναι γνωστή και ως Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, συμπεριλαμβανομένου και του Γκρέγκορ.

Οι θέσεις του στρασσερισμού ήταν πολύ κοντά στον εβραϊκό μαρξισμό. Αυτό παρατηρείται ιδιαίτερα στο ζήτημα της ατομικής περιουσίας, στις κρατικοποιήσεις και στην επίσημη θέση περί του εβραϊκού ζητήματος. Προκειμένου να κρύψει την εβραϊκή καταγωγή του, ο Μαρξ έγραψε το βιβλίο Περί του Εβραϊκού ζητήματος. Σε αυτό το βιβλίο κριτικάρει τον εβραϊκό τρόπο ζωής, αλλά αρνείται το γεγονός ότι αυτός προκύπτει από το αίμα και υποστηρίζει ότι οι Εβραίοι οι οποίοι δεν προβάλλουν τον εβραϊκό τρόπο ζωής, είναι καλοί Εβραίοι και μπορούν να ηγηθούν του αγώνα για το «σπουδαίο αύριο», και για τη νίκη του κομμουνισμού. 

Οι στρασσεριστές έχουν την ίδια άποψη για το εβραϊκό ζήτημα, μάλιστα επιτέθηκαν ανοιχτά στον Χίτλερ για την «ανηλεή και απάνθρωπη αντισημιτική πολιτική του εκστρατεία» και, όπως ο Λένιν στη Ρωσία, μάχονταν για τα δικαιώματα των Εβραίων στη Γερμανία.

Συνέχεια εδώ

RV

Ο Ιστορικός Ρίχτερ, η μάχη της Κρήτης και οι Γερμανοί τουρίστες

     Το Πανεπιστήμιο της Κρήτης, χθες, παραμονή της "Μάχης της Κρήτης", πήρε πίσω από τον διαπρεπή Γερμανό συγγραφέα και ιστορικό Χάινς Ρίχτερ (Heinz A. Richter) τον τίτλο του επίτιμου καθηγητή, που του είχε απονείμει. Ο λόγος της ανάκλησης είναι -φυσικά- το βιβλίο του "Η μάχη της Κρήτης", στο οποίο εκφράζει την επιστημονική του άποψη σχετικά με τη μάχη αυτή, άποψη η οποία διαφοροποιείται από την κρατούσα στην Ελλάδα, και μόνο σ' αυτή.  Όπως είναι γνωστό, ο Γερμανός ιστορικός οδηγήθηκε σε δίκη με τον αντιρατσιστικό νόμο για το περιεχόμενο του βιβλίου του και παρά την πρωτοφανή κινητοποίηση εναντίον του, αθωώθηκε, διότι το δικαστήριο έκρινε ορθώς αντισυνταγματικό το σχετικό με την άρνηση "εγκλημάτων πολέμου" (και του "ολοκαυτώματος") άρθρο του νόμου αυτού. 

  Τώρα, το ποιος έχασε από την ανάκληση του τίτλου, ο Ρίχτερ ή το Πανεπιστήμιο της Κρήτης, είναι στην κρίση καθενός. Ο Ρίχτερ, πάντως, δεν έσκασε κιόλας, το αντίθετο, μάλλον απαλλάχτηκε από ένα βάρος... Μάλιστα, σε συνέντευξή του στην Καθημερινή, που δημοσιεύθηκε πριν από λίγες μέρες, υποστηρίζει με σθένος τις απόψεις του και όπως ανέφερε περιχαρής: "λόγω αυτής της αναθεματισμένης ιστορίας (εννοεί τη δίκη) το βιβλίο πάει καλά. Είναι η πρώτη φορά που έχω κέρδος και δεν βγάζω απλά όσα έχω ξοδέψει για την έρευνά μου. Επιπλέον, έχω γίνει διάσημος στη Γερμανία». 

  Αυτό πάντως που ενόχλησε στο βιβλίο ιδιαίτερα ήταν η κατάρριψη του μύθου ότι ο Χίτλερ έχασε τον πόλεμο επειδή οι Κρητικοί αντιστάθηκαν στη γερμανική επίθεση. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Κρητικιά δημοσιογράφος που πήρε την παραπάνω συνέντευξη από τον Ρίχτερ, η θεωρία αυτή "έχει προ πολλού συζητηθεί στη διεθνή ιστοριογραφία και η έρευνα έχει καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα: πως πρόκειται για μύθο".

Από την πλευρά μας, συνιστούμε το βιβλίο αυτό σε όσους δεν θέλουν να μάθουν ιστορία από τον Ριζοσπάστη. 

     Ατυχώς για τους διάφορους αντιναζιστές, αντιγερμανούς, αντιευρωπαίους και λοιπά αντί-, η επέτειος της μάχης της Κρήτης συμπίπτει με την έναρξη της τουριστικής σαιζόν, και στην Κρήτη αναμένουν πώς και πώς τους Γερμανούς τουρίστες! Ανάμεσα στους τελευταίους θα βρίσκεται και αντιπροσωπεία του Συνδέσμου Ορεινών Καταδρομέων Άνω Φραγγονίας, η οποία θα καταθέσει στεφάνι στο Μάλεμε στη μνήμη των νεκρών Γερμανών. 

 Κτίριο των Ορεινών Καταδρομέων

Εξάλλου ο Σύνδεσμος αυτός έχει "συμφιλιωθεί" σε ειδική τελετή με τους κατοίκους του κρητικού χωριού Φλώρια, όπου είχαν σκοτωθεί δεκατρείς αλεξιπτωτιστές της μεραρχίας Εντελβάις, και μάλιστα έχει τοποθετηθεί στο σημείο μαρμάρινη πλάκα για να μην ξεχνιούνται. 

Κατά τα λοιπά, ουδείς θα αντιμετωπίσει εχθρικά τους Γερμανούς τουρίστες, απέναντι στους οποίους, όπως μαθαίνουμε, οι Κρητικοί είναι ιδιαίτερα φιλόξενοι και εξυπηρετικοί.  Όπως κάθε χρόνο, θα βρεθούν στις ίδιες παρέες με τους Γερμανούς "απόγονους των ναζί" και μετά από αρκετές τσικουδιές ίσως τραγουδήσουν αδελφωμένοι και κανέναν παλιό σκοπό... Ο αντιγερμανισμός πάει περίπατο.

Για να αναφερθούμε, όμως, και λίγο στο ιστορικό γεγονός καθ' εαυτό, η μάχη της Κρήτης ήταν μία σύγκρουση ανάμεσα σε Γερμανούς  αλεξιπτωτιστές από τη μια και σε στρατεύματα της Βρεταννικής Κοινοπολιτείας, από την άλλη. Πρόκειται δε για ένα έπος χωρίς προηγούμενο στην πολεμική ιστορία, αν σκεφτεί κανείς ότι οι Γερμανοί  ήταν πέντε φορές λιγότεροι από τους αντιπάλους τους!  

Ristorante Verona

20 Μαΐου 1941 - Luftlandeschlacht um Kreta

«Πέτα σήμερα ενάντια στον εχθρό

Εμπρός στα αεροπλάνα, στ΄  αεροπλάνα

Σύντροφε, δεν υπάρχει πισωγύρισμα…» 

Καταιγίδα στην Κρήτη (Auf Kreta im Sturm und im Regen)

Ristorante Verona

Η «Μεγάλη Αντικατάσταση» του πληθυσμού της Ευρώπης και η ευθύνη των εθνικιστικών κομμάτων

Από τη γαλλική εφημερίδα Rivarol  

Η γαλλική αντισημιτική εφημερίδα Rivarol με τη μακρά παράδοση –που ενοχλεί πολύ όχι μόνο τους συνήθεις αντιπάλους, αλλά και το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν, λόγω του ότι υποστηρίζει τον πατέρα της─ δημοσίευσε ένα απόσπασμα ενός άρθρου της του τελευταίου φύλλου της σχετικά με την εκλογή πακιστανού στη θέση του δημάρχου του Λονδίνου. 

Μεταξύ άλλων γράφει για την εκλογή αυτή: 

«Σύμβολο μιας Ευρώπης παρηκμασμένης, κατακτημένης και παραμορφωμένης από τις εθνικές μειονότητες, οι εκλογές κατέληξαν σε μια μονομαχία μεταξύ: του εκπροσώπου του συντηρητικού κόμματος εβραίου δισεκατομμυριούχου και φανατικού σιωνιστή Zac Goldsmith, πρωτότοκου γιου του πεθαμένου πλέον James Goldsmith, του οποίου ο πατέρας ήταν εβραίος ασκεναζί, και του υποψηφίου του εργατικού κόμματος, του μωαμεθανού πακιστανικής καταγωγής Sadik Khan.. […] Δεν πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτό που συνέβη τούτες τις μέρες στο Λονδίνο, δεν θα συμβεί αύριο όχι μόνο στην πρωτεύουσα της Γαλλίας αλλά και στην κεφαλή της κυβέρνησης και του κράτους. Κάθε μέρα η “Μεγάλη Αντικατάσταση” προχωράει και είναι ζήτημα κάποιων ετών μόνο, το πολύ μίας ή δύο δεκαετιών, το να αποκτήσουμε έναν πρωθυπουργό ή αρχηγό κράτους μωαμεθανό με καταγωγή εκτός Ευρώπης. Η εκλογή τού Ομπάμα στις ΗΠΑ  το 2008 και η επανεκλογή του το 2012 απετέλεσαν μία πρώτη αλλά πολύ ισχυρή ένδειξη. Γνωρίζουμε πως  ό,τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού προϊδεάζει γι’ αυτό που θα συμβεί σε μερικά χρόνια στη Γηραιά Ήπειρο.

Συνέχεια εδώ

RV