H -Ασκητική- μιζέρια του "χώρου"...

του Σωτήρη Αντωνακόπουλου

"Το να είσαι εθνικιστής έχει ευρεία έννοια. Για εμάς το φρόνημα αυτό έχει πολύ συγκεκριμένο και σαφές περιεχόμενο. Δεν είμαστε πατριώτες των ζήτω. Είμαστε εθνικοσοσιαλιστές."* 

Τα λόγια  του Γιόζεφ Γκαίμπελς εύστοχα παίρνουν μορφή στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Έτσι και σήμερα ο λεγόμενος "χώρος" προσπαθεί να καλύψει την γύμνια του και την ιδεολογική του ανεπάρκεια σε σημείο η γελοιότητα να γίνεται τρόπος ζωής των Ελλήνων εθνικιστών. Μπροστά στο φώς του Εθνικοσοσιαλισμού είναι αναγκασμένοι να μείνουν γελοίοι και υποκριτές, εγκλωβισμένοι στο κούφιο "εγώ" τους και στη μίζερη ανυπαρξία των ιδεών τους.

η ιδεολογική βαβέλ

 του ''χώρου''

Τρανό παράδειγμα για την ιδεολογική Βαβέλ του "χώρου" είναι το περίφημο όπως λένε έργο του Νίκου Καζαντζάκη, η Ασκητική. Ένα έργο το οποίο αναπαράγεται πολλά χρόνια από τους λεγόμενους εθνικιστές και δήθεν Εθνικοσοσιαλιστές. Από τα έντυπα του "χώρου" της δεκαετίας του '80 και του '90 έως τους λόγους της εθνικιστικής νομενκλατούρας του κοινοβούλιου καθώς επίσης και μια βόλτα στα ιστολόγια του ''χώρου'' αποδεικνείουν του λόγου το αληθές. 

 τα καθεστωτικά μέσα ξέρουν 

τι να προπαγανδίσουν...

Έτσι λοιπόν, το Β' μέρος -Η Ράτσα- στο "τρίτο χρέος" στο κεφάλαιο -Η προετοιμασία- έγινε best seller στο ''χώρο'':

Το πρώτο σου χρέος, εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νοιώσεις μέσα σου όλους τους πρόγονους. 
Το δεύτερο να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. 
Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.

Δεν μας είπαν όμως πώς συνεχίζει παρακάτω, και στο αμέσως επόμενο μέρος στοΓ' -Η ανθρωπότητα- διαβάζουμε:

"Δε μιλάς εσύ. Μήτε η ράτσα σου μονάχα μέσα σου φωνάζει. μέσα σου οι αρίφνητες γενεές των ανθρώπων -άσπροι, κίτρινοι, μαύροι- χιμούν και φωνάζουν.  Λευτερώσου κι από τη ράτσα. πολέμα να ζήσεις όλον τον αγωνιζόμενον άνθρωπο."

Ελπίζουμε να μην πεταχτούν κι από τον ''χώρο'' διάφορα χρώματα και χιμίξουν... 

οι αρίφνητες γενεές που φωνάζουν

 μέσα μας

Κατ' αυτόν τον τρόπο, αφού ανακάλυψαν έναν μπολσεβίκο αλβανολάγνο, τον Ίωνα Δραγούμη και τον ''παλαβό'' φίλο του,  Περικλή Γιαννόπουλο τους βάφτισαν πατέρες του ελληνικού εθνικισμού.

Συνέχεια εδώ

RV