Αφιερωμένο στους πολιτικούς επιγόνους της βασιλομεταξικής συμμορίας και οπαδούς της Βρεταννικής Αυτοκρατορίας, για τα συμφέροντα της οποίας θυσιάστηκε η γενιά του 1940
Μεταφερόμαστε στον Κυπριακό Όλυμπο, στο όρος Τρόοδος... Σε μία βουνοπλαγιά κοντά στην Μονή Μαχαιρά. Ακουμπάμε τα γόνατά μας στην Γη καί στον ουρανό των Ημιθέων. Προσκυνούμε σεμνά το ιερό κρησφύγετο. Τον μαρτυρικό Τόπο θυσίας του Γρηγόρη Αυξεντίου. Σκουπίζουμε τα δάκρυα Υπερηφάνειας. Σφίγγουμε τις γροθιές μας. Τις υψώνουμε στους αιθέρες της ελληνικής Αθανασίας. Εκεί συναντάμε τον αδούλωτο Αετό του Μαχαιρά, να περιφέρεται σαν ανήσυχη ερινύα, σαν πύρινη οπτασία αγίας Φρικιάσεως. Μας καλύπτει, κάτω από τις φτερούγες του. Είναι μία υπερβατική άχρονη Στιγμή του Όρκου της Εκδικήσεως.
Στις 3 Μαρτίου 1957, στο αντάρτικο λημέρι του, ο Αυξεντίου μαζί με συντρόφους του, πολεμά από τα ξημερώματα μέχρι το μεσημέρι. Οί βρετανοί Τρομοκράτες, τους πολιορκούν με πολυβόλα καί φλογοβόλα. Ο Αυξεντίου νοιώθει ότι τα πολεμοφόδια του τελειώνουν. Διατάζει τους συντρόφους του, να εξέλθουν από το κρησφύγετο. Θέλει να μείνει μόνος του. Να πεθάνει μόνος του. Να μην παραδοθεί στους τυράννους. Να περάσει στο Πάνθεον των Εθνομαρτύρων.
Ποθεί να πετάξει η ελληνική Ψυχή του στην θερμή αγκαλιά της εθνικής αιωνιότητος. Να σμίξει με τον Λεωνίδα στα Ηλύσια Πεδία της Ράτσας μας. Να γίνει ένα ακόμα φωτεινό παράδειγμα της πολεμικής Αρετής των Ελλήνων. Στην αντάρτικη φωλιά του, δεν φυσομανάει η φλόγα των βρετανικών πυροβόλων, αλλά στήνουν έξαλλο καρτέρι οι άγριες Σκιές των προγόνων μας.
Δεν έχει άλλες σφαίρες, αρπάζει σαν όπλα τα κόκαλα των Ελλήνων τα ιερά, καί χάνεται στην αστραπηβόλα ομίχλη του Θρύλου. Γίνεται αθάνατος. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, οι Βρετανοί θα εισέλθουν στο πυρπολημένο κρησφύγετο. Αλλά θα αντικρύσουν μία άμορφη μάζα από καμμένη σάρκα καί στάχτες. Ο Σταυραετός δεν είναι εκεί. Πρόλαβε καί φτερούγισε στην Ελευθερία. Τον αγκάλιασε η μητέρα, ερασιθάνατη Ελληνική Θεά. Καί αυτή, τον παρέδωσε ευλαβικά στην απέθαντη κατοικία του. Στις καρδιές μας.
Όταν ο Αυξεντίου έδιωχνε καί τον στερνό συναγωνιστή του (Αυγουστή Ευσταθίου) από το μικροσκοπικό λημέρι γιά να απολαύσει μόνος του το αντρίκιο μεθύσι καί το ξέφρενο Γλέντι του Ηρωισμού από το αέναο, μπρούσκο κρασί της αυταπαρνήσεως, του είπε επιτακτικά.. Εσύ φύγε.. ΕΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΕΔΩ.. Θυμίζοντας έναν εθνικό αγωνιστή του 1821, τον Κωνσταντίνο Κανάρη, ο οποίος πριν επιχειρήσει να κάψει την τουρκική ναυαρχίδα, ως αντίποινα γιά την σφαγή της Χίου, διακήρυξε στον εαυτό του..Κωνσταντή, ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ. Αν καί επέζησε.
Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, γεννημένος στην Λύση της Αμμοχώστου, υπηρέτησε εθελοντικά στον Ελληνικό Στρατό καί απεφοίτησε από την Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού. Η αγάπη του γιά το όραμα της Μεγάλης Ελλάδος, τον ώθησε να φύγει από την ιδιαιτέρα Πατρίδα του, την κατεχομένη από τους Βρετανούς Κύπρο, καί να φορέσει το ελληνικό χακί. Στα πρόθυρα της εκρήξεως του απελευθερωτικού αγώνος της ΕΟΚΑ το 1955, στην Κύπρο, επιστρέφει στην Μεγαλόνησο καί είναι από τους πρώτους συνεργάτες του Γεωργίου Γρίβα Διγενή στην προετοιμασία της εθνικής εξεγέρσεως.
Μετά την έναρξη της επικής μαχητικής εξορμήσεως της ΕΟΚΑ κατά των Βρετανών κατακτητών, αναλαμβάνει τον επιχειρησιακό τομέα Αμμοχώστου καί εν συνεχεία ηγείται ανταρτικών αποσπασμάτων στο Τρόοδο. Διακρίνεται γιά την στρατιωτική του τόλμη καί επιδεξιότητα, καταφέρνει σκληρά πλήγματα κατά των Αποικιοκρατών, οι οποίοι καί τον καταζητούν νεκρό ή ζωντανό. Ο εφιάλτης δεν άργησε να φανεί καί στις 3 Μαρτίου 1957 τον εγκλωβίζουν με την ομάδα του σε ένα απόκρυφο μέρος, κοντά στην Μονή Μαχαιρά. Το τραγικό του τέλος ήδη ακροθιγώς το σκιαγραφήσαμε.
Ο Αγών της ΕΟΚΑ το 1955 - 1959 διεξήχθη με σκοπό την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Χαρακτηρίστηκε από το υπέροχο μεγαλείο νεαρών Ελληνοκυπρίων αγωνιστών, οι οποίοι, υπό την πεφωτισμένη Ηγεσία του Άριστου Πολεμιστού Γρίβα Διγενή, πότισαν με αίμα τον βωμό της προσπάθειας της εθνικής ολοκληρώσεως. Εχθρός τους η Βρεταννική Αυτοκρατορία, για την οποία μια δεκαπενταετία πρωτύτερα το υποτελές ελλαδικό Κράτος ενέπλεξε άτιμα τον λαό του σε έναν βρώμικο πόλεμο για την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιαστικών της συμφερόντων. Η απάντηση... ευγνωμοσύνης των Βρετανών πλουτοκρατών ήταν οι αγχόνες για αμούστακα Ελληνόπουλα και οι εκτελέσεις μαχητών της Ελευθερίας καί του ιδανικού της Αυτοδιαθέσεως.
Ύπουλος υπονομευτής της εθνικής εποποίας της ΕΟΚΑ, του κυπριακού 1821, ήταν καί πάλι τα αποβράσματα του αγγλοαμερικανόδουλου, καραμανλικού, πολιτικού κατεστημένου των Αθηνών, τα οποία ανακάλυψαν στο προσωπείο του εξωμότη Μακαρίου, Μιχαήλ Μούσκου, τον διασπαστικό παράγοντα της κοινής δράσεως, με αποτέλεσμα τις προδοτικές συνθήκες Ζυρίχης Λονδίνου του 1959, την επίσημη παραχώρηση δικαιωμάτων εμπλοκής της Τουρκίας, την επισφράγιση της αισχρής προδοσίας και την δρομολόγηση της τουρκικής εισβολής του Αττίλα, τον Ιούλιο, Αύγουστο του 1974, με πρωταγωνιστές της ολοκληρώσεως του ανεξιλέωτου εθνικού εγκλήματος, τα προδοτικά κτήνη της ιστορικής ντροπἠς:Τον Καραμανλή, τον Αβέρωφ καί τον Μούσκο. Τουρκοπροσκυνημένοι Εφιάλτες, οι οποίοι για την νομή της εξουσίας πούλησαν την Κύπρο στους διεθνείς αφεντάδες τους, όπως και το 1959. Μια προδοσία η οποία συνεχίζεται καί αναζητά Κάθαρση.
Όπως αναφέραμε, οι Βρεταννοί ιμπεριαλιστές τρομοκράτες, στις 3 Μαρτίου 1957, από το νεκρό σώμα του Αυξεντίου στην ελεύθερη πολιορκημένη αντάρτικη φωλιά του, βρήκαν ένα αποτεφρωμένο λέιψανο. Την επομένη το έθαψαν με κάθε μυστικότητα στις κεντρικές φυλακές Λευκωσίας. Στους θαλάμους βασανιστηρίων τους είχαν απαγχονίσει τους αγωνιστές. Τον Καραολή, τον Δημητρίου, τον Πατάτσο, τον έφηβο Παλληκαρίδη... και άλλα παλληκάρια.
Προσκλητήριο Μνήμης καί συνεχούς πολεμικού Συναγερμού είναι οι Ημίθεοι πολεμισταί της ΕΟΚΑ, του 55 - 59. Είναι οι ηρωικώς πεσόντες στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ καί της Εθνικής Φρουράς στις μάχες από το 1963 μέχρι το 1974. Το αίμα τους δυστυχώς δεν πότισε τον ανθό της Ενώσεως καί της Ελευθερίας, αλλά... φευ... τον βούρκο της πολιτικής καί στρατιωτικής προδοσίας.
Το καλοκαίρι του 1996, ένα ακόμα άξιο Ελληνόπουλο, υπερήφανο ξέσπασμα της φυλετικής ψυχής της αιωνίου Ελλάδος, ο Σολωμός Σολωμού, απεφάσισε να φτύσει κατάμουτρα την εμετική πολιτική δουλοπρεπούς υποτέλειας των ξεπουλημένων κατεστημένων Αθηνών καί Λευκωσίας. Να πάρει την Ιστορία στα χέρια του. Να ορμήξει στο Ιδανικό της Ιεράς Αποκοτιάς. Να επιτεθεί στο Σύμβολο της Ντροπής.
Οι συνδιαδηλωτές του στη γραμμή της Δερύνειας, μόλις αντελήφθησαν την παράτολμη κίνηση του, του φώναξαν..Γύρνα πίσω..
Ο ΕΛΛΗΝ, ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΚΡΗΞΕΩΣ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ, ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΠΟΤΕ ΠΙΣΩ.. ΑΚΟΥΕΙ ΜΟΝΟΝ ΜΙΑ ΦΩΝΗ... ΜΙΑ ΠΡΟΣΤΑΓΗ... ΕΝΑ ΙΕΡΟ ΚΕΛΕΥΣΜΑ.
ΤΗΝ ΑΠΑΡΑΒΑΤΗ ΔΙΑΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΡΑΤΣΑΣ, ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΥΠΑΚΟΥΣΕ ΚΑΙ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ.
ΔΕΝ ΜΕ ΦΟΒΙΖΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΣΚΛΑΒΙΑ. ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ.
Απόστολος Λαγός
Ristorante Verona