Ο γνωστός μας γεωγραφικός άξων περιστροφής της γης ο οποίος σημαίνεται από τον Βόρειον και Νότιον γεωγραφικόν πόλον παρουσιάζει μίαν αργή και συνεχή αλλαγή κατευθύνσεως, οπότε ο Βόρειος πόλος φαίνεται να κινείται κυκλικά εν σχέσει με τα σταθερά άστρα του ουρανού (απλανείς αστέρες), ολοκληρώνοντας έναν πλήρη κύκλο εντός 25,772 Ιουλιανών ετών, περίοδος η οποία ονομάζεται "Μέγα ή Πλατωνικόν έτος". Το φαινόμενον τούτο το οποίον ανεκάλυψε ο αστρονόμος Ιππαρχος ο Ρόδιος (190 - 120) καλείται "Μετάπτωσις των Ισημεριών" και μία από τας επιπτώσεις του είναι η αλλαγή του Πολικού αστέρος. Εκεί όπου προεκτεινόμενος ο γεωγραφικός άξων περιστροφής της γης καταλήγει στον ουράνιον θόλον, ο εγγύτερος αστήρ καλείται "Πολικός αστήρ" και έχει μεγάλην πρακτικήν σημασίαν διά τον προσανατολισμόν και την εύρεσιν του γεωγραφικού πλάτους. Ούτως ενώ σήμερον "Πολικός αστήρ" και ούτως ονομαζόμενος (Polaris) είναι το α της Μικράς Άρκτου, από το -3942 έως το -1793 ήτο ο Θουμπάν, το α του Δράκοντος, και μετά απο 3200 έτη θα είναι το γ του Κηφέως κ.ο.κ.
Επομένως, ο άξων της ουρανίου σφαίρας ο οποίος πράγματι μένει ανά τους αιώνας σταθερός και ακίνητος είναι ο άξων περί τον οποίον κινείται ως είπωμεν κυκλικώς ο γεωγραφικός άξων περιστροφής της γης και αυτός είναι ο "άξων της εκλειπτικής".
Η εκλειπτική είναι η νοητή γραμμή, μέγιστος κύκλος επί της ουρανίου σφαίρας, την οποίαν διαγράφει ο Ήλιος στην ουράνιον σφαίραν, καθώς αυτός αλλάζει θέση στον ουρανό κατά τη διάρκεια ενός έτους περιφερόμενος περί την γην. Το επίπεδον της εκλειπτικής και το επίπεδον του ουράνιου ισημερινού, μέγιστοι κύκλοι και οι δύο σχηματίζουν μεταξύ των γωνίαν 23° 26΄, διότι το επίπεδον της εκλειπτικής είναι κεκλιμένον, πράγμα που ονομάζεται λόξωσις της εκλειπτικής, τέμνονται δε τα δύο επίπεδα κατά διάμετρον ονομαζομένην "γραμμή των ισημεριών", τα δε ακραία σημεία της τομής (των δύο μεγίστων κύκλων) ονομάζονται "ισημερινά σημεία". Διερχόμενος ο Ήλιος από τα σημεία αυτά η κλίση του μηδενίζεται με συνέπειαν να υφίσταται μόνον δι' αυτά τα σημεία το φαινόμενον της ισημερίας το οποίον όθεν συμβαίνει δύο φορές το έτος, όταν όταν ο Ήλιος ευρίσκεται στο εαρινόν ισημερινόν σημείον, περί την 21ην Μαρτίου, και όταν ο Ήλιος ευρίσκεται στο φθινοπωρινόν ισημερινόν σημείον, περί την 23ην Σεπτεμβρίου. Τα δε δύο σημεία όπου η εκλειπτική ευρίσκεται στο μεγαλύτερον ύψος από το επίπεδον του ουράνιου ισημερινού είναι τα ηλιοστάσια ή τροπαί. Η διάμετρος δε της ουράνιου σφαίρας η οποία είναι κάθετος στο επίπεδον της εκλειπτικής ονομάζεται "άξων της εκλειπτικής".
Ως προελέχθη, ο άξων της ουρανίου σφαίρας ο οποίος πράγματι μένει ανά τους αιώνας σταθερός και ακίνητος είναι ο "άξων της εκλειπτικής" και εκεί όπου προεκτεινόμενος καταλήγει στον ουράνιον θόλον το σημείον καλείται "Βόρειος ουράνιος πόλος της εκλειπτικής και ο εγγύτερος αστήρ είναι ο "Πολικός αστήρ της εκλειπτικής", ο οποίος είναι το ζ του Δράκοντος. Όθεν περί το ζ του Δράκοντος κινείται με ρυθμόν βραδύ και μεγαλοπρεπή ο ουράνιος θόλος και ο "άξων της εκλειπτικής" αποτελεί τον πραγματικόν "Άξονα του Κόσμου". Φαίνεται δε να δίδη τον ρυθμόν της κινήσεως ως σύμβολον ορατόν της ευταξίας του Κόσμου μία Σβάστικα-άρμα τέθριππον περιστροφικώς κινούμενον.
Το κέντρον της Σβάστικας-άρματος είναι το ζ του Δράκοντος, ενώ τους βραχίονας αποτελούν οι αστέρες (α) 26 Δρ (του Δράκοντος), ξ Δρ (Γκρούμιουμ) και β Δρ (Ρασταμπάν) με ίππον το γ Δρ (Ελτανίν), (β) 15 Δρ, γ της Μικράς Άρκτου (Φερκάντ) και ζ της Μικράς Άρκτου με ίππον το β της Μικράς Άρκτου (Κοχάμπ), (γ) η Δρ, θ Δρ, και ι Δρ (Εντασίχ) με ίππον τον αστέρα HIP78189, (δ) ω Δρ, φ Δρ, υ Δρ και δ Δρ (Αλταΐς) με ίππον το ε Δρ.
Ο αστερισμός της Σβάστικας τον οποίον εγνώριζε η Ανατολή και κατόπιν ελησμονήθη είναι ο προαναφερθείς μέγας αστερισμός ο οποίος περιλαμβάνει το μεγαλύτερον τμήμα του Δράκοντος και το τετράγωνον της Μικράς Άρκτου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Reza Assasi, McGill University, "Swastika: The Forgotten Constellation Representing the Chariot of Mithras", Ιnternational conference of the European Society of Astronomy in Culture (SEAC), September 2012.
ΕΙΚ. 2 : Η Σβάστικα δίδουσα τον ρυθμόν στον κόσμον περιστρεφομένη περί τον διερχόμενον από το κέντρον της "άξονα του κόσμου".
RV