Από το new-deal.gr
Του Γιάννη Μαρίνου
Η απουσία κράτους δικαίου στην Ελλάδα δεν απεικονίζεται μόνο από τις αφάνταστα επιεικείς ποινές που προβλέπει η ολοένα και πιο φιλική προς τους ενόχους ποινική νομοθεσία μας. Ούτε και από τις ποινές – χάδι που επιβάλλουν κατά κανόνα οι δικαστές μας και σχεδόν πάντα με ανασταλτικό αποτέλεσμα. Η ανεπίτρεπτη αυτή εικόνα συμπληρώνεται και από την ουσιαστική αρνησιδικία.
Σε αυτήν επιδίδεται επί δεκαετίες η ελληνική δικαστική εξουσία με τη συνέργεια της αδιάφορης έως συνένοχης πολιτικής εξουσίας. Η οποία αν δεν συμπράττει, τουλάχιστον αδρανεί μη αποτολμώντας τις αναγκαίες επείγουσες τομές, ώστε να δικαιώνονται εγκαίρως οι αδικούντες. Διότι στις περισσότερες περιπτώσεις εκκρεμών δικών η απονομή της δικαιοσύνης ξεπερνά τα όρια της ανθρώπινης αντοχής.
Αρνησιδικία
Η Ελλάδα μετρά πάνω από 400 καταδίκες από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Βρίσκεται από καιρό στην πρώτη πεντάδα για πολύχρονες καθυστερήσεις στην απονομή της Δικαιοσύνης ανάμεσα στις 47 χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης. Με προ διετίας στοιχεία, περισσότερες από ένα εκατομμύριο υποθέσεις βρίσκονταν στα συρτάρια των δικαστηρίων της χώρας όλων των βαθμών. Μόνο στα ειρηνοδικεία είχαν φτάσει τις 445.000. Ενώ στα πρωτοδικεία τις 255.000 οι υποθέσεις που δεν έχουν εκδικαστεί.
Επίσης, 376.000 υποθέσεις εκκρεμούσαν στα διοικητικά πρωτοδικεία. Και 60.000 στα διοικητικά εφετεία. Οι αδίκαστες υποθέσεις στον Άρειο Πάγο ήταν πάνω από 2.500. Και στο Συμβούλιο Επικρατείας 27.000!
Υπολογίστηκε ότι περίπου 5.000.000 πολίτες, δηλαδή ο μισός πληθυσμός της χώρας, έχει κάποια υπόθεση σε εκκρεμότητα στη Δικαιοσύνη. Ειδικά στη διοικητική Δικαιοσύνη ο χρόνος των 13 ετών για την ολοκλήρωση μιας δικαστικής διαδικασίας είναι συνηθισμένος. Χιλιάδες είναι όσοι πεθαίνουν αναμένοντας μάταια επί χρόνια να δικαιωθούν.