Πριν από 90 χρόνια τέτοια ημέρα, ο Αδόλφος Χίτλερ ανέλαβε την εξουσία στη Γερμανία και είναι δύσκολο να μη σκεφτεί κανείς πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα αν η πορεία της ιστορίας ήταν διαφορετική: αν τα δυτικά έθνη ήταν πραγματικά ελεύθερα και είχαν συστρατευθεί με τη Γερμανία στη Σταυροφορία κατά του Μπολσεβικισμού, αν είχαν ακολουθήσει ειρηνικοί καιροί με τον Χίτλερ στην εξουσία... Γιατί μπορεί να ανέλαβε την εξουσία στη Γερμανία, όμως η σκέψη του ήταν στη Δύση συνολικά, όπως φαίνεται και στις δραματικές ομιλίες του λίγο πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου. Προφανώς, αν τα παραπάνω είχαν συμβεί, αυτός ο κόσμος θα ήταν καλύτερος...
Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από μια πολύ σημαντική ομιλία του Φύρερ, της 30ής Ιανουαρίου 1937, για τα τέσσερα χρόνια στην εξουσία:
"Πριν από τέσσερα χρόνια ήταν λες και μια ανοιξιάτικη καταιγίδα σάρωσε τη γερμανική γη. Οι μαχητικές δυνάμεις του Κινήματός μας που για πολλά χρόνια είχαν υπερασπιστεί τη σημαία της Σβάστικας απέναντι στις υπέρτερες δυνάμεις του εχθρού, και την κρατούσαν ψηλά σταθερά για δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια, τώρα την έστηναν γερά στο έδαφος του νέου Ράιχ.
Μέσα σε λίγες εβδομάδες, τα πολιτικά ερείπια και οι κοινωνικές προκαταλήψεις που είχαν συσσωρευτεί κατά τη διάρκεια χιλίων χρόνων γερμανικής ιστορίας απομακρύνθηκαν και εκκαθαρίστηκαν.
Πώς να μην μιλούμε για επανάσταση, όταν το κοινοβουλευτικό-δημοκρατικό χάος εξαφανίζεται σε λιγότερο από τρεις μήνες και ένα καθεστώς τάξης και πειθαρχίας παίρνει τη θέση του, αλλά και μια νέα δυναμική αναπτύσσεται, ό,τι δηλαδή ακριβώς συνέβη στη Γερμανία που ποτέ πριν δεν είχε τέτοια άρρηκτη ενότητα και τόση δύναμη;
Τόσο μεγάλη ήταν η Επανάσταση, που τα πνευματικά της θεμέλια δεν έχουν γίνει ακόμη κατανοητά από κάποιους συγχρόνους μας που την κρίνουν επιπόλαια. Μιλούν για δημοκρατίες και δικτατορίες· αλλά αδυνατούν να εννοήσουν το γεγονός ότι σε αυτή τη χώρα συνέβη μια ριζική μεταμόρφωση, το αποτέλεσμα της οποίας μπορεί να χαρακτηριστεί δημοκρατικό με την υψηλότερη έννοια της λέξης, αν, βέβαια, η δημοκρατία έχει κάποιο έννοια...
Με ακλόνητη βεβαιότητα κατευθυνόμαστε προς μια τάξη πραγμάτων στην οποία θα ισχύει μια, σύμφωνη με τους φυσικούς νόμους και τη λογική, διαδικασία εκλογής των πιο ικανών από τον λαό μας για την πολιτική ηγεσία του έθνους–όπως και σε κάθε τομέα της ζωής. Σε αυτή την επιλογή, δεν θα λαμβάνεται υπόψη η γέννηση, η καταγωγή, το όνομα ή η περιουσία, παρά μόνο το αν αυτοί διαθέτουν φυσική κλίση για την πολιτική ηγεσία. Η θαυμάσια αρχή του μεγάλου Κορσικανού, ότι καθένας από τους στρατιώτες του μετέφερε μια στραταρχική ράβδο στο σακίδιό του, βρήκε στη χώρα μας το πολιτικό της συμπλήρωμα. Υπάρχει, άραγε, ευγενέστερο ή πιο έξοχο είδος Σοσιαλισμού και γνησιότερη μορφή Δημοκρατίας από τον Εθνικοσοσιαλισμό, ο οποίος χάρη στην οργάνωσή του επιτρέπει σε καθέναν από τα εκατομμύρια των νέων Γερμανών να βρει τον δρόμο του προς το υψηλότερο αξίωμα του έθνους, αν η Θεία Πρόνοια τον βοηθήσει;
Και αυτό δεν είναι θεωρία! Στη σημερινή Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία αυτό είναι μια πραγματικότητα αυτονόητη για όλους μας. Εγώ ο ίδιος προέρχομαι από τον λαό, ο οποίος με εμπιστεύτηκε για Φύρερ του. Όλα τα εκατομμύρια Γερμανών εργαζομένων γνωρίζουν ότι επικεφαλής του Ράιχ δεν είναι κάποιος ξένος διανοούμενος ή ένας διεθνής απόστολος της επανάστασης, αλλά ένας Γερμανός που προέρχεται από τις δικές τους τάξεις.
Πολλοί άνθρωποι που προέρχονται, επίσης, από εργατικές και αγροτικές οικογένειες καταλαμβάνουν τώρα σημαντικές θέσεις στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κράτος μας. Κάποιοι από αυτούς πραγματικά συγκαταλέγονται στους ανώτατους ηγέτες και εκπροσώπους του λαού, ως Υπουργοί, Reichstathalter και Gauleiter. Γιατί ο Εθνικοσοσιαλισμός πάντα σκέφτεται το συμφέρον του λαού συνολικά, και όχι το συμφέρον της μίας ή της άλλης τάξης. Σκοπός της Εθνικοσοσιαλιστικής Επανάστασης δεν ήταν να μετατρέψει μια προνομιούχα τάξη σε μια τάξη που δεν θα έχει δικαιώματα στο μέλλον, αλλά να παράσχει ίσα δικαιώματα στις τάξεις που δεν είχαν τέτοια. Δεν καταστρέψαμε εκατομμύρια πολιτών, με το να τους υποβαθμίσουμε ρίχνοντάς τους σε καταναγκαστικά έργα. Επιδιώξαμε να εκπαιδεύσουμε αυτούς που έκαναν καταναγκαστική εργασία ώστε να είναι ελεύθεροι Γερμανοί πολίτες.
Συνέχεια εδώ