ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΟΥΖΒΕΛΤ

Συγγραφέας: Johann von Leers
Εκδόσεις: Edelweiss
Σελίδες: 217

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και απόλυτα εμπεριστατωμένη έρευνα και μελέτη, γραμμένη το 1940, η οποία εξετάζει την ιστορία των εβραίων στην Αμερική από την ανακάλυψή της και μετά –και όχι μόνο κατά την εποχή του Ρούζβελτ! Ο von Leers, αναφέροντας πάντα τις πηγές του, ερευνά την εγκατάσταση των εβραίων στην Αμερική και τη σταδιακή αύξηση του αριθμού τους. Ακολούθως, αποκαλύπτει την ολοένα αυξανόμενη επιρροή τους στην πολιτική των Η.Π.Α. μέχρι του σημείου να κυβερνούν αυτοί πίσω από τον Ρούζβελτ, τον οποίον ώθησαν να συνταχθεί με τη Σοβιετική Ένωση και να πολεμήσει κατά της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας. Η επιρροή αυτή ασκήθηκε μέσω διαφόρων ενώσεων και επιτροπών, τις οποίες ο συγγραφέας κατονομάζει, επίσης μέσω των επεμβάσεων των ραβίνων αλλά και του ελέγχου του εγκλήματος. Ο von Leers τεκμηριώνει απόλυτα τις αναφορές και τα συμπεράσματά του, βασίζεται σε εβραϊκές, κατά βάση, πηγές και αναφέρει τα ονόματα των σημαντικών εβραίων που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στις Η.Π.Α., από της ιδρύσεώς τους ως και το ξέσπασμα του Β΄Ππ. Το ύφος είναι γλαφυρό και η συνεχής απόδειξη των ισχυρισμών τού συγγραφέα κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον τού αναγνώστη, και καθιστά τη μελέτη απαραίτητη για κάθε ερευνητή της ιστορίας και της πολιτικής.

Το βιβλίο »ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΟΥΖΒΕΛΤ» μπορείτε να το βρείτε εδώ 

RV

Ο Μεταξάς, οι εβραίοι και ένα χαστούκι

Επιστολή της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών προς τα μέλη της (12-11-1940), η οποία εγκωμιάζει τον «Θεόπεμπτον» κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά και δίνει και πολιτισμικό χαρακτήρα στον πόλεμο κατά του Άξονος (1) 

Λίγοι γνωρίζουν, λόγω της συσκότισης και της συνεχούς σκόπιμης παραπληροφόρησης, ότι ο υποτιθέμενος φασίστας Μεταξάς ήταν μασόνος, κάτι το οποίο προκύπτει σαφώς και από το "ημερολόγιό" του. 
Πολύ πριν γίνει πρωθυπουργός, είχε δεσμευτεί στους Αγγλοεβραίους και, μάλιστα, διατύπωνε τη δέσμευσή του αυτή ως δόγμα, προαναγγέλλοντας κατ' αυτόν τον τρόπο και τη στάση που θα κρατούσε και ως "εθνικός κυβερνήτης" και, φυσικά, στον πόλεμο.
Ενδεικτικά:
Στις 3 Μαρτίου του 1934, μιλώντας στο Συμβούλιο των Πολιτικών αρχηγών, είπε κατά λέξη: «Αν και είναι βεβαίως παράτολμον εις την πολιτική να δημιουργή κανείς δόγματα, η Ελλάς δύναται να θέση ως δόγμα πολιτικόν ότι εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνου εις το οποίον θα ευρίσκετο η Αγγλία. Δυνάμεθα τούτο να το θεωρήσωμεν ως δόγμα. Εγώ τουλάχιστον το ασπάζομαι».(2)
Η συμπόρευση του Μεταξά με τους Άγγλους υπήρξε, λοιπόν, αξίωμα, ούτε αποτέλεσμα συγκυριών ούτε στάση που τήρησε, εκτιμώντας, έστω και εσφαλμένα, το εθνικό συμφέρον.
Η δε πιστή τήρηση από αυτόν των δεσμεύσεών του προς τους Αγγλοεβραίους, αποκαλύφθηκε αμέσως μετά την -χωρίς τανκς στους δρόμους, όπως είναι γνωστό- επιβολή της δικτατορίας του. Συγκεκριμένα, στις 20 Αυγούστου 1936 ο νέος πρωθυπουργός συνήψε συμφωνία με τους κατόχους ελληνικών ομολόγων, με την οποία αύξησε το τοκοχρεολύσιο του εξωτερικού δημοσίου χρέους από 30 τοις εκατό που προβλεπόταν για τη διετία 1935-1937 σε 40 τοις εκατό. Στις αρχές του 1940 το ποσοστό αυτό έγινε 43%. Ο ίδιος ο βασιλιάς  Γεώργιος  έλαβε μέρος  στις  διαπραγματεύσεις  με τους Άγγλους ομολογιούχους, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν Εβραίοι τραπεζίτες.(3) 

Ένα μόλις μήνα μετά την 4η Αυγούστου  ο Ιωάννης Μεταξάς επισκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη, όπου και έκανε δηλώσεις υπέρ των "τέκνων της Ελλάδος" εβραίων: «Επιθυμώ με αυτή την ευκαιρία να εκφράσω την μεγάλη μου συμπάθεια προς τους Έλληνες Εβραίους. Να είστε πεπεισμένοι ότι  όσο ζω, οι Εβραίοι της Ελλάδος θα έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα άλλα τέκνα της Ελλάδος». 
Για τις σχέσεις των εβραίων με το καθεστώς Μεταξά παραθέτουμε αυτούσιο απόσπασμα από το βιβλίο της Μαρίας Καβάλα «Η καταστροφή των Εβραίων της Ελλάδας (1941-1944)» σελίδα 40: 

''Από τη μια με την απαγόρευση κυκλοφορίας των εφημερίδων σταμάτησε να κυκλοφορεί στη Θεσσαλονίκη και ο Τύπος που ασκούσε αντισημιτική προπαγάνδα, όπως η Μακεδονία, ενώ από την άλλη μέσα από ποικίλα άρθρα παρουσιάζονταν οι λόγοι για τους οποίους το Νέο Κράτος μπορούσε να έχει «εμπιστοσύνη» στο ισραηλιτικό στοιχείο της Θεσσαλονίκης. Σε σχετικό άρθρο ο υπουργός Κοτζιάς έλεγε: «Οι Ισραηλίται [...] άνθρωποι πατριώται, της εργασίας, άνθρωποι της οικογένειας, στοιχεία συντηρητικά, σύσσωμοι υπηρετούν τας κατευθύνσεις του Αρχηγού της κυβερνήσεως και ανεπιφύλακτα και άνευ ουδενός όρου, ως εις άνθρωπος πιστεύουν τον Ιωάννη Μεταξά [...]». Μέσα από τον λόγο του Τύπου και των εκπροσώπων της εξουσίας αναδείχθηκε μια φιλική πολιτική του Νέου Κράτους απέναντι στην Ισραηλιτική Κοινότητα της πόλης. Από την ίδια την κοινότητα φαίνεται ότι καλλιεργούνταν αντίστοιχη στάση, πιθανότατα και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς την κυβέρνηση και τα νέα ήθη που προοιωνιζόταν. Στο πλαίσιο αυτό παρατέθηκε δεξίωση από τον αρχιραβίνο στον υπουργό Κοτζιά με σχετικούς λόγους και εκδηλώσεις από τη νεολαία της «Μακάμπι», τον σύλλογο που είχε κατηγορηθεί για αντεθνική στάση στις αρχές της δεκαετίας του ’30 και αυτό είχε αποτελέσει την αφορμή για τα γεγονότα στο συνοικισμό Κάμπελ. Τονιζόταν με ιδιαίτερη έμφαση η συμμετοχή της κοινότητας στις εθνικές επετείους. Ο δε αποκριάτικος χορός του Εβραϊκού Κεφαλαίου συνδέθηκε με το γεγονός της εγγραφής του Μεταξά στη Χρυσή Βίβλο της Παλαιστίνης. Λίγο αργότερα η είδηση για την εγγραφή στη Χρυσή Βίβλο αναφερόταν και στην εβραϊκή εφημερίδα της Μ. Βρετανίας Ισραηλιτικό Χρονικό, με ιδιαίτερη αναφορά στην «πατριωτική συμπεριφορά της Ελληνικής Κυβερνήσεως έναντι των εν Ελλάδι Εβραίων». Ενδιαφέρουσα, επίσης, ήταν η παρουσίαση από τον ίδιο τον αρχιραβίνο Κόρετς της σύνδεσης ελληνικού και ισραηλιτικού στοιχείου στο πλαίσιο του Νέου Κράτους, όπου τονιζόταν ότι έχει επέλθει συναδέλφωση των δύο λαών και ότι «υπό το ένδοξο σκήπτρο του βασιλέως Γεωργίου και την δροσερήν πνοήν της Εθνικής Αναγεννήσεως, έχουν την δυνατότητα να αναπτύξουν όλας των τας ζωτικάς δυνάμεις και την ενεργητικότητά των διά το καλόν της κοινής πατρίδος». Ύστερα από την κρατική ενίσχυση των άπορων Ισραηλιτών ενόψει των εορτών του Πάσχα από την κυβέρνηση, ο πρόεδρος της κοινότητας, Γκατένιο, δημοσίευε θερμή ευχαριστήρια επιστολή στην εφημερίδα.''

Οι εβραίοι, επίσης, συμμετείχαν στη νεολαία του κόμματος, την ΕΟΝ.

Ο Γαλλοεβραίος ιστορικός Μπερνάρ Πιερόν, στο βιβλίο του 'Εβραίοι και Χριστιανοί στη Νεότερη Ελλάδα, που πρωτοκυκλοφόρησε στη Γαλλία το 1996 και στην ελληνική γλώσσα το 2004 από τις εκδόσεις "Πόλις", στις σελίδες 243-257 γράφει:

"1) Όταν έγινε η Δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936,οι Εβραίοι όλου του κόσμου πανηγύριζαν γιατί γνώριζαν ότι ο Μεταξάς είναι φανατικός φιλοσημίτης! 

2) Τον Σεπτέμβριο του 1936 ο Μεταξάς ανέβηκε στην Θεσσαλονίκη και υποσχέθηκε απόλυτη προστασία στους Εβραίους. Γρήγορα πήρε μια σειρά ευνοϊκότατων μέτρων υπέρ τους, μεταξύ των οποίων το χάρισμα πολλών εκατομμυρίων δραχμών σε φόρους που χρωστούσαν οι Εβραϊκές κοινότητες. 

3) Σε αντίθεση με τους λοιπούς εθνικιστές Δικτάτορες της εποχής (Χίτλερ, Μουσολίνι, Φράνκο) ο Μεταξάς δεν εξέδωσε κανένα φυλετικό νόμο εις βάρος των Εβραίων. Σε ανταπόδοση οι ευγνώμονες Εβραίοι (με επικεφαλής τον φιλομεταξικό Αρχιραββίνο της Θεσσαλονίκης Κόρετς) υποστήριζαν ανοιχτά τον Μεταξά και έτρεχαν να δώσουν πρώτοι στους εράνους που έκανε για την Εθνική Άμυνα!" 

Το ανδρείκελο των εβραίων, αφού ενέπλεξε την Ελλάδα στον πόλεμο στο πλευρό των κομμουνιστών και των διεθνών τραπεζιτών, μετά δήλωσε υποκριτικά:  «Θα νικήσωμεν αλλά για την Ελλάδα υπέρ την Νίκη η Δόξα». Μόνο που αυτό ίσχυε για τα παιδιά των άλλων. Δεν το εννοούσε για τον γαμβρό του, τον άνδρα της κόρης του Λουκίας (Λουλού) Γεώργιο Μαντζούφα, ο οποίος την ώρα που οι Έλληνες σκοτώνονταν στο μέτωπο ή ακρωτηριάζονταν από κρυοπαγήματα, υπηρετούσε στο "ακριτικό" Ζούμπερι (παραθεριστικός οικισμός γνωστός σαν παραλία της Νέας Μάκρης). Το ίδιο ακριβώς έκανε και ο Παπάγος με τον γιο του Λεωνίδα, ο οποίος υπηρέτησε στο Γενικό Στρατηγείο, στο ξενοδοχείο "Μεγάλη Βρετανία" στην Αθήνα! Μεταξάς και Παπάγος άφησαν και οι δύο τη δόξα και τον θάνατο για τους άλλους...

Τι μεγάλη διαφορά, αλήθεια, με άλλους πολιτικούς άνδρες, για παράδειγμα, τον Γκαίμπελς, του οποίου ο γιος (της Μάγδας από τον πρώτο της γάμο, για την ακρίβεια) Χάρολντ πολεμούσε ως αλεξιπτωτιστής στην Κρήτη, ή τον Μουσολίνι του οποίου ο γιος Μπρούνο σκοτώθηκε ως πιλότος μαχητικού, ή τον Στρατάρχη Κάιτελ του οποίου οι γιοι πολέμησαν στη Γαλλία και το Ανατολικό Μέτωπο, ο δε μικρότερος σκοτώθηκε από τους Σοβιετικούς το 1941. 

Δυστυχώς, η ελληνική -και όχι μόνο η ελληνική-ιστοριογραφία κατασκευάζει και αναπαράγει μύθους, ιδιαίτερα όταν η αλήθεια είναι πολύ οδυνηρή. Ένα, ακόμη, άγνωστο συμβάν εκείνης της τραγικής περιόδου, επιμελώς αποσιωπημένο, αποδεικνύει την υποτέλεια στους Αγγλοεβραίους των ανθρώπων που αυτοί διόριζαν πρωθυπουργούς. Αφορά τον αμέσως επόμενο διορισμένο πρωθυπουργό, τον τραπεζίτη Αλέξανδρο Κορυζή. Ο Κορυζής ήταν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, όταν, λίγες μόνον ημέρες μετά τη γερμανική επίθεση, το μέτωπο είχε καταρρεύσει. Τα κρούσματα ανυπακοής και φυγής προς τα μετόπισθεν σήμαναν την ολοκληρωτική διάλυση του Ελληνικού Στρατού. Στις 16 Απριλίου ο διοικητής του ΤΣΗ  (Τμήμα Στρατιάς Ηπείρου) Αντιστράτηγος Πιτσίκας, ζήτησε πολιτική παρέμβαση, ώστε να εγκριθεί η λύση της συνθηκολόγησης, αναφέροντας στον Παπάγο: Φρονούμεν ότι είναι αδύνατος κάθε περαιτέρω αντίστασις. Ενδεχόμενη διάλυσις του Στρατού θα δημιουργήση εσωτερικάς ανωμαλίας και ληστρικάς ορδάς με απεριγράπτους συμφοράς διά την χώραν. Η απάντηση του Παπάγου ήταν αρνητική, διότι η συνθηκολόγηση θα έφερνε τα βρετανικά στρατεύματα που υποχωρούσαν σε δυσκολότερη θέση. Στις 18 Απριλίου το απόγευμα, συζητήθηκε από το ελληνικό υπουργικό συμβούλιο το ζήτημα της άμεσης απομάκρυνσης όλων των βρετανικών στρατευμάτων και της επίσπευσης της ανακωχής, κάτι τέτοιο όμως έβρισκε τελείως αρνητικό τον βασιλιά Γεώργιο Β΄, και φυσικά τους Βρετανούς. Ο Άγγλος πρέσβης Πάλαιρετ απαίτησε από τον Κορυζή, με τη συναίνεση του βασιλιά Γεωργίου, να διατάξει επίθεση του υπό διάλυση ελληνικού στρατού, προκειμένου να υποχωρήσουν οι Βρετανοί ανενόχλητοι! Όταν έκπληκτος ο Κορυζής αρνήθηκε, λέγοντας ότι δεν μπορεί να σφαγιάσει όλους τους Έλληνες στρατιώτες χάριν της ασφαλούς διαφυγής των Άγγλων προς Κρήτη, ο Πάλαιρετ τον χαστούκισε. (4) 

   Δεν πρέπει να υπάρχει ανάλογο περιστατικό, πρέσβης να χαστουκίζει -ειδικά το χαστούκι καταδεικνύει στάση αφέντη προς δούλο- πρωθυπουργό, παρουσία μάλιστα του Ανώτατου πολιτειακού άρχοντα. Μετά από αυτό, ο Κορυζής φίλησε το χέρι του αγγλόδουλου βασιλιά, επέστρεψε στην οικία του και αυτοκτόνησε υπό αδιευκρίνιστες μέχρι σήμερα συνθήκες. Αυτό το χαστούκι ακριβώς είναι μια ακόμη απόδειξη της υποτέλειας των Ελλήνων, δήθεν εθνικών κυβερνητών, στους Αγγλοεβραίους. Η ζωή των Ελλήνων στρατιωτών δεν άξιζε δεκάρα μπροστά στα συμφέροντα της εβραιόδουλης Αγγλίας ή, όπως είχε γράψει ο Έζρα Πάουντ  (στο "Χιου Σέλγουιν Μώμπερλυ") για τον Α΄Ππ, "πέθαναν μυριάδες και ανάμεσά τους οι καλύτεροι, για μια ξεδοντιασμένη γριά σκύλα"...

Ristorante Verona

(1)- Πηγή: ''Η συνωμοσία της Αγγλίας κατά της Ελλάδος 1935-1944'', Εκδόσεις Θούλη, Αθήνα 2012

(2)- Πηγή: Ιωάννου Μεταξά: «Ημερολόγιο», εκδόσεις «Γκοβόστη», τόμος Δ' σελ. 77- 

(3)- Πηγή: ''Η συνωμοσία της Αγγλίας κατά της Ελλάδος 1935-1944'', Εκδόσεις Θούλη, Αθήνα 2012
(4)- Πηγή: «Εθνική Ηχώ», το επίσημο όργανο της Ε.Α.Α.Σ (Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού)  11/04/2011 σελίδα 11.

Εκπαίδευση για τον Αγώνα

Αδόλφου Χίτλερ

   Το κίνημα πρέπει κατ’ αρχήν πρέπει να εκπαιδεύσει τα μέλη του με τέτοιο τρόπο ώστε να μην αντιμετωπίζουν τον αγώνα σαν μια άσκοπη επινόηση αλλά σαν τον ίδιο τον σκοπό τους. Γι’ αυτό δεν πρέπει να φοβούνται την εχθρότητα των αντιπάλων τους, αλλά πρέπει να αισθάνονται ότι είναι η προϋπόθεση για τη δική τους ύπαρξη. Δεν χρειάζεται να αποφεύγουν το μίσος των εχθρών του εθνισμού και της κοσμοθεωρίας μας και τις εκδηλώσεις τους, αλλά πρέπει να τις επιθυμούν. Στις εκδηλώσεις αυτού του μίσους βρίσκονται τα ψέματα και οι συκοφαντίες.

    Όποιος δεν δέχτηκε επίθεση από τις εβραϊκές εφημερίδες, δεν συκοφαντήθηκε και δεν εξυβρίστηκε, δεν είναι ένας καλός Γερμανός και ούτε αληθινός Εθνικοσοσιαλιστής. Το καλύτερο κριτήριο της αξίας της συμπεριφοράς του, για την ειλικρίνεια της πίστης του και για τη δύναμη της θέλησής του είναι η εχθρότητα που εισπράττει από τον θανάσιμο εχθρό του λαού μας.

    Στους οπαδούς του κινήματος, και σε ευρύτερη έννοια σε ολόκληρο το λαό, πρέπει να τονίζουμε ξανά και ξανά ότι οι Εβραίοι και οι εφημερίδες τους πάντα ψεύδονται και ότι ακόμη και μια περιστασιακή αλήθεια προορίζεται μόνο για την κάλυψη μιας μεγαλύτερης απάτης και επομένως είναι και η ίδια ένα προμελετημένο ψεύδος. Οι Εβραίοι είναι οι μεγάλοι δάσκαλοι του ψεύδους, και το ψέμα και η εξαπάτηση είναι τα όπλα του στον αγώνα.

    Κάθε εβραϊκή συκοφαντία και κάθε εβραϊκό ψέμα είναι μια ουλή τιμής στο σώμα των μαχητών μας.

    Αυτός που βλασφημούν περισσότερο, είναι πιο κοντά σε μας, και αυτόν που μισούν θανάσιμα είναι ο καλύτερος φίλος μας.          

    Όποιος πάρει μια εβραϊκή εφημερίδα το πρωί και δεν βλέπει τον εαυτό του να συκοφαντείται από αυτήν, δεν χρησιμοποίησε ωφέλιμα την προηγούμενή του μέρα· γιατί εάν το είχε κάνει θα τον συκοφαντούσε, θα τον διέσυρε, θα τον εξύβριζε, θα τον κακολογούσε, θα τον δυσφημούσε. Και μόνο όσοι πολεμούν αποτελεσματικότατα αυτόν τον θανάσιμο εχθρό του έθνους μας και ολόκληρης της Αρίας ανθρωπότητας και του Αρίου πολιτισμού μπορούν να περιμένουν ότι θα δουν τις συκοφαντίες αυτής της φυλής και τον αγώνα αυτού του λαού να στρέφονται εναντίον τους.

    Όταν αυτές οι αρχές περάσουν στη σάρκα και το αίμα των οπαδών μας, το κίνημα θα γίνει ακλόνητο και ανίκητο.

Απόσπασμα από το βιβλίο ''Ο Αγών μου''

Πηγή: The Stormtrooper 

RV

Εβραίοι ελέγχουν τα σουηδικά μέσα ενημέρωσης

Η Anna Hagwall, μέλος του σουηδικού κόμματος Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ανακοίνωσε την παραίτησή της από όλες τις θέσεις του κόμματος και δήλωσε ότι δεν θα θέσει υποψηφιότητα για επανεκλογή το 2018 μετά τη διαπίστωση κατόπιν έρευνας την οποία έκανε ότι μια οικογένεια Εβραίων ελέγχει τα σουηδικά μέσα ενημέρωσης.

Ακολούθησε επιστολή της προς την εφημερίδα Aftonbladet στην οποία είπε ότι η ιδιοκτησία των μέσων ενημέρωσης θα πρέπει να ελέγχεται, και θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν η εθνικότητα.

«Η εθνικότητα του ιδιοκτήτη της εταιρίας είναι ένας παράγοντας που θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν και δεν πρέπει να επιτρέπεται σε καμία οικογένεια, εθνική ομάδα ή μειονότητα να ελέγχει άμεσα ή έμμεσα πάνω από το 5% των μέσων ενημέρωσης.» Η Anna Hagwall κατονόμασε την εβραϊκή οικογένεια Bonnier ως ιδιοκτήτρια του συνόλου των σουηδικών μέσων ενημέρωσης και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. 

Πιο συγκεκριμένα ο όμιλος Bonnier κατέχει 96 εκδοτικούς οίκους βιβλίων, 42 επιχειρήσεις και τη διανομή Τύπου, 105 ψηφιακές πλατφόρμες ειδήσεων, 9 εταιρείες παραγωγής ταινιών, 176 περιοδικά, 23 μεγάλες εφημερίδες, 33 τηλεοπτικούς σταθμούς και 33 "άλλα" μέσα μαζικής ενημέρωσης και καταστήματα, ελέγχοντας κατά αποκλειστικότητα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και διαμόρφωσης κοινής γνώμης στη Σουηδία.

"Τουλάχιστον το 80 τοις εκατό των μέσων ανήκει ή ελέγχεται από τους ίδιους ιδιοκτήτες," έγραψε Hagwell. "Αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Ως εκ τούτου, η ιδιοκτησία των μέσων ενημέρωσης θα πρέπει να παραχωρηθεί σε πολλές ανεξάρτητες εταιρείες και ανθρώπους. Για να το αλλάξετε αυτό, προτείνω να καταργήσετε τις επιδοτήσεις στον Τύπο."

Όταν ρωτήθηκε από την εφημερίδα Aftonbladet, ''πώς η κατάργηση των επιδοτήσεων Τύπου στις τοπικές εφημερίδες της χώρας θα μειώσει τη δύναμη της οικογένειας Bonnier πάνω στα μέσα ενημέρωσης στη Σουηδία;'', η Hagwall απάντησε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ότι «οι περισσότερες μικρές εφημερίδες ελέγχονται άμεσα ή έμμεσα από τους Bonnier, και το ότι θα πρέπει να επιδοτούνται από τους Σουηδούς φορολογούμενους αποτελεί ένα μυστήριο".

«Αφήστε τις επαρχιακές εφημερίδες που ανήκουν στην οικογένεια Bonnier να χρεωκοπήσουν, γιατί τότε ένα κενό θα δημιουργηθεί, το οποίο θα καλυφθεί από εφημερίδες που θα νοιάζονται για τον λαό και τους ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων."

Όπως ήταν φυσικό, οι δηλώσεις της και οι αποκαλύψεις για αυτούς που κατευθύνουν τη σουηδική κοινή γνώμη προκάλεσαν κατευθυνόμενες αντιδράσεις, με συνέπεια το κόμμα της όχι μόνο να κρατήσει απόσταση από τις αποκαλύψεις της αλλά και να δηλώσει ότι οι ισχυρισμοί της θέτουν εν αμφιβόλω το μέλλον της στο κόμμα.

πηγή

Στην Ελλάδα υπάρχει βουλευτής που θα ερευνήσει και θα αποκαλύψει ποιοι πραγματικά βρίσκονται πίσω από εκδοτικές επιχειρήσεις και τηλεοπτικούς σταθμούς; 

 Ristorante Verona

Στρασσερισμός= Εθνικομπολσεβικισμός= Εβραϊκός μπολσεβικισμός

Ο στρασσερισμός αναφέρεται σε ένα «επαναστατικό εθνικιστικό» πολιτικό κίνημα, το οποίο αποσχίστηκε από το NSDAP και πήρε το όνομά του από τους αδερφούς Στράσσερ, τον Όττο και τον Γκρέγκορ. Μετά τη διαγραφή του από το NSDAP το 1930, ο Όττο ίδρυσε το «Μαύρο Μέτωπο», γνωστό και ως KGRNS (Kampfgemeinschaft Revolutionärer Nationalsozialisten) με έδρα το Βερολίνο. Ο στρασσερισμός αποτελεί μία ενεργή θέση στην υπηρεσία του Εβραϊσμού. Στοιχεία που πρόσκεινταν στον στρασσερισμό εκτελέστηκαν κατά την  ανταρσία του Ρεμ το 1934, που είναι γνωστή και ως Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, συμπεριλαμβανομένου και του Γκρέγκορ.

Οι θέσεις του στρασσερισμού ήταν πολύ κοντά στον εβραϊκό μαρξισμό. Αυτό παρατηρείται ιδιαίτερα στο ζήτημα της ατομικής περιουσίας, στις κρατικοποιήσεις και στην επίσημη θέση περί του εβραϊκού ζητήματος. Προκειμένου να κρύψει την εβραϊκή καταγωγή του, ο Μαρξ έγραψε το βιβλίο Περί του Εβραϊκού ζητήματος. Σε αυτό το βιβλίο κριτικάρει τον εβραϊκό τρόπο ζωής, αλλά αρνείται το γεγονός ότι αυτός προκύπτει από το αίμα και υποστηρίζει ότι οι Εβραίοι οι οποίοι δεν προβάλλουν τον εβραϊκό τρόπο ζωής, είναι καλοί Εβραίοι και μπορούν να ηγηθούν του αγώνα για το «σπουδαίο αύριο», και για τη νίκη του κομμουνισμού. 

Οι στρασσεριστές έχουν την ίδια άποψη για το εβραϊκό ζήτημα, μάλιστα επιτέθηκαν ανοιχτά στον Χίτλερ για την «ανηλεή και απάνθρωπη αντισημιτική πολιτική του εκστρατεία» και, όπως ο Λένιν στη Ρωσία, μάχονταν για τα δικαιώματα των Εβραίων στη Γερμανία.

Συνέχεια εδώ

RV

Απόσπασμα από την έρευνα των SS με τίτλο "Η προστασία της Ευρώπης"

Eίναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι στην Γερμανία η ιστορική εξέταση έδειχνε πάντα έναν προσανατολισμό προς τη Δύση, ο οποίος αντιμετώπιζε την εξέλιξη της ιστορίας του ανατολικού χώρου της ευρωπαϊκής μας ηπείρου με ελάχιστη κατανόηση. Μόνο λίγοι είχαν την επίγνωση ότι η ύπαρξη των ευρωπαϊκών λαών και κρατών στην σημερινή τους μορφή κατέστη δυνατή λόγω της αντίστασης του Τεύτονα εναντίον των λαών της ανατολής, κατά συνέπεια, λόγω της προφύλαξης της Ευρώπης από σλαβικά-μογγολικά φύλα. Σήμερα βιώνουμε τη μεγαλύτερη κοσμοθεωρητική αναμέτρηση της παγκόσμιας ιστορίας. Οι πλουτοκρατίες και ο μπολσεβικισμός κινητοποίησαν τις ασιατικές ορδές εναντίον της νέας τάξης της Ευρώπης: Πάλι απαιτείται η προστασία της Ευρώπης από την Ανατολή.[…]

Συνέχεια εδώ

RV

Οι αφανείς εχθροί της ανθρωπότητας

Επιστολή- Βενιαμίν Φραγκλίνου Προς τον Πρόεδρο των Η.Π.Α Άνταμς.   26-11-1781 

''Συμφωνώ απόλυτα με τον στρατηγό Ουάσινγκτον, πως πρέπει να προστατέψουμε αυτό το νεαρό έθνος από μια ύπουλη επίδραση και διείσδυση.

Αυτοί η απειλή είναι οι Εβραίοι!!! Σε όποια χώρα και αν εγκαταστάθηκαν οι Εβραίοι σε μεγάλο αριθμό κατέβασαν το επίπεδο της ηθικής και εμπορικής ακεραιότητας. Αποτέλεσαν δική τους κοινωνία (Μέσα στο κράτος) και δεν αφομοιώθηκαν. Εχλεύασαν και προσπάθησαν να υπονομεύσουν την χριστιανική θρησκεία πάνω στην οποία έχει θεμελιωθεί το κράτος, έφτιαξαν ένα κράτος εν κράτει!!! Και όταν συνάντησαν αντιρρήσεις προσπάθησαν να πνίξουν οικονομικά αυτό το έθνος, όπως στην περίπτωση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.

Περισσότερο από 1700 χρόνια οι Εβραίοι θρήνησαν την θλιβερή τους μοίρα, που τούς εξόρισε από την πατρίδα τους - όπως αποκαλούν την Παλαιστίνη. Αν ο κόσμος τούς την είχε δώσει με εισιτήριο χωρίς επιστροφή, θα έβρισκαν αμέσως μια δικαιολογία να γυρίσουν εις τις άλλες χώρες.

Γιατί; Γιατί οι Εβραίοι είναι Βαμπίρ (Νυχτερίδες της Βραζιλίας που ευχαριστιούνται να ρουφούν αίμα ανθρώπων) Και τα Βαμπίρ δεν μπορούν να ζήσουν από τα Βαμπίρ!!!  

Συνέχεια εδώ

RV

Ιούλιος Έβολα - Tρεις όψεις του εβραϊκού προβλήματος

Η εβραϊκή επίδραση στο πνεύμα, στον πολιτισμό, στην οικονομία

Όπως η δύναμη της βλάστησης ενός σπόρου δεν εκδηλώνεται ολοκληρωτικά παρά μόνο όταν διασπάται και τα στοιχεία του διαχέονται στη γύρω ύλη, έτσι και ο εβραϊσμός δεν θα είχε αρχίσει να εκδηλώνει παγκοσμίως την καταστροφική και ηθικά ανατρεπτική του δράση, δίχως την πολιτική πτώση και την επακόλουθη διασπορά τού «εκλεκτού λαού» στον κόσμο. 

Οι Εβραίοι ουδέποτε απαρνήθηκαν τις μεσσιανικο-ηγεμονιστικές φιλοδοξίες τους και το ένστικτό τους για παγκόσμια κυριαρχία, όπως τουλάχιστον αυτό προσδιορίζεται στις ακόλουθες τρεις σημαντικές βιβλικές εντολές: «Πρέπει να σου ανήκουν όλα τα πλούτη της γης», «Όλοι οι λαοί πρέπει να είναι υπηρέτες σας», «Έχεις χρέος να καταβροχθίσεις όλους τους λαούς που ο Κύριός σου θα θέσει στη διάθεσή σου». Η διαφορά είναι ότι αυτό το ισχυρό ένστικτο μεταμφιέζεται, παίρνει σχήμα φιδιού, γίνεται υπόγεια σκοτεινή δράση. Χωρίς την παραμικρή ελπίδα για μια απ’ ευθείας καθιέρωση, δίχως την παραμικρή δυνατότητα νίκης μέσα από έναν έντιμο φυλετικό αγώνα, οι Εβραίοι, στην προσπάθειά τους να υλοποιήσουν το ιδανικό τους, δημιούργησαν στους κόλπους κάθε έθνους, ένα εσωτερικό, ενιαίο μέτωπο επιβουλής και προδοσίας. Για την πραγματοποίηση αυτού του σκοπού, επέλεξαν δύο βασικά όργανα: το χρήμα και την επιτηδειότητα. 

Από αιώνων, οι Εβραίοι είχαν ξεκινήσει τη μάχη για την κατάκτηση του κόσμου, όχι πλέον με τη χρήση των όπλων, αλλά μέσα από τη δύναμη του χρυσού από τη μια μεριά, και από την άλλη, μέσα από τις δυνατότητες που η επιτηδειότητα προσφέρει προς την κατεύθυνση της πνευματικής και ηθικής διάλυσης, προς τους κοινωνικούς και πολιτιστικούς μύθους που υποκινούν σε εξέγερση και ανατροπή των αξιών και παραδοσιακών θεσμών των άριων λαών, και, τέλος, όλων αυτών που συνδέονται με τα ανώτερα στοιχεία της ανθρώπινης ύπαρξης. Το μυστικό της πολιτικής και πολιτιστικής ιστορίας των τελευταίων αιώνων, ιδιαίτερα μετά από την επανάσταση της Tρίτης Tάξης και τον δημοκρατικό φιλελευθερισμό, ήταν η προοδευτική προώθηση του Εβραίου με σκοπό την υπερεθνική του κυριαρχία στη Δύση. 

Απόσπασμα από το βιβλίο "Tρεις όψεις του εβραϊκού προβλήματος'' 

Το βιβλίο ''Tρεις όψεις του εβραϊκού προβλήματος'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

RV

ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΔΟΚΤΟΡΟΣ ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ ΕΙΣ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΝ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ 1936

 Ένα απόσπασμα από την ομιλία στην Νυρεμβέργη 

Εις τους πολιτικώς ενδιαφερόμενους κύκλους των χωρών της Δυτικής Ευρώπης θεωρείται το φαινόμενο του Μπολσεβικισμού,όπως τούτο παρουσιάζεται δια μεν του Μαρξισμού εις την θεωρία, δια δε του ρωσικού Σοβιετικού κράτους εις την πράξιν, πάντοτε ακόμη ως μια πνευματική εκδήλωσις και πολιτική πραγματικότης, με την οποία η πολιτισμένη ανθρωπότης οφείλει να συζητήσει και να συνεννοηθεί επίσης πνευματικώς και πολιτικώς.

Η αντίληψις αυτή αποδεικνύει μιαν πολύ επικίνδυνη έλλειψη κατανοήσεως ως προς την αληθή μορφή και την φύση του διεθνούς Μπολσεβικισμού.

Εκείνο, το οποίο εμείς γενικώς εννοούμε, όταν λέγωμεν ''Ιδέα'' και ''Κοσμοθεωρία'', δεν έχει καμία απολύτως σχέση με εκείνο το οποίο καλείται Μπολσεβικισμός.

Διότι εδώ πρόκειται περί μια παθολογικής και εγκληματικής παραφροσύνης, η οποία αποδεδειγμένως έχει επινοηθεί υπό Ιουδαίων και διευθύνεται επίσης υπό Ιουδαίων με τον σκοπό της εκμηδενίσεως των πολιτισμένων λαών της Ευρώπης και της εγκαθιδρύσεως  μιας διεθνούς Ιουδαϊκής ηγεμονίας έπ αυτών. 

Ο Μπολσεβικισμός μόνον εις τον έγκέφαλον Εβραίων ήτο δυνατόν να γεννηθεί και μόνον το άγονο έδαφος της ασφάλτου των κοσμομοπόλεων έδωσε εις αυτόν την δυνατότητα εξαπλώσεώς.

Συνέχεια εδώ

RV

Ο Πούτιν καλεί τους Εβραίους να εγκατασταθούν στη Ρωσία

Ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντίμιρ Πούτιν,  απευθύνθηκε προς τους Εβραίους που ζουν στις ευρωπαϊκές χώρες και τους προέτρεψε να εγκατασταθούν στη Ρωσία, όπου θα είναι ασφαλείς.

Η πρόσκληση έγινε μετά από τη συνάντηση που είχε με αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Εβραϊκού Συμβουλίου στο Κρεμλίνο.

Τόνισε ότι η Μόσχα θεωρεί την οργάνωση ως φυσικό σύμμαχο της,  στον αγώνα κατά του αντισημιτισμού.

Σύμφωνα με τον Πούτιν, το Ευρωπαϊκό Εβραϊκό Συμβούλιο καταπολεμά αποτελεσματικά την ξενοφοβία και τις ακραίες πράξεις μισαλλοδοξίας. 

Τόνισε ότι η Μόσχα είναι αλληλέγγυα και συνεργάτης των Εβραίων καθώς και στη διατήρηση της μνήμης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, χωρίς στρέβλωση των ιστορικών γεγονότων που σχετίζονται με το Ολοκαύτωμα, που ο Πούτιν το χαρακτήρισε ως μια καταστροφή οικουμενικού χαρακτήρα.

Ο Πούτιν με την αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Εβραϊκού Κογκρέσου στη συνάντηση στο Κρεμλίνο

Ο Ρώσος πρόεδρος εξήρε τις δράσεις του Ευρωπαϊκού Εβραϊκού Συνεδρίου που δεν σταματά και αντιδρά ανοικτά και χωρίς δισταγμό σε κάθε εξύμνηση του ναζισμού και του φασισμού.

Στην ομιλία του ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Εβραϊκού Συνεδρίου, Βιάτσεσλαβ Κάντορ, επεσήμανε ότι η κατάσταση των Εβραίων στην Ευρώπη βρίσκεται τα τελευταία χρόνια υπό πίεση.

«Βλέπουμε μια εκρηκτική ανάπτυξη του εθνικισμού, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού καθώς σαν τα μανιτάρια αναπτύσσονται τα δεξιά κινήματα. Οι εκδηλώσεις του ισλαμικού φονταμενταλισμού και του εξτρεμισμού ωθούν αυτά τα συναισθήματα».

Και δεν είναι μόνο η Γαλλία, είναι η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ελλάδα, η Ουγγαρία, η Σουηδία και η Ιταλία. Η ήπειρος αναβιώνει την πανάρχαια νόσο: σε περίοδο κοινωνικής και οικονομικής κρίσης φέρνει πάλι στο προσκήνιο τον «ιό του αντισημιτισμού». Θυμόμαστε με φρίκη την εγκατάλειψη της Ευρώπης από τους Εβραίους το 1930», είπε ο Κάντορ.

Απαντώντας ο Πούτιν πρότεινε στους Εβραίους, αυτούς που δεν αισθάνονται ασφαλείς στην Ευρώπη, να μετακινηθούν προς τη Ρωσία.

πηγή

RV

Εβραίοι υπέρ των επιθέσεων στο Παρίσι και της ισλαμοποίησης της Ευρώπης

Rivarol n°3211, 19/11/2015 

Η πρόσφατη επίθεση των ισλαμιστών στο Παρίσι, και η διαρκής και εμφανής πλέον ισλαμική απειλή, η ατμόσφαιρα πολέμου στην Ευρώπη, η φυλετική μνήμη που ανασύρει από τα βάθη της σκηνές από το 1453 στην Κωνσταντινούπολη και το 1683 στη Βιέννη,  έχουν εκτός από όλα τα άλλα, προκαλέσει σε κάποιους και την εντύπωση ότι μπορούμε σε αυτόν τον αγώνα να είμαστε σύμμαχοι με τους εβραίους λόγω του «κοινού εχθρού», αλλά και αμηχανία σε όσους δεν μπορούν να δεχθούν μία τέτοια συμμαχία. Η αμηχανία αυτή ήταν που στο παρελθόν έκανε ορισμένους να υποτιμήσουν τον ισλαμικό κίνδυνο, και, λόγω της αντίθεσής τους προς τους εβραίους, να ταχθούν υπέρ των ισλαμιστών ή να γίνουν ανεκτικοί, θεωρώντας και εκείνοι από την πλευρά τους ότι η ύπαρξη «κοινού εχθρού», θα μπορούσε να επιτρέψει συμμαχίες με ισλαμιστές (φυσικά, σε κάποιες περιπτώσεις, η στάση αυτή απλώς υποδήλωνε ραγιαδισμό).

Ο εχθρός παραμένει εχθρός.

Απάντηση σε όλα αυτά δίνει δημοσίευμα της γαλλικής εβδομαδιαίας εφημερίδας Rivarol. Όπως αποκαλύπτει, την επομένη της σφαγής στο Παρίσι, δηλαδή το Σάββατο 14 Νοεμβρίου, ο ραββίνος Dov Lior της Kiryat Arba σχεδόν πανηγύριζε, αφού δήλωσε ότι «οι επιθέσεις ήταν μία δίκαιη τιμωρία για το Ολοκαύτωμα». Η Rivarol επικαλείται την Jerusalem Post, η οποία, επίσης, αναφέρει ότι ο ραββίνος αυτός δήλωσε ότι «στην κακή και αιμοδιψή Ευρώπη άξιζαν αυτές οι επιθέσεις για ό,τι έκανε στον λαό μας πριν από 80 χρόνια»!

Η αφύπνιση του Ισλάμ - Το τουφέκι μου, η σπάθα μου, ή, καλύτερα, οι πύραυλοί μου, τα καλάσνικόφ μου... και οι μετανάστες μου

Όπως επισημαίνει η Rivarol, δεν πρόκειται για μία μεμονωμένη περίπτωση, αλλά για μία κοινή στάση. Στις 24 Αυγούστου, ένας άλλος ραββίνος, ο David Touitou, ανέβασε στο youtube ένα βίντεο από μία θρησκευτική κατήχηση, όπου εκφράζει τον ενθουσιασμό του για τον επικείμενο πόλεμο μεταξύ των μουσουλμάνων και των Ευρωπαίων και για την ισλαμοποίηση της Ευρώπης. Ο ραββίνος αυτός διακηρύσσει ότι «προκειμένου να εμφανιστεί ο Μεσσίας των εβραίων, πρέπει το Ισλάμ να κατακλύσει, να καταστρέψει και εξολοθρεύσει τη χριστιανική Ευρώπη». Εν συνεχεία θέτει στο ποίμνιό του το ερώτημα: «Σας ρωτώ, λοιπόν: Είναι καλή η είδηση ότι το Ισλάμ εισβάλλει στην Ευρώπη;» Και τους δίνει και την απάντηση: «Είναι μία εξαιρετική είδηση που προαναγγέλλει την έλευση του Μεσσία. Μια εξαιρετική είδηση»!

Επίσης, το 2012, ένας άλλος ραββίνος, ο Baruch Efrati, είχε συστήσει στους εβραίους να «νιώθουν χαρά που η Ευρώπη, χάνοντας την ταυτότητά της, πληρώνει για όσα μας έκανε για αιώνες….τιμωρείται που μας είχε σε εξορία….. Δεν θα συγχωρήσουμε ποτέ τη χριστιανική Ευρώπη που κατέσφαξε εκατομμύρια από τα παιδιά, τις γυναίκες και τους ηλικιωμένους μας.. Όχι μόνο στο πρόσφατο ολοκαύτωμα αλλά κατά τη διάρκεια πολλών γενεών, με ένα τρόπο συνεχή… Και τώρα η Ευρώπη χάνει την ταυτότητά της από έναν άλλο λαό και μια άλλη θρησκεία και δεν θα μείνει κανένα ίχνος της, δεν θα επιβιώσει τίποτε από τη βρωμιά του χριστιανισμού, ο οποίος είναι υπεύθυνος για το ότι χύθηκε τόσο πολύ αίμα, και γι’ αυτό δεν θα τον συγχωρήσουμε ποτέ».

πηγή: www.rivarol.com/Editorial

Ristorante Verona

Eβραίοι και Σοσιαλδημοκρατία

Του Heinrich Himmler

Ο Εβραίος, που πριν ήταν εξορισμένος στα γκέττο, είχε ‒και στη Γερμανία‒ οριστικά αποκτήσει, μετά την επανάσταση του 1848, λόγω του ''ανθρωπισμού" που τόσο επαινείτο, απόλυτη ισότητα. Εδώ βρήκε μια καινούργια σφαίρα δραστηριοτήτων για τις μόνιμες επιδιώξεις του για κυριαρχία. Μέσω της οικονομικής του δύναμης εξασφάλισε την είσοδό του στους κύκλους των επιχειρηματιών, έγινε μέτοχος και, με αυτόν τον τρόπο, αύξησε την επιρροή του στο οικονομικό πεδίο. Η επιδέξια διείσδυσή του στους κύκλους της αριστοκρατίας και της "υψηλής κοινωνίας", μέσω του γάμου, τον βοήθησε στον δρόμο του και, πρώτα, στην είσοδό του στην πολιτική και, αργότερα, στο να αποκτήσει επιρροή σ’ αυτήν.

Έτσι, για παράδειγμα, ήδη το 1870 ο πρόεδρος του Ράιχσταγκ της Βορειογερμανικής Ενώσεως (Norddeutscher Bund) ήταν ο Εβραίος Δρ Έντουαρντ Σίμσον (Dr. Eduard Simson). Hγείτο της απεσταλμένης στις Βερσαλλίες αντιπροσωπείας, η οποία, στο όνομα του γερμανικού έθνους, θα ζητούσε από τον Βασιλιά της Πρωσίας Γουλιέλμο να αποδεχθεί να στεφθεί Κάιζερ. Τόσο μακριά είχε φτάσει ήδη τότε:

Ένας Εβραίος προσέφερε, στο όνομα του γερμανικού λαού, το στέμμα του Κάιζερ στον Βασιλιά. 

Αναγνωρίζει κανείς σ’ αυτό το παράδειγμα, τον σφετερισμό και την θέση εξουσίας του εβραϊσμού στην γερμανική πολιτική. 'Eχει έναν ξεκάθαρο στόχο: να κάνει σιγά σιγά τον γερμανικό λαό να δεχτεί την αξίωση του εβραϊσμού για εξουσία ως κάτι μη αναστρέψιμο και ως κάτι αυτονόητο. Από την άλλη, η υποδαύλιση των ενδογερμανικών αντιθέσεων, που ήδη υπήρχαν, υποστήριζε τους στόχους του εβραϊσμού. Έτσι, ο Εβραίος, μέσω του μαρξισμού ‒ο οποίος τελικά ακολουθούσε απόλυτα τις από εκείνον καθορισμένες ιδέες και σκέψεις‒ ξεσήκωνε τους εργάτες εναντίον των αστών, τους Γερμανούς εναντίον των Γερμανών, χωρίς αυτοί να μπορούν να τον αναγνωρίσουν ως τον πραγματικό υποκινητή και αρχισυνωμότη. Ο Βίσμαρκ ήταν απολύτως συνειδητοποιημένος για τον κίνδυνο της μαχόμενης σοσιαλδημοκρατίας και είχε προσπαθήσει μέσω ειδικών νόμων να την περιορίσει. Οι αδύναμοι διάδοχοί του, ωστόσο, λόγω της φιλελεύθερης αντίληψης τους περί ελευθερίας, άνοιξαν ξανά τις πύλες της σοσιαλδημοκρατίας. Έτσι, ο αριθμός των ψήφων του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος αυξήθηκε το 1912 ήδη σε 4 εκατομμύρια και απέκτησε 112 έδρες στο Ράιχσταγκ.

Από το βιβλίο της κεντρικής υπηρεσίας των SS: Der Weg der NSDAP

πηγή: The Stormtrooper 

Ristorante Verona

Ομολογία Εβραίου μεγαλοτραπεζίτη: «Διαλύουμε τα έθνη για να τα ενώσουμε γύρω μας»

Στο βιβλίο του “Geneva Versus Peace” («Γενεύη Εναντίον Ειρήνης») του 1937, ο Comte de Saint Aulaire, (1866-1954), Γάλλος πρεσβευτής στο Λονδίνο μεταξύ 1920-24, υπενθυμίζει μια συνομιλία που είχε σε ένα δείπνο με τον Εβραίο Διευθυντή της τράπεζας Kuhn Loeb, Otto Kahn, (1867 – 1934), (φώτο) η οποία έλαβε χώρα λίγο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

c179c20cΔιαβάζουμε στο ''Geneva Versus Peace'' σελ. 78-85 :

''Έχω διατηρήσει στη μνήμη μου τη συνομιλία με έναν από αυτούς τους οιωνοσκόπους με τους οποίους ήμουν γείτονας στο τραπέζι, σε ένα από αυτά τα διεθνή δείπνα … Είχε γίνει διευθυντής μιας μεγάλης τράπεζας της Νέας Υόρκης, ένας από εκείνους που είχαν χρηματοδοτήσει την μπολσεβίκικη επανάσταση. .. Ένας συνάδελφος επισκέπτης τον ρώτησε πώς ήταν δυνατό να υπάρχει υψηλή χρηματοδότηση για να προστατευθεί ο μπολσεβικισμός, ένα σύστημα εχθρικό … για τον τραπεζικό κλάδο … Ο φίλος μας ο οποίος ήταν τότε επικεφαλής της αποστολής για τη διατροφή [τους πεινασμένους] κατέβασε μια γουλιά κρασί από ένα μεγάλο ποτήρι, σταμάτησε για μια στιγμή, πήρε μια μεγάλη ρουφηξιά από το τεράστιο πούρο του … και στη συνέχεια είπε :

«Εκείνοι που έχουν μείνει έκπληκτοι με τη συμμαχία μας με τους Σοβιετικούς ξεχνούν ότι το έθνος του Ισραήλ είναι το πιο εθνικιστικό από όλους τους λαούς, γιατί είναι το πιο αρχαίο, το πιο ενωμένο και το πιο ‘κλειστό’ …. έχει υπάρξει μέσα στους αιώνες παρ’ όλα τα εμπόδια χωρίς καμία εδαφική περιοχή για να του δώσει δύναμη. Όπως και ο παπισμός, είναι οικουμενικό και πνευματικό … το βασίλειό του είναι αυτού του κόσμου.

1-ce4ff9b2b0«Γι’ αυτό είναι το αλάτι της γης, αλλά είναι, όπως λένε στις λεωφόρους, ο ‘le plus dessale’ των εθνικισμών, [δηλαδή ήπιος] πράγμα που σημαίνει ότι ο κόσμος το αδειάζει και το ξεζουμίζει.

Όταν λέω «ξεζουμίζει», εννοώ ότι το κρασί του εθνικισμού μας είναι το πιο πόσιμο στον κόσμο. Έχει το καλύτερο άρωμα και τα έθνη του κόσμου το απορροφούν με μεγάλη ευκολία, με απόλαυση και χωρίς πονοκέφαλο το πρωί.

«Αλλά, για να επανέλθω στο θέμα του αλατιού, ξέρετε το ρητό για το αλάτι και το μπακαλιάρο; … Πάρα πολύ αλάτι διαβρώνει το κρέας, πολύ λίγο το αφήνει να σαπίσει. Αυτή η αρχή μπορεί με δικαιοσύνη να εφαρμοστεί τόσο στο ανθρώπινο μυαλό όσο και στους λαούς της γης. Εμείς, οι Εβραίοι, την εφαρμόζουμε με σύνεση, όπως θα έπρεπε να εφαρμοστεί, καθώς το αλάτι είναι το έμβλημα της σοφίας. Το σμίγουμε διακριτικά με το ψωμί που καταναλώνουν οι άνθρωποι.

''Το διαχειριζόμαστε σε διαβρωτικές δόσεις μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν είναι απαραίτητο να απαλλαγούμε από τα συντρίμμια ενός ανήθικου παρελθόντος, όπως στην περίπτωση της τσαρικής Ρωσίας. Αυτό σας δίνει μια μερική εξήγηση γιατί ο μπολσεβικισμός βρίσκει εύνοια στα μάτια μας. Είναι ένα αξιοθαύμαστο αλάτισμα για να διαβρώσει και να καταστρέψει και όχι για να διατηρήσει…

Είμαστε μια Κοινωνία Εθνών, η οποία περιέχει τα στοιχεία όλων των άλλων. Είναι το γεγονός που μας κάνει ικανούς να ενώσουμε τους λαούς γύρω μας. Μας κατηγορούν ότι είμαστε παράγοντας που τους διαλύει. Είναι μόνο στα σημεία που είναι αδιαπέραστα σε αυτή την σύνθεση εθνικών στοιχείων, των οποίων τα δικά μας είναι τόσο το παράδειγμα όσο και τα μέσα, ώστε να λειτουργήσουμε ως διαλυτικό.

……… Δεν είμαστε ο μέγιστος κοινός διαιρέτης των εθνών παρά μόνο για να γίνουμε ο μεγαλύτερος κοινός δημιουργός της ομοσπονδίας τους. Το Ισραήλ είναι ο μικρόκοσμος και το φύτρο της Πόλης του Μέλλοντος''.

πηγή

RV

Το καλά κρυμμένο μυστικό της καταγωγής του Κεμάλ

Μπορείτε να διαβάσετε την εφημερίδα από το πρωτότυπο εδώ

πηγή: http://filonoi.gr/

RV

500 χρόνια από τότε που με παπική βούλα, η τοκογλυφία στην Δύση έπαψε να είναι αμαρτία

Στις 4 Μαΐου 2015, συμπληρώθηκαν 500 χρόνια από τότε (1515) που ο Μέδικος Πάπας Λέων o 10ος (Giovanni di Lorenzo de 'Medici, 1475 – 1521), εξέδωσε μια παπική βούλα (“Inter multiplicis”) με την οποία επέτρεπε τα επιτόκια για τα χρηματικά δάνεια, αν τα δάνεια ήταν για τους φτωχούς. Αυτή η ανατρεπτική άδεια χορηγήθηκε για τις λεγόμενες τράπεζες φιλανθρωπίας, που ήταν γνωστές ως ‘Monte di Pieta’*, το οποίο μεταφράζεται ως «τα βουνά της συμπόνιας», αλλά αρκετά από τα έσοδα κατέληξαν στα χέρια των Μεδίκων τραπεζιτών, και όχι στους φτωχούς, και ακόμα και αν αυτή η τοκογλυφία των τραπεζών είχε λειτουργήσει για το υποτιθέμενο όφελος των απόρων και μόνο, παραβίαζε το νόμο του Θεού και έστρωνε το έδαφος για περισσότερη τοκογλυφία.

[Οι Μέδικοι (ιταλ.: Medici) ήταν μια πολύ πλούσια οικογένεια της Φλωρεντίας, που από το 15ο ως τον 18ο αιώνα κυριάρχησε στην οικονομική, πολιτική αλλά και καλλιτεχνική ζωή της πόλης, παίζοντας έτσι ένα καθοριστικό ρόλο στην ιταλική και ευρωπαϊκή ιστορία].

Ο Πάπας Λέων ο 10ος

Ο Πάπας Λέων ο 10ος ξεκίνησε μια διαδικασία ‘γκραντουαλισμού’ (gradualism, από το λατινικό gradus που σημαίνει “βήμα”, δηλαδή, αλλαγή που έρχεται σταδιακά και αργά), σύμφωνα με την οποία ο πανάρχαιος εκκλησιαστικός δογματικός νόμος κατά της είσπραξης τόκων από τα δάνεια, σταδιακά χαλάρωσε και αδυνάτισε, οδηγώντας σε μια παπική επανάσταση - την πλήρη κατάργηση όλων των εκκλησιαστικών ποινών για την τοκογλυφία από τον Πάπα Πίο τον 8ο (1761 – 1830) με την παπική βούλα ‘Datum in audientia’ στις 18 Αυγούστου 1830, - καθώς και στην απουσία όλων αυτών των κυρώσεων στους Κώδικες του Κανονικού Δικαίου (Codex Iuris Canonici) του 1917 και του 1983.

Η θέση του βιβλίου του συγγραφέα Michael Hoffman**, που γράφει αυτό το άρθρο, «Η Τοκογλυφία στην Χριστιανοσύνη: Η Θανάσιμη Αμαρτία, που Τότε Ήταν και Τώρα Δεν Είναι» (Usury in Christendom: The Mortal Sin that Was and Now is Not), είναι ότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία της Αναγέννησης αποχωρίστηκε από την αρχαία Εκκλησία. Διακίνησε πλαστά κειμήλια και συγχωροχάρτια καθώς ήταν υπό την εποπτεία των τραπεζιτών Fugger του Augsburg. Οι Fuggers, με την υποστήριξη των Αψβούργων, ήταν πολύ πλουσιότεροι από οποιαδήποτε ιταλική τραπεζική δυναστεία, συμπεριλαμβανομένων των Μεδίκων. Μήπως ακούσατε ποτέ κάτι για τους Fuggers; Ξέρατε ότι τα παράπονα για αυτά που έκαναν οι Fuggers ήταν ένα κίνητρο για την εξέγερση του Λούθηρου; Οι Fuggers ελέγχανε την μεταφορά των εσόδων από τη γερμανική Εκκλησία προς τον παπικό θρόνο. Τα δάνειά τους στον Πάπα τους έφεραν ένα χαρτοφυλάκιο προνομίων εσόδων συλλογής, μεταξύ άλλων, από την πώληση των συγχωροχαρτιών.

Το 1519 οι Fuggers εξαγόρασαν την εκλογή του Καρόλου του 5ου της Ισπανίας ως Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Από τα 851.000 φιορίνια της Ρηνανίας που μαζεύτηκαν για την εξαγορά της θέσης του Βασιλιά Καρόλου, οι Fuggers έδωσαν 543.000 φιορίνια. Ήταν οι τοκογλυφικοί τραπεζίτες του Πάπα και της Βουλής των Αψβούργων. Τον Σεπτέμβριο του 1514, οκτώ μήνες πριν από τη χαλάρωση της απαγόρευσης της τοκογλυφίας από τον Λέοντα 10ο, ο παπικός θεολόγος Johannes Eck του Ingolstadt, λειτούργησε ως διεφθαρμένη μασκότ της Δύναμης του Χρήματος, προσωποποιημένης στον τραπεζίτη Jakob Fugger. Ο Eck υποστήριξε σε μια συζήτηση στο μοναστήρι των Καρμελιτών στο Augsburg, ότι οι δανειακές συμβάσεις με τόκο πέντε τοις εκατό ήταν δικαιολογημένες.

Είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Πάπας Λέων 10ος εξέδωσε την παπική του βούλα που επέτρεπε τον τόκο, την αμέσως επόμενη χρονιά; Ο ποντίφικας ανέμενε την χαμηλή δημοτικότητα της βούλας του και ως εκ τούτου, απείλησε να αφορίσει κάθε καθολικό που θα μιλούσε κατά της χαλάρωσης της απαγόρευσης της τοκογλυφίας, στο όνομα της φιλανθρωπίας.

Οι απολογητές του Λέοντα 10ου προσπαθούν να πουν ότι δεν άλλαξε ουσιαστικά το δόγμα κατά της τοκογλυφίας, αλλά μόνο την ποιμαντική εφαρμογή του δόγματος. Πράγματι, αυτή ακριβώς η «ποιμενική» εφαρμογή χρησιμοποιήθηκε σταδιακά με την πάροδο των αιώνων από τις 4 Μαΐου του 1515 και μετά, για να μετατρέψει την τοκογλυφία από ένα θανάσιμο αμάρτημα σε μη αμαρτία.

Οι οπαδοί της Εκκλησίας της Ρώμης συχνά θεωρούν τον προτεστάντη ηγέτη Ιωάννη Καλβίνο ότι αυτός ήταν ο πρώτος που ξεκίνησε την μάστιγα της τοκογλυφίας. Ο Καλβίνος δεν ήταν ούτε έξι χρονών όταν ο Πάπας Λέων 10ος εξέδωσε την βούλα του.

Κανένας Πάπας μετά τον Λέοντα 10ο δεν αποκατέστησε το δόγμα της Καθολικής Εκκλησίας. Ο άνευ ουσίας αντι-τοκογλυφικός στόμφος από τον Λέοντα τον 13ο και άλλους Πάπες χρησίμευσε για να συγκαλυφθεί αυτή η ύπουλη, σταδιακή διαδικασία γκραντουαλισμού.

Η Κρυπτοκρατία χρησιμοποιεί παρόμοια τακτική σε διαφορετικές καταστάσεις. Αν μελετήσουμε τις μεθόδους και την διπλή γλώσσα με την οποία ο Τόμας Κρόμγουελ και ο Thomas Cranmer άρχισαν να διαλύουν τον καθολικισμό στην Αγγλία τη δεκαετία του 1530, θα δούμε τις μεθόδους και την διπλή γλώσσα με την οποία κάθε πάπας από τον Λέοντα τον 10ο στον Πίο τον 13ο και έπειτα, διέλυσαν το προπύργιο του Παντοδύναμου Θεού ενάντια στην Εξουσία του Χρήματος (Λουκάς 6: 34-36 : «Δανείζετε μηδεμίαν απολαβήν ελπίζοντες» - Δες κι εδώ).

Η αγάπη για το χρήμα είναι η ρίζα όλων των κακών (Α΄ Τιμοθ. 6:10). Η τοκογλυφία είναι η ο τρόπος που αυτή η αγάπη γίνεται όπλο. Όλα τα επόμενα κακά που μας ταλανίζουν προέρχονται από αυτή την μέγιστη όλων των ανομιών.

* Το 1462, το πρώτο καταγεγραμμένο Monte di Pietà ιδρύθηκε στην Περούτζια. Μεταξύ 1462 και 1470, αναπτύχθηκαν κατ’ εκτίμηση σαράντα περισσότερες.  Ο Φραγκισκανός Marco Di Matteo Strozzi κήρυξε σχετικά με τα οφέλη του Monte di Pietà για την καταπολέμηση της τοκογλυφίας. Άφησε μια σειρά απομνημονευμάτων στα οποία περιγράφεται ο στόχος του να διώξει από την πόλη τους Εβραίους δανειστές και να τους αντικαταστήσει με χριστιανικά καταστήματα που θα επέτρεπαν στους φτωχούς να αποκτήσουν φτηνές πιστώσεις. Παρόλα αυτά ο θεσμός των Monti δεν αύξησε, από μόνος του, τους φόβους των Εβραίων. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, οι Εβραίοι δανειστές τραπεζίτες υποστήριξαν τα Monti. Ένας τέτοιος τραπεζίτης ήταν ο Manuele da Camerino, που κληροδότησε ένα μεγάλο ποσό για το Monte της Φλωρεντίας, που είχε συσταθεί από τον Girolamo Σαβοναρόλα. Κατά καιρούς οι Εβραίοι δανειστές χρησιμοποιούσαν τα Monti για τους δικούς τους σκοπούς.

Τα έργα τέχνης της εποχής αποτυπώνουν την αντίδραση της τέχνης στην τοκογλυφία: οι τοκογλύφοι μετανοούν υποφέροντας στην Κόλαση, οι φοροεισπράκτορες, οι φιλάργυροι απεικονίζονται μέσα στο περιβάλλον τους όπου ασκούν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητές. Στον αντίποδα βρίσκονται οι πίνακες των αγίων όπως ο άγιος Αντώνιος της Φλωρεντίας, που στα κηρύγματα τους μιλάνε κατά της τοκογλυφίας.

** Ο Αμερικάνος συγγραφέας Michael Hoffman (γεν. το 1954) και εκδότης του newsletter Revisionist History, θεωρείται «συνωμοσιολόγος», «αρνητής του Ολοκαυτώματος» και «αντισημίτης». Ο ίδιος αυτοχαρακτηρίζεται «αιρετικός συγγραφέας».

Πηγή: ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ 

RV

ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ

Δείτε τι έχουν πει για τους Εβραιομασόνους, προσωπικότητες της ιστορίας. Και βγάλτε τα συμπεράσματα σας:

-«...Το παν-εβραϊκό κράτος είναι το μόνο κράτος που ασκεί παγκόσμια κυβέρνηση, ενώ τα άλλα κράτη μπορούν να ασκήσουν μόνο εθνική κυβέρνηση...Ο παν-εβραϊσμός είναι εδώ. Η σκηνή των επιχειρήσεων αλλάζει. Ο εβραίος όμως είναι πάντα ο ίδιος δια μέσου των αιώνων...»

Henry Ford

-«...Βεβαιότατα οι ιουδαίοι είναι οι πιο ενσαρκωμένοι διάβολοι...»

Ουϊλιαμ Σαίξπηρ

-«Οι ιουδαίοι είναι η συμφορά μας»

Heinrich Van Treitschke

-«Οι εβραίοι είναι μια τόσο καταστρεπτική, λεπρώδης και ολέθρια γενιά που αξίζει να εξολοθρευτεί πριν γεννηθεί»

Τζορντάνο Μπρούνο

-«Υπήρξε ποτέ έθνος πιο πρόστυχο από τους εβραίους που δεν έχουν πετύχει τίποτε στην τέχνη και στην επιστήμη και οι οποίοι έχουν μόνο διακριθεί σε μια καταγραφή από εγκλήματα και κτηνωδία. Σε κάθε σελίδα από τα αηδιαστικά τους χρονικά σε κάνουν να αρρωστήσεις»

Charles Fourier

-«Οι εβραίοι είναι κτήνη, οι συναγωγές τους χοιροστάσια που πρέπει να τα πυρπολήσουμε....ζουν από το κακό....είναι ζώα κακά που πρέπει να τα κυνηγήσουμε, όπως τα λυσσασμένα σκυλιά...»

Λούθηρος

-«Ανήκουν αυτοί οι περιτετμημένοι εις την φυλή των Ναφθαλείμ ή του Ησαχάρ, πολύ ολίγο με ενδιαφέρει, αυτοί εν πάση περιπτώσει είναι οι πλέον λωποδύτες, οι οποίοι ρυπαίνουν την επιφάνεια της γης...»

Βολταίρος

-«...δεν θα βρείτε στους εβραίους παρά ένα λαό αμαθή και βάρβαρο ο οποίος συγκεντρώνει από πολλού την πλέον αισχρή φιλαργυρία, την απεχθή δεισιδαιμονία με το ακατανίκητο μίσος για όλους τους λαούς οι οποίοι τον ανέχονται και τον πλουτίζουν...»

Βολταίρος

-«Πως ημείς δυνάμεθα να επιτρέψομεν την συμμετοχή των εβραίων εις τον Πολιτισμόν μας, του οποίου την πηγήν και την προέλευσιν αρνούνται...»

Γκαίτε

-«...εις όποια υπηρεσία επέτρεψαν να εισέλθουν, οι εβραίοι παντού καταχράστηκαν αυτήν την υπηρεσίαν...»

Φρειδερίκος ΙΙ Χοχενστάουφεν

-«Ο εβραϊσμός είναι κράτος εν κράτει...»

Βίσμαρκ

-«Δέκα χιλιάδες χριστιανοί με αγαπώσι και ένας με μισεί. Χίλιοι Τούρκοι με αγαπώσι και ένας όχι τόσον. Χιλιάδες εβραίοι θέλουν τον θάνατό μου και ένας όχι...»

Κοσμάς ο Αιτωλός

-«Των Ιουδαίων το προς ημάς μίσος, υπερβαίνει και αυτό το τουρκικό μίσος»

Αδαμάντιος Κοραής

-«Το Χόλυγουντ εβραιοκρατείται, άρα και τα Όσκαρ κατασκευάζονται...»

Μάρλον Μπράντο

-«Τι ένας εβραίος περισσότερο, τι ένας λιγότερος...»

Νίτσε

-«οβριός κι αρματωμένος δεν γίνεται...»

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

-«Οι εβραίοι είναι απόγονοι λεπρών και οι Αιγύπτιοι τους έδιωξαν ως μολυσμένους...»

Τάκιτος

-«Οι εβραίοι είναι ελεεινό έθνος...»

Σενέκας

-«Οι εβραίοι είναι παγκόσμιοι συνομώτες...»

Τύλλιος Κικέρων

-«Καθώς οι εβραίοι κυρήττουν τον σοσιαλισμό και τον ριζοσπαστισμό, θα κρατήσουν τις ρίζες τους και θα μείνουν ενωμένοι και αφού όλα τα πλούτη της Ευρώπης πάνε χαμενα, οι Τράπεζες των Εβραίων θα είναι ακόμη εκεί.»

Ντοστογιέφσκι

-Όπου επικρατεί ο Ιουδαίος ο άλλος δεν μπορεί να ζήσει.

Ernest Renan

-" Η διαμάχη και το μίσος ανάμεσα στον κόσμο τρέφεται από πολύ συγκεκριμένες ενδιαφερόμενες ομάδες. Είναι μια μικρή. χωρίς ρίζες, διεθνής κλίκα, που στρέφει τον ένα λαό εναντίον του άλλου, που δε θέλει να έχουν ειρήνη. Είναι ένας λαός που νιώθουν σπίτι τους πουθενά και παντού, που δεν έχουν πουθενά χώμα στο οποίο να μεγάλωσαν, αλλά μένουν στο Βερολίνο σήμερα, στις Βρυξέλλες αύριο, στο Παρίσι μεθαύριο, μετά στην Πράγα ή στην Βιέννη ή στο Λονδίνο και που νιώθουν παντού σαν στο σπίτι τους. Οι Εβραίοι! Αυτοί είναι οι μόνοι που μπορούν να θεωρηθούν ως διεθνή στοιχεία με την πραγματική έννοια του όρου, διότι εκτελούν τις δουλειές τους παντού. Αλλά ο λαός δεν μπορεί να τους ακολουθήσει. Ο λαός είναι δεμένος με το έδαφός του, δεμένος με την πατρίδα του, δεμένος με τις προοπτικές της ζωής, που το κράτος, το έθνος προσφέρει. "

Αδόλφος Χίτλερ

πηγή

RV