Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Προσωπικότητες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Προσωπικότητες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017

Gudrun Himmler (Γκούντρουν Χίμλερ)



Η Gudrun Margarete Elfriede Emma Anna Burwitz κόρη της Μάργκαρετ και του Χάινριχ Χίμλερ γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου 1929. Ο Χάινριχ Χίμλερ της είχε μεγάλη αδυναμία. Τα ταξίδια από το Βερολίνο στο Μόναχο, όπου έμενε με τη μητέρα της, ήταν πάρα πολύ συχνά, αφού η ανάγκη του για να περνάει χρόνο μαζί της ήταν έντονη. 

Η μικρή Gudrun με τον Αδόλφο Χίτλερ

Τη φώναζε «Püppi» και την έπαιρνε μαζί του στις περισσότερες εκδηλώσεις. 


Αλλά και η μικρή Gudrun λάτρευε τον πατέρα της. Στα 14 της χρόνια έκοβε τις φωτογραφίες του από τις εφημερίδες και τις έκανε ένα μεγάλο λεύκωμα. 
Όταν συνελήφθησαν με τη μητέρα της και φυλακίστηκαν, ορκίστηκε πίστη σε εκείνον και δεν έκλαψε ποτέ, αντίθετα έκανε απεργία πείνας. Έχασε βάρος, αρρώστησε και σταμάτησε να αναπτύσσεται. Όταν πληροφορήθηκε για την αυτοκτονία του Χίμλερ έπαθε νευρικό κλονισμό. Είχε ασταμάτητα ρίγη και παραληρούσε, στο κρεβάτι του κελιού της. Φώναζε ότι τον πατέρα της δολοφόνησαν οι Βρετανοί. Η ίδια και η μητέρα της φυλακίστηκαν από τις βρετανικές δυνάμεις κατοχής για τέσσερα χρόνια. 

Η μητέρα της Gudrun και σύζυγος του Heinrich HimmlerMargarete Himmler

Ύστερα από ασταμάτητες ανακρίσεις στις δίκες της Νυρεμβέργης δεν λύγισε ούτε για μια στιγμή. Αυτά ήταν τα πιο δύσκολα χρόνια της ζωής της. 

Margarete και Gudrun Himmler 
κατά την διάρκεια της φυλάκισής τους

Όταν τελείωσαν οι δίκες, μάνα και κόρη αποφυλακίστηκαν και αναγκάστηκαν να ζήσουν σε ένα προτεσταντικό γηροκομείο στο Μπέθελ, με ψευδώνυμο που τους είχαν επιβάλει. Δεν είχαν καθόλου χρήματα ή τιμαλφή. Η Γκούντρουν, όμως, δεν χρησιμοποίησε ποτέ ψευδώνυμο, δεν αρνήθηκε ποτέ το όνομα του πατέρα της. Παραμένει πιστή στον Εθνικοσοσιαλισμό και έχει υπερασπιστεί επανειλημμένα τις ενέργειες του πατέρα της. Το 1951 έγινε μέλος της Stille Hilfe (Σιωπηλή Βοήθεια), μια οργάνωση που παρέχει υποστήριξη σε πρώην μέλη των SS. Σε μια συνέντευξή της το 1999, δήλωσε ότι ήθελε να αναζητήσει στοιχεία για το έργο του πατέρα της και να συγκρίνει τις αναμνήσεις που είχε εκείνη ως παιδί. Τελικός της στόχος ήταν να γράψει ένα βιβλίο με τίτλο «Απλά, Χάινριχ Χίμλερ…»και να αποκαταστήσει το όνομα του πατέρα της. 


Η Γκούντρουν Χίμλερ παντρεύτηκε τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Wulf Dieter Burwitz και έχει δύο παιδιά. Συλλέγει χρήματα για Εθνικοσοσιαλιστικές οργανώσεις και την έχουν χαρακτηρίσει «Πριγκίπισσα των Ναζί». Θεωρείται η «νονά» Εθνικοσοσιαλιστικών Οργανώσεων Γυναικών με την πρόθεση να διεισδύσει ακόμα και σε νηπιαγωγεία για να υποδείξει τον σωστό τρόπο και τα πιστεύω που πρέπει να έχει ένα παιδί από μικρή ηλικία. Έχει αφιερώσει τη ζωή της στον Εθνικοσοσιαλισμό για τον οποίο αγωνίζεται ακόμη και σήμερα.


 Πιστή μέχρι το τέλος!

Ristorante Verona

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Erika


Erika - Blume

Το 1930, ο Γερμανός συνθέτης εμβατηρίων Herms Niel ή Ferdinand Friedrich Hermann Nielebock όπως ήταν το πραγματικό του όνομα,  έγραψε ένα τραγούδι για την Erika, αγριολούλουδο της εξοχής και κοινό γυναικείο όνομα της χώρας του. Στο τραγούδι που είχε ρυθμό εμβατηρίου ένας άντρας θυμάται την αγαπημένη του «την μικρούλα Erika» κάθε φορά που βλέπει το μωβ αγριολούλουδο. 


«Στους αγρούς, ανθίζει ένα μικρό λουλούδι» , δηλαδή η Erika. Αυτός ήταν και ο κανονικός, ολόκληρος τίτλος του τραγουδιού ("Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein" στα Γερμανικά και "On the Heath a Little Flower Blooms" στα Αγγλικά. 

Ο συνθέτης Herms Niel

Το τραγούδι-εμβατήριο κυκλοφόρησε το 1938 και έγινε διάσημο και αγαπητό στους Γερμανούς πολύ πριν ξεκινήσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Ο ίδιος ο Niel εντάχθηκε στο Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ στις αρχές Μαΐου 1933 και έγινε ηγετικό στέλεχος στην Υπηρεσία Εργασίας του Ράιχ, δημιουργώντας πολλά εμβατήρια για τις εκστρατείες προπαγάνδας του Εθνικοσοσιαλιστικού Κινήματος. 

Έτσι, το Erika μπήκε σε όλες τις στρατιωτικές παρελάσεις του Τρίτου Ράιχ και της Βέρμαχτ και συνδέθηκε άρρηκτα με τον Εθνικοσοσιαλισμό.

"Στους αγρούς ανθίζει  ένα μικρό λουλούδι
και το λένε Έρικα. 

Ανυπόμονες, χιλιάδες μικρές μέλισσες 
τριγυρίζουν την Έρικα
γιατί η καρδιά της είναι γεμάτη γλύκα και το λουλουδάτο της φόρεμα ευωδιάζει.

Στους αγρούς ανθίζει  ένα μικρό λουλούδι
και το λένε Έρικα...."



Ristorante Verona

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

Αρνητές του ολοκαυτώματος



Η Ούρσουλα Χάφερμπεκ 87 ετών είναι γνωστή στους νομικούς κύκλους σε όλη τη Γερμανία.  Σήμερα γίνεται η δίκη της στο Μπαντ Ενχάουζεν στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία. Η Ούρσουλα Χάφερμπεκ, έχει βρεθεί πολλές φορές στο εδώλιο, ως κατηγορούμενη.  


Αρνείται το Ολοκαύτωμα, υποστηρίζοντας ότι το Άουσβιτς, δεν ήταν στρατόπεδο συγκέντρωσης αλλά στρατόπεδο εργασίας, και ότι η εξόντωση των Εβραίων είναι «το μεγαλύτερο ψέμα της ιστορίας». 


Ο Ντέιβιντ Ίρβινγκ. Ο Βρετανός, που βρέθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1950 στη Γερμανία ως εργάτης και έμαθε άπταιστα γερμανικά, έχει γράψει πάνω από 30 βιβλία για την εποχή της εθνικοσοσιαλισμού. Στα βιβλία του υποστηρίζει μεταξύ άλλων ότι ο Χίτλερ ούτε διέταξε την εξόντωση των Εβραίων, ούτε και γνώριζε γι' αυτήν. Στην Αυστρία καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλάκισης για την δήλωσή του ότι δεν υπήρξε στη χώρα αυτή στρατόπεδο συγκέντρωσης.



Ο βρετανός επίσκοπος Ρίτσαρντ Ουίλιαμσον αρνείται συστηματικά την εξόντωση των Εβραίων. Το 2008 συγκεκριμένα αρνήθηκε την ύπαρξη των θαλάμων αερίων ενώ υποστήριξε ότι εκτελέστηκαν το πολύ 200.000 με 300.000 Εβραίοι. Αυτά ειπώθηκαν σε συνέντευξη που έδωσε στη Σουηδία, ενώ παρακάλεσε τον δημοσιογράφο η συζήτηση να δημοσιευτεί μόνο στη Σουηδία και όχι στο διαδίκτυο, γνωρίζοντας ότι στη Γερμανία η άρνηση του Ολοκαυτώματος τιμωρείται με έως και πέντε χρόνια φυλάκισης. Ωστόσο ο δημοσιογράφος αγνόησε την επιθυμία του Βρετανού ιερέα, ο οποίος αργότερα καταδικάστηκε από το γερμανικό δικαστήριο του Ρέγκενσμπουργκ. 
Διάσημοι αρνητές του ολοκαυτώματος είναι επίσης οι: Robert Faurisson Ernst Zündel  και άλλοι που μπορείτε να δείτε εδώ



David Irving 

Στις ΗΠΑ ισχύει το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης. Το ίδιο και στη Μ. Βρετανία. Γι' αυτό και ο Ντέιβιντ Ίρβινγκ εξέφραζε συνήθως την άποψή του σε αυτές τις χώρες.


Αντίθετα σε χώρες, όπως στην Αυστρία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Τσεχία αλλά και την Πολωνία, η άρνηση του Ολοκαυτώματος τιμωρείται. Στην Ισπανία υπήρχε τιμωρία για τους αρνητές του Ολοκαυτώματος, η οποία όμως άρθηκε το 2007 όταν το συνταγματικό δικαστήριο αποφάσισε ότι ο εν λόγω νόμος περιορίζει την ελευθερία της έκφρασης. Στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 2016, ο πρόσφατος (του 2014) αντιρατσιστικός νόμος κρίθηκε από το Μονομελές Πλημ/κείο Ρεθύμνου (υπόθεση του Γερμανού καθηγητή Ρίχτερ) αντισυνταγματικός.

RV


Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

CEDADE




Για την ιστορία του CEDADE θα μπορούσαν να γραφτούν βιβλία. Εδώ επιχειρείται μια συνοπτική παρουσίαση της πορείας του. Το όνομα αποτελείται από τα αρχικά των λέξεων Círculo Español de Amigos de Europa, που σημαίνει ''Ισπανικός Κύκλος Φίλων της Ευρώπης" και επρόκειτο για μία ισπανική Εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση που ιδρύθηκε στη Βαρκελώνη το 1966.

Στο CEDADE η μοίρα επεφύλαξε να είναι μια δυνατή φλόγα που ξεπήδησε από μια σπίθα της φωτιάς του Εθνικοσοσιαλισμού, μιας φωτιάς που δεν έσβησε στις 9 Μαΐου του 1945.

Ξεκίνησε ως ομάδα μελέτης για το έργο του Γερμανού συνθέτη Ρίχαρντ Βάγκνερ. Επικεφαλής τέθηκε αρχικά ο Ángel Ricote,ο οποίος σύντομα παραχώρησε τη θέση του στον  Pedro Aparicio.  
  Otto Skorzeny
Ιδρυτικό μέλος του CEDADE ήταν ο συνταγματάρχης των SS  Otto Skorzeny, ενώ στα ηγετικά στελέχη συγκαταλεγόταν και ο αρχηγός της  ''Λεγεώνας των Βαλλόνων" των Waffen SS, Leon Degrelle.

 Otto Skorzeny και Leon Degrelle στην Ισπανία
Ο Κύκλος πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε εκδοτικό οίκο με εκδόσεις για τον Εθνικοσοσιαλισμό και τον Β΄Ππ. Ανέπτυξε επαφές με άλλες Εθνικοσοσιαλιστικές ομάδες στην Ευρώπη και το 1969 φιλοξένησε το δέκατο συνέδριο της Nouvel Ordre Européen (Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη), με εξήντα συνέδρους από επτά χώρες. Πρέπει να σημειωθεί ότι το συνέδριο απαγορεύτηκε από τον Φράνκο. 

Από το συνέδριο στη Βαρκελώνη το 1969

Το 1973 ίδρυσε γραφεία και  στη Μαδρίτη. Ένα χρόνο αργότερα, πρόεδρος του  CEDADE εξελέγη ο Jorge Mota Aras

O Jorge Mota Aras, επικεφαλής του CEDADE 

Η ομάδα είχε περίπου 2500 ενεργά μέλη και μετά το 1975 επεκτάθηκε σε ολόκληρη την Ιβηρική Χερσόνησο. Το 1978 την ηγεσία αναλαμβάνει ο  νεαρός Ισπανο-αυστριακός Pedro Varela.

Ο Pedro Varela έγινε πρόεδρος του CEDADE το 1978 

Ο Pedro Varela είναι ο άνθρωπος που εστίασε περισσότερο στην εξάπλωση του κινήματος πέρα από την Ισπανία, δημιουργώντας ένα "δίκτυο" εθνικοσοσιαλιστών και σε άλλες χώρες, όπως στην Αργεντινή (Μπουένος Άιρες και Posadas), Βολιβία (Λα Παζ), Ισημερινό (Κίτο) και τη Γαλλία (Aix-en-Provence). 
Η δράση του CEDADE ήταν πολυσχιδής, αλλά κάποιες από τις δραστηριότητές του δεν είναι γνωστές, δεν αναφέρονται ούτε μπορούν να αναφερθούν σε blog. Τουλάχιστον, επί του παρόντος...

Το καλοκαίρι του 1984, για πρώτη φορά Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές επισκέφθηκαν το CEDADE: δύο έφηβοι ξεκίνησαν από την Αθήνα για τη Βαρκελώνη, όπου επισκέφθηκαν τα γραφεία του CEDADE, γνωρίστηκαν με τον Pedro Varela και άλλους Ευρωπαίους Εθνικοσοσιαλιστές που συνάντησαν εκεί, προμηθεύτηκαν υλικό και κράτησαν επαφή.

Ο Κύκλος εξέδιδε το ομώνυμο, πολύ σημαντικό περιοδικό CEDADE τις δεκαετίες 70, 80 μέχρι την αρχή του '90. 

Εξώφυλλα του περιοδικού: 


 

 


Ως εκδοτικός οίκος, το CEDADE συνέχισε να αναπτύσσεται και σύντομα έκανε μια σειρά από εκδοτικές κινήσεις στην Αυστρία και τη Γερμανία χρησιμοποιώντας το όνομα Ediciones Wotan. 


1989: CEDADE, συγκέντρωση για τα 100 χρόνια από την γέννηση του Αδόλφου Χίτλερ με κεντρικό ομιλητή τον Pedro Varela 

Το πολύ σημαντικό ιδεολογικό έργο του CEDADE είχε ως αποτέλεσμα να προκληθούν αντιδράσεις από εβραϊκές οργανώσεις με αποτέλεσμα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να ζητήσει να ληφθούν μέτρα κατ' αυτού. 



Η σταδιακή αλλαγή του νομικού πλαισίου στην Ισπανία, οι διώξεις κατά του Varela, η σύλληψή του και φυλάκισή του στην Αυστρία το 1992, που αναπόφευκτα στέρησαν την οργάνωση από την ηγεσία της, οδήγησαν το CEDADE σε μια σημαντική αποκλιμάκωση των δραστηριοτήτων του και τον Οκτώβριο του 1993 ανέστειλε τη δράση του.  Θα μπορούσε εδώ να σημειωθεί ότι η Χρυσή Αυγή κατά την πρώτη δεκαετία της λειτουργίας της ήταν μια προσπάθεια μίμησης του CEDADE στον ελληνικό χώρο. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι αναφορές της στον Εθνικοσοσιαλισμό μειώθηκαν δραματικά από το 1990 και μετά...

Βαρκελώνη, έκθεση βιβλίου το 1989 

Ο Pedro Varela δεν σταμάτησε. Συνέχισε την εκδοτική δραστηριότητα, ασχολούμενος μεταξύ άλλων και με τον ιστορικό αναθεωρητισμό σε συνεργασία με τον Robert Faurisson, τον David Irving κ.ά.  
Pedro Varela και Daving Irving

Το 1996 κατασχέθηκαν πάνω από 20.000 βιβλία του βιβλιοπωλείου και του εκδοτικού του οίκου, τα οποία ρίχθηκαν στην πυρά!  Μια τεράστια ποσότητα ρεβιζιονιστικών βιβλίων και το αρχείο της οργάνωσης επίσης κατασχέθηκαν. Ο ίδιος ήταν ο πρώτος που (το 1998) διώχθηκε στην Ισπανία για "ρητορική μίσους" και "άρνηση του Ολοκαυτώματος".
Πάντως, ο εκδοτικός του οίκος libreriaeuropa συνεχίζει το σπουδαίο έργο του CEDADE σε πείσμα των καιρών. Και πάλι όχι χωρίς συνέπειες. Το 2010 ο εκδότης φυλακίστηκε στην Ισπανία για 15 περίπου μήνες, ενώ για ακόμη μια φορά τα βιβλία του κατασχέθηκαν! Μπορείτε να δείτε σχετικά και εδώ 


Αξίζει να επισκεφθείτε το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο εδώ


Ristorante Verona

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

Από τον σοσιαλισμό στον Εθνικοσοσιαλισμό


 Η γέννηση και εξέλιξη του Εθνικοσοσιαλιστικού Κινήματος είναι μία υπόθεση άκρως ενδιαφέρουσα, που φυσικά δεν μπορεί να αποτυπωθεί –παρά μόνο επιγραμματικά- στις λίγες γραμμές μίας ανάρτησης. Οπωσδήποτε ισχύει αυτό που είπε η Σάβιτρι Ντέβι: «Το Κίνημα είναι νέο, αλλά οι ιδέες είναι παλιές». Συνοπτικά, μετά την ταπεινωτική για τη Γερμανία ανακωχή της 11.11.1918 που ουσιαστικά σηματοδότησε το τέλος του Α΄Ππ και οδήγησε στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης και στη Συνθήκη των Βερσαλλιών, η χώρα αυτή μπήκε σε μια περίοδο υπερβολικής κρίσης όχι μόνο στην οικονομία, όπως παρουσιάζεται, αλλά κυρίως στις αξίες. Ο Γερμανός είχε χάσει κάθε αξιοπρέπεια, είχε χάσει εδάφη, και ήταν σκλάβος των δυνάμεων που βρίσκονταν πίσω από τους νικητές και που σταδιακά έδειχναν το πρόσωπό τους. Η κοινωνική αδικία και δυστυχία βασίλευε. Τότε ήταν που εμφανίστηκε ο Αδόλφος Χίτλερ και κατάφερε, βαθμιαία αλλά όχι αργά, ένα μικρό κόμμα των 20 ατόμων να το οδηγήσει στο να γίνει κυρίαρχο. 
    Κάπως έτσι, λοιπόν, γεννήθηκε και εξελίχθηκε το Εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα, αρχικά στη Γερμανία και ακολούθως και σε άλλες χώρες. Είναι, επίσης, γνωστό ότι μέχρι την εμφάνιση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κινήματος, άνθρωποι που είχαν αυτές τις ιδέες, έστω και σε σπερματική μορφή ή ημισυνειδητές, δεν είχαν την κατάλληλη έκφραση. Εξαιτίας αυτής της έλλειψης, κάποιοι από τους γνωστούς μετέπειτα Εθνικοσοσιαλιστές συμμετείχαν σε παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα, άλλοι σε αριστερά. Εξάλλου, όπως και σήμερα, καθένας έχει τη δική του διαδρομή ως τη συνειδητοποίηση του ότι είναι Εθνικοσοσιαλιστής. 
    Στο πλαίσιο της προπαγάνδας κατά του Χίτλερ και του Εθνικοσοσιαλισμού, βλέπουμε μία προσπάθεια υπερπροβολής των πρώτων βημάτων γνωστών Εθνικοσοσιαλιστών, μάλιστα και ενώ, σε αρκετές περιπτώσεις, δεν υπήρχε ακόμη το Κίνημα ή ενώ αυτό ήταν στην αρχή του! Οι αναφορές είναι γεμάτες ψέμματα και στόχο έχουν να παρουσιάσουν ως οπορτουνιστές εξέχοντες και πιστούς μέχρι το τέλος μαχητές της Ιδέας. Αυτή, άλλωστε, είναι μία συνήθης τακτική, από το 1945 και μετά, η οποία γίνεται ακόμη πιο έντονη, όταν προστίθεται ο φθόνος για το μεγαλείο ή το ταλέντο  του Εθνικοσοσιαλιστή μαχητή.

Joseph Goebbels  
Ο Γκαίμπελς, για παράδειγμα. Αρχικά, προσελκύστηκε, ρομαντικά περισσότερο, από τον σοσιαλισμό, θεωρώντας ότι ίσως εκεί βρίσκεται η απάντηση στην εθνική και κοινωνική αδικία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, και ότι έτσι θα μπορούσε να εκφράσει τον αντικαπιταλισμό του. Ήταν όμως συνειδητά εθνικιστής. Στην αρχή του 1925 σε ηλικία 27 ετών, εντάχθηκε επισήμως στο NSDAP, το οποίο ήταν ακόμη ένα πολύ μικρό κόμμα. Ο θάνατός του είναι γνωστός. Από τη στιγμή που προσχώρησε στον Εθνικοσοσιαλισμό, παρέμεινε πιστός. Μέχρι το τέλος.


Jacques Doriot
    Στη γειτονική Γαλλία, την ίδια εποχή που ο Γκαίμπελς εντάχθηκε στο NSDAP, ένας νεαρός εξελέγη βουλευτής με το κομμουνιστικό κόμμα. Ήταν ο Ζακ Ντοριό, ο οποίος αφού διένυσε μία κομμουνιστική τροχιά, θεωρώντας ‒με πολλές αμφιβολίες πάντως‒ ότι στον κομμουνισμό βρισκόταν η απάντηση στην αδικία του καπιταλισμού, γνώρισε, τη δεκαετία του 1930, τον Εθνικοσοσιαλισμό και συνειδητοποίησε ότι αυτός τον εξέφραζε. Έτσι, το 1936 ίδρυσε το φιλοναζιστικό Γαλλικό Λαϊκό Κόμμα. Κι επειδή δεν χρειάζονται πολλά λόγια, ήταν ένας εκ των ιδρυτών της Λεγεώνας των Γάλλων Εθελοντών ενάντια στον Μπολσεβικισμό (LVF) και ο ίδιος πολέμησε στο Ανατολικό Μέτωπο.
Συνέχεια εδώ

RV