Οι Τούρκοι ήρθαν στη Γερμανία ως «προσκεκλημένοι εργάτες». Ο σκοπός ήταν να παρέχουν κάποια «αναγκαία φθηνή εργασία» και μετά να φύγουν. Αλλά το σύστημα δεν λειτούργησε έτσι.
Και τα πράγματα οδηγήθηκαν εκεί που οδηγούνται σε όλες τις «ανοικτές» πολυπολιτισμικές δυτικές κοινωνίες, όπου οι μη-εργαζόμενοι βυθίζουν σε χρεοκοπία το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας.
Τρία εκατομμύρια Τούρκοι ζουν ήδη στη Γερμανία, ενώ 2,5 εκατομμύρια από αυτούς έχουν γερμανική υπηκοότητα.
Πολύ λίγοι Τούρκοι στη Γερμανία έχουν μια κανονική δουλειά. Περίπου το 20%. Το άλλο 80% ζει με τo λεγόμενo Hartz IV (σύστημα κοινωνικών παροχών). Το 70% των παιδιών τους δεν έχει απολυτήριο. Παρατούν το σχολείο πριν ολοκληρώσουν τη βασική εκπαίδευσή τους.
Σύμφωνα με το γερμανικό σύστημα κοινωνικών παροχών, κάθε ενήλικος πολίτης που έχει τη γερμανική υπηκοότητα, είναι άνεργος και δεν μπορεί να βρει την κατάλληλη δουλειά, έχει το δικαίωμα να πάρει μηνιαίως το ποσό των 482 €. Επιπλέον, οι γονείς παίρνουν για κάθε παιδί κάτω των 18 ετών, 200 €, καθώς και όλα τα μηνιαία έξοδα τους όσον αφορά το ενοίκιο, τα έξοδα θέρμανσης, ενέργειας, ασφάλισης υγείας και δημόσιας συγκοινωνίας.
«Όλως περιέργως μερικοί Τούρκοι που ζουν με τα γενναιόδωρα κρατικά επιδόματα μπορούν να έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν ένα σπίτι ή ένα διαμέρισμα και να οδηγούν πολυτελή αυτοκίνητα όπως Mercedes ή BMW», λέει ο Κλάους, ένας ιδιοκτήτης του οποίου οι ενοικιαστές ανήκουν σε αυτή την περίπτωση.
Η μέθοδος αυτή είναι αρκετά εύκολη. Ακριβώς όπως στις Ηνωμένες Πολιτείες, και στην υπόλοιπη Δύση, μπορείτε να βγάλετε λεφτά, κάνοντας πολλά παιδιά. Φέρτε ένα σωρό από τα μέλη της οικογένειάς σας, κολλήστε και κάποια παιδιά από πολυγαμικούς γάμους (το επόμενο σύνορο στην «ισότητα του γάμου» μετά τον «γάμο» των ομοφυλόφιλων) και σύντομα θα σου έρχονται 10 χιλιάδες κάθε μήνα.
Ο Kamal (46 ετών) και η σύζυγός του Shadia (42 ετών) έχουν δέκα παιδιά κάτω των 18 ετών και ζουν με το Hartz IV (το γερμανικό σύστημα κοινωνικών παροχών). Έχουν ένα μηνιαίο καθαρό εισόδημα 3000 € περίπου. Επιπλέον, όλες οι δαπάνες για το ενοίκιό τους, την υγειονομική τους περίθαλψη, τις μεταφορές, τη θέρμανση, κλπ. πληρώνονται από το κράτος.
Ο Kamal δεν εργάστηκε ποτέ, ούτε είχε ποτέ μια κανονική δουλειά, ποτέ δεν τελείωσε το σχολείο, και ποτέ δεν έμαθε κάποιο επάγγελμα. Τώρα ισχυρίζεται ότι είναι "άρρωστος". Ο Κλάους, ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος του Kamal λέει, «ο άνθρωπος είναι μια χαρά». Μάλιστα ομολόγησε στον Klaus ότι λέει ψέματα ότι είναι άρρωστος. «Μου είπε κάποτε, “Γιατί να δουλέψω αφού μπορώ να ζήσω καλά χωρίς να δουλεύω;” λέει ο Klaus.
Ο Kamal είναι υποχρεωμένος να υποβάλλει τακτικά τις εκθέσεις ανεργίας του στην Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Απασχόλησης (Bundes Agentur für Arbeit) στην πόλη του. Το κάνει αυτό, όταν τον καλούν για μια συνέντευξη για δουλειά. Αλλά πάντα ισχυρίζεται ότι είναι "άρρωστος" . Ισχυρίζεται ότι “έχει αφόρητους πόνους στην πλάτη και τις αρθρώσεις του”. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να κάνει οποιαδήποτε εργασία. Ο μόνος που ξέρει την αλήθεια για τον Kamal είναι ο ιδιοκτήτης του, ο Klaus.
Ο Klaus και πολλοί άλλοι Γερμανοί είναι εξοργισμένοι με τον Kamal και τους ομοίους του. "Είμαστε εμείς, οι φορολογούμενοι, που πρέπει να χρηματοδοτούμε τέτοιους λεχρίτες σαν τον Kamal. Αυτό με κάνει να αρρωσταίνω", λέει ο Klaus συνοφρυωμένος.
Από την άλλη πλευρά, ο γείτονας του Kamal, ο Dieter εργάζεται για μια εταιρεία ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Εργάζεται 8 ώρες ημερησίως, για να πάρει μόνο 800 € στο τέλος του μήνα. Από αυτό το μισθό έχει να πληρώσει το νοίκι του και τις λοιπές δαπάνες του. Αυτό που του μένει είναι κάπου γύρω στα 400 €.
Όλα αυτά κάποια στιγμή θα ξεσπάσουν πάνω στη πλάτη της Γερμανίας. Φανταστείτε εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν με αυτόν τον τρόπο και αναπαράγονται με ένα πολύ υψηλότερο ποσοστό από το γηγενή πληθυσμό, που θα οδηγήσουν τις δαπάνες του κράτους.
Οι Γερμανοί πολίτες μπορούν να μπουν στην Τουρκία με μια απλή επίδειξη της ταυτότητάς τους. Ως εκ τούτου Ο ''Γερμανός'' Τούρκος, ιδιαίτερα οι γυναίκες, ταξιδεύουν στην Τουρκία και επιστρέφουν με ένα "νοικιασμένο" μωρό. Παίρνουν το μωρό προσωρινά από συγγενείς και αξιώνουν στα γερμανικά σύνορα ότι είναι ‘το μωρό τους’ που γεννήθηκε πρόσφατα στην Τουρκία.
Ο Khaled, ένας Τούρκος, μου είπε ότι μπορείς να βρεις "ένα ψεύτικο πιστοποιητικό γέννησης" στην Τουρκία με 10 δολάρια.
Πίσω στη Γερμανία, το "νέο" μωρό γράφεται στο ληξιαρχείο του δήμου και η «μητέρα του μωρού» αρχίζει να παίρνει 200 € μηνιαίως.
Η Nicole, μια Γερμανίδα δασκάλα μου είπε κάποτε, ότι όταν ρώτησε τους μαθητές της τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν, η πλειοψηφία των Τούρκων μαθητών είπε, «Hartz IV Empfänger» (δέκτης κρατικών παροχών). Όταν ρώτησε τους μαθητές της, "Γιατί αυτό;" ένα κορίτσι απάντησε: «Οι γονείς μου ζουν με το Hartz IV και έχουν μια εύκολη ζωή. Κοιμούνται περισσότερο το πρωί, και πάντα έχουν αρκετά χρήματα».
Δημογραφικά, ενώ η γερμανική αύξηση του πληθυσμού είναι σχεδόν μηδενική, οι Τούρκοι στη Γερμανία έχουν ετήσιο ποσοστό γεννήσεων άνω του 5%. Ως εκ τούτου, οι δημογράφοι υποθέτουν ότι μέχρι το 2050 η πλειοψηφία των ανθρώπων που θα ζουν στη Γερμανία θα είναι τουρκικής καταγωγής.
RV
