ΔΥΟ ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΟΥΛΗ

Η Θούλη, μετά την έκδοση του βιβλίου "ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΤΕΘΗΚΑ ΣΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ", προχωρά στην έκδοση δύο νέων βιβλίων με ομιλίες του Αδόλφου Χίτλερ σχετικά με την είσοδο των ΗΠΑ στον Β΄Ππ και τη Βαλκανική Εκστρατεία, ώστε ο αναγνώστης να πληροφορηθεί πλήρως περί της "άλλης άποψης", της αποσιωπημένης ή/και διαστρεβλωμένης σχετικά με τις αιτίες και τις ευθύνες για τον Β΄Ππ..

Συγγραφέας: Αδόλφος Χίτλερ

Εκδόσεις: Θούλη

Μετάφραση: Μανώλης Στρατάκης

Σελίδες: 66

Έτος έκδοσης: 2019

ISBN: 978-618-5317-07-2

  Πρόκειται για τη βαρυσήμαντη ομιλία που εκφωνήθηκε από τον Φύρερ στις 11 Δεκεμβρίου του 1941 στο Ράιχσταγκ, και αφορά την ευθύνη και υπαιτιότητα του Προέδρου των ΗΠΑ Ρούζβελτ για τον πόλεμο με τη Γερμανία.  Ο Χίτλερ ανασκευάζει τους ισχυρισμούς τού Ρούζβελτ και παραθέτει σειρά γεγονότων εκ των οποίων αποδεικνύεται πόσο ο τελευταίος επεθύμησε και προετοίμασε την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο στο πλευρό της Αγγλίας και της Σοβιετικής Ένωσης και ότι αυτός ήταν αποκλειστικώς υπεύθυνος για τον πόλεμο με τη Γερμανία. Συγκλονιστική είναι η σύγκριση της ζωής και της πορείας των δύο ανδρών αλλά και των θεωριών που πρέσβευαν και των αντίστοιχων πολιτευμάτων. 

 Η μετάφραση της παρούσας έκδοσης έχει γίνει απευθείας από τη γερμανική γλώσσα.  

Το βιβλίο ''ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΡΟΥΖΒΕΛΤ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

Συγγραφέας: Αδόλφος Χίτλερ

Εκδόσεις: Θούλη

Σελίδες: 78

Έτος έκδοσης: 2019

ISBN: 978-618-5317-06-5

Μέγεθος βιβλίου 24 Χ 17

Δίγλωσση έκδοση: γερμανικά και ελληνικά

Η έκδοση είναι ανατύπωση της πρώτης έκδοσης στην ελληνική γλώσσα, που κυκλοφόρησε το 1941 από το Γερμανικό Γραφείο Πληροφοριών. Πρόκειται για ένα σπουδαίο ιστορικό ντοκουμέντο, αφού περιέχει αυτούσια την ομιλία του Χίτλερ στο Ράιχσταγκ στις 4 Μαΐου 1941 για τη Βαλκανική Εκστρατεία. Ο Χίτλερ εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την εκστρατεία, κάτι που ενδιαφέρει ιδιαίτερα τον Έλληνα αναγνώστη, ο οποίος πληροφορείται και την "άλλη άποψη" πέρα από την κρατούσα σχετικά με την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β΄Ππ.

Το βιβλίο ''ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

Η ιστορική αξία αυτών των δύο ομιλιών, όπως και εκείνης για τον πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση (βλ. «Γιατί επιτέθηκα στη Σοβιετική Ένωση, εκδ. Θούλη) είναι μεγάλη και βοηθά τον αντικειμενικό μελετητή της ιστορίας, «τον πρόθυμο να αναζητήσει την αλήθεια, αντί να την αρνείται», να διαμορφώσει άποψη σχετικά με τις αληθινές αιτίες και τους πραγματικούς υπαίτιους του Β΄Ππ. 

RV

Ιταλία: Ναζιστικό πάρτι ανόδου από τους οπαδούς της Ελλάς Βερόνα

Οι φίλαθλοι της Ελλάς Βερόνα πανηγύρισαν την περασμένη Κυριακή την επιστροφή της ομάδας τους στη Serie A (πρώτη κατηγορία του ιταλικού ποδοσφαίρου), κάνοντας φιέστα στην κεντρική πλατεία της πόλης. αμέσως μετά τη νίκη με 3-0 επί της Τσιταντέλα.

Κατά τη διάρκεια του γλεντιού για την επιτυχία του ιταλικού συλλόγου σημαντική μερίδα των σκληροπυρηνικών οπαδών της ομάδας πανηγύρισε, χρησιμοποιώντας ναζιστικούς ύμνους και σβάστικες.

«Είμαστε μία ομάδα φανταστική, με της σβάστικας τη μορφή, δείτε τι ομορφιές, μας προπονεί ο Ρούντολφ Ες», τραγουδούν σε βίντεο που ανάρτησε η εφημερίδα «La Repubblica» οι οπαδοί της Βερόνα.

πηγή

RV

Η Εθνικοσοσιαλιστική Ευρωπαϊκή Κοινότητα

«Οι ευρωπαϊκοί λαοί συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο ότι πολλά από τα μεταξύ μας ζητήματα είναι απλοί οικογενειακοί καβγάδες σε σύγκριση με τα μεγάλα προβλήματα που απαιτούν σήμερα την επίλυσή τους μεταξύ ηπείρων. Είμαι βαθιά πεισμένος ότι, όπως σήμερα χαμογελάμε αναλογιζόμενοι τους τοπικιστικούς καβγάδες που χώριζαν τους γερμανικούς λαούς στις δεκαετίες του 1840 και του 1850, έτσι και σε 50 χρόνια οι μελλοντικές γενιές δεν θα διασκεδάζουν λιγότερο με τις πολιτικές διαφωνίες που σημειώνονται τώρα στην Ευρώπη».

Γιόζεφ Γκέμπελς, 11.9.1940

Arthur Seyss-Inquart

«Η Νέα Ευρώπη της αλληλεγγύης και της συνεργασίας όλων των λαών της, μια Ευρώπη δίχως ανεργία, οικονομικές και νομισματικές κρίσεις, μια Ευρώπη του σχεδιασμού και του καταμερισμού εργασίας, η οποία έχει στη διάθεσή της τις πιο σύγχρονες τεχνικές παραγωγής κι ένα πανηπειρωτικό σύστημα εμπορίου κι επικοινωνιών αναπτυγμένο σε κοινή βάση, θα θεμελιωθεί με ασφάλεια και ραγδαία αυξανόμενη ευημερία μόλις απομακρυνθούν οι εθνικοί οικονομικοί φραγμοί. [...] Σ’ αυτήν την Ευρώπη όλα τα χέρια θα χρειάζονται. Τα ταλέντα κάθε έθνους θα απολαμβάνουν ένα διευρυμένο πεδίο δράσης. Τα ταλέντα καθηλώνονται όταν περιορίζονται σε μικρές εθνικές, πολιτικές και γεωγραφικές επικράτειες. Σε μια μεγαλύτερη σφαίρα είναι δυνατόν ακόμη και για μικρές χώρες και τους υπηκόους τους να αναπτύξουν πλήρως τις πολιτισμικές, οικονομικές και ανθρώπινες δυνατότητές τους».

Αρτουρ Ζέις-Ινκβαρτ (Arthur Seyss-Inquart), 25.7.1940

Werner Daitz

«Όπως κανένα μέλος μιας οικογένειας δεν έχει το δικαίωμα να διαταράσσει την ηρεμία για εγωιστικούς σκοπούς, έτσι ακριβώς και σε κανένα ευρωπαϊκό έθνος δεν θα επιτραπεί μακροπρόθεσμα να παρεμποδίσει την εν γένει διαδικασία οργάνωσης. Η ευρωπαϊκή κοινότητα των λαών, ο κοινός Ζωτικός Χώρος της λευκής φυλής, απαιτεί από τον καθέναν από τους λαούς της την ίδια πειθαρχία που η εθνική κοινότητα επιβάλλει σε καθέναν από τους πολίτες της».

Βέρνερ Ντάιτς (Werner Daitz), 1942

«Δεν υπάρχει κανένα σχεδόν έθνος στην Ευρώπη που να μην έχει συμβάλει αξιόλογα στην ανάπτυξη και την Ιστορία της ηπείρου μας. Όσο σεβαστό πρέπει να είναι αυτό το γεγονός, εξίσου σαφές είναι πως ο συντονισμός των προσπαθειών των επιμέρους εθνών στην πολιτική σφαίρα είναι δυνατός μόνο αν κάποιες δυνάμεις αναλάβουν την ηγεσία. [...] Μόνο ένας πόλεμος μπορεί να αμβλύνει άτεγκτες στάσεις και προκαταλήψεις στον βαθμό που απαιτείται για την ανάδυση μιας νέας εθνοπολιτικής κοινότητας».

Γιόζεφ Γκέμπελς, 4.10.1942

Arthur Seyss-Inquart

«Αρνούμαστε μια φιλελεύθερη συνομοσπονδία όπως η Κοινωνία των Εθνών, όπου υπάρχει φόβος ότι θα επικρατούν οι πλειοψηφίες.  Στην επικείμενη εθνική και κοινωνική τάξη, κάθε χώρα παίρνει τη θέση στην κοινότητα που της αξίζει χάρη στον πολιτισμό της, την αμυντική ετοιμότητά της και την οικονομική αποτελεσματικότητά της».

Αρτουρ Ζέις-Ινκβαρτ (Arthur Seyss-Inquart), 29.1.1943

Εθνικοσοσιαλιστική αφίσα του 1942: 

΄΄Η Νέα Ευρώπη είναι ακατανίκητη΄΄ 

«Η Ένωση θα πρέπει να είναι σταθερή, ποτέ δεν θα μπορεί να ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών και τα εξωτερικά συμφέροντα πρέπει να διασφαλιστούν από την Ευρώπη στο σύνολό της. Την ίδια στιγμή, τα ευρωπαϊκά κράτη θα πρέπει να διατηρήσουν την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους, να ενεργούν σύμφωνα με τις διαφορετικές καταστάσεις και τις εθνικές αποστολές τους και να εκπληρώνουν τον ιδιαίτερο ρόλο τους στο ευρύτερο πλαίσιο, σε ένα χαρούμενο και δημιουργικό πνεύμα. Η δύναμη και η ασφάλεια της Ευρώπης δεν εξαρτάται από την υποταγή, την επιβολή ή από τις απαιτήσεις μιας ευρωπαϊκής δύναμης πάνω σε μια άλλη, αλλά από την ένωση των πάντων. Το ευρωπαϊκό πρόβλημα μπορεί να επιλυθεί μόνο σε ομοσπονδιακή βάση με την οποία τα ευρωπαϊκά κράτη θα έχουν δική τους ελεύθερη βούληση και αναγνωρίζοντας αυτή την ανάγκη, εντάσσονται σε μια κοινότητα κυρίαρχων κρατών. Αυτή η κοινότητα μπορεί να οριστεί ως ευρωπαϊκή συνομοσπονδία.»

Βέρνερ Ντάιτς (Werner Daitz)

Cécil von Renthe -Fink

«Ο σημερινός πόλεμος είναι ένας πόλεμος για την ενότητα και την ελευθερία της Ευρώπης. Στόχος του, είναι να δημιουργήσει και να εξασφαλίσει μια διαρκή ειρήνη για τις ευρωπαϊκές χώρες. [...] Η Ευρωπαϊκή ιδιαιτερότητα θα ξεπεραστεί με την ελεύθερη και ειρηνική συνεργασία μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών. Μέχρι τώρα, στην Ευρώπη, δεν υπάρχουν πραγματικές εταιρικές σχέσεις με βάση την ισότητα. Κάθε ευρωπαϊκός λαός θα πρέπει να συμμετέχει με τον τρόπο του στη νέα Ευρώπη. Η μόνη απαίτηση είναι ότι τα ευρωπαϊκά κράτη θα είναι πραγματικά πιστοί στην Ευρώπη, της οποίας είναι μέλη.»

Cécil von Renthe -Fink

«Το αίσθημα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, που σήμερα είναι ορατό, αν και ακόμη αδύναμο, θα μπορούσε στο φόντο του αγώνα στην Ανατολή να εξελιχθεί σταδιακά σε γενική αναγνώριση της ευρωπαϊκής κοινότητας».

Αδόλφος Χίτλερ, 26.10.1941

Ristorante Verona

LEON DEGRELLE : Η ΤΑΞΙΣ

Η διατήρησι της «τάξεως», από πολύ καιρό καλύπτει κάθε είδους παλιανθρωπιά. Οι συντηριτικοί καταφεύγουν πίσω από την «τάξι» διότι θέλουν να προστατεύσουν τα πολιτικά τους κεκτημένα.Γι' αυτούς η τάξις συνίσταται στην με κάθε θυσία διατήρησι ενός σκωληκοβρώτου πολιτικού συστήματος. Γι' αυτούς η τάξις είναι ο κομφορμισμός των κομμάτων, είναι η διατήρησι της αναλογικής των παροπίδων, είναι ο δίχως υπερβολικό θόρυβο διαμοιρασμός των κερδών της εξουσίας, είναι ο φόβος για όλα εκείνα που θα μπορούσαν να μεταβάλουν την προνομιακή τους κατάστασι ακόμη και αν είχαν σαν τίμημα την σωτηρία της πατρίδος... Να μιλούμε για τάξι αναφερόμενοι σ' αυτούς τους τύπους του εγωισμού είναι κραυγαλέα υποκρισία. Δεν υπάρχει τάξις — αλλά πρωτογενή και βαθιά αναταραχή — όταν η εκτελεστική εξουσία είναι στο έλεος των clan των μεγαλοεφοπλιστών, όταν δεν τυγχάνει ουδεμίας σταθερότητος και δεν τροχοπεδείται από κανένα αίσθημα ευθύνης, όταν οι νόμοι γεννιούνται βιαστικά από ένα αναρμόδιο κοινοβούλιο, φλύαρο και δολοπλόκο, όταν η διαχείρησις δεν είναι τίποτε άλλο από μια σκονισμένη μηχανή δίχως ζωή και δίχως απόδοσι. Το πολιτικό καθεστώς, που ανεχόμεθα εδώ και 10 χρόνια δεν είναι τάξις αλλά αναρχία: ασυνέπεια των κομμάτων, αντιγνωμίες της κυβερνήσεως, σκουριασμένα γρανάζια της διαχειρήσεως, ανικανότητα να διορθωθούν, να ανανεωθούν.

Η τάξις δεν έχει τίποτε το  κοινό μ' αυτές τις πολιτικές αντίκες. Αυτοί που υπερασπίζονται τα ερείπια αυτά στο όνομα της τάξεως είναι δειλοί ή άβουλοι που μέσα στη ζωή του Έθνους και σε κάθε δημιουργική προσπάθεια προτιμούν την μετριότητα ή την αδικία.

Έχουν ένα διαβολεμένο τρόμο της αλλαγής. Το καθεστώς με όλα του τα αδιέξοδα, τα σκοτεινά δρομάκια δεν μπορεί παρά να τους αρέση. Στον κερδοσκοπικό τους συντηρητισμό, ενισχύονται από όλους εκείνους που φοβούνται τους σκονισμένους οικοδόμους και που προτιμούν την αργή αποσύνθεσι της χώρας.

Η υπεράσπισις της τάξεως για ορισμένους συντηρητικούς σημαίνει: να οργανώσουν την προστασία του κοινωνικού εγωισμού και να αντιταχθούν σε μια υγειά , εύρωστη και συνεχώς πιο σύνθετη ανάπτυξι των εργατικών μαζών.

 Επιθυμούν να γυρίσουν στην κοινωνική αποτελμάτωσι κάτω από την κάλυψι της τάξεως.

Αρνούνται να λάβουν υπ όψιν το ανθρώπινο στοιχείο του εργατικού προβλήματος.

Θέλουν να βάλουν τρικλοποδιά σε κάθε πρωτοβουλία....

Ζητούν να αποφύγουν την δημιουργία ενός ικανού κοινωνικού καταστατικού ... Αγνοούν την αξιοπρέπεια και το μεγαλείο της εργασίας, την ευγένεια της εργατικής οικογένειας, τις ανάγκες της, το άγχος της και την ευτυχία που δικαιούται.

Αυτή η περιφρόνησις του λαού και της εργασίας του, αυτή η άγνοια της ψυχής του, αυτή η εγκατάλειψις των καταβροχθισμένων από την ρυπαρότητα εστιών και η σαπισμένη ατμόσφαιρα, αυτή η ολική έλλειψις της υγειονομικής πολιτικής, εδημιούργησαν το πιο βδελυρό των αναταραχών. Μας οδήγησαν στο χείλος της κοινωνικής αβύσσου.

Να παρατείνουμε αυτήν την αναταραχή στο όνομα της τάξεως; Ποτέ. Οι άνδρες της τάξεως για μας, είναι εκείνοι που θα τολμήσουν να ανανεώσουν το κράτος... που θα δώσουν στην εκτελεστική εξουσία, την δυνατότητα, την διάρκεια και την αρμοδιότητα, στις Συντεχνίες, την επεξεργασία οικονομικών και κοινωνικών νόμων, στη διαχείρησι ζωή, εξυπνάδα, υπευθυνότητα.

Οι άνδρες της τάξεως για μας είναι εκείνοι που θα τολμήσουν να απελευθερώσουν την χώρα, την οικονομική και πολιτική ζωή από την δικτατορία του υπέρ καπιταλισμού.

Οι άνδρες της τάξεως είναι για μας εκείνοι που θα αναζητήσουν ακούραστα την καλυτέρευση - υλική και πνευματική - των πεπρωμένων του λαού που θα οικοδομήσουν την οικονομική δικαιοσύνη και θα πλησιάσουν τις τάξεις στην ευημερία, την τιμιότητα και τον Σεβασμό.

Οι άνδρες της τάξεως είναι για μας εκείνοι που θα ξεσηκώσουν όλες τις πνευματικές και διανοητικές δυνάμεις σε θέσι να  γαληνέψουν και να ανασυντάξουν τις ψυχές...

Η τάξις για μας είναι η πρόοδος και η αρμονία. ΄Οχι απραξία αλλά δημιουργία. Προσπάθεια καθημερινή.

Τάξις; Ναι. Αλλά τάξις νέα, για την σωτηρία της χώρας και του λαού.

RV

Η Διεθνής Κλίκα

Adolf Hitler - The International Clique (NWO) (Η Διεθνής Κλίκα) - Ελληνικοί Υπότιτλοι from SturmAbteilung on Vimeo.

RV

ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΕ ΒΑΣΙΛΙΑ!

 
Κωνσταντίνος Καρυωτάκης



Και ρίχτηκε με τ’ άτι του μες στων εχθρών τα πλήθια.

Tο πύρινο το βλέμμα του σκορπούσε την τρομάρα,

και το σπαθί του τη θανή. Στα χάλκινά του στήθια,

εξέσπασε η όργητα σε βροντερή κατάρα.



Εθόλωσαν τα μάτια του. Τ’ αγνό το μέτωπό του,

θαρρείς ο φωτοστέφανος της Δόξας τ’ αγκαλιάζει.

Κι έπεσε χάμου ο Τρανός! Θρηνήστε το χαμό του.

Μα, μη! Σε τέτοιο θάνατο ο θρήνος δεν ταιριάζει.



Κι έπεσε χάμου ο Τρανός! Κυλίστηκε στο χώμα,

ένας Τιτάν π’ ακόμα χτες εστόλιζ’ ένα θρόνο,

κι εσφάλισε – οϊμένανε! – για πάντ’ αυτό το στόμα,

που κάθε πίκρα ρούφαγε κι έχυν’ ελπίδες μόνο.



Μαρμαρωμένε Βασιλιά, πολύ δε θα προσμένεις.

Ένα πρωί απ’ τα νερά του Βόσπορου κει πέρα

θε να προβάλει λαμπερός, μιας Λευτεριάς χαμένης,

ο ασημένιος ήλιος. Ω, δοξασμένη μέρα!

Πηγή: thulebooks.gr

RV

ΔΥΟ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΛΛΗ

Πανηγυρίζει η Κανέλλη για την πτώση όπως εκτιμά της Χρυσής Αυγής και διότι όπως είπε στον Σκάι όπου είναι καλεσμένη «μειώνεται η απόσταση της σβάστικας από το έδαφος» (ή κάπως έτσι). Πλην όμως, η σχέση της Χρυσής Αυγής με τη σβάστικα και τον ναζισμό είναι ακριβώς η σχέση της Κανέλλη με το γυναικείο φύλο: Γεννήθηκε έτσι αλλά στην πορεία απομακρύνθηκε από τη φύση της. Και έτσι εξηγούνται τα διάφορα προβλήματά της…

Πηγή: Ευρωπαϊκή Αντίσταση

RV

Προς υπεράσπιση του Χίτλερ και του Εθνικοσοσιαλισμού του

Του William Luther Pierce 

Σύντομο βιογραφικό

Ο William Luther Pierce (1933-2002) ήταν ο αρχηγός του κινήματος «National Alliance», και πανεπιστημιακός καθηγητής. Ως καθηγητής στο Όρεγκον ήρθε σε επαφή και εντάχθηκε ως μέλος στις τάξεις του Αμερικανικού Εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος, ενώ ξεκίνησε τις μελέτες του στην ελληνική φιλοσοφία και την ελληνική ιστορία, εκφράζοντας στο περιβάλλον του την αγάπη του για το ελληνικό έθνος και την λατρεία του για το ελληνικό πνεύμα. Το 1966 έγινε σύμβουλος του ηγέτη του αμερικανικού Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος George Lickoln Rockwell, ενώ ανέλαβε αρχισυντάκτης στο κομματικό έντυπο «National Socialist World». 

Με τη δολοφονία του Rockwell το κίνημα χάνει την πλέον ικανή μορφή του, όμως ο William συνέχισε να εργάζεται με τους συντρόφους του. Το κόμμα άλλαξε ονομασία σε «National Socialist White People's Party» [NSWPP], ενώ ο Γουίλιαμ αποχώρησε κι ανέλαβε την ηγεσία της «National Youth Alliance».

Το 1974 ο William μετονόμασε την οργάνωση σε «National Alliance» και ανέδειξε ως έμβλημά της τον «Ρούνο της Ζωής», ενώ προσδιόρισε την οργάνωση ως «Εμπροσθοφυλακή για τη διάσωση της λευκής φυλής». Παράλληλα δημιούργησε τις εκδόσεις «National Vanguard Books» και τη ραδιοφωνική εκπομπή «American Dissident Voices».

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, τα πέρασε στην οικία του στη Δυτική Βιρτζίνια, κάνοντας ραδιοφωνικές εκπομπές και ελέγχοντας τις εκδοτικές εργασίες του κινήματος όπως τα περιοδικά «National Vanguard», «Free Speech» και «Resistance». Άφησε στο αμερικανικό Εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα μια πλούσια και ανεπτυγμένη παρακαταθήκη.

Προς υπεράσπιση του Χίτλερ και του Εθνικοσοσιαλισμού του

 

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η μεγάλη καμπή στην κατάρρευση της Δύσης. Εάν κάποια μεγάλη δυτική χώρα –συγκεκριμένα η Βρετανία, η Γαλλία ή η Αμερική- είχε την ακεραιότητα να αντισταθεί τους Εβραίους και να αποφύγει να παρασυρθεί μέσα στην παγκόσμια συνωμοσία τους εναντίον της Γερμανίας, δεν θα είχε συμβεί κανένας παγκόσμιος πόλεμος, παρά μόνο ένας πόλεμος μεταξύ της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας και της μαρξιστικής Σοβιετικής Ένωσης. Η Γερμανία θα είχε νικήσει, ο μαρξισμός θα είχε εξαλειφθεί και θα ήταν η αρχή του τέλους της εβραϊκής κυριαρχίας. 

Αντ’ αυτού, οι δυτικοί είχαν πειστεί από τους πουλημένους πολιτικούς τους, τους Ιουδαιο-χριστιανούς κληρικούς τους, και τους Εβραίους χειραγωγούς της κοινής γνώμης ανάμεσά τους, να πάρουν τα όπλα εναντίον των Γερμανών αδελφών τους σε μια ανίερη σταυροφορία να εξαλειφθεί ο Εθνικοσοσιαλισμός, έτσι ώστε ο εβραϊο-μαρξιστικός καρκίνος που είχαν εξαπολύσει στον κόσμο να μπορούσε να επιβιώσει. Πριν  τον Β'  Παγκόσμιο Πόλεμο, η Δύση ήταν ακόμα βιώσιμη: μετά όμως όχι. 

Η καταστροφή του 1945, με τον θρίαμβο του Εβραίου και των συμμάχων του, έκανε αναπόφευκτο το άνοιγμα των μεταναστευτικών κρουνών για τους μη-Λευκούς στη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Συνέπεια:  Η καταστροφή των Λευκών, αμερικάνικων, δημοσίων σχολείων - η θέσπιση νόμων που περιορίζουν τη Λευκή ελευθερία συνεταιρισμών και τα δικαιώματα των Λευκών εργοδοτών και ενοικιαστών (και με αυτούς την ελευθερία των Λευκών υπαλλήλων και ενοίκων) – η άνοδος του φεμινισμού, της ομοφυλοφιλίας, και της χρήσης ναρκωτικών – η αποσύνθεση της παραδοσιακής δομής της οικογένειας – η ραγδαία αύξηση των ποσοστών της επιμειξίας – και η εκτόπιση της υγιούς Λευκής τέχνης, μουσικής, λογοτεχνίας και δράματος από μια ιουδαιο-δημοκρατικο-χολιγουντιανή κουλτούρα της σαβούρας («Schlock culture»). Επίσης, οδήγησε στη μετάσταση του μαρξιστικού καρκίνου κατά πολλά και μεγάλα μήκη και πλάτη της Ευρώπης και την άνοδο της κακοήθους Σιωνιστικής δύναμης στην Παλαιστίνη-  μια δύναμη που θα είναι σίγουρα υποκινητής του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου. 

Επιβάλλεται σε εμάς που ακόμα ελπίζουμε ότι αρκετά υγιή γονίδια μπορούν να διασωθούν από το επερχόμενο χάος, το να κατανοήσουμε ό,τι μπορούμε για τον Β'  Παγκόσμιο Πόλεμο- για την εξέχουσα προσωπικότητά του, τον Αδόλφο Χίτλερ, και για την ιδεολογία του, τον Εθνικοσοσιαλισμό, από την εξάλειψη του οποίου λογικό συνεπακόλουθο ήταν όλα τα κακά που περιγράψαμε προηγουμένως. Γι’ αυτό η Εθνική Εμπροσθοφυλακή («National Vanguard”), συχνά έχει άρθρα για αυτά τα θέματα και θα συνεχίσει να έχει στο μέλλον. 

Όσο για τον «σοσιαλισμό» του Εθνικοσοσιαλισμού, μην αφήσετε τον εαυτό σας να εξαπατηθεί από τους εχθρούς του, ανάμεσα στους οποίους είναι οι υποστηρικτές της Νέας-Δεξιάς των Ιουδαιο-καπιταλιστών. Σαφώς δεν έχει με τίποτα να κάνει με τον σημιτικό σοσιαλισμό, τον οποίο πλάσαραν ο Μαρξ και οι συγγενείς του. Το πρώτο σλόγκαν των Εθνικοσοσιαλιστών του Αδόλφου Χίτλερ ήταν: «Το κοινό συμφέρον, πριν το προσωπικό συμφέρον!». Πίστευαν πως ο κάθε Γερμανός, είτε είναι εργοστασιάρχης είτε είναι επιστάτης, πρέπει να βάζει τα συμφέροντα του Έθνους του και της Φυλής του, πάνω από τα προσωπικά του συμφέροντα. Αυτό ήταν, αυτό που πραγματικά εννοούσαν με τον «σοσιαλισμό» του Εθνικοσοσιαλισμού.  

Θεωρούσαν ακόμα, ότι ήταν υποχρέωση των ηγετών του Έθνους, να μεριμνούν για τη σωματική υγεία όλων των μελών του Έθνους-  και όχι να φροντίζουν μόνο για τις ομάδες "ειδικού ενδιαφέροντος" ή να κερδίσουν διαγωνισμούς δημοτικότητας με την ευμετάβλητη και επηρεαζόμενη μάζα. 

Αυτά τα πιστεύω, καθόρισαν τη φυλετική, την οικονομική και την εκπαιδευτική πολιτική της κυβερνήσεως του Χίτλερ. Αυτή η κυβέρνηση ήταν «σοσιαλιστική», στο ότι αφιέρωσε πολλές από τις προσπάθειές της για να επιφέρει οικονομική ευημερία στην εργατική και μέση τάξη των Γερμανών, καθώς και τη φυλετική ποιότητα και φυλετική συνείδηση όλου του Έθνους. Αλλά δεν αποπειράθηκε να επιβάλει κάποιον τύπο τεχνητής «ισότητας» στους πολίτες, είτε επρόκειτο για την κοινωνική θέση ή για το εισόδημα. Και δεν αποθάρρυνε την επιχειρηματική δραστηριότητα μεμονωμένων Γερμανών πολιτών, εφόσον αυτές οι δραστηριότητες δεν ήταν επιβλαβείς στα εθνικά συμφέροντα. Η ατομική ιδιοκτησία όχι μόνο παρέμεινε ιερή στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, αλλά επιπλέον η κυβέρνηση θέσπισε νέους νόμους για να δώσει την δυνατότητα στους μικρούς αγρότες να αποφύγουν να χάσουν τα κτήματά τους από τοκογλύφους. 

Είτε αυτός είναι «σοσιαλισμός», ή όχι, η Εθνική Εμπροσθοφυλακή σίγουρα δεν είναι εναντίον του. Κλείνοντας, δεν θα σπάσουμε τη Σιωνιστική κατοχή των ΗΠΑ μέχρις ότου οι Λευκοί Αμερικανοί πάρουν μια συνειδητή απόφαση να βάλουν τα κοινά φυλετικά τους συμφέροντα πάνω από τα ατομικά τους συμφέροντα. 

-Dr. William L. Pierce

RV

Αντί περιτομής την ψήφο

Του Φαύνου η σάρκα δε μας ανήκει, 

Μήτε του αγίου τ’ όραμα. 

Αντί όστιας έχουμε τον Τύπο∙ 

Αντί περιτομής την ψήφο. 

Ίσοι κατά το νόμο, οι πάντες, 

Απαλλαγμένοι από τον Πεισίστρατο, 

Επιλέγουμε έναν απατεώνα ή έναν ευνούχο 

Να μας κυβερνήσει. 

Ezra Weston Loomis Pound

RV

ΜΠΡΑΒΟ FORZA NUOVA

Την περασμένη Κυριακή, μέλη της ιταλικής οργάνωσης Forza Nuova πλησίασαν την πλατεία του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό την ώρα που ο Πάπας Φραγκίσκος προσευχόταν, και ανάρτησαν ένα τεράστιο πανό που έγραφε: Μπεργκόλιο όπως Μπαντόλιο, γιατί ευλογεί τη μετανάστευση.

Χόρχε Μπεργκόλιο είναι το κοσμικό όνομα του Πάπα Φραγκίσκου και Πιέτρο Μπαντόλιο ήταν ο στρατηγός που, μετά τη σύλληψη του Μπενίτο Μουσολίνι το 1943, τον διαδέχθηκε στην ηγεσία της Ιταλίας και το όνομά του είναι συνώνυμο του προδότη. 

«Είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο στη Ρώμη, μια τέτοια επίθεση εναντίον του Ποντίφικα» γράφει η ισπανική εφημερίδα El Periodico.

«Σήμερα o Χόρχε Μπεργκόλιο συντάσσεται με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τους ακτιβιστές, τους δικαστές και τους πολιτικούς που ξεπουλιούνται στις Βρυξέλλες» έγραψε η Forza Nuova στο λογαριασμό της στο Facebook. Μια ανάρτηση που συνοδεύτηκε με εκατοντάδες σχόλια και τις ύβρεις εναντίον Πάπα Φραγκίσκου.

Λίγες ώρες μετά, το ιταλικό Facebook έκλεισε 23 σελίδες, με 2,4 εκατομμύρια οπαδούς, για τη διάδοση ψευδών ειδήσεων για τους μετανάστες, αντισημιτικά μηνύματα και τις ευρωπαϊκές εκλογές...

Η ελληνική ακροδεξιά θα τολμούσε ποτέ να εναντιωθεί στον προδοτικό ρόλο αρχιεπισκόπου και πατριάρχη; 

RV

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΘΟΥΛΗ: ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑΙ

Συγγραφέας: Ευάγγελος Κυριάκης

Εκδοτικός οίκος: ΘΟΥΛΗ

Σελίδες: 30

ISBN: 978-960-99924-6-6

Το βιβλίο «Μαρξιστικαί ουτοπίαι» είναι μία μελέτη, συνοπτική αλλά άκρως περιεκτική και διαφωτιστική και, κυρίως, αντικειμενική, γραμμένη από τον νομικό και δημοσιογράφο Ευάγγελο Κυριάκη, σχετικά με την οικονομική θεωρία του μαρξισμού. Ο μαρξισμός έχει επηρεάσει τον τρόπο που σκεφτόμαστε αλλά και πράττουμε στον τομέα της οικονομίας και των οικονομικών, πολύ περισσότερο απ’ όσο γνωρίζουμε και φανταζόμαστε: αυτό έγινε είτε λόγω της αποδοχής των μαρξιστικών θέσεων είτε λόγω της υποτίμησής τους, όπως επισημαίνει και ο Κυριάκης. 

Σύμφωνα με τον συγγραφέα πρέπει

«α) να μελετήσωμεν κατά βάθος την μαρξιστικήν θεωρίαν και (να) εισχωρήσωμεν εις την θεωρητικήν της συγκρότησιν και β) (να) αντιτάξωμεν κατ’ αυτής, την ιδικήν μας νέαν αναδημιουργικήν κοσμοθεωρίαν...» Αυτό κάνει και ο Κυριάκης: χωρίς αφορισμούς, με επιστημονικό τρόπο στο πλαίσιο της συνοπτικής μελέτης του, κρίνει και αποδεικνύει τον ψευδή, ουτοπικό και παραπλανητικό χαρακτήρα της μαρξιστικής οικονομικής θεωρίας.

Απόσπασμα από το βιβλίο: 

«...Πρέπει εξ άλλου, να αναγνωρίσωμεν ότι ο μαρξισμός αποτελεί ένα οικοδόμημα με οξυτάτας και δημαγωγικάς ιδέας, αι οποίαι αναπήδησαν σχεδόν όλαι, εκ των αστικών οικονομικών θεωριών του Σμιθ και Ρικάρντο. Αυτό ακριβώς, αποτελεί το σπουδαιότερο επιχείρημα του Μαρξ, ότι δηλαδή, ούτος εχρησιμοποίησε, αυτές τις αστικο-λιμπεραλιστικάς οικονομικάς ιδέας, δια να αποδείξει εις τους εργάτας, ότι μόνον διά του κομμουνισμού θα ελευθερούντο από το εκμεταλλευτικόν σύστημα, της αστικής κοινωνίας. Δεν πρέπει συνεπώς, να ριψοκινδυνεύσωμεν διαφόρους κρίσεις - αρκετά διαδεδομένας εις τα αστικά κράτη - ότι δήθεν ο μαρξισμός ευρίσκεται εις το στάδιον της θεωρητικής καταρρεύσεως. Η ανυπομονησία μας αύτη, δεν θα εφανέρωνε τίποτε άλλο, ειμή επιπολαιότητα και θα απετέλει μέγα σφάλμα.

Η θεωρία του Μαρξ δεν καταρρέει, εφ’ όσον οι αντίπαλοί της εξακολουθούν να πλανώνται επί της ισχύος της και δεν καταπολεμούν αυτήν δια των ιδίων θεωρητικών μέσων...» 

Περιεχόμενα: Πρόλογος - Μαρξιστικά ψεύδη - Ανάλυση: η έννοια της «αξίας χρήσεως» και του «αγαθού»/Πλούτος και αξία/Παραγωγική εργασία/Υπεραξία/Ανταλλαγή εμπορευμάτων/Λύσις του κοινωνικού ζητήματος/θεωρία της «συσσωρεύσεως» - Κριτική -   Το καθήκον μας

Το βιβλίο ''ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑΙ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

RV

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΘΟΥΛΗ: ΤΟ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΟΝ ΚΡΑΤΟΣ

 

Συγγραφέας: Carlalberto Grillenzoni

Εκδόσεις: Θούλη

Μετάφραση: Νίνος Παπαμιχάλης, Πέτρος Φρέδας

Επιμέλεια: Δημήτριος Βεζανής

Σελίδες: 371

ISBN: 978-960-99924-2-8

Πρόκειται για μία αναλυτική παρουσίαση του δόγματος του Συντεχνιακού Κράτους, το οποίο, κατά το συγγραφέα «είναι ακριβώς απόρροια της αρμονικής συνεργασίας όλων εκείνων των στοιχείων άτινα αποτελούν την ζωήν του Έθνους, συγκεντρωμένων υπό μιας ενωτικής αρχής και με προοπτικήν το γενικόν συμφέρον, μέσω του οποίου προστατεύονται τα κατ’ ιδίαν συμφέροντα». Το συντεχνιακό δόγμα αντικαθιστά την «αρχή της μη παρεμβάσεως του Κράτους» του φιλελευθερισμού με την συντεχνιακή αρχή. Αντικαθιστά ακόμη την πάλη των τάξεων, των μαρξιστών, για την οποία ο συγγραφέας εξηγεί ότι επεβλήθη στις μάζες, με την συνεργασία και την αλληλεγγύη. Η Εθνική Οικονομία εκπροσωπεί και αποτελεί εκδήλωση όλων των οικονομικών και παραγωγικών δυνάμεων της χώρας.

Η εργασία οργανώνεται σε συντεχνίες οι οποίες έχουν μόνο το όνομα κοινό με τον απηρχαιωμένο θεσμό. Αντιθέτως αποτελούν «..εκδηλώσεις της εθνικής αλληλεγγύης και μέσον αναπτύξεως της παραγωγής και πρέπει να αποβλέπουν όχι εις την ισοπέδωσιν των ικανοτήτων και δυνάμεων των κατ’ ιδίαν ατόμων της ολότητος, αλλά εις την αξιοποίησιν και ανάπτυξιν αυτών».

Το έργο αυτό εξεδόθη πρώτη φορά – από τις εκδόσεις Εστία – το 1935, σε μια εποχή, δηλαδή, που στην Ιταλία το συντεχνιακό δόγμα είχε τύχει εφαρμογής.

Το βιβλίο »ΤΟ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΟΝ ΚΡΑΤΟΣ» μπορείτε να το βρείτε εδώ

RV

ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΚΑΙ Η ΓΗ ΘΑ ΤΡΕΜΕΙ

πηγή: Ευρωπαϊκή Αντίσταση

RV

ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ

"8 Μαΐου, μόνο ηλίθιοι γιορτάζουν" 

    Το ημερολόγιο δείχνει 8 Μαΐου. Είναι η γιορτή των νικητών του Μεγάλου Πολέμου. Αύριο, στην Κόκκινη Πλατεία θα εκτυλιχθούν, για άλλη μία φορά, θλιβερές σκηνές στις οποίες θα δεσπόζει το σφυροδρέπανο. Θα τιμήσουν τον Στάλιν, τα γκουλάγκ, τις εκτελέσεις και τα βασανιστήρια εκατομμυρίων αντιφρονούντων, ενώ δήμιοι και βιαστές θα τιμηθούν ακόμη μία φορά κάτω από τις κόκκινες σημαίες με το κίτρινο αστέρι. Ο παλιάτσος του διεθνούς Σιωνισμού Πούτιν δεν θα πει καμία αλήθεια, δεν θα πει ούτε μια λέξη για τα πιο άγρια εγκλήματα που έζησε ποτέ η ανθρωπότητα και τα εκατομμύρια των νεκρών του κομμουνισμού. Θα μιλήσει και πάλι για τον "μεγάλο πατριωτικό πόλεμο".

    Και οι Εσθονοί; Οι Λετονοί; Οι Λιθουανοί, οι Ουκρανοί, οι Ούγγροι, οι Ρουμάνοι, οι Πολωνοί και τόσοι άλλοι Ευρωπαίοι; Θα γιορτάσουν, άραγε, και αυτοί τον "μεγάλο πατριωτικό πόλεμο"; Θα πάνε κι εκεί οι Ρώσοι "απελευθερωτές"; Και τι στολές θα φορούν στην παρέλαση; Της KGB, της securitate, της stasi;

Όχι! Αυτοί δεν θα γιορτάσουν στις πατρίδες τους κανενός είδους απελευθέρωση. Μόνο, θα τρέξουν στα νεκροταφεία να θρηνήσουν τους νεκρούς τους, να αφήσουν λουλούδια στους τόπους εκτελέσεων και στα κελιά των φυλακών της σοβιετικής σκλαβιάς. Και ίσως θυμηθούν να σιγοψιθυρίσουν κάποιο τραγούδι για την όμορφη πατρίδα τους που τόσα υπέστη από τους σοβιετικούς "απελευθερωτές". Ρωτήστε τους και θα σας πουν αυτοί τι είναι "πατριωτικός πόλεμος".

    Θα γιορτάσουν, άραγε, οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι τον νέο κόσμο των νικητών; Τι ακριβώς θα γιορτάσουν; Την εισβολή στις πατρίδες τους των εκατομμυρίων αλλοφύλων; Τις στρατιές των ανέργων; Τις στρατιές των αστέγων; Το τέλος της Τέχνης; Τον θάνατο των ποιητών και της μουσικής; Τον θάνατο του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού και την επιβολή της jazz και της εκφυλισμένης τέχνης; 

    Ποιο μπορεί να είναι σήμερα το μέλλον των νέων Ευρωπαίων; Υπάρχει έστω και ένας ειλικρινής άνθρωπος, που να χαίρεται με τον νέο κόσμο των νικητών; Θα γιορτάσουν, αλήθεια, οι Ευρωπαίοι την υποδούλωση των εθνών τους στους διεθνείς πιστωτές; Θα γιορτάσουν τη χρεωκοπία όλων των κρατών της Ευρώπης και την υποδούλωσή τους στους τοκογλύφους; Σε ποιους είναι υποθηκευμένες οι ζωές των Ευρωπαίων; Ποιοι είναι οι διεθνείς πιστωτές; Σε ποιους χρωστάνε όλα τα κράτη της γης; 

    Αυτοί είναι οι νικητές του πολέμου. Και αυτοί είναι που γιορτάζουν.

    Τα διεθνή χρηματιστήρια είναι που γιορτάζουν, η Γκόλντμαν Σακς είναι που γιορτάζει και η οικογένεια Ρότσιλντ. Γιορτάζει η διεθνής κλίκα στο Σίτι του Λονδίνου και στο χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης. 

   Εμείς, όμως, δεν γιορτάζουμε. Δεν έχουμε τίποτε απολύτως να γιορτάσουμε, σήμερα. Δεν μας συγκινούν οι διεθνείς χρηματαγορές ούτε οι μαρξιστικές και φιλελεύθερες εβραϊκές θεωρίες περί δικαίου. Γνωρίσαμε το δίκαιο και τον ανθρωπισμό τους. Και αντικρίζοντας τον κόσμο που γεννήθηκε μετά την 8η Μαΐου του 1945, μπορούμε να πούμε με υπερηφάνεια: 

Ο ΧΙΤΛΕΡ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ! 

Ristorante Verona