ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΟΥΖΒΕΛΤ

 

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και απόλυτα εμπεριστατωμένη έρευνα και μελέτη, γραμμένη το 1940, η οποία εξετάζει την ιστορία των εβραίων στην Αμερική από την ανακάλυψή της και μετά –και όχι μόνο κατά την εποχή του Ρούζβελτ! Ο von Leers,  αναφέροντας πάντα τις πηγές του, ερευνά την εγκατάσταση των εβραίων στην Αμερική και τη σταδιακή αύξηση του αριθμού τους. Ακολούθως, αποκαλύπτει την ολοένα αυξανόμενη επιρροή τους στην πολιτική των Η.Π.Α. μέχρι του σημείου να κυβερνούν αυτοί πίσω από τον Ρούζβελτ, τον οποίον ώθησαν να συνταχθεί με τη Σοβιετική Ένωση και να πολεμήσει κατά της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας. Η επιρροή αυτή ασκήθηκε μέσω διαφόρων ενώσεων και επιτροπών, τις οποίες ο συγγραφέας κατονομάζει, επίσης μέσω των επεμβάσεων των ραβίνων αλλά και του ελέγχου του εγκλήματος. Ο  von Leers τεκμηριώνει απόλυτα τις αναφορές και τα συμπεράσματά του, βασίζεται σε εβραϊκές, κατά βάση, πηγές και αναφέρει τα ονόματα των σημαντικών εβραίων που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στις Η.Π.Α., από της ιδρύσεώς τους ως και το ξέσπασμα του Β΄Ππ.  Το ύφος είναι γλαφυρό και η συνεχής απόδειξη των ισχυρισμών τού συγγραφέα κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον τού αναγνώστη, και καθιστά τη μελέτη απαραίτητη για κάθε ερευνητή της ιστορίας και της πολιτικής. 

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ

RV

Εθνικοσοσιαλιστική Ταινιοθήκη

 

 

 

 

πηγή

RV

Ελληνική Επανάσταση: η Επανάσταση για τη δημιουργία Έθνους-Κράτους

 

Peter von Hess (1792-1871) Έλληνες μάχονται ανάμεσα σε αρχαία ερείπια, 1829 

Ένα ενδιαφέρον άρθρο υπό τον τίτλο: ''Tο νόημα της Ελληνικής Επανάστασης'' το οποίο διαβάσαμε στο ηλεκτρονικό site της Καθημερινής  και θέλουμε να το μοιραστούμε μαζί σας.

Το ’21 αποτελεί το πρώτο επιτυχημένο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα στον Παλαιό Κόσμο της Ευρώπης κατά τον 19ο αιώνα. Προηγούνται οι αντιαποικιακές επαναστάσεις των ΗΠΑ και (εν μέρει) της Νότιας Αμερικής. Αλλά στην Ευρώπη το μόνο παρόμοιο είναι η Γαλλική Επανάσταση, που οδήγησε όχι στην αποκατάσταση της γαλλικής δημοκρατίας, αλλά στη βραχύβια αυτοκρατορία του Ναπολέοντα και στην παλινόρθωση των μοναρχικών καθεστώτων από το 1815. Aλλες απόπειρες γίνονται σχεδόν ταυτόχρονα με την εθνεγερσία των Ελλήνων – στην Ισπανία και στην Ιταλία. Αλλά εις μάτην.

Οι Eλληνες, ωστόσο, χάρη στις εκκλήσεις που κάνει η ηγεσία τους για την υποστήριξη των λαών και των κυβερνήσεων της Ευρώπης, αλλάζουν την ιστορική πορεία όλης της ηπείρου – εφόσον αναγνωρίζεται για πρώτη φορά η πλήρης ανεξαρτησία του ελληνικού κράτους με πρωτόκολλο του Φεβρουαρίου του 1830. Από τότε, οι παρόμοιες αναγνωρίσεις καινούργιων εθνών-κρατών διαδέχονται η μία την άλλη: του Βελγίου το 1831, της Ιταλίας και της Γερμανίας το 1871, των υπόλοιπων βαλκανικών κρατών από το 1878 ώς το 1913, της Τουρκίας το 1923, και από τότε πάει λέγοντας. Oπως έχω υποστηρίξει αλλού, οι Eλληνες είναι οι πρωτοπόροι: η ελληνική ανεξαρτησία σημαδεύει την κρίσιμη καμπή από την παλιά Ευρώπη των πολυεθνικών αυτοκρατοριών προς την καινούργια (και σημερινή), που βασίζεται στην αυτοδιάθεση αυτόνομων εθνών-κρατών (ακόμα και μέσα στο πλαίσιο της Ε.Ε.). Δεν ξέρω για ποιο λόγο, αλλά το γεγονός αυτό δεν τονίζεται όπως έπρεπε, ούτε στη διεθνή ούτε, όσο ξέρω, στην ελληνική ιστοριογραφία. Aλλο νόημα του ’21 προκύπτει από τη διαχρονία του ελληνισμού. Tόσο πολύ έχουμε συνηθίσει την ιδέα της εθνικής αποκατάστασης, είτε ως «παλιγγενεσίας» είτε ως «συνέχειας» του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, ώστε να επισκιάσει το γεγονός ότι ούτε στην αρχαιότητα ούτε κατά τον Μεσαίωνα δεν υπήρχε τίποτε παρόμοιο με το ελληνικό έθνος-κράτος όπως διαμορφώνεται ως αποτέλεσμα της Επανάστασης.

Παρ’ όλες τις αξιοθαύμαστες επιτυχίες τους σε τόσους άλλους τομείς, οι αρχαίοι ποτέ δεν κατάφεραν να εφεύρουν ένα σύστημα ικανό να ρυθμίσει τις διακρατικές σχέσεις των πόλεων-κρατών τους. Η εμμονή στην «αυτονομία» της καθεμιάς είχε ως αποτέλεσμα την απορρόφησή τους πρώτα από το (ελληνικό κι αυτό, βέβαια) βασίλειο των Μακεδόνων και στη συνέχεια από τους Ρωμαίους. Αργότερα, το Βυζάντιο υπήρξε ως κράτος, και μάλιστα ως αυτοκρατορία, για πολλούς αιώνες, χωρίς να αυτοπροσδιοριστεί επισήμως ως «Ελλάδα» ή να χαρακτηρίσει τους κατοίκους του «Eλληνες», παρά το γεγονός ότι η γλώσσα και η παιδεία τους ήταν η ελληνικές. Αυτός είναι άλλος λόγος που η αποκατάσταση και η εμπέδωση του έθνους-κράτους από τη δεκαετία του 1820 είναι τόσο φοβερό κατόρθωμα – ένα κατόρθωμα, ας μην ξεχάσουμε, που ανήκει στους νεότερους, όχι στους αρχαίους.

Πηγή

RV

200 ΧΡΟΝΙΑ

   Διακόσια χρόνια μετά την έναρξη της Μεγαλειώδους Ελληνικής Επανάστασης, οι ήρωες που τιμούμε, διάσημοι και αφανείς, δεν είναι μακρινοί ούτε ξένοι. Είναι κοντινοί, είναι συγγενείς μας, οι προπαππούδες και οι προγιαγιάδες μας. Στις τουλάχιστον εξακόσιες χιλιάδες νεκρούς των πρώτων χρόνων του Αγώνα –ένας πολύ βαρύς φόρος αίματος, ειδικά αν σκεφθεί κανείς ότι στην πρώτη απογραφή του ελληνικού κράτους ο πληθυσμός εκτιμήθηκε περίπου στο ένα εκατομμύριο– περιλαμβάνονταν μέλη της οικογένειας καθενός από εμάς. Με όλους αυτούς, που εγκατέλειψαν κάθε προσωπική επιθυμία και ελπίδα, και υποτάχθηκαν με χαρά στο μεγάλο όνειρο της ελευθερίας της πατρίδας έχουμε ίδιο όνομα, ίδιο βλέμμα, ίδιο χαμόγελο, μιλάμε την ίδια γλώσσα, έχουμε το ίδιο αίμα. 

   Η επέτειος των 200 χρόνων δεν είναι οι κρατούντες και τα φερέφωνά τους, που, όπως ήταν αναμενόμενο, αμαύρωσαν την επέτειο με τις ντροπιαστικές δηλώσεις και  αναφορές τους. Η  επέτειος των 200 χρόνων γιορτάζεται πρώτα από όλα στην ψυχή και το μυαλό μας, και είναι μια ευκαιρία για εξύψωση του εθνικού φρονήματος, μια ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε ξανά την άμεση σύνδεσή μας με τους Επαναστάτες, να ακούσουμε το «βούισμα που απόμεινε στον αέρα», να νιώσουμε τη φυλετική συνέχεια και μαζί με τη χαρά και τη συγκίνηση που φέρνει αυτή η αίσθηση, να μην αδιαφορήσουμε για τη βασανιστική υπόμνηση: Η μεγάλη Ελληνική Επανάσταση που άρχισε λίγες γενιές πιο πριν δεν έχει ολοκληρωθεί…

Πηγή: Ευρωπαϊκή Αντίσταση

RV

Ο ΛΟΡΔΟΣ ΒΥΡΩΝ ΑΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΣΤΟΥΣ "ΥΨΗΛΟΥΣ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΥΣ"

 

… Λένε, πως ξένοι θα βαλθούν, λεύτερους να σας κάνουν

    Μα έχουν εμπόρους βασιλιάδες

    Που κι αυτοί σαν τους αγάδες

    Όπου τη βρουν τη λευτεριά από τον λαιμό την πιάνουν.

    Τη λευτεριά τη θεωρούν φτηνή πραμάτια.

    Την πωλούν την αγοράζουν

    Και γι’ ανθρωπισμό φωνάζουν. 

    Παραπλανούνε τους λαούς, ρίχνουν στάχτη στα μάτια.

    

    Από τη νάρκη ξυπνητοί χουφτιάστε τα σπαθιά σας

    Μες στην καρδιά η ελπίδα

    Θερμή χρυσή ηλιαχτίδα

    Δώστε τα όπλα σας ζεστά για νίκη στα παιδιά σας. 

        (Από τον «Δον Ζουάν», μετάφρ. Σίτσα Καραϊσκάκη)

Συνέχεια εδώ

Στα χρώματα της γαλανόλευκης εμβληματικά κτήρια σε όλο τον κόσμο

 

Υπήρξαν πάντως χώρες που ανταποκρίθηκαν θερμά. Αντιθέτως, άλλες επέλεξαν να προσφέρουν το λιγότερο δυνατό; Aλλες αρνήθηκαν διακριτικά και άλλες που «έδειξαν πόρτα» στην έκκληση της Αθήνας, υιοθετώντας, μάλιστα, μία ωμή γλώσσα που απείχε από τη διπλωματική.

Η Πολωνία δέχτηκε να φωταγωγηθεί εμβληματικό κτήριο της Βαρσοβίας. Ο Έλληνας πρέσβης εκεί Μιχαήλ Ευστράτιος Δαρατζίκης ενημέρωσε το υπουργείο Εξωτερικών ότι «υπέβαλα ιδέα φωταγωγήσεως εμφόρτου Ιστορίας και συμβολισμού Προεδρικού Μεγάρου (πρόσοψη)». Συνεχίζει, μάλιστα, ενημερώνοντας, ότι αξιωματούχος της προεδρίας, ζήτησε να μάθει ένα κεντρικό σύνθημα, το μήνυμα της Ελληνικής Επανάστασης. Ο πρέσβης πρότεινε το σύνθημα «για τη δική μας και τη δική σας ελευθερία». Αυτό είπε ο Πολωνός ιατρός Αλεξάντερ Κουζάνσκι που ήρθε στην Ελλάδα και έλαβε μέρος στην Επανάσταση του 1821.

Ο Καναδάς ανήκει στις χώρες που ανταποκρίθηκαν, σπεύδοντας να τιμήσει την Ελλάδα και την ελληνική κοινότητα που ζεί εκεί. Στο δημαρχείο του Βανκούβερ κυματίζει η γαλανόλευκη σημαία. Ο Δήμος της πόλης έχει υψώσει ούτε μία, ούτε δύο, αλλά 56 σημαίες για την ιστορική επέτειο. Παρά τους περιορισμούς που επιβάλλει η πανδημία, φέτος οι ομογενείς θα συγκεντρωθούν με τα αυτοκίνητά τους στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου και Αγίου Δημητρίου. Εκεί θα ξεκινήσει η πρωτότυπη αυτή παρέλαση.

Η Αυστραλία επίσης ανήκει στους ένθερμους υποστηρικτές της Ελλάδας.

Η φημισμένη όπερα του Σιδνεϊ θα φωταγωγηθεί με τα χρώματα της ελληνικής σημαίας για να τιμηθεί με αυτό τον τρόπο η επέτειος. Την σχετική ανακοίνωση έκανε η πρωθυπουργός της Πολιτείας της Νέας Νότιας Ουαλίας. 

Στις ΗΠΑ επίσης λαμβάνει χώρα μία καμπάνια. Το Σαν Φρανσίσκο και η Βοστώνη είναι από τις πόλεις που συμμετέχουν. Το Δημαρχείο του Σαν Φρανσίσκο θα φωτιστεί με τα χρώματα της ελληνικής σημαίας από τις 19 μέχρι τις 25 Μαρτίου, ενώ θα πραγματοποιηθεί και έπαρση της σημαίας. 

Στο Βέλγιο, to Manneken Pis, θα «ντυθεί» Εύζωνας. Το φημισμένο αγαλματάκι των Βρυξελλών θα μεταμορφωθεί, σε μία ειδική τελετή που θα πραγματοποιηθεί παρουσία του εκεί Έλληνα πρεσβευτή Διονυσίου Καλαμβρέζου. Οι κακές γλώσσες, όμως, κάνουν λόγο για «πολλά λόγια και λίγα έργα», καθώς ούτε σημαιοστολισμός επετεύχθη, ούτε φωταγώγηση.

Η Ιρλανδία θα ανταποκριθεί στο ελληνικό αίτημα. Οι σχέσεις των δύο χωρών είναι πολύ καλές και δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι λίγες ημέρες νωρίτερα, με πράσινο χρώμα φωταγωγήθηκε το Παναθηναϊκό Στάδιο, συμμετέχοντας έτσι στη γιορτή της Ημέρας του Αγίου Πατρικίου. Πέρυσι, είχε ντυθεί στα πράσινα η Πύλη του Αδριανού. Στη Ρουμανία θα φωταγωγηθεί το κτήριο του Πανεπιστημίου με την ελληνική σημαία κατά την εθνική εορτή της Ελλάδας. Στη Λετονία, ναι μεν θα φωταγωγηθεί κτήριο, αλλά όχι στις 25 Μαρτίου, αλλά στις 23! Στη Φινλανδία, πραγματοποιήθηκε φωταγώγηση του ιστορικού κτηρίου, που είναι η έδρα του πρωθυπουργού και το οποίο βρίσκεται στην κεντρικότερη πλατεία του Ελσίνκι.

Γερμανία: Το Ντίσελντορφ υψώνει τη γαλανόλευκη στα 240 μέτρα.  Με τη γαλανόλευκη και τα ελληνικά χρώματα θα ντυθεί ο Πύργος του Ρήνου στο Ντίσελντορφ την 25η Μαρτίου, ένα εκ των πιο εμβληματικών κτιρίων της γερμανικής πόλης, τιμώντας την συμπλήρωση 200 χρόνων από την ελληνική επανάσταση.

Το ψηλότερο σημείο της πόλης θα φωταγωγηθεί με τα εθνικά χρώματα. Για τουλάχιστον 3 ώρες θα πραγματοποιηθεί ένα lazer show το οποίο θα αποτυπώνει τα «200 χρόνια Ελλάδα» στα γερμανικά μαζί με μια σειρά από φωτορυθμικούς σχηματισμούς οι οποίοι θα απεικονίζουν όλα τα σύμβολα της επανάστασης.

Ορατά από όλα τα σημεία του Ντίσελντορφ θα είναι μεταξύ άλλων όλες οι ελληνικές σημαίες και η σφραγίδα της Φιλικής Εταιρείας. Δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο στο Ντίσελντορφ.

Ο Γερμανικός Τύπος για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση: «Είμαστε όλοι Έλληνες»! "Wir sind alle Griechen" δηλαδή «Είμαστε όλοι Έλληνες». Με αυτόν τον τίτλο η Süddeutsche Zeitung παρουσιάζει μακροσκελές αφιέρωμα για την Ελληνική Επανάσταση του 1821 με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων! Η εφημερίδα της Βαυαρίας ξεκινά το αφιέρωμα από την Αγία Λαύρα και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και αναδεικνύει το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» που συνόδευσε την εξέγερση των Ελλήνων. Αναφέρεται στην κατάσταση που επικρατούσε εκείνη την εποχή στην Ελλάδα, έπειτα από 400 χρόνια κυριαρχίας των Οθωμανών, ενώ καταγράφει τα ορόσημα των επαναστατικών προσπαθειών στο εξωτερικό, με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και την Φιλική Εταιρία και με τις φιλελληνικές δράσεις στην Γερμανία, την Αγγλία, την Ελβετία, την Γαλλία, την Ιταλία και τις ΗΠΑ. Ως επίλογο ο συντάκτης της SZ επιλέγει απόσπασμα από το ποίημα του Λόρδου Βύρωνα, «Τελευταία λόγια για την Ελλάδα»: «Τόσο παράφορη η λαχτάρα μου για σένα, τόσο δυνατή η μαγεία σου ή τόσο αδύναμος έχω πια καταντήσει».

Το Μόναχο θα φωτίσει στις 25 Μαρτίου τα Προπύλαια, τα οποία χτίστηκαν από τον Λουδοβίκο Α' ως Μνημείο για την Ελληνική Επανάσταση! 

Υπήρξαν, όμως, και χώρες που δεν θέλησαν να συμμετάσχουν στους εορτασμούς. Κάποιοι ήταν κομψοί στην άρνησή τους και άλλοι προκλητικοί, όπως προαναφέραμε. Ενδεικτική η περίπτωση της Δανίας. Στο αίτημα του εκεί πρέσβη Νικόλαου Κοτροκόη, η απάντηση ήταν ωμά απορριπτική. Παρά το γεγονός ότι ο κ. Κοτροκόης απέστειλε σειρά προτάσεων, η Γενική Γραμματεία του Κοινοβουλίου τις απέρριψε όλες. Συγκεκριμένα απάντησε ότι το Κοινοβούλιο υψώνει σημαίες ξένων κρατών μονάχα κατά τη διάρκεια επισκέψεων ξένων ηγετών.

Αρνήθηκε επίσης να φωταγωγήσει το κτήριο, υποστηρίζοντας ότι «απλά δεν έχουμε τέτοιου είδους παράδοση». Εντύπωση προκαλεί ότι η δανική πλευρά αρνήθηκε να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε εκδήλωση που προτάθηκε, με τη δικαιολογία ότι «δεν υπάρχει αρκετός χρόνος». Χαρακτήρισε, μάλιστα, την επέτειο των 200 ετών «πολιτικό γεγονός, με το οποίο δεν ασχολείται». Ο Έλληνας πρεσβευτής δεν το έβαλε κάτω. Ετοίμασε βιντεοσκοπημένο μήνυμα για τους Δανούς δημοσιογράφους και τις υπόλοιπες πρεσβείες στην Κοπεγχάγη. Επιχείρησε να συνεργαστεί με το Ελληνικό Ινστιτούτο Δανίας, αλλά και να δημιουργήσει ένα βίντεο με παιδιά Ελλήνων νέο-μεταναστών. Τα δανικά ανάκτορα ούτε καν απάντησαν. Εντέλει, απευθύνθηκε στην Ένωση Βιομηχανιών, η οποία ήταν η μόνη που δέχθηκε να φωταγωγηθεί το κτήριό της, το οποίο βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της πόλης.

Δεν επέδειξε αντίστοιχη διάθεση ο πρέσβης της Σουηδίας. Η σουηδική πλευρά αρνήθηκε με ένα ξερό όχι την ελληνική πρόταση. Ο Έλληνας πρεσβευτής στην Στοκχόλμη Ανδρέας Φρυγανάς, μάλιστα, ούτε καν ενημέρωσε το υπουργείο Εξωτερικών, με τη δικαιολογία ότι μιας και η απάντηση ήταν αρνητική δεν είχε δοθεί εντολή να ενημερώσει την Κεντρική Υπηρεσία!

Ούτε η Ολλανδία ανταποκρίθηκε στο αίτημα να τιμήσει την ελληνική επέτειο, φωταγωγώντας κάποιο εμβληματικό κτήριο, αλλά με το ζόρι δέχθηκε να τοποθετηθεί σε κάποιον λόφο η ελληνική σημαία. Η πλέον περίεργη απάντηση ήρθε από την Ισπανία. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του εκεί  Έλληνα πρεσβευτή, η απάντηση και της κυβέρνησης, αλλά και του δήμου θύμιζε τον Σκρουτζ: «Αν θέλετε να φωταγωγηθεί κάτι, να πληρώσετε το ρεύμα»! Η Ιταλία, πάντως, ανταποκρίθηκε και η ελληνική πρεσβεία στη Ρώμη έχει ήδη κάνει τις σχετικές συνεννοήσεις. Η στάση που επέδειξαν εταίροι και σύμμαχοι σ’ ένα τέτοιο ζήτημα μπορεί να μην επισκιάζει τη σημασία της επετείου, αλλά κάτι δείχνει, δεδομένου ότι τέτοιες τιμητικές πράξεις πραγματοποιούνται σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Γι’ αυτό και η ελληνική διπλωματία δεν πρέπει απλά να προσπεράσει τις απαντήσεις.

Όπως επιβάλλεται στις διεθνείς σχέσεις, όσοι ουσιαστικά προσέβαλαν την Ελλάδα θα πρέπει να το βρουν μπροστά τους. Πώς; Σε ζητήματα που τους ενδιαφέρουν, η Αθήνα πρέπει να επιδείξει τουλάχιστον επιφυλακτικότητα, αν όχι άρνηση, προκειμένου να τους στείλει το μήνυμα ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι χωρίς κόστος. 

πηγή

RV

22 Μαρτίου 1821: Ιδρύεται ο Ιερός Λόχος

 

 

22 Μαρτίου 1821: Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης συγκροτεί στη Φώξανη της Μολδοβλαχίας τον Ιερό Λόχο από εθελοντές σπουδαστές. Στο παρελθόν, όλες οι αντι-σουλτανικές επαναστάσεις των λαών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ακολουθούσαν το ίδιο μοτίβο τακτικής. Ελαφρές ομάδες ενόπλων συγκεντρώνονταν και ξεκινούσαν αντάρτικο εκμεταλλευόμενες τα όρη, στενωπούς, ερήμους ή ό,τι άλλο προσέφερε το έδαφος της περιοχής, χτυπούσαν και διέφευγαν. Αξιωματικός του τσαρικού στρατού, ο Υψηλάντης προέκρινε τη δημιουργία ενός επιλέκτου σώματος που θα πολεμούσε με τον «ευρωπαϊκό» τρόπο και του οποίου οι βετεράνοι θα αποτελούσαν την «ψυχή» του επαναστατικού σώματος, το φυτώριο από όπου θα προέρχονταν οι αξιωματικοί του στρατού του. Οι νέοι σπουδαστές συγκέντρωναν τα προσόντα για αυτό το όραμα και η μονάδα έλαβε το όνομα του Ιερού Λόχου.

Αυθεντικό χιτώνιο Ιερολοχίτη. Ανήκε στον Φιλικό και επαναστάτη Κωνσταντίνο Ξενοκράτη, που μαζί με τον αδερφό του Πασχάλη εντάχθηκαν στον Ιερό Λόχο και πολέμησαν στο Δραγατσάνι και κατόπιν στην επανάσταση στην Ελλάδα. Ο Πασχάλης Ξενοκράτης έπεσε μαχόμενος κατά τη μάχη του Σκουλενίου ενώ ο Κωνσταντίνος επέζησε, επέστρεψε στο Βουκουρέστι και βοήθησε με ευεργεσίες την πατρίδα του (σχολείο στο Σαμάκοβο Θράκης, Ξενοκράτειο Παρθεναγωγείο Μεσολογγίου, Ξενοκράτειο Νοσοκομείο Βουκουρεστίου). Το 1899 δώρισε τη στολή του, που φορούσε κάθε χρόνο στην επέτειο της 25ης Μαρτίου, τα όπλα και τη σφραγίδα του στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών, όπου εκτίθενται σήμερα. Είναι η μοναδική στολή του σώματος που σώζεται σήμερα (φωτογραφία: Εθνικό Ιστορικό Μουσείο)

Η αρχική δύναμη που συγκροτήθηκε στη Φώξανη (σημ. Focșani) ήταν 120 άνδρες, που αφού ολοκλήρωσαν την εκπαίδευσή τους, παρέλασαν με τη μαύρη στολή (Ουσσάρου) και το μαύρο φέσι χωρίς γείσο με τη νεκροκεφαλή και τα σταυρωτά οστά μπροστά στους αρχηγούς με επικεφαλής τον διοικητή τους, Γεώργιο Καντακουζινό (ο Φιλικός Αθανάσιος Τσακάλωφ ήταν υποδιοικητής). Η εμφάνιση των Ιερολοχιτών και τα σύμβολά τους παρέπεμπαν στην θυσία και τον θάνατο για το ιδανικό της ελευθερίας και της τιμής.

Η στολή τους προήλθε από το ανεξάρτητο σύνταγμα του Φρειδερίκου-Γουλιέλμου, δούκα του Μπράουνσβαϊχ-Βόλφενμπουτελ που είχε συγκροτήσει μια μικτή δύναμη πεζικού, ελαφρού ιππικού και πυροβολικού 2,500 ανδρών για να πολεμήσει κατά του Ναπολέοντα το 1809. Η δύναμη του Φρειδερίκου απελευθέρωσε την πόλη και την περιοχή της (έστω και προσωρινά) κερδίζοντας το προσωνύμιο «Μαύρη Λεγεώνα» ή «Μαύρη Στρατιά» (Schwarze Schar ή Schwarze Legion), ηττήθηκε και διέφυγε με βρετανικά πλοία στην Ισπανία όπου καταστράφηκε κατά τις μάχες εκεί. Ο ίδιος ο «Μαύρος Φρειδερίκος» πέρασε στην Βρετανία, έλαβε το βαθμό του αντιστρατήγου και πολέμησε με τους Βρετανούς μέχρι που σκοτώθηκε το 1815 στη μάχη του Κάτρ Μπρα. 

Απεικόνιση τυφεκιοφόρου του Συντάγματος του Μπράουνσβαϊχ το 1809. Η στολή και τα διακριτικά είναι σχεδόν ίδια με του Ιερού Λόχου 12 χρόνια αργότερα. Τον 19ο αιώνα η κατασκευή στολών και υποδημάτων ήταν μια απαιτητική διαδικασία καθώς η εκβιομηχάνιση έκανε τα πρώτα της βήματα και οι στολές και ο εξοπλισμός ήταν πολύ ακριβή υπόθεση (εικόνα: Osprey Men-at-Arms)

Σύντομα, περισσότεροι εθελοντές θα συνέρρεαν και θα πύκνωναν τις τάξεις του Ιερού Λόχου ανεβάζοντας τον αριθμό του στους 400 περίπου άνδρες μέχρι την άφιξη των επαναστατών στην πόλη του Τιργκόβιστε (Târgoviște). Μαζί τους συγκροτήθηκε και απόσπασμα Ουσσάρων με χρήματα του πρίγκηπα της Μολδαβίας, Μιχαήλ Σούτζου. Ατυχώς, η νικηφόρος πορεία του Ιερού Λόχου, που θα πολεμήσει αποτελεσματικά στο Γαλάτσι, τη Σλάτινα, το Σκουλένι και το Σέκου, θα λάβει τέλος στο Δραγατσάνι, τον Ιούνιο.

Ο Ιερός Λόχος πολεμά στο Δραγατσάνι (πίνακας του Peter von Hess, Μουσείο Μπενάκη)

RV

Δανία: Η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που λέει σε Σύρους πρόσφυγες να επιστρέψουν στην πατρίδα τους γιατί είναι πλέον ασφαλής

 

Η Δανία έγινε η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που λέει σε Σύρους πρόσφυγες ότι πρέπει να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, υποστηρίζοντας ότι είναι πλέον ασφαλής.

Σύμφωνα με την Daily Telegraph οι Αρχές στη Δανία προχώρησαν στα μέσα Ιανουαρίου στην ανάκληση των αδειών παραμονής 94 προσφύγων από τη Δαμασκό, κρίνοντας πλέον ασφαλή την πρωτεύουσα της Συρίας και τη γύρω περιοχή. Οι πρόσφυγες θα σταλούν τώρα σε κέντρα απέλασης, αλλά δεν θα υποχρεωθούν να φύγουν, αν και οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θεωρούν ότι η κυβέρνηση της Δανίας δεν δίνει καμία άλλα επιλογή στους πρόσφυγες από το να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Ο υπουργός Μετανάστευσης της Δανίας, Ματίας Τεσφάγιε, είπε τον περασμένο μήνα ότι η χώρα του ήταν «εξαρχής ανοικτή και ειλικρινής» απέναντι στους πρόσφυγες από τη Συρία. «Τους καταστήσαμε σαφές ότι η άδεια παραμονής τους είναι προσωρινή και μπορεί να ανακληθεί αν δεν χρειάζονται πλέον προστασία», δήλωσε. «Πρέπει να παράσχουμε προστασία στους ανθρώπους για όσο διάστημα τη χρειάζονται. Αλλά όταν βελτιώνονται οι συνθήκες στην πατρίδα, ένας πρώην πρόσφυγας πρέπει να επιστρέφει εκεί και να ξαναρχίζει τη ζωή του εκεί», πρόσθεσε.

Το κυβερνών κεντροαριστερό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Δανίας έχει υιοθετήσει σκληρή γραμμή στο προσφυγικό για να αντιμετωπίσει τις πιέσεις από κόμματα της Δεξιάς. Η πρωθυπουργός Μέτε Φρένρικσεν έχει υποσχεθεί να μειώσει στο ελάχιστο το ποσοστό των αιτούντων άσυλο στη χώρα και μολονότι η Γερμανία έχει κρίνει παλαιότερα ότι εγκληματικά στοιχεία μπορούν να απελαθούν πίσω στη Συρία, η Δανία είναι πλέον η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που λέει ότι μπορούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους πρόσφυγες από τη Συρία. Η απόφασή της να συμπεριλάβει στις ασφαλείς ζώνες την επαρχία Rif Dimashq σημαίνει ότι θα επανεκτιμηθεί το καθεστώς άλλων 350 Σύριων προσφύγων που διαμένουν στη χώρα, πέραν άλλων περίπου 900 από τη Δαμασκό.

Πηγή

RV

ΞΕΦΡΑΓΟ ΑΜΠΕΛΙ Ο… ΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΟΣ ΕΒΡΟΣ

Καθημερινό φαινόμενο η παραβίαση των συνόρων από αλλόφυλους, που εισβάλλουν ανενόχλητοι στην Ελλάδα. Σε ξέφραγο αμπέλι φαίνεται ότι έχουν μετατραπεί τα χερσαία σύνορα του Εβρου. Όπως μπορείτε να δείτε τόσο στο βίντεο, αλλόφυλοι εισβολείς κυκλοφορούν μέρα μεσημέρι στο χωριό Μεγάλο Δέρειο και περπατούν με όλη την άνεση τους μέσα σε αυτό, συνεχίζοντας την πορεία τους για το εσωτερικό της χώρας με κατεύθυνση προς Κομοτηνή.

 Έβρος: αλλόφυλοι εισβολείς… αλωνίζουν μέρα μεσημέρι, ΒΙΝΤΕΟ

 

Πηγή

RV

Charles Bukowski: Σβάστικα

  

Το μικρό διήγημα, «Σβάστικα», αποτελεί μέρος των διηγημάτων του βιβλίου του Bukowski «Talesofordinarymadness» στην αμερικάνικη έκδοση. Η «Σβάστικα» δημοσιεύτηκε στα τέλη της δεκαετίας του εξήντα σε κάποιο απ’ τα περιοδικά με τα οποία συνεργάζονταν ο Βukowski. Και μόνο ο τίτλος συνήθως έφτανε για να κάνει αυτό το διήγημα απαγορευτικό προς δημοσίευση. Το διήγημα είναι ένα είδος τηλεοπτικού θρίλερ πάνω στην έμμονη ιδέα της επιστροφής του Φύρερ και τον «μύθο» της μη ανεύρεσης του πτώματος του Χίτλερ. Η πρωτοτυπία του διηγήματος βασίζεται στο διαφορετικό χρώμα του ως προς τη συνήθη θεματολογία του Bukowski. Το διήγημα αυτό αποτελεί τη βόμβα σ’ όλη τη λογοτεχνική δημιουργία του Bukowski. Για το λόγο αυτό θεωρήθηκε προτιμότερο από την πλευρά των διάφορων ανά τον κόσμο εκδοτών, για ιδεολογικοπολιτικούς κι εμπορικούς λόγους, να μη συμπεριλαμβάνεται στην ολοκληρωμένη μετάφραση του βιβλίου. 

(από την Εισαγωγή του Δ. Σαββίδη)

Το βιβλίο ''Σβάστικα'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

RV

13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1945

 

RV

6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ: ΔΙΠΛΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ

 

    Η 6^η Φεβρουαρίου είναι μια διπλή επέτειος: αυτή της μεγαλειώδους αντισημιτικής συγκέντρωσης – απόπειρας πραξικοπήματος Γάλλων εθνικιστών και πατριωτών στο Παρίσι, της 6^ης.2.1934, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη δολοφονία  22 ανθρώπων, μεταξύ αυτών και του ελληνικής καταγωγής εθνικιστή Cambo Costa, και τον τραυματισμό περισσοτέρων από χίλιους. Είναι, επίσης, η επέτειος της δολοφονίας του μεγάλου Γάλλου Εθνικοσοσιαλιστή λογοτέχνη και δημοσιογράφου Ρομπέρ Μπραζιγιάκ. Είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται για σύμπτωση. Η ημερομηνία που η Γαλλική Δημοκρατία της εποχής της Κάθαρσης επέλεξε για να οδηγήσει τον Ρομπέρ Μπραζιγιάκ στο εκτελεστικό απόσπασμα στο φρούριο Montrouge στο Παρίσι δεν ήταν τυχαία, αλλά αποτελούσε ένα μήνυμα εκδικητικότητας, μια απόδειξη ότι οι εχθροί μας δεν ξεχνούν. Έντεκα χρόνια μετά την άνανδρη δολοφονία 22 πατριωτών, έλαβε χώρα η ακόμη πιο άνανδρη δολοφονία ενός μεγάλου λογοτέχνη, τον οποίον η εμπειρία της 6^ης Φεβρουαρίου 1934 αφύπνισε γρήγορα και τον οδήγησε στον Εθνικοσοσιαλισμό, κάτι που προκύπτει από τα γραπτά του, ιδίως τα πολιτικά του άρθρα.

    Ο Ρομπέρ Μπραζιγιάκ συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο για τις ιδέες του, τις οποίες εξέφραζε μέσα από τα άρθρα του: για τον αντισημιτισμό του, την επίκριση για την εμπλοκή της Γαλλίας σε πόλεμο με τη Γερμανία (παρ’ όλα αυτά ό ίδιος επιστρατεύθηκε το 1940, και μάλιστα συνελήφθη από τους Γερμανούς και κρατήθηκε αιχμάλωτος από τον Ιούνιο του 1940 ως το τέλος Μαρτίου του 1941), για την πίεση να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι της εμπλοκής αυτής, για την υποστήριξή του στο καθεστώς Βισύ, αλλά και γιατί όλα αυτά τα εξέφρασε με μια χαρισματική πένα. Το ταλέντο του ήταν επίσης το «έγκλημά» του. Πρέπει, ακόμη, να σημειωθεί ότι οι εβραϊκοί κύκλοι τον παρακολουθούσαν στενά από πριν ακόμη από τον πόλεμο.

    Στις 19 Ιανουαρίου 1945, στη δίκη του η οποία ήταν μία παρωδία, επέδειξε πίστη και περηφάνια. Δεν εξεδήλωσε κάποια μετάνοια, το αντίθετο, υποστήριξε τον εαυτό του, τις ιδέες του και τις επιλογές του. Όταν άκουσε τη θανατική ποινή, είπε «Τιμή μου»! Σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής, την επόμενη ημέρα το Υπουργείο Εξωτερικών του Ράιχ έδωσε μέσω του εκπροσώπου του Dr Schmidt συνέντευξη Τύπου, στην οποία ανακοίνωσε την καταδίκη του Ρομπέρ Μπραζιγιάκ και δήλωσε ότι οι υπεύθυνοι θα λογοδοτήσουν ενώπιον των γερμανικών δικαστηρίων για εγκλήματα κατά της δύναμης κατοχής και για παράβαση των νόμων που ίσχυαν στη Γαλλία, κάτι που δυστυχώς λόγω της εξέλιξης του πολέμου δεν συνέβη (εφημερίδα France-Soir της 21ης Ιανουαρίου 1945).

Περισσότερα εδώ

RV

G. P. U. ( The Red Terror) ( 1942) Ελληνικοί Υπότιτλοι

 

Πηγή: SturmAbteilung

RV

ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΑ ΙΜΙΑ;

 

Του Παν. Μαρίνη

 — Το 1912 Η Ελλάς στο ερώτημα των αφρόνων και ανθελλήνων «θέλετε πόλεμο», απήντησε ότι ασφαλώς θέλει τον πόλεμο! Όταν ο τουρκικός στόλος εξήλθε από τα Στενά διά να διεκδικήση την κυριαρχίαν στο Αιγαίον τότε η Ελλάς εδέχθη την πρόκλησιν και εγένοντο οι ναυμαχίες της Λήμνου και της Έλλης. Εις αυτές η Ελλάς κατεναυμάχησε τον τουρκικόν στόλον!

— Ποίον ήτο το αποτέλεσμα; Ότι έκτοτε και επί έναν ΑΙΩΝΑ ακριβώς, η Τουρκία ΔΕΝ ετόλμησε να αμφισβητήση την Ελληνικήν κυριαρχίαν επί του Αιγαίου! Η Ελλάς εγένετο «Αρχιπελαγικόν κράτος» άνευ ουδεμίας αμφισβητήσεως!

— Τί συνέβη στα Ίμια;;

1) Η Τουρκία εσκέφθη να δοκιμάση την τύχην της εξερχομένη στο Αιγαίον διά πρώτη φορά μετά τον Ιανουάριον του 1913 (Ναυμαχία της Έλλης)!

2) Τότε η Ελλάς ΔΕΝ εδέχθη την πρόκλησιν! Έβαλε την ουράν υπό τα σκέλη και υπεχώρησε ατάκτως! ΔΕΝ ήθελε τον πόλεμον! Φοβουμένη δε ότι ο τουρκικός στόλος θα μάς καταδιώξη και είναι δυνατόν να εγκατασταθή και στο Φάληρον, εζήτησε την βοήθειαν των Αμερικανών παρακαλώντας να συγκρατήσουν την τουρκικήν ορμήν! Οι Αμερικανοί συμπεριφερθέντες φιλελληνικά πράγματι συνεκράτησαν τους Τούρκους που η υποχώρησίς μας τούς ανεπτέρωσε το ηθικόν! Η Ελλάς μάλιστα τους ευχαρίστησε επισήμως το άλλο πρωΐ από το βήμα της Βουλής, «Ευχαριστούμε τους Αμερικανούς», είπε συγκινημένος ο πρωθυπουργός!

3) Ποίον ήτο το αποτέλεσμα; Ότι η Ελλάς εν τοῖς πράγμασι ΠΑΡΕΔΩΣΕ την κυριαρχίαν του Αιγαίου στούς Τούρκους!

4) Έχουν την κυριαρχίαν του Αιγαίου οι Τούρκοι;; Ασφαλώς! Προχθές στην Βουλή όπου ο κ. Τσίπρας ανέφερε τα 12 μίλλια, το αναφαίρετον δικαίωμά μας, τότε ο πρωθυπουργός τον κατακεραύνωσε λέγων με οργίλον ύφος: «ΔΕΝ πιστεύω να θέλετε πόλεμο!»

5) Φυσικά ο Έλλην ΔΕΝ θέλει πόλεμο, ΡΑΓΙΑΣ θέλει να είναι! Διά τούτο λέγομε «η Ελλάς ΔΕΝ εδέχθη την πρόκλησιν» κι όχι «η κυβέρνησις Τάδε», ΔΙΟΤΙ ο Έλλην όταν ενοχλείται γνωρίζει να επαναστατή και να εκδιώκει σκαιώς τους ηγέτες που θίγουν τα συμφέροντά του!! Όμως ηκούσθησαν ΜΗΔΕΝ διαμαρτυρίες μετά τα Ίμια, όπως και μετά την προχθεσινήν δήλωσιν του πρωθυπουργού, με την οποίαν ανεγνώρισε ρητώς την τουρκικήν κυριαρχίαν του Αιγαίου!

6) Τί σημαίνουν οι «Διερευνητικές συνομιλίες»;; Προπαρασκευαστική πράξις διά να υπογραφή επίσημος συνθήκη, τροποποιούσα τα σχετικά μέρη της Συνθήκης της Λωζάννης και αναγνωρίζουσα και τυπικώς την τουρκικήν κυριαρχίαν επί του Αιγαίου και των πέριξ θαλασσών (την Τουρκολιβυκή συμφωνία - την έλλεψιν ΑΟΖ του συμπλέγματος της Μεγίστης κλπ)! 

7) ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο Ελληνισμός μετά τον επικείμενον θάνατόν του, εις το Επέκεινα θα έχη καιρόν να αντιληφθή το διατί ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΑΤΗΡ ΠΑΝΤΩΝ ΕΣΤΙ !!! 

RV

88

 30.1.1933 - 30.1.2021

Αποσπάσματα από ομιλία του Αδόλφου Χίτλερ το 1937 σχετικά με την ανάληψη της εξουσίας στις 30 Ιανουαρίου του 1933

...Τον καιρό που ταξίδευα σε όλη τη χώρα, απλώς ως  ομιλητής, δεχόμουν συχνά το ερώτημα από τους ανθρώπους της αστικής τάξης γιατί πιστεύαμε ότι ήταν αναγκαία μια επανάσταση, αντί να εργαστούμε μέσα στο πλαίσιο της καθιερωμένης πολιτικής τάξης και με τη συνεργασία των κομμάτων που ήδη υπήρχαν, ώστε να βελτιώσουμε, μ’ αυτόν τον τρόπο, εκείνες τις συνθήκες που θεωρούσαμε σαθρές και επιβλαβείς. Γιατί έπρεπε να υπάρξει ένα νέο κόμμα, και ιδίως γιατί μια νέα επανάσταση;

    Η απάντηση που έδωσα τότε μπορεί να εκτεθεί με τα ακόλουθα λόγια: 

    1. H παρακμή και η διάλυση της γερμανικής ζωής, της στάσης ζωής αλλά και της θέλησης για εθνική αυτοσυντήρηση, δεν μπορούν να εξαλειφθούν με μια απλή αλλαγή κυβέρνησης. Πολλές από αυτές τις αλλαγές είχαν ήδη λάβει χώρα, δίχως να φέρουν ουσιαστική βελτίωση στη δυστυχία που υπάρχει στη Γερμανία. Όλοι αυτοί οι κυβερνητικοί ανασχηματισμοί ωφέλησαν μόνο τους ηθοποιούς που πήραν μέρος στο έργο· αλλά τα αποτελέσματα ήταν σχεδόν πάντα αρνητικά για τα συμφέροντα του λαού. Καθώς περνούσε ο χρόνος, η σκέψη και η πρακτική του λαού μας παρεξέκλιναν σε δρόμους αφύσικους και επιβλαβείς. Μία από τις αιτίες που προκάλεσαν αυτή την κατάσταση είναι η δομή του Κράτους μας και οι μέθοδοι διακυβέρνησης που ήταν ξένες προς τον εθνικό μας χαρακτήρα, την ιστορική μας εξέλιξη και τις εθνικές μας ανάγκες.     

Το κοινοβουλευτικό–δημοκρατικό σύστημα δεν μπορεί να απομονωθεί από τα άλλα συμπτώματα της εποχής. Μια κρίσιμη κατάσταση δεν μπορεί να θεραπευτεί με τη συνεργασία με τις αιτίες που την προκάλεσαν, αλλά με μια ριζική εξάλειψη αυτών των αιτιών. Ως εκ τούτου, υπό αυτές τις συνθήκες, ο πολιτικός αγώνας πρέπει απαραίτητα να πάρει τη μορφή επανάστασης. 

 2. Μία τέτοια επαναστατική ανασυγκρότηση είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί από τους στυλοβάτες και τους, περισσότερο ή λιγότερο υπαίτιους, εκπροσώπους του παλαιού καθεστώτος ή από τις πολιτικές οργανώσεις που ιδρύθηκαν υπό την παλαιά μορφή του Συντάγματος. Ούτε θα ήταν δυνατό να το επιτύχουμε αυτό συνεργαζόμενοι με αυτούς τους θεσμούς, αλλά μόνο εγκαθιδρύοντας ένα νέο κίνημα που θα πολεμήσει εναντίον τους, έχοντας ως σκοπό μια ριζοσπαστική αναμόρφωση στην πολιτική, πολιτιστική και οικονομική ζωή. Και αυτή τη μάχη πρέπει να την δώσουμε, θυσιάζοντας ακόμη και τη ζωή και το αίμα μας, αν χρειαστεί.

Σχετικά με αυτό, αξίζει να παρατηρήσουμε ότι όταν το μέσο πολιτικό κόμμα κερδίσει μια κοινοβουλευτική νίκη, καμιά ουσιαστική αλλαγή δεν λαμβάνει χώρα στην ιστορική πορεία των ανθρώπων ή στην εικόνα της δημόσιας ζωής· ενώ μια γνήσια επανάσταση που προκύπτει από μια βαθιά ιδεολογική πίστη οδηγεί πάντα σε έναν μετασχηματισμό πολύ εντυπωσιακό, που γίνεται αισθητός και στον έξω κόσμο. 

     Σίγουρα κανείς δεν θα αμφισβητήσει το γεγονός ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια η πιο μεγαλειώδης επανάσταση σάρωσε σαν θύελλα τη Γερμανία. Ποιος θα μπορούσε να συγκρίνει αυτή τη νέα Γερμανία με εκείνην της 30ής Ιανουαρίου, τέσσερα χρόνια πριν, όταν έδωσα τον όρκο μου πίστης μπροστά στον αξιοσέβαστο Πρόεδρο του Ράιχ; 

Μιλώ για την Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση. Αλλά αυτή η επαναστατική πορεία στη Γερμανία είχε ένα ιδιαίτερο, δικό της χαρακτήρα, που μπορεί να ήταν ο λόγος για τον οποίο στο εξωτερικό αλλά και σε αρκετούς συμπατριώτες μας δεν μπόρεσε να γίνει κατανοητή η βαθιά φύση της μεταμόρφωσης που συνετελέσθη. Δεν αρνούμαι ότι αυτό το ιδιαίτερο γνώρισμα, που υπήρξε για εμάς το πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του τρόπου με τον οποίο έλαβε χώρα η Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση —ένα χαρακτηριστικό για το οποίο μπορούμε να είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι— εμπόδισε μάλλον παρά βοήθησε να κάνουμε αυτό το μοναδικό ιστορικό γεγονός κατανοητό στο εξωτερικό και σε μερικούς δικούς μας ανθρώπους. Γιατί η Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση ήταν από μόνη της μια επανάσταση στην επαναστατική παράδοση.

Συνέχεια εδώ

RV 

ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΓΕΝΝΑΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

 

Οι άνθρωποι που ξεχύνονται στους δρόμους της Ουάσινγκτον και πολιορκούν και μπαίνουν στο Καπιτώλιο είναι οι γενναίοι απόγονοι εκείνων των πρώτων Ευρωπαίων, των πιο γενναίων, των εκλεκτών που ξεκίνησαν για μια άγνωστη ήπειρο, αντιμετώπισαν τους κινδύνους της θάλασσας και πατώντας το πόδι τους στη νέα γη αντιμετώπισαν, δάμασαν και υπέταξαν χίλιους κινδύνους, τέρατα, τη μανία μιας άγριας φύσης. Είναι επίσης οι απόγονοι των Επαναστατών του 1776, απόγονοι ηρώων, και ο λόγος που διαδηλώνουν σήμερα δεν είναι ο Τραμπ, ο Τραμπ είναι η αφορμή, ο πραγματικός λόγος είναι η οργή τους για την καταπίεση που υφίστανται, η αίσθηση υπεροχής τους, η περηφάνια τους, η αίσθηση ότι αυτό που ζουν δεν τους ταιριάζει, τους προσβάλλει, τους υποτιμά και τους καθιστά κατώτερους των προγόνων τους. Και όλοι αυτοί που θεωρούν υπεύθυνο τον Τραμπ και πιστεύουν ότι με έναν του λόγο αυτό θα σταματήσει, ας σκεφθούν ότι αυτή η διαδήλωση, αυτή η αντίδραση γίνεται χωρίς να υπάρχει πραγματικός ηγέτης και τι θα συμβεί όταν θα υπάρξει ένας άξιος Ηγέτης...

Πηγή: Ευρωπαϊκή Αντίσταση

RV

2021: ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

 

Πηγή: Ευρωπαϊκή Αντίσταση

RV

Titanic ( 1943) Ελληνικοί Υπότιτλοι

 

 

https://archive.org/details/@photiusg

RV

97 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

 

πηγή

RV

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Β΄ ΚΑΙ 4η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

«.... Ο κόσμος κυβερνάται από πολύ διαφορετικά πρόσωπα από εκείνα που φαντάζονται αυτοί που δεν βρίσκονται πίσω από τη σκηνή».

Βενιαμίν Ντισραέλι

Γεώργιος Β΄ 

Επικεφαλής του ελληνικού κράτους, ανώτατος πολιτειακός άρχων και δημιουργός της 4ης Αυγούστου ο Γεώργιος Β΄ παραμένει ένα πρόσωπο σκοτεινό για το οποίο ελάχιστα έχουν γραφτεί. Bασιλιάς στην Ελλάδα, κατά τα κρίσιμα έτη του Β΄ Ππ, περιέργως σχεδόν κανείς δεν αναφέρεται σε αυτόν. Η μία οδός επί της οποίας βρίσκεται το προεδρικό μέγαρο και το μέγαρο Μαξίμου φέρει το όνομά του: Οδός Γεωργίου Β΄.

Ποιος ήταν ο Γεώργιος Β΄ 

Ο Γεώργιος Β΄, γιος του Κων/νου Α΄ και της πριγκίπισσας Σοφίας, γεννήθηκε στην Αθήνα, στη βασιλική έπαυλη Τατοΐου το 1890. Ανήλθε στον ελληνικό θρόνο το 1922 μετά τη μικρασιατική καταστροφή και παραιτήθηκε μόλις έναν χρόνο μετά, ύστερα από αποτυχημένο φιλοβασιλικό πραξικόπημα. Δυστυχώς για την πατρίδα μας, ο άνθρωπος αυτός δεν ένιωθε καμία σύνδεση με την Ελλάδα και τους Έλληνες. Μάλιστα, δεν δίσταζε να δηλώνει την αντιπάθεια και περιφρόνησή του με κάθε ευκαιρία: «Αυτοί οι Έλληνες» έγραφε, διαχωρίζοντας τον εαυτό του από αυτούς, τους οποίους χαρακτήριζε «φριχτούς Βαλκάνιους». Στα 31 του χρόνια παντρεύτηκε την δεύτερη εξαδέλφη του, πριγκίπισσα Ελισάβετ της Ρουμανίας. Έφυγε από την Ελλάδα το 1923 και μετακόμισε στο Βουκουρέστι. Ο γάμος του όμως δεν κράτησε πολύ. Χώρισε σχεδόν αμέσως, έφυγε και από «αυτούς τους φριχτούς Βαλκάνιους» και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αγγλία κάτω από την προστασία του εκεί Βασιλιά Γεωργίου Ε΄. 

    Ο Γεώργιος Β΄ δεν φημιζόταν για την ευστροφία του. Όλοι συμφωνούσαν σε αυτό. Για τον Γ. Α. Βλάχο της "Καθημερινής", που τον υποστήριξε σθεναρά, ήταν «εστεμμένος φελλός», για τον Ναπολέοντα Ζέρβα «ηλίθιος Γλιξβούργος», και για τον πρόεδρο των ΗΠΑ Φραγκλίνο Ρούζβελτ «απλά κουφιοκέφαλος». Ο ίδιος ο Τσώρτσιλ, που έκανε τα αδύνατα δυνατά για να τον επαναφέρει στον ελληνικό θρόνο μετά τη λήξη του Β΄ Ππ, έτρεχε έντρομος να αποφύγει κάθε συνάντηση μαζί του, δηλώνοντας στον πρέσβη της Μεγάλης Βρετανίας στην Ελλάδα, ότι «θα ήταν προτιμότερο να ήταν μουγγός». 

Ο «απλά κουφιοκέφαλος» κατά Ρούζβελτ

Μπορεί να μην διακρινόταν για την οξύνοιά του, όμως παρέμενε ένα χαρτί στα χέρια της αγγλικής πολιτικής. Ήταν εξαρτημένος από τους Βρετανούς, αφού αφενός τελούσε υπό την προστασία τους αφετέρου αν ήθελε να επιστρέψει στον θρόνο μόνον αυτοί θα μπορούσαν να τον επαναφέρουν στην Ελλάδα. Με λίγα λόγια ήταν ένας εξόριστος μονάρχης, εξαρτημένος από τους προστάτες του, χαμηλής ευφυίας που δεν αγαπούσε τις υπηκόους του.

Θα μπορούσε να μην είχε διαδραματίσει κανέναν ρόλο και να παραμείνει στην αγαπημένη του Αγγλία μέχρι το τέλος του. Όμως η περίοδος του μεσοπολέμου και τα γεγονότα οδήγησαν τον Γεώργιο Β΄ ξανά στον ελληνικό θρόνο και την Ελλάδα στην δικτατορία της 4ης Αυγούστου.

Από τις αρχές της δεκαετίας του '30, η άνοδος του Εθνικοσοσιαλισμού στη Γερμανία κινητοποίησε τη γνωστή διεθνή κλίκα, η οποία, φοβούμενη ότι ο Χίτλερ θα πάρει την εξουσία, έσπευσε να προλάβει ενδεχόμενη προσχώρηση κρατών/κυβερνήσεων προς το γερμανικό στρατόπεδο. Κράτη και κυβερνήσεις έπρεπε με κάθε τρόπο να παραμείνουν υπό τον έλεγχό τους. 

 

Ο Εθνικοσοσιαλισμός κέρδιζε συνεχώς οπαδούς και φίλους και όχι μόνον στη Γερμανία. Επιπλέον, είχε κατορθώσει να πετύχει στην οικονομία, παρ' όλο τον πόλεμο, και ο Χίτλερ έκανε πράξη αυτά που διακήρυττε χωρίς συμβιβασμούς. Η αντίδραση της διεθνούς κλίκας δεν άργησε να έρθει. Μια σειρά από πραξικοπήματα έλαβαν χώρα στην Ευρώπη όπου και εγκαθιδρύθηκαν προσωρινές δικτατορίες (Ρουμανία, Αυστρία, Γιουγκοσλαβία, κ.ά.) με σκοπό να σταματήσει την επέκταση και την αύξηση της επιρροής της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας. Αυτή τη μοίρα είχε και η Ελλάδα, η οποία τελούσε, ήδη, υπό τον έλεγχο της Αγγλίας. Η Αγγλία επέλεξε με σχολαστικότητα και προσοχή τα πρόσωπα που θα τοποθετούσε στην Ελλάδα. 

Τα πρόσωπα που επιλέγονται για πολιτικούς ρόλους πρέπει να πληρούν διάφορα κριτήρια, ανάλογα με την εποχή και τα έθνη, αλλά το πρώτο και σπουδαιότερο κριτήριο είναι πάντα το  πόσο πιστά και πόσο ελεγχόμενα είναι. Η πίστη για να αξιολογηθεί θέλει χρόνο. Αυτός είναι ο λόγος που επιλέγονται παλαιοί γνώριμοι οι οποίοι έχουν αξιολογηθεί και δοκιμασθεί. Τον δε έλεγχό τους αναλαμβάνουν οι μυστικές υπηρεσίες. Αυτές φτιάχνουν ένα προφίλ και στη συνέχεια εντοπίζουν αδυναμίες και τρόπους χειρισμού. Τοποθετούν, δε, δίπλα τους άλλους πράκτορες για τον απόλυτο έλεγχό τους. Με αυτά τα πράγματα δεν παίζουν και είναι πολύ σχολαστικοί. Με λίγα λόγια δεν αφήνουν τα πράγματα στην τύχη. Τα στελέχη των μυστικών αυτών υπηρεσιών επιλέγονται προσεκτικά και προετοιμάζονται συστηματικά σε κάθε τι που ο ρόλος τους απαιτεί. Πολλές φορές χρησιμοποιούνται πόρνες και άλλα τρίτα πρόσωπα που επιλέγονται πάντα ανάλογα με την περίπτωση. 

Οι πράκτορες

Στα τέλη του 1932 σε μια άγρια σκήτη στην απόκρημνη πλαγιά του ΑΘΩΝΟΣ, σκαρφάλωσε με ευκινησία αγριοκάτσικου ένας oρθόδοξος ασκητής. Ποιος ήταν αυτός; Ο oρθόδοξος ασκητής ήταν γιος του λόρδου Μπάλφουρ, από τα μεγαλύτερα ονόματα του ΣΙΤΥ του Λονδίνου. 

 Ντέιβιντ Μπάλφουρ 

Ο λόρδος Ντέιβιντ Μπάλφουρ γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1903 και καταγόταν από μια οικογένεια που προσέφερε πρωθυπουργούς, υπουργούς, ναυάρχους και στρατηγούς στη Βρετανία.  Είναι ένας άνθρωπος με σπουδές στα πανεπιστήμια της Πράγας, του Σάλτσμπουργκ, της Ρώμης και αργότερα των Αθηνών. Γνωρίζει εκτός από τη μητρική του γλώσσα τα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ρωσικά, πολωνικά και ελληνικά και αργότερα θα μάθει και τουρκικά.

Πληροί όλα τα κριτήρια της Ιντέλλιτζενς Σέρβις. Η αποστολή που του δίνεται απαιτεί κοπιώδη προετοιμασία και απόλυτη αφοσίωση. Πριν ακόμη φθάσει στον Άγιον όρος θα γίνει ρωμαιοκαθολικός μοναχός και θα ενταχθεί στο τάγμα των Βενεδικτίνων. Υπηρέτησε για λίγο στη Μονή του Τάγματος στο Chevetogne του Βελγίου. Πρόκειται για μοναστήρι με ξεχωριστή δράση καθώς όλοι οι μοναχοί εξειδικεύονται στην Ορθόδοξη Θεολογία και Δογματική. Μάλιστα προσπαθούν να βοηθήσουν την προσέγγιση των δύο Εκκλησιών...  

Το έργο του Μοναστηριού και του ηγουμένου της Lambert Beauouin καταστρέφεται με απόφαση του Βατικανού όταν τρεις μοναχοί, ο Μπάλφουρ, ο Εβραίος Lev Gillet και ο Alexis van der Mensbrugghe, εγκαταλείπουν τον Ρωμαιοκαθολικισμό για χάρη της Ορθοδοξίας... 

Ο Μπάλφουρ πήρε το ορθόδοξο σχήμα με τη βοήθεια Ρώσων κληρικών της διασποράς και ονομάζεται Δημήτριος.

Εμφανίζεται στο Άγιον Όρος και εγκαθίσταται αρχικά στο λεγόμενο Ρωσικό Μοναστήρι, (Ακόμη σήμερα σχετίζεται με μυστικές υπηρεσίες της Μόσχας). Εκεί συνεργάζεται με τον μετέπειτα Άγιο Σιλουανό και τον Λευκορώσο πρίγκιπα πατέρα Σωφρόνιο, έναν διακεκριμένο και μορφωμένο μοναχό ο οποίος αργότερα θα ιδρύσει το Μοναστήρι του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Εσσεξ της Βρετανίας. H αλληλογραφία που ανέπτυξε ο Μπάλφουρ με τον πατέρα Σωφρόνιο μπήκε πολλές φορές στο μικροσκόπιο,(ο Σωφρόνιος είχε σχέσεις με τις μυστικές υπηρεσίες).

Εν πάση περιπτώσει ο λόρδος Μπάλφουρ έγινε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα πασίγνωστος ως «Πατήρ Δημήτριος», συμπαθής για την ευγένεια και την πολυμάθειά του, και κανείς δε γνώριζε την ένδοξη καταγωγή του. Σε λιγότερο από έξι μήνες πέτυχε να τοποθετηθεί ως εφημέριος στο μικρό εκκλησάκι του νοσοκομείου «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ».  

Εδώ έρχεται και ο ρόλος της ελληνικής εκκλησίας. Διότι η τοποθέτηση ενός αγνώστου μοναχού και μάλιστα Βρετανού που χρίστηκε ορθόδοξος από κάποιους Ρώσους ως εφημέριου στο συγκεκριμένο ναό στο κέντρο της πρωτεύουσας μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι με ότι σημαίνει αυτό για την εκκλησία και τον ρόλο της όπως θα δούμε και παρακάτω. 

Ο «Πατήρ Δημήτριος» εμφανίζεται στην Αθήνα ως εφημέριος του Ναού του «Ευαγγελισμού». Διαθέτει σχέσεις με την αδελφότητα θεολόγων «H Ζωή» και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρύσανθο (Φιλιππίδη) ο οποίος τον τοποθετεί και στον Ναό των Ανακτόρων...

Οι σχέσεις του με τον βασιλέα Γεώργιο B´, τον διάδοχό του Παύλο και με την τότε πριγκίπισσα Φρειδερίκη ήταν πολύ στενές. Ο Μπάλφουρ βρίσκονταν συνεχώς στο Παλάτι. Διόλου τυχαία. Ήταν ο επικεφαλής της  Ιντέλλιτζενς Σέρβις στην Ελλάδα. 

Όπως είπαμε τίποτα δεν αφήνουν στην τύχη οι μυστικές υπηρεσίες. Έτσι και στην περίπτωση του Γεωργίου Β΄ φρόντισαν πριν τον φέρουν στην Ελλάδα να τον ελέγχουν απόλυτα. Για να το πετύχουν αυτό επιστράτευσαν ένα άλλο σκοτεινό πρόσωπο σχεδόν άγνωστο στο ελληνικό κοινό που θα διαδραμάτιζε όμως πρωταγωνιστικό ρόλο. 

Η ερωμένη του Βασιλιά  

Κόρη Εβραίου δικηγόρου του Λονδίνου με διασυνδέσεις με τον θρόνο, η Joyce Wallach παντρεύτηκε το 1924 τον τότε υπολοχαγό John ( Jack )  Brittain-Jones. 

J. Brittain Jones και Joyce Wallach

Το ζεύγος μετά τον γάμο εγκαταστάθηκε στις Ινδίες όπου μετατέθηκε ο νεαρός αξιωματικός. Ο  σύζυγος υπηρετεί ως  υπασπιστής παρά τω Αντιβασιλεί δηλαδή τότε τον Viceroy  Λόρδο Willingdon (1931 – 1936). 

Ο Λόρδος Willingdon κάλεσε τον έκπτωτο Βασιλιά Γεώργιο Β΄ σε ταξίδι αναψυχής εξόδοις της βρετανικής αυλής. Θα συμμετείχε σε πολλές κοσμικές εκδηλώσεις και σε κυνήγι τίγρεων. Αυτό το ταξίδι πραγματοποιήθηκε τέλος 1934 αρχές 1935 και εκεί στις εξωτικές Ινδίες ο έκπτωτος βασιλιάς γνώρισε τον έρωτα της ζωής του. Τη σύζυγο του αξιωματικού Τζακ Μπρίτεν Τζόουνς, Joyce Wallach κατά κόσμο κυρία Joyce Brittain-Jones.

Τζόις Μπρίτεν Τζόουνς

Πρόκειται για  μία εξ αρχής στοχευμένη κίνηση; Προέκυψε τυχαία; Ένα είναι βέβαιο: οι μυστικές υπηρεσίες έθεσαν υπό τις διαταγές τους την κυρία Joyce Brittain-Jones. Η απαίτηση της βρετανικής πλευράς για όσο δυνατόν καλύτερο έλεγχο του έκπτωτου μονάρχη πριν την επιστροφή του στην Ελλάδα είναι επιτακτική.  

Στα μέσα του 1935 ο Γεώργιος επιστρέφει στο αγαπημένο του Λονδίνο, όπου τον ακολουθεί η νέα ερωμένη του με την κόρη της. Η σημασία της σχέσης αυτής για την Αγγλία φαίνεται και από το ενδιαφέρον και τη σπουδή που έδειξε η αγγλική κυβέρνηση. Ο λοχαγός Τζακ Μπρίτεν Τζόουνς υποχρεώθηκε να συναινέσει σε διαζύγιο, που εξεδόθη σχεδόν αμέσως, και μάλιστα με δική του υπαιτιότητα! Έναντι αυτής της παραχώρησης προήχθη σε ταγματάρχη τον επόμενο χρόνο (Απρίλιος 1936) και επέστρεψε στα πάτρια εδάφη.

Η περίοδος αναμονής στο Λονδίνο δεν υπήρξε μακρά για το ζεύγος γιατί σύντομα, λίγους μόνο μήνες μετά, τον Νοέμβριο του  1935, ο Γεώργιος θα επέστρεφε στην Ελλάδα  με τη παλινόρθωση της μοναρχίας. 

Η παλινόρθωση

Το δημοψήφισμα ήταν ο καλύτερος τρόπος να τον επαναφέρουν, όμως υπήρχε ένα πρόβλημα. Δεν ήταν καθόλου σίγουρο ότι θα το κέρδιζαν. 

Μάλιστα σε έκθεσή προς τους ανωτέρους του, που συνέταξε και απέστειλε στις 11/10/1935, ο Βρετανός πρεσβευτής στην Αθήνα Σίντνεϊ Γουότερλοου παραδεχόταν ότι «ένα τίμια διενεργημένο δημοψήφισμα, δε θα έδινε στους μοναρχικούς, πάνω από το 40% των ψήφων». Ο μόνος τρόπος για να το σιγουρέψουν ήταν να γίνει μια κάποια νοθεία. 

Τελικώς, την 3η Νοεμβρίου 1935 το δημοψήφισμα έλαβε χώρα. Το επίσημο αποτέλεσμα από αυτό το δημοψήφισμα-παρωδία είναι 98% υπέρ της μοναρχίας, αφού αφαιρέθηκαν χιλιάδες ψήφοι για να κατέλθει του αρχικού 105%! «Ο υπουργός Εσωτερικών -σημειώνεται σε μια έκθεση της βρετανικής Πρεσβείας στην Αθήνα, γραμμένη δύο μέρες μετά το δημοψήφισμα- όταν του τηλεφωνούσαν τα αποτελέσματα από τις επαρχίες, αναφώνησε: Όχι! Όχι! Δεν εννοούσα να φτάσουμε ως εκεί!».

Ο υπερβάλλων ζήλος των εκλογικών υπευθύνων σε κάποια εκλογικά τμήματα είχε ανεβάσει το ποσοστό υπέρ του βασιλέα στο εξωφρενικό 130%, κάνοντας τον Δανό πρέσβη να δηλώσει ότι «το όλο θέμα του δημοψηφίσματος του 1935 ήταν μια απίστευτη κωμωδία». Με το δημοψήφισμα κωμωδία ο Γεώργιος επιστρέφει, αποφασισμένος να χειραγωγήσει τους «απείθαρχους Έλληνες», για τους οποίους δεν τρέφει ουδεμία συμπάθεια, και ταυτόχρονα για να ικανοποιήσει κάθε επιθυμία των Βρετανών. Η Αγγλοκρατία σε όλο της το μεγαλείο! 

Μικρή παρένθεση: Επειδή ορισμένοι μπορεί να αμφισβητήσουν ότι η Ελλάδα ήταν προτεκτοράτο και παρ' όλο ότι δεν χρειάζεται να αποδείξεις ότι ο ήλιος βγαίνει από την Ανατολή, θα παραθέσουμε ό,τι πιο επίσημο μπορεί να παρουσιάσει κανείς. Επίσημη, δημόσια πρωθυπουργική δήλωση. Τον Νοέμβριο του 1983 ο πρωθυπουργός της χώρας δήλωσε ότι: ''η Ελλάδα ήταν προτεκτοράτο 150 χρόνια, των Άγγλων μέχρι το 1947, και των Αμερικάνων από το 1947''. Αυτό δια να προλάβω ορισμένους εθνικόφρονας οι οποίοι γίνονται καταγέλαστοι όταν μονολογούν και λένε ότι η Ελλάς ήτο ανεξάρτητος κτλ, κτλ. Κλείνει η παρένθεση. Επανερχόμαστε: 

Μαζί με τον Γεώργιο ήλθε και η εβραία ερωμένη του. Πρόσεχε ωστόσο να περνάει όσο γίνεται απαρατήρητη. Η δημόσια παρουσία της θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόσθετα προβλήματα  για τη μοναρχία και τα βρετανικά συμφέροντα. Έτσι αποφασίστηκε να διαμένει εκτός Αθηνών  στο Τατόι. Ως προς την ιδιότητά της βρέθηκε λύση. Της δόθηκε ο τίτλος της «Κυρίας επί των τιμών» της αδελφής του Γεωργίου, Αικατερίνης. Ποτέ, όμως, δεν παρέστησαν μαζί σε εκδήλωση του παλατιού, σε κοσμικό ή κοινωνικό γεγονός.  Διατήρησε χαμηλό δηλαδή προφίλ και η σχέση παρέμεινε  κρυφή από το κοινό  (εγχώριο και διεθνές) εκτός βέβαια από το στενό κύκλο των Ανακτόρων και των πέριξ αυτού.

O Γεώργιος Β΄τον Νοέμβριο του 1935 στην Ελλάδα 

Οι πολιτικές εξελίξεις έτρεχαν και τα πράγματα διεθνώς δεν πήγαιναν και τόσο καλά για την γνωστή διεθνή κλίκα:

Στην Ισπανία, ο εμφύλιος έγερνε προς τη μεριά των εθνικιστών του Φράνκο που είχαν δεχτεί βοήθεια από Γερμανούς και Ιταλούς. Στην Γερμανία, ορκιζόταν στον Αδόλφο Χίτλερ. Στην Ιταλία, ο Μουσολίνι ήταν πιο ισχυρός από ποτέ και η Γαλλία, βυθιζόταν όλο και περισσότερο στη κυβερνητική κρίση. 

Παρόλα αυτά στην Ελλάδα κυλούσαν όλα καλά. Ο Μπαλφουρ ως υπεύθυνος του κλιμακίου της Ιντέλιτζενς Σέρβις, καθοδηγούσε το δίκτυο του σταθμάρχη Δημητρίου Λαμπράκη, και άλλους πράκτορες όπως τον Ιωάννη Διάκο, τον Θεολ. Νικολούδη, τον Παπάγο κτλ. Η Εβραία ερωμένη ήταν δίπλα στον έμπιστο Γεώργιο ο οποίος έπαιρνε "γραμμή" από τον Βρετανό πρέσβη Μάικλ Πάλερετ. 

Ο δε Γεώργιος, όπως είπαμε, δεν έτρεφε καμία συμπάθεια για τους Έλληνες. Όπως αναφέρει στο ημερολόγιο του ο Αμερικανός πρέσβυς στην Αθήνα Μακβί, ο Έλληνας μονάρχης "δεν είχε σε μεγάλη υπόληψη τους συμπατριώτες του, τους οποίους συνεχώς αποκαλούσε αυτοί οι άνθρωποι". Ο πρεσβευτής της Μ. Βρετανίας στην Αθήνα Λίπερ αναφέρει ότι ο Γεώργιος θεωρεί την Αγγλία θετή και πνευματική του πατρίδα. Ο τότε διπλωμάτης Γιώργος Σεφέρης μεταφέρει την ατμόσφαιρα των ανακτόρων : "Κοροϊδεύουν και σνομπάρουν τους Έλληνες. Είναι ανόητοι οι Έλληνες. Δεν τους αρέσουν".

Αλλά και ο Γερμανός πρέσβης Άιζενλοορ μετά την συνάντηση του με τον Γεώργιο, γράφει πως ο βασιλιάς μίλησε με σαρκασμό για τους Έλληνες πολιτικούς "μια παρέα γηραλέων αηδιαστικών ατόμων" αλλά και "η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ήταν από φύση απείθαρχη, χωρίς εποικοδομητικό πνεύμα...'' Ο πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα, η ''παρέα γηραλέων αηδιαστικών ατόμων'' ήταν μεν πιστοί στην Αγγλία, όμως καλό είναι να παίρνεις μέτρα μη τυχόν συμβεί και κανένα ''ατύχημα''. 

Τι καλύτερο λοιπόν από μια δικτατορία; Ποιος ήταν κατάλληλος άνθρωπος για να διοριστεί; Καταρχάς ένας τέτοιος άνθρωπος θα έπρεπε να είναι της εμπιστοσύνης του Βασιλιά,  αυτό μετρούσε περισσότερο απ’ όλα, αλλά και αρκετά αδύναμος. Για τον ρόλο του δικτάτορα επιλέχθηκε ο Μεταξάς. Παλαιός γνώριμος των ανακτόρων, άνθρωπος της  απολύτου εμπιστοσύνης τους. Του είχε ανατεθεί και στο παρελθόν ο ρόλος και ήταν πάντοτε πρόθυμος (Βλέπε και εδώ). Επιπλέον συγκέντρωνε τα εξής χαρακτηριστικά: 

• Δεν είχε λαϊκό έρεισμα. Το κόμμα του ήταν μικρό κι ασήμαντο με 7 μόλις βουλευτές και ποσοστό 3,4%, μόλις 50.000 ψήφους
• Στον Στρατό δεν είχε δική του κλίκα. Είχε αποστρατευτεί πριν 15 χρόνια.
• Διψούσε για εξουσία. Ήξερε ότι με εκλογές δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει πρωθυπουργός. Κι ο χρόνος δεν ήταν σύμμαχός του. Είχε φθάσει τα 65.

Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου Αγγλικής εμπνεύσεως και σχεδιασμού ήταν η πιο ειρηνική και αναμενόμενη δικτατορία που έγινε ποτέ. Δε βγήκαν τανκς στους δρόμους, για την ακρίβεια ούτε αεροβόλο. Δε συνελήφθη ο πολιτικός κόσμος. Στις 13 Απριλίου, έτσι απλά ο Βασιλιάς, όρκισε πρωθυπουργό τον Ι. Μεταξά! 

Λίγες ημέρες μετά, στις 25 Απριλίου, ο Μεταξάς διαβάζει στη Βουλή τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του και χειροκροτείται από την πλειοψηφία των βουλευτών των αστικών κομμάτων! Βεβαίως η Intelligence Service κάνει τη δουλειά της. Ο Τύπος σύσσωμος εγκωμιάζει τη νέα κυβέρνηση. Την επόμενη μέρα, ο Δ. Λαμπράκης έγραφε στο «Ελεύθερον Βήμα»: «Τα εν τη Βουλή κόμματα είναι σχεδόν ασφαλές ότι δε θα περιορίσουν την ευμένειάν των εις τα χειροκροτήματα (...) αλλά θα περιβάλουν την κυβέρνησιν ταύτην και διά της θετικής ψήφου εμπιστοσύνης των». Ο Λαμπράκης, φυσικά, ήξερε τι έγραφε. Η κυβέρνηση του Μεταξά πράγματι πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από όλα τα κόμματα (241 ψήφοι υπέρ), κατά ψήφισε μόνο το Παλλαϊκό Μέτωπο και 3 βουλευτές (ο Γ. Παπανδρέου, ο Κ. Βλαχοθανάσης και ο Α. Δενδρινός), υπήρξαν ακόμα και 4 αποχές.

Τα κόμματα έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στον Μεταξά γνωρίζοντας ότι επιθυμούσε την κατάργηση του κοινοβουλευτισμού. Γι' αυτό και δεν έμειναν μόνο στην ψήφο εμπιστοσύνης αλλά στις 30 Απριλίου δέχτηκαν και τη διακοπή της λειτουργίας της Βουλής ως τις 30 Σεπτεμβρίου!

Εδώ πραγματικά μένει κανείς άφωνος. Είναι σαν να διορίσει σήμερα κάποιος, έναν αρχηγό του 4% πχ τον Βελόπουλο, πρωθυπουργό και όλα τα κόμματα Σύριζα, ΝΔ κλπ να του δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης και να ψηφίσουν το κλείσιμο της Βουλής!

Και ο πιο βλάκας θα καταλάβει ότι υπάρχει άλλος δάκτυλος. ''Ο ξένος παράγων'' όπως λέει ο λαός. 

Έτσι με πρόφαση τη σχεδιαζόμενη πανεργατική απεργία της 5ης Αυγούστου, μία μέρα πριν επιβλήθηκε η Δικτατορία.  Προηγήθηκε βέβαια μια συνάντηση του Μεταξά με τον Βρετανό πρεσβευτή Σίντνεϊ Ουατερλόου, στις 2 Αυγούστου. Μετά τη συνάντηση αυτή, ο Μεταξάς βεβαίωνε τους συνεργάτες του, ότι η επιβολή της δικτατορίας έχει τη συγκατάθεση της Αγγλίας! (1)   

Τους βεβαίωσε ο άνθρωπος: επιβολή της δικτατορίας έχει τη συγκατάθεση της Αγγλίας! 

Ο ''ανεξάρτητος Τύπος'' (sic), φρουρός της δημοκρατικής νομιμότητας, ο οποίος διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για τις ''πολιτικές ελευθερίες'' και τον κοινοβουλευτισμό, τάχθηκε υπέρ της κατάργησης των ''πολιτικών ελευθεριών'' και του κοινοβουλευτισμού! Οι περισσότερες εφημερίδες μάλιστα είχαν ταχθεί υπέρ της επιβολής δικτατορίας προτού καν εκδηλωθεί («Καθημερινή», «Εστία», «Ελεύθερον Βήμα» κτλ) Τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Οι ελληνικές εφημερίδες αντέγραφαν αυτά που έγραφε ο ... Βρετανικός τύπος. Μάλιστα! Ο δημοκρατικός βρετανικός Τύπος προετοίμαζε την κοινή γνώμη για την επιβολή δικτατορίας στην Ελλάδα. Από τον Ιανουάριο ήδη του 1936, ο βρετανικός Τύπος αφιέρωνε μακροσκελή άρθρα στη δραματική κατάσταση, κυρίως την οικονομική, στην οποία είχε περιέλθει η χώρα εξαιτίας «των κομματικών παθών» που την κατατυράννησαν επί δύο δεκαετίες («Great Βritain and the Εast», Φεβρουάριος 1936). Έναν μήνα μετά, τον Μάρτιο του ιδίου έτους, η εφημερίδα «Financial Νews» προέβλεπε ότι «μόνον δύο διέξοδοι απομένουν: είτε στρατιωτική δικτατορία, είτε νέαι εκλογαί» (ΑΠ 614/ΣΤ/36, Λονδίνο Χ. Ι. Σιμόπουλος, πρεσβευτής)  

Σε αγαστή συνεργασία αγγλικός και ελληνικός τύπος, ο ανεξάρτητος όπως είπαμε Τύπος, άρχισε το λιβάνισμα του Βελόπουλου της εποχής και της δικτατορίας. Τα δε ''πολιτικά δικαιώματα'', το ''υπέρτατο αγαθό της δημοκρατίας'' αλλά και η ''ελευθερία του Τύπου'' δια την οποία αγωνίζονται και δια της οποίας διαβιούν πήγαν περίπατο.   

Η «Ιnvestor΄s Review» έγραφε ( «…ίσως ο Στρατηγός Μεταξάς δεν έχει και πολύ άδικον») και «Ιnvestor΄s Chronicle» ( «…η κυβέρνησις κηρύξασα τον στρατιωτικόν νόμον απεσόβησε την εξέλιξιν του κακού». Ο «Scotsman» έγραφε ότι «ο Στρατηγός Μεταξάς δυνατόν να είχε ευλόγους αφορμάς και ανησυχίας», η συντηρητική «Βelfast Τelegraph» σημείωνε ότι «οι σύγχρονοι Έλληνες, όπως και οι αρχαίοι Αθηναίοι, είναι εμφύτως άστατοι και επιρρεπείς εις νεωτερισμούς τόσον εν τη πολιτική ζωή όσον και αλλαχού», η εφημερίδα «Μanchester Guardian» με τίτλο «Πλήρης ηρεμία επικρατεί» υπογράμμιζε ότι «…πάντες οι υγιώς σκεπτόμενοι επιδοκιμάζουν την επελθούσαν μεταβολήν» (ΑΠ 2044/ΣΤ/36, Σιμόπουλος).

Η μηνιαία επιθεώρηση «Εnglish Review» έγραφε ότι «το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου δεν ήτο απροσδόκητον, θα χαιρετισθή δε υπό παντός φίλου της Ελλάδας», συμπληρώνοντας ότι «ο Βασιλεύς Γεώργιος δεν είναι θιασώτης δικτατορικών μεθόδων, κατέδειξεν όμως διά μίαν ακόμη φοράν ότι είναι ηγέτης…», ενώ η ανεξάρτητη «Daily Dispatch» εξέφραζε την ελπίδα ότι ίσως «η Ελλάς αποκτήσει στρατόν εφάμιλλον προς τους καλυτέρους εν Ευρώπη» σε μια περίοδο «επικίνδυνον και εξωφρενική» για τα πράγματα στη Γηραιά Ηπειρο. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα άρθρα της εποχής που δημοσίευε ο αγγλικός Τύπος. Οι υπέρμαχοι του κοινοβουλευτισμού Άγγλοι εγκωμίαζαν την κατάλυση του κοινοβουλευτισμού. Τον Χίτλερ βέβαια τον μισούσαν διότι ήτο δικτάτωρ. Ο Χίτλερ εξελέγη από τον γερμανικό λαό με απόλυτη πλειοψηφία και δεν τον διόρισαν ενώ είχε 4% του εκλογικού σώματος. Εν πάση περιπτώσει 

Ο ελληνικός Τύπος έδινε τα ρέστα του. Το «Εθνος» την 5η Αυγούστου '36 βγήκε με τίτλο: «Η κυβέρνησις έλαβε δραστικά μέτρα προς την περιφρούρησιν του αστικού καθεστώτος», ενώ ο Γεώργιος Βλάχος εκδότης της «Καθημερινής» έγραφε, στις 7 Αυγούστου '36: «Η από της παρελθούσης Τρίτης επιβληθείσα νέα τάξις πραγμάτων εις την Ελλάδα, δεν ευρίσκει απλώς σύμφωνον την εφημερίδα αυτήν. Την ευρίσκει εν μέρει υπεύθυνον. Διότι από μακρού χρόνου η εφημερίς αυτή συνέστησε και ηυχήθη όπως έλθη ημέρα, κατά την οποίαν το κράτος του κοινοβουλευτισμού και των ελευθεριών αντικαταστήση, έστω και προς καιρόν, νέον κράτος επιβολής και αυστηρότητος».

Η «Εστία» ήταν ακόμα πιο αποκαλυπτική, αφού έγραφε πως η επιβολή της δικτατορίας «δεν δύναται βεβαίως να χαρακτηρισθή ως απροσδόκητος», στη συνέχεια περίγραφε την κατάσταση αστάθειας του αστικού πολιτικού συστήματος λόγω των ενδοαστικών αντιθέσεων. Έγραφε η εφημερίδα: «Δεν πρόκειται μόνον περί της χρεωκοπίας του κοινοβουλευτισμού, ανίκανου και εις άλλας χώρας του κόσμου να ανταποκριθή προς τας πολλαπλασιασθείσας ανάγκας του κρατικού οργανισμού, χρεωκοπίας, η οποία επεδεινώθη από την αισχράν κομματικήν φαυλοκρατίαν και από τον αιματηρόν πολλάκις εσωτερικόν διχασμόν. Πρόκειται κυρίως περί της βαθμιαίας εξουδετερώσεως του Κράτους, ως έννοιας επιβαλλούσης τον σεβασμόν, την εκτίμησιν και δι' αυτής την τάξιν, την κοινωνικήν ευρυθμίαν, την πρόοδο της χώρας και την ευημερία του Λαού».

Η εφημερίδα «Ακρόπολις»: «Το κύριον χαρακτηριστικόν του (σ.σ. του καθεστώτος της δικτατορίας) είναι η απόλυτος και απεριόριστος εξουσία. Καμμιά αντίδραση, κανένα πρόσκομμα, κανένα εμπόδιον, τυπικόν ή ουσιαστικόν, δεν περιορίζει την εξουσίαν αυτήν και δεν αντιτάσσεται εις αυτήν. (...) Ημπορεί να εργασθή απερίσπαστος, ανενόχλητος, με όλας της τας δυνάμεις».

Έτσι ανενόχλητος και απερίσπαστος ηργάσθη ο Γεώργιος Β΄ και ο εσμός των παλιανθρώπων- λακέδων, επιβάλλοντας μια δικτατορία που έθεσε υπό τον πλήρη έλεγχο της Αγγλίας την Ελλάδα και τους Έλληνες.   Διότι αυτόν και μόνον αυτόν τον σκοπό είχε η δικτατορία που επιβλήθηκε στην Ελλάδα το 36. Σε έναν παγκόσμιο πόλεμο που είχε ήδη αρχίσει στην Ισπανία η Ελλάδα ήταν απαραίτητο ελεγχόμενο στήριγμα στη Μεσόγειο. Ο ίδιος ο Γεώργιος μάλιστα θα προτιμούσε την απευθείας διοίκηση της Ελλάδας από τους Άγγλους, χωρίς μεσάζοντες! Θα πει στον Άγγλο πρέσβη το 1936 "Η Ελλάδα θα έπρεπε να τεθεί υπό την διοίκησή σας και να λειτουργεί ως αποικία!''. (Η Ελλάδα και οι Άγγλοι, εκδόσεις του εικοστού πρώτου, σελίδα 44) Πιο Αγγλόδουλος πεθαίνεις... 

Κανένα ιδεολογικό υπόβαθρο δεν υπήρχε. Η ίδια η ονομασία του καθεστώτος «4η Αυγούστου» δείχνει την έλλειψη πολιτικού υπόβαθρου. Ακόμη και ο δήθεν ύμνος του καθεστώτος είναι απλά κλεμμένος. Άρπαξαν ένα ποίημα γραμμένο από τον Τίμο Μωραϊτίδη για την 25η Μαρτίου και αφαίρεσαν την τρίτη στροφή, που προφανώς δεν κολλούσε στην όλη ιστορία. 

Μια μασκαράτα η οποία αντέγραψε και κακοποίησε τη φασιστική αισθητική. Μια κλίκα αδίστακτων εξωνημένων, τους οποίους, κυρίως η αριστερά, τους παρουσιάζει ως ιδεολόγους του Φασισμού. Τα όργανα των Άγγλων στην Ελλάδα που επέβαλε ο Γεώργιος για τον πόλεμο εναντίον του Φασισμού και του Εθνικοσοσιαλισμού. Δικαίως ο υπουργός Τύπου και Τουρισμού, αστέρας του καθεστώτος και έμμισθος της Intelligence Service Θεολόγος Νικολούδης γράφει σε μια επιστολή του προς τον άλλο αστέρα του καθεστώτος, επίσης έμμισθο της Intelligence Service (2) Κ. Μανιαδάκη (28-6-1943):

«εις το τέλος εφθάσαμεν να κατηγορούμεθα επί φασισμώ και γερμανοφιλία, ημείς, οι οποίοι δεν εδιστάσαμεν να οδηγήσωμεν ένα μικρόν λαόν εις την θυσίαν, εις τον πόλεμον, δηλαδή, εναντίον του φασισμού, και του άξονος…» (3) 

Μας θυσίασαν λοιπόν οι φίλοι μας οι Άγγλοι και οι εδώ λακέδες τους στον πόλεμο εναντίον του Φασισμού. 

Δεν θα γράψουμε για τα μεγάλα έργα και επιτεύγματα του καθεστώτος, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι δεν υπήρχε καν οδικό δίκτυο. Οι Γερμανοί μοτοσυκλετιστές ελλείψει οδικού δικτύου έφθασαν από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα οδηγώντας πάνω στις ράγες του απαρχαιωμένου σιδηροδρομικού δικτύου...  

Ο Μεταξάς όμως πρόλαβε και διόρισε καθηγητές Πανεπιστημίου και τους δυο γαμπρούς του! Αρχή άνδρα δείκνυσι. Η άσκηση της εξουσίας αποκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα ενός ανθρώπου και τις ιδέες του. Οι Άγγλοι πάντως τη δουλειά τους την έκαναν. Η Ελλάδα μπήκε στον πόλεμο και οι στρατιώτες μας δεν είχαν ούτε κάλτσες, ούτε φανέλες να φορέσουν και η πείνα θέριζε (βλέπε και εδώ). Νεκροί, τραυματίες, ακρωτηριασμένοι όλοι τους θύματα μιας πολιτικής κλίκας δούλων του βρετανικού θρόνου. Μια Ελλάδα κατεστραμμένη και ένας λαός που έπρεπε να θυσιαστεί για χάρη των δυναστών του. Μα οι δυνάστες του δεν γνώρισαν ποτέ τον πόλεμο. Πριν ακόμη συνθηκολογήσει ο Τσολάκογλου για να περισώσει ό,τι μπορούσε από την απόλυτη ήττα, οι δυνάστες έφυγαν. Και πήραν μαζί τις ερωμένες τους, τους πράκτορες και τις λίρες. Και άφησαν τον λαό για τον οποίο υποτίθεται πως αγωνίζονταν χωρίς ψωμί. Μας επέβαλαν για τον λόγο αυτό εμπορικό αποκλεισμό για να μας τιμωρήσουν που δεν θυσιαστήκαμε όλοι, μέχρι ενός για την εξουσία και τα βίτσια τους.   

Η κυρία Joyce Brittain-Jones, τα μάζεψε από την Αθήνα μαζί με την βασιλική οικογένεια για το Λονδίνο. Ο Γεώργιος θα καταλύσει στο Claridge’s Hotel στο Λονδίνο ενώ η  ερωμένη του θα  νοικιάσει ένα σπίτι στα προάστια. Το ζεύγος θα συναντιέται πολύ συχνά και θα μετέχει στη κοινωνική ζωή της  αριστοκρατίας. 

Ο Μεταξάς πέθανε από παραμυγδαλικό απόστημα και δεν πρόλαβε να ζήσει τις μεγάλες στιγμές αλλά  ''μας άφησε την κοπριά του'', την ''μερμηγκοφωλία της ΄Μπρετάνιας΄, όπως έγραφε ο Διευθυντής της Διεύθυνσης Εξωτερικού Τύπου του καθεστώτος, έμμισθος και αυτός της Ιντέλλιντζενς Σέρβις, Γ. Σεφέρης (βλέπε και εδώ) . 

Ο επικεφαλής της Ιντέλλιντζενς Σέρβις Μπάλφουρ, την κοπάνησε πριν την 25η Μαρτίου του 1941, λίγες ημέρες δηλαδή πριν από τη γερμανική εισβολή. Γράφει για αυτόν ο Γ. Σεφέρης στο βιβλίο του Πολιτικό Ημερολόγιο, (τ.Α'. 25 Νοεμβρίου 1935 ἕως 13 Ὀκτωβρίου 1944, ἔκδ. Ἴκαρος σ. 185)

«Τὰ στρατεύματά μας λαμβάνουν τὶς διαταγές τους ἀπὸ τὸν Στρατηγὸ Paget καὶ ἐμεῖς ἀπὸ τὸν Mister Balfour, πρώην Ἁγιορείτη καλόγερο, πρώην μακρογενάτο Ὀρθόδοξο παπὰ {...} Καὶ δὲν μᾶς ἐμπιστεύεται οὔτε γιὰ τὴν μετάφραση. Καημένη Ἑλλάδα». 

Καημένη Ελλάδα που ούτε οι νεκροί και οι ακρωτηριασμένοι, ούτε η πείνα ήταν αρκετή τιμωρία. Η μεγάλη τιμωρία ακολούθησε. Ενώ ο λαός πεινούσε, βροχή έπεφταν οι χρυσές λίρες από τους Βρετανούς στους ληστοσυμμορίτες του ΕΑΜ. 

 

Επάνω σκελετωμένα ελληνόπουλα από τον αποκλεισμό που μας επέβαλαν οι Άγγλοι (βλέπε και εδώ) 

Κάτω οι παχύσαρκοι κύριοι που άρπαζαν τις χρυσές λίρες για ''αντίσταση''. Τα ξαδερφάκια: Βελουχιώτης και Ζέρβας 

Συνέπεια αυτής της εγκληματικής πολιτικής των Βρετανών ήταν ο συμμοριτοπόλεμος ο οποίος διήρκεσε μέχρι το 1949 με πολύ περισσότερους νεκρούς και τραυματίες από ότι ο Β πΠ για την Ελλάδα και ανυπολόγιστες καταστροφές. 

Και εκεί τα πολιτικά τζάκια και οι οικογένειές τους απόντες. Ποιος από αυτούς πολέμησε; Πείτε μου έναν από αυτή την κλίκα των πολιτικών που έστειλε το γιο του να πολεμήσει στον Γράμμο και στο Βίτσι; Πολέμησαν μόνον τα παιδιά των πραγματικών Ελλήνων! Απορούν κάποιοι γιατί δεν τιμούν τους νεκρούς του συμμοριτοπολέμου; Μα τι σχέση μπορεί να έχουν όλοι αυτοί με τον πόλεμο εναντίον των μπολσεβίκων; Αυτοί γιορτάζουν μαζί με τους μπολσεβίκους, την 28η τον πόλεμο κατά του Φασισμού. Μαζί με τον Στάλιν πολέμησαν. Σύντροφοι και συμπολεμιστές ήταν. 

Ο κύριος Μπάλφουρ δεν μας ξέχασε, επανήλθε στην Ελλάδα ως ταγματάρχης του Βρετανικού Στρατού και μέλος της Βρετανικής Πρεσβείας στην Αθήνα. Αυτός τοποθέτησε τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Δαμασκηνό σε θέση αντιβασιλέως (τον Οκτώβριο του 1945 τον διόρισαν πρωθυπουργό!). Η αγιαστούρα συνεργάτης της Intelligence Service. Γιατί όχι; Εδώ αφόρισαν τους Σουλιώτες γιατί ήταν σε πόλεμο με τον Αλή Πασά... Ο Δαμασκηνός μάλιστα για τις υπηρεσίες του ''τιμήθηκε'' και από το εβραϊκό ίδρυμα Γιαντ Βασσέμ με τον τίτλο του Δίκαιου των Εθνών...

 

Επάνω ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός την εποχή του λιμού στην Αθήνα. Ούτε αυτός ο κύριος πείνασε. Βλέπουμε μάλιστα ομοιότητες με τους δύο παραπάνω εικονιζόμενους ευτραφείς κουμπουροφόρους.

Κάτω ο Τσώρτσιλ, ο Δαμασκηνός και ο Μπάλφουρ (σε κύκλο) με στολή αξιωματικού στην Αθήνα. 

Ο Μπάλφουρ αποχώρησε από την Ελλάδα όταν καταγγέλθηκε ως πράκτορας από τον Ριζοσπάστη τον Ιανουάριο του 1947. Οι κομμουνιστές, οι οποίοι μέχρι τότε συνεργάζονταν με τον Μπάλφουρ αποφάσισαν να τον αποκαλύψουν, διότι η Μόσχα από τα τέλη του 1946 αποφάσισε να εγκαταλείψει τις Συμφωνίες Στάλιν-Τσώρτσιλ. Έτσι ο Μπάλφουρ μας άφησε και από παπάς έγινε μουσουλμάνος ιερωμένος (χότζας)... Δείτε και εδώ 

Ένας από τους λόγους που αρχικά διόρισαν αντιβασιλέα τον Δαμασκηνό ήταν γιατί η δημοτικότητα του Γεωργίου με την δικτατορία της 4ης Αυγούστου που επέβαλε είχε πέσει στο ναδίρ.

Ο Γεώργιος αντέδρασε αρχικά σε αυτή την απόφαση και με επιστολή του προς το Φόρειν Όφφις ο Τσώρτσιλ  απαίτησε να σταλεί στο Γεώργιο η κυρία  Joyce για να τον πείσει να σταθεί στο  «ύψος των περιστάσεων». Ο Γεώργιος θα πειστεί από την ερωμένη του και θα αποδεχθεί τον διορισμό του Δαμασκηνού. Θα νοικιάσει ένα σπίτι στη Chester Square στο Λονδίνο όπου θα παραμείνει με την ερωμένη του όσο εξελίσσονται τα γεγονότα στην Ελλάδα.  

Ο Τύπος άρχισε να τον υμνεί. Η βρετανική υποστήριξη στον Γεώργιο είναι εξοργιστική· τον υμνούν ως σοφό και γενναίο, ως κύριο συντελεστή της ελληνικής νίκης στο Ιταλικό Μέτωπο και ανδραγαθήσαντα, περίπου, στη Μάχη της Κρήτης. Οι Αμερικανοί, ενοχλημένοι από το αδιάκοπο βρετανικό λιβάνισμα στον Γεώργιο, εκρήγνυνται : " Εάν ο βασιλιάς είναι σε θέση - παρά την ελεεινή συμπεριφορά του στο παρελθόν - να διαφημίσει τον εαυτό του, έχει καλώς. Δεν επιτρέπεται όμως σε μια ξένη δύναμη να συμπεριφέρεται σαν κράχτης ".

Τελικά η ιστορία θα επαναληφθεί και ο Γεώργιος θα επανέλθει το 1946 με ένα ακόμα δημοψήφισμα. Θα επανέλθει όμως χωρίς την ερωμένη του κυρία Joyce. Η κυρία δεν είχε πλέον κανένα λόγο να βρίσκεται στο πλάι του. Η αποστολή της είχε λήξει. Το θέμα μάλιστα έτυχε δημοσίευσης από το περιοδικό «ΤΙΜΕ» (Τεύχος 30ης Σεπτεμβρίου 1946) Ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Ο Βασιλιάς Γεώργιος Β’ της Ελλάδας έχει μια Αγγλίδα ερωμένη κι επιμένει να την πάρει μαζί του στην Αθήνα. Επιμένει ότι δεν θα πάει χωρίς εκείνη κι οι φίλοι του ισχυρίζονται ότι θα προτιμούσε να παρατήσει τον θρόνο παρά να την εγκαταλείψει για πάντα».

Η κυρία ανένδοτη. Ο Γεώργιος της έκανε πρόταση γάμου μα αυτή αρνήθηκε. Απογοητευμένος ήρθε στην Ελλάδα και δεν συναντήθηκε ποτέ ξανά με την εβραία ερωμένη του αλλά ούτε θα ζήσει για να χαρεί τη βασιλεία του. Θα πεθάνει την 1η Απριλίου του 1947.  

Η πράκτορας Joyce μετά τον θάνατο του Γεωργίου Β’, παρασημοφορήθηκε από τον βασιλιά της Αγγλίας Γεώργιο ΣΤ΄, για τις υπηρεσίες που είχε προσφέρει στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του πολέμου. 

Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1949 έκανε πολιτικό γάμο με έναν  ώριμο κύριο:  τον Lt Col Edwin George Boxshall στέλεχος της βρετανικής κατασκοπείας μέχρι την δεκαετία του 60 που αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη.

Οι υπουργοί της 4ης Αυγούστου, Μανιαδάκης, Σπέντζας, Πολυζωγόπουλος, Αποστολίδης, Κασιμάτης,  Δημητράτος κ.α έγιναν βουλευτές και υπουργοί του Καραμανλή και συνέχισαν να σώζουν τον ελληνικό λαό...

Ωραίος κόσμος! «Ελεεινοί πολιτικοί, ένα κουβάρι από σκουλήκια» για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του δικού τους Σεφέρη, μερικοί καλοί πράκτορες, λίρες, μια εβραία ερωμένη, ένας παπάς... Α! Και θεόπεμπτοι κυβερνήτες! Υπάρχουν ακόμη σκελετοί που εξακολουθούν να αναμασούν την προπαγάνδα της Intelligence Service. 

1 Σπ. Λιναρδάτος, «Πώς φτάσαμε στην 4η Αυγούστου» σ. 264

2 Η συνωμοσία της Αγγλίας κατά της Ελλάδος, Εκδόσεις Θούλη, σελ. 130

3 Η συνωμοσία της Αγγλίας κατά της Ελλάδος, Εκδόσεις Θούλη, σελ. 129

Ristorante Verona

Πηγές στο διαδίκτυο:

https://panosz.wordpress.com

http://boraeinai.blogspot.com/ 

http://teleytaiaexodos.blogspot.com 

https://emvolos.gr/

https://pasatempo.wordpress.com

http://www.tellingstories.gr

https://www.tovima.gr