34 χρόνια συμπληρώνονται από τη δολοφονία του Ρούντολφ Ες στις φυλακές τού Σπαντάου στο Βερολίνο, όπου εκρατείτο από το 1947. Ήταν 93 ετών και από τα ιατροδικαστικά ευρήματα προκύπτει ότι εκείνο το απόγευμα της 17ης Αυγούστου (και ενώ από το 1966 ήταν ο μοναδικός κρατούμενος στη φυλακή) πάλεψε σκληρά για τη ζωή του. Παρ’ ότι όλο και περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο θανάτου του αποκαλύπτονται, η επίσημη εκδοχή παραμένει αυτή της αυτοκτονίας. Αλλά, η αξία των επίσημων εκδοχών σε ό,τι αφορά την "υπόθεση Ρούντολφ Ες" (και όχι μόνο) είναι γνωστή: δεν είναι μόνο αντίθετες στην αλήθεια αλλά συχνά και αντίθετες στην κοινή λογική. Για παράδειγμα, μια άλλη επίσημη εκδοχή για τον κρατούμενο από το 1941 (όταν συνελήφθη από τους Βρετανούς) Ρούντολφ Ες είναι ότι ήταν εγκληματίας πολέμου!
Αναδημοσιεύουμε τμήμα από ένα κείμενο του αποβιώσαντος καθηγητή οικολογίας Νικολάου Μάργαρη, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Το Βήμα», την Κυριακή 16 Μαΐου 1999, για το φαινόμενο των πυρκαγιών στην Ελλάδα, και που παραμένει ενδιαφέρον, επίκαιρο και ...αιρετικό.
''Οι φωτιές στα δάση είναι φυσιολογικό φαινόμενα: Η φωτιά είναι ομαλά ενταγμένη στα μεσογειακού τύπου οικοσυστήματα. Σε όλες τις χώρες γύρω από τη Μεσόγειο, στην Καλιφόρνια, στο Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, στη Νότια Αφρική, στην Αυστραλία, στη Χιλή είναι σύνηθες φαινόμενο. Την προηγούμενη μόλις εβδομάδα φωτιά στην Καλιφόρνια έκανε στάχτη 2.000 σπίτια. Η Ελλάδα δεν είναι ειδική περίπτωση. Ακόμα και τα ζώα της χώρας μας είναι προσαρμοσμένα σε αυτήν. Υπάρχουν πουλιά που πάνε μόνο στις καμένες εκτάσεις γιατί εκεί βρίσκουν πολλά έντομα. Και τα έντομα είναι πολλά, γιατί τα φυτά που βγαίνουν στις καμένες περιοχές ανθίζουν γρηγορότερα. Είναι, όσο και αν δεν το πιστεύουμε, αυτός ο κύκλος της ζωής των μεσογειακών οικοσυστημάτων. Μια καμένη περιοχή, την πρώτη χρονιά μετά τη φωτιά είναι κήπος.
Δεν αντιμετωπίζονται σωστά οι πυρκαγιές: Η πυρκαγιά των δασών θέλει ειδική αντιμετώπιση. Στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ έχουν καταγράψει όλες τις προηγούμενες φωτιές, από το 1985 έως σήμερα. Υπάρχουν σε εξειδικευμένα προγράμματα ανά πάσα στιγμή δεδομένα, όπως οι άνεμοι που φυσούν, μετεωρολογικά και κλιματικά στοιχεία, τα είδη των φυτών που έχουν φυτρώσει, η ηλικία τους, οι εκτάσεις που έχουν ξανακαεί, και ο χρόνος που συνέβη αυτό. Έχοντας διαθέσιμα όλα τα στοιχεία μπορούν να αντιμετωπίσουν τις φλόγες κάθε φορά με τον τρόπο που χρειάζεται. Η σύγκριση με την Ελλάδα είναι καταλυτική. Εδώ ο καθένας λειτουργεί περίπου ως μαθητευόμενος μάγος.
Τα πεύκα είναι οι μεγάλοι ένοχοι: Έχουμε μια μανία με τα πεύκα. Τα φυτεύουμε παντού. Στα στρατόπεδα τα βάζουν δίπλα στις πυριτιδαποθήκες. Τα πεύκα όμως έχουν ένα… μειονέκτημα. Χρειάζονται, προκαλούν, τη φωτιά. Ανήκει στο DΝΑ τους. Στο Πήλιο που δεν έχει πεύκα, πήγαν οι δασολόγοι και φύτεψαν. Τα πεύκα αυτά έχουν καεί έως τώρα τρεις φορές. Στην Πάρνηθα τα πεύκα έκαψαν τα έλατα. Από τη ρητίνη βγαίνει το εύφλεκτο νέφτι.
Δεν θα λιγοστέψει το οξυγόνο των Αθηναίων: Άκουσα ότι θα λιγοστέψει το οξυγόνο στην Αθήνα. Το οξυγόνο, τα τελευταία εκατομμύρια χρόνια, δεν έχει ελαττωθεί. Το οξυγόνο παράγεται κατά ενενήντα τοις εκατό από τους ωκεανούς. Πιστεύει κανείς ότι στη Σαχάρα δεν έχουν οξυγόνο; Στους πόλους που δεν έχουν δέντρα δεν έχουν οξυγόνο άραγε; Άκουσα επίσης να λένε και να ξαναλένε εξαφανίστηκε ο τελευταίος πνεύμονας πρασίνου. Δεν ήταν ο τελευταίος πνεύμονας πρασίνου στο Λεκανοπέδιο. Υπάρχει η άλλη πλευρά της Πάρνηθας, η Πεντέλη, ο Υμηττός που ξαναπρασίνισε.
Δεν χρειάζονται αντιπλημμυρικά έργα, ούτε αναδασώσεις: Στο Άγιον Όρος, πριν από αρκετά χρόνια, μια φωτιά είχε κατακάψει τα πάντα. Καθηγητές και οικολόγοι λέγανε ότι έπρεπε να γίνουν αναδασώσεις. Οι καλόγεροι δεν άφησαν κανέναν να μπει μέσα. Οι καλόγεροι ευτυχώς δεν έχουν γίδια. Το δάσος έγινε καλύτερο απ’ ό,τι ήταν πριν.
Στην Πάρνηθα σήμερα υπάρχει ένας υποόροφος: Είναι ο σχίνος, η κουμαριά, το πουρνάρι. Σε αυτά τα φυτά καίγεται μόνο το από πάνω μέρος. Καίγεται δηλαδή το 40%. Το 60% το αποτελούν οι ρίζες τους. Αυτά τα φυτά «ξαναπετάνε» αμέσως με τις πρώτες φωτιές. Αυτά που ακούμε περί πλημμυρών κ.λπ. είναι ανοησίες. Το έδαφος και το νερό συγκρατούνται από τον υποόροφο, γιατί οι ρίζες είναι ζωντανές.
Δεν πρέπει να πατήσει κανείς μέσα στην καμένη έκταση, να κόψει κορμούς, να τους σέρνει: Στην Πεντέλη, σε εκείνες τις φοβερές αναδασώσεις, μικρών τμημάτων ευτυχώς, σκάβανε και φύτευαν ασθενικά δεντράκια και συγχρόνως καταστρέφανε γύρω στα 100 μικρά φυτά που είχαν φυτρώσει από μόνα τους. Σε πείσμα της ικανότητας του ανθρώπου να καταπολεμήσει τις πυρκαϊές με τα πιο σύγχρονα συστήματα από έδαφος και αέρα, και με τους καλύτερα εκπαιδευμένους πυροσβέστες του κόσμου … οι φωτιές δεν θα σταματήσουν.
Αυτά έγραψε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο καθηγητής Μπίσγουελ του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ και δεν αφορούν βέβαια την Ελλάδα αλλά την Καλιφόρνια. Είτε θέλουμε να το δεχθούμε είτε όχι, σε όλες τις περιοχές της υδρογείου όπου επικρατεί το ιδιότυπο μεσογειακό κλίμα, με το μακρύ, θερμό και άνυδρο καλοκαίρι, οι δασικές πυρκαϊές είναι γεγονός επαναλαμβανόμενο. Ετσι στις χώρες τριγύρω από την Μεσόγειο και την Καλιφόρνια, στο βόρειο ημισφαίριο, και στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας στην Νότιο Αφρική, σε τμήμα της Αυστραλίας και στην Κεντρική Χιλή, στο νότιο, οι φωτιές συνιστούν υπαρκτό πρόβλημα για τον περιορισμό του οποίου έχουν γίνει αρκετά, τα οποία δυστυχώς ακόμη να εμφανισθούν στη χώρα μας.
Σχεδόν όλοι όσοι ασχολούνται με οποιονδήποτε τρόπο (γραπτό, προφορικό, πολιτικό) με το πραγματικά τεράστιο πρόβλημα των πυρκαϊών θεωρούν ότι με την φωτιά το δάσος καταστρέφεται ολοκληρωτικά. Επομένως η αναδάσωση είναι η μόνη λύση για την μερική αποκατάσταση της διαταραχής η οποία προκλήθηκε. Πόσοι όμως από αυτούς έχουν υπόψη τους ότι ένα καμένο πευκοδάσος έχει την δυνατότητα φυσικής αναγέννησης με τα χιλιάδες πευκάκια που φυτρώνουν μετά τα πρωτοβρόχια; Γιατί άραγε δεν κάνουν αυτή την εποχή μια βόλτα σε μια περιοχή που κάηκε πέρυσι ή πρόπερσι; Βέβαια το δάσος που κάηκε θα ξαναγίνει δάσος, με την προϋπόθεση ότι κάτι τέτοιο θα του επιτραπεί. Οχι με τη βόσκηση γιδοπροβάτων σε αυτό. Ούτε με τις καταπατήσεις και τη μετατροπή του σε αγροκτήματα, χωράφια και οικόπεδα, στα οποία θα αναφερθούμε στην συνέχεια.
Οποιος συγκρίνει τις σημερινές εποχές με παλαιότερες διαπιστώνει ότι όντως οι πυρκαϊές (δεν αναφερόμαστε προφανώς σε ανώμαλες περιόδους) έχουν αυξηθεί. Οχι μόνο σε αριθμό αλλά και σε ένταση και καταστροφές, παρ’ όλο που σήμερα υπάρχουν πυροσβεστικά μέσα, τα οποία ήταν άγνωστα στο παρελθόν. Εστω ότι κάποιος έχει δύο στοίβες ξύλα: στην πρώτη έχει πέντε κιλά με χλωρά και στη δεύτερη 10 κιλά, από τα οποία τα πέντε είναι ξερόκλαδα και πευκοβελόνες. Ποια στοίβα θα πάρει ευκολότερα φωτιά; Σίγουρα εκείνη με τα 10 κιλά και τα ξερόκλαδα.
Αυτό έχει συμβεί δυστυχώς στα πευκοδάση μας!
Οι προσαρμογές των φυτών
Ολα σχεδόν τα φυτά της χώρας μας που απαντώνται σε περιοχές μεσογειακού κλίματος έχουν προσαρμογές με τις οποίες μπορούν να επιβιώσουν κατά τη διάρκεια της φωτιάς και να επανέλθουν ύστερα από αυτή. Η γνώση αυτών των προσαρμογών είναι δυνατόν, αν χρησιμοποιηθεί κατάλληλα, να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε περισσότερο αποδοτικά την αποκατάσταση των διαταραχών τις οποίες η πυρκαϊά προκάλεσε. Ετσι θα ήταν δυνατόν να διακρίνουμε δύο βασικές κατηγορίες φυτών σε σχέση με την επανάκαμψή τους μετά τη φωτιά.
Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν εκείνα που επανέρχονται με τη διαδικασία της ενεργοποίησης της φύτρωσης των σπερμάτων τους και στη δεύτερη εκείνα τα οποία, μολονότι το υπέργειο μέρος καίγεται, οι ρίζες τους παραμένουν ανέπαφες και επανέρχονται με παραβλαστήματα. Υπάρχουν βεβαίως και ενδιάμεσες μορφές. Ορισμένα είδη φυτών όπως η ασφάκα και η αφάνα έχουν τη δυνατότητα να επιβιώσουν και από σπέρματα και από παραβλαστήματα.
Τα πεύκα επανέρχονται μόνο με φύτρωση των σπόρων τους, πράγμα το οποίο σημαίνει μεγάλη καθυστέρηση στην αποκατάσταση των πευκώνων που κάηκαν, και αυτός είναι ακόμη ένας λόγος για την μη χρησιμοποίηση πεύκων στους νέους χώρους πρασίνου που δημιουργούμε. Από την άλλη, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι στα καμένα φυσικά πευκοδάση υπάρχει συνήθως αυξημένη φυσική αναγέννηση. Ετσι δεν είναι αναγκαία η αναδάσωση.
Σχεδόν όλοι οι πολυετείς υψηλοί θάμνοι του ελληνικού μεσογειακού περιβάλλοντος (πουρνάρια, αγριελιές, κουμαριές, συκιές, μυρτιές, δάφνες, φυλίκια, αριές κτλ.) επανέρχονται με παραβλαστήματα. Οι καμένοι θαμνώνες αν δεν υπάρξει ανθρώπινη παρέμβαση επανέρχονται ταχύτατα και μέσα σε διάστημα μικρότερο των 10 ετών δεν διακρίνεται η καμένη από την άκαυτη περιοχή. Θεωρητικά η επανάκαμψη των φυτών, ιδιαίτερα εκείνων που παραβλαστάνουν, είναι ταχύτατη επειδή τα νέα φύλλα είναι μεγάλα και η φωτοσύνθεση δηλαδή η «θρέψη» των φυτών ιδιαίτερα αυξημένη.
Η αλλαγή χρήσης έφερε την αδιαφορία
Ο αμελής ή ο κακοήθης δεν έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει φωτιά με ένα σπίρτο σε ένα υγιές πεύκο. Οι ξερές πευκοβελόνες όμως είναι άριστο προσάναμμα.
Παλαιότερα τα πευκοδάση ήταν ανυπολόγιστης αξίας για τους πληθυσμούς των κοντινών σε αυτά οικισμών. Το ξύλο του κορμού τους ήταν πολύτιμο στη ναυπηγική και στην ξυλουργική. Τα μικρότερα κλαδιά έδιναν τα καυσόξυλα, απαραίτητα για το μαγείρεμα και τη θέρμανση. Τα λεπτά κομμάτια ήταν το προσάναμμα γνωστό στους παλαιότερους με το όνομα δαδί. Από τον πευκοφλοιό έβγαζαν το κατράμι, απαραίτητο στη ναυπηγική για τη στεγανοποίηση, και από τη ρητίνη άπειρα προϊόντα. Τη χρησιμοποιούσαν σε απευθείας προσθήκη στη ρετσίνα ως στο γνωστό νέφτι και στις τεχνητές οδοντοστοιχίες.
Ο ρητινοσυλλέκτης εκείνης της εποχής, που είχε συνήθως στην ιδιοκτησία του τα δένδρα (προσοχή, όχι το έδαφος!) έκτασης 20 στρεμμάτων δάσους, γνώριζε ότι η επιβίωσή του ήταν άμεσα στηριγμένη στην παρουσία των πεύκων. Τα φρόντιζε με επιμέλεια, πήγαινε από Απρίλιο ως Οκτώβριο καθημερινά, καθάριζε το δάσος με προσοχή και έτρεχε τόσο αυτός όσο και όλο το χωριό ακόμη και με την υποψία πυρκαϊάς.
Δυστυχώς τα χρόνια περνούν. Τις ξυλόσομπες αντικατέστησαν τα καλοριφέρ, οι σόμπες πετρελαίου και υγραερίου, το μαγείρεμα δεν γίνεται πλέον με ξύλα αλλά με ηλεκτρισμό και πετρογκάζ, για την αδιαβροχοποίηση των καϊκιών υπάρχουν νέες συνθετικές ουσίες που αντικατέστησαν το κατράμι, τα προϊόντα γίνονται συνθετικά και οι παραδοσιακοί καραβομαραγκοί που πήγαιναν στο δάσος και διάλεγαν ένα ένα τα πεύκα για το σκαρί που θα έχτιζαν έμειναν ελάχιστοι.
Ολος αυτός ο πληθυσμός που η επιβίωσή του ήταν άμεσα εξαρτημένη από το πευκοδάσος ήταν και ο φυσικός του φύλακας και προστάτης. Ποιοι τους αντικατέστησαν;
Μετατράπηκαν σε γηροκομεία δέντρων
Εστω ότι κάθε χειμώνα πάμε στο πευκοδάσος και το κλαδεύουμε, απομακρύνοντας τα γέρικα νεκρά συνήθως κλαριά, και συγχρόνως «καθαρίζουμε» το έδαφός του από τις πευκοβελόνες. Μπορεί σε αυτή την περίπτωση να δράσει με ευκολία ένας εμπρηστής; Η απάντηση είναι σαφέστατα αρνητική. Ωστόσο το σταμάτημα στην ξύλευση και στις άλλες μορφές οικονομικής εκμετάλλευσης του παρελθόντος έχουν οδηγήσει τα πευκοδάση μας σε γήρανση, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερα εύφλεκτο περιβάλλον. Τι νόημα έχει άραγε το κλάδεμα ενός δένδρου άλλο από την επαναφορά σε νεαρότερη ηλικία;
Δυστυχώς η πλειονότητα των δασών μας έχουν μετατραπεί σε «γηροκομεία», στα οποία η πιθανότητα εμφάνισης πυρκαϊάς μεγαλώνει χρόνο με τον χρόνο και όχι μόνο. Η συνεχής συσσώρευση ξύλων δηλαδή καύσιμης ύλης σε αυτά δημιουργεί ακόμη ένα πρόβλημα, μια και με περισσότερα «καύσιμα» η ένταση της φωτιάς είναι ισχυρότερη, και η δυνατότητα ελέγχου μικρότερη, οπότε οι καταστροφές γίνονται ανυπολόγιστες.
Παλαιότερα η «κατά κεφαλή» παραγωγή σκουπιδιών ήταν πολύ μικρότερη, μια και τίποτε που ήταν δυνατόν να χρησιμοποιηθεί δεν πήγαινε χαμένο. Ηταν αδιανόητο πριν από μερικές δεκαετίες να πεταχτούν ακόμη και οι καρπουζόφλουδες, γιατί κομμένες σε μικρά κομμάτια ήταν τροφή για τις κότες και τις γίδες. Σήμερα οι χωματερές μας είναι αναρίθμητες, χώρια οι σκουπιδότοποι που υπάρχουν σχεδόν παντού. Ετσι οι «αυταναφλέξεις» των σκουπιδότοπων και των σκουπιδιών είναι πραγματική μάστιγα.
Η κινητικότητα του σημερινού ανθρώπου είναι σημαντικά μεγαλύτερη απ’ ό,τι στο παρελθόν. Ετσι η επαφή του, ακόμη και διασχίζοντας δρόμους δίπλα στο δάσος, με τα πεύκα είναι αυξημένη. Ιδιαίτερα το καλοκαίρι, που η κινητικότητά του υπεραυξάνεται ο κίνδυνος της πυρκαϊάς είναι μεγαλύτερος.
Αν τώρα προσθέσουμε και το γεγονός ότι ξερές πευκοβελόνες φθάνουν και συχνά γεμίζουν τις παρυφές του οδοστρώματος, διαπιστώνουμε ότι τόσο ο αμελής που πετά το αναμμένο τσιγάρο από το παράθυρο όσο και ο κακοήθης που στοχεύει στον εμπρησμό έχουν αυξήσει κατακόρυφα την πιθανότητα πυρκαϊάς.
Παλαιότερα στην κλειστή κοινωνία του οικισμού δίπλα στο δάσος (γιατί να βάλει φωτιά ένας από μακριά; θα προλάβαινε τρέχοντας να φύγει;), οι κινήσεις των κατοίκων ήταν περιορισμένες, σχετικά γνωστές και η ταχύτητα μετακίνησης ιδιαίτερα μειωμένη. Ολα αυτά περιόριζαν την δράση των εμπρηστών. Πόσοι άραγε στηρίζονται σήμερα για την επιβίωσή τους στο πευκοδάσος; Πόσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για την πρόληψη της πυρκαϊάς και την προστασία του πευκοδάσους;
Η βοσκή στα καμένα
Κάθε καλοκαίρι ακούμε διαμαρτυρίες, εξαγγελίες και προτάσεις. Η συντριπτική πλειονότητα αναφέρεται στις ευθύνες του κράτους λες και πρόκειται για κάποιον οργανισμό ξένο προς τους πολίτες που το συνιστούν. Τι γίνεται όμως τον χειμώνα; Πόσοι βουλευτές, δήμαρχοι, κοινοτάρχες και πολίτες όχι μόνο συζητούν και προτείνουν αλλά και εφαρμόζουν μέτρα για την πρόληψη των πυρκαϊών και ενδιαφέρονται ουσιαστικά για την αποκατάσταση των καμένων περιοχών; Πόσοι από εκείνους που προτείνουν αναδασώσεις και άλλα ηχηρά παρόμοια κάθε καλοκαίρι έχουν επισκεφθεί έστω από περιέργεια μια καμένη περιοχή χειμώνα;
Το γεγονός ότι η πυρκαϊά δρα καταστροφικά είναι αναμφισβήτητο, μόνο που γι’ αυτό υπεύθυνη είναι είτε η αδιαφορία είτε η λανθασμένη διαχείριση. Ας το δούμε αυτό λίγο αναλυτικότερα.
Με τους καπνούς της φωτιάς χάνεται περίπου το 95% του αζώτου το οποίο υπάρχει στα υπέργεια μέρη των φυτών.
Το άζωτο, όπως είναι γνωστό, είναι στοιχείο απαραίτητο για τη ζωή, μια και είναι κύριο συστατικό των πρωτεϊνών και των ενζύμων, χωρίς την παρουσία των οποίων ο μεταβολισμός σταματά. Μία από τις βασικές προσαρμογές αφορά την επανάκαμψη του αζώτου. Ετσι την πρώτη χρονιά μετά τη φωτιά γίνεται ενεργοποίηση της φύτρωσης των σπερμάτων ψυχανθών φυτών. Τα ψυχανθή, όπως το άγριο τριφύλλι, έχουν στις ρίζες τους αποικίες μικροοργανισμών με τους οποίους δεσμεύουν από την ατμόσφαιρα άζωτο. Με τον τρόπο αυτό επαναφέρουν στο έδαφος το άζωτο που χάθηκε με τους καπνούς της φωτιάς, επιτρέποντας έτσι την αύξηση των άλλων φυτών που φύτρωσαν ή επανέρχονται με παραβλαστήματα.
Τα ψυχανθή όμως είναι άριστη κτηνοτροφή και οι βοσκοί αυτό το γνωρίζουν. Βάζουν λοιπόν τα ζώα τους να βοσκήσουν την πρώτη χρονιά μετά τη φωτιά στην καμένη περιοχή. Τα ζώα τρώνε τα ψυχανθή, οπότε η επαναφορά του αζώτου σταματά και αρχίζει η υποβάθμιση. Ας σημειωθεί επίσης ότι τα παραβλαστήματα φυτών όπως το πουρνάρι, η κουμαριά, ο σκοίνος, η μυρτιά είναι τρυφερότατα και νοστιμότατα για τα ζώα που βόσκουν.
Πρέπει επομένως να απαγορεύεται η βόσκηση στις περιοχές που κάηκαν και να λαμβάνονται ισχυρά μέτρα προστασίας, αφού στην πλειονότητα των περιπτώσεων η βλάβη από την πυρκαϊά μπορεί να αποκατασταθεί με την φυσική αναγέννηση ενώ της βόσκησης είναι μη αντιστρεπτή.''
Ο θάνατος, η μετά θάνατον ζωή της ψυχής και η μετεμψύχωσις κατά την Ελληνικήν θρησκευτικήν παράδοσιν
«Αἰθὴρ μὲν ψυχὰς ὑπεδέξατο, σώματα δὲ χθών»: η Ελληνική αντίληψις διά τον θάνατον, ως υπάρχει γεγραμμένη επί τού παρά το Δημόσιον σήμα των Αθηνών. Δημοσίου μνημείου τών πεσόντων Αθηναίων οπλιτών εις την μάχην της Ποτιδαίας του 432, η οποία εσήμανε την έναρξιν του Πελοποννησιακού πολέμου.
------------
Το παρόν βιβλίον εξετάζει το κυριώτερον ζήτημα εξ όσων απασχολούν την ανθρωπίνην διανόησιν, τον θάνατον, «Φιλοσοφία ἐστὶ μελέτη θανάτου» μάς λέγουν οι Κλασσικοί.
Εδώ εξετάζεται, κατά τας αρχάς της Ελληνικής θρησκευτικής παραδόσεως, το ζήτημα της μετά θάνατον ζωής. Αναλύονται μεταξύ άλλων: η γενική δομή του Κόσμου και αι ανώτεραι σφαίραι των Θεών· η λεπτοφυής σύστασις του ανθρωπίνου οργανισμού και η ζωή της ψυχής, τόσον εδώ όσον και εις το Επέκεινα.
Το παρόν βιβλίον αποτελεί ολοκληρωμένην μελέτην επί της Μετεμψυχώσεως. Λεπτομερώς εξετάζεται και αναπτύσσεται πλήρως η έννοια της Μετεμψυχώσεως, ως νοείται τόσον γενικώς, όσον και υπό της Ελληνικής θρησκευτικής παραδόσεως. Μάλιστα, εκτενώς αναφερόμεθα επί της σημερινής επιστημονικής ερεύνης των «παιδιών που ενθυμούνται».
Επίσης αναπτύσσεται και η συναφής προς την Μεταμψύχωσιν έννοια της Θεογονίας, κατά το «Θεός εγένου εξ ανθρώπου» των Ορφικών Πινακίδων.
Επιπροσθέτως εξετάζεται λεπτομερώς και ενδελεχώς η επίκαιρος ομάδα των ζητημάτων που αφορούν στην τελευτήν και είναι θρησκευτικού ενδιαφέροντος, ως η αυτοκτονία, η ευθανασία, η κοινωνική ευθανασία και η άμβλωσις, η δωρεά οργάνων, η ποινή του θανάτου.
Ασχολούμεθα βεβαίως με τα ήθη και τα έθιμα τα σχετικά με τον θάνατον, την εξέλιξίν των μέσα στον χρόνον και την «κουλτούρα του θανάτου», τουτέστιν την ψυχολογικήν περί του θανάτου αντίληψιν των κοινωνιών, και φυσικά με την ορθήν παιδείαν θανάτου που οφείλουν όλοι οι άνθρωποι να λαμβάνουν παιδιόθεν.
Ασφαλώς, ασχολούμεθα όσον το δυνατόν λεπτομερέστερον με τα Ψυχικά φαινόμενα τα σχετιζόμενα με τον θάνατον.
Περιττόν ειπείν, ότι παρουσιάζονται και σχολιάζονται αι απόψεις των Κλασσικών εφ’ όλων των αναφερομένων ζητημάτων με πλήρεις παραπομπές και με τα σχετικά κείμενα εις το πρωτότυπον και εν μεταφράσει.
ΚΚΕ και ΚΝΕ εξέδωσαν ανακοίνωση με την οποία καλούν ''επιστήμονες, φοιτητές και ερευνητές να βαδίσουν στο δρόμο του αγώνα με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ ενάντια στο μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ του Τμήματος Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών και της 117ης Πτέρυγας Μάχης της Πολεμικής Αεροπορίας''.
«Όχι» στο μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ του Τμήματος Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών και της 117ης Πτέρυγας Μάχης της Πολεμικής Αεροπορίας λένε ΚΚΕ και ΚΝΕ ΑΕΙ Πάτρας. Να αποσυρθεί άμεσα η συμφωνία που εμπλέκει περαιτέρω το Πανεπιστήμιο Πατρών με στρατιωτικούς σχεδιασμούς.
Η γαλλική αστυνομία κάλεσε τους κατοίκους της γαλλικής πρωτεύουσας να αποφύγουν την περιοχή.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες τουλάχιστον ένας άνθρωπος είναι νεκρός, ενώ υπάρχουν πολλοί τραυματίες.
Η γαλλική αστυνομία απέκλεισε δρόμο του Παρισιού αργά το βράδυ χθες Πέμπτη εξαιτίας συμβάντος, ανακοίνωσε η ίδια μέσω Twitter, αφού ΜΜΕ μετέδωσαν πως αυτοκίνητο χτύπησε πελάτες καφέ καθισμένους σε εξωτερικό χώρο.
Σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης, που επικαλέστηκαν πηγές προσκείμενες στην αστυνομία, κατόπιν ο οδηγός του αυτοκινήτου τράπηκε σε φυγή.
Οι στρατηγοί που “κούνησαν το δάχτυλο” στον Μακρόν δικαιώνονται στην προειδοποίησή τους για την μέγιστη απειλή που επικρέμεται ως άλλη “Δαμόκλειος σπάθη” πάνω από τα Ηλύσια Πεδία. Κι αυτή η απειλή δεν είναι άλλη από τον αστικό πόλεμο που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Την Τετάρτη 28 Ιουλίου, η Le Figaro αποκάλυψε μια ανάλυση παραβατικότητας για τους πρώτους έξι μήνες του έτους. Το αποτέλεσμα είναι αδιανόητο! Από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο του 2021, η βία αυξήθηκε σημαντικά στο σημείο που ξεπέρασε το επίπεδο κατά την κρίση των “κίτρινων γιλέκων” το 2019.
Σε μόλις έξι μήνες, παρατηρήθηκαν περίπου 350.000 επιθέσεις, . Το πρώτο εξάμηνο του 2020, ο αριθμός μειώθηκε σε 300.000 επιθέσεις. Ήταν επομένως μια ανησυχητική αύξηση + 16% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος. Σε σύγκριση με το 2019, αυτή η άνοδος θα ήταν ωστόσο λιγότερο ιλιγγιώδης αλλά έφτανε το + 10%. Όπως αναφέρει η Le Figaro, περίπου 2.000 επιθέσεις (συμπεριλαμβανομένων όλων των τύπων) είχαν πραγματοποιηθεί κάθε μέρα μεταξύ Ιανουαρίου και Ιουνίου 2021.
Σύμφωνα με τη Le Figaro, αυτή η αύξηση θα μπορούσε να εξηγηθεί από τις κοινωνικές και μεταναστευτικές κρίσεις που βίωσαν αρκετές περιοχές, ιδιαίτερα ταλαιπωρημένες κι από τη διακίνηση ναρκωτικών. Στην ηπειρωτική Γαλλία, το Seine-Saint-Denis έρχεται πρώτο, ακολουθούμενο από το Παρίσι. Οι Bouches-du-Rhône, ο Βορράς και το Val-de-Marne παρουσίασαν αύξηση που κυμαίνεται από 6 έως 10%. Το ίδιο ισχύει και για τις Άλπεις με + 11%. Ο κατάλογος συνεχίζεται: le Rhône (+ 13%), l’Essonne (+ 13%), le Pas-de-Calais (+ 9%), les Hauts-de-Seine (+ 5%).
Με αυτήν την αναζωπύρωση της βίας, ο αριθμός των απόπειρων δολοφονιών είναι επίσης υψηλότερος. Η Le Figaro έχει διαπιστώσει περισσότερα από 2.200 γεγονότα για τους πρώτους έξι μήνες του έτους. Όσον αφορά τις πράξεις που οδήγησαν σε θάνατο, η εφημερίδα κατέγραψε περισσότερους από 600 θανάτους για την ίδια περίοδο, ή + 7%.
Το πρώτο Rafale ήδη έχει «βαφτεί» στα χρώματα της Πολεμικής Αεροπορίας. Με σειριακό αριθμό «401» και τα κυκλικά μπλε και λευκά χαρακτηριστικά σήματα της HAF πάνω στην άτρακτο και στα φτερά και το ορθογώνιο στο κάθετο σταθερό.
«Την ταυτόσημη θεώρηση Ελλάδας και Γαλλίας στα θέματα ασφαλείας στην Αν. Μεσόγειο» καθώς και «την ενίσχυση της στρατηγικής σχέσης των δύο χωρών σε όλες τις πτυχές της», διαπίστωσε το κλιμάκιο των Γάλλων βουλευτών και γερουσιαστών που επισκέφθηκαν την Ελλάδα.
Οι δράστες της επίθεσης πυροβόλησαν εναντίον του φυλακίου της πύλης του κέντρου εκπαίδευσης στο Κουλικορό, σύμφωνα με την Αποστολή. Η φρουρά ανταπέδωσε τα πυρά και οι δράστες τράπηκαν σε φυγή.
«Όλοι οι Γερμανοί στρατιώτες είναι καλά», διαβεβαίωσε το γενικό επιτελείο της Μπούντεσβερ, των ομοσπονδιακών ένοπλων δυνάμεων. Η αποστολή της ΕΕ εκπαιδεύει μέλη των ένοπλων δυνάμεων του Μαλί στο κέντρο στην Κουλικορό, βορειοανατολικά της πρωτεύουσας Μπαμακό.
Ο Γερμανός υποστράτηγος Γιόχεν Ντόιερ ανέλαβε τη διοίκηση της αποστολής των περίπου 950 ευρωπαίων στρατιωτικών στη χώρα της δυτικής Αφρικής την 7η Ιουλίου.
Σκοπός της αποστολής, η οποία άρχισε το 2013, είναι να συμβάλλει στην αντιμετώπιση των τζιχαντιστικών οργανώσεων που δρουν στη χώρα.
Η κατάσταση στο Μάλι είναι τεταμένη τους τελευταίους μήνες· σημειώθηκαν δύο στρατιωτικά πραξικοπήματα μέσα σε έναν χρόνο. Γερμανοί στρατιωτικοί τραυματίστηκαν σε πρόσφατη επίθεση βομβιστή-καμικάζι (περισσότερα εδώ).
Στις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των τζιχαντιστών στο Μάλι συμμετέχουν : η Γαλλία, το Βέλγιο, η Δανία, η Τσεχία, η Εσθονία, η Ολλανδία, η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Σουηδία, η Γερμανία, η Αγγλία, η Νορβηγία, η Ρουμανία και πολύ πιθανόν και η Ελλάδα (περισσότερα εδώ)
Μόσχα και Άγκυρα ολοκληρώνουν τις συνομιλίες πάνω στο νέο συμβόλαιο για την πώληση της δεύτερης συστοιχίας του αντιαεροπορικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400, έχει ολοκληρωθεί η οικονομοτεχνική μελέτη, δήλωσε σήμερα στους δημοσιογράφους ο γενικός διευθυντής της ρωσικής κρατικής εταιρείας αμυντικής βιομηχανίας και εξαγωγών οπλικών συστημάτων Αλεξάντρ Μιχέγεφ. Πηγή
Ρώσοι: ''Συζητάμε με την Τουρκία για προμήθεια μαχητικών Su-35 & Su-57''
Ο Ντμίτρι Σγουάγιεφ, διευθυντής της ομοσπονδιακής υπηρεσίας στρατιωτικής και τεχνικής συνεργασίας FSVTSV της Ρωσίας, όταν ρωτήθηκε σε ποιο στάδιο βρίσκονται οι συνομιλίες με την Τουρκία, για την προμήθεια αεροσκαφών Su-35 και Su-57 απάντησε ως εξής: «είμαστε έτοιμοι, να συνεχίσουμε τις διαπραγματεύσεις με τους Τούρκους εταίρους μας.» Πηγή
Το καθεστώς Πούτιν επαναφέρει στη Ρωσία τα πορτραίτα και τα αγάλματα των πλέον στυγερών μπολσεβίκων εγκληματιών, του Στάλιν, του Μπέρια, του Γιακόντα και του Τζερζίνσκι. (Περισσότερα εδώ)Ενώ με νόμο απαγορεύει την άρνηση του "καθοριστικού ρόλου” των Σοβιετικών στη νίκη επί του φασισμού. (Περισσότερα εδώ)
Ο Δανός καλλιτέχνης Κουρτ Βέστεργκααρντ, διάσημος γιατί σχεδίασε ένα σκίτσο του προφήτη Μωάμεθ που πυροδότησε βίαιες ταραχές σε ορισμένες μουσουλμανικές χώρες, πέθανε σε ηλικία 86 ετών, ανακοίνωσε η οικογένειά του σήμερα στα μέσα ενημέρωσης της Δανίας.
Ο Βέστεργκααρντ πέθανε στον ύπνο του μετά από μακρά ασθένεια, δήλωσε η οικογένειά του στην εφημερίδα Berlingske.
Ο εικονογράφος σχεδίασε το πιο διάσημο από τα 12 σκίτσα που δημοσιεύθηκαν στις 30 Σεπτεμβρίου 2005 στη συντηρητική εφημερίδα Jyllands-Posten της Δανίας με τον τίτλο “Το πρόσωπο του Μωάμεθ”.
Το σκίτσο του έδειχνε τον προφήτη με ένα τουρμπάνι σε σχήμα βόμβας.
Στην αρχή τα σκίτσα του πέρασαν απαρατήρητα, αλλά έπειτα από 15 ημέρες, διαδήλωση πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη και στη συνέχεια διαμαρτυρήθηκαν οι πρέσβεις των μουσουλμανικών χωρών στη Δανία.
Ο θυμός στη συνέχεια εξελίχθηκε σε βίαια επεισόδια κατά της Δανίας στον μουσουλμανικό κόσμο τον Φεβρουάριο του 2006, τα οποία θεωρήθηκαν στη Δανία ως η σοβαρότερη κρίση εξωτερικής πολιτικής για τη χώρα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η βία που συνδεόταν με τα σκίτσα κορυφώθηκε το 2015 με την επίθεση στην οποία σκοτώθηκαν 12 άνθρωποι στο γαλλικό σατιρικό εβδομαδιαίο περιοδικό Charlie Hebdo στο Παρίσι, το οποίο είχε ανατυπώσει τα σκίτσα το 2012.
Ο Βέστεργκααρντ εργαζόταν στην Jyllands-Posten από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 ως εικονογράφος, και σύμφωνα με την Berlingske, το εν λόγω σκίτσο είχε ήδη τυπωθεί μια φορά πριν, χωρίς να προκαλέσει μεγάλη αντιπαράθεση.
Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Κουρτ Βέστεργκααρντ, όπως και άλλοι που σχετίζονταν με τα σκίτσα, έπρεπε να ζει υπό αστυνομική προστασία σε μυστική διεύθυνση.
Στις αρχές του 2010, η αστυνομία της Δανίας συνέλαβε έναν 28χρονο Σομαλό που έφερε μαχαίρι μέσα στο σπίτι του Βέστεργκααρντ, τον οποίο σχεδίαζε να σκοτώσει.
Οι Σκοπιανοί συνεχίζουν να παραβιάζουν την έτσι και αλλιώς επαίσχυντη και προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών. Η Ολυμπιακή Επιτροπή των Σκοπίων εξακολουθεί να αυτοαποκαλείται «Μακεδονική», παρά τις πρόσφατες διαβεβαιώσεις Ζάεφ σε Μητσοτάκη για «σχετικές τροποποιήσεις» με αφορμή τα γεγονότα στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου.
Τραγικά γεγονότα στην Κύπρο. Αρνητές των μέτρων, επιτέθηκαν στο προεδρικό μέγαρο και κατόπιν σε τηλεοπτικό σταθμό τραυματίζοντας μάλιστα βαριά δύο αστυνομικούς. Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό, το χειρότερο είναι ότι η “διαδήλωση” των ανοήτων συμπατριωτών μας έγινε παραμονή της επίσκεψης του Ερντογάν στο νησί με ότι αυτό συνεπάγεται.
Δεν είδαμε όμως ρε αδέρφια να κάνετε μια εκδήλωση διαμαρτυρίας για την τουρκική κατοχή, για την ίδια καθαυτή την επίσκεψη Ερντογάν.
Τα μέτρα και τα εμβόλια περιορίζουν την ελευθερία σας εκεί στην Κύπρο; Πόσα θέλετε για να μας τρελάνετε; Το ότι οι Τούρκοι κατέχουν σχεδόν το μισό νησί δεν σας απασχολεί; Ευτυχώς που βγήκε ένας Ισάακ, ένας Σολομός, όπως κάποτε βγήκαν τα παλικάρια της ΕΟΚΑ και σώθηκε η τιμή.
Γιατί τα λόγια περίσσεψαν, αλλά από ενέργειες ΜΗΔΕΝ. Αντί να κατεβούν 100-200.000 Έλληνες της Κύπρου στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για τη νέα “έφοδο” του Ερντογάν (και άλλοι τόσοι τουλάχιστον στην Αθήνα), πάνε και τα σπάνε για τη τρέλα τους, για τον εγωισμό τους.
Ντροπή, ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ… Κρίμα στο αίμα του Αυξεντίου και του Παλλικαρίδη, κρίμα στους νεκρούς του 1974. Βρήκατε την κατάλληλη συγκυρία να “διαμαρτυρηθείτε”… Ίσως μερικούς να μην τους ενοχλεί και τόσο η πατσαβούρα στον Πενταδάκτυλο, όσο το εμβόλιο…
Με ομόφωνη απόφαση η Οικονομική Επιτροπή της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου χρηματοδότησε με 40.000 ευρώ το Ελληνοτουρκικό κομμουνιστικό διήμερο που διοργάνωσε το Σαββατοκύριακο η ΚΝΕ στην πόλη της Μυτιλήνης. Σύμφωνα με την σχετική ανάρτηση στην Διαύγεια η απόφαση ήταν ΟΜΟΦΩΝΗ. ΟΜΟΦΩΝΗ, δηλαδή όλα τα κόμματα!
Το αίτημα για την χρηματοδότηση είχε κατατεθεί από το Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ. Πριν ένα χρόνο το αντίστοιχο φεστιβάλ χρηματοδοτήθηκε από την Περιφέρεια Θεσσαλίας και την Περιφερειακή Αρχή του Κώστα Αγοραστού (ΝΔ). Εφέτος σειρά είχε η Περιφερειακή αρχή του Κώστα Μουτζούρη.
Το κομμουνιστικό Ελληνοτουρκικό διήμερο της ΚΝΕ, στη Μυτιλήνη είχε σύνθημα: «Σε Ελλάδα και Τουρκία ίδιος ο εχθρός: ΝΑΤΟ – κυβερνήσεις – καπιταλισμός. Στις εκδηλώσεις του συμμετείχε αντιπροσωπεία της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τουρκίας (ΚΝΤ), με ''πλούσιο πολιτικό – πολιτισμικό πρόγραμμα, συζητήσεις, κοινές δραστηριότητες ανάμεσα στην ΚΝΕ και την ΚΝΤ''. Επίσης, στην κεντρική συγκέντρωση, που θα πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 10 Ιουλίου στις 8.00μμ, στην πλατεία Σαπφούς, μίλησαν ο Κουτσούμπας, γγ της ΚΕ του ΚΚΕ και ο Κεμάλ Οκουγιάν, γγ της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας (TKP).
Έλληνες και Τούρκοι δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους, δήλωσαν. Ενώ κάλεσαν σε ταξικό πόλεμο για την ''εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό.
Ενδεικτικά παραθέτουμε δράσεις που χρηματοδοτήθηκαν σύμφωνα με το επίσημο πρόγραμμα των εκδηλώσεων:
- Βράβευση των νικητών του Καλλιτεχνικού Διαγωνισμού της Τομεακής Οργάνωσης Λέσβου της ΚΝΕ ενάντια στον πόλεμο, τον ρατσισμό, την προσφυγιά.
- Λαϊκό γλέντι
- Εκδρομή – πεζοπορία στα Αμπριά του Δημοκρατικού Στρατού Λέσβου
- Aντιπροσωπεία της ΚΝΕ θα παραδώσει είδη πρώτης ανάγκης στους πρόσφυγες στη δομή προσφύγων στο Καρά Τεπέ. Αντίστοιχα, θα μοιράσει στα προσφυγόπουλα την έκδοση που έχει επιμεληθεί και αφορά σε ένα διήγημα για μικρές ηλικίες με θέμα το προσφυγικό.
- Μουσικό αφιέρωμα σε τραγούδια -ανέκδοτα και μη- της δεκαετίας του '40, στη σκηνή του Διημέρου
- Μουσικό αφιέρωμα της ΚΝΕ και της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τουρκίας στη μελοποιημένη ποίηση των κομμουνιστών ποιητών Ναζίμ Χικμέτ και Γιάννη Ρίτσου.
Συγκλονισμένη είναι η κοινή γνώμη της Αυστρίας από το φρικτό έγκλημα με θύμα την 13χρονη Leonie Eltern.
Αφού την βασάνισαν, την ώθησαν σε χρήση ουσιών, και την βίασαν, την σκότωσαν.
Φερόμενοι δράστες 4 Αφγανοί ηλικίας 16,18,22 και 23.
Οι λεπτομέρειες του εγκλήματος αλλά κυρίως το προφίλ των φερομένων δραστών, προκαλούν αποτροπιασμό
Οι διωκτικές αρχές της Αυστρίας έχουν εξαπολύσει αγώνα δρόμου, καθώς πριν από λίγα εικοσιτετράωρα συνελήφθη άλλος ένας ύποπτος για τη δολοφονία του κοριτσιού, η σύλληψη έγινε στη Βιέννη, ενώ τώρα αναζητείται ένας τέταρτος ύποπτος. Λέγεται μάλιστα ότι έχει διαφύγει στο εξωτερικό.
Οι γονείς της Leonie έχουν καταθέσει επίσημη αγωγή εναντίον της Δημοκρατίας της Αυστρίας, Ακριβώς επειδή ο ένας εκ των δραστών θα έπρεπε να απελαθεί, πράγμα που δεν έγινε.
Η κυβέρνηση της Λιθουανίας κατηγόρησε τη Λευκορωσία ότι «εισάγει» μετανάστες για να τους στείλει στην ΕΕ
Η Λιθουανία κατηγόρησε σήμερα τη Λευκορωσία ότι εισάγει αεροπορικώς μετανάστες από το εξωτερικό με σκοπό να τους στείλει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ανακοίνωσε ότι θα κατασκευάσει έναν φράχτη στα σύνορα και θα αναπτύξει στρατιώτες για να εμποδίσει τις παράνομες εισόδους στο έδαφός της.
Η Λευκορωσία αποφάσισε να επιτρέπει στους μετανάστες να περνούν στη Λιθουανία, που είναι μέλος της ΕΕ, ως αντίποινα για τις κυρώσεις που επέβαλαν οι Βρυξέλλες στη χώρα, με αφορμή την εξαναγκαστική προσγείωση ενός αεροσκάφους της Ryanair και τη σύλληψη ενός αντιφρονούντα μπλόγκερ που επέβαινε σε αυτό.
Εκατοντάδες μετανάστες έχουν διασχίσει τα σύνορα τις τελευταίες ημέρες.
Η πρωθυπουργός της Λιθουανίας Ινγκρίντα Σιμονίτε είπε ότι η Λευκορωσία προσφέρει στους επίδοξους μετανάστες πτήσεις με προορισμό το Μινσκ, επικαλούμενη αποδείξεις που βρέθηκαν σε τουλάχιστον έναν άνθρωπο ο οποίος στη συνέχεια έφτασε στη Λιθουανία. «Υπάρχουν ταξιδιωτικά πρακτορεία, απευθείας πτήσεις που συνδέουν το Μινσκ με τη Βαγδάτη, για παράδειγμα, και υπάρχουν πρακτορεία τόσο στη Λευκορωσία όσο και άλλες χώρες που προσελκύουν ‘τουρίστες’ στο Μινσκ», είπε η Σιμονίτε μιλώντας στο πρακτορείο Reuters.
Σύμφωνα με την πρωθυπουργό, το αεροδρόμιο απ’ όπου αναχωρούν κυρίως οι μετανάστες είναι αυτό της Βαγδάτης. Δεν απέκλεισε όμως το ενδεχόμενο να φτάνουν αεροπορικώς και από την Κωνσταντινούπολη.
Τα έγγραφα που επικαλέστηκε ως αποδείξεις, αντίγραφα των οποίων εστάλησαν στο πρακτορείο Reuters από έναν κυβερνητικό αξιωματούχο, περιλαμβάνουν αιτήματα από πρακτορεία που εδρεύουν στο Μινσκ (τα UmnoTury και Tsentrkurort) με ημερομηνίες 27 Μαΐου και 7 Ιουνίου, με τα οποία ζητείται από το υπουργείο Εξωτερικών να εκδώσει βίζες για τρεις Ιρακινούς πολίτες. Ο ίδιος αξιωματούχος έστειλε αντίγραφα τεσσάρων καρτών επιβίβασης, από μια πτήση του κρατικού αερομεταφορέα της Λευκορωσίας, της Belavia, από την Κωνσταντινούπολη στο Μινσκ, με ημερομηνία 27 Μαΐου. Τα έγγραφα αυτά βρέθηκαν πάνω σε έναν μετανάστη.
Το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας δεν σχολίασε προς το παρόν τους ισχυρισμούς της Λιθουανίας.
Οι πρόσφατοι εορτασμοί για την συμπλήρωση 200 χρόνων από την Εθνική Επανάσταση του 1821 έφεραν στο προσκήνιο διάφορα δημοσιεύματα και δηλώσεις πολιτικών προσώπων σχετικά με την προσφορά της Αϊτής, υπέρ του αγώνα της Ελληνικής Εθνεγερσίας, 45 τόνων καφέ και 100 εθελοντών.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το κυρίαρχο αφήγημα, ο πρόεδρος της Αϊτής, Ζαν Πιερ Μπουαγιέ, συγκινημένος από τον αγώνα των Ελλήνων και μη δυνάμενος να συμβάλει σε αυτόν ουσιαστικά, λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης της χώρας του, έστειλε στην Ελλάδα συμβολικά 45 τόνους καφέ προς πώληση, προκειμένου να αγορασθούν όπλα και πολεμοφόδια, καθώς και 100 Αϊτινούς εθελοντές, οι οποίοι όμως πέθαναν όλοι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, όταν το πλοίο τους δέχθηκε την επίθεση πειρατών. Μια δεύτερη εκδοχή θέλει τους Αϊτινούς εθελοντές να πεθαίνουν από κακουχίες ή σκορβούτο πριν φθάσουν στην Ελλάδα, ενώ σύμφωνα με μια τρίτη εκδοχή, το πλοίο των Αϊτινών δέχθηκε την επίθεση γαλλικών πολεμικών πλοίων στη Μεσόγειο, με αποτέλεσμα αυτό να βυθιστεί και οι εθελοντές να πνιγούν.
Όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς, υπάρχουν πολλές εκδοχές αυτής της ιστορίας που κυκλοφορεί εδώ και χρόνια σε διάφορα άρθρα στο διαδίκτυο, με καμία από αυτές να μην περιέχει ωστόσο σαφείς λεπτομέρειες ως προς τον χρόνο και τον τόπο των γεγονότων, αναφορές σε γνήσιες ιστορικές πηγές ή παραπομπές σε σχετική βιβλιογραφία.
Για τον λόγο αυτό, ανατρέξαμε στην διαθέσιμη βιβλιογραφία και, κατόπιν έρευνας, σας παραθέτουμε τα πραγματικά γεγονότα.
Ως γνωστόν, ήδη από τις απαρχές της Επανάστασης, στον ελλαδικό χώρο είχαν συσταθεί επιτροπές με σκοπό την εξυπηρέτηση των αναγκών του αγώνα και την αντιμετώπιση των διαφόρων ζητημάτων που συνεχώς ανέκυπταν. Οι επιτροπές αυτές, μεταξύ άλλων, συνέτασσαν “προειδοποιήσεις,” προκηρύξεις μέσω των οποίων ανήγγελλαν την έναρξη του αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδος και ζητούσαν την βοήθεια των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων. Παρόμοιες επιτροπές (“κομιτάτα”) είχαν ιδρυθεί και σε χώρες της Ευρώπης, με σκοπό την διαμόρφωση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης υπέρ των επαναστατημένων Ελλήνων, την συγκέντρωση εθελοντών, την περίθαλψη των προσφύγων και του άμαχου ελληνικού πληθυσμού, και την ενίσχυση των επαναστατών με τρόφιμα, φάρμακα, πολεμοφόδια, χρήματα κ.α.
Μια από τις πρώτες επιτροπές στο εξωτερικό ιδρύεται τον Μάρτιο του 1821 στην Γαλλία, στους κόλπους της Société de la Morale Chrétienne (Εταιρία της Χριστιανικής Ηθικής) από επιφανείς Γάλλους φιλέλληνες και αξιόλογους Έλληνες των Παρισίων, όπως τους Α. Κοραή, Α. Βογορίδη, Δ. Φωτήλα, Μ. Σχινά κ.α., με κύριο μέλημά την συλλογή χρηματικών εισφορών για την ενίσχυση των Ελλήνων προσφύγων.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τον Αύγουστο του ίδιου έτους, και με την μεσολάβηση του Γάλλου φιλέλληνα και τέως επισκόπου Βλαισών, Ανρι Γκρεγκουάρ, η Επιτροπή των Παρισίων στέλνει επιστολή στον πρόεδρο της Αϊτής Ζαν Πιερ Μπουαγιέ, δια της οποίας τον καλεί να ενισχύσει τον αγώνα των Ελλήνων κατά των Τούρκων με όπλα και χρήματα. Η επιστολή έκλεινε ως εξής:
“Γενναίοι Αϊτινοί, έχετε υποφέρει τους πόνους της δουλείας που προ ολίγου σας βάραινε. Τέκνα της Αφρικής, της οποίας οι ακτές πρόσκεινται σε εκείνες της Ελλάδος, ελάτε να μας βοηθήσετε· 30.000 τυφέκια και χρήματα μας είναι απαραίτητα. Κι αν σε αυτό το δώρο ή δάνειο προσετίθετο η άφιξη ενός των ταγμάτων σας, ορμώμενου από την καρδιά της Αμερικής, τούτο θα έφερνε τον τρόμο στην ψυχή των λιπόψυχων βασανιστών μας. Το νησί της Ύδρας είναι το λιμάνι στο οποίο μπορείτε να στείλετε την βοήθειά σας.
Η Ελλάς θα σας ήταν υπόχρεη για αυτές τις θυσίες. Μια τρυφερή φιλία θα παγιωνόταν ανάμεσα στους απογόνους σας και στους δικούς μας ως τα βάθη των αιώνων. Θα τους κληροδοτήσουμε την ευγνωμοσύνη μας. Η ιστορία θα επαναλαμβάνει στις μελλοντικές γενιές ότι η σημαία της Αϊτής, κυματίζουσα στην Μεσόγειο, ήρθε να ενωθεί με εκείνη της αναστημένης Ελλάδος. Θα ήταν μια εποχή δόξας για τα δύο έθνη, και ένας από τους ωραιότερους θριάμβους της δικαιοσύνης και της ανθρωπιάς.”
Πώς αντέδρασε όμως ο πρόεδρος της Αϊτής στην επιστολή αυτή των Ελλήνων;
Σύμφωνα με τον Τομά Μαντιέ και τον Μπομπράν Αρντουάν, τους δυο κορυφαίους Αϊτινούς ιστορικούς του 19ου αιώνα, ο Μπουαγιέ δεν έκανε απολύτως τίποτα για να βοηθήσει τους Έλληνες πέραν από το να τους στείλει μια όμορφη ευχετήριο επιστολή, που ωστόσο τους αρνούταν την βοήθεια!
Thomas Madiou (1815-1884)
Τομά Μαντιέ (1843):
“Η απάντηση [του Μπουαγιέ], που πρόκειται να αναπαράγουμε, δεν αντανακλά τα συγκινητικά και ηρωικά συναισθήματα που υπαγόρευσαν αυτό το ευγενές γράμμα [των Ελλήνων]. Σε αυτήν, ο ψυχρός λογισμός μιας φειδωλής οικονομίας υποβοηθείται από την ρητορεία για να προξενήσει ενθουσιασμό. Είναι αλήθεια ότι δεν μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε μεγάλες θυσίες για την Ελλάδα, όμως είχαμε την δυνατότητα να της στείλουμε κάποια χρήματα, τα οποία δεν στείλαμε. Το ποσό των 40.000 πιάστρων, που θα μπορούσαμε να είχαμε διαθέσει, θα είχε αφιερωθεί στην απόκτηση 8.000 καλών τυφεκίων, τα οποία, αυτοί οι ήρωες, που πέθαιναν δίχως όπλα στα πεδία των μαχών, θα είχαν δεχθεί μέσω πλοίου ευλογώντας μας. Τα λόγια που θα μας απηύθυναν μπροστά στον θάνατο: “Θα κληροδοτήσουμε στους απογόνους μας την ευγνωμοσύνη μας,” δεν είχαν αγγίξει την καρδιά μας. Αν ο Πεσιόν είχε ζήσει, δεν θα μας είχαν απευθύνει μια μάταιη έκκληση. Όσο περισσότερο τα πράγματα εξελίσσονται, τόσο περισσότερο βλέπουμε πόσο σπάνιες είναι οι ανώτερες αρετές της καρδιάς, που μόνο αυτές παράγουν την ομορφιά και το μεγαλείο. Όσο για την αποστολή σε αυτούς στρατευμάτων υπό την σημαία μας, πολιτικοί λόγοι αντετίθεντο σε αυτό. Εάν η Ευρώπη εκείνη την εποχή λάμβανε υπ’ όψιν το διεθνές δίκαιο για να μην επεμβαίνει άμεσα στις υποθέσεις της Ελλάδος, εμείς είχαμε ακόμη σοβαρότερο λόγο για να διατηρήσουμε την ουδετερότητά μας, ακόμη περισσότερο την στιγμή που η σημαία μας δεν είχε ακόμη αναγνωρισθεί από τις ξένες δυνάμεις.
Όμως, έχει ειπωθεί και γραφθεί ότι, εάν είχαμε στείλει ένα από τα τάγματά μας στην Ελλάδα, το χρώμα των στρατιωτών μας θα ήταν λόγος για να τύχουν κακής υποδοχής. Η Επιτροπή των Παρισίων απευθυνόμενη στην Αϊτή γνώριζε καλά ότι δεν ήταν λευκοί. Και στις χώρες της Ανατολής, δεν είναι οι άνθρωποι συνηθισμένοι στην θέα μαύρων στρατιωτών; Υπήρξαν πολλοί από αυτούς στις μουσουλμανικές στρατιές το 1821, όπου αμιγώς μαύρα συντάγματα είχαν στρατολογηθεί στο Νταρφούρ, και αμιγώς μαύρα σώματα είχαν στρατολογηθεί στους βερβερικούς πληθυσμούς. Εάν ήταν δυνατό για εμάς να στείλουμε μια από τις ημιταξιαρχίες μας στην Ελλάδα, δεν θα ήταν το χρώμα των στρατιωτών μας που θα τους είχε καταστήσει αντικείμενο αποτροπιασμού. Στην Νάπολη, υπό τον Μυρά, το Βασιλικό Αφρικανικό Σύνταγμα δεν είχε αποκτήσει αδερφική σχέση με τον λαό;
Ιδού η απάντηση που δόθηκε στο γράμμα των Ελλήνων:
‘Προς τους Πολίτες της Ελλάδος Α. Κοραή, Κ. Πολυχρονιάδη, Α. Βογορίδη και Κ. Κλωνάρη,
‘Πριν λάβουμε την επιστολή σας από το Παρίσι, με ημερομηνία την 20η Αυγούστου του παρελθόντος έτους, έφθασε σε εμάς η είδηση ότι η Ελλάς, επανορθώσασα επιτέλους την πίστη της που παρέμενε καταπεπτωκυία, είχε αδράξει ξανά την λόγχη της για να διεκδικήσει την ελευθερία της και την θέση που κατείχε ανάμεσα στα έθνη.
‘Ένας σκοπός τόσο δίκαιος δεν θα μπορούσε να ήταν αδιάφορος στους Αϊτινούς, οι οποίοι, όπως οι Έλληνες, είχαν επί μακρόν στενάξει κάτω από έναν ζυγό επονείδιστο, και οι οποίοι, όπως εσείς, ηγέρθησαν από τον ύπνο της δουλείας. Έπειτα από 30 έτη αιματηρού πολέμου, είμαστε σήμερα απελεύθεροι, ανεξάρτητοι, συμφιλιωμένοι· νικήσαμε τους δυνάστες μας με την δύναμη των όπλων· και με την φιλελευθερία των θεσμών μας φέραμε στην πατρίδα μας την γλυκιά ειρήνη. Αρχίζουμε να απολαμβάνουμε τους καρπούς των κόπων μας. Όντας ευτυχέστεροι από εμάς, τέκνα της Ελλάδας, έχετε δέκα αιώνες δόξας που αναπτερώνουν το θάρρος σας· τα όρη μας, οι πεδιάδες μας δεν ανακαλούν στην μνήμη μας τίποτε περισσότερο από την μανία των τυράννων μας και τις ταλαιπωρίες των πατέρων μας. Οι Θερμοπύλες, ο Μαραθώνας, η Σαλαμίνα, οι Πλαταιές ακόμη σας υπενθυμίζουν τα ηρωικά κατορθώματα των προγόνων σας. Μάταια οι βάρβαροι επικυρίαρχοί σας πάσχισαν να σας στερήσουν μέχρι και την επιρροή των μνημείων, υποκαθιστώντας τα διάσημα αυτά ονόματα με ονόματα βαρβαρικά· μάταια κολάκευσαν τους εαυτούς τους καταστρέφοντας τα αθάνατα αυτά μνημεία: οι πρώτες σας νίκες τούς δείχνουν επαρκώς πως δεν είστε υιοί εκφυλισμένοι.
‘Ωστόσο, στην χαρμονή που μας εμπνέει η ευγενής αποφασιστικότητα που σας διέπει προστίθεται ένα οδυνηρό συναίσθημα, καθώς βλέπουμε τους λαούς που σας οφείλουν τόσο τον πολιτισμό τους όσο και την ευημερία τους να παραμένουν αδρανείς θεατές του αγώνα σας και να προδίδουν δια της απραξίας τους τον σκοπό της δικαιοσύνης και της θρησκείας.
‘Πώς! Η Αθήνα, η Λακεδαίμονα να αγωνίζονται με τις αλυσίδες τους ενάντια στις πολυάριθμες στρατιές του δεσποτισμού, να ικετεύουν για βοήθεια, και η πολεμική Ευρώπη, η εύπορη Ευρώπη να τους αρνείται ένα στήριγμα! Το λάβαρο του Σταυρού έχει ποδοπατηθεί από τον μουσουλμάνο, και η χριστιανική Ευρώπη διστάζει να εκδικηθεί τον Θεό της… Αχ! Αν η κραυγή της Ελλάδος πραγματικά ήχησε γι’ αυτή, η Αϊτή συγκινήθηκε από αυτό βαθύτατα. Ναι, πολίτες, φλεγόμαστε από την θέληση να υπερασπιστούμε τους συμπατριώτες σας· μακάρι να μπορούσαμε να δώσουμε πρώτοι το όμορφο αυτό παράδειγμα στον υπόλοιπο κόσμο· όμως δεν μας επιτρέπεται να δικαιώσουμε τις προσδοκίες σας και τον πόθο που μας φλέγει! Με την απεραντοσύνη της θάλασσας να μας χωρίζει από την Ελλάδα, στερούμενοι των πόρων που κάνουν τα έθνη που συνορεύουν με αυτήν υπερήφανα, περιβαλλόμενοι από την γαλήνη μας και μην διαθέτοντας άλλα όπλα πέραν αυτών που κυριεύσαμε στα πεδία των μαχών, περιοριζόμαστε στο να συντάξουμε ευχές· τουλάχιστον, μην ακούγοντας παρά την φωνή της Τιμής, εκφράζουμε ενώπιον του σύμπαντος ολόκληρου τις ευχές εκείνες που η πολιτική πνίγει μέσα στην καρδιά των ευρωπαϊκών εθνών και ζητάμε από τους ουρανούς τον θρίαμβο του καταπιεσμένου επί του καταπιεστή, της ελευθερίας επί της τυραννίας, της θρησκείας επί του φανατισμού.
‘Και εσείς, γενναίοι Έλληνες, θυμηθείτε την δύναμη των προγόνων σας όταν στρατιές πιο πολυάριθμες από αυτές που απειλούν εσάς έφεραν στα σπίτια τους τόσο τον σίδηρο όσο και τον πυρσό· θυμηθείτε ότι 300 Σπαρτιάτες έσωσαν την πατρίδα τους· μην φοβάστε λοιπόν καθόλου την ισχύ των αριθμών, θα υποχωρήσει μια μέρα μπροστά στην αξία σας. Καταπλήξτε την Ευρώπη, αποσπάστε τον θαυμασμό της με την ακλόνητη επιμονή σας στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων σας. Τότε, σύντομα θα την δείτε πιστή στις αρχές της να σας προσφέρει η ίδια την βοήθεια που σας αρνείται σήμερα, και τότε θα έχετε θριαμβεύσει. Μαθαίνοντάς το, η Αϊτή θα αγαλλιάσει με το ευτυχές σας πεπρωμένο· θα έχει την τιμή να ενώσει με μια συνθήκη φιλίας τα παιδιά της με τους υιούς της Ελλάδος.’”
(Ιστορία της Αϊτής, VI, σελ. 219-225)
Είναι λοιπόν σαφές από το κείμενο του Μαντιέ, το οποίο γράφθηκε 20 περίπου χρόνια μετά τα γεγονότα, ότι ο πρόεδρος Μπουαγιέ όχι μόνο δεν βοήθησε τους Έλληνες στέλνοντάς τους όπλα ή εθελοντές, αλλά και ότι η άρνησή του να βοηθήσει είχε ήδη συζητηθεί στο εσωτερικό της Αϊτής, με ορισμένους να υποστηρίζουν ότι καλώς έπραξε με το να μην στείλει στρατιώτες στην Ελλάδα, διότι θα τύγχαναν “κακής υποδοχής”. Ο Μαντιέ, ο οποίος είχε στενές οικογενειακές και προσωπικές σχέσεις με την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Αϊτής (ήταν στενός φίλος τόσο με τον ίδιο τον πρόεδρο Μπουαγιέ όσο και με τον επικεφαλής του στρατού του, Ζοζέφ Μπαλταζάρ Ανζινάκ), είχε πρόσβαση σε πρωτογενείς πηγές και μάρτυρες, ώστε αν τελικώς κάτι τέτοιο είχε λάβει χώρα, είναι βέβαιο ότι θα το γνώριζε.
Alexis Beaubrun Ardouin (1796-1865)
Μπομπράν Αρντουάν (1860):
“Είναι σίγουρο ότι ο Μπουαγιέ δεν ήταν αναίσθητος ως προς τα δεινά που υπέφεραν οι Έλληνες, ούτε ήταν αδιάφορος ως προς την επιτυχία που όλες οι γενναιόδωρες καρδιές τούς εύχονταν στον αγώνα τους ενάντια στους καταπιεστές τους τον ίδιο εκείνο χρόνο, και περισσότεροι του ενός Αϊτινοί αισθάνονταν την ίδια συμπάθεια. Όμως, ο πρόεδρος της Αϊτής είχε καθήκοντα προς την χώρα του να εκπληρώσει πρώτα, πριν σκεφθεί να βοηθήσει έναν εξεγερμένο λαό που βρισκόταν πάνω από 2.500 λεύγες μακριά: η λογική του Κράτους έπρεπε να υπερισχύσει του ενθουσιασμού. Λιγότερο από έναν χρόνο μετά την προσάρτηση του Βορρά, σε μια χρονική στιγμή που όλα πήγαιναν προς εκείνη της Ανατολής, θα έστελνε αϊτινά στρατεύματα στην Ελλάδα για να πολεμήσουν κατά των Τούρκων; Και που θα είχε βρει τον στόλο που θα χρειαζόταν για να τα μεταγάγει εκεί; Και ποιο θα ήταν το κόστος μιας τέτοιας επιχείρησης, εάν η εκτέλεσή της είχε καταστεί δυνατή; Ο Πρόεδρος θα είχε εξαντλήσει τα οπλοστάσια της χώρας για να στείλει στους Έλληνες τα 30.000 τουφέκια που αιτήθηκαν εκείνοι που ζούσαν στο Παρίσι —το δημόσιο θησαυροφυλάκιο και τα χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί στον Βορρά μετά τον θάνατο του Κριστόφ;”
(Μελέτες στην Ιστορία της Αϊτής, IX, σελ. 74-75)
Και πάλι, δεν τίθεται καν θέμα περί του εάν στάλθηκε βοήθεια στους Έλληνες, αλλά περί του εάν κάτι τέτοιο ήταν πολιτικά και πρακτικά εφικτό για τον Μπουαγιέ εκείνη την περίοδο. Για τον Αρντουάν, όπως και για τον Μαντιέ, η αυτονόητη απάντηση ήταν όχι, καθώς για τον Μπουαγιέ εκείνη την περίοδο προτεραιότητα είχε η Αϊτή.
Τι ισχύει όμως για τους “45 τόνους καφέ;”
Ο καφές αυτός πράγματι εστάλη, όχι όμως στους Έλληνες!
Henri Jean-Baptiste Grégoire (1750-1831)
Όπως αναφέραμε προηγουμένως, εκείνη την περίοδο ο Γάλλος τέως επίσκοπος Βλαισών Ανρι Γκρεγκουάρ, μια από τις ηγετικές μορφές της Γαλλικής Επανάστασης (και από τις λίγες που βρίσκονταν ακόμη εν ζωή το 1821), διατηρούσε στενές σχέσεις τόσο με τους Έλληνες της Επιτροπής των Παρισίων όσο και με την κυβέρνηση της Αϊτής. Αυτός ήταν που πρότεινε στους Έλληνες να απευθυνθούν στην κυβέρνηση του Πορτ-ω-Πρανς. Ο Γκρεγκουάρ, φανατικός υποστηρικτής της κατάργησης της δουλείας και εξέχον μέλος της Société des Amis des Noirs (Εταιρία των Φίλων των Μαύρων), υπερασπιζόταν την ανεξαρτησία της Αϊτής και φιλοξενούσε Αϊτινούς επισκέπτες στο Παρίσι. Είχε στενές σχέσεις τόσο με τον πρόεδρο Πεσιόν όσο και με τον Μπουαγιέ, ο οποίος μάλιστα τον προσκάλεσε να ζήσει στην Αϊτή. Ο Γκρεγκουάρ, που ήταν τότε 70 ετών, αρνήθηκε, και τότε ο Μπουαγιέ του ζήτησε να του στείλει δύο πορτραίτα του, προκειμένου να τα αναρτήσει στους τοίχους του προεδρικού του ανακτόρου και της Αϊτινής Γερουσίας στο Πορτ-ωΠρανς. Ο Γκρεγκουάρ δέχθηκε διστακτικά, καθώς απεχθανόταν την προσωπολατρία, και, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, ο Μπουαγιέ του έστειλε 25.000 λίβρες (και όχι 45 τόνους) καφέ.
Όπως γράφει ο Μαντιέ:
“Ο Γκρεγκουάρ ζήτησε να του στείλουν από την Χάβρη δύο λίβρες καφέ από τις 25.000. Συγκέντρωσε αρκετούς από τους φίλους του και ευχαριστήθηκε πολύ με το να τους προσφέρει μια γεύση αϊτινού καφέ. Ο υπόλοιπος θα παρέμενε στον ίδιο· τον χρησιμοποίησε για να καλύψει τα έξοδα [της έκδοσης] αρκετών βιβλίων περί ηθικής, τα οποία έστειλε αφιλοκερδώς στην Αϊτή, και για να βοηθήσει τους Έλληνες ενάντια στην Οθωμανική Πύλη.”
(Ιστορία της Αϊτής, VI, σελ. 219-225)
Ωστόσο, ο Μαντιέ δεν υπεισέρχεται σε λεπτομέρειες σχετικά με το τι απέγιναν τελικά τα χρήματα από την πώληση του καφέ.
Το 2004, ο ιστορικός Ζαν Φρανσουά Μπριέρ δίνει μια ελαφρώς διαφορετική εκδοχή της ιστορίας, δίχως να αναφέρει τίποτα περί αποστολής χρημάτων στην Ελλάδα από τον Γκρεγκουάρ:
“[Η αποστολή του καφέ] έφερε τον τέως επίσκοπο Βλαισών σε δύσκολη θέση, καθώς οι αντίπαλοί του τον κατηγόρησαν ότι λάμβανε χορηγίες από την κυβέρνηση της Αϊτής. Χωρίς να πίνει καφέ ο ίδιος, πούλησε ένα μέρος του φορτίου για να βοηθήσει τους Μαρτινικανούς Μπισέτ, Βολνί και Φαμπιάν, οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί το 1823 ότι είχαν εκδώσει ένα φυλλάδιο που ζητούσε πολιτικά δικαιώματα για τους μαύρους, και δώρισε τον υπόλοιπο στους φίλους του.”
(Αββάς Γρηγόριος και Αϊτινή Επανάσταση [2004], σελ. 40)
Ο δε Έλληνας ιστορικός Μιχαήλ Λάσκαρης, στην διατριβή του με τίτλο L’Abbé Grégoire et la Grèce (Ο Αββάς Γρηγόριος και η Ελλάς, 1932), στην οποία αναλύει διεξοδικά την φιλελληνική στάση και δράση του επισκόπου Γκρεγκουάρ, επιβεβαιώνει την σχέση του τελευταίου με την κυβέρνηση της Αϊτής και τους Έλληνες της Επιτροπής των Παρισίων, όμως δεν αναφέρει πουθενά ότι ο Γκρεγκουάρ έστειλε χρήματα στους επαναστατημένους Έλληνες.
Συνεπώς, εν αντιθέσει προς όσα λέγονται ή γράφονται το τελευταίο διάστημα, η Αϊτή δεν έστειλε ΠΟΤΕ εθελοντές ή χρήματα στην Ελλάδα κατά την Επανάσταση του 1821, ενώ 25.000 λίβρες (και όχι “45 τόνοι”) καφέ πράγματι εστάλησαν από τον πρόεδρο Μπουαγιέ, όχι όμως στους Έλληνες, αλλά στον Γάλλο επίσκοπο Ανρι Γκρεγκουάρ.
Πηγές:
-Christopoulos, Georgios A. & Bastias, Ioannis K., eds. (1975) History of the Greek Nation, Volume XII: The Greek Revolution (1821 – 1832), Ekdotiki Athinon, σελ. 322
-Adélaïde-Merlande, Jacques. “Madiou, historien d’Haïti.” Bulletin de la Société d’Histoire de la Guadeloupe, no. 106 (1995), σελ. 12–22
-Ardouin, Beaubrun. Études sur l’histoire d’Haïti. Tome Neuvième. Paris: Dezobry et E. Magdeleine, Lib.-Editeurs, 1860, σελ. 74-75
-Brière, Jean-François. “Abbé Grégoire and Haitian Independence” Research in African Literatures 35, no. 2 (2004), σελ. 34–43
-Laskaris, M. “L’Abbé Grégoire et la Grèce.” La Révolution française, no. 85 (1932): 220–31.
-Madiou, Thomas. Histoire d’Haïti: Tome VI de 1819 à 1826. Port-au-Prince, Haïti: Editions Henri Deschamps, 1843, σελ. 219-225
-Wesley, Charles H. The Struggle for the Recognition of Haiti and Liberia as Independent Republics, The Journal of Negro History, Vol. 2, No. 4 (Oct., 1917), σελ. 369-383
