Σάββατο 11 Ιουλίου 2020

ΟΤΑΝ Ο ΜΕΤΑΞΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΕ ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΓΙΑ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Η εγκληματική φύση και δράση των μπολσεβίκων σε όλο τον κόσμο δεν είναι κάτι νέο. Ούτε περιορίζεται σε χρόνο και τόπο. Όπου και αν εμφανίστηκαν έδρασαν πάντα κατά τον ίδιο τρόπο. Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο μπολσεβικικός συρφετός, με τη μορφή κόμματος, Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος (ΣΕΚΕ), έκανε την επίσημη εμφάνισή του στην Ελλάδα το 1918. Μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) το 1924. Η ίδρυσή του συνοδεύτηκε από την προδοσία της Μικράς Ασίας. Ενώ ο στρατός μας βάδιζε προς την εκπλήρωση της Μεγάλης Ιδέας με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες για την απελευθέρωση της γης της Ιωνίας και του Πόντου, οι μπολσεβίκοι του ΣΕΚΕ έκαναν ότι ήταν δυνατόν για να βοηθήσουν τον προαιώνιο εχθρό μας. Απεργίες, σαμποτάζ και διαδηλώσεις στις οποίες επικρατούσαν τα συνθήματα: “Κάτω ο πόλεμος” και “Συναδέλφωση των λαών πάνω από σύνορα και πατρίδες”. Δεν έλειψαν, δε, οι συγκρούσεις με τη χωροφυλακή, όπως στο Κουλέ Καφέ, στο Τσινάρ και στις εβραϊκές συνοικίες. Ας μην ξεχνάμε ότι οι πρώτοι υποστηρικτές του ήταν οι εβραίοι της Θεσσαλονίκης, όπως επίσης εβραίοι ήταν οι ιδρυτές του, Αβράμ Μπεναρόγια και Κοέν. Ένα άλλο γεγονός που προκλήθηκε από τη δράση τους είναι η άρνηση ενός ολόκληρου συντάγματος στρατού να επιβιβαστεί στα πλοία για τη Μικρά Ασία!

Η αντεθνική τους δράση έλαβε χώρα σε ολόκληρο το μέτωπο της Μικράς Ασίας. Τον Μάιο του 1921 ιδρύθηκε από το Κόμμα μια ειδική τριμελής Κεντρική Επιτροπή των Κομμουνιστών Στρατιωτών του Μετώπου, με σκοπό τον συντονισμό των αντιπολεμικών-αντεθνικών ενεργειών. Σε όλες σχεδόν τις μονάδες δημιουργήθηκαν κομμουνιστικοί πυρήνες. Ο ρόλος αυτών των πυρήνων στο μέτωπο ήταν να υπονομεύσουν την πολεμική προσπάθεια, να επιταχύνουν την “ήττα των ιμπεριαλιστών”, δηλαδή τη νίκη του κεμαλικού στρατού επί των Ελλήνων και να διαδώσουν τις ιδέες για μια κομμουνιστική επανάσταση.

Ο Αβραάμ Μπεναρόγια περιγράφει ως εξής την οργάνωση των κομμουνιστικών αντιπολεμικών πυρήνων στο μέτωπο: “Μια ευρεία αντιπολεμική προπαγάνδα εις το μέτωπον και τα μετόπισθεν αναπτύσσεται. Οργανώνονται ενιαχού στρατιωτικοί κύκλοι προς μελέτη και συζήτηση. Ένα κόμμα αντιπολεμικό δημιουργείται στο μέτωπο”.

Οι πυρήνες, που οργανώθηκαν στις μονάδες, έφθασαν στο σημείο να εκδίδουν ακόμα και εφημερίδες. Το σύνθημα “Στα σπίτια μας” άρχισε να βρίσκει έδαφος στο μέτωπο. Οι Κομμουνιστικοί Πυρήνες πήραν υπό τον έλεγχό τους το μεγαλύτερο μέρος των σιδηροδρόμων του μετώπου, οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταφορά των λιποτακτών! Ο Δ. Λιβιεράτος στο βιβλίο του Το ελληνικό εργατικό κίνημα 1918-1923 γράφει: “Μέσα σε λίγες εβδομάδες ολόκληρο το Μέτωπο καταρρέει, όχι τόσο από τα χτυπήματα του αντιπάλου, όσο γιατί οι Έλληνες στρατιώτες βαρέθηκαν να πολεμάνε και γυρίζουν στα σπίτια τους. Κάνουν ‘απεργία πολέμου’ κατά μια έκφραση της εποχής.” Το ίδιο ισχυρίζεται και ο Αβραάμ Μπεναρόγια στη βιογραφία του: “Η απεργία του στρατού στο μέτωπο έλυσε τη μικρασιατική τραγωδία”...

Αρκετά χρόνια μετά, ο αρχηγός των μπολσεβίκων, Ζαχαριάδης, σε άρθρο του στην εφημερίδα Ριζοσπάστης θα γράψει: Αν δεν νικιόμασταν στη Μ.Ασία, η Τουρκία θα ‘τανε σήμερα πεθαμένη και εμείς μεγάλη Ελλάδα. Τη “λευτεριά” μας θα την στηρίζαμε στην υποδούλωση του Τουρκικού λαού... Γι’ αυτό εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία μα και την επιδιώξαμε"

Η τραγική για τον Ελληνισμό κατάληξη της Μικρασιατικής εκστρατείας είναι οπωσδήποτε συνέπεια και της προδοτικής δράσης των εγκληματιών μπολσεβίκων. Αντί λοιπόν να τους στήσουν στο εκτελεστικό απόσπασμα όπως αρμόζει σε κάθε κάθαρμα που εν καιρώ πολέμου δουλεύει για τον εχθρό, εδώ παρ' ολίγον να τους κάνουμε κυβέρνηση...

Τον Αύγουστο του 1922 με την κατάρρευση του μετώπου στη Μικρά Ασία κατέρρευσε και η κυβέρνηση των Αθηνών. Στις 27 Αυγούστου παραιτήθηκε η κυβέρνηση Γούναρη και Στράτου και προσωρινά έγιναν προσπάθειες συγκρότησης κυβερνητικού σχήματος από τους Ν. Καλογερόπουλο και Ν. Τριανταφυλλάκο. Σχηματίζεται μια ανίσχυρη κυβέρνηση υπό το Ν. Τριανταφυλλάκο, επί της οποίας και συντελείται η φοβερή καταστροφή της Σμύρνης (8 Σεπτεμβρίου). Δυο μέρες αργότερα, ξεσπά το επαναστατικό κίνημα των Πλαστήρα-Γονατά...

Στις 10 Σεπτεμβρίου 1922 -ενώ το επαναστατικό κίνημα των Πλαστήρα και Γονατά βρισκόταν σε εξέλιξη- ο στρατιωτικός διοικητής Αθηνών Κωνσταντινόπουλος, αποφασίζει την εκτέλεση των προδοτών κομμουνιστών. Στις φυλακές Συγγρού κρατούνταν 8 σημαίνοντες κομμουνιστές (ο γραμματέας του ΣΕΚΕ Κορδάτος και οι Πετσόπουλος, Ευαγγέλου, Παπανικολάου, Σιδέρης, Γεωργιάδης, Αγγελής και Στράγγας). Είχε έρθει η ώρα της τιμωρίας τους. Ο Κωνσταντινόπουλος στέλνει λοιπόν μια ομάδα ανθρώπων του στις φυλακές, με την εντολή να τους παραλάβουν, για να τους μεταφέρουν στον εισαγγελέα.

Ο Κορδάτος γράφει ότι θα τους λιντσάριζε ο λαός (Ιστορία της Ελλάδας-ΧΙΙΙ, σελ. 578) «το λιντσάρισμα θα γινόταν στη ρεματιά του Ιλισσού με μια σκηνοθετημένη «έκρηξη λαϊκής βίας»...

Κι εδώ αρχίζει αυτή η ιστορία που μοιάζει παράλογη και παρ' ολίγον να οδηγήσει τους προδότες κρατούμενους κομμουνιστές, αντί για τη ρεματιά του Ιλισσού, στην υπουργοποίηση...

Στις 12 Σεπτεμβρίου ο βασιλιάς Κωνσταντίνος κάλεσε τον Μεταξά στα ανάκτορα και του πρότεινε να αναλάβει τον σχηματισμό κυβέρνησης. Ο Μεταξάς δηλώνει στον βασιλιά ότι δέχεται την πρωθυπουργία, με έναν όρο: να συμμετάσχουν στην κυβέρνησή του οι κομμουνιστές!

Δηλαδή οι προδότες εβραιομπολσεβίκοι, οι υποστηρικτές του Κεμάλ, αντί να οδηγηθούν στο ικρίωμα έπρεπε κατά τον Μεταξά να μας κυβερνήσουν και μάλιστα να υπουργοποιηθούν!

Στις 13 Σεπτεμβρίου το πρωί, φτάνει στις φυλακές Συγγρού ο διευθυντής της εφημερίδας «Αθηναϊκή» Όμηρος Ευελπίδης -απεσταλμένος του Μεταξά- και ζητά να μιλήσει με τον γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Γιάννη Κορδάτο.

Όπως γράφει ο ίδιος ο Κορδάτος (ό.π. σελ. 579), η συνάντηση έγινε στο γραφείο του διευθυντή της φυλακής. Ο Ευελπίδης, μετά τους τυπικούς χαιρετισμούς, είπε στον κομμουνιστή ηγέτη:

- Η κατάσταση στο μέτωπο είναι απελπιστική. Η συμφορά είναι μεγάλη και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος κάλεσε την περασμένη νύχτα το Μεταξά στο Τατόι και τον παρακάλεσε ν’ αναλάβει τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης, γιατί οργανώνεται από τον στρατό και το ναυτικό, που έχει συγκεντρωθεί στη Χίο, με αρχηγό τον Πλαστήρα, επαναστατικό, αντιδυναστικό κίνημα. Ο Μεταξάς δέχτηκε με την προϋπόθεση να πάρουν μέρος στη νέα κυβέρνηση και οι κομμουνιστές, γιατί μόνο αυτοί μπορούν να αντιμετωπίσουν τον Πλαστήρα*, επειδή μόνο σ’ αυτούς θα υπακούσουν οι στρατιώτες. Λοιπόν έρχομαι εκ μέρους του Μεταξά και σε παρακαλώ να δεχθείς. Σας δίδει δυο υπουργεία. Πάντως το ένα θα είναι το υπουργείο των Εσωτερικών, γιατί πρέπει υπεύθυνα να αντιμετωπίσετε τον Πλαστήρα.

Κι ο Κορδάτος, παρ' όλο το «δέλεαρ» της ανέλπιστης συμμετοχής των κομμουνιστών στην εξουσία, απαντά:

- Δε δέχομαι, όχι μόνο γιατί είναι ζήτημα αρχής για μας να μην πάρουμε μέρος σε καμιά αστική κυβέρνηση, αλλά και αν δεν υπήρχε αυτό το βασικό κώλυμα, πάλι δε θα δεχόμουνα, γιατί με το Μεταξά δεν μπορεί να γίνει καμιά συνεργασία και ούτε του έχουμε εμπιστοσύνη. Ουσιαστικά η συνεργασία που μας ζητεί ο Μεταξάς, αποβλέπει να σώσουμε τη δυναστεία. Εμείς όμως είμαστε κάτι παραπάνω από δημοκρατικοί.

Ο Ευελπίδης, μπροστά στην άρνηση του Κορδάτου, κινά να φύγει. Μα δε δείχνει απογοητευμένος. Του λέει:

- Συνεννοήσου και με τους άλλους συντρόφους σου επάνω και το μεσημέρι θα έρθω να πάρω απάντηση.

Προφανώς ο Κορδάτος κατάλαβε με τι έχει να κάνει και σου λέει την γλιτώσαμε την κρεμάλα. Εξάλλου ο Μεταξάς δεν ήταν που χαρακτήρισε, την Μικρασιατική Εκστρατεία τυχοδιωκτική;

Ο φιλοβασιλικός Τύπος είχε κατακεραυνώσει τον Μεταξά για αυτή του τη αισχρή δήλωση τότε, αλλά τώρα τον προέβαλλε ως το μοναδικό κατάλληλο...

Πάντως ο Μεταξάς δεν απογοητεύεται αμέσως από την πρώτη άρνηση των κομμουνιστών να του συμπαρασταθούν. Γύρω στη μία το μεσημέρι καταφθάνει ο ίδιος στη φυλακή, μαζί με τον Ευελπίδη. Ο Κορδάτος καλείται και πάλι στο γραφείο της διεύθυνσης.

Ο Μεταξάς, με σοβαρό και στενοχωρημένο ύφος του λέει:

- Κύριε, εις την Μικράν Ασίαν έχει συντελεσθεί καταστροφή πρωτοφανής εις τα χρονικά της ελληνικής ιστορίας. Επικαλούμαι τον πατριωτισμόν σας και σας προτείνω να λάβετε μέρος εις την κυβέρνησιν που ενδεχομένως θα σχηματίσω εάν ευδοκήσει η Α.Μ. ο βασιλεύς Κωνσταντίνος. Αντιλαμβάνεσθε ότι εάν επικρατήσουν οι πλαστηρικοί, δεν θα μείνει τίποτε όρθιον εις τον τόπον αυτόν. Πρώτους που θα πλήξουν και θα εξοντώσουν οι βενιζελικοί, θα είσθε σεις. Ο Βενιζέλος που θα εκτοπίσει αμέσως τον Πλαστήραν θα είναι αμείλικτος εναντίον σας, διότι είναι όργανον του αγγλογαλλικού συνασπισμού. Μη λησμονείτε ότι αυτός έστειλε σώμα στρατού εις την Ουκρανίαν δια να ενισχύσει τους τσαρικούς και εξοντώσει του ομοϊδεάτας σας. Σκεφθείτε καλά τας ώρας που διέρχεται η Ελλάς και μη λησμονείτε ότι υπάρχουν ιστορικοί στιγμαί που αν δεν αντιληφθεί κανείς την σημασία των, διαπράττει λάθη ανεπανόρθωτα. Βλέπω ότι είσθε νέος. Σας περιτριγυρίζει η τύχη. Αρπάξατέ την και μην την αφήσετε να φύγει...

Κι ο Κορδάτος του απαντά:

- Στρατηγέ μου, ευχαριστώ πολύ δια την τιμήν που μου εκάματε. Αναγνωρίζω ότι αι στιγμαί που διέρχεται η χώρα μας είναι κρίσιμες. Αλλά και ως άτομον και ως γραμματεύς του Σοσιαλεργατικού Κόμματος πιστεύω ότι ο ρόλος μας δεν είναι να σώσωμεν τον θρόνον και το αστικόν καθεστώς. Ασφαλώς θα επακολουθήσουν διωγμοί κατά του κόμματός μας. Τα αριστερά κόμματα εις όλον τον κόσμον αντιμετωπίζουν διωγμούς. Εξάλλου εδηλώσαμεν εις τον κ. Ευελπίδην ότι δεν δυνάμεθα να λάβω μεν μέρος εις την κυβέρνησιν σας, διότι μας το απαγορεύουν αι αρχαί μας. Η απόφασίς μας είναι οριστική...

Ο Μεταξάς, μετά από αυτήν την απάντηση που δεν επιδέχεται συνέχιση της συζήτησης, δεν επιμένει.

- Λυπούμαι πολύ -λέει- που αποκρούσατε την προσφερθείσαν συνεργασίαν. Εύχομαι να μην μετανοήσετε δι' αυτό...

Και φεύγοντας προσθέτει:

- Σας παρακαλώ πολύ να μην κοινολογηθεί η συνάντησίς μας αυτή. Έχω τον λόγον της τιμής σας ότι θα κρατηθεί μυστική;

- Μάλιστα στρατηγέ μου.

- Ήτο άκρως εμπιστευτικής φύσεως και εμπιστεύομαι εις τον λόγον της τιμής σας ότι θα κρατηθεί μυστική.

- Στρατηγέ μου να είστε απολύτως ήσυχος.

- Χαίρετε...

Μετά την εξέλιξη αυτή, ο Μεταξάς δεν αποδέχτηκε την πρωθυπουργία και αυθημερόν κατέθεσε την εντολή στο βασιλιά.

Τι να πρωτοπεί κανείς; Ήθελε να κρατηθεί μυστική η συνάντηση... Υπολόγιζε δε και στον λόγο τιμής των μπολσεβίκων. Αλλά τι γράφουμε τώρα, εδώ θα έκανε τους αρχιεγκληματίες, προδότες του έθνους και υπουργούς. Η ανηθικότητα και ο οπορτουνισμός σε όλο τους το μεγαλείο.

*Ο Πλαστήρας, ήταν τότε όχι μόνο δηλωμένα φανατικός αντικομμουνιστής, αλλά και από αυτούς τους στρατιωτικούς που είχαν προσφερθεί εθελοντικά (μαζί με το Γεώργιο Κονδύλη και το Νεόκοσμο Γρηγοριάδη) για την περίφημη εκστρατεία της Ουκρανίας, που αποσκοπούσε στο άμεσο χτύπημα των μπολσεβίκων του Λένιν (1919).

Πηγές: Τότε... Τεύχος Νο 12 Αθήνα 1984
Ιστολόγιο ανεμούριον

Ristorante Verona

ο Μεταξάς δέχθηκε υπό την προϋπόθεση να συμμετάσχουν και οι κομμουνιστές...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-agnosti-protasi-metaxa-stous-kommounistes-na-sigkivernisoun-meta-ti-mikrasiatiki-katastrofi-tin-idia-ora-i-maniates-kratoumeni-esozan-apo-to-apospasma-tous-filakismenous-igetes-tou-kke/