Τα Schnez-Truppe ή Schnez Organization ήταν μια παράνομη παραστρατιωτική οργάνωση που δημιουργήθηκε στη Δυτική Γερμανία το 1949 από βετεράνους της Wehrmacht και των Waffen-SS υπό την ηγεσία του Albert Schnez, η οποία είχε σκοπό να πολεμήσει εναντίον των Σοβιετικών σε περίπτωση εισβολής. Αρχικά συγκροτήθηκε από 2.000 άνδρες, κυρίως πρώην αξιωματικούς, αλλά σταδιακά έφτασε να αριθμεί 40.000 άνδρες.
Η οργάνωση δραστηριοποιήθηκε στη ζώνη κατοχής των ΗΠΑ στη νότια Γερμανία και είχε στόχο την ενεργοποίηση έως και τεσσάρων μεραρχιών Γερμανών υπέρ των Δυτικών σε περίπτωση που οι Σοβιετικοί αποτολμούσαν εισβολή. Η οργάνωση ιδρύθηκε μυστικά το 1949 από τον Albert Schnez, ο οποίος είχε φτάσει στο βαθμό του συνταγματάρχη κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο μυστικός στρατός του Schnez θα λάμβανε όπλα που θα του προμήθευε η αστυνομία της Δυτικής Γερμανίας, με τη βοήθεια του Anton Grasser, γενικού επιθεωρητή της αστυνομίας. Ο Schnez οργάνωσε επίσης οδικές μεταφορές για τις δυνάμεις του μέσω ιδιωτικών μεταφορικών εταιρειών. Η οργάνωση ασχολούνταν και με την παρακολούθηση αριστερών πολιτικών στη Δυτική Γερμανία. Σε περίπτωση πολέμου, ο μυστικός στρατός σχεδιαζόταν να χρησιμοποιηθεί εναντίον Γερμανών κομμουνιστών και Σοβιετικών εισβολέων.
Ο Schnez ήταν σε επαφή και με τον Otto Skorzeny. Το 1951, ο Schnez πρόσφερε τις υπηρεσίες της οργάνωσής του στη γερμανική υπηρεσία πληροφοριών, που διοικούσε ο γνωστός κατέχων ανάλογο πόστο στον Πόλεμο, ο ικανός στρατηγός Gehlen. Ο τότε καγκελάριος Αντενάουρ πληροφορήθηκε τις δραστηριότητές του και αν και ενημέρωσε τους πολιτικούς της χώρας δεν έλαβε κανένα εναντίον του μέτρο και απέφυγε τη σύγκρουση με τους βετεράνους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Διέταξε μόνο τις υπηρεσίες πληροφοριών να παρακολουθούν την οργάνωση και να παρέχουν μικρής κλίμακας οικονομική υποστήριξη.
Η Schnez-Truppe έλαβε την κωδική, από την υπηρεσία του Ghelen, ονομασία Unternehmen Versicherungen (UV). Η τύχη του μυστικού στρατού είναι άγνωστη, αλλά ηγετικά στελέχη της Schnez-Truppe εντάχθηκαν στις νεοσύστατες τότε ένοπλες δυνάμεις της Δυτικής Γερμανίας, την Bundeswehr, το 1955. Ανάμεσά τους ήταν ο Adolf Heusinger, πρώτος Γενικός Επιθεωρητής της Bundeswehr και Πρόεδρος της στρατιωτικής επιτροπής του ΝΑΤΟ από το 1961 έως το 1964, και ο Hans Speidel, Ανώτατος Διοικητής των χερσαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη από το 1957 έως το 1963.
Ο Albert Schnez ανήλθε επίσης στον βαθμό του αντιστρατήγου και στο αξίωμα του Γενικού Επιθεωρητή της Bundeswehr και τελικά αποσύρθηκε το 1971 καθώς ήρθε σε σύγκρουση με τον τότε ΥΠΑΜ και μετέπειτα καγκελάριο Helmut Schmidt. Το ευρύ κοινό στη Γερμανία αγνοούσε το Schnez-Truppe μέχρι το 2014, όταν οι φάκελοι που την αφορούσαν αποχαρακτηρίστηκαν.
Η Schnez-Truppe ήταν μέρος ενός ευρύτερου κινήματος στη Δυτική Γερμανία εκείνη την εποχή, με την κωδική ονομασία Windhund-Bewegung έχοντας ως έμβλημα αυτό της 116ης Μεραρχίας Πάντσερ. Ο Γκέρχαρντ φον Σβέριν, πρώην διοικητής της μεραρχίας, υπηρέτησε ως σύμβουλος σε στρατιωτικά θέματα και θέματα ασφάλειας στην κυβέρνηση υπό τον Αντενάουερ. Η Δυτική Γερμανία, που ακόμα τότε ήταν αποστρατευμένη, ανησυχούσε για την ανικανότητά της να αμυνθεί ως αντίβαρο στην Kasernierte Volkspolizei της Ανατολικής Γερμανίας σε περίπτωση σεναρίου τύπου Κορέας.
Σύμφωνα με αναφορές πληροφοριών εκείνης της εποχής, τη Kasernierte Volkspolizei διέθετε σχεδόν 1.300 άρματα μάχης. Η Schnez-Truppe επρόκειτο να αναπτύξει τέσσερις μεραρχίες πάντσερ, αλλά τα άρματα μάχης θα έπρεπε να παρασχεθούν από τον αμερικανικό στρατό, καθώς η Δυτική Γερμανία δεν είχε κανέναν εκείνη την εποχή. Οι δραστηριότητες του Schnez ήταν γνωστές στις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ.
