Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αδόλφος Χίτλερ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αδόλφος Χίτλερ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2023

100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

 


Απόσπασμα από το βιβλίο ''ΧΙΤΛΕΡ'' του Heinz A. Heinz, Θούλη, 2017

Αφηγείται ο Γιόζεφ Μπέρχτολντ, Gruppen-führer των SA και εκδότης της εφημερίδας Völkischer Beobachter, ο οποίος έλαβε μέρος στο Πραξικόπημα. Το απόσπασμα που ακολουθεί αναφέρεται στα γεγονότα της 9ης Νοεμβρίου, όμως, όπως είναι γνωστό, το Πραξικόπημα είχε ξεκινήσει από την προηγουμένη.

…Παρ’ όλο που ο Επίτροπος φον Καρ, ο φον Λόσσοφ, και ο Σάισσερ τον είχαν προδώσει, ο Χίτλερ δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να καταλήξει η όλη κατάσταση σε σύγκρουση.

  Αποφάσισε να συγκεντρώσει τους οπαδούς του από τις απομακρυσμένες περιοχές και να κάνει πορεία στο κέντρο της πόλης. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η Κυβέρνηση θα κατέφευγε σε ένοπλη αντίσταση, όταν θα έβλεπε τη διάθεση του κόσμου.

    Η πορεία ξεκίνησε λίγο μετά τις έντεκα. Μπροστά πήγαιναν δύο άνδρες με λάβαρα και πίσω από αυτούς, περπατώντας δίπλα δίπλα αλλά σε χαλαρή διάταξη, ακολουθούσαν ο Χίτλερ, ο Λούντεντορφ, ο Γκαίρινγκ και μερικοί άλλοι. Δώδεκα σειρές από τα Stosstrupp Hitler ακολουθούσαν, με αρχηγό εμένα τον ίδιο. Στη συνέχεια, ακολουθούσαν τα SA, οι ενωμένες οργανώσεις και εκατοντάδες πολίτες, εργάτες και φοιτητές –όλοι φορώντας περιβραχιόνια με τον αγκυλωτό σταυρό– με την πρόθεση η συγκέντρωση να είναι μαζική. Καλέσαμε τους κατοίκους του Μονάχου να βγουν στον δρόμο. Να μη χρησιμοποιηθούν όπλα. Τα πάντα έπρεπε να τεθούν στη δοκιμασία της κοινής γνώμης.



   Μέχρι εκείνη τη στιγμή, όλες οι γέφυρες και τα δημόσια κτίρια είχαν καταληφθεί από τον τακτικό στρατό, που είχε κινητοποιηθεί κατά τη διάρκεια της νύχτας μετά την ξαφνική λιποταξία τού Καρ. Παρ’ όλα αυτά, όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά. Χιλιάδες στόματα τραγουδούσαν πατριωτικά τραγούδια. Στη γέφυρα Λούντβιχς-μπρύκε στον ποταμό Ίζαρ, στο κέντρο της πόλης, συναντήσαμε αυτό που θα μπορούσε να είναι το πρώτο μας σημείο ελέγχου.

    Υπήρχε αστυνομικός κλοιός στην αρχή της γέφυρας, από τη μια άκρη στην άλλη. Οι αστυνομικοί ήταν οπλισμένοι και φορούσαν κράνη. Βρισκόμασταν σε πολύ κοντινή απόσταση από αυτούς, όταν σήκωσαν τα όπλα τους. Ο Ούλριχ Γκραφ, ο σωματοφύλακας του Χίτλερ, φώναξε “Μην πυροβολείτε· ο Λούντεντορφ είναι μαζί μας”, οπότε κατέβασαν τα όπλα και εγώ όρμησα μπροστά μαζί με καμιά δεκαριά από τους άνδρες μου, και αμέσως τους αφόπλισα. Τους μεταφέραμε πάραυτα στην μπυραρία Μπεργκερμπρόι. Εγώ ο ίδιος τους συνόδευσα. Αφού τους αφήσαμε με ασφάλεια υπό επιτήρηση, έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, για να πάρω πάλι θέση στην πορεία, η οποία είχε στο μεταξύ περάσει την πλατεία Μαρίενπλατς και είχε προχωρήσει έως τη Φελντχερνχάλε στην πλατεία Οντεόνσπλατς. Κόβοντας δρόμο, διέσχισα τρέχοντας την οδό Μαξιμίλιαν-στράσσε με κατεύθυνση την πλατεία Μαξ-Γιόζεφπλατς, και έφτασα ακριβώς τη στιγμή που η κεφαλή της πορείας είχε μόλις ξεπροβάλει ανάμεσα στη Φελντχερνχάλε και το Ρεζιντέντς. 

   Ξαφνικά, όλα έδειχναν να επιβραδύνουν.

  Αυτοί που βρίσκονταν στην κεφαλή της πορείας είχαν αρχίσει να τραγουδάνε Oh Deutschland hoch in Ehren (Ω τιμημένη Γερμανία) και το πλήθος τούς συνόδευε με λαχτάρα, όταν ακούστηκε ο απαίσιος θόρυβος από ένα πολυβόλο! Το επόμενο δευτερόλεπτο επικράτησαν ο τρόμος, η αγωνία και η σύγχυση. Η πορεία διασπάστηκε και το πλήθος διασκορπίστηκε πανικόβλητο.

    “Τι στο καλό συνέβη;” ρώτησα.

  Φαίνεται ότι μόλις η κεφαλή της πορείας έφτασε στην πλατεία, η αστυνομία έκλεισε τον δρόμο. Ένα τεθωρακισμένο όχημα είχε πάρει θέση πίσω τους. Σε όλη την περιοχή κοντά στη Φελντχερνχάλε είχαν πάρει θέση αστυνομικοί με αυτόματα όπλα. Όπως και προηγουμένως, κάποιος όρμησε μπροστά, φωνάζοντας: “Μην πυροβολείτε, ο Λούντεντορφ και ο Χίτλερ είναι μαζί μας!” Η απάντηση ήταν ένας καταιγισμός πυρών από τα σκαλιά της Φελντχερνχάλε. Ο σημαιοφόρος έπεσε βαριά πληγωμένος· ο διπλανός τού Χίτλερ χτυπήθηκε θανάσιμα, και καθώς έπεφτε νεκρός στο έδαφος, τον παρέσυρε, με αποτέλεσμα ο Αρχηγός να τραυματιστεί σοβαρά στον ώμο. Παντού άνθρωποι έπεφταν στο έδαφος, σφαδάζοντας από τους πόνους, νεκροί ή ετοιμοθάνατοι, ενώ τα όπλα συνέχιζαν να σκορπίζουν τον θάνατο και να δολοφονούν μέσα στον χαμό που επικρατούσε. Ήταν μια τρέλα, μια σφαγή.

 Ο Γκαίρινγκ και ο Γκραφ έπεσαν βαριά πληγωμένοι, δεκατέσσερεις νεκροί ποδοπατήθηκαν από το πλήθος που σκόνταφτε επάνω τους και έπεφτε κάτω· αίμα κυλούσε παντού πάνω στο γκρίζο πεζοδρόμιο. [...]

 Ζαλισμένοι και σοκαρισμένοι οι τραυματίες, ένας ένας σέρνονταν και με δυσκολία κατάφερναν να απομακρυνθούν. Κάποιος άρπαξε τη σημαία από το χέρι τού πεσμένου σημαιοφόρου. Ο οδηγός τού Χίτλερ κατάφερε με κάποιον τρόπο να τον βρει και με τα φρένα να στριγγλίζουν, έστριψε το αυτοκίνητο απότομα και το ακινητοποίησε δίπλα στον πεσμένο Αρχηγό. Ο Χίτλερ σύρθηκε με δυσκολία και κατάφερε να σταθεί αρχικά στα γόνατα, και στη συνέχεια σηκώθηκε, και με το ένα χέρι να κρέμεται, ετοιμαζόταν να μπει στο αυτοκίνητο, όταν σκόνταψε πάνω σε κάτι στον δρόμο. Ήταν το σώμα ενός αγοριού, ματωμένο και αναίσθητο.

Συνέχεια εδώ


RV

Δευτέρα 8 Μαΐου 2023

ΟΥΤΕ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ 1945 ΟΥΤΕ ΥΠΗΡΞΕ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΝΙΚΗ

 

  Εβδομήντα οκτώ χρόνια από το λεγόμενο «τέλος» του Μεγάλου Πολέμου, όσοι έμειναν και όσοι γεννήθηκαν πιστοί, κάθε χρόνο τις ημέρες αυτές της αναγκαστικής «γιορτής» δηλώνουν με διάφορους τρόπους ότι δεν έχουμε λόγο να γιορτάζουμε και ότι ο Πόλεμος δεν τελείωσε. Πράγματι, το ότι δεν έχουμε λόγο να γιορτάζουμε αποδεικνύεται συνεχώς, αφού η μεταπολεμική εποχή δεν ήταν αυτή που επαγγέλλονταν οι «νικητές», δηλαδή εποχή ειρήνης, ελευθερίας, ευημερίας, δικαιοσύνης, αξιοκρατίας αλλά ακριβώς το αντίθετο. Εκατομμύρια άνθρωποι πλήρωσαν με τη ζωή τους, την ελευθερία τους, την αξιοπρέπειά τους τη δήθεν χαρμόσυνη νίκη. Και κάθε νέα γενιά γεννιόταν μέσα στο σκοτάδι και στο ψέμα. Τη δυστυχία εξαναγκαζόταν να τη βλέπει ως ευτυχία ή έστω ως μια ασύγκριτα καλύτερη κατάσταση από αυτή που θα εδημιουργείτο αν νικούσε ο Αδόλφος Χίτλερ.  Τα ψέματα όμως τελείωσαν. Η καταιγιστική κατάρρευση του κομμουνισμού και η παρακμή της Δύσης δεν άφηναν αμφιβολίες για το γεγονός ότι δεν υπήρχε λόγος να γιορτάζουμε την έκβαση του Μεγάλου Πολέμου. Οι μόνοι που έχουν λόγο πλέον να τη γιορτάζουν είναι αυτοί οι λίγοι που έκτοτε κυριάρχησαν, η διεθνής του χρήματος, και οι υπάνθρωποι που σε συνθήκες παρακμής και εκφυλισμού άνετα ζουν και βασιλεύουν. Και, δυστυχώς, δεν είναι λίγοι.


    Το ότι, όμως, ο Πόλεμος δεν τελείωσε εκείνο το ζοφερό για τη Δύση και τον Πολιτισμό βράδυ της 8ης Μαΐου του 1945 ακουγόταν μέχρι πολύ πρόσφατα ως υπερβολικό, ως σχήμα λόγου ή ως μάταιη ελπίδα ορισμένων. Κι όμως… Από τον Μάιο του 1945 η αντιναζιστική και κυρίως η αντιχιτλερική προπαγάνδα ήταν συνεχής και τόσο έντονη, που θα ταίριαζε μόνο σε καιρό πολέμου. Παιδεία, ΜΜΕ, «Τέχνη», όλοι οι θεσμοί του κράτους, ενίοτε και οι εκπρόσωποι θρησκειών αποδύθηκαν σε έναν αμείλικτο προπαγανδιστικό πόλεμο κατά του Αδόλφου Χίτλερ και του Εθνικοσοσιαλισμού που αποκάλυψε όχι μόνο το μίσος, τα συμπλέγματα και τον τρόμο τους, αλλά το ότι αυτό που θεωρούσαν επικίνδυνο και εχθρικό ΥΠΗΡΧΕ. Ο εχθρός τους ήταν ζωντανός. Αλλιώς, για ποιο λόγο αυτή η λυσσαλέα προσπάθεια; Αν κάτι μπορεί να αναβιώσει, δεν έχει πεθάνει. Όχι, ο πόλεμος δεν τελείωσε τότε. Δεν υπήρξε καμία αντιφασιστική νίκη, υπήρξε μια αντιφασιστική εποχή, αδύναμη αν και πολύ καταπιεστική, παραπαίουσα, μίζερη, άδικη, βρώμικη. 

Διαβάστε την συνέχεια στην πηγή


RV


Κυριακή 30 Απριλίου 2023

Ο Χίτλερ ήταν ένας άγιος, ένας μάρτυρας

 


     Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Έζρα Πάουντ, και είναι πολύ σημαντικό ότι την άποψη αυτή εξέφρασε (στον δημοσιογράφο Ed Johnston) στις 8 Μαΐου 1945, την ημέρα της ήττας της Γερμανίας, και ενώ ήταν ήδη κρατούμενος των Αμερικανών, λίγες ημέρες πριν μεταφερθεί προς κράτηση σε ένα κλουβί στην Πίζα. Το προηγούμενο βράδυ, την ημέρα που έπεσε και η Νορβηγία, ο νομπελίστας Νορβηγός λογοτέχνης Κνουτ Χάμσουν δημοσίευσε στη νορβηγική εφημερίδα Aftenposten τη γνωστή νεκρολογία του για τον Αδόλφο Χίτλερ, στην οποία μεταξύ άλλων Τον χαρακτήριζε Απόστολο του Ευαγγελίου για τα δικαιώματα όλων των εθνών, πολεμιστή για την Ανθρωπότητα, ενώ κατέληγε: Έτσι ατενίζει ο κοινός Δυτικοευρωπαίος τον Αδόλφο Χίτλερ. Εμείς δε, οι στενοί οπαδοί Του, σκύβουμε το κεφάλι μπρος στη σορό Του.

    Έχει μεγάλη σημασία το ότι τα παραπάνω λέχθηκαν από δύο από τις μεγαλύτερες πνευματικές προσωπικότητες του 20ού αιώνα και μάλιστα υπό συνθήκες δίωξης. Η ανώτερη νοημοσύνη τους, η διορατικότητά τους δεν τους άφηναν την παραμικρή αμφιβολία για το τι σηματοδότησε για την ανθρωπότητα ο Θάνατος του Φύρερ το απόγευμα της 30ής Απριλίου 1945 στο μπούνκερ στο Βερολίνο. Η πίστη τους τούς έκανε να το δηλώσουν ανοιχτά, παρά το ότι η ζωή τους κινδύνευε. Πράγματι, όλες οι τραγωδίες, οι συμφορές, ο ξεπεσμός, η παρακμή που έκτοτε βιώνουμε έχουν την αφορμή τους σε εκείνο το ζοφερό απόγευμα.

    Έκτοτε, όλοι οι λευκοί είναι σαν να στιγματιστήκαμε από αυτόν τον θάνατο. Οι Εθνικοσοσιαλιστές, ειδικότερα, ζώντας σε απόλυτα εχθρικές συνθήκες, διώξεων, απαγορεύσεων, προδοσίας από δήθεν ομοϊδεάτες, συκοφαντιών και διαστρέβλωσης των λόγων και του έργου του Αδόλφου Χίτλερ, νιώθαμε συνεχώς επηρεασμένοι από τον Θάνατό Του, συχνά, δε, γίναμε ηττοπαθείς, απαισιόδοξοι, δειλοί. Όλα αυτά, επειδή από εκείνο το τραγικό απόγευμα και μετά, όσοι επέζησαν και όσοι έκτοτε γεννήθηκαν ένιωθαν μόνοι. Σίγουρα, όμως, δεν ήταν αυτή η παρακαταθήκη Του.  78 χρόνια μετά, στην επέτειο του Θανάτου Του, ας στρέψουμε το βλέμμα στην ηρωική Ζωή Του και ας αντλήσουμε θάρρος.

    Δεν κάμφθηκε από τις μεγάλες αντιξοότητες που από νωρίς αντιμετώπισε, ούτε αυτές Τον οδήγησαν στον να επικεντρωθεί στον εαυτό Του. Το αντίθετο. Είχε πάντοτε αίσθηση του καθήκοντος και της αποστολής Του. Ούτε όμως η αίσθηση της αποστολής Του, Τον έκανε να έχει το βλέμμα στραμμένο μόνο στο μέλλον, και να υποτιμά το παρόν, όπως συμβαίνει σε πολλούς οραματιστές. Όχι! Είχε όραμα, αλλά πατούσε στη γη γερά. Αυτό που τον χαρακτήριζε ήταν η αίσθηση του καθήκοντος. Είχε την αυτοπεποίθηση, την ψυχραιμία, την υπομονή και την ενεργητικότητα εκείνου που γνωρίζει τον προορισμό του. Τα βήματά Του ήταν σταθερά αλλά συγχρόνως γρήγορα. Είναι ένα φωτεινό παράδειγμα δράσης, προσφοράς και θυσίας. Ζήτησε να προφυλάξει τον κόσμο, να τον βοηθήσει να διατηρηθεί, να προστατεύσει τον πολιτισμό, υπερασπίστηκε τη Δύση, τους προγόνους και τους απογόνους. Είχε να αντιμετωπίσει το πανάρχαιο ψεύδος, την προαιώνια υποκρισία, τον αιώνιο εχθρό.

Η συνέχεια στην πηγή


RV


Πέμπτη 20 Απριλίου 2023

20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1889

 



 Στις 20 Απριλίου 1889 στο Μπραουνάου Αμ Ιν γεννήθηκε η Μεγάλη Ελπίδα για τον Λευκό Κόσμο. Ό,τι έχει παραμείνει όρθιο και ζωντανό στον ερειπωμένο και ρημαγμένο κόσμο μας οφείλεται στον Αδόλφο Χίτλερ. Διέσωσε τον πολιτισμό και τις αξίες της Δύσης, μιας Δύσης που παρακμάζει μεν, ζει δε. Και όσο ζει, υπάρχει ελπίδα.  


«…Αν ο κόσμος είναι ακόμα ζωντανός, όχι μόνο ο δικός μας, αλλά και ο υπόλοιπος, σε ποιον άλλον το χρωστάει παρά στον Φύρερ! Σήμερα μπορεί να τον υβρίζει, να τον συκοφαντεί και να τον καταδιώκει με το άθλιο μίσος του, αλλά μια μέρα θα πρέπει να αναθεωρήσει αυτή τη στάση αλλιώς θα το μετανιώσει πικρά. 


Αυτός είναι ο πυρήνας της αντίστασης ενάντια στην παρακμή του κόσμου.

Συνέχεια στην Ευρωπαϊκή Αντίσταση


RV

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2023

ΕΝΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ



      Πριν από 90 χρόνια τέτοια ημέρα, ο Αδόλφος Χίτλερ ανέλαβε την εξουσία στη Γερμανία και είναι δύσκολο να μη σκεφτεί κανείς πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα αν η πορεία της ιστορίας ήταν διαφορετική: αν τα δυτικά έθνη ήταν πραγματικά ελεύθερα και είχαν συστρατευθεί με τη Γερμανία στη Σταυροφορία κατά του Μπολσεβικισμού, αν είχαν ακολουθήσει ειρηνικοί καιροί με τον Χίτλερ στην εξουσία... Γιατί μπορεί να ανέλαβε την εξουσία στη Γερμανία, όμως η σκέψη του ήταν στη Δύση συνολικά, όπως φαίνεται και στις δραματικές ομιλίες του λίγο πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου. Προφανώς, αν τα παραπάνω είχαν συμβεί, αυτός ο κόσμος θα ήταν καλύτερος...

     Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από μια πολύ σημαντική ομιλία του Φύρερ, της 30ής Ιανουαρίου 1937, για τα τέσσερα χρόνια στην εξουσία:

     "Πριν από τέσσερα χρόνια ήταν λες και μια ανοιξιάτικη καταιγίδα σάρωσε τη γερμανική γη. Οι μαχητικές δυνάμεις του Κινήματός μας που για πολλά χρόνια είχαν υπερασπιστεί τη σημαία της Σβάστικας απέναντι στις υπέρτερες δυνάμεις του εχθρού, και την κρατούσαν ψηλά σταθερά για δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια, τώρα την έστηναν γερά στο έδαφος του νέου Ράιχ. 

     Μέσα σε λίγες εβδομάδες, τα πολιτικά ερείπια και οι κοινωνικές προκαταλήψεις που είχαν συσσωρευτεί κατά τη διάρκεια χιλίων χρόνων γερμανικής ιστορίας απομακρύνθηκαν και εκκαθαρίστηκαν.

     Πώς να μην μιλούμε για επανάσταση, όταν το κοινοβουλευτικό-δημοκρατικό χάος εξαφανίζεται σε λιγότερο από τρεις μήνες και ένα καθεστώς τάξης και πειθαρχίας παίρνει τη θέση του, αλλά και μια νέα δυναμική αναπτύσσεται, ό,τι δηλαδή ακριβώς συνέβη στη Γερμανία που ποτέ πριν δεν είχε τέτοια άρρηκτη ενότητα και τόση δύναμη; 

     Τόσο μεγάλη ήταν η Επανάσταση, που τα πνευματικά της θεμέλια δεν έχουν γίνει ακόμη κατανοητά από κάποιους συγχρόνους μας που την κρίνουν επιπόλαια. Μιλούν για δημοκρατίες και δικτατορίες· αλλά αδυνατούν να εννοήσουν το γεγονός ότι σε αυτή τη χώρα συνέβη μια ριζική μεταμόρφωση, το αποτέλεσμα της οποίας μπορεί να χαρακτηριστεί δημοκρατικό με την υψηλότερη έννοια της λέξης, αν, βέβαια, η δημοκρατία έχει κάποιο έννοια... 

     Με ακλόνητη βεβαιότητα κατευθυνόμαστε προς μια τάξη πραγμάτων στην οποία θα ισχύει μια, σύμφωνη με τους φυσικούς νόμους και τη λογική, διαδικασία εκλογής των πιο ικανών από τον λαό μας για την πολιτική ηγεσία του έθνους–όπως και σε κάθε τομέα της ζωής. Σε αυτή την επιλογή, δεν θα λαμβάνεται υπόψη η γέννηση, η καταγωγή, το όνομα ή η περιουσία, παρά μόνο το αν αυτοί διαθέτουν φυσική κλίση για την πολιτική ηγεσία. Η θαυμάσια αρχή του μεγάλου Κορσικανού, ότι καθένας από τους στρατιώτες του μετέφερε μια στραταρχική ράβδο στο σακίδιό του, βρήκε στη χώρα μας το πολιτικό της συμπλήρωμα. Υπάρχει, άραγε, ευγενέστερο ή πιο έξοχο είδος Σοσιαλισμού και γνησιότερη μορφή Δημοκρατίας από τον Εθνικοσοσιαλισμό, ο οποίος χάρη στην οργάνωσή του επιτρέπει σε καθέναν από τα εκατομμύρια των νέων Γερμανών να βρει τον δρόμο του προς το υψηλότερο αξίωμα του έθνους, αν η Θεία Πρόνοια τον βοηθήσει;

     Και αυτό δεν είναι θεωρία! Στη σημερινή Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία αυτό είναι μια πραγματικότητα αυτονόητη για όλους μας. Εγώ ο ίδιος προέρχομαι από τον λαό, ο οποίος με εμπιστεύτηκε για Φύρερ του.  Όλα τα εκατομμύρια Γερμανών εργαζομένων γνωρίζουν ότι επικεφαλής του Ράιχ δεν είναι κάποιος ξένος διανοούμενος ή ένας διεθνής απόστολος της επανάστασης, αλλά ένας Γερμανός που προέρχεται από τις δικές τους τάξεις. 

     Πολλοί άνθρωποι που προέρχονται, επίσης, από εργατικές και αγροτικές οικογένειες καταλαμβάνουν τώρα σημαντικές θέσεις στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κράτος μας. Κάποιοι από αυτούς πραγματικά συγκαταλέγονται στους ανώτατους ηγέτες και εκπροσώπους του λαού, ως Υπουργοί, Reichstathalter και Gauleiter. Γιατί ο Εθνικοσοσιαλισμός πάντα σκέφτεται το συμφέρον του λαού συνολικά, και όχι το συμφέρον της μίας ή της άλλης τάξης. Σκοπός της Εθνικοσοσιαλιστικής Επανάστασης δεν ήταν να μετατρέψει μια προνομιούχα τάξη σε μια τάξη που δεν θα έχει δικαιώματα στο μέλλον, αλλά να παράσχει ίσα δικαιώματα στις τάξεις που δεν είχαν τέτοια. Δεν καταστρέψαμε εκατομμύρια πολιτών, με το να τους υποβαθμίσουμε ρίχνοντάς τους σε καταναγκαστικά έργα. Επιδιώξαμε να εκπαιδεύσουμε αυτούς που έκαναν καταναγκαστική εργασία ώστε να είναι ελεύθεροι Γερμανοί πολίτες. 

Συνέχεια εδώ


30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1933

 

 


 




RV

Σάββατο 30 Απριλίου 2022

77 ΧΡΟΝΙΑ

 


     Εβδομήντα επτά χρόνια μετά τον θάνατο του Μεγάλου Οδηγού της Δύσης, ίσως η παρουσία Του και η ανάμνησή Του είναι πιο έντονη από ποτέ. Ο πόλεμος που μαίνεται στην Ουκρανία είναι συνέχεια του ίδιου πολέμου που Εκείνος διεξήγαγε κατά της βαρβαρότητας και του μπολσεβικισμού. Πόσοι, άραγε, μετά την 24η Φεβρουαρίου 2022 δεν σκέφτηκαν ότι τελικά ο Χίτλερ είχε δίκιο; Πόσοι δεν σκέφτονται ότι ζούμε ακόμη τις ολέθριες συνέπειες της έκβασης εκείνου του πολέμου; Πολλοί, και τις ημέρες που έρχονται ακόμη πιο πολλοί θα σκέφτονται το ίδιο.

Συνέχεια εδώ


RV


Τετάρτη 20 Απριλίου 2022

ΑΝ ΕΙΧΕ ΝΙΚΗΣΕΙ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ

 

 

Αυτές τις δραματικές ημέρες, με το τέρας του μπολσεβικισμού να απειλεί για άλλη μία φορά τη Δύση, όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι αν ο Αδόλφος Χίτλερ είχε νικήσει, αυτός ο κόσμος θα ήταν καλύτερος. Αν είχε νικήσει, δεν θα υπήρχε μπολσεβικισμός και οι όποιες προσπάθειες αναβίωσής του θα ήταν εξαρχής αποτυχημένες. Αν είχε νικήσει, η Ουκρανία δεν θα φλεγόταν σήμερα και η ύπαρξή της δεν θα απειλείτο από τους ρώσους μογγόλους. Με απλά λόγια, αν είχε νικήσει, οι μπολσεβίκοι δεν θα είχαν σηκώσει κεφάλι πάλι.

Συνέχεια εδώ


RV


Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2022

30 Ιανουαρίου 1933: Εκπληρώθηκαν τα όνειρα αιώνων!

 Απόσπασμα από την Ομιλία του Αδόλφου Χίτλερ στις 30 Ιανουαρίου 1939 επί τη επετείω της αναλήψεως της εξουσίας


    Στις 30 Ιανουαρίου 1933 μπήκα στη Βίλχελμ-στράσσε γεμάτος βαθύτατη αγωνία για το μέλλον του έθνους μου. Σήμερα –έξι χρόνια μετά– μπορώ να ομιλώ ενώπιον του πρώτου Ράιχσταγκ της Μεγάλης Γερμανίας. Πραγματικά, εμείς, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη γενεά, είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε το νόημα της ευσεβούς ρήσης: «Τι αλλαγή χάρη στη Θεία Πρόνοια»!

    Έξι χρόνια ήταν αρκετά για να εκπληρωθούν τα όνειρα αιώνων, και ένας χρόνος για να φέρει στον λαό μας την απόλαυση αυτής της ενότητας την οποία μάταια λαχταρούσαν πολλές γενεές πιο πριν. Καθώς σας βλέπω σήμερα συγκεντρωμένους γύρω μου ως αντιπροσώπους του γερμανικού λαού από όλες τις περιφέρειες του Ράιχ, και ανάμεσά σας γνωρίζω ότι βρίσκονται οι νέοι αντιπρόσωποι της Όστμαρκ (Αυστρίας) και της Σουδητίας, κατακλύζομαι για άλλη μία φορά από τις συγκλονιστικές εικόνες των γεγονότων ενός χρόνου κατά τον οποίο πραγματοποιήθηκαν οι πόθοι αιώνων. Πόσο αίμα είχε χυθεί μάταια γι’ αυτόν τον σκοπό! Πόσα εκατομμύρια Γερμανών, υπηρετώντας αυτόν τον σκοπό, για περισσότερα από χίλια χρόνια είχαν πάρει συνειδητά ή ασυνείδητα τον πικρό δρόμο προς τον θάνατο, έναν  θάνατο άλλοτε  σύντομο άλλοτε αργό και επώδυνο. Πόσοι άλλοι καταδικάστηκαν να τελειώσουν τη ζωή τους πίσω από τείχη φρουρίων και μέσα σε μπουντρούμια, μια ζωή που ήθελαν να την προσφέρουν στη Μεγάλη Γερμανία! Πόσες εκατοντάδες χιλιάδες χτυπημένοι από τη φτώχεια και τα προβλήματα έγιναν μέρος του ατέλειωτου ρεύματος Γερμανών μεταναστών που ξεχύθηκε σε  όλον τον κόσμο! 

Συνέχεια εδώ


RV


Σάββατο 8 Μαΐου 2021

8 ΜΑΪΟΥ

 

Αν εξαλειφθεί ο Άριος, ένα βαθύ σκοτάδι θα απλωθεί στη γη -ίσως μετά από μερικούς αιώνες-, ο πολιτισμός θα χαθεί και ο κόσμος θα ερημωθεί.

Αδόλφος Χίτλερ, Mein Kampf




Η 8η Μαΐου δεν μπορεί να είναι ημέρα γιορτής για τους εχέφρονες και πολιτισμένους Ευρωπαίους,  παρά μόνο θλίψης, μνήμης, απόδοσης τιμής σε εκείνους που αγωνίστηκαν για την Ευρώπη και τον Πολιτισμό, και δέσμευσης.

Συνέχεια εδώ


RV


Παρασκευή 30 Απριλίου 2021

30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1945

 


Στις 30 Απριλίου 1945 η Ευρώπη και ο Δυτικός Πολιτισμός έχασαν τη μεγάλη ευκαιρία αναγέννησης που τους είχε προσφερθεί γενναιόδωρα.

    «Ο Φύρερ μας είναι νεκρός», ανήγγειλε ο Ντένιτς μέσω ραδιοφώνου την 1.5.1945.

    Κανείς δεν μπόρεσε να Του πάρει τη ζωή, ούτε το νεκρό σώμα.

    Αν και πολλοί, ακόμη από εκείνες τις πρώτες ώρες μετά τον θάνατό Του, έσπευσαν να πουν ότι ξεχάστηκε, όπως και το Γ΄Ράιχ, η πραγματικότητα τους διέψευσε. Όλα αυτά τα χρόνια ήταν τόσο παρών, ώστε πολλοί έλεγαν ότι ζει, ότι Tον είδαν...

Συνέχεια εδώ


RV



Τρίτη 20 Απριλίου 2021

132 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

 


Χρόνια πολλά σε όλους τους Εθνικοσοσιαλιστές και Εθνικοσοσιαλίστριες. Το απόγευμα της 20ής Απριλίου 1889 στο Μπραουνάου πήρε σάρκα και οστά η Μεγάλη Λευκή Ελπίδα. 

Η αλήθεια είναι ότι η μνήμη του Αδόλφου Χίτλερ παραμένει ζωντανή και χωρίς πιστούς, δεν τους έχει ανάγκη. 

Συνέχεια εδώ


RV

132 μ.Χ.

 


 

 
RV

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2021

88


 30.1.1933 - 30.1.2021



Αποσπάσματα από ομιλία του Αδόλφου Χίτλερ το 1937 σχετικά με την ανάληψη της εξουσίας στις 30 Ιανουαρίου του 1933


...Τον καιρό που ταξίδευα σε όλη τη χώρα, απλώς ως  ομιλητής, δεχόμουν συχνά το ερώτημα από τους ανθρώπους της αστικής τάξης γιατί πιστεύαμε ότι ήταν αναγκαία μια επανάσταση, αντί να εργαστούμε μέσα στο πλαίσιο της καθιερωμένης πολιτικής τάξης και με τη συνεργασία των κομμάτων που ήδη υπήρχαν, ώστε να βελτιώσουμε, μ’ αυτόν τον τρόπο, εκείνες τις συνθήκες που θεωρούσαμε σαθρές και επιβλαβείς. Γιατί έπρεπε να υπάρξει ένα νέο κόμμα, και ιδίως γιατί μια νέα επανάσταση;

    Η απάντηση που έδωσα τότε μπορεί να εκτεθεί με τα ακόλουθα λόγια: 

    1. H παρακμή και η διάλυση της γερμανικής ζωής, της στάσης ζωής αλλά και της θέλησης για εθνική αυτοσυντήρηση, δεν μπορούν να εξαλειφθούν με μια απλή αλλαγή κυβέρνησης. Πολλές από αυτές τις αλλαγές είχαν ήδη λάβει χώρα, δίχως να φέρουν ουσιαστική βελτίωση στη δυστυχία που υπάρχει στη Γερμανία. Όλοι αυτοί οι κυβερνητικοί ανασχηματισμοί ωφέλησαν μόνο τους ηθοποιούς που πήραν μέρος στο έργο· αλλά τα αποτελέσματα ήταν σχεδόν πάντα αρνητικά για τα συμφέροντα του λαού. Καθώς περνούσε ο χρόνος, η σκέψη και η πρακτική του λαού μας παρεξέκλιναν σε δρόμους αφύσικους και επιβλαβείς. Μία από τις αιτίες που προκάλεσαν αυτή την κατάσταση είναι η δομή του Κράτους μας και οι μέθοδοι διακυβέρνησης που ήταν ξένες προς τον εθνικό μας χαρακτήρα, την ιστορική μας εξέλιξη και τις εθνικές μας ανάγκες.     

Το κοινοβουλευτικό–δημοκρατικό σύστημα δεν μπορεί να απομονωθεί από τα άλλα συμπτώματα της εποχής. Μια κρίσιμη κατάσταση δεν μπορεί να θεραπευτεί με τη συνεργασία με τις αιτίες που την προκάλεσαν, αλλά με μια ριζική εξάλειψη αυτών των αιτιών. Ως εκ τούτου, υπό αυτές τις συνθήκες, ο πολιτικός αγώνας πρέπει απαραίτητα να πάρει τη μορφή επανάστασης. 

 2. Μία τέτοια επαναστατική ανασυγκρότηση είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί από τους στυλοβάτες και τους, περισσότερο ή λιγότερο υπαίτιους, εκπροσώπους του παλαιού καθεστώτος ή από τις πολιτικές οργανώσεις που ιδρύθηκαν υπό την παλαιά μορφή του Συντάγματος. Ούτε θα ήταν δυνατό να το επιτύχουμε αυτό συνεργαζόμενοι με αυτούς τους θεσμούς, αλλά μόνο εγκαθιδρύοντας ένα νέο κίνημα που θα πολεμήσει εναντίον τους, έχοντας ως σκοπό μια ριζοσπαστική αναμόρφωση στην πολιτική, πολιτιστική και οικονομική ζωή. Και αυτή τη μάχη πρέπει να την δώσουμε, θυσιάζοντας ακόμη και τη ζωή και το αίμα μας, αν χρειαστεί.

Σχετικά με αυτό, αξίζει να παρατηρήσουμε ότι όταν το μέσο πολιτικό κόμμα κερδίσει μια κοινοβουλευτική νίκη, καμιά ουσιαστική αλλαγή δεν λαμβάνει χώρα στην ιστορική πορεία των ανθρώπων ή στην εικόνα της δημόσιας ζωής· ενώ μια γνήσια επανάσταση που προκύπτει από μια βαθιά ιδεολογική πίστη οδηγεί πάντα σε έναν μετασχηματισμό πολύ εντυπωσιακό, που γίνεται αισθητός και στον έξω κόσμο. 

     Σίγουρα κανείς δεν θα αμφισβητήσει το γεγονός ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια η πιο μεγαλειώδης επανάσταση σάρωσε σαν θύελλα τη Γερμανία. Ποιος θα μπορούσε να συγκρίνει αυτή τη νέα Γερμανία με εκείνην της 30ής Ιανουαρίου, τέσσερα χρόνια πριν, όταν έδωσα τον όρκο μου πίστης μπροστά στον αξιοσέβαστο Πρόεδρο του Ράιχ; 

Μιλώ για την Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση. Αλλά αυτή η επαναστατική πορεία στη Γερμανία είχε ένα ιδιαίτερο, δικό της χαρακτήρα, που μπορεί να ήταν ο λόγος για τον οποίο στο εξωτερικό αλλά και σε αρκετούς συμπατριώτες μας δεν μπόρεσε να γίνει κατανοητή η βαθιά φύση της μεταμόρφωσης που συνετελέσθη. Δεν αρνούμαι ότι αυτό το ιδιαίτερο γνώρισμα, που υπήρξε για εμάς το πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του τρόπου με τον οποίο έλαβε χώρα η Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση —ένα χαρακτηριστικό για το οποίο μπορούμε να είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι— εμπόδισε μάλλον παρά βοήθησε να κάνουμε αυτό το μοναδικό ιστορικό γεγονός κατανοητό στο εξωτερικό και σε μερικούς δικούς μας ανθρώπους. Γιατί η Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση ήταν από μόνη της μια επανάσταση στην επαναστατική παράδοση.

Συνέχεια εδώ


RV 

Παρασκευή 1 Μαΐου 2020

Πέμπτη 30 Απριλίου 2020

Θανάτω Θάνατον πατήσας



Πριν από 75 χρόνια στις 15.30 ώρα Γερμανίας, ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Φύρερ μας «έφυγε». Τα χέρια των υπανθρώπων εχθρών του δεν μπόρεσαν να μολύνουν το σώμα Του γιατί, παρά τις συνεχείς έρευνες, αυτό δεν βρέθηκε ποτέ. 

Τα χρόνια που ακολούθησαν, με την πάντα έντονη αίσθηση της παρουσίας Του, απέδειξαν ότι με τον θάνατο νίκησε τον θάνατο, έγινε αθάνατος. Οι καιροί, οι άνθρωποι Τον αναζητούν. Ενώ η αχαριστία και  ο θρασύδειλος πόλεμος εναντίον Του μετά τον θάνατό Του από τους παρηκμασμένους και από τους εκπροσώπους και απογόνους του Κακού που Αυτός πολέμησε, σίγουρα δεν μένουν χωρίς τιμωρία. 

75 χρόνια μετά, την ώρα που, σαν σημάδι, ένας πανάρχαιος κομήτης περνά πολύ κοντά στη Γη,  οι πιστοί χαμογελούν, υψώνουν το δεξιό χέρι και χαιρετούν τον Ήλιο που δεν έδυσε ποτέ.



RV

ΑΘΑΝΑΤΟΣ



Στις 30 Απριλίου 1945, ώρα Γερμανίας 15.30,  το μπούνκερ γίνεται ο ομφαλός της γης. Ένας κύκλος κλείνει και το κλείσιμο αυτό επισφραγίζεται 8 ημέρες αργότερα. Ο ουρανός σκοτεινιάζει, η ελπίδα χάνεται, ο δυτικός πολιτισμός πλήττεται καίρια.  Και από τότε ζούμε υπό αυτές τις συνθήκες και ζούμε την έκβαση του Β΄Ππ, που δεν ήταν, όμως, παρά μία μόνο φάση του Μεγάλου Πολέμου.
 
Όμως, ο Αδόλφος Χίτλερ δεν εγκατέλειψε τον Κόσμο πραγματικά, αλλά διά της αυτοκτονίας Του προστάτευσε την Αποστολή Του και τον Αγώνα Του. Κανείς, έκτοτε, δεν ένιωσε ούτε νιώθει ότι απεσύρθη στ’ αλήθεια και ότι έπαψε να υπάρχει, παρά τις συνεχείς συκοφαντίες, την ασταμάτητη προπαγάνδα εναντίον Του.  Καθημερινά, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, εξώφυλλα σε περιοδικά, άρθρα, αναρτήσεις, στη συντριπτική πλειονότητά τους συκοφαντικά, μαρτυρούν, παρά το αρνητικό, ψευδές, υβριστικό και συχνά γελοίο περιεχόμενό τους, πόσο απίστευτα λείπει από τον σύγχρονο πολιτισμένο κόσμο. Αυτόν τον κόσμο που ολοένα προσπερνά τις λέξεις, αδιαφορεί για την προπαγάνδα και στέκεται μπροστά στην Ιερή Εικόνα έμπλεως νοσταλγίας. Κι ενώ ΚΑΝΕΙΣ ποτέ δεν πολεμήθηκε τόσο εν ζωή όσο και μετά τον θάνατό του, ΚΑΝΕΙΣ δεν είχε, παρά τον αδυσώπητο αυτό πόλεμο, τόσους πιστούς μετά.  

Κι αν τα πρώτα λεπτά και τον πρώτο καιρό μετά τον εκούσιο θάνατό Του, οι σύντροφοι και οι πιστοί Του ένιωθαν μόνοι, καθώς ο χρόνος περνούσε το συναίσθημα αυτό εξασθενούσε. Υπήρχε η αίσθηση ότι υπάρχει. «Είναι κοντά και δύσκολο να τον συλλάβεις, ο Θεός» έγραψε κάποτε ο Hölderlin. Και το 1968, ο (εθνικοσοσιαλιστής) Heidegger το ερμήνευσε (προβαίνοντας σαφώς σε κάτι περισσότερο από ερμηνεία του στίχου) «Ο Θεός είναι υπερβολικά κοντά, για να είναι εύκολο να τον συλλάβεις…». Και μίλησε ακόμη για «την έλευση που διαρκεί επί μακρόν χρόνον», χωρίς να ονομάσει, γιατί, όπως εξήγησε, «το όνομα είναι ακόμα σκοτεινό»… 

Πιο απλά, εμείς θα λέγαμε, θα παραφράζαμε, σήμερα, 30 Απριλίου, 75 χρόνια μετά: Είναι κοντά… κι ας είναι δύσκολο να τον συλλάβεις, ο Θεός. 


Αλλά παραμένει γεγονός όλα αυτά τα χρόνια, ότι όσο κάποιοι γεννιούνται με προπατορικά αμαρτήματα, υπάρχουν και κάποιοι που γεννιούνται με μία χρυσή κληρονομιά, γενιές καθαρές που, όταν αρχίζουν να έχουν συνείδηση του εαυτού τους, στέκονται όρθιες και φωνάζουν στους Ουρανούς δυνατά, για να ακουστεί ως τα πέρατα του Χρόνου, την ιαχή τους: 
 Heil Hitler!


RV 

Δευτέρα 20 Απριλίου 2020

Χρόνια Πολλά



Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Αδόλφος Χίτλερ. Πριν από 131 χρόνια σαν σήμερα  γεννήθηκε η ελπίδα.  Σαν σήμερα γεννήθηκε το Φως. Κι ένα κόσμος που στέναζε σιγά σιγά φωτίστηκε. 

131 χρόνια μετά, σε ένα κόσμο που καταπίπτει, που συντρίβεται, η διδασκαλία Του, το παράδειγμά Του, είναι η μόνη ελπίδα, η απάντηση, η διέξοδος, η αποκάλυψη, η αλήθεια.  

Αυτή είναι η δική μας γιορτή. Χρόνια πολλά στους ελεύθερους και τους πολιτισμένους, χρόνια πολλά σε αυτούς που αντιστέκονται, χρόνια πολλά στους αφυπνισμένους, στους Άριους. Σαν σήμερα γεννήθηκε Αυτός που άλλαξε τον Κόσμο και γενναιόδωρα μας άφησε την πολύτιμη κληρονομιά Του.

Δεν ξεχνάμε τον Αδόλφο Χίτλερ. Πιστοί σε έναν κόσμο απίστων, συνεχίζουμε να Τον ακολουθούμε και να επιδιώκουμε τη διάδοση του Λόγου Του, την αποκάλυψη της αλήθειας, την Εθνικοσοσιαλιστική Νίκη.

Για την πίστη μας και τη δράση μας,  όπως και Εκείνος είπε: «Μπορείτε να μας κυνηγήσετε, μπορείτε και να μας σκοτώσετε ακόμη, αλλά δεν θα παραδοθούμε ποτέ». 

Χρόνια Πολλά!  Θα 'ρθει ο Καιρός που η ημέρα αυτή θα είναι παλλαϊκή γιορτή.  Η παρακμή που βιώνουμε σήμερα, η χρεωκοπία του μεταπολεμικού κόσμου προοιωνίζονται τη Δικαίωση του Αδόλφου Χίτλερ. 

Χρόνια Πολλά

 Heil Hitler!




RV


Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2020

30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ - ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΡΙΕΣ



Aπό το διάγγελμα του Φύρερ μέσω ραδιοφώνου προς τον γερμανικό λαό την 1η Φεβρουαρίου 1933: 

"Δεκατέσσερα χρόνια πέρασαν από τη δυστυχή εκείνη ημέρα που ο γερμανικός λαός, τυφλωμένος από τις υποσχέσεις που του δίνονταν τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό, ξέχασε τις υψηλότερες αξίες του παρελθόντος μας, του Ράιχ, της τιμής και της ελευθερίας, και, έτσι, έχασε τα πάντα. Από τότε, από εκείνες τις ημέρες της προδοσίας, ο Παντοδύναμος απέσυρε τη θεία χάρη Tου από το έθνος μας [...] Το έργο που πρέπει να εκπληρώσουμε είναι το πιο δύσκολο που είχε ποτέ Γερμανός πολιτικός να επιτύχει. Αλλά έχουμε απεριόριστη πίστη στο έθνος μας και στις αιώνιες αξίες του. Εργάτες, αγρότες και η μεσαία τάξη πρέπει να ενωθούν και να συμβάλουν στη δημιουργία του νέου Ράιχ. Το πρώτο και υπέρτατο καθήκον της Εθνικής Κυβέρνησης είναι η αποκατάσταση της ενότητας του πνεύματος και της βούλησης του γερμανικού λαού. Θα διαφυλάξει και θα υπερασπιστεί τα θεμέλια της δύναμης του έθνους μας. Θα προστατεύσει τον Χριστιανισμό ως τη βάση της ηθικής μας, και την οικογένεια ως το κύτταρο του έθνους και του κράτους μας. Θα σταθεί υπεράνω τάξεων και κοινωνικών καταστάσεων και θα επαναφέρει στη συνείδηση του λαού μας την φυλετική και πολιτική ενότητα και τις υποχρεώσεις που πηγάζουν από αυτή. Οι βάσεις της εκπαίδευσης της γερμανικής νεολαίας θα είναι ο σεβασμός για το σπουδαίο παρελθόν μας και η περηφάνεια για την παράδοσή μας. Ως εκ τούτου, θα κηρύξει αμείλικτο πόλεμο στον πνευματικό, πολιτικό και πολιτιστικό μηδενισμό. Η Γερμανία δεν πρέπει και δεν θα βυθιστεί στην κομμουνιστική αναρχία. 



[...] Εμείς, η κυβέρνηση, έχουμε ευθύνη απέναντι στη γερμανική ιστορία να συστήσουμε έναν κατάλληλο εθνικό φορέα, έτσι ώστε να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε επιτέλους την παραφροσύνη των τάξεων και της πάλης μεταξύ τους. Δεν αναγνωρίζουμε τις τάξεις αλλά μόνο τον γερμανικό λαό, τα εκατομμύρια των αγροτών, των πολιτών, των εργατών που είτε θα ενωθούν και θα ξεπεράσουν αυτή την εποχή της εξαθλίωσης είτε θα υποκύψουν σε αυτή. [...] Τα μαρξιστικά κόμματα και οι οπαδοί τους είχαν 14 χρόνια για να αποδείξουν τις ικανότητές τους. Το αποτέλεσμα είναι ένας σωρός ερειπίων. Εμάς, γερμανικέ λαέ, δώσε μας 4 χρόνια και κρίνε μας μετά..."


Τέσσερα χρόνια, μετά στη επετειακή ομιλία του, ενθυμούμενος τα παραπάνω, ο Φύρερ είπε:

"...
Σίγουρα κανείς δεν θα αμφισβητήσει το γεγονός ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια η πιο μεγαλειώδης επανάσταση σάρωσε σαν θύελλα τη Γερμανία. Ποιος θα μπορούσε να συγκρίνει αυτή τη νέα Γερμανία με εκείνην της 30ής Ιανουαρίου, τέσσερα χρόνια πριν, όταν έδωσα τον όρκο μου πίστης μπροστά στον αξιοσέβαστο Πρόεδρο του Ράιχ;

Μιλώ για την Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση.  [...]
Γιατί η Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση ήταν από μόνη της μια επανάσταση στην παράδοση των επαναστάσεων.

[...] Το κύριο ζήτημα στο Εθνικοσοσιαλιστικό πρόγραμμα είναι να καταργήσουμε τη φιλελεύθερη αντίληψη περί του ατόμου και τη μαρξιστική έννοια για την ανθρωπότητα και να την αντικαταστήσουμε με την εθνοφυλετική κοινότητα, που έχει τις ρίζες της στη γη και τα μέλη της συνδέονται μεταξύ τους από τον δεσμό του κοινού τους αίματος. "


Πηγή: Ευρωπαϊκή Αντίσταση 


RV