Schnez-Truppe: Μυστικός αντικομμουνιστικός στρατός του Ψυχρού Πολέμου

 

Τα Schnez-Truppe ή Schnez Organization ήταν μια παράνομη παραστρατιωτική οργάνωση που δημιουργήθηκε στη Δυτική Γερμανία το 1949 από βετεράνους της Wehrmacht και των Waffen-SS υπό την ηγεσία του Albert Schnez, η οποία είχε σκοπό να πολεμήσει εναντίον των Σοβιετικών σε περίπτωση εισβολής. Αρχικά συγκροτήθηκε από 2.000 άνδρες, κυρίως πρώην αξιωματικούς, αλλά σταδιακά έφτασε να αριθμεί 40.000 άνδρες. 

Η οργάνωση δραστηριοποιήθηκε στη ζώνη κατοχής των ΗΠΑ στη νότια Γερμανία και είχε στόχο την ενεργοποίηση έως και τεσσάρων μεραρχιών Γερμανών υπέρ των Δυτικών σε περίπτωση που οι Σοβιετικοί αποτολμούσαν εισβολή. Η οργάνωση ιδρύθηκε μυστικά το 1949 από τον Albert Schnez, ο οποίος είχε φτάσει στο βαθμό του συνταγματάρχη κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο μυστικός στρατός του Schnez θα λάμβανε όπλα που θα του προμήθευε η αστυνομία της Δυτικής Γερμανίας, με τη βοήθεια του Anton Grasser, γενικού επιθεωρητή της αστυνομίας. Ο Schnez οργάνωσε επίσης οδικές μεταφορές για τις δυνάμεις του μέσω ιδιωτικών μεταφορικών εταιρειών. Η οργάνωση ασχολούνταν και με την παρακολούθηση αριστερών πολιτικών στη Δυτική Γερμανία. Σε περίπτωση πολέμου, ο μυστικός στρατός σχεδιαζόταν να χρησιμοποιηθεί εναντίον Γερμανών κομμουνιστών και Σοβιετικών εισβολέων.

Ο Schnez ήταν σε επαφή και με τον Otto Skorzeny. Το 1951, ο Schnez πρόσφερε τις υπηρεσίες της οργάνωσής του στη γερμανική υπηρεσία πληροφοριών, που διοικούσε ο γνωστός κατέχων ανάλογο πόστο στον Πόλεμο, ο ικανός στρατηγός Gehlen. Ο τότε καγκελάριος Αντενάουρ πληροφορήθηκε τις δραστηριότητές του και αν και ενημέρωσε τους πολιτικούς της χώρας δεν έλαβε κανένα εναντίον του μέτρο και απέφυγε τη σύγκρουση με τους βετεράνους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Διέταξε μόνο τις υπηρεσίες πληροφοριών να παρακολουθούν την οργάνωση και να παρέχουν μικρής κλίμακας οικονομική υποστήριξη.

Η Schnez-Truppe έλαβε την κωδική, από την υπηρεσία του Ghelen, ονομασία Unternehmen Versicherungen (UV).  Η τύχη του μυστικού στρατού είναι άγνωστη, αλλά ηγετικά στελέχη της Schnez-Truppe εντάχθηκαν στις νεοσύστατες τότε ένοπλες δυνάμεις της Δυτικής Γερμανίας, την Bundeswehr, το 1955. Ανάμεσά τους ήταν ο Adolf Heusinger, πρώτος Γενικός Επιθεωρητής της Bundeswehr και Πρόεδρος της στρατιωτικής επιτροπής του ΝΑΤΟ από το 1961 έως το 1964, και ο Hans Speidel, Ανώτατος Διοικητής των χερσαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη από το 1957 έως το 1963.

Ο Albert Schnez ανήλθε επίσης στον βαθμό του αντιστρατήγου και στο αξίωμα του Γενικού Επιθεωρητή της Bundeswehr και τελικά αποσύρθηκε το 1971 καθώς ήρθε σε σύγκρουση με τον τότε ΥΠΑΜ και μετέπειτα καγκελάριο Helmut Schmidt. Το ευρύ κοινό στη Γερμανία αγνοούσε το Schnez-Truppe μέχρι το 2014, όταν οι φάκελοι που την αφορούσαν αποχαρακτηρίστηκαν.

Η Schnez-Truppe ήταν μέρος ενός ευρύτερου κινήματος στη Δυτική Γερμανία εκείνη την εποχή, με την κωδική ονομασία Windhund-Bewegung έχοντας ως έμβλημα αυτό της 116ης Μεραρχίας Πάντσερ. Ο Γκέρχαρντ φον Σβέριν, πρώην διοικητής της μεραρχίας, υπηρέτησε ως σύμβουλος σε στρατιωτικά θέματα και θέματα ασφάλειας στην κυβέρνηση υπό τον Αντενάουερ. Η Δυτική Γερμανία, που ακόμα τότε ήταν αποστρατευμένη, ανησυχούσε για την  ανικανότητά της να αμυνθεί ως αντίβαρο στην Kasernierte Volkspolizei της Ανατολικής Γερμανίας σε περίπτωση σεναρίου τύπου Κορέας.

Σύμφωνα με αναφορές πληροφοριών εκείνης της εποχής, τη Kasernierte Volkspolizei διέθετε σχεδόν 1.300 άρματα μάχης. Η Schnez-Truppe επρόκειτο να αναπτύξει τέσσερις μεραρχίες πάντσερ, αλλά τα άρματα μάχης θα έπρεπε να παρασχεθούν από τον αμερικανικό στρατό, καθώς η Δυτική Γερμανία δεν είχε κανέναν εκείνη την εποχή. Οι δραστηριότητες του Schnez ήταν  γνωστές στις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ.

 

πηγή

RV

6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941

 

THERE IS NO DARKNESS

BUT IGNORANCE

                                                                                          Shakespeare 

πηγή

RV

Never Back to USSR

 

RV

ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ, ΟΙ ΟΥΚΡΑΝΙΚΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΨΗΛΑ

 Έναν χρόνο μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, όλες οι «ρεαλιστικές» προβλέψεις διαψεύστηκαν. Η Ρωσία δεν έκανε περίπατο στην Ουκρανία, η Δύση δεν τελείωσε, η Ουκρανία δεν είναι μια κακόμοιρη χώρα. Το αντίθετο. Και μαζί με αυτές τις προβλέψεις ετέθη εν αμφιβόλω κάθε τέτοιου είδους ρεαλιστική ηττοπαθής πρόβλεψη, που θέλει τα «μικρά» έθνη να υποτάσσονται, που δημιουργεί νέα τετελεσμένα εύκολα, αρκεί ο «ισχυρός» να αμφισβητήσει το δικαίωμα ύπαρξης του πιο αδύναμου. Τελικά, η Ουκρανία απέδειξε ότι δεν είναι έτσι. Την ώρα που όλοι ανέμεναν τη συντριβή της, η Ουκρανία αντιστάθηκε εντυπωσιακά, αναγκάζοντας την αρχικά αμήχανη Δύση να ΑΝΑΘΑΡΡΗΣΕΙ και να σπεύσει να τη βοηθήσει, βοηθώντας έτσι και τον εαυτό της. Πράγματι, οι εξελίξεις αμέσως μετά τη ρωσική εισβολή ήταν καταιγιστικές και συγκλονιστικές. Οι Ουκρανοί, άντρες, γυναίκες και παιδιά, δόθηκαν ολότελα σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, χωρίς φόβο, με πολύ θάρρος, με πολλή δύναμη, προκαλώντας κατάπληξη στην ανθρωπότητα. Δεν πιστεύαμε ότι στην εποχή μας υπάρχουν τέτοιοι λαοί ούτε ότι γίνονται τέτοιοι πόλεμοι. Και όμως, η επί αιώνες καταπιεσμένη από τους μογγόλους Ουκρανία, η σκλαβωμένη, η βασανισμένη απέδειξε ότι τα χρόνια της σκλαβιάς και της επίμονης και με κάθε τρόπο προσπάθειάς εξάλειψής της από τον κόσμο δεν την αλλοίωσαν, δεν την έφθειραν, δεν τη διέφθειραν, δεν τη χάλασαν, αλλά μέσα από τον πόλεμο και χάρη σε αυτόν ανέδειξε ενώπιον της έκθαμβης ανθρωπότητας το δικό της, ολόδικό της πρόσωπο και ήθος, τη δική της, ολόδική της φυσιογνωμία, ψυχή και κουλτούρα. Ξεχύθηκε στον πόλεμο σαν ένα νέο έθνος, με νεανικό σφρίγος, πάθος και ζωντάνια. Και κατάφερε να δείξει τις τεράστιες διαφορές της με τη Ρωσία και να εδραιώσει τη θέση της στον κόσμο. Καθένας πλέον έχει συγκεκριμένη εικόνα στον νου του όταν μιλάει για την Ουκρανία. Όχι, δεν είναι η φτωχή παρακόρη της Ρωσίας, είναι περήφανη, ξεχωριστή και μπορείς να τη διακρίνεις. Ο ουκρανικός λαός είναι όμορφος, είναι παθιασμένος, είναι συναισθηματικός αλλά δυνατός,  αντιμετωπίζει τη ζωή και τον πόλεμο με θάρρος και με χιούμορ, πεθαίνει για την πατρίδα του αλλά αγαπά τη ζωή, τιμά το παρελθόν του, δεν συγχωρεί, χύνει το αίμα του για να πάρει το αίμα του πίσω. Και όσο και αν υποφέρει, αγωνίζεται, δεν προδίδει ούτε το παρελθόν ούτε το μέλλον του. Μέσα στα χαλάσματα συνεχίζει να ονειρεύεται και, τελικά, προχωρεί μπροστά. Και κάνει το θαύμα. 

    Και το θαύμα δεν είναι μόνο η ανάδειξη μέσα από τα ερείπια και τα μαρτύρια του παρελθόντος και του παρόντος ενός μεγάλου έθνους. Έγιναν και άλλα θαύματα αλλά και θαυμαστές αποκαλύψεις. Ένα μεγάλο θαύμα που γεμίζει ελπίδα κάθε δυτικό είναι η απόφαση της Γερμανίας για τον επανεξοπλισμό της. Η ηττημένη Γερμανία περίμενε υπομονετικά. Το 1945 δεν είναι δα τόσο μακρινό (κάτι που απεδείχθη πολλές φορές σε αυτόν τον πόλεμο). Ένα άλλο θαύμα είναι το ξέσπασμα της παρηκμασμένης Δύσης ενάντια στις επιβιώσεις του μπολσεβικισμού, και της Ευρώπης ενάντια στη διαίρεσή της. Δεν ήταν μόνο η Γερμανία που ανέμενε υπομονετικά, μα και άλλες χώρες της Ευρώπης: η Σουηδία, η Φιλανδία, η Δανία, η Εσθονία, η Πολωνία, η Λιθουανία, η Λετονία, η Ολλανδία, η Βρετανία, η Ιταλία, η Ισπανία, έδειξαν ότι θέλουν μια Ευρώπη των εθνών πραγματικά ενωμένη και μια Δύση ισχυρή! Η ηττημένη το 1945 Ευρώπη σήκωσε το κεφάλι ψηλά και δεν έχει απέναντί της την Αμερική αλλά μαζί της. Μια Αμερική, που όπως και η Βρετανία, οφείλει να ξεπληρώσει τις παλιές της αμαρτίες…

    Όλα αυτά μπορεί να μην είναι ιδανικά, οι δυσκολίες είναι πολλές, πολλά και τα απομεινάρια του παρελθόντος, αλλά η κατάσταση είναι τόσο ελπιδοφόρα που απαλύνει  τη θλίψη και τον πόνο για τον χαμό τόσων Ουκρανών και συντρόφων τους. 

  Καταιγιστικές όμως και συγκλονιστικές ήταν και οι αποκαλύψεις που έγιναν: σαν ξαφνικά το σκοτάδι να διαλύθηκε, οι σκόπιμες ασάφειες αποσαφηνίστηκαν, και η ρωσική διείσδυση στην Ευρώπη έγινε αισθητή όσο ποτέ πριν. Ένα εκτεταμένο δίκτυο πρακτόρων της Ρωσίας διαμόρφωνε την κοινή γνώμη άμεσα και έμμεσα υπέρ της χώρας αυτής: Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, τραπεζίτες, καθηγητές, ηθοποιοί, αθλητές, στρατιωτικοί. Στο μέλλον θα μάθουμε πολλά και για πολλούς ακόμη. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει σε μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς: Πίσω από την ανελέητη κριτική της Δύσης για την παρακμή της, υπήρχε η Ρωσία. Ακροδεξιά κινήματα και πολιτικοί που πολλούς τους γέμιζαν ελπίδα, απλώς ήταν έμμισθα υπαλληλάκια της Ρωσίας: κατέκριναν τη Δύση όχι με σκοπό την αναγέννησή της αλλά την υποταγή της στη δήθεν υγιή Ρωσία. Διάφορες «δεξαμενές σκέψης», σωματεία με επιφανειακά αξιόλογο έργο, ουσιαστικά δελέαζαν το πιο αγνό κομμάτι σε κάθε κράτος, πετώντας του ως δόλωμα τον εθνικισμό και τον εθνικοσοσιαλισμό, για να το στρέψουν υπέρ της Ρωσίας, να το αποδυναμώσουν και να το σκλαβώσουν. Και το κατάφεραν. Αλλά ευτυχώς όχι με όλους.

Συνέχεια εδώ

Φλόριντα: Ο Ρον Ντιόν ντε Σάντις απαγόρευσε μαθήματα Αφροαμερικανικής Ιστορίας στα σχολεία

 

Ο κυβερνήτης της Πολιτείας Ρόναλντ Ντιόν ντε Σάντις -και επίδοξος υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ- είχε ψηφίσει νόμο που ορίζει πώς θα διδάσκονται μαθήματα για το φύλο ή τις φυλές

Οι αρχές στη Φλόριντα εμπόδισαν την εισαγωγή μαθημάτων για την αφροαμερικανική ιστορία σε λύκεια της πολιτείας με το σκεπτικό ότι «δεν έχουν εκπαιδευτική αξία» και ότι είναι αντίθετα με τη νομοθεσία της πολιτείας.

Το μάθημα καλύπτει 400 χρόνια αφροαμερικανικής ιστορίας και εστιάζει σε θέματα όπως τη λογοτεχνία, την πολιτική επιστήμη και τη γεωγραφία.

Όπως αναφέρει το BBC, τα μαθήματα θα άρχιζαν πιλοτικά σε 60 λύκεια σε όλη τη χώρα, μεταξύ τους και στη Φλόριντα. Είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου για την εισαγωγή μαθημάτων επιπέδου κολεγίου και σε μαθητές λυκείου στις τελευταίες τάξεις.

 Ο Ιταλικής καταγωγής Ρόναλντ Ντιόν ντε Σάντις μετά την αποφοίτησή του από το  Χάρβαρντ, εντάχθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών ως αξιωματικός

Εκπρόσωπος του κυβερνήτη της Φλόριντας Ρον Ντε Σάντις εξήγησε ότι το μάθημα «αφήνει μεγάλα κενά που μπορεί να καλυφθούν με ιδεολογικό περιεχόμενο». Αυτό είναι κάτι που η πολιτεία λέει ότι δεν θα επιτρέψει.

Ο ΝτεΣάντις ψήφισε πέρυσι νόμο που ρυθμίζει πώς θα διδάσκονται στα σχολεία τα μαθήματα που αφορούν το φύλο και τις φυλές.

Η Φλόριντα δεν διευκρίνισε ποιον πολιτειακό νόμο παραβιάζουν τα μαθήματα. Σε επιστολή τους οι πολιτειακές αρχές δηλώνουν ότι θα ανοίξουν ξανά τη συζήτηση αν το ομοσπονδιακό υπουργείο Παιδείας επανέλθει με «νόμιμο, ιστορικά ακριβές» περιεχόμενο.

πηγή

Acca Larentia, saluti romani

 

Franco Bigonzetti, Francesco Ciavatta, Stefano Recchioni.

Έχασαν τη ζωή τους στις 7 Ιανουαρίου 1978 κατά τη διάρκεια συγκρούσεων με τους κόκκινους.

RV

Οι Κουβανοί πραγματοποίησαν σχεδόν 4.000 αντικομμουνιστικές διαδηλώσεις το 2022

 

Οι Κουβανοί πολίτες πραγματοποίησαν 692 καταγεγραμμένες διαδηλώσεις ενάντια στο κομμουνιστικό καθεστώς Κάστρο τον Δεκέμβριο του 2022 – ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των διαμαρτυριών για το έτος σε 3.923, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση που δημοσιεύθηκε από το Κουβανικό Παρατηρητήριο Συγκρούσεων την Δευτέρα.

Ο αριθμός των διαμαρτυριών τον Δεκέμβριο υπερέβη τις 584 που κατέγραψε το Παρατηρητήριο κατά τη διάρκεια του ιστορικού κύματος διαμαρτυριών του Ιουλίου του 2021 κατά του καθεστώτος Κάστρο και του προέδρου-μαριονέτα του Miguel Díaz-Canel, καθιστώντας τον Δεκέμβριο του 2022 τον μήνα με τον μεγαλύτερο αριθμό αντικομμουνιστικών διαδηλώσεων στην Κούβα τα τελευταία χρόνια.

Περισσότερα εδώ

Δικαστική έγκριση στη συμφωνία «μετρητά για μετανάστες» μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου – Ρουάντας

 

Το σχέδιο της βρετανικής κυβέρνησης να απελάσει μετανάστες στη Ρουάντα είναι νόμιμο, αποφάνθηκε τη Δευτέρα το Ανώτατο Δικαστήριο.

Το δικαστήριο έκρινε ότι το σχέδιο δεν παραβιάζει τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες ή τους νόμους περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ιταλία: Σχέδιο νόμου που μεταθέτει την ευθύνη των μεταναστών στο κράτος σημαίας των διασωστικών

 

Η ιταλική κυβέρνηση ετοιμάζει νόμο που θα υποχρεώνει τα κράτη σημαίας των πλοίων των ΜΚΟ να αναλάβουν τη φροντίδα των μεταναστών που διασώζονται στη Μεσόγειο.

Μετά τη διπλωματική κρίση μεταξύ Γαλλίας και Ιταλίας σχετικά με το πλοίο Ocean Viking, το οποίο απέπλευσε υπό νορβηγική σημαία, η ιταλική κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να εισαγάγει έναν κώδικα συμπεριφοράς που θα πρέπει να τηρούν οι ΜΚΟ στα ιταλικά ύδατα. Ο κώδικας θα αποτελέσει μέρος ενός διατάγματος που αναμένεται να εκδοθεί τις επόμενες εβδομάδες.

«Ελπίζω ότι μέχρι το τέλος του έτους, το διάταγμα για τον κώδικα για τις ΜΚΟ θα είναι έτοιμο. Αυτό το διάταγμα θα τιμωρεί τις ΜΚΟ που δεν τηρούν τους κανόνες που θα περιλαμβάνονται στο μέτρο», δήλωσε ο υφυπουργός Εσωτερικών Νίκολα Μολτένι.

Αυστριακός Καγκελάριος: Κλειδί οι φράχτες για τη συνοριακή προστασία της ΕΕ

 

Από το euractiv.gr

Οι φράχτες είναι το κλειδί για την προστασία της ΕΕ στα σύνορά της, δήλωσε ο καγκελάριος της Αυστρίας Καρλ Νεχάμερ* σε συνέντευξή του την Κυριακή, αναφερόμενος στη στιγμή που ο φράχτης στα σύνορα με την Τουρκία και την Ελλάδα επέτρεψε στις ελληνικές συνοριακές αρχές να αποκρούσουν την είσοδο παράτυπων μεταναστών.

Ενόψει των σημαντικών περιφερειακών εκλογών στην Κάτω Αυστρία τον Φεβρουάριο και της εξάμηνης σουηδικής προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ, η Αυστρία δίνει μεγάλη έμφαση στην προσφυγική πολιτική, με τον Νεχάμερ να ζητά να «σπάσουν τα ταμπού» στην τελευταία σύνοδο κορυφής των ηγετών της ΕΕ για φέτος την περασμένη εβδομάδα.

Μισέλ Κλεζ: Ένας αληθινός εισαγγελέας

 

Στα 66 του χρόνια ο Βέλγος εισαγγελέας, Μισέλ Κλεζ βρίσκεται πίσω από την έρευνα για μία από τις μεγαλύτερες υποθέσεις διαφθοράς σε ευρωπαϊκούς θεσμούς τα τελευταία χρόνια, το λεγόμενο Qatargate. 

Σύμφωνα με όσα αναφέρει το Euronews, ο εν λόγω εισαγγελέας ήταν ήδη αρκετά γνωστός στη βελγική πρωτεύουσα. Ειδικευμένος στην καταπολέμηση της διαφθοράς, έχει παραχωρήσει ουκ ολίγες φορές συνεντεύξεις και τηλεοπτικές εμφανίσεις.

Περισσότερο γνωστός είναι ως αμείλικτος τιμωρός της διαφθοράς, ως σύμβολο του αγώνα για την πάταξή της. Αυτός διεξήγαγε τις πιο ευαίσθητες έρευνες κατά της διαφθοράς τα τελευταία χρόνια στο Βέλγιο, τόσο στην πολιτική όσο και στο ποδόσφαιρο του οποίου δηλώνει λάτρης. Φημίζεται επίσης για την τάση του να μιλάει χωρίς περιστροφές και μισόλογα. Φιλοξενείται συχνά σε τηλεοπτικά πάνελ και δεν φοβάται, όπως επιβεβαίωσε πρόσφατα, όχι μόνο να διαφωνεί αλλά και να συγκρούεται μετωπικά με την πολιτική, ακόμη και με τους πιο επιφανείς από τους εκπροσώπους της. 

«Βρισκόμαστε σε μια διεφθαρμένη χώρα. Είτε οι πολιτικοί δεν καταλαβαίνουν, είτε οι ίδιοι είναι διεφθαρμένοι», είχε πει σε συνέντευξή του στις αρχές του 2022 προκαλώντας δημόσια αντιπαράθεση με τον πρωθυπουργό του Βελγίου Αλεξάντερ ντε Κρο, ο οποίος τον κάλεσε να το αποδείξει.

Ιαπωνία: Ριζοσπαστική αναθεώρηση του αμυντικού της δόγματος

 

Η κυβέρνηση της Ιαπωνίας ενέκρινε σήμερα μια ριζοσπαστική αναθεώρηση του αμυντικού της δόγματος, ένα γεγονός που αποτελεί σημαντική αλλαγή για τη χώρα η οποία διαθέτει ένα ειρηνιστικό Σύνταγμα, αλλά είναι αντιμέτωπη με ένα ολοένα και πιο τεταμένο γεωπολιτικό περιφερειακό πλαίσιο.

Η Ιαπωνία σκοπεύει, στο πλαίσιο της μεγαλύτερης μεταρρύθμισης της αμυντικής της πολιτικής εδώ και δεκαετίες, να αυξήσει σημαντικά τις αμυντικές της δαπάνες, να αυξήσει το βεληνεκές των πυραύλων της και να συνεργαστεί πιο στενά με τις ΗΠΑ και άλλες χώρες αντίστοιχης νοοτροπίας προκειμένου να αποτρέψει απειλές στην διεθνής τάξη.

Οι αλλαγές αυτές, τις οποίες στηρίζει η κοινή γνώμη της Ιαπωνίας, αποτελούν τη μεγαλύτερη στροφή της χώρας, το ειρηνιστικό Σύνταγμα της οποίας (υιοθετήθηκε μετά την ήττα της στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) της απαγορεύει επί της αρχής να διαθέτει πραγματικό στρατό.

Το νέο ιαπωνικό αμυντικό δόγμα παρουσιάζεται σε τρία έγγραφα, τα οποία αναφέρονται ξεκάθαρα στην Κίνα, τη Βόρεια Κορέα και τη Ρωσία.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναγνώρισε ως γενοκτονία τον μεγάλο λιμό στην Ουκρανία επί σοβιετικής εποχής με ένα εξαιρετικό κείμενο

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναγνώρισε σήμερα ως γενοκτονία το Χολοντομόρ, τον λιμό στην Ουκρανία που προκάλεσαν οι Σοβιετικοί πριν από 90 χρόνια και ο οποίος οδήγησε στον θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους.

Σε ένα κείμενο που ψηφίστηκε σχεδόν ομόφωνα (507 ψήφοι υπέρ, 12 κατά και 17 αποχές), οι ευρωβουλευτές στο Στρασβούργο αναφέρουν μεταξύ άλλων πως:

 

''ο λιμός του Holodomor το 1932-33, προκάλεσε τον θάνατο εκατομμυρίων Ουκρανών σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε κυνικά και απάνθρωπα από το σταλινικό καθεστώς, προκειμένου να επιβληθεί η σοβιετική πολιτική της κολεκτιβοποίησης της γεωργίας και να κατασταλεί ο ουκρανικός λαός και η εθνική του ταυτότητα· 

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο λαμβάνοντας υπόψη ότι παρόμοιες βάναυσες μέθοδοι χρησιμοποιήθηκαν από το σοβιετικό καθεστώς και σε άλλα μέρη της Σοβιετικής Ένωσης, και, συγκεκριμένα, στο Καζακστάν, στη Λευκορωσία, στον Βόρειο Καύκασο και αλλού· λαμβάνοντας υπόψη ότι η καταστολή της ουκρανικής ταυτότητας πραγματοποιήθηκε επίσης μέσω της άσκησης τρομοκρατικής δράσης κατά των φορέων της ουκρανικής πολιτιστικής ταυτότητας·

Γ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι, σύμφωνα με στοιχεία, το σοβιετικό καθεστώς κυβέρνηση κατάσχεσε εσκεμμένα συγκομιδές σιτηρών και έκλεισε τα σύνορα για να εμποδίσει τους Ουκρανούς να γλιτώσουν από τη λιμοκτονία· λαμβάνοντας υπόψη ότι το 1932 και το 1933 η Σοβιετική Ένωση εξήγε σιτηρά από το έδαφος της Ουκρανίας ενώ οι άνθρωποι εκεί λιμοκτονούσαν· λαμβάνοντας υπόψη ότι η θανάτωση κυρίως Ουκρανών αγροτών συνοδευόταν συχνά από προπαγάνδα που μετέτρεπε τους αγρότες σε αποδιοπομπαίους τράγους και τους παρουσίαζε ως υπαίτιους του λιμού·

Δ. λαμβάνοντας υπόψη ότι ο συνεχιζόμενος επιθετικός πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, η καταστροφή των ενεργειακών και γεωργικών υποδομών της, η παρεμπόδιση της εξαγωγής ουκρανικών σιτηρών και η κλοπή εκατομμυρίων τόνων σιτηρών από τη Ρωσία έχουν ανανεώσει τους φόβους για μεγάλης κλίμακας, τεχνητό λιμό, ιδίως στον Νότο του πλανήτη, ο οποίος εξαρτάται από οικονομικώς προσιτά ουκρανικά σιτηρά·

Ε. λαμβάνοντας υπόψη ότι τα σοβιετικά εγκλήματα του 20ού αιώνα δεν έχουν αποτελέσει αντικείμενο σαφούς νομικής και ηθικής αξιολόγησης από τη διεθνή κοινότητα· λαμβάνοντας υπόψη ότι το ξέπλυμα και η εξύμνηση του ολοκληρωτικού σοβιετικού καθεστώτος και η αναβίωση της λατρείας του Στάλιν στη Ρωσία έχουν κορυφωθεί στη σημερινή Ρωσία, η οποία είναι κρατικός χορηγός της τρομοκρατίας και κράτος που χρησιμοποιεί τρομοκρατικά μέσα, και ότι επαναλαμβάνονται τα φρικτά εγκλήματα κατά του ουκρανικού λαού στην εποχή μας, όπως το συνεχιζόμενο Holodomor, με την προσπάθεια της Ρωσίας να παγώσει μέχρι θανάτου τον ουκρανικό λαό μέσω της στοχευμένης καταστροφής μη στρατιωτικών ενεργειακών υποδομών της Ουκρανίας κατά τη διάρκεια του χειμώνα·

ΣΤ. λαμβάνοντας υπόψη ότι, έως τον Δεκέμβριο του 2022, τα κοινοβούλια ή άλλοι αντιπροσωπευτικοί κρατικοί θεσμοί άνω των 20 χωρών είχαν αναγνωρίσει το Holodomor ως γενοκτονία ή έγκλημα κατά του ουκρανικού λαού και κατά της ανθρωπότητας·

Ζ. λαμβάνοντας υπόψη ότι το 2022 και το 2023 σηματοδοτούν την 90ή επέτειο του Holodomor·

1. αναγνωρίζει το Holodomor, τον τεχνητό λιμό του 1932-1933 στην Ουκρανία που προκλήθηκε από εσκεμμένη πολιτική του σοβιετικού καθεστώτος, ως γενοκτονία εις βάρος του ουκρανικού λαού, καθώς διαπράχθηκε με την πρόθεση να καταστραφεί μια ομάδα ανθρώπων με την εσκεμμένη επιβολή συνθηκών ζωής που ήταν σχεδιασμένες έτσι ώστε να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της·

2. τιμά τη μνήμη όλων των θυμάτων του Holodomor και εκφράζει την αλληλεγγύη του με τον ουκρανικό λαό, που υπέφερε κατά τη διάρκεια αυτής της τραγωδίας, και ιδίως με τους εναπομένοντες επιζώντες του Holodomor και τις οικογένειές τους· εκφράζει τον σεβασμό του σε όσους έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας αυτών των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από το ολοκληρωτικό σοβιετικό καθεστώς·

3. καταδικάζει απερίφραστα αυτές τις γενοκτονικές πράξεις του ολοκληρωτικού σοβιετικού καθεστώτος, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο εκατομμυρίων Ουκρανών και έπληξαν σημαντικά τα θεμέλια της ουκρανικής κοινωνίας·

4. καλεί όλες τις χώρες, και ιδιαίτερα τη Ρωσική Ομοσπονδία και τις άλλες χώρες που προέκυψαν μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, να ανοίξουν τα αρχεία τους σχετικά με τον τεχνητό λιμό της περιόδου 1932-1933 στην Ουκρανία·

5. καλεί όλες τις χώρες και τους διεθνείς οργανισμούς που δεν έχουν ακόμη αναγνωρίσει το Holodomor ως γενοκτονία να το πράξουν· καλεί τη Ρωσική Ομοσπονδία, ως τον κύριο διάδοχο της Σοβιετικής Ένωσης, να αναγνωρίσει επίσημα τον Holodomor και να ζητήσει συγγνώμη για τα εγκλήματα αυτά·

6. καλεί τα κράτη μέλη της ΕΕ και τις τρίτες χώρες να προωθήσουν την επίγνωση   αυτών των γεγονότων και άλλων εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από το σοβιετικό καθεστώς, ενσωματώνοντας τις σχετικές ιστορικές γνώσεις σε εκπαιδευτικά και ερευνητικά προγράμματα, προκειμένου να αποτρέψουν παρόμοιες τραγωδίες στο μέλλον.''

Ολόκληρο το κείμενο που εγκρίθηκε από Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εδώ

Οι ευρωβουλευτές λοιπόν, καλούν "όλες τις χώρες και τους οργανισμούς" να αναγνωρίσουν επίσης ως γενοκτονία αυτόν τον λιμό απέναντι σε ένα "ρωσικό καθεστώς (που) παραποιεί την ιστορική μνήμη για τη δική του επιβίωση".

RV

Σύνδεσμοι αγωνιστών της ΕΟΚΑ πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την κυπριακή Βουλή

Με συνθήματα όπως «Δόξα και τιμή στον Γρίβα Διγενή», «ΕΟΚΑ ξανά στης Κύπρου τα βουνά», «Αλήτες προδότες πολιτικοί, η Κύπρος είναι Ελληνική», «Ζει, ζει και μας καθοδηγεί Γεώργιος Γρίβας Διγενής», «Αναρχικοί και μπολσεβίκοι αυτή η γη δεν σας ανήκει» ολοκληρώθηκε πριν από λίγο διαμαρτυρία έξω από τη Βουλή των Αντιπροσώπων της Κύπρου στη Λευκωσία. 

Οι διαμαρτυρόμενοι πολίτες επιτέθηκαν στους βουλευτές για την έκδοση ψηφίσματος στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρεται πως ο Γεώργιος Γρίβας λόγω της παράνομης δράσης του στις αρχές της δεκαετίας του 70 είναι ανάξιος κάθε τιμής από το κράτος. Δείτε εδώ. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο στρατηγός Γρίβας είχε ανακηρυχθεί τη δεκαετία του 60 "άξιο τέκνο της πατρίδας" καθώς ήταν ο ηγέτης του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59.

 

περισσότερα εδώ και εδώ

H απίστευτη selfie που τράβηξε Ουκρανός πιλότος με ματωμένο πρόσωπο και το μαχητικό του στις φλόγες

 

Μια selfie του με το πρόσωπο ματωμένο ανάρτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένας διάσημος Ουκρανός πιλότος, που κατέρριψε δύο ρωσικούς πυραύλους και πέντε ιρανικής κατασκευής drone καμικάζι.

Ο επισμηναγός Βαντίμ Βοροσίλοφ, διακεκριμένος φωτογράφος και εικονολήπτης, ήταν ήδη ο διασημοτέρος πιλότος μαχητικών MiG-29 της Ουκρανίας τον περασμένο Οκτώβριο, όταν μετά από μια σφοδρή αερομαχία με ιρανικής κατασκευής μη επανδρωμένα αεροσκάφη, στη διάρκεια της οποίας τραυματίστηκε στο κεφάλι με αποτέλεσμα να τρέχουν αίματα στο πρόσωπό του από την πληγή, χρησιμοποίησε το εκτινασσόμενο κάθισμά του μαχητικού του, όπως μεταδίδει το Forbes.

Η ένταση της νυχτερινής αερομαχίας δεν εμπόδισε τον Ουκρανό πιλότο να κάνει σήμα με τον αντίχειρα και να τραβήξει μια γρήγορη selfie.

Σχεδόν έναν μήνα αργότερα, στις 5 Δεκεμβρίου, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι τον παρασημοφόρησε με το παράσημο του Χρυσού Αστέρος, την υψηλότερη στρατιωτική διάκριση της χώρας, απονέμοντάς του τον τίτλο του «Ήρωα της Ουκρανίας».

πηγή

Μνημείο κατά του Κομμουνισμού στην Πράγα

 

Αυτή η σειρά αγαλμάτων, αφιερωμένη στα θύματα του κομμουνιστικού καθεστώτος, βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου Petřín στο Újezd ​​(Malá Strana). 

Αρχικά, συνολικά επτά αγάλματα ανδρών (τα δύο υπέστησαν ζημιές από βόμβα το 2003) κυριολεκτικά εξαφανίζονται μπροστά στα μάτια μας – ο πρώτος άνθρωπος είναι ολόκληρος, ένας άλλος του λείπει ένα χέρι, ένας άλλος είναι σκισμένος στη μέση και ούτω καθεξής μέχρι τον τελευταίο, από τα οποία δεν έχει απομείνει σχεδόν τίποτα. 

Το άγαλμα έχει σκοπό να συμβολίσει τον τρόπο με τον οποίο το κομμουνιστικό καθεστώς αντιμετώπιζε τους πολιτικούς κρατούμενους και ως μνημείο είναι πολύ εντυπωσιακό. Μετά το σκοτάδι, το μνημείο φωτίζεται, γεγονός που του δίνει μια ακόμη πιο απόκοσμη εμφάνιση. 

Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου έγιναν στις 22 Μαΐου 2002 και δημιουργοί του είναι ο διάσημος Τσέχος γλύπτης Olbram Zoubek και οι αρχιτέκτονες Jan Kerel και Zdeněk Holzel. 

Σημειώστε τη χάλκινη λωρίδα στη μέση της σκάλας στην οποία στέκονται τα αγάλματα. Δείχνει τον εκτιμώμενο αριθμό των ανθρώπων που επλήγησαν από το κομμουνιστικό καθεστώς.

 

Η πινακίδα δίπλα γράφει :

''Αυτό το μνημείο αφιερώνεται σε αυτούς που έχασαν όχι μόνο τη ζωή και την περιουσία τους, αλλά και την ανθρώπινη υπόστασή τους στη διάρκεια της κομμουνιστικής κατοχής.''

Έθνη που θέλουν να ζήσουν και θα ζήσουν

RV

Ουκρανία: Εκτός νόμου η εκκλησία της KGB

 

Με νέο νόμο η κυβέρνηση της Ουκρανίας επιχειρεί να βάλει φρένο, όπως λέει, στις αντιπατριωτικές κινήσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας που υπάγεται στη Μόσχα, θέτοντας την εκτός νόμου εφόσον συνεχίσει να υπακούει τις εντολές της Ρωσίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας αντιτάχθηκε επίσημα στον πόλεμο, και αποστασιοποιήθηκε από το Πατριαρχείο Μόσχας, ωστόσο το Κίεβο ανησυχεί ότι ενεργεί για τη διείσδυση Ρώσων πρακτόρων στα μετόπισθεν.

Σε τηλεοπτικό διάγγελμά του την Πέμπτη, ο Ουκρανός πρόεδρος είπε ότι το νομοσχέδιο «θα καταστήσει αδύνατο σε θρησκευτικές οργανώσεις, που διατηρούν δεσμούς με κέντρα επιρροής στη Ρωσική Ομοσπονδία, να λειτουργούν στο ουκρανικό έδαφος. Θα εγγυηθούμε την πνευματική ανεξαρτησία και δεν θα επιτρέψουμε στη Ρωσία να χειραγωγεί τους Ουκρανούς και να υποσκάπτει εκ των έσω τη χώρα μας. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να χτίσει αυτοκρατορία μέσα στην ουκρανική ψυχή».

Περισσότερα για το τι εστί ρωσική εκκλησία εδώ

Τον τελευταίο μήνα οι ουκρανικές υπηρεσίες ασφαλείας πραγματοποίησαν εφόδους και έρευνες σε ορθόδοξες μονές και θρησκευτικά ιδρύματα, αναζητώντας δολιοφθορείς μεταξύ των ιερωμένων. Η ουκρανική υπηρεσία ασφαλείας SBU έχει ανακρίνει δεκάδες ανώτατους κληρικούς, υποβάλλοντας ορισμένους από αυτούς σε ηλεκτρονικό τεστ αληθείας.

Η υπηρεσία ανέφερε σε πόρισμά της ότι «εντόπισε έντυπο υλικό που αρνείται την ύπαρξη γηγενούς ουκρανικού πληθυσμού, ουκρανικής γλώσσας και αμφισβητεί το δικαίωμα της Ουκρανίας να υπάρχει σαν κράτος». Περισσότεροι από 30 ιερείς έχουν συλληφθεί από τον Φεβρουάριο για διοχέτευση πληροφοριών σε Ρώσους εισβολείς.

περισσότερα εδώ

Η συντριβή του ΔΣΕ στις μάχες του Γράμμου - Βίτσι

 

του Βασιλειου Kοντη

Ομότιμου καθηγητή Νεότερης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Τον χειμώνα του 1948 στην ελληνική κυβέρνηση επικρατούσε μεγάλη απογοήτευση, ιδιαίτερα μετά τις επιτυχίες που είχε ο Δημοκρατικός Στρατός την περίοδο αυτή. Μάλιστα ο βασιλιάς Παύλος επιθυμούσε μια κυβέρνηση, της οποίας θα ηγείτο ο Αλέξανδρος Παπάγος και θα περιλάμβανε τον Σπύρο Μαρκεζίνη, που θα κυβερνούσε εξ ονόματός του, χωρίς αναγκαστικά να έχει τη συγκατάθεση ή την υποστήριξη της Βουλής και πίστευε ότι η αμερικανική κυβέρνηση ήταν σύμφωνη. Οι πρεσβευτές όμως των ΗΠΑ και Βρετανίας αντιτάχθηκαν στην ιδέα μιας κυβέρνησης Παπάγου-Μαρκεζίνη και ο βασιλιάς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχέδιό του. Βέβαια ο φόβος μιας δικτατορίας ανάγκασε τους πολιτικούς αρχηγούς να ξεπεράσουν τα κομματικά και προσωπικά συμφέροντα και, στις 20 Ιανουαρίου 1949, σχημάτισαν κυβέρνηση ευρύτατης συνεργασίας υπό τον Σοφούλη με τη συμμετοχή όλων των μη αριστερών κομμάτων. Την ίδια στιγμή ο Παπάγος οριζόταν αρχιστράτηγος του Εθνικού Στρατού. 

Στο μεταξύ από την πλευρά του ΚΚΕ διαφαίνονταν κάποιες ενδείξεις για αλλαγή πολιτικής, ιδιαίτερα μετά τη ρήξη Στάλιν-Τίτο και την απόφαση της 4ης Ολομέλειας στις 28 Ιουνίου 1948 να συνταχθεί με την Κομινφόρμ ενάντια στον Τίτο, η οποία όμως δεν δημοσιοποιήθηκε, επειδή υπήρχε ο κίνδυνος να διακόψει η Γιουγκοσλαβία τη βοήθειά της προς τον Δημοκρατικό Στρατό. Αλλά και από πολιτική άποψη οι δυνάμεις των ανταρτών είχαν δεχθεί ένα καίριο πλήγμα, εξαιτίας της υποστήριξης του ΚΚΕ στον ΝΟΦ (Narodno Osloboditelen Front - Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), όταν στην 5η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ τον Φεβρουάριο του 1949 ανακοινώθηκε ο στόχος για τη δημιουργία «ανεξάρτητης Μακεδονίας». Στις αρχές του 1949, η ελληνική κυβέρνηση ξεκινώντας από την υπόθεση ότι η Κομινφόρμ θα ανακήρυσσε στο άμεσο μέλλον ένα «Μακεδονικό Κράτος» ως μέσο πίεσης στον Τίτο, πρότεινε στο Λονδίνο και την Ουάσιγκτον να καταλάβει ο ελληνικός στρατός την Αλβανία.  

Η ελληνική πρόταση είχε διπλό στόχο: να προλάβει τον κίνδυνο χρησιμοποίησης της χώρας ως βάσης επιχειρήσεων κατά του Τίτο και να την αποκόψει από τον Δημοκρατικό Στρατό, κάνοντας έτσι ευκολότερη την ήττα του.   Στο σημείο αυτό η ελληνική πρόταση ήταν εξαιρετικής σημασίας εφόσον την 1η Απριλίου είχε ξεκινήσει μια μεγάλη επίθεση για την κατάληψη του Γράμμου από μια δύναμη ανταρτών που ερχόταν κατευθείαν από την Αλβανία. Για τους Βρετανούς η πιθανότητα δράσης κατά της Αλβανίας ήταν μια δελεαστική υπόθεση, αλλά θα τους έφερνε σε άμεση σύγκρουση με τους Σοβιετικούς, καθώς μια αρκετά σημαντική σοβιετική στρατιωτική αποστολή βρισκόταν στη χώρα και σοβιετικά εμπορικά πλοία εφοδίαζαν τους Αλβανούς από το Δυρράχιο. Το Λονδίνο πίστευε ότι η πιο συμφέρουσα γραμμή δράσης κατά της Αλβανίας ήταν η ενθάρρυνση ανατρεπτικών ενεργειών στο εσωτερικό της χώρας.

Οι Αμερικανοί από την πλευρά τους δεν μπορούσαν να δεχθούν μια κατάληψη της Αλβανίας. Το ενδιαφέρον τους στρεφόταν στην ανάπτυξη μιας προσπάθειας προσέγγισης, η οποία θα υποχρέωνε την Αλβανία, τη Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία να δώσουν στην Ελλάδα, αλλά και μεταξύ τους, εγγυήσεις των συνόρων. Γι’ αυτό η Ουάσιγκτον υποστήριξε τις προσπάθειες του Herbert Evatt, του Αυστραλού προέδρου της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, για την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων με τους βόρειους γείτονες της Ελλάδας και τη σύσταση μεικτών επιτροπών για την αποτροπή συνοριακών επεισοδίων.  Αυτές οι συζητήσεις είχαν ήδη αρχίσει τον Νοέμβριο του 1948, αλλά δεν είχε γίνει καμία πρόοδος εξαιτίας της αλβανικής επιμονής να παραιτηθεί η Ελλάδα από τις διεκδικήσεις της στη Βόρεια Ηπειρο και της γιουγκοσλαβικής απροθυμίας να υπογράψει μια διμερή συμφωνία, εκτός αν υπογράφονταν ταυτόχρονα συμφωνίες με την Αλβανία και τη Βουλγαρία.

Καθώς οι συζητήσεις της Επιτροπής Συμβιβασμού συνεχίζονταν, τα γεγονότα έξω από την Ελλάδα υπήρξαν καθοριστικά για τη μοίρα του Δημοκρατικού Στρατού. Η Σοβιετική Ενωση, πιθανώς μέσω των κατασκόπων της στο βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών, πληροφορήθηκε το περιεχόμενο του ελληνικού μνημονίου και φοβούμενη μια κατάληψη της Αλβανίας από τις δυτικές δυνάμεις, αν ο εμφύλιος πόλεμος συνεχιζόταν, ζήτησε από τον Ζαχαριάδη στα μέσα Απριλίου να σταματήσει τον ένοπλο αγώνα ώς το τέλος Μαΐου 1949. Μια άμεση κατάληξη των σοβιετικών στόχων ήταν η πρόταση του Αντρέι Γκρομίκο προς την αμερικανική κυβέρνηση στις 26 Απριλίου να αναλάβει απευθείας διαπραγματεύσεις προς τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς. Κατά τη διάρκεια των συνομιλιών ο Στάλιν πληροφόρησε τον Ζαχαριάδη ότι είχε κάνει συγκεκριμένες προτάσεις στους Αμερικανούς και τους Βρετανούς για μια ειρηνική λύση του ελληνικού προβλήματος. Ωστόσο, ο Δημοκρατικός Στρατός έπρεπε να αναστείλει προσωρινά τα σχέδια για υποχώρηση και να εντατικοποιήσει τις επιθετικές του προσπάθειες, προκειμένου να δώσει την εντύπωση ότι οι σοβιετικές προτάσεις δεν είχαν γίνει για λόγους αδυναμίας. Φαίνεται πως οι προτάσεις Γκρομίκο είχαν στόχο να περισωθεί ό,τι ήταν δυνατόν από το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα, καθώς είχε ήδη αποφασιστεί η εγκατάλειψη του αγώνα.

Η τελική επιχείρηση σε Γράμμο - Βίτσι

Στο μεταξύ ο Εθνικός Στρατός είχε επιτύχει την εκκαθάριση της Ρούμελης, της Θεσσαλίας και της Κεντρικής Μακεδονίας από τις δυνάμεις του ΔΣΕ, που η κύρια δύναμή του είχε συγκεντρωθεί στον ορεινό όγκο του Γράμμου και του Βίτσι. Στο σημείο αυτό η ελληνική κυβέρνηση ενισχύθηκε σημαντικά με το κλείσιμο των ελληνογιουγκοσλαβικών συνόρων από τον Τίτο στις 10 Ιουλίου 1949.

Ο Δημοκρατικός Στρατός θα έδινε την τελευταία του μάχη απομονωμένος έχοντας μόνο τη βοήθεια της Αλβανίας. Η ευνοϊκή αυτή εξέλιξη έκανε τους Αμερικανούς στρατιωτικούς στην Ελλάδα να πιστεύουν ότι αν ο Εθνικός Στρατός πραγματοποιούσε μια θυελλώδη επίθεση στο Βίτσι και πετύχαινε μια εντυπωσιακή νίκη εκεί, θα ήταν εύκολο έπειτα να κλείσει τα αλβανικά σύνορα. 

Την ίδια αυτή περίοδο την Αθήνα απασχολούσε η βοήθεια που παρείχε η Αλβανία στον ΔΣΕ και σχεδίαζε μια εισβολή στη χώρα, σε συνδυασμό με τις επιχειρήσεις στο Βίτσι και τον Γράμμο που επρόκειτο να ξεκινήσουν περίπου στα μέσα Αυγούστου. Αν ο Εθνικός Στρατός έπρεπε να σταματήσει στα σύνορα, θα προέκυπταν σοβαρές εσωτερικές δυσκολίες στην Ελλάδα, εφόσον οι Ελληνες δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν, γιατί ο στρατός δεν καταδίωκε τους αντάρτες στην Αλβανία. Το 1948 ο ελληνικός στρατός είχε χάσει μια μεγάλη ευκαιρία να περικυκλώσει και να εξολοθρεύσει μεγάλες ανταρτικές δυνάμεις στον Γράμμο εξαιτίας της διαφυγής τους πέρα από τα αλβανικά σύνορα. Τον Αύγουστο του 1948 οι αντάρτες είχαν αναδιοργανωθεί στην Αλβανία και ξαναπέρασαν στην Ελλάδα για να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Η Αθήνα ωστόσο είχε ειδοποιηθεί από την Ουάσιγκτον ότι θα ήταν απερισκεψία να επιτρέψει την είσοδο του ελληνικού στρατού στην Αλβανία. Οι Αμερικανοί, παρ’ όλο που δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι με την κατάσταση στην Αλβανία, ανησυχούσαν για τις πιθανές σοβιετικές αντιδράσεις και ιδιαίτερα για μια πιθανή γιουγκοσλαβική εισβολή στη βόρεια Αλβανία. Μια άμεση ελληνική ή γιουγκοσλαβική ανάμειξη στη χώρα θα έθετε σε κίνδυνο τη δυνατότητα κατάληψης της εξουσίας εκεί μέσω μιας επανάστασης των αντικομμουνιστικών αλβανικών στοιχείων.

Το καλοκαίρι του 1949 η αμερικανική κυβέρνηση, ενώ απέρριπτε την ελληνική πρόταση για κατάληψη της Αλβανίας και δήλωνε ότι το θέμα θα λυνόταν στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών από την άλλη μεριά μυστικά επεξεργαζόταν σχέδιο ανατροπής του Χότζα με εισβολή Αλβανών φυγάδων που θα προκαλούσαν μια γενικότερη εξέγερση στη χώρα. Παρά την αμερικανική προειδοποίηση, η ελληνική κυβέρνηση πίστευε ότι μπορεί να αναγκαζόταν να εισέλθει στην Αλβανία για καθαρά στρατιωτικούς λόγους. Πράγματι στις τελικές επιχειρήσεις εναντίον του Γράμμου-Βίτσι τον Αύγουστο του 1949 μονάδες του Εθνικού Στρατού εισήλθαν στην Αλβανία για να αποκόψουν τους δρόμους διαφυγής των ανταρτών, ιδιαίτερα η 9η μεραρχία προελαύνοντας στα νώτα των θέσεων του ΔΣΕ απέκοψε τη διάβαση του Πόρτα Οσμάν, που ήταν η κύρια πύλη επικοινωνίας του Γράμμου με την Αλβανία. Μπροστά στον κίνδυνο του εγκλωβισμού και της πλήρους εξόντωσης των ανταρτών ο Ζαχαριάδης έδωσε στις 28 Αυγούστου τη διαταγή για γενική υποχώρηση στην Αλβανία από μια δευτερεύουσα διάβαση που δεν είχε ακόμη αποκοπεί.

Αφοπλισμός των ανταρτών στην Αλβανία

Παρά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού και την υποχώρησή του στην Αλβανία, η Αθήνα φοβόταν ότι οι αντάρτες θα έμπαιναν και πάλι στην Ελλάδα και θα ξανάρχιζαν τον αγώνα. Γι’ αυτό, στις 11 Σεπτεμβρίου του 1949 ο υπουργός Πολέμου Παναγιώτης Κανελλόπουλος προειδοποίησε τα Τίρανα ότι η επανάληψη παροχής βοήθειας προς τον Δημοκρατικό Στρατό θα προκαλούσε την ελληνική στρατιωτική επέμβαση, προκειμένου να καταστραφούν οι ανταρτικές βάσεις. Ηταν γενική η πεποίθηση ότι οι Ελληνες δεν έπρεπε να μείνουν άπρακτοι τη στιγμή που οι προετοιμασίες συνεχίζονταν στην Αλβανία.

Οι Αλβανοί από την πλευρά τους, φοβούμενοι μια επίθεση του ελληνικού στρατού αφόπλιζαν τους αντάρτες που εισέρχονταν στο έδαφός τους και επέμεναν ότι οι άντρες του ΔΣΕ έπρεπε να εγκαταλείψουν την Αλβανία. Ενδεικτικό του σοβιετικού ενδιαφέροντος για την Αλβανία ήταν το γεγονός ότι ο Στάλιν συμφώνησε με τα αλβανικά μέτρα εναντίον όσων είχαν απομείνει από τον Δημοκρατικό Στρατό, πιστεύοντας ότι ήταν απαραίτητα, εφόσον οι συνθήκες ήταν τέτοιες που έθεταν σε κίνδυνο την ανεξαρτησία της Αλβανίας. Για τον Στάλιν το ελληνικό κίνημα μπορούσε να αναλωθεί, αφού είχε ήδη παραχωρήσει την Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1944 στη δυτική σφαίρα επιρροής.

πηγή

RV

H Λετονία γκρέμισε γιγάντιο κομμουνιστικό μνημείο στη Ρίγα -Η στιγμή της κατεδάφισης [βίντεο]

 

Έναν οβελίσκο από μπετόν, διακοσμημένο με τα σοβιετικά αστέρια, που ήταν το κεντρικό τμήμα μνημείου της νίκης του Κόκκινου Στρατού, κατεδάφισαν οι Αρχές στην πρωτεύουσα της Λετονίας.

Υπό τα χειροκροτήματα πλήθους δύο βαριά μηχανήματα γκρέμισαν τον ύψους 79 μέτρων οβελίσκο, αφού προηγουμένως είχαν αποκαθηλωθεί από το μνημείο αρκετά μπρούτζινα αγάλματα τις προηγούμενες ημέρες. Το κατασκεύασμα που ορθωνόταν ως ουρανοξύστης στο κέντρο της Ρίγας σωριάστηκε με πάταγο σε παρακείμενη λίμνη στο Πάρκο της Νίκης.

Στον απόηχο της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, που συμπλήρωσε προχθές έξι μήνες, η Λετονία εξέδωσε διάταγμα, βάσει του οποίου πρέπει να καταστραφούν μέχρι τις 15 Νοεμβρίου όλα τα μνημεία που είχαν ανεγερθεί όταν η χώρα ήταν ακόμη μέρος της επικράτειας της ΕΣΣΔ.

«Το μνημείο αυτό υπενθύμιζε διαρκώς την κατοχή και τη μοίρα πολλών ανθρώπων μας: απελάσεις, καταπίεση κ.ο.κ. Δεν χρειαζόμαστε τέτοιου είδους μνημεία», δήλωσε ο πρόεδρος της Λετονίας, Έγκιλς Λέβιτς στη διάρκεια ζωντανής αναμετάδοσης της κατεδάφισης. Ο δήμαρχος της πρωτεύουσας, Μάρτιν Στάκις, έκανε από την πλευρά του λόγο για μια «ιστορική στιγμή για τη Ρίγα και ολόκληρη τη Λετονία».

Μια ομάδα ακτιβιστών είχε αποπειραθεί να κατεδαφίσει με δυναμίτη το μνημείο το 1997, αλλά δεν τα κατάφερε, ενώ στην έκρηξη σκοτώθηκαν δύο άτομα.

Πριν από μία εβδομάδα η γειτονική Εσθονία είχε αποκαθηλώσει ένα σοβιετικής εποχής μνημείο στην πόλη Νάρβα.

πηγή

RV

Το παλληκάρι, ο συμπολεμιστής του Γρηγόρη Αυξεντίου: Έφυγε από τη ζωή ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ Αυγουστής Ευσταθίου

 

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ Αυγουστής Ευσταθίου. Στην μάχη του Μαχαιρά συμπολέμησε με τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον ήρωα των ηρώων, υπαρχηγό της ΕΟΚΑ.

Σε ανάρτηση του ο Σύνδεσμος Αγωνιστών ΕΟΚΑ έγραψε ο εκλιπών διετέλεσε αντάρτης της Ε.Ο.Κ.Α. και βρισκόταν στην ομάδα του Σταυραετού του Μαχαιρά Γρηγόρη Αυξεντίου μέχρι και την ημέρα της θυσίας του.

Λίγο πριν από την αποτρόπαια και στυγερή επίθεση των Βρετανών κατά την οποία ο Αυξεντίου έγινε θυσία και ολοκαύτωμα στον βωμό της Ελευθερίας, ο Αυγουστής Ευσταθίου μαζί με τους άλλους τρεις συναγωνιστές του, Φειδία Συμεωνίδη, Ανδρέα Στυλιανού και Αντώνη Παπαδόπουλο, διετάχθησαν από τον «μάστρο» τους να εγκαταλείψουν το κρησφύγετο.

Οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-1959, εξέδωσαν την παρακάτω ανακοίνωση:

Απεβίωσε ο συναγωνιστής του Αυξεντίου Αυγουστής Ευσταθίου

Απεβίωσε σήμερα Δευτέρα 1 Αυγούστου 2022, στις 5.30 το απόγευμα, σε ηλικία 88 ετών ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ Αυγουστής Ευσταθίου από την Πόλη Χρυσοχούς.

Ο εκλιπών διετέλεσε αντάρτης της Ε.Ο.Κ.Α. και βρισκόταν στην ομάδα του Σταυραετού του Μαχαιρά Γρηγόρη Αυξεντίου μέχρι και την ημέρα της θυσίας του. Λίγο πριν από την αποτρόπαια και στυγερή επίθεση των Βρετανών κατά την οποία ο Αυξεντίου έγινε θυσία και ολοκαύτωμα στον βωμό της Ελευθερίας, ο Αυγουστής Ευσταθίου μαζί με τους άλλους τρεις συναγωνιστές του, Φειδία Συμεωνίδη, Ανδρέα Στυλιανού και Αντώνη Παπαδόπουλο, διετάχθησαν από τον «μάστρο» τους να εγκαταλείψουν το κρησφύγετο.

Λεπτομέρειες για την κηδεία του θα ανακοινωθούν αργότερα.

Οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955 – 1959 εκφράζουν προς την οικογένεια του εκλιπόντος τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια.

Σε βίντεο του philenews ο Αυγουστής Ευσταθίου, ο “Ματρόζος” της ΕΟΚΑ, διηγήθηκε τις τελευταίες στιγμές του Γρηγόρη Αυξεντίου.

Η συγκλονιστική αφήγηση του Αυγουστή Ευσταθίου ξεκινά από την αναχώρηση του Γρηγόρη Αυξεντίου και της πενταμελούς ομάδας του από το σπίτι του Ηρόδοτου Χαραλάμπους, για το δάσος του Μαχαιρά.

Πώς κατασκεύασαν το καταφύγιο και τι έγινε μέσα σ’ αυτό πριν το ολοκαύτωμα, ποιον κατονομάζει για προδότη, ποιες οι τελευταίες κουβέντες του Γρηγόρη Αυξεντίου αλλά και τι λέει για τις εκτελέσεις της ΕΟΚΑ και τον άνθρωπο Αυξεντίου στο βίντεο που ακολουθεί: 

 

Ο “Ματρόζος” της ΕΟΚΑ και της Κύπρου

Παραθέτουμε το βιογραφικό του Αυγουστή Ευσταθίου, όπως δημοσιεύθηκε στο βιβλίο του “Ο ματρόζος της ΕΟΚΑ και της Κύπρου” (Λευκωσία, 2012):

Ο Αυγουστής Ευσταθίου γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1934, στο δυτικό άκρο της Κύπρου, στην Πόλη Χρυσοχούς.

Οι γονείς του απέκτησαν έξι παιδιά, πέντε αγοράκια και ένα κοριτσάκι. Ο Αυγουστής ήταν το μικρότερο παιδί της οικογένειας και οι γονείς του ήσαν οι φτωχότεροι της Πόλης.

Όταν ο Αυγουστής ήταν δύο χρονών, ο πατέρας του πέθανε. Μετά τον θάνατο του έπρεπε να συντηρηθούν από το μεροκάματο της εργάτριας μάνας. Τα απογεύματα μετά το σχολείο ο Αυγουστής σε ηλικία 6 χρονών πωλούσε εφημερίδες και τα λιγοστά χρήματα που έπαιρνε τα έδινε στην ταλαιπωρημένη μάνα του.

Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο της Πόλης με βαθμό λίαν καλώς, όμως ούτε σκέψη μπορούσε να γίνει για γυμνασιακή μόρφωση. Το ξερό μεροκάματο (χωρίς άλλο εισόδημα) της εργάτριας μάνας ήταν αδύνατο να αντέξει τέτοια πολυτέλεια.

Όταν τελείωσε το Δημοτικό, στην καθιερωμένη τυπική τάξη εργάστηκε κάπου και αφού οικονόμησε το εισιτήριο του λεωφορείου για τη μεταφορά του στη Λευκωσία, φίλησε τη Μάνα του, και αυτή του έδωσε την ευχή της. Του έδωσε δύο σεντόνια, μέσα έβαλε λίγα εσώρουχα του, τα έδεσε, έφυγε απ’ το χωριό και μετά από τέσσερεις ώρες ταξίδι έφθασε στη Λευκωσία.

Ο Αυγουστής στη Λευκωσία ασχολήθηκε με διάφορα επαγγέλματα, μέσα του όμως έκαιγε η επιθυμία να συνεχίσει το σχολείο.Όταν πληροφορήθηκε ότι υπάρχει μια νυχτερινή σχολή, άρχισε μαθήματα, που διήρκεσαν τέσσερα χρόνια.

Το 1954 η Κύπρος αποτάθηκε στα Ηνωμένα Έθνη, με αίτημα την Αυτοδιάθεση -Ένωση. Το αίτημα απορρίφθηκε και στην Κύπρο έγιναν βίαιες διαδηλώσεις, τις οποίες οι κατακτητές αποκαλούσαν οχλαγωγίες. Ο Αυγουστής ήταν μεταξύ των προτεργατών και αργότερα συνελήφθη και καταδικάστηκε σε δύο μήνες φυλάκιση.

Στα βουνά συνάντησε τον Αυξεντίου

Τον Μάρτιο του 1955 αποφυλακίσθηκε, ενώ την 1η Απριλίου άρχισε ο απελευθερωτικός αγώνας. Τρεις μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 1955 ο Αυγουστής εντάχθηκε στην Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών, Ε.Ο.Κ.Α.

Αγωνίστηκε στη διανομή φυλλαδίων, εγγραφή συνθημάτων, ρίψη χειροβομβίδων, σαμποτάζ και τελικά στις ομάδες εκτελεστών.

Ύστερα από διαταγή της οργανώσεως εκτέλεσε κάποιον και με διαταγή του Τομε-άρχου Λευκωσίας βγήκε στο Αντάρτικο, στα βουνά συνάντησε τον Γρηγόρη Αυξεντίου, ετέθη στις διαταγές του και έκτοτε έμεινε μαζί του, πλην ελαχίστων διαστημάτων.

Η μάχη του Μαχαιρά

Στην μάχη του Μαχαιρά συμπολέμησε με τον Αυξεντίου και από τη φωτιά στο κρησφύγετο έπαθε εγκαύματα.

Συνελήφθη, βασανίστηκε και ύστερα από τρεις ημέρες μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο, για να περιποιηθούν τα εγκαύματα του. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση και απολύθηκε με το τέλος του Ένοπλου Αγώνα, και την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας.

πηγή