Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

Λίβερπουλ, 27 Φεβρουαρίου 2016

ΦΩΤΙΑ σε δύο ''κέντρα υποδοχής μεταναστών'' στα Γιαννιτσά



Σε λιγότερο από 24 ώρες ξέσπασε φωτιά σε δύο στρατόπεδα στην περιοχή των Γιαννιτσών, όπου οι κάτοικοι διαμαρτύρονται για τα ''κέντρα υποδοχής μεταναστών'' που δημιουργούνται. 


Το μεσημέρι της Κυριακής πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας από πλήθος δημοτών των Γιαννιτσών, που αντιδρούν στη δημιουργία  ''κέντρων υποδοχής μεταναστών'' στα Γιαννιτσά, στον χώρο του στρατοπέδου Φιλιππάκου. Σε λιγότερο από 24 ώρες ξέσπασε φωτιά σε δύο στρατόπεδα στην περιοχή των Γιαννιτσών.


Η πρώτη πυρκαγιά σημειώθηκε  στο στρατόπεδο Φιλιππάκου, και η δεύτερη στο στρατόπεδο Καψάλη, το οποίο ήταν εντελώς εγκαταλελειμμένο και κάηκε ολοσχερώς.


Το στρατόπεδο Φιλιππάκου βρίσκεται στο κέντρο της πόλης των Γιαννιτσών, ένας δρόμος χωρίζει την περίμετρό του από 7 σχολεία, ενώ εντός του χώρου του στρατοπέδου βρίσκονται το δημοτικό ωδείο και η δημοτική επιχείρηση ύδρευσης.

Ristorante Verona

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

Μπαρτ Ντε Γουέβερ: «Ακροαριστερός δημαγωγός» και «ζητιάνος της Ευρώπης» ο Αλέξης Τσίπρας




Ο Μπαρτ Ντε Γουέβερ, επικεφαλής του φλαμανδικού εθνικιστικού κόμματος, NVA, σε συνέντευξή του για το προσφυγικό στη φλαμανδική ραδιοτηλεόραση VRT, χαρακτήρισε ακροαριστερό δημαγωγό και ζητιάνο της Ευρώπης τον  Τσίπρα.


Ο Μπαρτ Ντε Γουέβερ δήλωσε πως η Ελλάδα αποτελεί μέρος του προσφυγικού προβλήματος και όχι της «λύσης» του, χαρακτήρισε τον Αλέξη Τσίπρα ζητιάνο της Ευρώπης και προειδοποιήσε πως ο Ελληνας Πρωθυπουργός θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον κίνδυνο η χώρα του να γίνει ο τελευταίος σταθμός των προσφύγων και ως εκ τούτου θα αναγκαστεί να «λυγίσει» στις ευρωπαϊκές πιέσεις που του ασκούνται για καλύτερη φύλαξη των συνόρων.

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου σχετικά με τη μη πρόσκληση του Τσίπρα, στη διάσκεψη των κρατών της «βαλκανικής οδού», o Ντε Γουέβερ σημείωσε:
«Μόνο δίκιο δεν έχει. Η Ελλάδα ήταν από την πρώτη στιγμή μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης. Γράφει στα παλιά της τα παπούτσια όλους τους ευρωπαϊκούς κανόνες. Αυτό έκανε στην κρίση χρέους με όλες τις συνέπειες, το ίδιο κάνει και τώρα με την προσφυγική κρίση. Έχει ανοίξει διάπλατα την πόρτα της Σένγκεν. Είναι μια χώρα ”διέλευσης” (transit). Δεν έχει η ίδια κανένα σύστημα ασύλου ούτε σύστημα υποδοχής. Οι πρόσφυγες που φτάνουν στη Λέσβο πληρώνουν περισσότερα από τους τουρίστες για να αγοράσουν ένα εισιτήριο. Η Ελλάδα υπήρξε μέχρι πρότινος η μοναδική χώρα που έχει ”βγάλει λεφτά” από την προσφυγική κρίση. Ενώ δεν διαθέτει κανένα σύστημα φιλοξενίας, αφήνει τους πάντες να κατευθύνονται προς την Βορειοδυτική Ευρώπη, γράφει στα παλιά της τα παπούτσια την Συμφωνία του Δουβλίνου και έχει οδηγήσει σχεδόν σε παραλυσία την ζώνη του Σένγκεν, τώρα που τα σύνορα έχουν κλείσει και υποχρεώνεται η ίδια να φιλοξενήσει τους πρόσφυγες, κάνει ”φασαρία”. Ο Τσίπρας είναι ένας ακροαριστερός δημαγωγός και όσο πιο θρασείς είναι οι δηλώσεις του τόσο πιο μεγάλες είναι οι υποχωρήσεις που υποχρεώνεται να κάνει καθώς ο άνθρωπος αυτός έχει καταλήξει να είναι ο ζητιάνος της Ευρώπης. Θα αναγκαστεί στο τέλος να συμμορφωθεί».

Ο Μπαρτ Ντε Γουέβερ 

Σε ό,τι αφορά την απάντηση της Ευρώπης στην προσφυγική κρίση, ο Ντε Γουέβερ κατηγορεί τη Γερμανία για «εντελώς λανθασμένο δρόμο» και για χάσιμο «πολύτιμου χρόνου». «Οι προβλέψεις μου έχουν επαληθευτεί. Είχα πει πριν από έξι μήνες ότι κάτι πρέπει να γίνει γιατί διαφορετικά η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει υπαρξιακή κρίση και οι ανατολικοευρωπαϊκές χώρες θα είναι οι πρώτες που θα παρεκκλίνουν από τους ευρωπαϊκούς κανόνες, κάτι που βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα», αναφέρει.

Αναφορικά με τα hotspots και τον μηχανισμό μετεγκατάστασης, ο ίδιος σημειώνει πως μετά το κλείσιμο των συνόρων από την Αυστρία και τις βαλκανικές χώρες «ο κύριος Τσίπρας βρίσκεται σε πανικό γιατί εάν δεν προσέξει η Ελλάδα θα γίνει ένα απέραντο hotspot», γεγονός που οδηγεί σε «μεγάλες υποχωρήσεις».

Τέλος, ερωτηθείς αν η Ελλάδα πρέπει να φύγει από τη Σένγκεν, απαντά πως όπως οι Έλληνες υλοποίησαν τις μεταρρυθμίσεις για να αποφύγουν μια ελεγχόμενη χρεοκοπία, τώρα που κλείνουν τα σύνορα, «θα είναι περισσότερο προσεκτικοί». Συνεχίζοντας, αναφέρει πως «είναι βέβαια εύκολο να κάνεις τον ακροαριστερό και τον ανθρωπιστή ενόσω δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα ο ίδιος και απλά στέλνεις τους πρόσφυγες στην υπόλοιπη Ευρώπη για να καταλήξουν σε μας», ενώ εκφράζει τις «επιφυλάξεις» του για το κατά πόσον «μπορούμε να εργαστούμε με αυτή την κυβέρνηση». «Ποτέ δεν έχουν τηρήσει τις υποσχέσεις τους. Είμαστε λοιπόν ευγνώμονες προς τις χώρες Visegrad που κλείνουν τα ελληνικά σύνορα για λογαριασμό μας.

Από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν θα είναι πλέον χώρα διέλευσης αλλά καταληκτικός σταθμός, οι προσφυγικές ροές θα μειωθούν δραστικά και κάτι τέτοιο είναι που χρειαζόμαστε», καταλήγει ο ηγέτης των Φλαμανδών Εθνικιστών.

Ristorante Verona


Εσθονία: «Οι στρατιώτες του Όντιν» στη λαμπαδηφορία στο Τάλλιν


Ταλίν 24 Φεβρουάριου 2016









Ristorante Verona

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

Ουγγαρία: Προσφέραμε βοήθεια στην Ελλάδα, αλλά αρνήθηκε




Ο Ούγγρος πρωθυπουργός επανέρχεται στην κριτική του στην ευρωπαϊκή στρατηγική, απορρίπτοντας ως «ψευδαίσθηση» τη συμφωνία με την Τουρκία και δεν ακούει τις ελληνικές διαμαρτυρίες για τις επιπτώσεις: «Τους προσφέραμε βοήθεια, αλλά τα απέρριψαν όλα» λέει.

RV

Η Σερβία θέτει σε ετοιμότητα τον στρατό



Ο πρόεδρος της Σερβίας Τόμισλαβ Νίκολιτς, επικύρωσε την πρόταση της κυβέρνησης για χρήση του στρατού σε περίπτωση που παραστεί ανάγκη για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης.

Κατά την έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Πέμπτης, εκτιμήθηκε ότι η κατάσταση στο προσφυγικό ζήτημα μπορεί να επιδεινωθεί, και κρίθηκε αναγκαία η ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεων για την προστασία των πολιτών, των περιουσιών στοιχείων και την υπεράσπιση της ασφάλειας της χώρας.

Ο πρόεδρος της Σερβίας, έδωσε εντολή στον υπουργό Άμυνας Ντούσαν Βούγιοβιτς, να θέσει τις ένοπλες δυνάμεις σε κατάσταση υψίστης ετοιμότητας και τον εξουσιοδότησε να τις χρησιμοποιήσει εάν υπάρξουν καταστάσεις που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της η αστυνομία. 

RV

Λάιτνερ: Ο Μουζάλας είπε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να προστατεύσει τα σύνορά της


Η Αυστριακή υπουργός Εσωτερικών, Μικλ-Λάιτνερ

«Εάν η Ελλάδα δεν μπορεί να το κάνει, τότε μάς προσφέρει το καλύτερο επιχείρημα, γιατί πρέπει να δράσουν άλλοι», ανέφερε χαρακτηριστικά η Αυστριακή υπουργός Εσωτερικών, Μικλ-Λάιτνερ.
Η Λάιτνερ υπεραμύνθηκε της απόφασης για ενίσχυση των ελέγχων στα σύνορα των Σκοπίων με την Ελλάδα, «ώστε να σταματήσουμε τις προσφυγικές ροές», απόφαση η οποία πάρθηκε χθες κατά την Διάσκεψη της Βιέννης για τα Δυτικά Βαλκάνια, με αντικείμενο τον περιορισμό των προσφυγικών ροών. Τέλος προειδοποίησε πως «εάν η Ελλάδα δεν μπορεί να προστατεύσει τα σύνορά της, θα πρέπει να τεθεί το ερώτημα για το εάν αυτή μπορεί να συνεχίσει να είναι εξωτερικό σύνορο της Σένγκεν».

RV

Και Τσέχοι αστυνομικοί στα σύνορα Σκοπίων - Ελλάδας




Τελετή στην Πράγα 
Στην Πράγα, έγινε χθες ειδική τελετή, παρουσία του πρωθυπουργού της Τσεχίας, Μπόχουσλαβ Σόμποτκα, του υπουργού Εσωτερικών, Μίλαν Χόβανετς, του αρχηγού της τσεχικής αστυνομίας και του πρέσβη των Σκοπίων στην Πράγα, για την αποστολή 27 αστυνομικών-συνοριοφυλάκων με δύο εκπαιδευμένους σκύλους στα σύνορα Σκοπίων-Ελλάδας.

Είχε προηγηθεί δήλωση του Τσέχου πρωθυπουργού ότι αν η Ελλάδα μαζί με την Τουρκία δεν καταφέρουν να μειώσουν τις προσφυγικές ροές, θα υπάρχει ανάγκη μέγιστης υποστήριξης στα σύνορα, τόσο στα Σκόπια, όσο και στη Βουλγαρία και στην Αλβανία.

Ristorante Verona


Η Αυστρία στέλνει στρατό στα σύνορα Ελλάδας- Σκοπίων






Η Αυστρία θα στείλει στρατό στα σύνορα των Σκοπίων με την Ελλάδα για να βοηθήσουν στην ανακοπή της προσφυγικής ροής ανακοίνωσε ο ΥΠΕΞ της χώρας Σεμπάστιαν Κουρτς (Sebastian Kurz) μετά από την συνάντηση που είχε στο Βελιγράδι με τον ομόλογο του της Σερβίας Ίβιτσα Ντάτσιτς (Ivica Dacic).
Ο αυστριακός ΥΠΕΞ υπογράμμισε, ότι ο στόχος είναι να ανακοπεί η ροή των προσφύγων στα σύνορα της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ και για αυτό το λόγο τόνισε χρειάζεται να υπάρξει συνεννόηση και συντονισμένες προσπάθειες με τα Σκόπια και το Βελιγράδι.

Αυστριακό τμήμα μάχης - αναγνωρίσεως 

Ο Ίβιτσα Ντάτσιτς τόνισε ότι «οι πρόσφυγες δεν μπορούν να μείνουν στη Σερβία» και εξέφρασε την ανάγκη να υπάρξει συνεχής ενημέρωση μεταξύ των χωρών που διασχίζουν οι πρόσφυγες για να μην δημιουργούνται τετελεσμένα και απρόβλεπτες καταστάσεις.
Το είδαμε εδώ


Jagdkommando - Österreichs Eliteeinheit

Ristorante Verona



Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016

Διαβάζοντας το βιβλίο '' Robert Brasillach, πολιτικά άρθρα ''



του Σωτήρη Αντωνακόπουλου


Στο μαύρο εξώφυλλο ένιωσα αμέσως να με καταλαμβάνει το σκοτάδι του θανάτου, η θλίψη και η απελπισία που νιώθει κάποιος μετά από μια καταστροφή. Ήταν έντονη επίσης η μοναχικότητα και η σοβαρότητα. Επάνω στο μαύρο χρώμα αποτυπωμένη σε λευκό, η μορφή της απόλυτης πίστης και αφοσίωσης στον Ιερό Σκοπό. Στο λευκό για να μην σβήσει ποτέ η αθωότητα, η αλήθεια και εκείνο το αιώνιο χαμόγελο απέναντι από το εκτελεστικό απόσπασμα. Δίπλα δύο λέξεις σε κόκκινο κι αμέσως ένιωσα την επαναστατική διάθεση, το πάθος καθώς και την ορμή της γραφής του συγγραφέα. Είναι τα πρώτα συναισθήματα που γεννήθηκαν μόλις έπιασα στα χέρια μου το βιβλίο ''Robert Brasillach, πολιτικά άρθρα''. 



Γύρισα το εξώφυλλο και ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο. Αμέσως ένα ερώτημα άρχισε να βασανίζει το μυαλό μου: Πόσο εύκολο μπορεί να είναι σήμερα, στην εποχή της απόλυτης σήψης και της παρακμής, σ'αυτόν τον κόσμο που η ύλη και ο μηδενισμός συνθέτουν τη μίζερη καθημερινή πραγματικότητα,  να μπορεί κάποιος να νιώσει το πολεμικό πνεύμα, τη φυλετική ψυχή και την ανθρώπινη θυσία; Να ''γνωρίσει'' δηλαδή τον Robert Brasillach; Μέσα από τον πρόλογο του βιβλίου μού λύθηκε η απορία. Ο άνθρωπος που θα γνωρίσει τον εαυτό του, ο άνθρωπος που κοιτάζει την αλήθεια κατάματα, ο άνθρωπος που έχει πίστη για ένα σκοπό, ο άνθρωπος που παλεύει για κάτι ιερό θα είναι αυτός που έχει την τιμή να ''γνωρίσει'' τον Robert Brasillach.



Ο πρόλογος τελείωσε και ακολουθούν τα πολιτικά άρθρα. Από το ''εβραϊκό ζήτημα'' μέχρι το ''είδα τους τάφους του Κατύν'' η αρμονική ακολουθία τους θυμίζει στρατιωτική παράταξη έτοιμη να παρελάσει μετά από μια μεγάλη μάχη και μια σημαντική νίκη. Με την αίσθηση αυτή άρχισα να καταλαβαίνω τον πρόεδρο του δικαστηρίου που παρομοίασε τα άρθρα πιο επικίνδυνα κι από ένα τάγμα της Βέρμαχτ.
Συνέχεια εδώ

Ristorante Verona 

Η Πολωνική κυβέρνηση ψήφισε νόμο για να εκκαθαρίσει τα κρατικά ΜΜΕ από τους Μαρξιστές





Η Πολωνική κυβέρνηση ψήφισε νόμο για να εκκαθαρίσει τα κρατικά ΜΜΕ από τους Μαρξιστές, οι οποίοι προωθούν την «ανάμιξη των πολιτισμών και των φυλών» και «έναν κόσμο φτιαγμένο από ποδηλάτες και χορτοφάγους που χρησιμοποιούν μόνο ανανεώσιμη ενέργεια» και «αντιμάχονται κάθε μορφή θρησκείας».

Ο νόμος για τα «εθνικά ΜΜΕ» ψηφίστηκε την περασμένη εβδομάδα από τη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του Kόμματος του Νόμου και της Δικαιοσύνης (PiS), με απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, και θα υποβληθεί στον Πολωνό Πρόεδρο για υπογραφή.

Υπερασπιζόμενος το νόμο σε μία συνέντευξή του στην εφημερίδα Bild, ο Πολωνός ΥΠΕΞ Witold Waszczykowski είπε ότι ο νόμος θα λειτουργήσει ως αντίβαρο στα ιδιωτικά ΜΜΕ της Πολωνίας, που προωθούν φιλελεύθερες αξίες και είναι προκατειλημμένα κατά της κυβέρνησης.

«Η προηγούμενη κυβέρνηση ακολούθησε αριστερό πρόγραμμα (στα κρατικά ΜΜΕ)», δήλωσε ο Υπουργός Waszczykowski.
«Ήταν σαν να έχει δημιουργηθεί ο κόσμος σύμφωνα με ένα Μαρξιστικό μοντέλο και να πρέπει να αναπτυχθεί αυτόματα προς μία μόνο κατεύθυνση – ένα νέο μείγμα πολιτισμών και φυλών, έναν κόσμο φτιαγμένο από ποδηλάτες και χορτοφάγους, που χρησιμοποιούν μόνο ανανεώσιμη ενέργεια και αντιμάχονται κάθε μορφή θρησκείας».


«Αυτές οι πολιτικές δεν έχουν καμία σχέση με τις παραδοσιακές πολωνικές αξίες», συνέχισε,  ορίζοντας αυτές ως «τις παραδόσεις, την γνώση της ιστορίας, τον πατριωτισμό, την πίστη στον Θεό, την φυσιολογική οικογενειακή ζωή μεταξύ του συζύγου και της συζύγου».

Σκοπός του νέου νόμου, είπε ο Υπουργός Waszczykowski, είναι να δώσει την δυνατότητα στην κυβέρνηση «να γιατρέψει την χώρα μας από αυτές τις ασθένειες [που προωθούνταν προηγουμένως], ώστε αυτή να επανακάμψει».

Ο νέος νόμος δίνει στην κυβέρνηση το δικαίωμα να απολύει τους επικεφαλής των ήδη υφισταμένων κρατικών επιχειρήσεων ΜΜΕ, των κρατικών ραδιοτηλεοπτικών φορέων, της υπηρεσίας τηλεόρασης TVP, και της ραδιοφωνικής υπηρεσίας Polskie Radio, χωρίς να απαιτείται δικαστική απόφαση, όπως προηγουμένως.

Σε άλλες δηλώσεις του στην Bild, ο Υπουργός Waszczykowski ανέφερε πως «είναι περίεργο το ότι τα πολωνικά ΜΜΕ ελέγχονται σε τόσο μεγάλο βαθμό από ξένους εκδότες».

Προχώρησε συζητώντας την στάση της πολωνικής κυβέρνησης απέναντι στην εισβολή μη λευκών «προσφύγων» στην Ευρώπη.

Ερωτηθείς για τις δηλώσεις άλλου κυβερνητικού εκπροσώπου ότι οι «πρόσφυγες» προτιμούν «να πίνουν καφέ στο Unter den Linden [στο Βερολίνο] παρά να απελευθερώσουν την χώρα τους» ο Υπουργός Waszczykowski δήλωσε ότι «Για αιώνες, οι Πολωνοί πολεμούσαν για την ελευθερία του έθνους τους, στην πατρίδα τους και στο εξωτερικό». «Όμως τώρα δεν καταλαβαίνω γιατί μεταξύ όλων αυτών των νέων ανδρών από την Συρία και το Ιράκ, δεν υπάρχει κανείς που να θέλει να ελευθερώσει την πατρίδα του». 

Ristorante Verona


Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016

Δημοψήφισμα στην Ουγγαρία: Θα αποφασίσουν αν θέλουν την υποχρεωτική εγκατάσταση μη Ούγγρων πολιτών στη χώρα τους


 Η Ουγγαρία δείχνει το δρόμο


Johannes Brahms - Hungarian Dance No. 5

-Το ερώτημα του δημοψηφίσματος θα είναι: «Θέλετε η Ευρωπαϊκή Ένωση να υπαγορεύσει την υποχρεωτική εγκατάσταση μη Ούγγρων πολιτών στην Ουγγαρία ακόμη και χωρίς την συγκατάθεση του Κοινοβουλίου;»

Την υποχρεωτική κατανομή προσφύγων στα κράτη μέλη της ΕΕ μέσω ποσοστώσεων προώθησε η γερμανίδα καγκελάριος, Μέρκελ. 
Σε δηλώσεις του ο Ούγγρος πρωθυπουργός, Βίκτωρ Όρμπαν, υποστήριξε ότι οι ποσοστώσεις ξανασχεδιάζουν τον εθνοτικό, πολιτισμικό και θρησκευτικό χάρτη της Ουγγαρίας και της Ευρώπης.


Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτωρ Όρμπαν

«Η κυβέρνηση ανταποκρίνεται στο δημόσιο αίσθημα τώρα, πιστεύουμε ότι η εισαγωγή ποσοστώσεων στην μετεγκατάσταση μεταναστών χωρίς τη στήριξη των πολιτών ισοδυναμεί με κατάχρηση εξουσίας» δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου, κατά την οποία ωστόσο δεν προσδιόρισε την ημερομηνία του δημοψηφίσματος.

«Δεν μπορούμε να παίρνουμε αποφάσεις ενάντια στις επιθυμίες των Ευρωπαίων πολιτών» είπε ο Βίκτορ Όρμπαν μιλώντας στην ουγγρική Βουλή. 

Ristorante Verona

Το Βέλγιο κλείνει τα σύνορά του με την Γαλλία




Το Βέλγιο ανακοίνωσε την απόφαση να κλείσει προσωρινά τα σύνορά του με την Γαλλία ενώ πάνω από 290 αστυνομικοί θα ενισχύσουν τα σύνορα με την Γαλλία, όπως δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών του Βελγίου.

Η κίνηση αυτή έρχεται ενώ γαλλικό δικαστήριο συσκέπτεται επί της νομιμότητας του προγραμματισμού της γαλλικής κυβέρνησης να εκδιώξει χιλιάδες μετανάστες.

«Είναι ήδη στο δρόμο τους προς εδώ», είπε ο Βέλγος υπουργός.

Ο ίδιος είπε ότι οι έλεγχοι, που αναστέλλουν προσωρινά την συνθήκη Σένγκεν θα διατηρηθούν «όσο χρειαστεί». «Θα φυλάσσουμε τα σύνορα σε στρατηγικά σημεία, επιλεγμένα και γνωστά στην αστυνομία ως πιθανές διαδρομές παράνομων διακινητών.» Οι συνοριακοί έλεγχοι έχουν εντατικοποιηθεί ενώ φράχτες έχουν υψωθεί στα ευρωπαϊκά σύνορα, ως αντίδραση στην είσοδο άνω του 1 εκατ. αλλόφυλων εισβολέων στην Ευρώπη την περασμένη χρονιά. Η πλειοψηφία προέρχεται από τη Συρία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ.

RV

Λυκόσκυλα φύλακες




Με εκπαιδευμένα λυκόσκυλα αντιμετωπίζουν οι σκοπιανοί τους εισβολείς που ανοίγουν με ειδικά ψαλίδια τις νύχτες τρύπες στον φράχτη και περνούν στο έδαφος των Σκοπίων.  Ο στρατός των Σκοπίων, με τη συνδρομή αστυνομικών από Σερβία, Ουγγαρία, Κροατία, Σλοβενία, Αυστρία, χρησιμοποιούν εκπαιδευμένα λυκόσκυλα για την καταδίωξή τους στο σκοτάδι, με αποτέλεσμα πολλοί εξ όσων αποστέλλονται πίσω στην Ελλάδα να φέρουν εμφανή τραύματα από δαγκωματιές των τετράποδων φρουρών.  

Διαβλέποντας τον κίνδυνο να καταστεί «σουρωτήρι» ο συνοριακός φράχτης στο πέρασμα της Ειδομένης, τα Σκόπια κατασκευάζουν και δεύτερο αγκαθωτό τείχος, κατά μήκος του πρώτου και σε απόσταση πέντε μέτρων, ώστε οι αστυνομικές και στρατιωτικές περίπολοι να εγκλωβίζουν τους «εισβολείς» στον ενδιάμεσο χώρο.

Επίσης οι αρχές των Σκοπίων έχουν καταγράψει το τελευταίο διάστημα ραγδαία αύξηση στα πλαστογραφημένα διαβατήρια (Συρίας, Ιράκ και Αφγανιστάν), αλλά και στα προσωρινά έγγραφα που εκδίδονται από τις ελληνικές αρχές και τον Frontex.

Εκ των 8.668 πλαστών έγγραφων που έχουν κατασχέσει οι αρχές των Σκοπίων, τα 2.979 εντοπίστηκαν τον Ιανουάριο που πέρασε. 

Ristorante Verona

Σλοβενία: Στοπ στους αλλόφυλους εισβολείς με το στρατό



Ο στρατός της Σλοβενίας θα αναπτυχθεί για να φρουρεί τα σύνορα με την Κροατία 

Ο στρατός της Σλοβενίας θα αναπτυχθεί για τρεις μήνες για να φρουρεί τα σύνορα με την Κροατία, όπως ψήφισε αργά το βράδυ της Δευτέρας το σλοβένικο κοινοβούλιο.

Η απόφαση ισχύει για τρεις μήνες. Ο νόμος εξουσιοδοτεί τις ένοπλες δυνάμεις και εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία: 69 ψήφους υπέρ έναντι 5 κατά —επί συνόλου 90 εδρών. 


Στρατιώτες του σλοβενικού στρατού  

Ο αριθμός των στρατιωτικών που θα αναπτυχθούν θα εξαρτηθεί από το μέγεθος των ροών των προσφύγων και των μεταναστών, δήλωσε ο πρωθυπουργός Μίρο Τσέραρ.   



Στρατό στα σύνορα βάζει και η Βουλγαρία

Συγκεκριμένα, το βουλγαρικό κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της τροποποίησης του Νόμου που αφορά την Άμυνα και τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, δίνοντάς τους τη δυνατότητα συμμετοχής στην προστασία των συνόρων. Η τροποποίηση πέρασε με πλειοψηφία 156 επί 240 ψήφων και διευρύνει το πεδίο των ειρηνευτικών δράσεων των Ενόπλων Δυνάμεων.  Όπως τονίζεται, οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν το προσωπικό και τους πόρους και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την προστασία των συνόρων.

Ristorante Verona

110,054 αλλόφυλοι εισβολείς σε 7 εβδομάδες



Συνολικά 110.054 αλλόφυλοι εισβολείς έχουν εισέλθει στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια των πρώτων οκτώ εβδομάδων του τρέχοντος έτους. 

Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν από τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (IOM), το ποσοστό αυτό περιλαμβάνει 102.547 που έχουν έρθει από την Ελλάδα, και 7.507 που έχουν εισβάλει στην Ιταλία από τη Μεσόγειο Θάλασσα. Οι αριθμοί αυτοί αφορούν μόνο αυτούς που έχουν κάνει οποιοδήποτε είδος προσπάθειας για να καταγραφούν. Δηλαδή από τους παραπάνω, που αποτελούν ένα μέρος αυτών που έχουν εισβάλει, το 94% περίπου  μπήκαν από την Ελλάδα.


Ristorante Verona

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

217 Επιθέσεις σε ''κέντρα υποδοχής μεταναστών'' στη Γερμανία το 2016



217 επιθέσεις σε ''κέντρα υποδοχής μεταναστών'' στη Γερμανία, σύμφωνα με άρθρο της εφημερίδας Bild. Ο αριθμός ρεκόρ των επιθέσεων, είναι μια ένδειξη της αντίδρασης στην πολιτική της Μέρκελ, και στην εισβολή αλλοφύλων στην Ευρώπη. 

RV

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

Δράση για τη Δρέσδη



Ακτιβιστές της Hellstorm μοίρασαν ενημερωτικά φυλλάδια για το Ολοκαύτωμα της Δρέσδης σε μια πόλη των ΗΠΑ με αρκετό πληθυσμό γερμανικής καταγωγής. Στο βίντεο που ακολουθεί καθώς επίσης και στη σχετική ανάρτηση εξηγούν τον άνετο και απλό τρόπο με τον οποίο έδρασαν: δεν ήταν παρά λίγα άτομα, μια παρέα, που βγήκαν μία ηλιόλουστη μέρα και άφησαν σε σημεία προσιτά στον κόσμο τα φυλλάδια: σε σταντ εφημερίδων, σε αυτοκίνητα, σε πόρτες, σε γερμανικά εστιατόρια. Και φυσικά τα έδωσαν και σε περαστικούς. Προτίμησαν τους νεώτερους, διότι δεν γνωρίζουν και πρέπει να ενημερωθούν, αλλά και διότι είναι ακόμη αγνοί, αφού δεν έχουν υποστεί την πλύση εγκεφάλου που έχουν υποστεί οι μεγαλύτεροι. Ακόμη και διότι οι νεώτεροι μπορούν μέσω διαδικτύου να διαδώσουν την αλήθεια. 


Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016

18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1943: "ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ"



Στις 18 Φεβρουαρίου του 1943 ο Γκαίμπελς εκφώνησε στο κατάμεστο Σπορτπαλάστ του Βερολίνου έναν συγκλονιστικό λόγο, που θεωρείται ο καλύτερός του και με τον οποίο κάλεσε τον γερμανικό λαό σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Είχε προηγηθεί η μοιραία ήττα στο Στάλινγκραντ και το έθνος έπρεπε να επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις του στον αγώνα κατά του εβραιομπολσεβικισμού. Ο Γκαίμπελς επανειλημμένως τόνισε ότι η μάχη δινόταν όχι μόνο για τη Γερμανία αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη και για τη διάσωση του δυτικού πολιτισμού. Το κοινό στο Σπορτπαλάστ αποτελείτο από στελέχη του Κόμματος και της Κυβέρνησης, τραυματίες πολέμου, παρασημοφορημένους στρατιώτες, εργάτες της πολεμικής βιομηχανίας, επιστήμονες και παιδιά. Τον λόγο δεν άκουσαν μόνο οι 15.000 θεατές αλλά και εκατομμύρια άλλοι από το ραδιόφωνο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γκαίμπελς δεν έκρυψε την κρισιμότητα της κατάστασης:
"Η καταιγίδα από τις στέπες, που μαίνεται στην ιερή ήπειρό μας αυτόν τον χειμώνα, επισκιάζει κάθε προηγούμενη ανθρώπινη και ιστορική εμπειρία. (...)     Ο σκοπός του μπολσεβικισμού είναι η παγκόσμια επανάσταση των εβραίων. (...) Ποτέ δεν φοβηθήκαμε τους εβραίους, δεν τους φοβόμαστε ούτε τώρα! ..."
Απαίτησε τη συμμετοχή όλων στον πόλεμο:
"Ο ολοκληρωτικός πόλεμος είναι υπόθεση ολόκληρου του γερμανικού λαού. Κανείς δεν έχει δικαιολογία για να αγνοεί τις απαιτήσεις του. (...) Δεν γίνεται να ανεχθούμε, η συντριπτική πλειονότητα του λαού να φέρει όλο το φορτίο του πολέμου, και ένα μικρό, νωθρό τμήμα αυτού να προσπαθεί να ξεφύγει από τα βάρη και τις ευθύνες του πολέμου. Τα μέτρα που έχουμε λάβει, και αυτά που θα λάβουμε ακόμη, θα χαρακτηρίζονται από το πνεύμα της εθνικοσοσιαλιστικής δικαιοσύνης. Δεν πρόκειται να δώσουμε καμία σημασία στην τάξη και στο επάγγελμα οποιουδήποτε. Πλούσιοι και φτωχοί, υψηλά και χαμηλά κοινωνικά στρώματα, πρέπει να μοιραστούν το βάρος εξίσου. Καθένας πρέπει να εκτελέσει το καθήκον του απέναντι στο έθνος, σε αυτή την πιο κρίσιμη φάση του μεγάλου αγώνα μας, και αν είναι απαραίτητο να εξαναγκασθεί σε αυτό". 

Τα λόγια του ενθουσίασαν το πλήθος, που τον διέκοπτε με ζητωκραυγές και συνθήματα, ειδικά στο τέλος, όταν ο Γκαίμπελς έθεσε στο κοινό τα περίφημα δέκα ερωτήματα:
«Θέλετε Ολοκληρωτικό Πόλεμο; Θέλετε Ολοκληρωτικό Πόλεμο; Αν χρειαστεί, θέλετε έναν πόλεμο ακόμη πιο ολοκληρωτικό και ριζοσπαστικό απ’ όσο μπορούμε σήμερα να φανταστούμε;» Η απάντηση ήταν ένα τρομερό, παρατεταμένο «Ja».
 Μετά τη λήξη της ομιλίας του, για είκοσι ολόκληρα λεπτά, η αίθουσα τρανταζόταν από τα συνθήματα των παρευρισκομένων. Στο τέλος, όλοι όρθιοι τραγούδησαν τον εθνικό τους ύμνο.
    Την επομένη, ο Γκαίμπελς έγραψε στο ημερολόγιό του: «Το γερμανικό έθνος είναι έτοιμο να θυσιάσει τα πάντα για τον πόλεμο και τη νίκη μας. Θα φροντίσω ώστε ο ολοκληρωτικός πόλεμος να μην μείνει απλή θεωρία».

ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΔΟΚΤΟΡΟΣ ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ ΕΙΣ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΝ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ 1936



 Ένα απόσπασμα από την ομιλία στην Νυρεμβέργη 

Εις τους πολιτικώς ενδιαφερόμενους κύκλους των χωρών της Δυτικής Ευρώπης θεωρείται το φαινόμενο του Μπολσεβικισμού,όπως τούτο παρουσιάζεται δια μεν του Μαρξισμού εις την θεωρία, δια δε του ρωσικού Σοβιετικού κράτους εις την πράξιν, πάντοτε ακόμη ως μια πνευματική εκδήλωσις και πολιτική πραγματικότης, με την οποία η πολιτισμένη ανθρωπότης οφείλει να συζητήσει και να συνεννοηθεί επίσης πνευματικώς και πολιτικώς.
Η αντίληψις αυτή αποδεικνύει μιαν πολύ επικίνδυνη έλλειψη κατανοήσεως ως προς την αληθή μορφή και την φύση του διεθνούς Μπολσεβικισμού.
Εκείνο, το οποίο εμείς γενικώς εννοούμε, όταν λέγωμεν ''Ιδέα'' και ''Κοσμοθεωρία'', δεν έχει καμία απολύτως σχέση με εκείνο το οποίο καλείται Μπολσεβικισμός.
Διότι εδώ πρόκειται περί μια παθολογικής και εγκληματικής παραφροσύνης, η οποία αποδεδειγμένως έχει επινοηθεί υπό Ιουδαίων και διευθύνεται επίσης υπό Ιουδαίων με τον σκοπό της εκμηδενίσεως των πολιτισμένων λαών της Ευρώπης και της εγκαθιδρύσεως  μιας διεθνούς Ιουδαϊκής ηγεμονίας έπ αυτών. 
Ο Μπολσεβικισμός μόνον εις τον έγκέφαλον Εβραίων ήτο δυνατόν να γεννηθεί και μόνον το άγονο έδαφος της ασφάλτου των κοσμομοπόλεων έδωσε εις αυτόν την δυνατότητα εξαπλώσεώς.
Συνέχεια εδώ

RV

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΑΤΙΜΑΖΟΝΤΑΙ


Το κύμα βίας κατά των γυναικών και παιδιών στην Ευρώπη από ξένους μεγαλώνει συνεχώς.  Δεν υπάρχουν πια ασφαλείς χώροι ούτε ασφαλείς ώρες. Οι δημόσιοι χώροι, στους οποίους κάποτε μια γυναίκα δεν είχε να φοβηθεί κάτι σοβαρό, πλέον είναι πολύ επικίνδυνοι όχι μόνο το βράδυ ή τη νύχτα αλλά και τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας. Οι ξένοι δρουν όπως έδρασαν και το προηγούμενο χρονικό διάστημα: συγκεντρώνονται πολλοί μαζί, κάποιοι από αυτούς περικυκλώνουν τα θύματά τους και σχηματίζουν τείχος, αρχίζουν να αλαλάζουν -κάτι που θεωρείται γραφικότητα και μέρος της "κουλτούρας" τους από τους ευνουχισμένους λευκούς- και οι υπόλοιποι εντός του κύκλου που έχουν σχηματίσει οι ομόφυλοί τους, κακοποιούν τις γυναίκες και τα παιδιά που έχουν εγκλωβίσει.
  
Τα κρούσματα είναι καθημερινά και πολύ σοβαρά. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι την Κυριακή 14/2 στην πόλη Τσέλε της Γερμανίας, στις 5 το απόγευμα, δύο κοριτσάκια 11 ετών που κολυμπούσαν στην πισίνα, στην οποία υπήρχαν φύλακες, περικυκλώθηκαν από ξένους και δύο από αυτούς άρχισαν να ασελγούν σε αυτά. Τα κορίτσια άρχισαν να καλούν σε βοήθεια, αλλά κανείς δεν τόλμησε να πλησιάσει. Κατάφεραν να ξεφύγουν, και τότε οι φύλακες κάλεσαν την αστυνομία. Οι αστυνομικοί που ασχολήθηκαν με την άγρια αυτή επίθεση, είπαν πως πλέον δεν είναι κάτι πρωτοφανές, συμβαίνει καθημερινά, αλλά τα εγκλήματα αυτού του είδους δεν γίνονται γνωστά! Την επίθεση δημοσιοποίησε μέσω facebook ο πατέρας του ενός κοριτσιού, ο οποίος προφανώς δεν ήταν στην πισίνα, αλλά ήταν ήσυχος λόγω της φύλαξης που υπήρχε.


Οι επιθέσεις σε παιδιά και εφήβους σε κολυμβητήρια και οι βιασμοί μέσα σε αυτά, από ξένους, δυστυχώς συμβαίνουν καθημερινά: ανάλογες καταγγελίες έχουν γίνει και στη Δρέσδη, το Ανόβερο, το Μόναχο, τη Βιέννη και αλλού. Τα παιδιά της Ευρώπης πληρώνουν την ανεκτικότητα και τη βλακεία των γονιών τους.
Συνέχεια εδώ


RV

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

Robert Brasillach, πολιτικά άρθρα: Μια κριτική του έργου



Εκδόσεις Θούλη
Σελίδες: 151
Ημερομηνία έκδοσης: Ιανουάριος 2016



Μια πρώτη ματιά


Εξερευνώντας πρόσφατα το διαδίκτυο, τα μάτια μου αντίκρισαν μια αναπάντεχη έκπληξη: την έκδοση του βιβλίου «Robert Brasillach, πολιτικά άρθρα», καρπός των Εκδόσεων Θούλη.
Αυτή η είδηση με χαροποίησε για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, είναι το μοναδικό εν Ελλάδι έργο που αναφέρεται εξ ολοκλήρου στον Μπραζιγιάκ ως πολιτικό ον, και δεύτερον, διότι απαρτίζεται από τα λόγια, τις σκέψεις του ιδίου, και όχι από πηγές ή γνώμες άλλων, τρίτων, συχνά κακόβουλων. Υπό αυτές τις συνθήκες, επομένως, αποφάσισα να προμηθευτώ το βιβλίο το συντομότερο δυνατόν, και με μεγάλη αγωνία. Ακολουθούν οι εντυπώσεις μου.



Αρχή, το ήμισυ του παντός


Ξεφυλλίζοντας τις πρώτες σελίδες, οδηγούμαι αυτομάτως στον Πρόλογο, το οποίο θεωρώ ότι είναι ένα από τα θεμελιώδη, και δεν αναφέρω τυχαία τη συγκεκριμένη λέξη, σημεία αυτής της προσπάθειας. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, ο πρόλογος θέτει τις βάσεις στις οποίες ο αναγνώστης μπορεί να πατήσει προτού περιπλανηθεί στον κόσμο των ιδεών του πολυτάλαντου συγγραφέα. Σε ταξιδεύει σε μια προπολεμική και μεσοπολεμική Γαλλία που βασανίζεται από αναταραχές και δολοπλοκίες. Ταυτοχρόνως, με άρτιο και ολοκληρωμένο τρόπο παρουσιάζονται τα βασικότερα σημεία της διάβασης του Ρομπέρ Μπραζιγιάκ από τη γέννηση του στο Περπινιάν, μέχρι το μαρτυρικό του τέλος.
Μέσα από τα πάμπολλα στοιχεία που αναφέρονται σχετικά με το βίο, και ιδιαίτερα, την επαίσχυντη «καταδίκη» του, καθίσταται σαφές και ξεκάθαρο το εξής: ο Ρομπέρ Μπραζιγιάκ ήταν Εθνικοσοσιαλιστής μέχρι το τέλος και εκτελέστηκε για τις Ιδέες που εξέφραζε μέσα από τα άρθρα του. Έκανε βλέπετε το «έγκλημα» να πιστέψει σε μια Ελεύθερη Ευρώπη, στο Μεγαλείο του Αδόλφου Χίτλερ.




Non omnis moriar[1]


Εν συνεχεία, παρατίθενται ουσιώδη άρθρα από την πολιτική δράση του Μπραζιγιάκ, τα οποία αποτελούν και τη βασική δομή του βιβλίου. Ήδη από τον πρόλογο αναφέρεται το εξής βαρυσήμαντο και άξιο αναφοράς: «Αυτά (τα άρθρα) που δημοσιεύονται στην παρούσα έκδοση είναι πράγματι απευθείας από το πρωτότυπο χωρίς περικοπές.»
Θεωρώ ότι για κάποιον σοβαρό ερευνητή και φίλο της αλήθειας αυτή η δήλωση αποτελεί τον οδοδείκτη των όσων ακολουθούν, και κυρίως, της ποιότητας του βιβλίου. Αυτή η απλή και κατανοητή φράση αποτελεί επίσης την αιχμή του δόρατος που διαπερνάει το τέρας της λασπολογίας, των συκοφαντιών και του ανήθικου πολέμου. Και το τέρας αυτό σήμερα, χρησιμοποιώντας ουκ ολίγες φορές διαφορετικές μάσκες ή ονόματα, αποτελεί το δύσμορφο πείραμα, το νόθο έκτρωμα αν προτιμάτε, που δημιούργησαν οι υποκινητές της εκτέλεσης του Μπραζιγιάκ.
Διαβάζοντας με θαυμασμό τα άρθρα του Brasillach, η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι αυτός, ο Μπραζιγιάκ της εφημερίδας «JE SUIS PARTOUT», ο αληθινός, ουδεμία σχέση έχει με τον κίβδηλο που παρουσιαζόταν τόσα χρόνια στη χώρα μας (και παγκοσμίως). Έναν Μπραζιγιάκ από «μετριοπαθή» και «διανοούμενο ποιητή» μέχρι και «ακροδεξιό». 
Θεωρώ σημαντική την τοποθέτηση του «τι συμβαίνει σήμερα» γύρω από το όνομα του Μπραζιγιάκ, διότι έπρεπε επιτέλους –και πιστεύω ειλικρινά ότι η παρούσα έκδοση το κατάφερε– να ξεκαθαριστεί ότι ο Μπραζιγιάκ δεν είχε καμία σχέση με τις νοσηρές φαντασιώσεις κάποιων, μα αντ’ αυτών, ήταν ένας θαρραλέος Εθνικοσοσιαλιστής με ιδέες και αρχές, τις οποίες τίμησε με την Λεωνίδεια θυσία του, αντί να τις ανταλλάξει, εκλιπαρώντας με ελεεινό τρόπο την αθώωσή του. Και ήταν μια ηρωική στάση, που αντικατοπτρίζει όσους τηρούν σήμερα τα ίδια Ιερά ιδεώδη. Διότι «είναι καλύτερα να υπομένεις την αδικία, παρά να τη διαπράττεις»,[2] όπως έγραψε κάποτε πολύ σωστά ο Κικέρωνας.

Κλείνοντας λοιπόν αυτήν την παρένθεση, διαβάζουμε άρθρα του Μπραζιγιάκ προσεγμένα, με έναν γενναίο τόνο, που έχουν ως απώτερο στόχο την αφύπνιση του χιλιοπροδομένου γαλλικού λαού. Στη θεματολογία των άρθρων που δημοσιεύθηκαν στη «JE SUIS PARTOUT» διακρίνουμε ζητήματα αναμφισβήτητης σημασίας όπως το ιουδαϊκό, τη σφαγή στο Κατύν, τους εχθρούς της Ευρώπης, κ.ά. Το ύφος και το ταλέντο του συγγραφέα του «Les Sept Couleurs» («Τα Επτά Χρώματα», που προτάθηκε για το Prix Goncourt το 1939), αντανακλώνται στα ίδια τα άρθρα, και είναι μια διαρκής απόδειξη του ισχυρισμού –από εχθρούς και φίλους– ότι αποτελούσε μια από τις μεγαλύτερες ελπίδες των γαλλικών γραμμάτων της εποχής του.
Ιδιαίτερη μνεία θα ήθελα να κάνω στο άρθρο του «Είδα τους τάφους του Κατύν», όπου με χαρακτηριστική και ωμή περιγραφή αποτυπώνονται οι εικόνες ενός ανθρώπου μπροστά στη φρικιαστική θέα της μπολσεβικικής διαστροφής. Με έναν εξαιρετικά ικανό τρόπο, ο Μπραζιγιάκ τοποθετεί τον αναγνώστη στη θέση του ιδίου: αυτήν του Γάλλου ανταποκριτή στο Κατύν.


Οδεύοντας προς την Αιωνιότητα


Τον βασικό κορμό του έργου ακολουθούν τα διαφωτιστικά «Παραρτήματα» που σαν προβολείς απ’ αυτούς που χρησιμοποιήθηκαν στη Νυρεμβέργη φέγγουν το –ηθελημένα– άγνωστο, μα μαρτυρικό, τέλος του Ήρωα. Και τις ψυχές μας.
Επαληθεύονται μέσα από τα λόγια του ίδιου του Μπραζιγιάκ, καθώς και του συνηγόρου του, Ιζορνί, η αδαμάντινη αποφασιστικότητα, η πίστη και το ψυχικό σθένος του πρώτου. Μέσα από λεπτομέρειες, μαθαίνουμε (επιτέλους!) το πλαίσιο-παρωδία μέσα στο οποίο καταδικάστηκε ο Γάλλος Εθνικοσοσιαλιστής, όπως βέβαια και τις τελευταίες λέξεις του…
Αμφότερα τα παραρτήματα αποτελούν έναν ιδανικό επίλογο ενός καλογραμμένου βιβλίου του οποίου την θεματική πληρότητα (σχεδόν εκατό υποσημειώσεις) θα ζήλευαν πολλά ιστορικά πονήματα.



«Κουράγιο!»

Μόνο δύναμη και θάρρος μπορεί να μας προσφέρει μια από τις τελευταίες φράσεις που ειπώθηκαν από το στόμα του Γάλλου Μπραζιγιάκ. Ήταν, μέχρι το άδικο τέλος του, ένας ελπιδοφόρος Εθνικοσοσιαλιστής, ένας αμετανόητος Χιτλερικός, και αυτό είναι κραυγάζει ο δικός του Αγώνας. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια, μέσα από τα ίδια του τα λόγια, κάτι που ίσως δυσαρεστήσει ορισμένους κακοπροαίρετους.
Το δεδομένο είναι ότι με αυτήν την έκδοση πιστεύω πως οι συντελεστές του έργου πέτυχαν, δίχως αμφιβολία, έναν από τους στόχους τους: να κριθεί ο Ρομπέρ Μπραζιγιάκ μέσα και μόνο από τα δικά του λόγια. Συγχαρητήρια γι’ αυτήν την έκδοση λοιπόν, αναμένουμε με προσμονή και άλλες!


Χαίρε Νίκη!

Βασίλειος Θαραμανίδης
12/02/2016



[1] «Δεν θα πεθάνω εντελώς». (Το έργο μου θα επιζήσει) – Οράτιος, Ωδαί.
[2] «Accipere quam facere praestat injuriam»
Πηγή: Εθνικός Σύνδεσμος Σαρωνικού


Ristorante Verona

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2016

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

Καρίν Γκαίρινγκ, μια σπουδαία Εθνικοσοσιαλίστρια




Carin Fock


Του Άγγελου Κωνσταντίνου



Μια σπουδαία μορφή του εθνικοσοσιαλισμού, που συμμετείχε ενεργά στον αγώνα του Χίτλερ προς την κατάκτηση της εξουσίας είναι η πρώτη γυναίκα του Χέρμαν Γκαίρινγκ, η σουηδο-ιρλανδικής καταγωγής Κόμισσα Καρίν Φοκ (Carin Fock). Η Καρίν ακολούθησε τον Γκαίρινγκ στη πρώτη μεγάλη συγκέντρωση των SA και άκουγε τις ατελείωτες συζητήσεις για διάφορα θέματα από τις συχνές επισκέψεις του Χίτλερ στο σπίτι τους. Σε ένα γράμμα προς τον γιο της από τον πρώτο της γάμο γράφει: «Ο Αγαπημένος παρουσίασε τον στρατό των πραγματικά νέων Γερμανών του ενώπιον του Φύρερ του και είδα το πρόσωπό του να φωτίζεται βλέποντάς τους να παρελαύνουν. Ο Αγαπημένος έχει δουλέψει πολύ σκληρά με αυτούς, τους έχει εμφυσήσει μεγάλο μέρος της ανδρείας και του ηρωισμού του, και αυτό που παλιότερα ήταν όχλος –και μάλιστα άγριος και μάλλον τρομακτικός, οφείλω να ομολογήσω–  μεταμορφώθηκε σ’ έναν αληθινό Στρατό του Φωτός, μια ομάδα πρόθυμων σταυροφόρων, έτοιμων να βαδίσουν σύμφωνα με τις διαταγές του Φύρερ και να απελευθερώσουν για μια ακόμα φορά αυτήν τη δυστυχισμένη χώρα».[1] 


Στο πραξικόπημα του Μονάχου το 1923 ο Γκαίρινγκ τραυματίζεται βαριά από σφαίρα ενός αστυνομικού και κάποιοι φίλοι ειδοποίησαν την Καρίν, η οποία έσπευσε με γενναιότητα στο πλευρό του Γκαίρινγκ, για να του κρατήσει το χέρι και να σχεδιάσει την απόδρασή του. Τον μετέφερε με το αυτοκίνητο στο Partenkirchen, 112 χιλιόμετρα νότια του Μονάχου, όπου κρύφτηκε στη βίλα ενός πλούσιου Ολλανδού. [2] Την ίδια περίοδο ο Χίτλερ βρισκόταν στη φυλακή Landsberg, η δε Καρίν, που δεχόταν επιθέσεις από κομμουνιστές που της πετούσαν πέτρες στο δρόμο, κάποια από τις οποίες, μάλιστα, της έσπασε ένα κόκκαλο του ποδιού της, εγκαταστάθηκε στο νοσοκομείο για να βρίσκεται κοντά στον Χέρμαν.[3] Σε ένα γράμμα προς τη μητέρα της στις 20 Νοεμβρίου 1923 με ενθουσιασμό γράφει: «Οι μέθοδοι του Χίτλερ μέχρι στιγμής βασίστηκαν στην αξιοπρέπεια και στον ιπποτισμό. Γι’ αυτό έχει τύχει τόσο μεγάλης αγάπης και θαυμασμού και έχει μαζί του όλο τον λαό. … Ο  Χίτλερ είναι ήρεμος, τώρα πια είναι γεμάτος ζωή και πίστη, έπειτα από τις πρώτες ημέρες που ήταν απαθής και αρνιόταν να φάει…»[4] Παρά την φτώχεια που βασάνιζε το ζεύγος Γκαίρινγκ, η Καρίν γράφει στη μητέρα της στις 20 Φεβρουαρίου του 1924 «χίλιες φορές να πεθάνω από πείνα παρά να υπηρετήσω Εβραίο».  Στις 5 Απριλίου  η Καρίν επισκέπτεται τον Χίτλερ στην φυλακή. Αυτός εκεί της αφιέρωσε μια φωτογραφία του και αργότερα της έδωσε σημαντικές οδηγίες για να τις μεταφέρει στον σύζυγο της στο Ίνσμπρουκ: Έπρεπε να έρθει αμέσως σε επικοινωνία με τον Μπενίτο Μουσολίνι. [5]
Συνέχεια εδώ

RV

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΡΙΘΗΚΕ Ο ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ



- Υπάρχουν (μερικοί) δικαστές εις την Ελλάδα-

  Σύμφωνα με νεώτερες πληροφορίες, ο πρόεδρος του Μονομελούς Πλημ/κείου Ρεθύμνου, που αθώωσε τον Γερμανό ιστορικό Ρίχτερ, ο οποίος κατηγορείτο για άρνηση εγκλημάτων του ναζισμού (βλέπε εδώ), έκρινε αντισυνταγματικό το σχετικό άρθρο του αντιρατσιστικού νόμου και αρνήθηκε να το εφαρμόσει. Δηλαδή, ο Πρόεδρος δεν μπήκε καν στην ουσία της υπόθεσης και στον έλεγχο των επιστημονικών πορισμάτων του Ρίχτερ, αλλά έκρινε το άρθρο 2 του ν. 4285/2014 (το οποίο αντικατέστησε το άρθρο 2 του ν. 729/1979) "αντίθετο με το Σύνταγμα και το ευρωπαϊκό δίκαιο" και ως εκ τούτου ανίσχυρο και ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί.


  Μόνο συγχαρητήρια μπορεί να δώσει κανείς στον Πρόεδρο του Δικαστηρίου, διότι μπορεί μεν να εξετέλεσε το καθήκον του, αλλά το έπραξε υπό δύσκολες και πιεστικές συνθήκες (όπως και ο Εισαγγελέας της έδρας, ο οποίος πρότεινε απαλλαγή του Ρίχτερ αλλά με άλλη αιτιολογία) επιδεικνύοντας ανεξαρτησία πνεύματος και θάρρος.
Συνέχεια εδώ

RV

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016

ΑΘΩΩΘΗΚΕ Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΡΙΧΤΕΡ



-ήταν το πρώτο θύμα του αντιρατσιστικού νόμου-


   Αθώος κηρύχθηκε πριν από λίγο από το Μονομελές Πλημ/κείο Ρεθύμνου ο ιστορικός και καθηγητής Ρίχτερ, ο οποίος είχε διωχθεί με βάση τις διατάξεις του αντιρατσιστικού νόμου για ισχυρισμούς του και επιστημονικές διαπιστώσεις του, που περιέχονται στο βιβλίο του "Η μάχη της Κρήτης". Η διαδικασία άρχισε στις 25 Νοεμβρίου του 2015 και έληξε σήμερα με την αθώωσή του.

    Την ποινική δίωξη είχε ασκήσει ο Εισαγγελέας Ρεθύμνου Πατεράκης κατόπιν μηνυτήριας αναφοράς διαφόρων Κρητικών μεταξύ των οποίων ο Μανούσος Παραγιουδάκης, ο οποίος υπήρξε αρχηγός ΓΕΕΘΑ και πιο πριν είχε διατελέσει αρχηγός ΓΕΣ και ,γενικώς, υπήρξε ανώτατος αξιωματικός επί σειρά ετών. Αφού, λοιπόν, ασχολήθηκε επί μακρόν με την τιμή του τακτικού στρατού της Ελλάδας, αποφάσισε να ασχοληθεί και με την τιμή των διαφόρων ατάκτων ομάδων Κρητών. Η κατηγορία ήταν ότι ο Ρίχτερ αρνήθηκε τα "εγκλήματα πολέμου του ναζισμού κατά του κρητικού λαού" και ότι η άρνηση αυτή είχε εξυβριστικό χαρακτήρα. Κι αυτό γιατί στο βιβλίο του, ο Ρίχτερ αναφέρθηκε στις πρακτικές των Κρητών, χαρακτηρίζοντάς τες βάρβαρες.

    Σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό 9.84 στις 15 Δεκεμβρίου 2015 ο Ρίχτερ είπε σχετικά με τη δίωξή του μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα:

"Δεν κάνουμε μυθολογία, αλλά μεταφέρουμε την ιστορική αλήθεια [...]
Συνέχεια εδώ

RV

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ


Alice Kaplan

    Τις τελευταίες ημέρες λόγω της επετείου του θανάτου του Ρομπέρ Μπραζιγιάκ στις 6 Φεβρουαρίου, δημοσιεύθηκε σε ακροδεξιό αντιεθνικοσοσιαλιστικό site μία φαινομενικά εγκωμιαστική αναφορά στον μεγάλο συγγραφέα και ήρωα της Ιδέας, η οποία στην πραγματικότητα ήταν συκοφαντική. Η αναφορά αυτή βασίζεται εξ ολοκλήρου σε ένα υπερπροβεβλημένο παγκοσμίως βιβλίο σχετικά με τον Μπραζιγιάκ, το βιβλίο της Άλις Κάπλαν «O άνθρωπος του εχθρού». Για το βιβλίο αυτό είναι σκόπιμο να πούμε κάποια πράγματα, μιας και το παραπάνω ακροδεξιό site επισκέπτονται και νέοι άνθρωποι που είναι ακόμη αγνοί και ανυποψίαστοι και θέλουν να ενημερωθούν.

    Το βιβλίο αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει πηγή ενημέρωσης για τον Μπραζιγιάκ. Ας ξεκινήσουμε με τη συγγραφέα. Είναι εβραία, κάτι που αναγράφεται και στο βιογραφικό της στο Amazon και αλλού.

     Όπως αναφέρει στην αρχή του βιβλίου της, το έγραψε γιατί τα βιβλία που κυκλοφορούσαν μέχρι να εκδοθεί το δικό της «ενίσχυαν τον μύθο του Μπραζιγιάκ» και «τον έκαναν ήρωα των αρνητών του Ολοκαυτώματος». Αλλά το πιο βασικό της κίνητρο το αναφέρει στο τέλος του προλόγου της: «…Πολλοί άνθρωποι με ρώτησαν ποιο ήταν το κίνητρό μου; Στο μυαλό μου ερχόταν συνεχώς μια εικόνα από τα παιδικά μου χρόνια. Το 1963, όταν ήμουν οκτώ ετών, άνοιξα το κάτω συρτάρι του γραφείου του πατέρα μου και βρήκα ένα γκρίζο χαρτόκουτο γεμάτο με ασπρόμαυρες φωτογραφίες, τραβηγμένες σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είχαν χρησιμοποιηθεί ως αποδεικτικά στοιχεία στις δίκες για εγκλήματα πολέμου που διεξήχθησαν στη Νυρεμβέργη· σε αυτές ο πατέρας μου είχε υπηρετήσει ως εισαγγελέας το 1945. Δεν είχε περάσει ούτε ένας χρόνος από τον θάνατό του, όταν άνοιξα εκείνο το συρτάρι. Από τη μέρα εκείνη σκέφτομαι συχνά τις φωτογραφίες εκείνες και τι αντιπροσωπεύουν. Καθώς ακολουθούσα την πορεία του Ρομπέρ Μπραζιγιάκ, ενός συγγραφέα που πίστευε ότι ο ναζισμός ήταν ποίηση, ένιωσα ακόμη πιο έντονα σοκαρισμένη από τις ίδιες φωτογραφίες».

    Αυτά ήταν τα κίνητρα της Κάπλαν για να γράψει αυτό το βιβλίο και κατόπιν αυτών οποιοσδήποτε μπορεί να εκτιμήσει την αντικειμενικότητα του βιβλίου. Και επειδή το εν λόγω ακροδεξιό αντιεθνικοσοσιαλιστικό site αναπαράγει μια συκοφαντία που περιέχεται στο βιβλίο, ότι δηλαδή ο εθνικοσοσιαλισμός του Μπραζιγιάκ οφειλόταν σε «λανθάνουσες», «καταπιεσμένες» ομοφυλοφιλικές τάσεις (αυτού του είδους η συκοφαντία είναι πολύ αρεστή στους εβραίους, όπως είναι γνωστό) και ότι δήθεν στη δίκη ο εισαγγελέας Ρεμπούλ τον κατηγόρησε γι’ αυτό, να πούμε ότι: η Κάπλαν δεν αφήνει υπονοούμενα μόνο για λανθάνουσα ομοφυλοφιλία αλλά και για λανθάνουσες αιμομικτικές διαθέσεις προς την αδελφή του και για λανθάνουσες δεν ξέρουμε πώς να τις χαρακτηρίσουμε ανάλογες διαθέσεις προς τον γαμπρό του, τον Μωρίς Μπαρντές (ο οποίος ήταν φίλος του Μπραζιγιάκ από το σχολείο) και για περίεργη σχέση των τριών! Ούτε σε ταινία του Γούντι Άλλεν δεν τα βλέπεις αυτά.  Αυτά, μόνο αρρωστημένος εγκέφαλος μπορεί να τα συλλάβει και ακροδεξιά αντιεθνικοσοσιαλιστικά site να τα αναπαραγάγουν. Φυσικά, όλα αυτά δημοσιεύθηκαν, όταν είχαν πεθάνει όλοι αυτοί που συκοφαντούνται. Ο Μπαρντές πέθανε το 1998, το βιβλίο εξεδόθη το 2000. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Ακόμη, η Κάπλαν αναφέρει ως δήθεν αποδεικτικό των λανθανουσών ομοφυλοφιλικών του τάσεων το ότι ο Μπραζιγιάκ στενοχωρήθηκε που ένας φίλος του Γερμανός σκοτώθηκε στο Ανατολικό Μέτωπο! Μετά από αυτά, όποιος έχει τραγουδήσει το «ich hatte einen Kameraden» είναι ή ήταν κίναιδος! 

    Για την ιστορία, να πούμε ότι το βιβλίο της Κάπλαν εις ό,τι αφορά τη βιογραφία και τις λεπτομέρειες της δίκης του Μπραζιγιάκ βασίζεται πολύ σε ένα βιβλίο τού δικηγόρου του Ζακ Ιζορνί και σε ένα του φίλου του Φρανσουά Μπρινιώ και το μόνο καινούργιο «στοιχείο» είναι οι συκοφαντίες της. Για την ιστορία, επίσης, να πούμε ότι οι αντίπαλοι του Μπραζιγιάκ επεχείρησαν όλα αυτά τα χρόνια να αποδυναμώσουν τη δύναμη και την απήχηση που μπορεί να είχε το ηρωικό του παράδειγμα, αφενός μεν με τη συνωμοσία της σιωπής αφετέρου δε με συκοφαντίες. Ως προς την ερωτική του ζωή, εκτός της Κάπλαν, άλλοι συγγραφείς ισχυρίζονται ψευδώς ότι «τα είχε» με παντρεμένη και μάνα έξι παιδιών που ήταν και γυναίκα φίλου του!!!

    Ο ίδιος ο Μπραζιγιάκ ήταν πάντα πολύ ευγενής ώστε να βγάζει στη φορά την ερωτική του ζωή, παρ’ όλα αυτά πλέον έχουν έρθει στο φως επιστολές από τις οποίες αποδεικνύεται ότι αγαπούσε τις γυναίκες. Και υπάρχουν και σχετικές αναφορές φίλων του. Περισσότερες λεπτομέρειες είναι όχι απλώς περιττές αλλά και προσβολή στη μνήμη του.

     Στη, δε, δίκη, ο Ρεμπούλ κατηγόρησε τον Μπραζιγιάκ για φιλογερμανική προπαγάνδα, αντισημιτισμό και αντικομμουνισμό και όχι βέβαια για «λανθάνουσες ομοφυλοφιλικές τάσεις που βρήκαν διέξοδο στον εθνικοσοσιαλισμό», όπως αφήνει να εννοηθεί το ακροδεξιό site. Οι, δε, ένορκοι ήταν κομμουνιστές και τον καταδίκασαν, διότι τα άρθρα του θεωρήθηκαν «πιο επικίνδυνα από ένα τάγμα της Βέρμαχτ», διότι είχε ζητήσει την εκτέλεση κάποιων εβραίων πολιτικών και, ίσως, πάνω απ’ όλα για την περίφημη φράση του «πρέπει να διαχωριστούμε από τους εβραίους στο σύνολό τους και να μην κρατήσουμε ούτε τους μικρούς»!  Πρωταγωνιστής, δε, σε αυτή τη δίκη δεν ήταν κανένας άλλος παρά ο Μπραζιγιάκ, ο οποίος επί τρεις ώρες απαντούσε με θάρρος, προκαλώντας τον θαυμασμό ακόμη και των εχθρών του για τη γενναιότητά του, ανέλαβε την ευθύνη για ό,τι είχε πει, είχε γράψει, είχε πράξει, και δήλωσε ότι δεν μετανιώνει για τίποτε. Είναι άξιον αναφοράς αυτό που την επομένη έγραψε στην εφημερίδα Combat ο δημοσιογράφος Αλεξάντρ Αστρύκ (Alexandre Astruc): «Για πρώτη φορά στην αίθουσα του δικαστηρίου επικράτησε ατμόσφαιρα αξιοπρέπειας, ο Μπραζιγιάκ παρέμεινε περήφανος, ούτε για μια στιγμή δεν φάνηκε να τρέμει, δεν προσπάθησε να συγκινήσει τους δικαστές και ανέλαβε την ευθύνη για όλα».

    Δυστυχώς, όποιος διαβάσει το άρθρο στο ακροδεξιό site και δεν γνωρίζει ήδη για τον Μπραζιγιάκ, θα σχηματίσει την εντύπωση ότι η Κάπλαν είναι Η αντικειμενική και αξιόπιστη, και ακόμη χειρότερα θα του δημιουργηθούν υπόνοιες για «λανθάνουσες τάσεις» του Μπραζιγιάκ. Και έτσι θα χάσει την ευκαιρία να γνωρίσει το μεγαλείο και την ανδρεία του μεγαλύτερου λογοτέχνη της Γαλλίας στην εποχή του, θα χάσει την ευκαιρία να νιώσει τιμή και υπερηφάνεια που ο Μπραζιγιάκ ήταν εθνικοσοσιαλιστής και θα χάσει την ευκαιρία να αποκτήσει ένα αληθινό ηρωικό πρότυπο. Θα μείνει στα ψέματα. 

    Βέβαια, η στάση της Κάπλαν είναι κατανοητή: εβραία, με πατέρα εισαγγελέα σε δίκες της Νυρεμβέργης το 1945, και με τις φωτογραφίες από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως να της στοιχειώνουν τη ζωή… Και μιας και ο Μπραζιγιάκ εκτός από πολύ ταλαντούχος ήταν και νεκρός, το πράγμα ήταν εύκολο… Αλλά το ακροδεξιό site, γιατί; Γιατί… οι συγκρίσεις είναι δύσκολες. Όταν στον Μπραζιγιάκ κατά την ανάκριση, διάβαζαν αποσπάσματα από τα άρθρα του, αναρωτήθηκε για ποιο λόγο το έκαναν. «Υπήρχε περίπτωση να τα αρνηθώ;» Δυστυχώς, για κάποιους η αποδοχή παλαιότερων άρθρων τους δεν είναι αυτονόητη και η άρνηση των ιδεών τους έχει καταντήσει κοινοτοπία. Όταν φθάνουν, δε, στο σημείο να συκοφαντούν κάποιον σαν τον Ρομπέρ Μπραζιγιάκ, πραγματικά, τι μπορούν να περιμένουν αυτοί που είναι γύρω τους; 

Ristorante Verona