Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα George Lincoln Rockwell. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα George Lincoln Rockwell. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017

ΟΙ ΧΟΜΠΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ



George Lincoln Rockwell (9.3.1918 – 25.8.1967)

Διαχρονικής αξίας λόγια του Ρόκγουελ για τους ακροδεξιούς στο βιβλίο του White Power:

    “Εκείνον τον καιρό, [το 1955] είχα κάμποσες ευκαιρίες να εξετάσω τη δράση της ακροδεξιάς –των συντηρητικών, δηλαδή– και, έχοντας πλήρη άγνοια περί του πώς έχει πραγματικά η κατάσταση, είχα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το μόνο που χρειαζόταν για να πετύχουν ήταν το να τους ‘ενώσει’ κανείς σε έναν σχηματισμό με επιχειρησιακό ΣΧΕΔΙΟ […]
Λογάριαζα, όμως, χωρίς να γνωρίζω το ποιόν του ανθρώπινου δυναμικού της ακροδεξιάς  […] έμελλε να μάθω από πικρή εμπειρία πως το 90% του ανθρώπινου υλικού της ακροδεξιάς αποτελείται από δειλούς, βλάκες, πρεζάκια, τρελούς, άτομα με παρωπίδες, πολυλογάδες, παθολογικούς τσιγκούνηδες και –το χειρότερο απ’ όλα‒ χομπίστες· άτομα που αντλούν μια διεστραμμένη, μαζοχιστική ικανοποίηση από το να συζητάνε συνεχώς μεταξύ τους πόσο μας βιάζουν όλους οι ‘σσσς–ξέρετε ποιοι’, αλλά τα οποία σε καμία απολύτως περίπτωση δεν θα διανοούνταν να ρισκάρουν τα δύο αμάξια τους, τα εξοχικά τους ή τις δουλίτσες τους προκειμένου να ΚΑΝΟΥΝ κάτι γι’ αυτό.
[…] Έμαθα επίσης να ξεχωρίζω αυτούς που εγώ και η γυναίκα μου αποκαλούσαμε ‘αμετανόητους’ […] Αυτοί ήταν οι αιώνιοι ‘πατριώτες’, θαμώνες όλων των συναντήσεων, ακούραστοι ομιλητές και πολυλογάδες, οι ξερόλες, καθώς επίσης και οι εμετικοί χομπίστες που εκτόνωναν τον καταπιεσμένο ‘πατριωτισμό’ τους κάπου μια φορά την εβδομάδα στη μαζοχιστική ικανοποίηση που φαινόταν να αντλούν από το να καταπιάνονται με τις τελευταίες φρικαλεότητες των Εβραίων. Αυτοί οι άνθρωποι έδειχναν ότι ‘πολεμούσαν’ τους Εβραίους μια ζωή –χρόνια και χρόνια. Η στάνταρ αντίδρασή τους απέναντι σε κάθε τι που δεν είχαν σκεφτεί οι ίδιοι –κάποιο καινούργιο σχέδιο μυστικής επίθεσης εναντίον των Εβραίων– ήταν, ‘εγώ τα έκανα αυτά προτού γεννηθείς εσύ’, και με αυτό υποτίθεται πως ‘τάπωναν’ τον θρασύ ‘καινοτόμο’.
Λες και, άνθρωποι που επί σαράντα και πενήντα χρόνια πολεμούσαν τόσο παταγωδώς αποτυχημένα, είχαν δικαίωμα να πουν έστω την παραμικρή κουβέντα!
[…] Καθένας, μόλις πρωτοανακαλύπτει το τι συμβαίνει, δικαιούται μια περίοδο χάριτος όπου μπορεί να πιστεύει αυτές τις παιδιάστικες αυταπάτες […] Όποιος ξοδεύει τριάντα ή σαράντα χρόνια, παριστάνοντας πως φαντάζεται ότι υπάρχει μια τέτοια εύκολη λύση, την ώρα που η χώρα και η φυλή μας έχουν πάρει την κατρακύλα, δεν είναι ονειροπόλος –ούτε αφελής. Είναι δειλός!
Οι συντηρητικοί είναι οι πρωταθλητές κόσμου στον στρουθοκαμηλισμό, μουρμουρίζοντας μεταξύ τους ‘μυστικά’ κάτω από την άμμο, ενώ οι τουρλωτοί πισινοί τους κάνουν σινιάλο στους Εβραίους να τους ρίχνουν κλωτσιές για να περνάνε την ώρα τους. Οι συντηρητικοί δεν κοροϊδεύουν κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό τους.
[…] Οι Εβραίοι το γνωρίζουν, γι’ αυτό και επιτρέπουν σε εκατοντάδες τέτοιες ανώδυνες ακροδεξιές οργανώσεις να φλυαρούν ακατάπαυστα […]
Δεν γίνεται να δεις ενωμένες αυτές τις μυριάδες ‘οργανώσεις’ φωνακλάδων και επιστολογράφων –όπως διαπίστωσα ο ίδιος και όπως γνωρίζουν καλά όλοι οι έμπειροι ‘πατριώτες’. Ακόμα και αν γινόταν, ενωμένοι θα ήταν χειρότερα απ’ ό,τι φωνασκούν μεμονωμένα. Όπως το θέτει εξαιρετικά ο Αδόλφος Χίτλερ, ‘οκτώ ανάπηροι που περπατούν χέρι με χέρι δεν κάνουν έναν μονομάχο.’
Αυτοί οι αδύναμοι ακροδεξιοί ηγέτες, που επί σαράντα ή πενήντα χρόνια επινοούν ένα εκατομμύριο κόλπα για να αποφύγουν την ανέλπιδα, επικίνδυνη μάχη που είναι το τίμημα κάθε νίκης, πλησιάζουν στο τέλος της διαδρομής τους. Δεν μπορούν πια να παριστάνουν πως μπορούμε να σωθούμε με τα γλυκανάλατα γιατροσόφια τους […]
Δεν είναι όμως μόνο οι παιδαριώδεις συντηρητικοί φοβητσιάρηδες που στέκονται εμπόδιο στον δρόμο μας και πρέπει να τους πετάξουμε στην άκρη αν θέλουμε ποτέ να κερδίσουμε.
Ακόμα πιο θανάσιμοι είναι οι Ιούδες, οι Κοσέρ Συντηρητικοί ‘ηγέτες’ που η άλλη πλευρά στέλνει στον δικό μας χώρο για να μας καθοδηγήσουν.
[…] Οι Εβραίοι έχουν φτιάξει ένα πάρκο, σαν και αυτά που έχουν τα μωρά, γι’ αυτούς τους ειλικρινείς μα κοντόφθαλμους εύπορους ακροδεξιούς, μες στο οποίο μπορούν να χτυπιούνται όσο θέλουν, χωρίς ποτέ να προκαλούν καμία βλάβη ...
Η ίδια η λέξη και η έννοια του ‘συντηρητισμού’ εξασφαλίζει πως τα θύματα αυτής της ψευδαίσθησης προσπαθούν απλώς να ‘συντηρήσουν’ πράγματα που ήδη έχουν ΧΑΘΕΙ (όπως το Σύνταγμα κ.λπ.) και είναι έτσι καταδικασμένα σε μία θλιβερή, υποχωρητική, ΑΜΥΝΤΙΚΗ δράση. Μοιάζουν εν πολλοίς με τους ασπρομάλληδες, από καιρό απόμαχους του Ιππικού, που φλυαρούν και ονειρεύονται την αναβίωση του αγαπημένου τους ιππικού, χρόνια αφότου τα τεθωρακισμένα και οι πύραυλοι έχουν πετάξει και το τελευταίο άλογο έξω από τα πεδία μάχης.
[…] Οι Εβραίοι χαρίζουν μια σχετική ασφάλεια στους πατριώτες εκείνους που δέχονται πειθήνια να παραμείνουν εντός του επίσημου εβραϊκού πάρκου. Και τα όρια αυτού του πάρκου είναι το να αποφεύγεις να αναφερθείς σε δύο πράγματα: στη ΦΥΛΗ και στους ΕΒΡΑΙΟΥΣ.
[…] Οι κακόμοιροι φοβισμένοι τρόφιμοι αυτού του εβραϊκού ‘συντηρητικού’ πάρκου τρέμουν τόσο πολύ στην ιδέα ότι μπορεί οι Εβραίοι να νομίσουν πως σκέφτονται να ξεφύγουν ακόμα και ένα χιλιοστό έξω από το πάρκο, ώστε σπεύδουν σε κάθε ευκαιρία να διαβεβαιώσουν τους Εβραίους για την πειθήνια υποταγή τους, με ατέρμονες επιθέσεις εναντίον των Εθνικοσοσιαλιστών.
    […] Η παράνοια των Συντηρητικών όμως δεν τελειώνει εδώ.
Οι Εβραίοι σήμερα έχουν κάνει τους Συντηρητικούς στην Αμερική να επαναλαμβάνουν συνεχώς εν χορώ, σαν παπαγαλάκια, πως ‘ο Κομμουνισμός και ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι το ίδιο πράγμα’! (Με αυτό το επιχείρημα οι Συντηρητικοί ‘πείθουν’ τους Εβραίους και τους Κόκκινους τρομοκράτες πως είναι εξίσου αντιναζιστές, όσο και αντικομμουνιστές!)
Με κάτι τέτοια, οι Εβραίοι πρέπει να έχουν πέσει στο πάτωμα και να κρατάνε την κοιλιά τους, μην τους φύγει κάνα συκώτι από τα γέλια».

    Τέλος, ο Ρόκγουελ, όταν κάποτε ρωτήθηκε ποια η διαφορά μεταξύ ενός Εθνικοσοσιαλιστή και ενός ακροδεξιού, απάντησε: «Ο Εθνικοσοσιαλιστής θέλει να σώσει τη φυλή του, ο ακροδεξιός θέλει να σώσει τα λεφτά του».


Ristorante Verona

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ από τη Θούλη: George Lincoln Rockwell – Πάπιες και κότες




Συγγραφέας: George Lincoln Rockwell
Εκδόσεις: Θούλη
Μετάφραση: Ευάγγελος Ανδρούλης
Εικονογράφηση: Άννα Μαλτέζου
Επιμέλεια: Αθηνά Μάρκου
Σελίδες: 83
Έτος έκδοσης: 2016
ISBN: 978-618-81705-7-5



Μια ιστορία για το πώς η ανοχή και η φιλευσπλαχνία του αθώου και αφελούς γηγενούς μπορεί να τον οδηγήσει στη σκλαβιά.

Μια αλληγορία για το πώς ο «αναξιοπαθών ξένος», ο «δύστυχος φιλοξενούμενος», ο «διασκορπισμένος» γίνεται κυρίαρχος και κατακτητής.

Ένα παραμύθι που η αλήθειά του χάνεται στα βάθη του χρόνου…

Ένα παραμύθι επίκαιρο που δεν παλιώνει ποτέ…

Από τον Τζωρτζ Λίνκολν Ρόκγουελ



RV

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2016

Η επανάσταση στην Αμερική




«Η επανάστασή μας δεν είναι υλιστική –είναι μια δραστική πνευματική αλλαγή στον τρόπο που σκέφτεται και αισθάνεται ο λαός μας.
Είναι η εξάλειψη του εγωιστικού και άπληστου, στείρου ατομισμού, είτε αυτός αποκαλείται φιλελευθερισμός, συντηρητισμός ή δημοκρατία, και η αποκατάσταση στις καρδιές των Δυτικών Λευκών του βαθύτερου αισθήματος αγάπης προς τη φυλή μας. Η αγάπη για την ομάδα στην οποία ανήκει κάποιος εκφράζεται με τη θέλησή του να θυσιαστεί και να προσφέρει στην οικογένειά του –και στη φυλή του, τη μεγαλύτερη, δηλαδή, οικογένειά του.[...]

[...] O μέσος Αμερικανός αγρότης και εργάτης έχει ακόμα μέσα του τα αγνά και υγιή φυλετικά ένστικτα των προγόνων μας.

Ξέρω καλά πως πολλοί Ευρωπαίοι εξανίστανται θυελλωδώς στη σκέψη ότι οι ‘Αμερικανοί’ είναι ποτέ δυνατόν να επανιδρύσουν τον Δυτικό πολιτισμό. Και δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς γι’ αυτό. Οι ‘Αμερικανοί’ που γνωρίζει η Ευρώπη σήμερα είναι, ως επί το πλείστον, ΕΒΡΑΙΟΙ. Η ‘αμερικανική’ εξωτερική πολιτική που γνωρίζουν, και η οποία έχει καταστρέψει τις χώρες τους, έχει κατακρεουργήσει τον πληθυσμό τους και έχει παραδώσει τη μισή Ευρώπη στον Κομμουνισμό –και η οποία σήμερα εξακολουθεί να παρέχει απλόχερη βοήθεια στους εχθρούς της Λευκής φυλής, την ίδια ώρα που τσακίζει τους φίλους της –ήταν και είναι σχεδιασμένη και υποκινούμενη από Εβραίους.

Με λίγα λόγια, οι Ευρωπαίοι έχουν δει την Αμερική μόνο μέσα από το εβραϊκό πρίσμα –γνωρίζουν ‘Αμερικανούς’ που δεν είναι καθόλου Αμερικανοί στην πραγματικότητα αλλά Εβραίοι.

Αδέρφια μου, Λευκοί της Ευρώπης, πιστέψτε με όταν σας λέω πως η Αμερική βρίθει άξιων και γενναίων ανθρώπων –ανθρώπων που έχουν το ίδιο αίμα με εσάς και που θα δοξάσουν τη φυλή μας, όταν δουν επιτέλους την επιτακτική ανάγκη να σηκώσουν τα μανίκια για να δώσουν την τελειωτική μάχη.»

 

Απόσπασμα από το βιβλίο του George Lincoln Rockwell: White Power

Ristorante Verona

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

White Power




Συγγραφέας: George Lincoln Rockwell
Εκδοτικός οίκος: Edelweiss
Μετάφραση: Μανώλης Στρατάκης
Σημειώσεις: Μανώλης Στρατάκης
Σελίδες: 504
Μέγεθος: 17 x 23 εκ.
ISBN: 978-618-80149-3-0

Το White Power είναι ένα μνημειώδες έργο, το magnum opus του Τζορτζ Λίνκολν Ρόκγουελ (1918-1967), αρχηγού του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος Αμερικής. Ο τίτλος του, άλλωστε, τον οποίον εμπνεύστηκε ο ίδιος ο συγγραφέας, χρησιμοποιήθηκε, έκτοτε, από τους οπαδούς της υπεροχής της Λευκής Φυλής, ιδίως στις ΗΠΑ, για να χαρακτηρίσει τη σχετική ιδεολογία και το Κίνημα. 

Πρόκειται για ένα έργο ακραίο και σοκαριστικό, συγχρόνως όμως απόλυτα ρεαλιστικό, αποκαλυπτικό και συγκλονιστικό. Ο Ρόκγουελ εκφράζει τη δική του αλήθεια σχετικά με την παρακμή της Αμερικής και τις αιτίες αυτής, τους «αθεάτους υπεύθυνους» γι’ αυτήν, τον Β΄Ππ, τη σκοπιμότητα της διάδοσης και επιβολής της «ανεκτικότητας», του «πολυπολιτισμού», του «αντιρατσισμού». Και βέβαια, αναφέρει τη δική του λύση για τα προβλήματα που αναλύει. Το ύφος του βιβλίου είναι προσωπικό, ζωντανό και γλαφυρό και διατηρεί το ενδιαφέρον τού αναγνώστη αμείωτο μέχρι την τελευταία σελίδα.

Το WHITEPOWER είναι ένα ιστορικό, βαθιά πολιτικό, εξαιρετικά ενδιαφέρον έργο για όποιον ενδιαφέρεται για την ιστορία και την πολιτική.


RV

Τρίτη 26 Απριλίου 2016

Φόρος τιμής στον διοικητή Τζόρτζ Λίνκολν Ρόκγουελ




Στο παρακάτω βίντεο ο Ρόκγουελ εξηγεί τις βασικές θέσεις του ιδίου και του κόμματός του αλλά και τη «φιλοσοφία» πίσω από αυτές τις θέσεις. Το βίντεο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, διότι αποκαλύπτει τα ψέμματα της προπαγάνδας κατά του Ρόκγουελ ειδικά και κατά του Εθνικοσοσιαλισμού γενικότερα. Ειδικά ως προς το ζήτημα του φυλετισμού, είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ρόκγουελ όχι απλώς πουθενά δεν αναφέρεται ή υπονοεί βία κατά των άλλων φυλών, αλλά, αντιθέτως, υποστηρίζει το δικαίωμα όλων των φυλών να υπάρχουν, όπως έχουν πλαστεί, να διατηρηθούν δηλαδή, και, ακόμη, να είναι υπερήφανες γι’ αυτό που είναι. Κάτι, που όπως επισημαίνει, εξυπακούεται για όλες πλην της Λευκής Φυλής!  Άρα, ο φυλετισμός είναι σαφώς το δικαίωμα στη διαφορετικότητα.
Επίσης, χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές του Ρόκγουελ στην ταπεινότητα που αισθανόταν μπροστά στο μεγαλείο και στη δύναμη της φύσης, αλλά και στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος, η αντίθεσή του στον εγωισμό και στον εγωκεντρισμό, καθώς και η θεώρηση της αυτοθυσίας ως δύναμης δημιουργίας πολιτισμού.