Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΤΙΣτράσσερ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΤΙΣτράσσερ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Το ξεσκέπασμα ενός αντιχιτλερικού κυκλώματος





Το άρθρο που διαβάζεις γράφτηκε με σκοπό το ξεσκέπασμα των εν Ελλάδι υποτακτικών του Εχθρού, των ψυχικά τιποτένιων συνεργατών του, των Εχθρών του Τριπτύχου: Ηγέτης (Αδόλφος Χίτλερ), Σύμβολο (Σβάστικα) και Ιδέα (Εθνικοσοσιαλισμό).

Αφορά το ζήτημα της διαχρονικής συνεργασίας των προδοτών και των δούλων που είναι ταγμένοι στις υπηρεσίες του Εχθρού, και τη νοσηρή ύπαρξη και τους σκοπούς των εντόπιων νοσηρών μπαγλαμάδων, αυτών που πολεμούν λυσσαλέα και συνειδητά, έμμισθα ή μη, στο πλευρό των Εχθρών, το Τρίπτυχο Ηγέτης-Σύμβολο-Ιδέα.

Τα δημιουργήματα (ουσιαστικά ραδιουργίες ιουδαϊκής προελεύσεως) του Εχθρού ονομάζονται:


- "Αριστερός" εθνικοσοσιαλισμός (ουδέν σχόλιον),
- Στρασσερισμός (αδερφοί Στράσσερ, συνεργάτες των Ιουδαίων κατά του Χίτλερ),
- Τρίτη Θέση (διάφοροι συγχυσμένοι, μεταξύ των οποίων ένας έμμισθος της MI6 ο R.F.),
- Τέταρτη Θέση (του κατά δήλωσίν του Αντιφασίστα και Αντιναζί Ντούγκιν, του οποίου ο πατέρας ήταν στην KGB, και ο ίδιος φίλος των Ιουδαίων, φίλος του Αντίφα Πούτιν, φίλος του Σύριζα, κτλ.),
- Εθνικομπολσεβικισμός (...πάλι Ντούγκιν και ένας άλλος ...Ρώσος),
- Εθνικοαναρχισμός (Σάουθγκέιτ, ανοιχτά συνοδοιπόρος ΙΟΥΔΑΙΩΝ ραββίνων, Αντιφασιστών και ''Οικολόγων", αντίφα ή μη, Αναρχικών),

και λοιπές παπάτζες που διαφεύγουν της μνήμης μας,

…έχουν ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΟΧΟ: τον μέχρις εσχάτων πόλεμο ενάντια στον ΑΔΟΛΦΟ ΧΙΤΛΕΡ και ταυτοχρόνως ενάντια στο Ιερό Τρίπτυχο.
Συνέχεια εδώ

RV


Κυριακή 29 Μαΐου 2016

Στρασσερισμός= Εθνικομπολσεβικισμός= Εβραϊκός μπολσεβικισμός




Ο στρασσερισμός αναφέρεται σε ένα «επαναστατικό εθνικιστικό» πολιτικό κίνημα, το οποίο αποσχίστηκε από το NSDAP και πήρε το όνομά του από τους αδερφούς Στράσσερ, τον Όττο και τον Γκρέγκορ. Μετά τη διαγραφή του από το NSDAP το 1930, ο Όττο ίδρυσε το «Μαύρο Μέτωπο», γνωστό και ως KGRNS (Kampfgemeinschaft Revolutionärer Nationalsozialisten) με έδρα το Βερολίνο. Ο στρασσερισμός αποτελεί μία ενεργή θέση στην υπηρεσία του Εβραϊσμού. Στοιχεία που πρόσκεινταν στον στρασσερισμό εκτελέστηκαν κατά την  ανταρσία του Ρεμ το 1934, που είναι γνωστή και ως Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, συμπεριλαμβανομένου και του Γκρέγκορ.
Οι θέσεις του στρασσερισμού ήταν πολύ κοντά στον εβραϊκό μαρξισμό. Αυτό παρατηρείται ιδιαίτερα στο ζήτημα της ατομικής περιουσίας, στις κρατικοποιήσεις και στην επίσημη θέση περί του εβραϊκού ζητήματος. Προκειμένου να κρύψει την εβραϊκή καταγωγή του, ο Μαρξ έγραψε το βιβλίο Περί του Εβραϊκού ζητήματος. Σε αυτό το βιβλίο κριτικάρει τον εβραϊκό τρόπο ζωής, αλλά αρνείται το γεγονός ότι αυτός προκύπτει από το αίμα και υποστηρίζει ότι οι Εβραίοι οι οποίοι δεν προβάλλουν τον εβραϊκό τρόπο ζωής, είναι καλοί Εβραίοι και μπορούν να ηγηθούν του αγώνα για το «σπουδαίο αύριο», και για τη νίκη του κομμουνισμού. 

Οι στρασσεριστές έχουν την ίδια άποψη για το εβραϊκό ζήτημα, μάλιστα επιτέθηκαν ανοιχτά στον Χίτλερ για την «ανηλεή και απάνθρωπη αντισημιτική πολιτική του εκστρατεία» και, όπως ο Λένιν στη Ρωσία, μάχονταν για τα δικαιώματα των Εβραίων στη Γερμανία.
Συνέχεια εδώ

RV

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Το εβραϊκό σύμβολο των εθνικομπολσεβίκων


Οι πραγματικές καταβολές του μπολσεβίκικου συμβόλου "Ξίφος και Σφυρί" που καμία σχέση ποτέ δεν είχε με τον Εθνικοσοσιαλισμό.  Στα αριστερά κάτω απο την φωτογραφία του Rudolf Engelhofer στενού συνεργάτη των Εβραίων Liebknecht και Luxemburg, το σύμβολο της "Σοβιετικής Δημοκρατίας της Βαυαρίας". Η σύλληψη του Αδόλφου Χίτλερ ήταν απο τις πρώτες διαταγές του Engelhofer καθώς και η προσπάθεια αφοπλισμού με την απειλή τουφεκισμού όσων αντιδρούσαν στην προσπάθεια κατάληψης της εξουσίας από το ξενόφερτο προδοτικό κίνημα του. 



 

Τρισμέγιστος   

RV



Σάββατο 25 Ιουλίου 2015

Για την προδοσία του Στράσσερ


    

Για την προδοσία του Στράσσερ και τη συνεργασία-συνωμοσία του με τον καθεστωτικό δεξιό Σλάιχερ, βασική πηγή αποτελεί το ημερολόγιο του Γκαίμπελς (βλ. περισσότερα εδώ). Η αξιοπιστία της πηγής αυτής ως προς τα πραγματικά γεγονότα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Η υποκειμενική προσέγγιση στα πραγματικά γεγονότα (οι έντονες αντιδράσεις του Γκαίμπελς, εν προκειμένω) δεν μειώνουν την αξιοπιστία της καταγραφής των γεγονότων αυτών. Η σχέση του Στράσσερ με τον Σλάιχερ είναι το γεγονός εκείνο το οποίο καταγράφει ο Γκαίμπελς στο ημερολόγιό του. Αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί ψευδές, εκτός αν ο Γκαίμπελς το 1932 και ένα βήμα πριν από την ανάληψη της εξουσίας από τους Εθνικοσοσιαλιστές, θα καθόταν να γράψει ψέμματα για τον Στράσσερ… Επίσης, το γεγονός ότι εφημερίδες εβραϊκής ιδιοκτησίας αναφέρθηκαν θετικά στον Στράσσερ μετά την εκδίωξή του σημαίνει πολλά...

    Παρακάτω παραθέτουμε, αυτούσια, αποσπάσματα από διάφορα βιβλία σχετικά με την προδοσία του Στράσσερ. Κάποιοι από τους συγγραφείς είναι γνωστοί αντιχιτλερικοί, οι οποίοι δεν διστάζουν να αναπαραγάγουν ψεύδη για τον Χίτλερ. Δεν θα δίσταζαν να αναφερθούν κολακευτικά στον Στράσσερ, αν η προδοσία του δεν ήταν ένα γεγονός πασίγνωστο και πλήρως αποδεδειγμένο, ώστε η όποια αμφισβήτησή του θα τους εξέθετε και θα τους καθιστούσε απολύτως και ολοφάνερα αναξιόπιστους.



Βαϊμάρη, η ανάπηρη δημοκρατία 1918-1933, Heinrich A. Winkler, εκδ. Πόλις, 2013 

Σελ. 306: «Ο Σλάιχερ θεωρούσε ότι ελλείψει μιας συμφωνίας με το σύνολο του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, έστω και με τη μορφή μιας “ανακωχής”, δεν υπήρχε άλλη λύση από τη σύναψη συμφωνίας μόνο με εκείνη την τάση των Εθνικοσοσιαλιστών την οποία, όπως πίστευε, καθοδηγούσε ο Strasser. Σε περίπτωση που ο Strasser αποφάσιζε να κινηθεί μόνος του και οδηγούσε ένα σημαντικό μέρος των Εθνικοσοσιαλιστών στο κυβερνητικό στρατόπεδο, θα ανοίγονταν εντελώς νέες προοπτικές και η εσωτερική πολιτική θα άλλαζε…»

Σελ. 312: «Στις 9 Δεκεμβρίου η εφημερίδα Tägliche Rundschau (η οποία, όπως αναφέρεται στο ίδιο βιβλίο, στη σελίδα 305, από τον Αύγουστο του 1932 με χρηματοδότηση του Υπουργείου Άμυνας είχε περάσει στα χέρια του Κύκλου Tat  και του Hans Zehrer, και εθεωρείτο φερέφωνο του Σλάιχερ) δημοσίευσε μια ανακοίνωση που προκάλεσε αίσθηση: ο Gregor Strasser παραιτείτο από όλες τις κομματικές του θέσεις. Ο οργανωτικός υπεύθυνος  του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος, στον οποίο πριν από πέντε ημέρες ο Σλάιχερ είχε προτείνει τη θέση του Αντικαγκελαρίου, στην ουσία εναντιωνόταν στην άρνηση του Χίτλερ να στηρίξει με ψήφο ανοχής τον Σλάιχερ».

Σελ. 313: «“Η ανταρσία απέτυχε”, σημείωσε ο Γκαίμπελς στο ημερολόγιό του. “Ο  Strasser απομονώθηκε. Είναι νεκρός!” Ο Σλάιχερ είχε διαφορετική άποψη επί του θέματος και συνέχιζε να επενδύει στον Strasser».

Σελ. 320: «Ο Χίτλερ σε μια συνεδρίαση των γκαουλάιτερ, στις 16 Ιανουαρίου στη Βαϊμάρη, έκλεισε μια για πάντα τους λογαριασμούς του με τον πρώην οργανωτικό υπεύθυνο του κόμματος: ο Strasser δεν είχε πια κανέναν υποστηρικτή και η κυριαρχία του Χίτλερ στο εσωτερικό του κόμματος ήταν πλέον αδιαφιλονίκητη».



Εθνικοσοσιαλισμός - κίνημα, κόμμα κράτος, Κώστας Λαναράς, εκδόσεις Εντός, 2004

Σελ. 154: «Ο Schleicher επεδίωξε να προσελκύσει τον Gregor Strasser, με την ελπίδα ότι ο τελευταίος θα παρέσυρε μαζί του και ένα σοβαρό τμήμα της κοινοβουλευτικής δύναμης του NSDAP. Παρά τις ισχνές, οπωσδήποτε, πιθανότητες επιτυχίας, ο Hindenburg αποδέχτηκε το σχέδιο του Schleicher, διορίζοντάς τον στη θέση του Καγκελαρίου, στις 3 Δεκεμβρίου 1932. Ο Strasser με τη σειρά του, συμφώνησε με τις προτάσεις του Schleicher, για να σπεύσει, στη συνέχεια, να τις υποβάλει στον Χίτλερ, ο οποίος, ωστόσο, αρνήθηκε κατηγορηματικά».



Αδόλφος Χίτλερ και Εθνικοσοσιαλισμός, Νίκος Βεργίδης, Εκδόσεις Αρκαδία  

Σελ. 126: «Ο Χίτλερ συσκέφθηκε την ίδια μέρα στο ξενοδοχείο Κάιζερχοφ με τους κυριότερους συνεργάτες του. Οι Γκαίμπελς-Ραιμ τάχτηκαν αναφανδόν υπέρ της απόρριψης της πρότασης. Μια αποδοχή της θα έμπλεκε το κόμμα στον δύσοσμο λαβύρινθο των συνωμοσιών.[…] Μόνο ο Γκρέγκορ Στράσσερ διαφώνησε. Αυτός ήταν της άποψης πως το κίνημα έπρεπε να αρπάξει την ευκαιρία. Η στάση του επιβεβαιώνει τις εντοπίσεις μας, σχετικά με το ρόλο του στο κόμμα. Οι άκρατες φιλοδοξίες του τον είχαν κάνει υποχείριο των “αριστοκρατικών” κύκλων. Ήταν ο άνθρωπός τους στο κόμμα. Ήδη όμως πλησίαζε η ώρα της αλήθειας γι’ αυτόν». 

Σελ. 137: «Ο Χίτλερ κατηγορεί τον Στράσσερ σαν όργανο της ολιγαρχίας. Τη γνώμη του επικροτούν κι όλα τα στελέχη του κόμματος. Ο Στράσσερ νικιέται κατά κράτος. Αναγκάζεται να παραιτηθεί από όλα του τα αξιώματα στο κόμμα. Ταυτόχρονα διαπράττει και την τελευταία του προδοσία. Δίνει όλη την ιστορία της παραίτησής του στον Τύπο. Η ψυχρή επιστημονική ανάλυση των πραγμάτων μάς πείθει, πέραν κάθε αμφιβολίας. Η κρίση την οποία προκαλεί ο Στράσσερ, εντάσσεται στα πλαίσια της ολιγαρχικής συνωμοσίας που στοχεύει στην φθορά του NSDAP».



Η Έλευση του Γ΄ Ράιχ, Ρίτσαρντ Έβανς, εκδ. Αλεξάνδρεια, 2013

Σελ. 302: «ο Σλάιχερ προσπαθώντας να πιέσει τον Χίτλερ να συμμετάσχει στην κυβέρνηση, ξεκίνησε ξεχωριστές διαπραγματεύσεις με τον Στράσερ για μια ενδεχόμενη κυβερνητική θέση»




Γκαίρινγκ, Ντέιβιντ Ίρβινγκ, εκδ. Γκοβόστη, 2009


Σελ. 140:  «Τελικά ο Strasser πέθανε την ίδια ημέρα με τον Schleicher και με τον ίδιο τρόπο. "Ένα κίνημα σαν το δικό μας", έγραψε εκείνη τη χρονιά ο Γκαίρινγκ, "μπορεί να συγχωρήσει πολλά, όχι όμως την προδοσία προς έναν ηγέτη"».





Η άνοδος του Γ΄ Ράιχ, Ιωάννης Κωτούλας, έκδοση του περιοδικού «Ιστορικά Θέματα», 2005

Σελ. 70:  «Στο εσωτερικό του NSDAP μια κρίση που υποκίνησαν ορισμένα μέρη υπό τον Γκρέγκορ Στράσσερ, με εξωτερική προτροπή κρατικών κύκλων, σύντομα ατόνησε, όταν διαγράφτηκαν με συνοπτικές διαδικασίες».





Ο άγνωστος Χίτλερ, Δημοσθένης Κούκουνας, εκδ. Μέτρον

Σελ. 122:  «Νέος καγκελάριος γίνεται ο Σλάιχερ, που μέσω του Στράσερ, επιχειρεί να πείσει 60 ναζί βουλευτές να αποστατήσουν».





Χίτλερ 1889-1936 -  Ύβρις, Ian Kershow, Εκδόσεις SCRIPTA, 2005

Σελ. 442: «Ο Schleicher με την έγκριση του Hindenburg είχε συναντήσει τον Χίτλερ στις 23 Νοεμβρίου. Παρά την επιθυμία του Προέδρου, προσπαθούσε να διερευνήσει κατά πόσον ο Χίτλερ θα στήριζε μια κυβέρνηση υπό τον Schleicher. Ο Χίτλερ ήταν ανένδοτος. […]  Εν τω μεταξύ, ο Schleicher επιβεβαίωνε ότι οι πόρτες παρέμεναν ανοιχτές για τον  Gregor Strasser, ο οποίος δεν είχε παίξει κανένα ρόλο στην υπόθεση της αλληλογραφίας μεταξύ του Χίτλερ και του γραφείου του Hindenburg, και υποτίθεται ότι ήταν έτοιμος "να προβεί ο ίδιος προσωπικά στη ρήξη" αν δεν έβγαινε τίποτε από τις συζητήσεις με τον Χίτλερ. 
Ο Schleicher έβαλε αυτή την πιθανότητα στο παιχνίδι κατά τη διάρκεια των συζητήσεων μεταξύ του ιδίου, του Papen και του Hindenburg το απόγευμα της 1ης Δεκεμβρίου. Στον Strasser και σε έναν ή δύο  από τους υποστηρικτές του θα προσφέρονταν θέσεις στην κυβέρνηση. Θα μπορούσαν να πάρουν με το μέρος τους περίπου εξήντα βουλευτές των Ναζί. Ο Schleicher ήταν σίγουρος ότι θα κέρδιζε την υποστήριξη των συνδικαλιστικών οργανώσεων, του SPD (σοσιαλδημοκράτες) και των αστικών κομμάτων για μια δέσμη οικονομικών μεταρρυθμίσεων και για τη δημιουργία θέσεων εργασίας. […] Ο Hindenburg διόρισε τον Schleicher καγκελάριο του Ράιχ». 

Σελ. 444-447: «Ο Strasser το 1932 είχε δημιουργήσει καλές επαφές με κάποιους από τους σημαντικούς βιομήχανους του Ruhr, και επωφελούνταν από τις οικονομικές τους επιχορηγήσεις. [..] Επιχειρηματίες αντιμετώπιζαν τον Χίτλερ ως αμετακίνητο εμπόδιο για μια συντηρητική κυβέρνηση της Δεξιάς και άρχισαν να βλέπουν τον Strasser ως έναν πιο υπεύθυνο και δημιουργικό πολιτικό ο οποίος θα μπορούσε να προσφέρει μαζική ναζιστική υποστήριξη σε μια συντηρητική κυβέρνηση. Πράγματι εκείνο το διάστημα ο Strasser επηρεαζόταν όλο και περισσότερο από τις νεοσυντηρητικές ιδέες της ομάδας Tat του Hans Zehrer και συνηγορούσε στην ιδέα ενός ευρύτερου μετώπου της Δεξιάς. […]
Επιπλέον, ήταν ανελέητος και δεν έβλεπε μπροστά του τίποτε άλλο από τον δρόμο για την εξουσία. […] Τα μέλη του Κύκλου Tat σύστησαν τον Strasser στον στρατηγό Schleicher το καλοκαίρι του 1932. Ο Schleicher ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την περίπτωση που ο Gregor Strasser θα μπορούσε να βοηθήσει ώστε τα συνδικάτα να στηρίξουν μια “εθνική”  ─δηλαδή απολυταρχική─ κυβέρνηση. Αυτό ήταν κάτι που ευνοούσε ο “Κύκλος Tat”. […]
Στις 31 Αυγούστου, ο Goebbels είχε σημειώσει στο ημερολόγιό του: “Για πρώτη φορά μιλάει [ο Χίτλερ] ανοιχτά γι’ αυτά που κάνει η κλίκα του Strasser στο κόμμα. Και εδώ, είχε κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά, αν και δεν έλεγε τίποτε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έβλεπε κιόλας”.  […] Ο Goebbels γράφει γύρω στα τέλη Σεπτεμβρίου: “Θα ήταν ευλογία, αν τελικά το κρυφό σαμποτάζ [του Strasser] ερχόταν στην επιφάνεια, έτσι ώστε ο Φύρερ να μπορέσει να δράσει εναντίον του”. […]
Σε μια συνάντηση που κρατήθηκε μυστική, στο Βερολίνο στις 3 Δεκεμβρίου, ο Schleicher πρόσφερε στον Strasser τις θέσεις του αντικαγκελαρίου και του πρωθυπουργού της Πρωσίας. […] Μετά τη συγκέντρωση της 5ης Δεκεμβρίου, ο Strasser θα πρέπει να κατάλαβε ότι οι πιθανότητες να ηγηθεί μιας ανταρσίας ενάντια στον Χίτλερ ήσαν μηδαμινές. […]»


Σελ. 449-450: «Ο Strasser έγινε ο υπ’ αριθμόν ένα προδότης του κινήματος. Ο Χίτλερ μίλησε στους γκαουλάιτερ, στους περιφερειακούς επιθεωρητές και στους βουλευτές του Ράιχσταγκ. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Völkischer Beobachter, όλοι όσοι παρευρίσκονταν αισθάνθηκαν την ανάγκη να εκδηλώσει καθένας προσωπικά την αφοσίωσή του, ανταλλάσσοντας χειραψία με τον Χίτλερ. “Ο Strasser απομονώθηκε. Είναι πια νεκρός”, σημείωνε ο Goebbels θριαμβολογώντας.  […] “Οι μετοχές του δεν αξίζουν πια τίποτε. Μια μικρή παράσταση πάνω στη σκηνή. Τώρα ξαναβυθίστηκε στο τέλμα, από όπου και προερχόταν”, ήταν το σχόλιο  ─με εξωραϊσμένο ύφος─ του Goebbels για την αποπομπή του Gregor Strasser, στο ημερολόγιό του. Ο Strasser τώρα είχε αποσυρθεί ολοκληρωτικά από κάθε πολιτική δραστηριότητα και από κάθε δημόσια εμφάνιση. […] Στις αρχές του 1934 έκανε αίτηση […] να του δοθεί το τιμητικό σήμα του NSDAP, ως επιβράβευση για το γεγονός ότι ήταν μέλος του κόμματος από την επανίδρυση του κόμματος στις 25 Φεβρουαρίου του 1925. Ούτε αυτό, ούτε ένα γράμμα που έστειλε παραπονούμενος στον Rudolf Heß στις 18 Ιουνίου του 1934, τονίζοντας τις επί μεγάλο διάστημα υπηρεσίες που πρόσφερε και τη συνεχιζόμενη αφοσίωσή του στο κόμμα, μπόρεσαν να σώσουν το τομάρι του. Ο Χίτλερ δεν συγχωρούσε εκείνους που αισθανόταν ότι τον πρόδωσαν». 




Και τέλος, η Σίτσα Καραϊσκάκη, το 1934 στο βιβλίο της Das Dritte Reich durch meine Brille (Tο Γ΄ Ράιχ μέσα απ’ τα γυαλιά μου, υπό έκδοση Θούλη 9/2015), στη σελίδα 169 γράφει για αυτούς που είχαν εκτελεστεί, λίγο καιρό πριν, τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών: 
«Γι’ αυτόν τον λόγο, η προσπάθεια για απόκτηση κύρους, το ολοφάνερο κυνήγι της δημοτικότητας από την ηγετική κλίκα των SA γύρω από τον Röhm, το μυρίστηκε καλά ο λαός ήδη πριν από την σύλληψή του από τον Χίτλερ. Γι’ αυτό δεν έδειξε ίχνος κατανόησης για τις ατομιστικές φιλοδοξίες μερικών ανδρών, τους οποίους η ηγετική τους θέση τούς έκανε εγωιστές, και κανένας από τον λαό δεν υπερασπίστηκε την αυθάδειά τους».


Ristorante Verona

Σάββατο 18 Ιουλίου 2015

Η απάτη του "στρασσερισμού"



Του Άγγελου Κωνσταντίνου

Για την εκπληκτική πορεία του Αδόλφου Χίτλερ και την άνοδο του Εθνικοσοσιαλισμού έχουν γραφτεί χιλιάδες βιβλία και άρθρα. Οι προδοσίες και οι απόπειρες κατά της ζωής του δεν τον πτόησαν και δεν κλόνισαν την πίστη του για ένα μέχρι τέλους αγώνα κατά του μαρξισμού. Ένας από τους προδότες που βρέθηκαν στις τάξεις του Εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος ήταν και ο Gregor Strasser, ο όποιος ήταν πάντοτε αρεστός στους αντίπαλους του Χίτλερ και κανένας από τον στενό κύκλο του Φύρερ δεν του είχε εμπιστοσύνη. Οι ομιλίες του Στράσσερ στο ραδιόφωνο χαρακτηρίζονταν ‘’έξυπνες’’  από τον ιουδαϊκό Τύπο το 1932. Ο ίδιος, συγχρόνως, μηχανορραφούσε με διάφορους τρόπους κατά του NSDΑP, αποδεικνύοντας τις διαλυτικές προθέσεις του. Προσπάθησε να εφαρμόσει την ιουδαϊκή τεχνική «διαίρει και βασίλευε», αλλά σκόνταψε στην πίστη και στην αφοσίωση των οπαδών του Φύρερ. Σ’ αυτόν, τον χαμαιλέοντα, έγινε πρόταση από τoν Καγκελάριο Κουρτ φον Σλάιχερ να γίνει αντικαγκελάριος παίρνοντας μαζί του και βουλευτές του NSDAP, ώστε να το διασπάσει, τη στιγμή μάλιστα που αυτό βρισκόταν ένα βήμα πριν από την κατάκτηση της εξουσίας. Πιο πριν είχε προταθεί στον Χίτλερ να συμμετάσχει το NSDAP σε κυβέρνηση συνασπισμού, χωρίς να είναι ο ίδιος Καγκελάριος, κάτι το οποίο αρνήθηκε. Όμως, ο προδότης Στράσσερ δέχθηκε αμέσως την πρόταση, αλλά δεν κατάφερε να φέρει εις πέρας την «αποστολή» του, διότι προσέκρουσε στην αδιάσπαστη συνοχή του NSDAP. 



Ο Γκαίμπελς στο ημερολόγιό του γράφει: 

«5 Δεκεμβρίου 1932 … Έχομεν μια μακράν συνομιλία με τον Φύρερ. Κάμνομεν συμβούλιον  περί της στάσεώς μας απέναντι της κυβερνήσεως Σλάιχερ. Ο Στράσσερ αντιπροσωπεύει την άποψιν ότι πρέπει να ανεχθούμε τον Σλάιχερ. Ο Φύρερ συνεκρούσθη μαζί του. Ο Στράσσερ ζωγραφίζει όπως πάντα τα πράγματα στο κόμμα με πολύ μαύρα χρώματα. Αλλά και αυτό να ήτο αλήθεια δεν πρέπει κανείς να υποχωρή προ του σκεπτικισμού των μαζών.
    Κατόπιν μιας συμπτώσεως πληροφορούμεθα την αληθινήν αιτίαν της ανατρεπτικής πολιτικής του Στράσσερ. Είχε την Κυριακήν το βράδυ μια συνομιλία με τον Στρατηγόν Σλάιχερ κατά την οποίαν του προσέφερε την θέσιν του υποκαγγελαρίου. Ο Στράσσερ όχι μόνον δεν απέκρουσε αυτήν την προσφορά, αλλά ανεκοίνωσε την απόφασίν του όπως κατά την ενδεχομένην νέαν εκλογήν εκθέση ίδιον κατάλογον βουλευτών. Αυτό είναι αισχρά προδοσία κατά του Φύρερ και του κόμματος. Εγώ δεν εξεπλάγην καθότι δεν ανέμενα τίποτε άλλο. Τώρα περιμένομεν μόνο τη στιγμήν, που να εκτελέση δημοσίως την προδοσίαν του. 
…..
8 Δεκεμβρίου 1932 

… Το μεσημέρι εκρήγνυται η μπόμπα: ο Στράσσερ γράφει μια επιστολή προς τον Φύρερ, εις την οποίαν του αναφέρει ότι καταθέτει όλας τας υπηρεσίας του εν τω κόμματι. Δίνει ως αιτίαν ψευδείς και μη επιδεχομένους συζήτησιν λόγους: Πρέπει να οδηγήσωμεν το κόμμα προς την Αρχήν, τώρα είναι η κατάλληλος στιγμή. Το κόμμα εξαντλείται σε ανωφελή αντιπολίτευσι, δεν ημπορεί πλέον να συμβαδίση και αποκρούει κάθε ευθύνην.

Φυσικά, όλοι αυτοί οι λόγοι είναι επιφανειακοί. Δεν αποδεικνύουν τίποτε άλλο παρά ότι η ορμή του Στράσσερ στο αξίωμα του υπαρχηγού είναι δυνατώτερη παρά η πίστις προς το κόμμα….» (Από το Καϊζερχόφ εις την Καγγελαρίαν του Ράιχ, εκδ. Νέα Γενεά, 1935, μετάφραση Ευάγγελος Κυριάκης). 


Έτσι, στις 9 Δεκεμβρίου 1932 ο Γκρέγκορ Στράσσερ αποχωρεί από το NSDΑP με τον ιουδαϊκό Τύπο να  γράφει καλά λόγια για αυτόν, ενώ ο αδελφός του Όττο γράφει ένα πρόστυχο άρθρο κατά των μελών του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Ο αγώνας συνεχίζεται και στις 30 Ιανουάριου 1933 η επιτυχία έρχεται. Ο Χίτλερ ανακηρύσσεται καγκελάριος της Γερμανίας, μέσα σε τραγούδια χαράς, λαμπαδηδρομίες νέων, και το τραγούδι του μάρτυρα Χορστ Βέσσελ να το τραγουδούν χιλιάδες εθνικοσοσιαλιστές μέσα σε μια μυστικιστική ατμόσφαιρα. Το 1934 ο Χίτλερ θα ανακαλύψει ότι ο Ρεμ -ο οποίος είχε ήδη εκδηλώσει διαλυτικές τάσεις και αρχομανία και είχε γίνει ανεκτός- σχεδίαζε υπογείως ανταρσία εναντίον του, μαζί με τον Σλάιχερ.  Μετά από αυτά, θα αναλάβει προσωπικώς να τιμωρήσει τους υπονομευτές και τους προδότες της Εθνικοσοσιαλιστικής επανάστασης: κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Κολιμπρί συλλαμβάνονται και εκτελούνται μεταξύ άλλων ο Ρεμ, ο Γκρέγκορ Στράσσερ και ο Σλάιχερ. Είχε έρθει η ώρα της τιμωρίας…



Όλα τα παραπάνω γίνονται δεκτά από όλους τους ιστορικούς και ερευνητές της ιστορίας, ακόμη και τους πιο φανατικούς αντιναζί. Σήμερα δεν υπάρχει κανείς απολογητής του Στράσσερ στον κόσμο. Η όποια επίκληση του Στράσσερ και του «στρασσερισμού» γίνεται εκ του πονηρού, προκειμένου να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα. Έτσι ο Στράσσερ παρουσιάζεται ως η «αριστερή πτέρυγα» του Εθνικοσοσιαλισμού και εθνικομπολσεβίκος.  Ενώ η αλήθεια είναι ότι ο Γκρέγκορ Στράσσερ συμμάχησε με τους καθεστωτικούς δεξιούς του Στρατηγού Σλάιχερ εναντίον του Εθνικοσοσιαλισμού…

Όλα αυτά τα γεγονότα μας προκαλούν αηδία, αλλά στις μέρες μας βλέπουμε κάποιους να φορούν τη μάσκα του εθνικοσοσιαλιστή και να τιμούν τους προδότες, επιχειρώντας να σπιλώσουν την ιδέα του εθνικοσοσιαλισμού και να προκαλέσουν ιδεολογική σύγχυση.
Οι αληθινοί Εθνικοσοσιαλιστές δεν ξεχνούμε και έχοντας φωτεινό μονοπάτι στη ζωή μας την ιδεολογία της φυλής μας, συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στον μαρξισμό, τον αγώνα για την Ευρώπη και τον πολιτισμό!

Heil Hitler


πηγή: The Stormtrooper

RV