Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Περί της Εθνικοσοσιαλιστικής έννοιας της «καθοδήγησης» [Führung]



Le règne et la gloire (4.4, σελ.124-27) 
G.Agamben


Στο έργο τού Καρλ Σμιτ είναι πολλές φορές εμφανής η εχθρότητα με την οποία αυτός αντιμετωπίζει κάθε απόπειρα διάκρισης τής Βασιλείας από την Κυβέρνηση και, ειδικότερα, η επιφύλαξή του απέναντι στο — άρρηκτα συνδεδεμένο με την εν λόγω διάκριση — δημοκρατικό-φιλελεύθερο δόγμα τής διαίρεσης των εξουσιών. Ήδη από το 1927, στο Συνταγματικό Δίκαιο, ο Σμιτ επικαλείται τη διάκριση αυτή αναφερόμενος στη «βελγικού τύπου κοινοβουλευτική μοναρχία», όπου οι υπουργοί τής κυβέρνησης αναλαμβάνουν τη διαχείριση των κρατικών υποθέσεων, ενώ ο μονάρχης αντιπροσωπεύει ένα είδος «ουδέτερης εξουσίας». Ως μόνο θετικό στοιχείο τού διαχωρισμού τής Βασιλείας από την Κυβέρνηση ο Σμιτ φαίνεται να θεωρεί το γεγονός ότι ανάγεται στη διάκριση μεταξύ auctoritas και potestas [αρχής και εξουσίας]:



Η απάντηση στο ερώτημα που έθεσε ένας μεγάλος θεωρητικός τού δημοσίου δικαίου — ο Μαξ φον Σάιντελ: τι θα απομείνει από τη «βασιλεία», αν αφαιρέσουμε το «κυβερνάν»; — βρίσκεται στη διάκριση μεταξύ auctoritas και potestas και αναδεικνύει τον ιδιαίτερο ρόλο που καλείται να διαδραματίσει η έννοιας τής αρχής κατ’ αντιδιαστολή προς αυτήν τής πολιτικής εξουσίας. (Σμιτ, Συνταγματικό Δίκαιο, σελ.382-83, γαλλ. μετφρ.σελ.435)[1]

Το στοιχείο αυτό διασαφηνίζεται απόλυτα στο δοκίμιο με τίτλο Κράτος, κίνημα, λαός (1933), όπου επιχειρώντας να προσδιορίσει τον χαρακτήρα τού νέου εθνοσοσιαλιστικού Συντάγματος τού Ράιχ ο Σμιτ εξετάζει υπό νέο πρίσμα τη διάκριση μεταξύ Βασιλείας και Κυβέρνησης. Ενώ κατά τη διάρκεια των πιο βίαιων κοινωνικοπολιτικών διενέξεων που σημειώθηκαν στη δημοκρατία τής Βαϊμάρης ο Σμιτ υποστήριξε έντονα τη διεύρυνση των εξουσιών τού προέδρου τού Ράιχ λόγω τής ιδιότητάς του ως «προστάτη τού Συντάγματος», δηλώνει στο εξής ότι «η συνταγματική θέση» τού Προέδρου «είναι τώρα κατά κάποιο τρόπο ισοδύναμη με αυτή τού επικεφαλής ενός απολυταρχικού κράτους, ο οποίος “βασιλεύει, χωρίς όμως να κυβερνά”» (Σμιτ, ΚΚΛ, σελ.10· γαλλ. μετφρ. σελ.22).[2] Σε αντιπαράθεση προς αυτόν τον ανώτατο άρχοντα ο οποίος δεν κυβερνά, συγκεντρώνεται στο εξής στο πρόσωπο τού καγκελάριου Αδόλφου Χίτλερ όχι μόνο μια λειτουργία διακυβέρνησης (Regierung), αλλά και μια νέα μορφή πολιτικής εξουσίας που ο Σμιτ αποκαλεί Führung [καθοδήγηση] και η οποία πρέπει ακριβώς να διακριθεί από την κλασική μορφή διακυβέρνησης. Αυτό είναι το γενικό πλαίσιο εντός τού οποίου ο Σμιτ θα επιχειρήσει μια γενεαλογική διερεύνηση τής «κυβέρνησης των ανθρώπων» που μοιάζει να προαναγγέλλει και να συμπυκνώνει με δυσθεώρητο τρόπο τις ερευνητικές αναζητήσεις τού Φουκό κατά το δεύτερο μισό τής δεκαετίας τού 1970 στο πλαίσιο των παραδόσεών του στο Κολέζ ντε Φρανς. Όπως ο Φουκό, έτσι και ο Σμιτ θεωρεί ότι πρότυπο τής σύγχρονης έννοιας τής κυβέρνησης αποτελεί το ποιμαντικό λειτούργημα τής Καθολικής Εκκλησίας: 


Το ποιμαίνειν [führen] δεν ταυτίζεται με το εντέλλεσθαι […]. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία παραμόρφωσε την εικόνα τού ποιμένα και τού ποιμνίου σε δογματική ιδέα τής θεολογίας. (αυτόθι, σελ.57) 


Κατά τον ίδιο τρόπο ο Πλάτωνας, σε ένα περίφημο χωρίο τής Πολιτείας:[3



ασχολείται με τις παρομοιώσεις που συνήθως επιστρατεύονται σε σχέση με τους πολιτικούς, οι οποίοι παραβάλλονται, για παράδειγμα, με γιατρούς, βοσκούς ή πλοιάρχους, επισφραγίζοντας τελικά την εικόνα τού πλοιάρχου. Η εικόνα αυτή καθιερώθηκε σε όλες τις γλώσσες που δέχτηκαν την επίδραση τής λατινικής των λαών ρωμανικής και αγγλοσαξονικής προέλευσης μέσω τού όρου gubernator [κυβερνήτη] και συνέβαλε στον σχηματισμό λέξεων που αντιστοιχούν στο «Regierung», όπως gouvernement, governo, government ή το «Gubernium» τής παλιάς μοναρχίας των Αψβούργων. Η ιστορία τού «gubernator» αποτελεί καλό παράδειγμα τού τρόπου με τον οποίο μια μεταφορική σύγκριση μετατρέπεται σε τεχνικό νομικό όρο. (αυτόθι, σελ.57-58)

Πάνω σε αυτό το κυβερνητικό υπόβαθρο ο Σμιτ επιχειρεί να σκιαγραφήσει την «πρωταρχικά γερμανική σημασία» τής εθνοσοσιαλιστικής έννοιας τής «καθοδήγησης» [Führung], που δεν «προέρχεται ούτε από μπαρόκ αλληγορίες και αναπαραστάσεις [υπαινιγμός για τη θεωρία τής κυριαρχίας που αναπτύσσει ο Μπένγιαμιν στις Απαρχές τού Γερμανικού Τραγικού Δράματος], αλλά ούτε και από μια καρτεσιανή γενική ιδέα». Πρόκειται, αντιθέτως, για μια «άμεσα σύγχρονη έννοια με πραγματική υπόσταση» (αυτόθι). Ωστόσο, δεν πρόκειται για μια απλή διάκριση, αφενός μεν διότι δεν υφίσταται μια «πρωταρχικά γερμανική» σημασία τού όρου και αφετέρου διότι τόσο ο όρος Führung όσο και το ρήμα führen, όπως επίσης και το ουσιαστικό Führer (σε αντιδιαστολή προς τον ιταλικό όρο «duce», η χρήση τού οποίου εντοπίστηκε ειδικά στον πολιτικοστρατιωτικό τομέα, όπως, για παράδειγμα, συνέβη στην περίπτωση τού Ενετού «δόγη»), παραπέμπουν σε μια εξαιρετικά ευρεία σημασιολογική σφαίρα που περιλαμβάνει όλες τις περιπτώσεις στις οποίες κάποιος καθοδηγεί και προσανατολίζει την κίνηση ενός ζώντος όντος, ενός οχήματος ή ενός άλλου αντικειμένου (συμπεριλαμβανομένης και τής περίπτωσης τού «κυβερνήτη», δηλ. τού πλοιάρχου ενός σκάφους). Εξάλλου, στην αμέσως προηγηθείσα ανάλυση τής τριπλής άρθρωσης τού νέου εθνοσοσιαλιστικού ουσιαστικού Συντάγματος μεταξύ «Κράτους», «κινήματος» και «λαού», ο Σμιτ είχε ορίσει τον λαό ως «το απολιτικό μέρος [unpolitische Seite], που αναπτύσσεται και ευημερεί υπό τη σκέπη και την προστασία των πολιτικών αποφάσεων» (αυτόθι, σελ.25), πράγμα που οδηγεί στο αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα ότι το κόμμα και ο Φύρερ έχουν επιφορτιστεί με μια ποιμαντική και κυβερνητική λειτουργία. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Σμιτ, το στοιχείο εκείνο που διακρίνει την έννοια τού Führung από το ποιμαντικό-κυβερνητικό παράδειγμα είναι το εξής: ενώ στη δεύτερη περίπτωση ο «ποιμένας παραμένει απόλυτα υπερβατικός ως προς το ποίμνιό του», στην πρώτη περίπτωση, απεναντίας, ορίζεται βάσει μιας «απόλυτης ομοιότητας “είδους” [Artgleichheit][4] μεταξύ Führer [ηγέτη] και οπαδών» (αυτόθι, σελ.58-9). Εδώ, η έννοια τού Führung παρουσιάζεται με τη μορφή τής εκκοσμίκευσης τού ποιμαντικού παραδείγματος αναιρώντας τον υπερβατικό του χαρακτήρα. Επιθυμώντας να διαχωρίσει την έννοια τού Führung από το κυβερνητικό μοντέλο, ο Σμιτ υποχρεούται εκ των πραγμάτων να περιβάλλει με συνταγματικό χαρακτήρα την έννοια τής φυλής, πράγμα που κατά τον Σμιτ συνιστά τον μόνο δυνατό τρόπο πολιτικοποίησης τού απολιτικού στοιχείου τού λαού: μέσω, δηλαδή, τής αναγωγής τής φυλετικής ταυτότητας [égalité d'origine] σε κριτήριο βάσει τού οποίου μπορεί ανά πάσα στιγμή να διακρίνει κανείς τον ξένο από τον όμοιο και κατ’ αυτόν τον τρόπο να αποφανθεί ως προς την σχέση φίλου-εχθρού. Κατά τρόπο ανάλογο, ως ένα βαθμό, με την ανάλυση που αναπτύσσει ο Φουκό στις διαλέξεις του με τίτλο «Για την υπεράσπιση τής Κοινωνίας», ο φυλετισμός μετατρέπεται έτσι σε μηχανισμό μέσω τού οποίου η κυρίαρχη εξουσία —που, σύμφωνα με τον Φουκό, ταυτίζεται με την εξουσία ζωής και θανάτου, ενώ για τον Σμιτ έγκειται στην απόφαση επί τής εξαίρεσης — θα παρεισφρήσει ξανά στην βιοπολιτική. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το οικονομικοκυβερνητικό παράδειγμα επαναφομοιώνεται σε μια ακραιφνώς πολιτική σφαίρα, όπου η διάκριση των εξουσιών στερείται πλέον νοήματος και όπου η κυβερνητική πράξη (Regierungakt) δίνει τη θέση της αποκλειστικά στην εξαιρετική δραστηριότητα μέσω τής οποίας «εκδηλώνεται και επιβάλλεται το υπέρτατο Führertum τού Führer».[5]

[1] Carl Schmitt, Verfassungslehre, Berlin, Duncker & Humblot, 1928· γαλλ. μετφρ.: Théorie de la Constitution, O.Beaud, Paris, PUF, συλλ. «Léviathan», 1993. 

[2] Carl Schmitt, Staat, Bewegung, Volk. Die Dreigliederung der politischen Einheit, Hambourg, 1933· γαλλ. μετφρ.: État, mouvement, peuple. L’organisation triadique de l’unité politique, μετφρ., εισαγ. και σχ. A. Pilleul, Paris, Kimé, συλλ. «Philosophie politique», 1997. 

[3] Σημ. Μετφρ. 345 κε. 

[4] Σημ. Μετφρ. εναλλακτικά, φυλετική ισότητα [égalité de races]. 

[5] Σημ. Μετφρ. Το άνω απόσπασμα έχει μεταφραστεί στα αγγλικά εδώ:  http://macaulay.cuny.edu/eportfolios/biogeo/2009/10/19/agamben-on-foucault/


Ristorante Verona

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ. ΘΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝ;


ΚΝΟΥΤ ΧΑΜΣΟΥΝ


Τα παρακάτω δημοσιεύθηκαν στις 7 Μαΐου 1945, μία εβδομάδα μετά τον θάνατο του Χίτλερ, με μεγάλα γράμματα στην μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της Νορβηγίας, την Άφτεν Πόστεν, κάτω από δίστηλη φωτογραφία του Χίτλερ. Συντάκτης είναι ο κορυφαίος Νορβηγός συγγραφέας Κνουτ Χάμσουν, βραβευμένος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1920. 


«Δεν είμαι άξιος να εγκωμιάσω δυνατά τον Αδόλφο Χίτλερ, μα ούτε εξάλλου ταιριάζουν συναισθηματισμοί για τη ζωή και το έργο Του. Ήταν ένας μαχητής, ένας μαχητής για την Ανθρωπότητα κι ένας Απόστολος του Ευαγγελίου για τα Δικαιώματα όλων των Λαών. Ήταν μία ανακαινιστική μορφή υψηλοτάτου επιπέδου, μα η ιστορική Του μοίρα ήταν πως έδρασε σε μία εποχή ωμότητας, χωρίς προηγούμενο που τελικά Τον κατέρριψε. Έτσι ατενίζει ο κοινός Δυτικοευρωπαίος τον Αδόλφο Χίτλερ. Εμείς δε, οι στενοί οπαδοί Του, σκύβουμε το κεφάλι μπρος στη σορό Του. Κνουτ Χάμσουν» 

Είναι άξιον ιδιαίτερης αναφοράς ότι το βραβείο Νόμπελ ο Χάμσουν το χάρισε στον Γκαίμπελς, το 1943, ως «δώρο τιμής στον πρόμαχο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

http://knutmichelsen.no/tag/hamsun/




Ristorante Verona

Παρουσιάστηκε ο Χρήστος Παππάς

FERENC SZΆLASI



Πολιτική ομιλία στο Μεγάλο Εργατικό Συμβούλιο στις 18 Οκτωβρίου 1942


Καθοδηγητές του εργατικού κινήματος! 
Αδέλφια!


Ο πόλεμος ανάμεσα σε αντίθετες κοσμοθεωρίες .που θα καθορίσει ένα τελικό αποτέλεσμα δίχως συμβιβασμούς ,θα εγκαθιδρύσει αυτό για το οποίο χύνεται το αίμα της θυσίας και καταβάλλονται υπεράνθρωπες προσπάθειες: τη τάξη και το πολιτικό καθεστώς της ευρωπαϊκής εθνικοσοσιαλιστικής κοινότητας.   Επαναλαμβάνω: τη καινούρια εθνικοσοσιαλιστική τάξη. Και από τη θέση αυτή οφείλω να δηλώσω για μια ακόμη φορά, ότι είμαι εθνικοσοσιαλιστής: είμαι εχθρός κάθε εθνικισμού που στερείται σοσιαλισμού, αλλά είμαι το ίδιο εχθρός κάθε σοσιαλισμού από τον οποίο απουσιάζει ο εθνικισμός. 


Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Πολιτική η ορολογία του πορίσματος του Εισαγγελέα ΑΠ;




Οι στυλοβάτες της έννομης τάξης


Σύμφωνα με τις πληροφορίες των δημοσιογράφων, ο πολύ γρήγορος Εισαγγελέας του ΑΠ στο πόρισμά του για τη δίωξη της ΧΑ ως εγκληματικής οργάνωσης, αναφέρει όρους όπως "πρότυπο ναζιστικών συμμοριών" ή, κατά άλλες πληροφορίες, "πρότυπο ναζιστικών κομμάτων", καθώς επίσης κάνει επίκληση της "αρχής του αρχηγού" (φύρερ πριντσίπ). 

Αν είναι ακριβείς οι πληροφορίες αυτές, αναρωτιόμαστε πότε στην ιστορία εμφανίστηκε "ναζιστική συμμορία" της οποίας η δομή να συνιστά πρότυπο; Ή, στοιχειοθετείται επαρκώς ένα τέτοιας σοβαρότητας πόρισμα με επίκληση όρων από άλλες επιστήμες και όχι τη νομική; Μήπως κάποιοι στην κρίση τους παρασύρονται από τις πολιτικές αντιθέσεις τους; Υπάρχει "δίκαια δίκη" με κατηγορίες οι οποίες, ενδεχομένως επειδή δεν μπορούν να σταθούν διαφορετικά, διατυπώνονται με πολιτικούς όρους; Το κατηγορητήριο θα μοιάζει με πολιτικό μανιφέστο; 

Κατά τ' άλλα τα σκουλήκια οι δημοσιογράφοι και κυρίως αυτοί που μέχρι χθες έγλειφαν τη Χρυσή Αυγή και οι λοιποί μπολσεβίκοι, αλλά και διάφοροι νομικοί, μιλούν έχοντας ως δεδομένη την καταδίκη της ΧΑ (ίσως κάτι να ξέρουν αυτοί....). Φαίνεται πως το τεκμήριο της αθωότητας το "φυλάνε" για τους αλλοδαπούς φονιάδες και ληστές, τα "παιδιά" και τα "νεαρά άτομα", τους παιδόφιλους κ.ά. Κακά τα ψέμματα, από το 1945 και μετά αυτό που ονομάζεται "νομικός πολιτισμός" είναι μία ακραία νομική βαρβαρότητα. 

Υ.Γ. Πριν από λίγο στον Αντέννα έπλεξαν το εγκώμιο του Αντιεισαγγελέα Βουρλιώτη και ανέφεραν ότι σε Αντιεισαγγελέα Αρείου Πάγου προήχθη πριν από λίγο καιρό και ότι είναι αυτός στον οποίο το 1997 είχε ανατεθεί το "χουντικό γλέντι".

RISTORANTE VERONA

Συνελήφθησαν Μιχαλολιάκος και Κασιδιάρης - Εντάλματα για Λαγό, Παναγιώταρο και Μίχο



- Άρχισαν οι συλλήψεις μελών της Χρυσής Αυγής - Συνελήφθη και ο υπεύθυνος της τοπικής στη Νίκαια - Έχουν εκδοθεί συνολικά 36 εντάλματα - Πληροφορίες αναφέρουν ότι στοιχειοθετείται και καθοδήγηση στην υπόθεση της δολοφονίας του Π. Φύσσα - Ολοι οι συλληφθέντες είναι στη ΓΑΔΑ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ


Ο Κάϊζερ της Γερμανίας και η τύχη της Καβάλας. 


Όταν ο Βενιζέλος που βρισκόταν στο Βουκουρέστι για την ομώνυμη διάσκεψη, αντιλήφθηκε ότι η πόλη της Καβάλας κινδύνευε να περάσει κάτω από τον έλεγχο της Βουλγαρίας φρόντισε να επικοινωνήσει αμέσως με το Γενικό στρατηγείο ζητώντας τη βοήθεια του Βασιλιά Κωνσταντίνου. Χρειαζόταν να ανατραπεί άμεσα το αντιελληνικό μέτωπο Ρώσων και Αυστριακών και ο μόνος που μπορούσε να το επιτύχει ήταν ο Κάϊζερ της Γερμανίας. Αυθημερόν (17/30 Ιουλίου) ο Κωνσταντίνος τηλεγραφεί στη γυναίκα του Βασίλισσα Σοφία ,αδελφή του Κάϊζερ "Έμαθον προ ολίγου εμπιστευτικώς εκ Βουκουρεστίου, ότι θα ήτο υψίστης δι' ημάς σημασίας, εαν εστέλλετο από το Βερολίνον μία λέξις εις τον Βασιλέα Κάρολον της Ρουμανίας και την κυβέρνησίν του, δια να υποστηρίξουν τας αξιώσεις μας περί Καβάλας. Λάβε τη καλωσύνην να τηλεγραφήσης εις τον Βίλλυ(Γουλιέλμο) , μέσω της γερμανικής πρεσβείας, με την παράκλησιν να είπη μίαν καλήν λέξιν.... Δίχως να χάσει χρόνο η Βασίλισσα (18/31 Ιουλίου) τηλεγραφεί στον αδελφό της τον Αυτοκράτορα: "O Tίνος μου ετηλεγράφησεν αυτήν την στιγμήν , με την παράκλησιν να σου γνωστοποιήσω ότι θα ήτο πολύ σπουδαίον δι ημάς , εάν ήθελες δια μιας συστάσεως , να επηρεάσης τον Βασιλέα της Ρουμανίας , όπως δεχθή τα αιτήματα της Ελλάδος όσον αφορά την Καβάλα. Ένα καινούριο τηλεγράφημα ταξιδεύει από το Βερολίνο στο Βουκουρέστι με ημερομηνία 1 Αυγούστου δηλαδή 19 Ιουλίου με το παλιό ημερολόγιο. "Αυτού μεγαλειότητα Βασιλέα ,Βουκουρέστιο. Δύνασαι να κάμης τίποτε δια την Καβάλαν; Αποβλέπω συμπαθώς εις το ζήτημα τούτον.Γουλιέλμος. Το ζήτημα της Καβάλας είχε λυθεί με τρία τηλεγραφήματα σε διάστημα μόλις τριών ημερών, σε μια εποχή. που η γερμανοφιλία δεν χαρακτηριζόταν ακόμα "εσχάτη προδοσία". 

(Τα στοιχεία από το έργο του Γ,Βεντήρη: H Ελλάς του 1910-20)

Χίτλερ και Παρθενώνας 


Στάθηκα μάρτυρας επίσης, σε μια συνομιλία με τον Ιταλό Υπουργό Δικαιοσύνης που επιχειρούσε μια αναλυτική περιγραφή του Παρθενώνα την ώρα που ο Χίτλερ δήλωνε τις ενστάσεις του για τις αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες, έτσι όπως τις παρουσίαζε ο συνομιλητής του. Για το Χίτλερ το ζήτημα επικεντρωνόταν στη μαθηματική τελειότητα της ομορφιάς του Παρθενώνα ενώ ο Ιταλός δεν ήθελε να το παραδεχθεί.Στο τέλος ο Χίτλερ μου ζήτησε να του φέρω ένα μπλοκ ζωγραφικής, χάρακα και μολύβια,όχι όμως γομολάστιχα. Λίγο αργότερα διέκοψε τη συνομιλία του με τον Υπουργό ,με σκοπό να κάνει ένα γρήγορο, αλλά προσεγμένο σχέδιο του Παρθενώνα , από μνήμης , δίχως βοηθήματα και δίχως φυσικά προετοιμασία μια που κανείς δεν μπορούσε να υποθέσει ότι η συνομιλία με τον Ιταλό θα οδηγούσε σε παρόμοιο θέμα. Όταν το σκίτσο ολοκληρώθηκε ,ζητήθηκε μια εγκυκλοπαίδεια για να πιστοποιηθούν οι διαστάσεις του Παρθενώνα. Όταν οι διαστάσεις του μεταφέρθηκαν σε κλίμακα αποδείχθηκαν ίδιες ακριβώς με το σχέδιο του Χίτλερ. Από το σημείο αυτό και μετά ήταν εύκολη υπόθεση για το Χίτλερ να αποδείξει στον Ιταλό Υπουργό το τρόπο με τον οποίο ο φυσικός νόμος ,γνωστός και σαν "χρυσή τομή " βρίσκει έκφραση στην ομορφιά του ένδοξου μνημείου , του Παρθενώνα. 

(Christian Friedrich Prince of Schaumburg-Lippe: Was Hitler Really a Dictator?)

Ένας Έλληνας στη Καγκελαρία του Χίτλερ


Εις το Βερολίνον έφθασα εις τας 14 Φεβρουαρίου 1934. Ξε­ναγός μου είχεν ορισθεί ο Άλτενμπουργκ, διευθυντής τότε του υπουργείου εξωτερικών. Ενημέρωσα εν πρώτοις τον von Neu­mann, υπουργόν των εξωτερικών, περί της αποστολής μου και την επομένην εγενόμην δεκτός από τον Χίτλερ. Η επί του θέ­ματος συνομιλία μου μετ' αυτού διήρκεσε επί δύο ολοκλήρους ώρας. Αφού με ήκουσε προσεκτικά, μου απήντησε ότι ηννόει πολύ καλά τους λόγους δια τους οποίους είχαμε επιδιώξει την σύναψιν του Βαλκανικού Συμφώνου, αλλ' ελυπείτο διότι συνεταιρίσθημεν με τους βαλκανικούς λαούς οι οποίοι είναι κατώ­τεροι «ημών» των λοιπών Αρίων. Εις σχετικήν παρατήρησίν μου απήντησε ότι, δεν αμφισβητεί ότι και οι βαλκανικοί λαοί αποτελούν μέρος των διανοουμένων όντων, όπως οι ίπποι, οι λέοντες, οι κώνωπες και οι αρουραίοι ανήκουν εις την συνομοταξίαν των ζώων. Ουδείς όμως δύναται να αμφισβητήση ότι ο ίππος ή ο λέων έχει πολύ μεγαλυτέραν αξίαν του κώνωπος ή του αρουραίου. Ούτω και ένας Νοτιοσλάβος ή Εβραίος έχει πολύ μικροτέραν αξίαν ενός Έλληνος ή ενός Γερμανού. Και προσέθεσε: —Εάν είχατε μίαν κόρην πιστεύω ότι θα προτιμούσατε να συζευχθή ένα Γερμανόν παρά ένα Εβραίον. Εις το σημείον δε τούτο μου ανέπτυξε την θεωρίαν του περί του «κατηραμένου εβραϊκού στοιχείου». Εζήτησα να συζητήσωμεν επί των οικονομικών σχέσεων των δύο χωρών μας. Του εξέθεσα τας μεγάλας δυσχερείας τας οποίας συνηντώμεν εκ του ότι, ενώ το ισοζύγιον των μετά της Γερμανίας συναλλαγών μας ήτο άκρως ενεργητικόν, μετ' άλλων χωρών είχομεν να καλύψωμεν ικανά ελλείμματα. Μου απήν­τησε αποφασιστικά ότι δεν ήτο δυνατόν να «εμέναμε με τα χέρια σταυρωμένα» και ότι αυτός, συσκεπτόμενος με τους αρμο­δίους, θα εύρισκε μίαν ικανοποιητικήν λύσιν. Εν συνεχεία με εκράτησεν εις το πρόγευμα, εις το όποιον παρεκάθησαν, μεταξύ άλλων ο von Neumann, ο Schmidt, υ-πουργός του της εθνικής οικονομίας, ο πρέσβυς μας Αλ. Ρα­γκαβής, ο υπαρχηγός του κόμματος του Römer, ο Göbels και η θυγάτηρ του Πρίγκιπος Ανδρέου Σοφία (Tiny), την οποίαν εθεώρει, ειρήσθω εν παρόδω, ως υπόδειγμα μητρός και συζύ­γου. Το πρόγευμα δεν ήτο διόλου απλούν ή πρόχειρον και εφαίνετο ότι είχεν οργανωθή εκ των προτέρων. Το τραπέζι εστολίζετο με τα επίχρυσα σκεύη τα οποία ανήκον άλλοτε εις τους Γερμανούς Αυτοκράτορας και τα εδέσματα ήσαν εξαίρετα. Κατά την στιγμήν της αναχωρήσεως μου επήρε μίαν φωτογραφίαν του, την υπέγραψε και μου την έδωσε.

πηγή: http://storiacontroversa.blogspot.gr/2013/09/a.html

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Carl Schmitt: η έννοια του εχθρού





«[…] Εχθρός δεν είναι λοιπόν ο ανταγωνιστής ή ο αντίπαλος γενικά. Εχθρός δεν είναι επίσης ο ιδιωτικός αντίπαλος τον οποίο μισεί κανείς με αισθήματα αντιπάθειας. Εχθρός είναι μόνο μια, τουλάχιστον ενδεχομένως, δηλαδή κατά πραγματική δυνατότητα, μαχόμενη ολότητα ανθρώπων η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια άλλη ακριβώς τέτοια ολότητα. Εχθρός είναι μόνο ο δημόσιος Εχθρός, διότι καθετί το οποίο αναφέρεται σε μια τέτοια ολότητα ανθρώπων, ιδίως σε έναν ολόκληρο λαό, γίνεται έτσι δημόσιο. 
Συνέχεια εδώ

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Συντροφικότητα





Ο Αδόλφος Χίτλερ τελειώνει το Mein Kampf (Ο Αγών μου), τον Νοέμβριο του 1926, με τα εξής λόγια: 

«Αυτό που δεν θα πρέπει να ξεχνούν ποτέ οι οπαδοί μας, είναι πως το κόμμα σε οποιαδήποτε στιγμή, είναι έτοιμο να κάνει θυσία για να πετύχει τα πάντα, για χάρη τους».

R.V.

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Νέα στοιχεία για τη δολοφονία τού Ρούντολφ Ες



Το Σάββατο 7/9/2013, ο βρετανικός Τύπος (The Independent, Daily mail κ.ά.) δημοσίευσε είδηση σύμφωνα με την οποία η Σκότλαντ Γιαρντ, από το 1989 ήδη, γνωρίζει τα ονόματα των Βρετανών πρακτόρων που δολοφόνησαν τον Ρούντολφ Ες στη φυλακή τού Σπαντάου, στο Βερολίνο, στις 17.8.1987, προκειμένου να μην αποκαλύψει «μυστικά από τον πόλεμο», αλλά η Εισαγγελία τής ζήτησε να μην προχωρήσει τις έρευνες και έτσι «έκλεισε» την υπόθεση και την έθεσε στο αρχείο. 


Η είδηση βασίζεται σε μία έκθεση της αστυνομίας, που διέρρευσε πρόσφατα. Η έκθεση συνετάχθη δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Ες και σ’ αυτήν αναφέρεται ότι διεξαγόταν έρευνα σχετικά με τους ισχυρισμούς ενός Βρετανού χειρουργού ότι ο Ες είχε δολοφονηθεί από Βρετανούς πράκτορες. Πρόκειται για τον στρατιωτικό χειρουργό Χιου Τόμας (Hugh Thomas) που είχε υπηρετήσει στη φυλακή τού Σπαντάου και είχε γνωρίσει τον Ες. Μάλιστα, όπως προκύπτει από την έκθεση, ο Τόμας γνώριζε τα ονόματα των δύο δολοφόνων και τα αποκάλυψε και στον συντάκτη της έκθεσης, αξιωματικό της αστυνομίας Χάουαρντ Τζόουνς (Howard Jones). Στην 11σέλιδη έκθεσή του, ο τελευταίος αναφέρει ότι ο χειρουργός τού εκμυστηρεύθηκε ότι τα ονόματα των πρακτόρων φονιάδων τού τα αποκάλυψε ένα πρώην μέλος της SAS. Επίσης, ότι οι δυο φονιάδες μπήκαν στη φυλακή μεταμφιεσμένοι σε Αμερικανούς στρατιώτες. 


O Τζόουνς γράφει: «Ο κ. Τόμας πληροφορήθηκε ότι δύο δολοφόνοι οι οποίοι εκτελούσαν εντολές της βρετανικής κυβερνήσεως πήγαν στο Σπαντάου προκειμένου να δολοφονήσουν τον Ες ώστε να προλάβουν την αποφυλάκισή του και την αποκάλυψη από αυτόν μυστικών που αφορούσαν τη συνωμοσία ανατροπής της κυβέρνησης του Τσόρτσιλ»! 


Ο Τζόουνς στην έκθεσή του προτείνει να εξετασθούν οι δύο φερόμενοι ως δολοφόνοι, καθώς επίσης και άλλοι μάρτυρες ώστε να διαλευκανθεί η υπόθεση πλήρως. 

Οι ισχυρισμοί τού χειρουργού Τόμας αλλά και η έκθεση του αστυνομικού Τζόουνς ήταν αυτοί που οδήγησαν τη Σκότλαντ Γιαρντ να αρχίσει, τον Μάιο του 1989, έρευνα για τις συνθήκες θανάτου τού Ες. Όμως, σε έξι μήνες η έρευνα διεκόπη απότομα αφού η Εισαγγελία θεώρησε ότι δεν υπήρχαν στοιχεία και έκλεισε την υπόθεση. 


Όπως είναι πλέον γνωστό, το 1987 ο Ες θα απελευθερωνόταν αφού η Σ. Ένωση είχε αλλάξει στάση και ο Γκορμπατσόφ είχε δηλώσει ξεκάθαρα την πρόθεσή του να απελευθερώσει τον Ες και για ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά και στο πλαίσιο διευθέτησης των εκκρεμών ζητημάτων τού Β’Ππ, χωρίς την οποία η επανένωση του Βερολίνου και της Γερμανίας δεν θα ήταν δυνατή. Η προοπτική αυτή είχε προκαλέσει πολύ μεγάλη αναστάτωση στη βρετανική κυβέρνηση που αντιμετώπιζε τον κίνδυνο, αν ο Ες μιλούσε για όσα γνώριζε και είχε ζήσει, να αποκαλυφθεί ο πραγματικός ρόλος της στον Β’Ππ.

Ristorante Verona

Σε δημοπρασία έγγραφα που φαίνονται να ήταν του Ρούντολφ Ες



Ο αμερικανικός οίκος δημοπρασιών Alexander Historical Auctions βγάζει σε δημοπρασία, με αρχική τιμή τα 750.000 δολάρια, έγγραφα που ισχυρίζεται ότι απεστάλησαν από την Ευρώπη και ανήκαν σίγουρα στον Ρούντολφ Ες. Σύμφωνα με τον οίκο, πρόκειται για το σημαντικότερο αρχείο για τον πόλεμο που προσφέρεται προς πώληση για ιδιωτική συλλογή. Περιλαμβάνει επιστολές, χειρόγραφες σημειώσεις,  ημερολόγιο του Ες και, όπως υποστηρίζει ο οίκος, στα έγγραφα αυτά βρίσκεται και η ιδιόγραφη πρόταση ειρήνης με όλους τους όρους, την οποία ο Ες παρέδωσε στον Άγγλο Υπουργό Εξωτερικών Λόρδο Σάιμον.

Ακόμη, από τα έγγραφα αυτά προκύπτει ότι ο Ες θεωρούσε τη θέση της Αγγλίας απελπιστική, εξήρε την πολεμική αεροπορία της Γερμανίας αλλά και τα U boat, και απηύθυνε προειδοποιήσεις προς τη Μ. Βρετανία. 

Το σημαντικότερο ίσως είναι ότι σε ένα από τα έγγραφα φαίνεται ο Ες να αναφέρεται στην «πρόταση ειρήνης του Φύρερ προς τους Βρετανούς»! Ακόμη, ο ίδιος φαινόταν πεπεισμένος ότι η άφιξή του στην Αγγλία θα έπειθε τους Βρετανούς για την ειλικρίνεια της προσφοράς του Χίτλερ και ότι έτσι θα δινόταν ένα τέλος στις μεταξύ τους εχθροπραξίες. 


Δεδομένης της απροθυμίας των νικητών και ιδιαίτερα των Βρετανών να αποκαλυφθεί η αλήθεια σχετικά με την «υπόθεση Ες» κι ακόμη περισσότερο δεδομένων των προσπαθειών τους να την κρατήσουν καλά κρυμμένη, είναι φυσικό να εγείρονται ερωτήματα ως προς τη γνησιότητα των εγγράφων αυτών. Είναι γνήσια ή πρόκειται για απάτη ή ακόμη και για κάποιο προπαγανδιστικό τέχνασμα; 


Οι υπεύθυνοι του οίκου δημοπρασιών, πάντως, ισχυρίζονται ότι είναι γνήσια, είναι ιδιόγραφα και υπογεγραμμένα από τον Ες και πολλά από αυτά γραμμένα την ώρα που συνέβαιναν τα γεγονότα που καταγράφουν. Επίσης, ότι σ’ αυτά αποκαλύπτονται οι σκέψεις τού Ες για την αποστολή του και την αποτυχία της. Επίσης, ο οίκος επικαλείται πόρισμα του Γενικού Αρχείου του Κράτους της Γερμανίας, το οποίο ήλεγξε μέρος του αρχείου και βεβαιώνει ότι ό,τι ελέγχθηκε «είναι σίγουρο ότι είναι γνήσιο»..

Ristorante Verona

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

HITLER IN AUSTRIA





Ristorante Verona

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

Πέθανε ο σωματοφύλακας και τηλεφωνητής του Χίτλερ, Ρόχους Μις



-Πιστός μέχρι το τέλος- 


Ο Ρόχους Μις φορώντας τη στολή της Προσωπικής Σωματοφυλακής του Φύρερ στο Ράστενμπουργκ της Ανατολικής Πρωσίας (1944).

Σε ηλικία 97 ετών, πέθανε, χθες, 5/9, στο Βερολίνο ο Ρόχους Μις ο σωματοφύλακας και ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Χίτλερ που ήταν στο πλευρό του ως το τέλος, στο Μπούνκερ (καταφύγιο). Ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που είδε τον Χίτλερ και τον Γκαίμπελς πριν από την αυτοκτονία τους. 


Ο Αδόλφος Χίτλερ και ο σωματοφύλακάς του. 
Ο Μις παρέμεινε πιστός μέχρι το τέλος στον Φύρερ.

Ο Μις είχε καταταγεί στην προσωπική σωματοφυλακή του Χίτλερ, την Leibstandarte SS Adolf Hitler. Μετά το τέλος του πολέμου αιχμαλωτίστηκε και φυλακίστηκε στη Σ. Ένωση για 9 χρόνια. Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του υφίστατο βασανιστήρια. Δεν λύγισε, δεν έχασε την πίστη του και δεν έπαυσε μέχρι και την τελευταία στιγμή του να δηλώνει με θάρρος την πίστη του στον Φύρερ και να προσπαθεί με λόγο απλό, οικείο και αληθινό να αποκαταστήσει την αλήθεια. Όσες φορές μιλούσε γι’ αυτόν δεν μπορούσε να κρύψει τη συγκίνησή του, φέρνοντας έτσι σε αμηχανία κάποιους συνομιλητές του. Δημοσιογράφοι που είχαν συνομιλήσει μαζί του είπαν πως ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία έδινε την εντύπωση ενός «στιβαρού SS»! 


Χθες, ο Ρόχους Μις τράβηξε τον δρόμο που περίμενε για καιρό, τον δρόμο που θα τον φέρει πάλι κοντά στους αγαπημένους του συναγωνιστές και στον αγαπημένο του Αρχηγό. Χθες, ήρθε η ώρα να εκπληρωθεί εκείνο το «auf wiedersehen» που ψιθύρισε μέσα του, στο μπούνκερ, εκείνο το σκληρό απόγευμα της 30ής Απριλίου του ’45… Το auf wiedersehen που ήταν αντίο και ευχή μαζί… 

Ο Ρόχους Μις στη βεράντα του Μπέργκχοφ, το καλοκαίρι του 1941.

Κάποιοι θα πουν πως με τον θάνατό του έκλεισε εντελώς αυτό το κεφάλαιο. Θα πουν πως με τον θάνατο του «τελευταίου επιζώντος και μάρτυρα» έπεσε η αυλαία, θα σπεύσουν να προκαταλάβουν την ιστορία, να ξεγελάσουν τους φόβους τους. Ας είναι… 


Ο επιλοχίας των SS στο σπίτι του στο Βερολίνο

Εμείς, σε αποχαιρετούμε με θλίψη, Ρόχους Μις. Σε ευχαριστούμε. Ήσουν με τους -προσωρινά- ηττημένους μα στάθηκες όρθιος στα ερείπια και υπήρξες ξεχωριστό παράδειγμα πίστης και γενναιότητας. Η μνήμη σου θα μείνει ζωντανή. 


 SIEG HEIL! 


 

Ο Ρόχους Μις κατά την διάρκεια της συνέντευξης στο περιοδικό
 Εθνικοσοσιαλιστική Επιθεώρηση

*O Ρόχους Μις έκανε την τιμή στους Έλληνες Eθνικοσοσιαλιστές να δώσει την τελευταία του συνέντεύξη, τον Ιανουάριο του 2013, στο περιοδικό Εθνικοσοσιαλιστική Επιθεώρηση, στο οποίο και δημοσιεύθηκε.

Δείτε το πρώτο μέρος του ντοκιμαντέρ: Der Letzte Zeuge (Ο Τελευταίος Μάρτυρας)



Ristorante Verona