Ο βομβαρδισμός της Πομπηΐας

Κατά τους βομβαρδισμούς της Ιταλίας η Αγγλική αεροπορία επικεντρώθηκε αποκλειστικώς στα πολιτιστικά μνημεία! Ούτως εμβομβαρδίσθη η Πομπηΐα! Αδιανόητον, και όμως συνέβη! Μετά την εισβολήν των Αγγλοαμερικανών στην Ιταλίαν, κατά την διάρκειαν της Operation Avalanche το φθινόπωρον του 1943, εβομβαρδίσθη από τα αμερικανικά βομβαρδιστικά «B-25 Mitchell» ο αρχαιολογικός χώρος της Πομπηΐας. Δεν ήτο βομβαρδιασμός τυχαίος, εκ λάθους, ήτο καλώς σχεδιασμένος και μεταξύ άλλων κατεστράφη και το μουσείον και τα ευρήματά του. 

Το μουσείον άνοιξε πάλιν διά το κοινόν τον Μάϊον του 2016. Πόσα από τα αντικείμενα του μουσείου κατεστράφησαν; Δεν γνωρίζομε διότι ο βομβαρδιασμός καλύπτεται με μίαν ένοχον σιωπήν, διότι είναι έργον των νικητών Αμερικανών. Γνωρίζομε όμως ότι από τα περίφημα εκατόν περίπου προπλάσματα των ανθρώπων που απεβίωσαν και τους ετύλιξε η λάβα, έργα του μεγάλου αρχαιολόγου Giuseppe Fiorelli, εκτίθεται μόνον ένα! 

Σήμερον, πολλά από τα κτήρια που βλέπομε στην Πομπηΐαν είναι απλώς μεταπολεμικές ανακατασκευές, όμως και πάλιν αιδημόνως οι επιγραφές δεν το αναφέρουν! Κατά τον βομβαρδισμόν εφονεύθησαν 27 άτομα άμαχοι. 

Η Αγγλοαμερικανική διοίκησις μισούσε την Πομπηΐα διά λόγους που αυτή γνωρίζει και ήθελε να την καταστρέψη! Στην Ιταλίαν γίνεται ενίοτε λόγος περί του βομβαρδισμού και δίδεται η ειρωνική απάντησις: «Αφού ήταν μέσα στον αρχαιολογικό χώρο κρυμμένοι φασίστες»! 

Παν. Μαρίνης

Μερικές εικόνες της καταστροφής 

RV

22 Ιουνίου 1941 - Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα

«Στις 22 Ιουνίου 1941 η Eθνικοσοσιαλιστική Γερμανία επιτέθηκε στη Σοβιετική Ένωση, μαζί με τα ηρωικά φινλανδικά και ρουμανικά στρατεύματα. Η κωδική ονομασία της επίθεσης είναι γνωστή: Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα. Η επίθεση αυτή συνήθως παρουσιάζεται, σκοπίμως είτε αφελώς, ως τραγικό λάθος αλλά και ως άδικη και αδικαιολόγητη πολεμική ενέργεια. Αμφότερες οι λίαν διαδεδομένες από την προπαγάνδα των “νικητών” απόψεις αποσκοπούν στο να αποκρύψουν τον πραγματικό χαρακτήρα αυτής της επιβεβλημένης ενέργειας, που δεν ήταν απλώς μια επίθεση αλλά μια Σταυροφορία κατά του μπολσεβικισμού και υπέρ της Ευρώπης και του Πολιτισμού.»

Το βιβλίο ''Γιατί επιτέθηκα στη Σοβιετική Ένωση'' είναι ένα μοναδικό ντοκουμέντο σχετικά με την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, στο οποίο αποκαλύπτονται οι λόγοι που οδήγησαν τον Χίτλερ στην επίθεση κατά της Σοβιετικής Ενώσεως. Συγχρόνως αποκαλύπτεται η  συνεργασία Μ. Βρετανίας και Ε.Σ.Σ.Δ. και οι μυστικές διεργασίες μεταξύ της τελευταίας και διαφόρων βαλκανικών κρατών (Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία) και ο ρόλος της Ελλάδας. 

πηγή

Το βιβλίο ''Γιατί επιτέθηκα στη Σοβιετική Ένωση'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

RV

ΔΥΟ ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΟΥΛΗ

Η Θούλη, μετά την έκδοση του βιβλίου "ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΤΕΘΗΚΑ ΣΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ", προχωρά στην έκδοση δύο νέων βιβλίων με ομιλίες του Αδόλφου Χίτλερ σχετικά με την είσοδο των ΗΠΑ στον Β΄Ππ και τη Βαλκανική Εκστρατεία, ώστε ο αναγνώστης να πληροφορηθεί πλήρως περί της "άλλης άποψης", της αποσιωπημένης ή/και διαστρεβλωμένης σχετικά με τις αιτίες και τις ευθύνες για τον Β΄Ππ..

Συγγραφέας: Αδόλφος Χίτλερ

Εκδόσεις: Θούλη

Μετάφραση: Μανώλης Στρατάκης

Σελίδες: 66

Έτος έκδοσης: 2019

ISBN: 978-618-5317-07-2

  Πρόκειται για τη βαρυσήμαντη ομιλία που εκφωνήθηκε από τον Φύρερ στις 11 Δεκεμβρίου του 1941 στο Ράιχσταγκ, και αφορά την ευθύνη και υπαιτιότητα του Προέδρου των ΗΠΑ Ρούζβελτ για τον πόλεμο με τη Γερμανία.  Ο Χίτλερ ανασκευάζει τους ισχυρισμούς τού Ρούζβελτ και παραθέτει σειρά γεγονότων εκ των οποίων αποδεικνύεται πόσο ο τελευταίος επεθύμησε και προετοίμασε την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο στο πλευρό της Αγγλίας και της Σοβιετικής Ένωσης και ότι αυτός ήταν αποκλειστικώς υπεύθυνος για τον πόλεμο με τη Γερμανία. Συγκλονιστική είναι η σύγκριση της ζωής και της πορείας των δύο ανδρών αλλά και των θεωριών που πρέσβευαν και των αντίστοιχων πολιτευμάτων. 

 Η μετάφραση της παρούσας έκδοσης έχει γίνει απευθείας από τη γερμανική γλώσσα.  

Το βιβλίο ''ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΡΟΥΖΒΕΛΤ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

Συγγραφέας: Αδόλφος Χίτλερ

Εκδόσεις: Θούλη

Σελίδες: 78

Έτος έκδοσης: 2019

ISBN: 978-618-5317-06-5

Μέγεθος βιβλίου 24 Χ 17

Δίγλωσση έκδοση: γερμανικά και ελληνικά

Η έκδοση είναι ανατύπωση της πρώτης έκδοσης στην ελληνική γλώσσα, που κυκλοφόρησε το 1941 από το Γερμανικό Γραφείο Πληροφοριών. Πρόκειται για ένα σπουδαίο ιστορικό ντοκουμέντο, αφού περιέχει αυτούσια την ομιλία του Χίτλερ στο Ράιχσταγκ στις 4 Μαΐου 1941 για τη Βαλκανική Εκστρατεία. Ο Χίτλερ εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την εκστρατεία, κάτι που ενδιαφέρει ιδιαίτερα τον Έλληνα αναγνώστη, ο οποίος πληροφορείται και την "άλλη άποψη" πέρα από την κρατούσα σχετικά με την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β΄Ππ.

Το βιβλίο ''ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

Η ιστορική αξία αυτών των δύο ομιλιών, όπως και εκείνης για τον πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση (βλ. «Γιατί επιτέθηκα στη Σοβιετική Ένωση, εκδ. Θούλη) είναι μεγάλη και βοηθά τον αντικειμενικό μελετητή της ιστορίας, «τον πρόθυμο να αναζητήσει την αλήθεια, αντί να την αρνείται», να διαμορφώσει άποψη σχετικά με τις αληθινές αιτίες και τους πραγματικούς υπαίτιους του Β΄Ππ. 

RV

Ένας διάσημος εβραίος αρνείται το Ολοκαύτωμα

Πρόσφατα κυκλοφόρησε στα αγγλικά από τις εκδόσεις «The Barnes Review»το βιβλίο του εβραίου Τζέραρντ Μενουχίν,  γιου του διάσημου εβραίου βιολιστή και διευθυντή κλασικής ορχήστρας Γεχούντι Μενουχίν, με τίτλο Tellthe truth and shame the devil, στο οποίο αρνείται το Ολοκαύτωμα, το οποίο χαρακτηρίζει απάτη, και υπερασπίζεται τους Γερμανούς λέγοντας ότι αυτοί ήταν τα πραγματικά θύματα του Β΄Ππ και ότι το αληθινό πρόβλημα σε όλο τον κόσμο είναι η εβραϊκή Διεθνής της οικονομίας.

Μια διευκρίνιση είναι αναγκαία: δεν πιστεύουμε στην «κουλτούρα της αντικειμενικότητας», η οποία, όταν μέσα στους πολλούς κακούς ξεπετάγεται ένας καλός, σχετικοποιεί τα πάντα, αυτή που θέλει να «υπάρχουν και καλοί και κακοί», και να μην είναι όλα τα μανιτάρια δηλητηριώδη. Οι μεμονωμένες περιπτώσεις, όταν δεν είναι σκηνοθετημένες, δεν θέτουν υπό αμφισβήτηση τον κανόνα. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι  υπάρχουν και εκείνες οι τραγικές περιπτώσεις που η ψυχή και το πνεύμα επαναστατούν στη μοίρα, δηλαδή στο αίμα, ίσως λόγω της ανάμνησης και επιβίωσης ενός άλλου αίματος από μια παλιότερη επιμειξία. Εν πάση περιπτώσει, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, με την ποινικοποίηση της γνώμης, το να αρνείται ένας διάσημος εβραίος το ολοκαύτωμα, μπορεί υπό συγκεκριμένες περιστάσεις, να αποβεί ένα σημαντικό επιχείρημα…

Ο Τζέραρντ Μενουχίν, λοιπόν, είναι ένας γνωστός αρνητής του ολοκαυτώματος, κάτι που το 2005 του στοίχισε τη θέση του προέδρου στοΊδρυμα Γεχούντι Μενουχίν. Τότε είχε εκφράσει τις απόψεις του σε μία συνέντευξή του στην εφημερίδα του NPD Deutsche Stimme. Ο Μενουχίν κάλεσε τους Γερμανούς να πάψουν να πληρώνουν φόρους, ώστε «τα χρήματά τους να μην χρησιμοποιούνται για χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και των Εβραίων»!

Στο παραπάνω βιβλίο του,  χαρακτηρίζει το ολοκαύτωμα «το μεγαλύτερο ψέμμα στην ιστορία». Ακόμη γράφει: «Η Γερμανία δεν είναι υπεύθυνη για τον Β΄Ππ και ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ο μοναδικός πολιτικός παγκοσμίως, που μπορούσε να σώσει τον κόσμο από τον ιουδαιο-πλουτοκρατικό κίνδυνο, να ελευθερώσει τον πλανήτη από την καταπίεση».

Ο Μενουχίν  δεν είχε ασχοληθεί ως τη δεκαετία του ’90 ιδιαίτερα με τον πόλεμο, ούτε είχε νιώσει την ανάγκη να ερευνήσει. Τυχαία, όμως, βρήκε σε παλιά φύλλα γερμανικών εφημερίδων, αντισιωνιστικά και αντιεβραϊκά άρθρα του παππού του. Αυτό αλλά και η πεποίθηση ότι «ένας λαός σαν τον γερμανικό, με τέτοιες παραδόσεις και τέτοιο πολιτισμό δεν μπορεί σε μία νύχτα να έγινε βάρβαρος και να διέπραξε μαζικές δολοφονίες», τον οδήγησαν στην έρευνα για το τι πραγματικά συνέβη στον Β΄Ππ. Πρέπει να αναφερθεί ότι και ο πατέρας του, ο διάσημος βιολιστής Γεχούντι Μενουχίν, παρά το ότι θα έλεγε κανείς ότι ήταν περισσότερο κοσμοπολίτης, είχε επικριθεί και υπονομευθεί από εβραίους και εβραϊκές οργανώσεις για αντιεβραϊκές δηλώσεις του, για ηθική υποστήριξη σε «Άραβες τρομοκράτες». Κυρίως, όμως, διότι μετά το τέλος του πολέμου υποστήριξε ανοιχτά τον μεγάλο Γερμανό συνθέτη και μαέστρο Βίλχελμ Φουρτβένγκλερ και συμμετείχε στο πρώτο μεταπολεμικό κονσέρτο με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου το 1947, υπό τονΦουρτβένγκλερ.

Ο Τζέραρντ Μενουχίν στο πρώτο μέρος του βιβλίου του Tell the truth and shame the devil, αναφέρεται στον Αδόλφο Χίτλερ, στον χαρακτήρα του και στις προθέσεις του, στις αιτίες που οδήγησαν στον Β΄Ππ και στο ποιοι ήταν οι αληθινοί ένοχοι. Σ’ αυτό το τμήμα είναι που εκφράζει την άρνησή του για το ολοκαύτωμα. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου κάνει μία ιστορική αναδρομή της δράσης των πραγματικών ενόχων και περιγράφει πώς κατάφεραν να ελέγχουν την οικονομία και τα ΜΜΕ.  Στο τρίτο μέρος αναφέρεται στους δύο παγκόσμιους πολέμους αλλά και σε πιο σύγχρονα γεγονότα, όπως είναι ο Ψυχρός Πόλεμος και η υποστήριξη που στην πραγματικότητα οι ΗΠΑ παρείχαν στη Σοβιετική Ένωση, η μοίρα της Παλαιστίνης αλλά και η θέσπιση νόμων που ποινικοποιούν τη γνώμη. Καταλήγει ότι η Διεθνής της Οικονομίας, που ελέγχεται από εβραίους, κήρυξε τον πόλεμο στον Χίτλερ και στους Εθνικοσοσιαλιστές.

Ο Μενουχίν στρέφεται με σκληρότητα κατά των εβραίων. Πρόκειται προφανώς για μία από τις τραγικές περιπτώσεις που προαναφέραμε, όταν η ψυχή και το πνεύμα εξεγείρονται ενάντια στο αίμα. Βέβαια, ο Μενουχίν υπερασπίζεται την οικογένειά του και υποστηρίζει ότι αν όλοι οι εβραίοι ήταν σαν τους Μενουχίν δεν θα υπήρχε «εβραϊκό ζήτημα» ούτε  αντιεβραϊσμός στον κόσμο. Ίσως η εξήγηση να βρίσκεται στη δήλωση του πατέρα του σε μία συνέντευξή του στοΒήμα το 1997, ότι η μητέρα του (γιαγιά του Τζέραρντ) ήταν από την Κριμαία και, αν και εθεωρείτο, στην πραγματικότητα δεν ήταν εβραία…

πηγή: Ευρωπαϊκή Αντίσταση

RV

Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ «ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ»

Του Παν. Μαρίνη

Ας συγκρατήσωμε την ουσίαν του πράγματος! Κατά την διάρκειαν του πολέμου και της Κατοχής ο καθείς εγνώριζε ότι τα πράγματα ήσαν απλά, καθαρά και μετρημένα, το διακύβευμα του πολέμου ήτο εάν μεταπολεμικώς η Υφήλιος θα έζη υπό την Ιταλικήν ειρήνην και την Γερμανικήν ειρήνην, ή θα την εσκέπαζε η ειρήνη των Ρούζβελτ-Τσώρτσιλ-Στάλιν! Τρίτη εκδοχή δεν υπήρχε! Ο Στάλιν γνωρίζων την ηλιθιότητα των πληθυσμών ώρισε ότι «Το γενικό σύνθημα πρέπει να είναι η υπεράσπιση της δημοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας», το οποίον μετέφρασε ασυστόλως ψευδόμενον το ΕΑΜ/ΚΚΕ, «πολεμάμε γιά την Λευτεριά!» Αυτό εννοούσε ότι πολεμούσε και πολεμούσαμε διά να έλθη η Σοβιετική ειρήνη, η Pax Sovietica, π.χ. ως γράφει ο ταγματάρχης David Wallace (αν. σελ. 67): «…το ΕΑΜ αναμφισβήτητα καταγινόταν με την μεθόδευση ενός βιαίου κομμουνιστικού πραξικοπήματος, με την χρήση του ΕΛΑΣ. Ήλπιζε και περίμενε ότι το Ανατολικό Μέτωπο θα κατέρρεε ολότελα και ότι σύντομα θα έβλεπε τον Κόκκινο Στρατό στα Βαλκάνια.»

Όμως και σήμερον ακόμη, ναί σήμερον, αφελείς άνθρωποι απορούν: Δηλαδή δεν μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι; Όχι πατριώτη μου, δεν μπορείς, τί θα είσαι; rogue state, όπως η Βόρειος Κορέα; Το έχομε όλοι καταλάβει αυτό! Χθές εσηκώσαμε το λάβαρον εναντίον της Ιταλικής ειρήνης και εχαρήκαμε με τον ηρωϊσμόν του Νίκου Μουτούση που ηχμαλώτισε ολόκληρον την Ιταλικήν φρουράν του Ψαθοπύργου, σήμερον όμως έχομε λογικευθή και ουδείς προτείνει να σηκώσουμε το λάβαρον εναντίον της οικονομικής και νομισματικής τυραννίας του ΔΝΤ και της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τραπέζης που διέλυσαν την ζωή μας! Φυσικά, διότι οικονομική και νομισματική τυραννία σημαίνει πραγματική και πλήρης κατάκτησις και υποταγή! 

ΣΥΝΕΠΩΣ

Ο οιοσδήποτε υπερασπίζεται την «Εθνική Αντίσταση», την δοξάζει ή έστω την βλέπει με συμπάθειαν, με αυτήν του τήν στάσιν δηλώνει ότι, δεν είναι της αρεσκείας του η Ιταλική ειρήνη ή η Γερμανική ειρήνη, αλλά προτιμά την ειρήνην των Ρούζβελτ-Τσώρτσιλ-Στάλιν, τουτέστιν τον θρίαμβον του Διεθνούς Τραπεζίτου! Ας μάθει και ας κατανοήση λοιπόν ο καθείς ότι διά της στάσεώς του αυτό εξυπονοείται!

Ο οιοσδήποτε υπερασπίζεται το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, το δοξάζει, επιχαίρει με τα κατορθώματά του ή έστω το συμπαθεί, με αυτήν του την στάσιν δηλώνει ότι, προτιμά την Σοβιετικήν ειρήνην, εύχεται το 1948 η Ελλάς να είχε εισέλθη στο Σιδηρούν Παραπέτασμα, ή μάλλον το Παραπέτασμα να έφθανε ως εδώ και να περιελάμβανε τα γαλάζια ακρογιάλια της Ελλάδος και ούτως να επραγματώνομεν «την δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία» αγκαλιά με τον Ερυθρό Στρατό που δεν θα ήτο "κατακτητής" αλλά "απελευθερωτής", με υπουργούς αξιωματικούς της Τσέκας, όπως στην Ρουμανίαν, και κατόπιν πανευτυχείς θα πηγαίναμε όλοι μαζί εκδρομή στα ορυχεία του Κολυμά! Αυτό λοιπόν σημαίνει η επίνευσις στα έργα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ότι τότε έπρεπε να εξελιχθή ούτως το πράγμα! Να ηττηθή ο στρατός των Μοναρχοφασιστών, η Μακεδονία να γίνη ανεξάρτητος· υπενθυμίζομε: «Η 5η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Ιανουάριος 1949) έκανε ομοφώνως δεκτήν την εισήγησίν του Ν. Ζαχαριάδη διά την δημιουργίαν ανεξάρτητου μακεδονικού κράτους.» Ο Δημητρώφ να πάρη την Καβάλα και την Θράκη και ο Ελληνισμός να σβήση από τον χάρτη! Αυτό σημαίνουν οι νοσταλγικές εορτές προς τιμήν της «Εθνικής Αντίστασης» και τίποτε άλλο! Συγχρόνως όμως οι συμπαθούντες αυτοί ομιλούν και διά το σήμερα και επινεύουν αφ' ενός στον Πολιτιστικόν Μαρξισμόν και αφ' ετέρου στρώνουν τον δρόμον διά το Λατινοαμερικανικόν καθεστώς Τσάβες-Μαδούρο που ομολογεί ο νυν πρωθυπουργός ότι ονειρεύεται!

Οι υπερασπιζόμενοι την «Εθνική Αντίσταση» αλλά Αντικομμουνιστές όντες δεν επιθυμούν ούτε την Σοβιετικήν ειρήνην, ούτε τα Λατινοαμερικανικά Γκούλαγκ του ζαχαροκαλάμου, δηλώνουν ότι: Εξήτασαν τα πράγματα και τους εφάνη απεχθής η Ιταλική ειρήνη ή η Γερμανική ειρήνη και επομένως προτιμούν την Ρουζβελτιανήν ειρήνην, την Pax Americana, τουτέστιν τον καταφανή θρίαμβον του Διεθνούς Τραπεζίτου! 

Συγχαρητήρια! Είσθε φαινόμενον διεθνές! Ως ο Έλλην Αριστερός που νοσταλγεί το Σοβιετικόν καθεστώς είναι μοναδικόν παράδειγμα παγκοσμίως, ούτως και ο Έλλην Δεξιός - Κεντροδεξιός είναι ο μοναδικός άνθρωπος του κόσμου που εκθειάζει την Αμερικανικήν ειρήνην!

RV

ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ, ΤΑ ΠΡΟΗΓΗΘΕΝΤΑ

ΠΕΡΑΣΑΝ ΠΛΕΟΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 75 ΕΤΗ, ΚΑΙΡΟΣ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!

Του Παν. Μαρίνη

Λαμπροί οι εορτασμοί της σφαγής των Καλαβρύτων, όμως με ανηθικότητα μεγάλη και με θράσος μυρίων πιθήκων στους πανηγυρικούς και στα χρονικά όλοι παρασιωπούν τα προηγηθέντα, ΔΕΝ ομιλούν διά την κανιβαλικήν ΣΦΑΓΗΝ ΣΤΟ ΜΑΖΗ των αιχμαλώτων, γιά να μην θίξουν τους πραγματικούς ενόχους της τραγωδίας των Καλαβρύτων που είναι 1) το ΚΚΕ που απεφάσισε την ΣΦΑΓΗΝ ΣΤΟ ΜΑΖΗ, 2) το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που την εξετέλεσε, 3) Οι Άγγλοι Αξιωματικοί σύνδεσμοι που την ενέκριναν, την επέτρεψαν και παρίσταντο στην ΣΦΑΓΗΝ ΣΤΟ ΜΑΖΗ και 4) οι κάτοικοι των Καλαβρύτων που επέτρεψαν την δολοφονίαν των έξι τραυματιών Γερμανών που ενοσηλεύοντο στο Νοσοκομείον των Καλαβρύτων και ο Καλαβρυτινός ιατρός Παυλόπουλος που τούς εδολοφόνησε!

----

Η ΣΦΑΓΗ ΣΤΟ ΜΑΖΗ ήτο κάτι κανιβαλικόν και με κάθε μέτρον εξοργιστικόν, σκεφθείτε τί θα εγίνετο εάν αντί του Γερμανικού στρατού ήτο εκεί ο Σοβιετικός στρατός ή ο στρατός του Ντε Γκωλ, θάχαν κάψει και θάχαν ανασκολοπίση ολόκληρη την Ελλάδα, όχι μόνον την Πελοπόννησον! ΟΜΩΣ, ο Γερμανός Διοικητής διετήρησε την ψυχραιμία του, ΑΛΛΑ η δολοφονία των έξι τραυματιών εντός των ιδίων των Καλαβρύτων από τους Καλαβρυτινούς ξεχείλισε το ποτήρι!

----

Να τα λέμε όλα και να τα τονίζουμε στα παιδιά τού σχολείου που παρακολουθούν με εορταστική ενδυμασία: «Παιδιά αυτός είναι ο τρόπος που εμείς οι Ελληνες μεταχειριζόμεθα τους αιχμαλώτους, να τον μάθετε, μάς τον δίδαξε η ένδοξή μας Εθνική Αντίσταση»!

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1943, Η ΣΦΑΓΗ ΣΤΟ ΜΑΖΙ ΚΑΙ Η ΑΓΓΛΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

Είπαμε ότι το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ προέβαινε εις διαφόρους πράξεις με σκοπόν να προκαλή την οργήν των Γερμανών! Ιδού, διά παράδειγμα, τα γεγονότα των Καλαβρύτων του Οκτωβρίου 1943.

Τα διατρέξαντα (Σφαγή των Καλαβρύτων - Βικιπαίδεια): Η ανταρτική δραστηριότητα του ΕΛΑΣ στην περιοχή των Καλαβρύτων απειλούσε τη σιδηροδρομική και οδική επικοινωνία της Πάτρας με την Κόρινθο και την Τρίπολη. Ως επιχείρηση αναγνώρισης διετάχθη ένα απόσπασμα από  το  5/749  Jager Regiment με επικεφαλής τον λοχαγό Χανς Σόμπερ, αποτελούμενο από 97 άνδρες,   να διερευνήσει την κατάσταση στην περιοχή γύρω από τα Καλάβρυτα. Η   επιχείρηση του λόχου Σόμπερ θα διαρκούσε 2 ημέρες, κατά το Σαββατοκύριακο   της 16ης-17ης Οκτωβρίου 1943. Ωστόσο το κεντρικό αρχηγείο Πελοποννήσου του ΕΛΑΣ ήξερε ήδη από κατασκόπους του, για την αναγνωριστική επιχείρηση των Γερμανών. Έτσι έδωσε εντολή σε σώμα 200 ανταρτών να περιμένει τους   Γερμανούς στην Κερπινή. Την 16ην Οκτωβρίου, οι Γερμανοί βάδιζαν αμέριμνοι,   μετά από κοπιαστική πορεία όλη την  ημέρα,  στο  μονοπάτι  από  τους  Ρωγούς προς την Κερπινή, με σκοπό να κατασκηνώσουν το βράδυ στο χωριό. Στις 16:45, δέχτηκαν αιφνιδιαστικά επίθεση από όλες τις πλευρές και  κατέφυγαν  σε  ένα ύψωμα όπου παρέμειναν όλο το βράδυ, αποκρούοντας διαδοχικές επιθέσεις των ανταρτών. Εν τω μεταξύ οι αντάρτες είχαν ενισχυθεί και από πλέον 200 άνδρες   του εφεδρικού ΕΛΑΣ καθώς και αγρότες από τα γύρω χωριά. Ευρισκόμενος σε   δεινή θέση και μη μπορώντας λόγω έλλειψης ασυρμάτου να επικοινωνήσει με το αρχηγείο του, ο Σόμπερ αποφάσισε να επιχειρήσει διάσπαση του κλοιού το ξημέρωμα, με σκοπό να φτάσει στο Αίγιο. Η προσπάθειά του τελικά απέτυχε με αποτέλεσμα ολόκληρο το απόσπασμά του να αιχμαλωτιστεί, εκτός από 10 στρατιώτες που κατάφεραν να διαφύγουν σε κοντινή χαράδρα. Σχετικώς με την αιχμαλωσίαν των Γερμανών, γράφει ο Κώστας Θ. Καραλής, «Η ιστορία των γεγονότων της Πελοποννήσου, 1943-1949», τόμος 1ος, σελ. 187):

Ο Γερμανός Διοικητής, ανησυχών διά την τύχην των συλληφθέντων αιχμαλώτων Γερμανών στρατιωτών, εκάλεσε πάραυτα τον Επίσκοπον Αιγιαλείας και Καλαβρύτων Θεόκλητον Παναγιωτόπουλον και ηξίωσεν από αυτόν όπως επικοινωνήση με την ηγεσίαν των ανταρτών και συστήσει εις αυτούς ν' απολύσουν αμέσως τους Γερμανούς αιχμαλώτους. Ούτος δε, ως αντάλλαγμα, θα διηυκόλυνε τον επισιτισμόν της Αιγιαλείας και Καλαβρύτων, οι κάτοικοι των οποίων εμαστίζοντο κατά την εποχήν εκείνην εκ της πείνης και των λοιπών στερήσεων, ετόνισε δε εις έντονον ύφος προς τον Επίσκοπον ότι, αν δεν απολυθούν οι Γερμανοί στρατιώται, θα ενεργηθούν σκληρά κατά του πληθυσμού αντίποινα. Έδωσε δε να εννοήση ο Επίσκοπος ότι και αυτό το Αίγιον διέτρεχε κίνδυνον άμεσον βομβαρδισμού, ότι θα καταστραφούν και θα πυρποληθούν πολλαί οικίαι και θα συλληφθούν πολλοί εκ των κατοίκων ως όμηροι.

Μετά το τελεσίγραφον αυτό ο Μητροπολίτης Θεόκλητος, αντιληφθείς την τραγικότητα των στιγμών και αναμετρήσας τας μεγάλας του ευθύνας και τας συνεπείας μιάς κακής διαχειρίσεως των πραγμάτων, εκάλεσεν αμέσως εις συμβούλιον όλους τους προκρίτους του Αιγίου, εις τους οποίους ανεκοίνωσε λεπτομερώς τα διατρέξαντα και τας ωμάς απειλάς του Γερμανού διοικητού, όλοι δε οι συσκεφθέντες αντελήφθησαν την σοβαρότητα των στιγμών και πάντες απεφάσισαν να καταρτίσουν μίαν επιτροπήν εξ ευϋπολήπτων προσώπων, την οποίαν να στείλουν στα βουνά προς συνάντησιν των αρχηγών των ανταρτών, διά να τους εκθέσουν τας τρομεράς συνεπείας τας οποίας θα είχε διά τον πληθυσμόν της περιοχής η μη απόλυσις των αιχμαλωτισθέντων Γερμανών στρατιωτικών.

Πράγματι κατηρτίσθη εν τάχει η επιτροπή, ήτις ανεχώρησε διά τα βουνά και επεκοινώνησεν αμέσως με τους ηγέτας των ανταρτών. Η επιτροπή ανεκοίνωσε το τελεσίγραφον του Γερμανού διοικητού και καθικέτευσε τούτους ν' απολύσουν τους αιχμαλώτους διά ν' αποσοβηθούν τα Γερμανικά αντίποινα εις βάρος του αθώου πληθυσμού. Οι αρχηγοί των ανταρτών, αφού ήκουσαν τας παρακλήσεις της επιτροπής, δεν ηθέλησαν ν' αντιληφθούν την σοβαρότητα της καταστάσεως και επέδειξαν αδιαλλαξίαν, τονίσαντες προς την επιτροπήν ότι η απόλυσις των αιχμαλώτων δεν εξαρτάται από αυτούς.

- Εμείς, είπον οι αντάρτες, και τα σώματά μας αποτελούν μέρος της Στρατιάς της Μέσης Ανατολής και διά ν' απελευθερώσουμε τους αιχμαλώτους, δεν δυνάμεθα άνευ διαταγής του Γενικού Συμμαχικού Στρατηγείου της Μέσης Ανατολής, δεχόμεθα όμως να τους ανταλλάξουμε με ισαρίθμους Έλληνας κρατουμένους υπό των Γερμανών.

Η επιτροπή διεβίβασε την απάντησιν αυτήν του Αρχηγείου των ανταρτών στον Γερμανό διοικητή, όστις απήντησεν αμέσως προς αυτούς: - Ημείς ούτε αιχμαλώτους έχουμε στα χέρια μας, ούτε ομήρους κρατούμε στας φυλακάς. Μόνον κομμουνιστάς κρατούμε. Εάν θέλουν οι αντάρτες ν' ανταλλάξουμε με αυτούς τους στρατιώτας μας δεχόμεθα ευχαρίστως.

Η επιτροπή διεβίβασε την απάντησιν αυτήν του Γερμανού διοικητού, η οποία προφανώς δυσηρέστησε τους αντάρτας, διότι εν τῇ ουσίᾳ δεν ενδιεφέροντο ούτε διά την απελευθέρωσιν ισαρίθμων Ελλήνων, ούτε κομμουνιστών, αλλ' ενδιεφέροντο να πραγματοποιηθούν τ' απειληθέντα Γερμανικά αντίποινα εις βάρος του πληθυσμού, διά να δημιουργηθή ούτω σάλος και μεγαλυτέρα εξαθλίωσις.

Ο Μητροπολίτης Θεόκλητος κατώρθωσε να παρατείνη τας διαπραγματεύσεις μεταξύ Γερμανού διοικητού και ανταρτών επί αρκετάς ημέρας και κατέβαλεν υπερανθρώπους προσπαθείας να πείση τους αντάρτας ν' απολύσουν τους Γερμανούς στρατιώτας. Δυστυχώς όμως αι προσπάθειαι αυτού και άλλων σοβαρών προσώπων δεν απέδωσαν τ' αναμενόμενα αποτελέσματα. Διέταξε τρείς γερμανικάς φάλαγγας να βαδίσουν κατά των Καλαβρύτων και της περιοχής των […]

Το Αρχηγείον των ανταρτών, παρηκολούθει αγρύπνως τας κινήσεις της Γερμανικής φάλαγγος. Διέταξε την συνεχή μετακίνησιν των Γερμανών αιχμαλώτων και την τοποθέτησιν αυτών εις απόκρυφα και δύσβατα μέρη του χελμού, με προφανή σκοπόν να τους φονεύσουν. Πράγματι πλησίον του χωρίου Μάζι, που είναι κτισμένο πάνω από τον Χελμό, εκεί που κείται το βαθύτερο βάραθρο, τους εφόνευσαν και τους απεγύμνωσαν και κατόπιν έναν-έναν τους πέταξαν στο βάραθρο. [Τούτο συνέβη την 5ην απογευματινήν της 7ης Δεκεμβρίου 1943]

[Ως γράφει ο Δημ. Κανελλόπουλος: Η Διαταγή του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου της εκτέλεσης των αιχμαλώτων υπαγορεύτηκε από τον Άγγλο σύνδεσμο της SOE 133 Antony Antrious (Αντώνη), επί παρουσία των Μίχου – Αλέξανδρου [Κασσάνδρα] – Αχιλλέα [Μπλάνα], οι οποίοι και την υπέγραψαν στις 4/12/1943, στο σπίτι της εξαδέλφης του Μίλτου Μπαλαλά, όπου ενοσηλεύετο ο Μίχος, που είχε προσβληθεί από γρίπη. Σημειώνεται, ότι το Γραφείο Πελοποννήσου του Κ.Κ.Ε. αποφάσιζε την εκτέλεση των Γερμανών αιχμαλώτων στην Πουρναριά στις 25/11/1943. Τις απογευματινές ώρες της 06.12.1943 ο Συνταγματάρχης του ΕΛΑΣ Σέρβος, έδωσε την εντολή στο λοχαγό του 6ου Συντάγματος ΕΛΑΣ Κορινθίας Ανδρέα Τρακαδά να παραλάβει τους 81 γερμανούς αιχμαλώτους, να τους οδηγήσει στου Μαγείρου (όνομα του βαράθρου) και να τους εκτελέσει. Ο Τρακαδάς αρνήθηκε να εκτελέσει τη διαταγή Σέρβου, λέγοντας ότι "είμαι στρατιωτικός, δε δολοφονώ αιχμαλώτους, εφόσον δεν υπάρχει δικαστική απόφαση εκτέλεσης". Τελικά οι αιχμάλωτοι οδηγήθηκαν στο Μάζι [την Τρίτην 7ης Δεκεμβρίου 1943] από ομάδα τοπικών ανταρτών, όπου τους παρέλαβε η ομάδα του 11ου Συντάγματος Αρκαδίας, με Διοικητή τον Λοχαγό Χρήστο Στασινόπουλο, η οποία με την συγκατάθεση και την παρουσία των Άγγλων συνδέσμων της SOE 133 τους δολοφόνησε την 5η απογευματινή. Όλα αυτά από την μαρτυρίαν του Πότη Ματζουράνη]

[Οι Γερμανοί φθάνουν στα Καλάβρυτα την πρωΐαν της 9ης Δεκεμβρίου] και την επομένην ανησυχούντες διά την τύχην των Γερμανών αιχμαλώτων, τράβηξαν προς τα χωριά Βυσωκά, Σουδενά, Μάζι και Σούφαρδο. Όπου περνούσε η φάλαγξ έκανε εξονυχιστικάς ανακρίσεις διά να εξακριβώση εις ποίον σημείον της περιοχής κρατούνται οι Γερμανοί στρατιώται. Αι τελευταίαι πληροφορίαι που τους εδόθησαν ήσαν ότι οι αιχμάλωτοι μετεκινήθησαν προσφάτως προς τον Χελμόν και ότι ευρίσκοντο πλησίον του χωρίου Μάζι. Τότε οι Γερμανοί κατηυθύνθησαν προς την κωμόπολιν Μαζέϊκα και επληροφορήθησαν ότι οι αιχμάλωτοι δεν είναι πλέον εν ζωῇ και ότι εφονεύθησαν ριφθέντες εις το βάραθρον του Χελμού.

Η φάλαγξ ανέβηκε στον Χελμόν, έφθασε πλησίον του βαράθρου και μετά μυρίων κόπων και προφυλάξεων κατήλθεν εις τον πυθμένα του βαράθρου, όπου αντίκρυσε το φρικιαστικό θέαμα των φονευθέντων αιχμαλώτων· οι Γερμανοί ευρίσκοντο πολτοποιημένοι και παραμορφωμένοι. Το θέαμα των οικτρώς παραμορφωμένων Γερμανών στρατιωτών εξηγρίωσεν, ως ήτο επόμενον, ολόκληρον την Γερμανικήν φάλαγγα. Όλοι, από τον διοικητήν μέχρι τον τελευταίον στρατιώτην, επόθουν εκδίκησιν. […]

Οι εντός των Καλαβρύτων ευρισκόμενοι εαμίται, έχοντες ασφαλώς λάβει εντολήν από την ηγεσίαν, προέβησαν εις την εκτέλεσιν των εντός της κωμοπόλεως ευρισκομένων τριών τραυματιών Γερμανών στρατιωτών, όπου ενοσηλεύοντο επί αρκετάς ημέρας. Η εκτέλεσις των τριών αυτών στρατιωτών επέπρωτο να γίνη αφορμή της μεγάλης τραγωδίας των Καλαβρύτων. Οι Καλαβρυτινοί περιέθαλψαν και περιποιήθησαν από την πρώτην στιγμήν, που ήλθον εις τα Καλάβρυτα, τους Γερμανούς τραυματίας, αλλά ο κομμουνιστής ιατρός Παυλόπουλος, σημαίνον στέλεχος του ΕΑΜ, διαταχθείς προφανώς διέπραξε ετέραν ασύνετον πράξιν.

Ούτος, παρά τας αντιδράσεις των συμπατριωτών του, έσυρεν έξω από το σπίτι, ένθα ενοσηλεύοντο οι Γερμανοί στρατιώται και τους εφόνευσε ιδιαιτέρως εις μικράν από των Καλαβρύτων απόστασιν και μετά τους έρριψεν εις παρακείμενον λάκκον. [Οι Καλαβρυτινοί ανέσυραν τα πτώματα και τα έθαψαν αξιοπρεπώς] Όταν οι γερμανοί επιστρέφοντες μπήκαν στα Καλάβρυτα, οι Καλαβρυτινοί τούς είπαν όλην την αλήθειαν […] Ο Γερμανός επικεφαλής της φάλαγγος, ακούσας και το δεύτερον αυτό εις βάρος των στρατιωτών του έγκλημα, έγινε έξω φρενών και διελογίζετο μέσα στο αναστατωμένο μυαλό του τον άμεσο και σκληρό τρόπο της εκδικήσεως.

[Ούτως εφθάσαμε εις την 13ην Δεκεμβρίου 1943. Αναφέρομε μόνον ένα ενσταντανέ από την τραγικήν ημέραν εκείνην]

Κύτταξαν όλοι τους [οι συγκεντρωμένοι άρρενες Καλαβρυτινοί] με αγωνία, όσο περνούσε η ώρα, τους γύρω λόφους, περίμεναν βοήθεια, περίμεναν να φανούν οι αντάρτες, κανένας όμως δεν εφαίνετο, οι μελλοθάνατοι ήλπιζον πως οι αντάρτες θα έκαναν κάποιον αντιπερισπασμόν, πού όμως τέτοιο πράγμα.

- Πού είναι ο Μίχος, ο Σφακιανός και ο Κασσάνδρας; ψιθύριζαν μεταξύ των. Γιατί να μάς πάρουν στο λαιμό τους; Γιατί να ρίξουν τους Γερμανούς στο Βάραθρο του Χελμού; Ποιό σκοπό εξυπηρετούν μ' αυτά που έπραξαν;

Σημείωσις:

1) Ο Δημήτριος Μίχος ή Μίχας (1890-1963),  σμήναρχος  της  Πολεμικής Αεροπορίας εν αποστρατίᾳ, ως Γενικός Αρχηγός του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου είναι ο καθ' ύλην αρμόδιος δι' όλες τις πράξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησον.    Ούτως ή άλλως, ως προανεφέρθη, την Διαταγή του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου της εκτέλεσης των αιχμαλώτων την υπέγραψε πρώτος στις 4/12/1943 ο Δ. Μίχος! Δικαιοσύνη δεν απεδόθη, ο Δ. Μίχος μετά μίαν δίκην παρωδίαν, διά διάφορα κακουργήματα αλλ' όχι διά την Σφαγήν στο Μάζι, εξέτισε ποινήν 7 ετών. Ο ίδιος, αμετανόητος, αντιλαμβανόμενος όμως το μέγεθος του κακουργήματος το οποίον διέπραξε, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ΑΥΓΗ (1960) επαναλαμβάνει την ανήθικη και αισχρή θέση που υπεστήριξε μετά την Τραγωδία των Καλαβρύτων το επίσημον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ότι «πρώτα οι Γερμανοί κατάστρεψαν τα Καλάβρυτα και τα γύρω χωριά και συνοικισμούς και ύστερα ο ΕΛΑΣ εκτέλεσε τους Γερμανούς αιχμαλώτους στις 15.12.1943]. Ως παρατηρεί ο Δημ. Κανελλόπουλος: «Ο ισχυρισμός αυτός του Μίχου παίρνει διαστάσεις ιλαρότητας, όταν ο ίδιος μαζί με τον Αλέξανδρο [Κασσάνδρα] και Αχιλλέα [Μπλάνα] υπόγραψαν στις 04.12.1943

για την εκτέλεση των Γερμανών αιχμαλώτων.»

Σχόλιον: Δημήτριε Μίχο όποιος αυτοβούλως βγαίνει "να πολεμήση γιά την λευτεριά", να έχη και θάρρος, να αναλαμβάνη τις συνέπειες των πράξεών του! Πιστέυεις ότι με το ψέμμα θα αναπαυθή η συνείδησίς σου ή η ψυχή σου; Ειπέ την αλήθεια: "Γιά τον υπέρτερο σκοπό, να μπή η Ελλάς στο Σιδηρούν Παραπέτασμα, άξιζε η θυσία των Καλαβρυτινών!"

Δυστυχώς, η αχρειότης χαρακτηρίζει άπαντας τους ΕΑΜίτας, οι οποίοι δεν έχουν το θάρρος να αναλάβουν την ευθύνην των πράξεών τους π.χ. ο Δημ.

Κανελλόπουλος αναφέρει: «Ο ιστορικός Περικλής Ροδάκης κατέβαλε μια ανεξήγητη προσπάθεια συσκότισης του θέματος, δίδοντας στα κείμενά του διάφορες ημερομηνίες εκτέλεσης των γερμανών αιχμαλώτων όπως 15.12.1943, 12.12.1943, 08.12.1943 (εφημερίδα ΑΥΓΗ 1960, ΑΖΑΝΙΑΔΑ 1970, βιβλίο

ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 1943 κ.λπ.). Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Γραμματέας του ΕΑΜ Αχαΐας Ηλίας Παπαστεριόπουλος, συγγραφέας του επτάτομου βιβλίου του, Ο ΜΩΡΗΑΣ ΣΤΑ ΟΠΛΑ, αναφέρει ότι η εκτέλεση, των γερμανών αιχμαλώτων της μάχης Ρωγών-Κερπινής, έγινε στις 17.12.1943, στηριζόμενη στη δήθεν ανακοίνωση της Γερμανικής Στρατιωτικής Διοίκησης Πελοποννήσου (Ιανουάριος 1944), που δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα, ΣΗΜΑΙΑ Καλαμάτας. Σχετική έρευνα στα αρχεία της ΣΗΜΑΙΑΣ απέδειξε ότι η γερμανική ανακοίνωση αναφέρει σαν ημερομηνία εκτέλεσης των αιχμαλώτων την Τρίτη 07 Δεκεμβρίου 1943 και όχι τη 17.12.1943, δηλαδή, το 07 έγινε 17. Σε παρατήρηση του Ιστορικού Ερευνητή Δημήτρη Κανελλόπουλου, για το λανθασμένο του ισχυρισμού από τον Παπαστεριόπουλο (1978), ο συγγραφέας (Δικηγόρος) μάς συνέστησε ότι για

εθνικούς λόγους να υιοθετήσουμε ως ημερομηνία εκτέλεσης τη 17.12.1943 και στα δικά μου άρθρα και έρευνες».

2) Ο Γεώργιος Αρετάκης (Καπετάν Σφακιανός, 1900- 1949), λοχαγός του Ελληνικού Στρατού, ήτο ο επικεφαλής της επιχειρήσεως εναντίον της Ομάδος Σόμπερ και αυτός συνέλαβε τους Γερμανούς αιχμαλώτους. Μετά τη συμφωνίαν της Βάρκιζας, αρνείται να παραδώσει τον οπλισμόν του και καταφεύγει στους ορεινούς όγκους της Πελοποννήσου. Ανέπτυξε σημαντικήν δράσιν κατά τον Συμμοριτοπόλεμον και εφονεύθη τελικώς εις σύγκρουσιν στην Μάνη τον Απρίλιον του 1949.

Ο Κώστας Καραλής (αν, σελ. 127) τον περιγράφει ως εξής: Γύριζε στα χωριά της Αχαΐας και παρώτρυνε τους χωρικούς να ενταχθούν στο ΕΑΜ. …ούτε σκέφθηκε  ποτέ τί ήτο και ποίους σκοπούς επεδίωκε το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ, δεν ήταν σε θέσι να κρίνη τέτοια πράγματα, αλλά και ούτε έδιδε σημασία, ούτε και τον ενδιέφεραν. Ο Σφακιανός ένα μόνο πράγμα έβλεπε μπροστά του, το  βουνό,  το  αρματωλίκι, μάχες, αίματα, σαλαχί και αντάρα. Γι' αυτά ζούσε και γι' αυτά πέθανε… δεν είχε αντίληψι καμμιά της πραγματικότητος, ένα μόνο πίστευε πώς όλοι οι Έλληνες   είναι υποχρεωμένοι να ενταχθούν στο αντάρτικο να πάρουν τα όπλα διά να κτυπήσουν τους Γερμανούς. Όποιος δεν το έκανε αυτό ο Σφακιανός τον θεωρούσε προδότη, τον έλεγε αντιδραστικόν. Την λέξιν αντιδραστικός την έλεγεν επιπόλαια, δεν εγνώριζε την έννοιάν της και δεν έδωσε ποτέ την έννοιαν στην λέξιν αυτήν, εκείνην που έδιδον οι κομμουνισταί… […] Είχε κι αυτή την λόξα να βγάζη λόγους διαρκώς και να νουθετή τις μάζες. Στους λόγους του ανέφερε πρώτα απ' όλα την δράσι του και τα κατορθώματά του, έλεγε γιά τις νίκες του και τις παρουσίαζε   σαν κοσμοϊστορικά γεγονότα, νίκες που ωχριούν μπροστά σε αυτές μεγάλες νίκες Ναπολεόντιες. […] Ήταν κοντός, λίγο σκυφτός, μελαχροινός, μουστακαλής, είχε το ύφος του τρομερού πολεμιστού, είχε στο στήθος του περασμένες χιαστί λουρίδες  με φυσίγγια, ιμάντες, αλυσσίδες, πέτσινες μπαλάσκες, διόπτρες και κουμπούρια, στην μέση του προβάλανε η μία κοντά στην άλλή δύο χατζάρες πολυκέντητες, ασημοκαπνισμένες και ένα κουτί τετράγωνο νικελοασημένιο, ήταν ταμπακόκουτο, που το χρησιμοποιούσε διά να βάζη τις σφαίρες, στο πλάϊ του κρεμόταν μιά σκουριασμένη σπάθα, κυρτή, παληά, παμπάλαια, από  το  άλλο  πλευρό  του κρεμόταν άλλη λιγάκι πιό μικρότερη, η πρώτη ήταν η Μαριώ και η άλλη η Ελενιώ, έτσι τίς αποκαλούσε μόνος του. Η όλη του εμφάνισι έδιδε την εντύπωσι φιγούρας αρβανίτη από τον "Καραγκιόζη μπερντέ", σωστός Ντερβέναγας. Ήταν πάντοτε άσκεφτος και ασυλλόγιστος, ζητούσε πάντοτε περιπέτειες, παλληκαριές, τίτλους και αξιώματα…

3) Ο Αλέξανδρος (ψευδώνυμον) Κασσάνδρας το πραγματικόν επώνυμον, συνταγματάρχης του Ελληνικού Στρατού, ήτο στρατιωτικός διοικητής της 3ης Μεραρχίας ΕΛΑΣ Πελοποννήσου.

4) Ο Αχιλλέας Μπλάνας (1910-2008) είναι ο γνωστός Κομμουνιστής, ο Αχιλλέας Μπλάνας, τότε Γραμματέας του ΚΚΕ Πελοποννήσου. Υπήρξε υπεύθυνος της θανατώσεως και της δυστυχίας πολλών όμως αυτός  κατεδικάσθη  εις  ισόβια δεσμά που μετετράπησαν εις 16ετή ειρκτή όμως απολύεται το 1952 με τα «μέτρα Πλαστήρα». Ο Κώστας Καραλής (αν, σελ. 80) τον περιγράφει ως εξής: Ο Μπλάνας ήτο στέλεχος κομματικό, στενά προσηλωμένο στο  κόμμα,  πιστός  και αφοσιωμένος εις αυτό και στον εκπρόσωπό του στην Αθήνα Γ. Σιάντο. Φανατικός και τυφλός μπροστά στην γραμμή, χωρίς αντιρρήσεις και ενδοιασμούς, σκληρός  και αποφασιστικός.

-----

Η ΑΓΓΛΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

Διά την Σφαγή στο Μάζι, που δεν ήτο κάτι ούτε απλό, ούτε σύνηθες, επρόκειτο δι' ογδόντα άτομα, εγένετο δε διεθνώς γνωστή και προεκάλεσε την έντονον αντίδρασιν του Βερολίνου, με συνέπειες ευρύτερες διά την Ελλάδα από τα αντίποινα των Καλαβρύτων, οπωσδήποτε συνυπεύθυνοι είναι οι Άγγλοι· ως γράφει ο ιστορικός Ιωάννης Κανελλόπουλος («7 Δεκεμβρίου 1943 - Η εκτέλεση των Γερμανών αιχμαλώτων», www.kalavrytanews.com: «Λέγεται μετ' επιτάσεως ότι την εντολήν εκτέλεσης έδωσε η Αγγλική αποστολή.»

Στρατηγείον Πελοποννήσου της «Εθνικής Αντίστασης» το οποίον εσχεδίαζε,  εξέδιδε διαταγές και επέβλεπε, με έδραν την Μεσσηνίαν ήτο η Αγγλική Αποστολή της Special Operations Executive, SOE-133,η οποία περιελάμβανε και την Med East Force 133. Επικεφαλής ήσαν ο συνταγματάρχης John Mellor Stevens, ο αντισυνταγματάρχης Robert Peter McMullen και οι ταγματάρχες Dukan Lorne Campbell, Antony Andrews, W.F. Red και J.T. Harrington. Επειδή η Πελοπόννησος εθεωρείτο δύσκολη περιοχή απετέλει ανεξάρτητον διοίκησιν υπό τον Stevens. Στην περιοχήν των Καλαβρύτων υπήρχε εγκατεστημένον μονίμως αγγλικόν κλιμάκιον κατά την περίοδον Ιουνίου 1943-Φεβρουαρίου 1944.

Συγκεκριμένως δε: 1) Οι Άγγλοι εσχεδίασαν την επιχείρησιν κατά της Ομάδος Σόμπερ επί της διαδρομής Καλάβρυτα - Ρωγοί - Κερπινή. 2) Υπήρξε έντονος παρασκηνιακή δράσις των Άγγλων από 25 Οκτ. έως 29 Νοεμ. 1943 η οποία επέφερε το ναυάγιον των διαπραγματεύσεων με όλα τα επακόλουθα. 3) Οι Άγγλοι υπέδειξαν την 4ην Δεκ. 1943 στο επιτελείον της 3ης Μεραρχίας ΕΛΑΣ Πελοποννήσου "…να εκτελεσθούν οι Γερμανοί αιχμάλωτοι" και επέβαλον την έκδοσιν σχετικής διαταγής διά τον σκοπόν αυτόν, την οποίαν μάλιστα και υπηγόρευσαν (Ομολογία του Επιτελάρχη του ΕΛΑΣ Πότη Ματζουράνη, ο οποίος και διεκπεραίωσε την σχετική εντολή υπό την εποπτείαν του Antony Andrews. 4) Οι Άγγλοι καθωδήγησαν και επέβλεψαν την δολοφονίαν των αιχμαλώτων την 7ην Δεκ. 1943 στον Χελμό στην θέσιν Μάζι, καθώς «οι αιχμάλωτοι εκτελέσθησαν με την παρουσίαν Άγγλων αξιωματικών» όπως ρητώς αναφέρει εγγράφως στην μαρτυρίαν του ο διασωθείς από την δολοφονίαν αιχμάλωτος, ο Αλσατός Roger Walter.

RV

Νέα έκδοση από τη Θούλη: Αδόλφου Χίτλερ «Γιατί επιτέθηκα στη Σοβιετική Ένωση»

Ένα μοναδικό ντοκουμέντο σχετικά με την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, στο οποίο αποκαλύπτονται οι λόγοι που οδήγησαν τον Χίτλερ στην επίθεση κατά της Σοβιετικής Ενώσεως. Συγχρόνως αποκαλύπτεται η  συνεργασία Μ. Βρετανίας και Ε.Σ.Σ.Δ. και οι μυστικές διεργασίες μεταξύ της τελευταίας και διαφόρων βαλκανικών κρατών (Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία) και ο ρόλος της Ελλάδας.

«Στις 22 Ιουνίου 1941 η Eθνικοσοσιαλιστική Γερμανία επιτέθηκε στη Σοβιετική Ένωση, μαζί με τα ηρωικά φινλανδικά και ρουμανικά στρατεύματα. Η κωδική ονομασία της επίθεσης είναι γνωστή: Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα. Η επίθεση αυτή συνήθως παρουσιάζεται, σκοπίμως είτε αφελώς, ως τραγικό λάθος αλλά και ως άδικη και αδικαιολόγητη πολεμική ενέργεια. Αμφότερες οι λίαν διαδεδομένες από την προπαγάνδα των “νικητών” απόψεις αποσκοπούν στο να αποκρύψουν τον πραγματικό χαρακτήρα αυτής της επιβεβλημένης ενέργειας, που δεν ήταν απλώς μια επίθεση αλλά μια Σταυροφορία κατά του μπολσεβικισμού και υπέρ της Ευρώπης και του Πολιτισμού.» (από τον πρόλογο του μεταφραστή).

Μετάφραση από τα γερμανικά: Μανώλης Στρατάκης
Επιμέλεια: Αθηνά Μάρκου
Σελίδες: 150
ISBN   978-618-5317-03-4

Το βιβλίο «Γιατί επιτέθηκα στη Σοβιετική Ένωση» μπορείτε να το βρείτε εδώ 

RV

ΠΩΣ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ ''ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ''

Του Παν. Μαρίνη

Όταν ένα κράτος χάνει τον πόλεμο υπογράφει μίαν συνθηκολόγησιν και η ζωή του λαού συνεχίζεται!

Αυτό εγίνετο εξ απαρχής κόσμου έως το 1939. Τότε η Αγγλία επέβαλε στις συμμαχικές της κυβερνήσεις να μην υπογράψουν συνθηκολόγησιν και να μην συνεχίσουν να διοικούν την χώραν τους αλλά να σχηματίσουν "εξόριστες κυβερνήσεις" με έδραν την Αγγλικήν επικράτειαν! Εν τω μεταξύ τί θα εγίνετο η χώρα και ο λαός; Δεν έπρεπε να συνεχισθή η διοίκησις και η ομαλή κοινωνική ζωή της χώρας; Τί έπρεπε να γίνη; Να μεταβληθή η χώρα σε ζούγκλα; Ο λαός να κάνη χαρακίρι; Διατί τάχα το εσκέφθη αυτό η Αγγλία; Αυτή είχε κατακτήσει μυριάδες κράτη και μετά την κατάκτησιν η ζωή κυλούσε πολύ κανονικά υπό την εποπτείαν του Αγγλου Αρμοστού. Επομένως διατί εγεννήθη στους Αγγλους αυτή η ιδέα, η οποία μάλιστα εφηρμόσθη με μεγάλην σκληρότητα π.χ. ο Βασιλεύς του Βελγίου που ηρνήθη να εγκαταλείψη τον λαόν του διά να ζήση σε ένα ανάκτορον στην Αγγλίαν, μετά τον πόλεμον εθεωρήθη "εγκληματίας πολέμου" και ηναγκάσθη να παραιτηθή! Περίεργη, ακατανόητη ιδέα, προϊόν φρενικής διαταραχής; Τί έγινε στα κράτη της Ευρώπης που οι Βασιλείς και οι Κυβερνήσεις εγκατέλειψαν τους λαούς τους κι έφυγαν για να ζήσουν υπό την ασφάλειαν της αγγλικής επικρατείας, όπως συνέβη στην Ελλάδα; Σε ωρισμένα κράτη εσχηματίσθησαν εθνικές κυβερνήσεις από εντόπιες προσωπικότητες που εξησφάλισαν την απαραίτητον ομαλότητα της ζωής, μεταπολεμικώς οι κυβερνήσεις αυτές ωνομάσθησαν «κατοχικές κυβερνήσεις δοσιλόγων» και τα μέλη των κατεδικάσθησαν εις θάνατον διότι ήσαν «συνεργάτες του εχθρού» και δεν άφησαν την κοινωνίαν να διαλυθή! Εις άλλα κράτη, ως π.χ. στην Πολωνίαν, το κράτος και οι υπηρεσίες του εδιοικήθησαν κατευθείαν από Γερμανόν Αρμοστήν και Γερμανούς δημοσίους λειτουργούς! Βεβαίως, όλοι αντιλαμβανόμεθα το πλεονέκτημα διά την χώραν και τον λαόν να έχει κυβέρνησιν εντοπίων και όχι Γερμανών· εμείς το καταλαβαίνομε, όμως το αντίθετον επίστευε η Αγγλία και οι "εξόριστες κυβερνήσεις"! Συγχρόνως η Αγγλία και οι "εξόριστες κυβερνήσεις" εφεύρον την καινοφανή έννοιαν της «Εθνικής Αντίστασης», η οποία σημαίνει ότι θα δημιουργούνται αυτοβούλως «αντιστασιακές οργανώσεις» που θα προκαλούν βλάβην στο κατακτητήν και πολλαπλασίαν βλάβην στον πληθυσμόν! Η βλάβη που θα υφίστατο ο πληθυσμός δεν ενδιέφερε διόλου, ούτε την Αγγλίαν, ούτε τις "εξόριστες κυβερνήσεις"! Από όλες τις τότε "εξόριστες κυβερνήσεις" η πλέον απαράδεκτος, ψυχρά και αναίσθητος έναντι των δεινών του λαού, υπήρξε η ελληνική Κυβέρνησις του Καΐρου και βεβαίως ο βασιλεύς Γεώργιος που την είχε υπό το στέμμα του! Χάρις στην στυγεράν, αδιάφορον και τω όντι εθνοπροδοτικήν αυτήν Κυβέρνησιν επείνασε και κατερρακώθη ο ελληνικός λαός!

Η ''εξόριστη κυβέρνηση'' στην Αίγυπτο 

ΠΑΡΕΝΘΕΣΙΣ: Η ΠΕΙΝΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Η πείνα της Κατοχής ωφείλετο σε τρία αίτια:

Α) Το μέγα έγκλημα του αυστραλιανού σίτου. Ο Κορυζής είχε αγοράσει, προβλέποντας το κακό, πληρώνοντας μάλιστα προκαταβολικώς και μετρητοίς σιτάρι από την Αυστραλία, 200.000 τόννους ετησίως επί τετραετίαν. Πράγματι, η πρώτη παρτίδα έφθασε στην Αλεξάνδρειαν και εκεί παρεκρατήθη από τους Αγγλους με την σύμφωνον γνώμην της Κυβερνήσεως του Καΐρου, η οποία είπε: "Να πεινάση ο λαός να διώξη τους Γερμανούς!" Πολύ πρωτότυπη ιδέα στην παγκόσμιον στρατηγικήν σκέψιν, στίφη πειναλέων εκδιώκουν τακτικούς στρατούς!

Β) Ο εγκληματικός Αγγλικός ναυτικός αποκλεισμός που δεν επέτρεπε την άφιξη εμπορικών πλοίων από την Τουρκίαν. Μόλις έληξε ήρκεσαν 2-3 αφίξεις του "Κουρτουλού" γιά να γεμίση η Αθήνα τρόφιμα. Ο αποκλεισμός ετέλη φυσικά υπό την έγκρισιν της Κυβερνήσεως του Καΐρου, με την ιδίαν συλλογιστικήν: "Να πεινάση ο λαός να διώξη τους Γερμανούς!"

Γ) Η εγκληματική σαδιστική στάσις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που απηγόρευσε στους αγρότες να πωλήσουν προϊόντα τους στις πόλεις. Ελάμβανε αυτό ό,τι ήθελε και δεν άφηνε καν το υπόλοιπο να πωληθή, "γιά να πεινάσουν οι πόλεις, να γίνουν κομμουνιστικές"! Αυτή η τακτική ήτο γνωστή, τόσον στους Αγγλους συνδέσμους που τροφοδοτούσαν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με άφθονον οπλισμόν και με άπειρους τενεκέδες με χρυσές λίρες, όσον και στην Κυβέρνησιν του Καΐρου. Ομως ουδείς εκ των δύο αντέδρασε! Συμφωνούσαν όλοι ότι το άριστον ήτο να πεινάση ο λαός και να σκάση! 

----

Τίνι τρόπω εδημιουργήθη η «Εθνική Αντίσταση»;; Η Αγγλία ήλθε εις επαφήν με τα Κομμουνιστικά κόμματα των διαφόρων υπό κατοχήν χωρών και Αγγλοι σύνδεσμοι ωργάνωσαν «αντιστασιακές οργανώσεις» τροφοδοτώντας αυτές όπως είπαμε με άφθονον οπλισμόν και με άπειρους τενεκέδες με χρυσές λίρες! Τοιουτοτρόπως οι οργανώσεις αυτές επανδρώθησαν από σκληρούς Κομμουνιστές και από τα περιτρίμματα της κοινωνίας, ποινικούς, περιθωριακούς, ανωμάλους τύπους και κατσαπλιάδες! Ούτως εν Ελλάδι οι Αγγλοι ήλθον εις συμφωνίαν με το ΚΚΕ οπότε ιδρύθη το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ! 

 

Τούτο προέβαινε σε διάφορες πράξεις με σκοπόν να προκαλεί την οργήν των Γερμανών και συγχρόνως να προετοιμάζεται διά το αύριον, ούτως π.χ. εδημιουργήθησαν οι διαβόητοι Κατάλογοι της ΟΠΛΑ, οι οποίοι περιελάμβανον τους εξέχοντες πολίτες κάθε πόλεως ή χωρίου, ιατρούς, δικηγόρους, εμπόρους κλπ, οι οποίοι δεν ήσαν ΚΚΕδες και διά τούτο έπρεπε να δολοφονηθούν ώστε ολόκληρος η πολιτεία να παραμείνη ακέφαλος ώστε την στιγμήν της καταλήψεως της εξουσίας από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ να είναι αδύνατον να προβληθή οιαδήποτε αντίστασις! Η μέθοδος αυτή αποκεφαλισμού της κοινωνίας εφηρμόσθη επιτυχώς υπό της ΕΣΣΔ όταν κατέλαβε τις τρείς χώρες της Βαλτικής (Λιθουανία, Εσθονία, Λεττονία) οπότε συνέλαβε και έστειλε στα Γκούλαγκ όλους όσοι είχαν πτυχίον πανεπιστημίου! Τοιουτοτρόπως εβασίλευσε εν Ελλάδι η ανομία, το έγκλημα, η τρομοκρατία και η σαδιστική δολοφονία των «αντιδραστικών πολιτών», τουτέστιν όποιων δεν ήθελαν να εγγραφούν στο ΕΑΜ και να συμμετάσχουν στις αισχρουργίες τού κάθε σαδιστή π.χ. ο δήμιος των Αθηνών Στέφανος Λιόλιος έμεινε στην ιστορίαν του εγκλήματος χάρις στο "στομωμένο τσεκούρι" που χρησιμοποιούσε, ώστε να πρέπει να καταφερθούν πολλά κτυπήματα διά να καρατομηθή το θύμα οπότε αυτό θα ζούσε πολλή ώρα πόνου και αγωνίας! Μάλιστα, κατα την δολοφονίαν της γνωστής ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη το τσεκούρι "δεν έκανε δουλεία" οπότε η θανάτωσίς της τελικώς επετεύχθη διά στραγγαλισμού! Βεβαίως, τα αντίποινα κατά του πληθυσμού ήσαν δεδομένα, όμως αυτά τα ήθελαν όλοι, ώστε ο πληθυσμός «να μισήση τους Γερμανούς»! Ομιλώντας από το ραδιόφωνον του BBC η Κυβέρνησις του Καΐρου υπέθαλπε την «Εθνική Αντίσταση»! «Κι ένα καρφί να βγάλετε από μία εγκατάσταση του εχθρού κάνετε κάτι ωφέλιμον» έλεγαν οι τρισάθλιοι! Πολύ πρωτότυπη ιδέα στην παγκόσμιον στρατηγικήν σκέψιν και αυτή! Οτι τακτικοί στρατοί θα καμφούν από μίαν δολιοφθοράν ή από τους κατσαπλιάδες που δολοφονούσαν δύο Γερμανούς πάνω σε μία μοτοσυκλέττα στον δρόμο! Τόσον αφελής ήτο η Αγγλία και η Κυβέρνησις του Καΐρου;

Φυσικά όχι! Ουδείς ήτο αφελής, όλοι ήσαν πονηροί και δόλιοι και η εξήγησις περί της χρησιμότητος της «Εθνικής Αντίστασης» απλή! Πρώτον, διατί η Αγγλία επέλεξε να ιδρύση «αντιστασιακές οργανώσεις» από τα Κομμουνιστικά κόμματα που είχον και μικράν απήχησιν στο κοινόν και ήσαν λίαν ολιγομελή και όχι από τα μεγάλα κυβερνητικά κόμματα; Διότι το σχέδιον αλλαγής της όψεως της Ευρώπης, χάριν του οποίου εγένετο ο πόλεμος προέβλεπε να εγκατασταθούν παντού κομμουνιστικά καθεστώτα.

Πρακτικοί λόγοι κατόπιν ωδήγησαν στην αναθεώρησιν του σχεδίου ώστε να γίνη κομμουνιστική μόνον η Ανατολική Ευρώπη. Δεύτερον, πώς θα επετυγχάνετο τούτο; Εφόσον θα παρέμενε εις τον τόπον η εθνική του κυβέρνησις, αυτή θα διέθετε ικανόν αριθμόν ενόπλων ανδρών, αστυνομίας, καραμπινιερίας και λοιπών ώστε όταν θα αποχωρούσαν οι Γερμανοί θα συνέχιζε απροσκόπτως να υπάρχη, οπότε θα ήτο αδύνατος η αντικατάστασίς της και μάλιστα από μίαν αντιδημοφιλή κομμουνιστικήν κυβέρνησιν! Όθεν η λύσις ήτο να παύση υφισταμένη η εθνική κυβέρνησις, να καταστή "εξόριστος", τουτέστιν ανίσχυρος! Οι λεγόμενες «δοσιλογικές κυβερνήσεις» ήσαν ένα μέγα εμπόδιον στην σχεδιαζομένην αλλαγήν καθεστώτος καθώς διέθεταν και αυτές τις αναλόγους ενόπλους δυνάμεις, οπότε ο καταφθάνων εις την χώραν "Συμμαχικός στρατός" ώφειλε να τίς εξοντώση πάραυτα! Τα κράτη στα οποία η διοίκησις ησκείτο απευθείας από την Γερμανίαν η κατάστασις ήτο ιδανική διότι μόλις θα απεχώρουν οι Γερμανοί, οι ένοπλοι της «Εθνικής Αντίστασης» θα κατελάμβανον ανενόχλητοι την εξουσίαν ή θα εγκαθιστούσε την κυβέρνησιν της αρεσκείας του ο καταφθάνων "Συμμαχικός στρατός" αντιστάσεως μή ούσης! 

Ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωσις της Πολωνίας. Εκεί κατωρθώθη να μην σχηματισθή κυβέρνησις από εντοπίους αλλά να διακυβερνηθή η χώρα κατευθείαν από την Γερμανίαν οπότε το πράγμα ήτο απλό: ο εισερχόμενος Σοβιετικός στρατός θα εγκαθιστούσε την κομμουνιστικήν κυβέρνησιν της αρεσκείας του. Ομως υπήρχε ένα σοβαρόν εμπόδιον! Η εξόριστος κυβέρνησις στο Λονδίνον υπό τον εθνικόν ήρωα στρατηγόν Σικόρσκυ ήτο ισχυρά και έχαιρε της αγάπης του πολωνικού λαού και συνάμα ήτο ατίθασος! Οταν ο Τσώρτσιλ είπε εις τον Σικόρσκυ ότι το κομμάτι της Πολωνίας, τουτέστιν άνω του ημίσεως αυτής, που είχε καταβροχθίσει η ΕΣΣΔ δεν επρόκειτο να τής επιστραφή, αυτός αντέδρασε λέγων: «Πώς είναι δυνατόν ο πρώτος νικητής του πολέμου να εξέλθη αυτού κολοβωμένος;». Σωστή απάντησις δοθέντος μάλιστα ότι η Αγγλία και η Γαλλία εκήρυξαν τον πόλεμον στην Γερμανίαν διότι είχον υπογράψει το «Σύμφωνον εγγυήσεως της εδαφικής ακεραιότητος της Πολωνίας»! Τότε ενοχλημένος ο Τσώρτσιλ «εβούλιαξε στο Γιβραλτάρ τον Σικόρσκυ, την οικογένειάν του και τους επιτελείς του», όπως εχαρακτήρισε το γνωστόν "πεποιημένον" αεροπορικόν ατύχημα ο Στάλιν ομιλών με τον Μίλοβαν Τζίλας!

Πλέον ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωσις της Ιταλίας. Εκεί δεν υπήρξε "κατακτητής", όμως αυτό δεν ημπόδισε τους Αγγλους από τού να ιδρύσουν «Εθνική Αντίσταση»! Οι Ιταλοί «Αντιστασιακοί» διέφερον από τους άλλους· καθώς δεν υπήρχε "κατακτητής" αυτοί ήσαν Αντιφασίστες, εχθροί της κυβερνήσεως της χώρας τους! Αυτοί έκαναν «αντίσταση» διότι επίστευαν ότι οι Ιταλοί (δηλαδή αυτοί οι ίδιοι) είναι πολύ κακοί άνθρωποι, οπότε δεν τους ταιριάζει το παγκόσμιον Impero, αντιθέτως, επίστευον ότι το παγκόσμιον Impero ταιριάζει στους Ρούζβελτ-Τσώρτσιλ-Στάλιν που είναι πολύ καλοί άνθρωποι! Κι όταν ενεφανίσθη ο κατακτητής με την απόβασιν των Αγγλοαμερικανών στην Σικελίαν, οι «Αντιστασιακοί» δεν ήσαν "κατά του κατακτητή", ήσαν υπέρ του κατακτητή, εγένεντο δοσίλογοι και δουλικοί συνεργάτες του Αϊζενχάουερ! 

Ιταλίδες βιάστηκαν μαζικά από γαλλικά αποικιακά στρατεύματα της Αφρικής το 1944.  Η Ιταλική αφίσα γράφει: Προστάτεψέ την! Θα μπορούσε να είναι η μητέρα σου, η γυναίκα σου, η αδερφή σου, η κόρη σου!  

''Απελευθέρωση'' της πόλης Μπολόνια. Μια Ιταλίδα πενθεί ανάμεσα στα ερείπια, που προκάλεσαν οι συμμαχικοί βομβαρδισμοί, με ένα φέρετρο που περιμένει τον νεκρό σύζυγο της.

  

Ποιοί ήσαν αυτοί οι Ιταλοί «Αντιστασιακοί»; Ησαν σκληροί Κομμουνιστές, Μαφιόζοι και άλλοι ποινικοί και περιθωριακοί! Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: όταν κατελήφθη η Σικελία, ο Αϊζενχάουερ, βάσει ενός καταλόγου που τού είχε δώσει ο φίλος του Λάκης Λουτσιάνο, έβγαζε τους Μαφιόζους από τις φυλακές και τους διόριζε δημάρχους! Διεμαρτύροντο κάτι αφελείς εντόπιοι· «αυτοί είναι Μαφιόζοι» έλεγαν! «Οχι, ήταν φυλακή διότι ήταν Αντιφασίστες» απαντούσε ο Αϊζενχάουερ! 

Λάκι Λουτσιάνο

Ένα άλλο ενσταντανέ από την "Αντιστασιακή" Ιταλία: Οταν συνελήφθη ο Μουσσολίνι από τους «Αντιφασίστες» το ζήτημα ανέλαβε ο Αγγλος σύνδεσμος "Κάπταιν Τζών" καθώς ετέλουν γενικώς υπό τας διαταγάς του καθώς αυτός δεν ήτο κατακτητής! Ο "Κάπταιν Τζών" εξήγησε ότι πρέπει να τον δολοφονήσουν «διότι δεν συμφέρει σε κανέναν να παραπεμφθή σε δίκη», προσέθεσε δε ότι «πρέπει να δολοφονήσουν και την κοπέλα [την Κλαρέττα Πετάτσι] διότι ξέρει πολλά»! Ο αφελής Ιταλός Αντιφασίστας είπε: «Εμείς εδώ στην Ιταλία δεν σκοτώνουμε τα κορίτσια!», οπότε ο "Κάπταιν Τζών" ατάραχος του απήντησε: «Κανένα πρόβλημα, θα την σκοτώσω εγώ!» και έβγαλε το πιστόλι του και την πυροβόλησε! Στην Μεταπολεμικήν Ιταλίαν αυτοί οι «Αντιστασιακοί» οι υπέρ του κατακτητή τιμώνται υπεράγαν και το να ήσουν τέτοιος άθλιος δοσίλογος αποτελεί πρώτης τάξεως διαβατήριον διά να γίνης Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως ο Σάντρο Περτίνι και προσφάτως ο Τζιόρτζιο Ναπολιτάνο! 

Στην Ελλάδα, όπου κατά το αρχικόν σχέδιον θα εγκαθίστατο επίσης κομμουνιστική κυβέρνησις, η κατάστασις ήτο επίσης πολύπλοκος διότι οι «δοσιλογικές κυβερνήσεις» που είχον σχηματισθή διέθετον την αγάπην του λαού, ήσαν ομολογουμένως επιτυχείς στο δυσχερές έργον των, και συγχρόνως διέθετον ικανάς ενόπλους δυνάμεις, τουτέστιν την Χωροφυλακήν και την Αστυνομίαν πόλεων, ενώ είχον επιπλέον ιδρύσει προς προστασίαν του πληθυσμού και έτερον σώμα, τα γνωστά Τάγματα Ασφαλείας. Συμφώνως προς το σχέδιον η Αγγλία δεν εδέχθη η "εξόριστος κυβέρνησις" να είναι η ιδία, αυτή η υπάρχουσα εις τας Αθήνας, αλλά επέμεινε να σχηματισθή νέα, χωρίς τα στελέχη της 4ης Αυγούστου, ασθενής και ανίσχυρος κυβέρνησις από στελέχη "δημοκρατικά", "βενιζελικά", "κεντρώα" και από "ρόζ αξιωματικούς" ώστε να είναι πλήρως χειραγωγήσιμος και να δεχθή ότι εν τοις πράγμασι η επομένη κυβέρνησις θα ήτο αυτή του ΚΚΕ. Ούτως εσχηματίσθη η Κυβέρνησις του Καΐρου της οποίας η αδυναμία ήτο καταφανής καθώς δεν ηδυνήθη καν να αποτρέψη την κομμουνιστικήν ανταρσίαν των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων που είχον σχηματισθή στην Αίγυπτον! Όπως είπαμε, η κυβέρνησις αυτή αδιαφορούσε πλήρως διά το καλόν του λαού και της Ελλάδος και τον μόνον μέλημα των δημοκρατικών της αστέρων, ως ο Γ. Παπανδρέου, ο Σ. Βενιζέλος, ο Π. Κανελλόπουλος, ήτο το πώς θα διατηρούν την θλιβεράν και σκιώδη εξουσίαν τους! Αρα η κυβέρνησις αυτή δεν αποτελούσε εμπόδιον στα Αγγλικά σχέδια όπως αποτελούσε η Κυβέρνησις Σικόρσκυ· καλό αυτό! Το σχέδιον ήτο μόλις αποχωρήσουν οι Γερμανοί να κατεβή από τα βουνά το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ και να στρογγυλοκαθήση στην εξουσία! Ομως, διά να συμβή αυτό έπρεπε να υπερνικηθούν τα εμπόδια που ενεφανίσθησαν, δηλαδή η Χωροφυλακή, η Αστυνομία πόλεων και τα Τάγματα Ασφαλείας και επιπλέον οι αδοκήτως σχηματισθείσες αυτοβούλως χωρίς την επίνευσιν και την βοήθειαν των Αγγλων μη-κομμουνιστικές «αντιστασιακές οργανώσεις» ως ο ΕΔΕΣ, το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων, η Οργάνωσις Χ του στρατηγού Γεωργίου Γρίβα-Διγενή. Αυτές οι «αντιστασιακές οργανώσεις» συνεκέντρωσαν την συσσωρευμένην οργήν του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ, καθώς κινδύνευε από αυτές να χάση την εξουσίαν και ούτως με την σύμφωνον γνώμην των Άγγλων το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αφιερώθη από του Οκτωβρίου του 1943 εις την εξόντωσιν αυτών των οργανώσεων! Επί ένα έτος λυσσομανούσε η επίθεσις εναντίον του ΕΔΕΣ! Η μεγαλυτέρα επιχείρησις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ήτο η συγκέντρωσις στρατού 6.000 ανδρών υπό τον επιλεγόμενον Αρη Βελουχιώτη εναντίον των 600 μαχητών, των περισσοτέρων μονίμων και εφέδρων αξιωματικών, τού υπό την ηγεσίαν του Συνταγματάρχου Δημητρίου Ψαρρού «5/42 Συντάγματος Ευζώνων». Συνελήφθησαν αιχμάλωτοι υπερδιακόσιοι άνδρες του 5/42 και ο ίδιος ο Δημ. Ψαρρός και άπαντες οικτρώς εθανατώθησαν! 
Σήμερον οι Κομμουνιστές θεωρούν την εξόντωσιν του 5/42 ένα από τα λαμπρά επιτεύγματά τους καθώς, ως λέγουν, «ήταν γεμάτο από φιλοβασιλικά, αντικομμουνιστικά στοιχεία»! Γνωστές επίσης οι μάχες ιδίως στην Αθήνα, ως η γνωστή «Μάχη του Θησείου», του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ εναντίον της Οργανώσεως Χ, η οποία ητο ιδιαιτέρως αντιπαθής στους Αγγλους επειδή ως γνωστόν ο Γ. Γρίβας ήτο Κύπριος! Οι νεκροί των συγκρούσεων μεταξύ ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ και λοιπών ως και των φόνων αμάχων υπό του ΕΛΑΣ, όπως στον Μελιγαλά, υπολογίζονται εις άνω των δέκα χιλιάδων! 

----

Ποιό ήτο το νόημα της «Εθνικής Αντίστασης»; Ότι ο οιοσδήποτε βουλόμενος ήτο δυνατόν να λάβη ένα όπλον και αδιαφορών διά τας συνεπείας να προκαλεί βλάβην στον "κατακτητήν"! Εδώ η Αγγλία και η Κυβέρνησις του Καΐρου διόρισαν αρχηγέτην της «Εθνικής Αντίστασης» το ΚΚΕ, το οποίον ηργάσθη παντί σθένει διά να έλθη η Μικρασιατική καταστροφή και η πρώτη αντιστασιακή πράξις του ήτο να συνεργασθή με τους Τίτο, Δημητρώφ διά να δημιουργηθή η "Ανεξάρτητη Μακεδονία"!

Ούτως σε κάθε μικρή κοινωνία εξωπλίσθησαν κατά κύριον λόγον τα κακοποιά στοιχεία αλλά και εδόθη η ευκαιρία εις όλους να εμφανίσουν ό,τι χειρότερον είχε η ψυχή τους π.χ. στο χωριό μας, παιδιά του χωριού με κουκούλες (φυσικά γνωρίζεις τα παιδιά του χωριού ακόμη και με κουκούλες) μπήκαν στο απομονωμένο σπίτι της γιαγιάς μου (μιά γυναίκα μόνη της με παιδιά) κι έψαχναν μανιωδώς με τις ξιφολόγχες στον αχυρώνα «να βρούν τις κρυμμένες λίρες»! Εναν δυστυχή κάτοικο του χωριού που τον δολοφόνησαν, λένε ότι τούς πλήρωσε η γυναίκα του που ήθελε να τον ξεφορτωθή! Μία κυρία στα Ιωάννινα μού είπε ότι μία ημέρα μία ομάδα Αντιστασιακών που περνούσε από εκεί μπήκε στο σπίτι της γιά να καταλύσουν εκεί το βράδυ. Περίφοβη αυτή, διότι ο λαός τούς ΕΛΑΣίτες εφοβείτο που τούς αποκαλούσε "κατσαπλιάδες" κι όχι τους Ιταλούς φυσικά, τους εφιλοξένησε όπως μπορούσε βγάζοντας τα ολίγα τρόφιμα που είχε. Την πρωΐα τους έφτιαξε πρωϊνό και εκεί τής έπιασε συζήτησι ένας νέος άνδρας ο οποίος τής συστήθηκε ως "δικηγόρος από την Αθήνα" και έβγαλε από την τσέπη του ένα κονσερβοκούτι κι έλεγε με ηδονή μανιακού: «Ξέρεις πόσους λαιμούς έχω κόψει με αυτό!» Ούτως ή άλλως η σαδιστική συμπεριφορά ήτο ίδιον του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ όπου τα στελέχη του παραδειγματίζοντο από την ηγέτη, τον επιλεγόμενον Αρη Βελουχιώτη, ο οποίος εφόνευε όποιον δεν του άρεσε προκαλώντας του τομές με την μάχαιρα και ρίχνοντας χονδρό αλάτι! 

Ο Βελουχιώτης με την αγγλική σημαία σε περίοπτη θέση

Στον Πτελεό Μαγνησίας μού είπαν την ιστορίαν όπου εισήλθον στο χωριό οι ΕΛΑΣίτες και μάζεψαν τους κατοίκους στην πλατεία και φώναζαν όποιος νέος και νέα θέλει να βγή να καταταγή στον ΕΛΑΣ! Όλοι εγνώριζαν τί σημαίνει η λέξις "θέλει" κι έτσι όλοι βγήκαν έξω και παρουσιάσθησαν, όλοι εκτός από μία κοπέλλα 18 ετών! Εναντίον της τα στελέχη του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ έβγαλαν όλον τον βόρβορον της ψυχής τους: Την εκούρεψαν και την διεπόμπευσαν κτυπώντας την με τους υποκοπάνους των όπλων τους ενώ διέτασσαν τους κατοίκους του χωριού να την πτύουν και να την κτυπούν και αυτοί και έτσι την πέταξαν ημιθανή σε ένα χαντάκι στην άκρη του χωριού! Η κοπέλλα αυτή ευτυχώς έζησε! Στον Κισσό του Πηλίου κατέβηκαν την νύκτα από το βουνό κι ανάγκασαν έναν ανθρωπάκο να κτυπήση στο σπίτι του γιατρού ότι τάχα η γυναίκα του ήτο άρρωστη. Ο γιατρός βγήκε από το σπίτι του και τον δολοφόνησαν «επειδή ήταν δεξιός»! Πλήθος όλες αυτές οι ιστορίες τρόμου και βεβαίως υπάρχουν βιβλία γεμάτα από αυτές! Τοιουτοτρόπως το κύριον κατόρθωμα της «Εθνικής Αντίστασης» υπήρξε ο διχασμός του λαού, διχασμός που ζεί έως της σήμερον, διχασμός μεταξύ των ΚΚΕδων και των συνοδοιπόρων τους αφ' ενός και του υπολοίπου λαού αφ' ετέρου! Ηθικόν επιμύθιον: Προκειμένου να προκαλέσης κάποια βλάβη στον "κατακτητή" έχεις κάθε δικαίωμα να προβαίνεις εις οιανδήποτε αισχρουργίαν γουστάρεις και να διχάζης τον λαόν!

Ενα άλλο μέγα κατόρθωμα ήτο ότι σκοπίμως εξοργίζοντες του Γερμανούς διά να προβούν εις αντίποινα έπραξαν ώστε πολλά χωριά εκάησαν και πολλοί άμαχοι εφονεύθησαν! Στην Βόρειον Εύβοια μου έδειξαν ένα χωριό (λησμονώ το όνομα, είναι δίπλα στην Στροφυλιά) και μού είπαν ότι οι Γερμανοί έβγαλαν έξω τους κατοίκους και το έκαψαν. Γιατί; ερώτησα: «Διότι ΕΛΑΣίτες έστησαν ενέδρα και δολοφόνησαν δύο Γερμανούς που περνούσαν πάνω σε μία μοτοσυκλέττα!» Στα Καλάβρυτα οι ΕΛΑΣίτες επέδραμον από το βουνό αιφνιδίως και συνέλαβον την ολιγομελή Γερμανικήν φρουράν. Τους αιχμαλώτους τους εθανάτωσαν και μετά τα πτώματα τα εκρέμασαν ανάποδα αφού πρώτα έκοψαν τα γεννητικά όργανα και τα έβαλαν μέσα στο στόμα των τεθνεώτων! Φαίνεται ότι αυτός είναι ο Ελληνικός τρόπος μεταχειρίσεως των νεκρών! Φυσικά επηκολούθησαν τα αντίποινα! Προσοχή!! διά να μην προλάβουν να φύγουν οι κάτοικοι στα βουνά κι έτσι γλυτώσουν τα αντίποινα οι ΕΛΑΣίτες σκοπίμως απελευθέρωσαν έναν των αιχμαλώτων ώστε να ειδοποιηθούν πάραυτα οι Γερμανοί! Στις εορτές μνήμης που γίνονται ετησίως, στους λόγους που εκφωνούνται ουδέποτε αναφέρονται σε αυτά τα γεγονότα που προεκάλεσαν τα αντίποινα. Διατί;; Δεν πρέπει οι νέοι να μαθαίνουν τον ορθόν Ελληνικόν τρόπον μεταχειρίσεως των νεκρών;; Ηθικόν επιμύθιον: Αξίζει να δολοφονήσης δύο Γερμανούς κι ας γίνεις αίτιος να φονευθούν στα αντίποινα εκατόν Ελληνες, δεν έγινε και τίποτε, "παράπλευρες απώλειες" είναι!! 

Πού κατέληξε αυτή η λοιμική; αυτή η αρρώστεια και πληγή που την ονομάζουν «Εθνική Αντίσταση»;; Κατέληξε στον πενταετή Συμμοριτοπόλεμον ή "Εμφύλιον" όπως τον λέγουν οι ΚΚΕδες και οι άλλοι αριστεροί· εσείς όπως σας αρέσει πείτε τον! Όπως κι αν τον ονομάσετε διόλου δεν αλλάζει η ουσία του, ότι επί μίαν πενταετίαν η Ελλάς ρήμαξε, χωριά και κωμοπόλεις εκάησαν, περιοχές ολόκληρες εκκενώθησαν από τους κατοίκους των, όπως διαβάζομε: «Η χώρα θα ρημάξει κυριολεκτικά, θα αλλάξει η ανθρωπογεωγραφία της καθώς ερημώνονται εκτεταμένες, ορεινές κυρίως, ζώνες με εκατοντάδες χιλιάδες Ανταρτοπλήκτους να φεύγουν»· ο αριθμός των προσφύγων αυτών υπολογίζεται περί τις επτακόσιες χιλιάδες! Επίσης εφονεύθησαν χιλιάδες, μόνον εις το πεδίον της μάχης οι νεκροί έφθασαν τις πενήντα χιλιάδες (και από τις δύο πλευρές) ενώ οι τραυματίες (μόνον του Στρατού μας) τίς τριάντα χιλιάδες! Επιπλέον χιλιάδες παιδιά έφυγαν διά τις χώρες του Παραπετάσματος με το μεγαλύτερον ανοσιούργημα της παγκοσμίου ιστορίας, το επικατάρατον Παιδομάζωμα! Βεβαίως, ο "Εμφύλιος" ήτο η εποχή που οι αισχρουργίες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ έφθασαν στο αποκορύφωμά τους καθώς τότε δεν υπήρχον Γερμανοί, αλλά υπήρχον οι μοναρχοφασίστες, οι "εχθροί του λαού", ούτως π.χ. στην Κεφαλληνία οι Αντάρτες έστησαν ενέδρα σε ένα αυτοκίνητον το οποίον μετέφερε 48 νέους 18 ετών επιστράτους του Στρατού και τους εφόνευσαν όλους! Οι άνθρωποι αυτοί, που μόνον άνθρωποι δεν ήσαν, εφόνευσαν τους νέους της γειτονιάς τους, γνωστούς τους και πιθανώς φίλους τους! 

Στην Ελλάδα επερίσσευσε η χολή, το μίσος, η κακουργία! Την εποχήν 1945-1950 όπου και οι πλέον κατεστραμμένες χώρες της Ευρώπης, ως η Γερμανία και η Πολωνία, ανεσυγκροτήθησαν, ανοικοδομήθησαν και εδημιούργησαν την οικονομίαν τους, η Ελλάς που διόλου δεν είχε υποστή ζημίες από την κατοχήν, τότε συστηματικώς κατεστρέφετο! Λόγου συμπεσόντος, ερώτησις που απάντησιν δεν έχει λάβει: οι Γερμανοί διόλου δεν έθιξαν την Αθήνα, όμως μετά την αποχώρησίν των το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ συστηματικώς ανετίναξε πολλά οικοδομικά τετράγωνα, τετράγωνα κοινά, οικιστικά ή εμπορικά! Γιά ποιό λόγο τάχα;; Λοιπόν, ο "Εμφύλιος" όπως αρέσει να λέγεται σήμερον, παρότι μόνον εμφύλιος δεν ήτο, καθώς η μία μερίς απετελείτο από εξωμότες, πράκτορες της 3ης Διεθνούς, που ήθελαν να οδηγήσουν την Ελλάδα σιδηροδέσμια στο μαντρί που μετά ωνομάσθη από τον Τσώρτσιλ "Σιδηρούν Παραπέτασμα", ο "Εμφύλιος" λέγω, ήτο ο σημαντικώτερος και δηλητηριωδέστερος καρπός της κακοήθους «Εθνικής Αντίστασης» μας, που σήμερον την ενδοξοποιούμε διά να ενδοξοποιήσωμε μέσω αυτής τον Κομμουνισμόν, το ΚΚΕ, την Αριστεράν και τους συνοδοιπόρους τής Κεντροαριστεράς! Θλίψις και ντροπή για το κατάντημα τού συγχρόνου Έλληνα!

RV

Σημείωση RV: Προς επίρρωσιν των όσων αναφέρει ο Παν. Μαρίνης παραθέτουμε προπαγανδιστικό φύλλο των Βρετανών υπέρ του μπολσεβικισμού. Ημερομηνία, Μάρτιος του 1943. 

Διαβάζουμε:  

Ο μπολσεβικισμός θα μας απελευθερώσει!!! Πλησιάζει η ώρα της αναστάσεως! Ο σύντροφος Στάλιν εγγυάται την ελευθερία και την αυτοδιάθεση των λαών! Χάρις στον μπολσεβικισμό η υπόδουλη Ευρώπη θα γνωρίσει την ελευθερία! Ο Γκαίμπελς μπορούσε να προπαγανδίζει εναντίον του, διότι πριν τον πόλεμο, ο κόσμος δεν γνώριζε τι είναι ο μπολσεβικισμός! Επειδή λοιπόν και οι Έλληνες δεν γνώριζαν τι εστί μπολσεβικισμός φρόντισαν οι σύμμαχοί μας Άγγλοι να μας τον επιβάλουν και να μας λυτρώσουν από την άγνοια...