Ο Φιλελευθερισμός θα πεθάνει για να ζήσει ο Σοσιαλισμός - Ο Μαρξισμός θα πεθάνει για να ζήσει ο Εθνικισμός

Του Μίλτου Σωτηρόπουλου

*Σε εισαγωγικά και πλάγια γράμματα είναι αποσπάσματα από το βιβλίο του Γκαίμπελς ''Ερωτήσεις και Απαντήσεις για τον Εθνικοσοσιαλισμό'' (εκδ. Edelweiss)

"Ως πολιτική μπορεί να οριστεί η υπεύθυνη δραστηριότητα στην υπηρεσία του λαού, η οποία στοχεύει να δημιουργήσει τέτοιες συνθήκες ώστε να δώσει στον λαό τη δυνατότητα να διατηρήσει και να υπερασπίσει την ύπαρξή του στον σκληρό τούτο κόσμο μας, να αναπαραχθεί και να εξασφαλίσει την ελευθερία του και το βιος του ιδίου και των απογόνων του."

Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αφήσουμε διά της αδιαφορίας μας τους σιαμαίους αδελφούς φιλελευθερισμό και μαρξισμό να κάνουν πολιτική για εμάς χωρίς εμάς.

Πιστεύουμε στην εργασία. ''Η εργασία είναι η κινητήριος δύναμη της ιστορίας, γιατί για εμάς η εργασία σημαίνει περισσότερα απ’ ό,τι τα περιουσιακά στοιχεία, η μόρφωση, το επίπεδο ή ένα μεσοαστικό υπόβαθρο!'' Η εργασία είναι ιερή και είναι το πρώτο βήμα για να γλιτώσει κάποιος από το μεσοαστικό κράτος. 

Το εθνικό κεφάλαιο δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι κατατεθειμένο σε διεθνείς τράπεζες με τη μορφή μετοχών ή λοιπών αξιογράφων. Τότε έχουμε φτωχό λαό και πλούσιους τραπεζίτες που ξαφρίζουν τον τόκο.

''Λεγόμαστε Σοσιαλιστές εις ένδειξη διαμαρτυρίας για την απάτη περί κοινωνικής ευαισθησίας της μεσοαστικής τάξης.''

Τα κάθε είδους επιδόματα και η ''κοινωνική πρόνοια'' δεν αρκούν ούτε για να ζήσουμε. 

''Θέλουμε ολόκληρο το μερίδιό μας από όσα μας χάρισε η Φύση και από όσα αποφέρει η σωματική και πνευματική εργασία μας.'' 

Αυτό είναι σοσιαλισμός και είναι το δεύτερο σκαλί προς την ελευθερία μας.  

Οι μαρξιστές μιλούν για ταξικό πόλεμο. Η ταξική πάλη που ευαγγελίζονται φέρνει διχόνοια και στο τέλος καταστρέφει τον λαό και τη φυλή. 

''Ο Μαρξισμός είναι η ταφόπλακα όχι μόνο των εθνών, αλλά και της μίας και μοναδικής τάξης που πολεμά με όλη της την ψυχή για την πραγμάτωσή του: της εργατικής τάξης.'' 

Ο Μαρξισμός δεν υπήρξε ποτέ το ιδεώδες κανενός εργάτη. Όσοι τον ακολούθησαν το έκαναν γιατί δεν είχαν άλλη εναλλακτική λύση.

Εάν συνειδητοποιήσουμε τα παραπάνω τότε:

''Ο Φιλελευθερισμός θα πεθάνει για να ζήσει ο Σοσιαλισμός. 

Ο Μαρξισμός θα πεθάνει για να ζήσει ο Εθνικισμός.'' 

Ristorante Verona

Από τον σοσιαλισμό στον Εθνικοσοσιαλισμό

 Η γέννηση και εξέλιξη του Εθνικοσοσιαλιστικού Κινήματος είναι μία υπόθεση άκρως ενδιαφέρουσα, που φυσικά δεν μπορεί να αποτυπωθεί –παρά μόνο επιγραμματικά- στις λίγες γραμμές μίας ανάρτησης. Οπωσδήποτε ισχύει αυτό που είπε η Σάβιτρι Ντέβι: «Το Κίνημα είναι νέο, αλλά οι ιδέες είναι παλιές». Συνοπτικά, μετά την ταπεινωτική για τη Γερμανία ανακωχή της 11.11.1918 που ουσιαστικά σηματοδότησε το τέλος του Α΄Ππ και οδήγησε στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης και στη Συνθήκη των Βερσαλλιών, η χώρα αυτή μπήκε σε μια περίοδο υπερβολικής κρίσης όχι μόνο στην οικονομία, όπως παρουσιάζεται, αλλά κυρίως στις αξίες. Ο Γερμανός είχε χάσει κάθε αξιοπρέπεια, είχε χάσει εδάφη, και ήταν σκλάβος των δυνάμεων που βρίσκονταν πίσω από τους νικητές και που σταδιακά έδειχναν το πρόσωπό τους. Η κοινωνική αδικία και δυστυχία βασίλευε. Τότε ήταν που εμφανίστηκε ο Αδόλφος Χίτλερ και κατάφερε, βαθμιαία αλλά όχι αργά, ένα μικρό κόμμα των 20 ατόμων να το οδηγήσει στο να γίνει κυρίαρχο. 

    Κάπως έτσι, λοιπόν, γεννήθηκε και εξελίχθηκε το Εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα, αρχικά στη Γερμανία και ακολούθως και σε άλλες χώρες. Είναι, επίσης, γνωστό ότι μέχρι την εμφάνιση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κινήματος, άνθρωποι που είχαν αυτές τις ιδέες, έστω και σε σπερματική μορφή ή ημισυνειδητές, δεν είχαν την κατάλληλη έκφραση. Εξαιτίας αυτής της έλλειψης, κάποιοι από τους γνωστούς μετέπειτα Εθνικοσοσιαλιστές συμμετείχαν σε παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα, άλλοι σε αριστερά. Εξάλλου, όπως και σήμερα, καθένας έχει τη δική του διαδρομή ως τη συνειδητοποίηση του ότι είναι Εθνικοσοσιαλιστής. 

    Στο πλαίσιο της προπαγάνδας κατά του Χίτλερ και του Εθνικοσοσιαλισμού, βλέπουμε μία προσπάθεια υπερπροβολής των πρώτων βημάτων γνωστών Εθνικοσοσιαλιστών, μάλιστα και ενώ, σε αρκετές περιπτώσεις, δεν υπήρχε ακόμη το Κίνημα ή ενώ αυτό ήταν στην αρχή του! Οι αναφορές είναι γεμάτες ψέμματα και στόχο έχουν να παρουσιάσουν ως οπορτουνιστές εξέχοντες και πιστούς μέχρι το τέλος μαχητές της Ιδέας. Αυτή, άλλωστε, είναι μία συνήθης τακτική, από το 1945 και μετά, η οποία γίνεται ακόμη πιο έντονη, όταν προστίθεται ο φθόνος για το μεγαλείο ή το ταλέντο  του Εθνικοσοσιαλιστή μαχητή.

Joseph Goebbels  

Ο Γκαίμπελς, για παράδειγμα. Αρχικά, προσελκύστηκε, ρομαντικά περισσότερο, από τον σοσιαλισμό, θεωρώντας ότι ίσως εκεί βρίσκεται η απάντηση στην εθνική και κοινωνική αδικία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, και ότι έτσι θα μπορούσε να εκφράσει τον αντικαπιταλισμό του. Ήταν όμως συνειδητά εθνικιστής. Στην αρχή του 1925 σε ηλικία 27 ετών, εντάχθηκε επισήμως στο NSDAP, το οποίο ήταν ακόμη ένα πολύ μικρό κόμμα. Ο θάνατός του είναι γνωστός. Από τη στιγμή που προσχώρησε στον Εθνικοσοσιαλισμό, παρέμεινε πιστός. Μέχρι το τέλος.

Jacques Doriot

    Στη γειτονική Γαλλία, την ίδια εποχή που ο Γκαίμπελς εντάχθηκε στο NSDAP, ένας νεαρός εξελέγη βουλευτής με το κομμουνιστικό κόμμα. Ήταν ο Ζακ Ντοριό, ο οποίος αφού διένυσε μία κομμουνιστική τροχιά, θεωρώντας ‒με πολλές αμφιβολίες πάντως‒ ότι στον κομμουνισμό βρισκόταν η απάντηση στην αδικία του καπιταλισμού, γνώρισε, τη δεκαετία του 1930, τον Εθνικοσοσιαλισμό και συνειδητοποίησε ότι αυτός τον εξέφραζε. Έτσι, το 1936 ίδρυσε το φιλοναζιστικό Γαλλικό Λαϊκό Κόμμα. Κι επειδή δεν χρειάζονται πολλά λόγια, ήταν ένας εκ των ιδρυτών της Λεγεώνας των Γάλλων Εθελοντών ενάντια στον Μπολσεβικισμό (LVF) και ο ίδιος πολέμησε στο Ανατολικό Μέτωπο.

Συνέχεια εδώ

RV

Καρλ Σμιτ - μπορούν να τον αποσιωπήσουν όχι όμως να τον ξεπεράσουν

Του Μίλτου Σωτηρόπουλου

Πολιτικός φίλος και εχθρός

(Σκέψεις πάνω στο έργο του Καρλ Σμιτ "η έννοια του πολιτικού")

 Για να προσδιορίσουμε την έννοια του πολιτικού είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε ειδικές κατηγορίες-διακρίσεις. Παραδείγματος χάρη:

Το ηθικό διακρίνεται σε καλό και κακό. 

Το αισθητικό σε ωραίο και άσχημο. 

Το οικονομικό σε ωφέλιμο και επιζήμιο.

 Οι πολιτικές πράξεις και τα κίνητρά τους στηρίζονται στη διάκριση μεταξύ φίλου και εχθρού. 

 Ο πολιτικός εχθρός δεν χρειάζεται να είναι κακός από ηθικής πλευράς, αισθητικά άσχημος, οικονομικά επιζήμιος.

  Ο εχθρός είναι πάντα ο άλλος. Ο ξένος. 

  Ποιος είναι όμως ο ξένος;

Αυτός που προσπαθεί να επιφέρει μη ανατάξιμη βλάβη στις παραδόσεις μιας φυλής, αυτός που αρνείται τον τρόπο ζωής της, αυτός που θέτει σε κίνδυνο τους δικούς μας ανθρώπους.

 Ο φιλελευθερισμός ήρθε ως σύγχρονη σειρήνα και προσπάθησε να αντικαταστήσει την έννοια του εχθρού με αυτή του οικονομικού ανταγωνιστή. Την έννοια του υπέρ του γένους αγώνα με την έννοια του "βγάλτε χρήματα". 

 

Το έμβλημα της Ένωσης των Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών Νομικών 

(Bund Nationalsozialistischer Deutscher Juristen)

 Οι φιλελεύθεροι πλαστογράφοι διαστρέφουν την παράδοσή μας, λέγοντας ότι το "αγάπα τον πλησίον σου", σημαίνει "αγάπα τον εχθρό σου". Ή ότι για λόγους αγάπης θα πρέπει να υποστηρίξω τον ξένο ενάντια στον δικό μου άνθρωπο. Όμως, όπως αναφέρει ο Σμιτ, σε αυτό το σημείο ακριβώς έχει λάβει χώρα μία παρανόηση, διότι πολλές γλώσσες, μεταξύ των οποίων και η γερμανική, δεν διακρίνουν μεταξύ  του ιδιωτικού και πολιτικού "εχθρού", έλλειψη η οποία οδηγεί και σε σκόπιμες παρερμηνείες. Άλλο ο ιδιωτικός αντίπαλος ή ανταγωνιστής (inimicus), τον οποίο μπορεί να μισεί κανείς ή να τρέφει γι' αυτόν αισθήματα αντιπάθειας, και άλλο ο εχθρός (hostis). "Εχθρός είναι μόνο μία, τουλάχιστον ενδεχομένως, δηλαδή κατά πραγματική δυνατότητα, μαχόμενη ολότητα ανθρώπων, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια άλλη ακριβώς τέτοια ολότητα. Εχθρός είναι μόνο ο δημόσιος εχθρός, διότι καθετί το οποίο αναφέρεται σε μια τέτοια ολότητα ανθρώπων, ιδίως σε έναν ολόκληρο λαό, γίνεται έτσι δημόσιο". Το "αγαπάτε τους εχθρούς σας",("diligite inimicos vestros'') (Ματθ. 5.44, Λουκ. 6,27) αναφέρεται στους ιδιωτικούς αντιπάλους, στους ανταγωνιστές, στους inimicos, δηλαδή σε άτομα και όχι σε ολότητες, όχι σε δημόσιους εχθρούς, όχι σε hostes, και αποτελεί έκφραση της χριστιανικής ηθικής.

  Άλλωστε, στον χιλιόχρονο αγώνα μεταξύ χριστιανισμού και ισλαμισμού κανένας Ευρωπαίος δεν διανοήθηκε ποτέ από αγάπη για τα τέκνα της Σάρας (Σαρακηνοί) ή της Άγαρ (Αγαρηνοί) να ανοίξει τις πύλες της Ιερής Ευρωπαϊκής μας  Γης. 

 Ο φιλελευθερισμός και ο σιαμαίος αδελφός του ο μαρξισμός μισούν τη φυλή ακόμη και ως απλή λέξη. 

 Αυτό το μίσος το κρύβουν κάτω από καλόηχες λέξεις όπως ανθρωπισμός και αλληλεγγύη. 

 Θα πρέπει λοιπόν να γίνει κατανοητό ότι φιλελευθερισμός και μαρξισμός είναι ο εχθρός εναντίον του οποίου οφείλουμε να διεξαγάγουμε ολοκληρωτικό πόλεμο.

Ristorante Verona

Ελεύθερος ή σκλάβος;

Του Μίλτου  Σωτηρόπουλου

  

Το 1945 ο Εθνικοσοσιαλισμός ηττήθηκε στρατιωτικά. Η παλαιά γηρασμένη τάξη επανήλθε και μαζί της επέστρεψε η παρακμή στην Ευρώπη και τον κόσμο. 

Η τάξη αυτή ως άλλη λερναία ύδρα με κεφαλές της τη δημοκρατία, τον ανθρωπισμό, την αλληλεγγύη, τον φιλελευθερισμό, τον κομμουνισμό, τον αριστερισμό, τον εξισωτισμό, αλυσόδεσε τα έθνη. 

Επέβαλε: 

1) Αισχρή φορολογία

2) Πλειστηριασμούς

3) Με το ζόρι υπερδανεισμό

4) Τόκο, επιτόκιο, πανωτόκιο, τοκοχρεωλύσιο (η αποπληρωμή χρέους καθίσταται άπιαστο όνειρο)

5) Βαθύπλουτες οικονομικές ελίτ ενώ ο απλός λαός λιμοκτονεί.

6) Πορνεία, ομοφυλοφιλία, διαπόμπευση της οικογένειας.

7) Εγκληματικότητα 

8) Οι φυλές λευκή, μαύρη, κίτρινη πρέπει να εκλείψουν. Ο άνθρωπος πρέπει να χάσει την ιδιαιτερότητά του.

9) Κόμματα, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές, όλοι κινούνται πάνω στις ίδιες ράγες.

10) Μουσική, φαγητό, μόδα, όλα κατατείνουν στο ποθούμενο: τη φυλή του μαζανθρώπου.

Το δε ψευδώνυμο της λερναίας ύδρας είναι: "αγορές". Αν όμως τολμήσει κάποιος να το προσδιορίσει, τότε τον περιμένει ο αντιρατσιστικός και η φυλακή.

Όλα αυτά τα βλέπουμε, τα ζούμε, τα υφιστάμεθα. Εάν ανοίξουμε τα πνευματικά μας μάτια θα διαπιστώσουμε τον ψυχικό και πνευματικό μας εξευτελισμό. 

Είναι το καθεστώς που επεβλήθη στα έθνη από τους νικητές του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία και η απόσταση που μας χωρίζει από αυτή είναι ένα απλό θέλω. Θέλω λοιπόν να μπορώ να επιλέξω: Εθνικοσοσιαλιστής ή δημοκράτης; Ελεύθερος ή σκλάβος;

Ristorante Verona

  

ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ

"8 Μαΐου, μόνο ηλίθιοι γιορτάζουν" 

    Το ημερολόγιο δείχνει 8 Μαΐου. Είναι η γιορτή των νικητών του Μεγάλου Πολέμου. Αύριο, στην Κόκκινη Πλατεία θα εκτυλιχθούν, για άλλη μία φορά, θλιβερές σκηνές στις οποίες θα δεσπόζει το σφυροδρέπανο. Θα τιμήσουν τον Στάλιν, τα γκουλάγκ, τις εκτελέσεις και τα βασανιστήρια εκατομμυρίων αντιφρονούντων, ενώ δήμιοι και βιαστές θα τιμηθούν ακόμη μία φορά κάτω από τις κόκκινες σημαίες με το κίτρινο αστέρι. Ο παλιάτσος του διεθνούς Σιωνισμού Πούτιν δεν θα πει καμία αλήθεια, δεν θα πει ούτε μια λέξη για τα πιο άγρια εγκλήματα που έζησε ποτέ η ανθρωπότητα και τα εκατομμύρια των νεκρών του κομμουνισμού. Θα μιλήσει και πάλι για τον "μεγάλο πατριωτικό πόλεμο".

    Και οι Εσθονοί; Οι Λετονοί; Οι Λιθουανοί, οι Ουκρανοί, οι Ούγγροι, οι Ρουμάνοι, οι Πολωνοί και τόσοι άλλοι Ευρωπαίοι; Θα γιορτάσουν, άραγε, και αυτοί τον "μεγάλο πατριωτικό πόλεμο"; Θα πάνε κι εκεί οι Ρώσοι "απελευθερωτές"; Και τι στολές θα φορούν στην παρέλαση; Της KGB, της securitate, της stasi; 

Όχι! Αυτοί δεν θα γιορτάσουν στις πατρίδες τους κανενός είδους απελευθέρωση. Μόνο, θα τρέξουν στα νεκροταφεία να θρηνήσουν τους νεκρούς τους, να αφήσουν λουλούδια στους τόπους εκτελέσεων και στα κελιά των φυλακών της σοβιετικής σκλαβιάς. Και ίσως θυμηθούν να σιγοψιθυρίσουν κάποιο τραγούδι για την όμορφη πατρίδα τους που τόσα υπέστη από τους σοβιετικούς "απελευθερωτές". Ρωτήστε τους και θα σας πουν αυτοί τι είναι "πατριωτικός πόλεμος". 

    Θα γιορτάσουν, άραγε, οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι τον νέο κόσμο των νικητών; Τι ακριβώς θα γιορτάσουν; Την εισβολή στις πατρίδες τους των εκατομμυρίων αλλοφύλων; Τις στρατιές των ανέργων; Τις στρατιές των αστέγων; Το τέλος της Τέχνης; Τον θάνατο των ποιητών και της μουσικής; Τον θάνατο του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού και την επιβολή της jazz και της εκφυλισμένης τέχνης; 

    Ποιο μπορεί να είναι σήμερα το μέλλον των νέων Ευρωπαίων; Υπάρχει έστω και ένας ειλικρινής άνθρωπος, που να χαίρεται με τον νέο κόσμο των νικητών; Θα γιορτάσουν, αλήθεια, οι Ευρωπαίοι την υποδούλωση των εθνών τους στους διεθνείς πιστωτές; Θα γιορτάσουν τη χρεωκοπία όλων των κρατών της Ευρώπης και την υποδούλωσή τους στους τοκογλύφους; Σε ποιους είναι υποθηκευμένες οι ζωές των Ευρωπαίων; Ποιοι είναι οι διεθνείς πιστωτές; Σε ποιους χρωστάνε όλα τα κράτη της γης; 

    Αυτοί είναι οι νικητές του πολέμου. Και αυτοί είναι που γιορτάζουν.

    Τα διεθνή χρηματιστήρια είναι που γιορτάζουν, η Γκόλντμαν Σακς είναι που γιορτάζει και η οικογένεια Ρότσιλντ. Γιορτάζει η διεθνής κλίκα στο Σίτι του Λονδίνου και στο χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης. 

   Εμείς, όμως, δεν γιορτάζουμε. Δεν έχουμε τίποτε απολύτως να γιορτάσουμε, σήμερα. Δεν μας συγκινούν οι διεθνείς χρηματαγορές ούτε οι μαρξιστικές και φιλελεύθερες εβραϊκές θεωρίες περί δικαίου. Γνωρίσαμε το δίκαιο και τον ανθρωπισμό τους. Και αντικρίζοντας τον κόσμο που γεννήθηκε μετά την 8η Μαΐου του 1945, μπορούμε να πούμε με υπερηφάνεια: 

Ο ΧΙΤΛΕΡ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ! 

Ristorante Verona

ΘΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΜΕ

«Λίγες ημέρες μετά από τη συνθηκολόγηση των γερμανικών στρατευμάτων, μερικοί αξιωματικοί των SS συνεκεντρώθησαν σε κάποιο ξέφωτο της Βοημίας. Τη νύχτα άναψαν μια φωτιά και γύρω από τη φωτιά με δάκρυα στα μάτια ετραγούδησαν το “ Αν όλοι εγίνοντο άπιστοι…”

Με την πρώτη ακτίνα του πρωινού αναζήτησαν τον εχθρό και σκοτώθηκαν πολεμώντας».

                                        Θ. Μανιάτης, «Η μάχη του Βερολίνου»

  Στις 8 Μαΐου του 1945 γράφτηκε το τέλος της στρατιωτικής εκείνης φάσης του Μεγάλου Πολέμου που διήρκεσε από το 1939 ως τότε.

Συνηθίζουμε να λέμε ότι χάθηκε μια μάχη και όχι ο πόλεμος και αυτό, πράγματι, ισχύει. Όσο υπάρχουν Άριοι, η προοπτική συνέχισης του πολέμου είναι ζωντανή.

  Αν θέλει, όμως, να κοιτάξει κανείς την αλήθεια κατάματα, δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί ότι στις 8 Μαΐου του 1945 ο δυτικός πολιτισμός υπέστη μία τρομακτική ήττα και οπισθοδρόμησε αιώνες πίσω. Η βαρβαρότητα επικράτησε. Ποιος είναι ο κόσμος που ανέτειλε; Μήπως ένας κόσμος ελευθερίας, ειρήνης, ευημερίας, εργασίας, ανάπτυξης του πολιτισμού, αξιοπρέπειας; Ακριβώς το αντίθετο συνέβη. Τότε, αναδύθηκαν στην επιφάνεια από τον χειρότερο βούρκο της ιστορίας όλα τα κακά για να συνθέσουν τον νέο κόσμο: σκλαβιά, αναταραχή, φτώχεια, πείνα, εξαθλίωση, ανεργία, πνευματική και πολιτισμική παρακμή και κατάπτωση, ατομισμός, φιλαργυρία, υλισμός, διαφθορά, τρέλλα, δυστυχία και αναξιοπρέπεια.

  Γι’ αυτό είναι ν’ απορεί κανείς: Ο Άριος τι γιορτάζει σήμερα;

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει σε δύο χώρες: στη Γερμανία και στην Ελλάδα. 

Συνέχεια εδώ

RV

Μια μέρα σαν κι αυτή...

Μια μέρα σαν κι αυτή, στις 8 Μαΐου 1945, στο προάστιο Κάρλχορστ του Βερολίνου υπογράφεται η άνευ όρων συνθηκολόγηση της Γερμανίας. Ο δεύτερος μεγάλος πόλεμος, και τυπικά πλέον, έχει τελειώσει. Το ιστορικό υπόβαθρο της εποχής που ακολούθησε είναι γνωστό. Θάνατος, λεηλασία, βιασμοί, διώξεις θα είναι τα μέσα των ''νικητών'' για να σβήσουν κάθε σπίθα του εθνικοσοσιαλισμού. 'Επειτα θα ακολουθήσει η ''πολιτική ορθότητα'' και ''ο νόμος του εφικτού'' στη πολιτική προκειμένου να εξουσιάσουν τις μάζες και να κρύψουν την αλήθεια στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Σήμερα, 71 χρόνια μετά υπάρχουμε. Λαμπαδηφόροι της Αλήθειας που έχει ταξιδέψει χέρι με χέρι όλες αυτές τις δεκαετίες. Αυτό είναι η μεγαλύτερη νίκη μας και η μεγαλύτερη ήττα τους. Μπορεί να είμαστε οι χαμένοι ενός πολέμου αλλά είμαστε οι νικητές της αιώνιας Αλήθειας και της πιο βαθιάς Πίστης.

Συνέχεια εδώ

RV

Το πρόβλημα τώρα είναι δικό τους

''Είχαμε τσακίσει τους Βερολινέζους κομμουνιστές και τους σοσιαλιστές, αναγκάζοντας τους να υποταχθούν υπό τη μελωδία του εμβατηρίου "Χορστ Βέσελ". Ένα από τα μεγαλύτερα κατορθώματα του καθεστώτος του Χίτλερ ήταν πως είχε κερδίσει σχεδόν ολοκληρωτικά τους Γερμανούς εργάτες προς όφελος του εθνικού συμφέροντος. Πήραμε τους εργάτες και τους κάναμε πατριώτες, κάτι στο οποίο ο Κάιζερ είχε αποτύχει παταγωδώς. Αυτό, ήταν ένας από τους πραγματικούς θριάμβους του κινήματος. Εμείς οι εθνικοσοσιαλιστές ήμασταν ένα μη μαρξιστικό, αλλά ταυτόχρονα επαναστατικό κόμμα, αντικαπιταλιστικό, αντιστασιακό, και παράλληλα αντίθετο στην αντίδραση. Αυτό θα ήταν κάποτε η πραγματική ετυμηγορία της Ιστορίας, αν επιτρεπόταν ξανά στους Γερμανούς να ξαναγράψουν την ιστορία τους.[...] 

[...]"Ε, ας τα αφήσουμε όλα αυτά στους αργυραμοιβούς και στους μεσίτες τους, που ουρλιάζουν στο σαπισμένο χρηματιστήριο του παγκοσμίου καπιταλισμού. Το πρόβλημα τώρα είναι δικό τους".

Joseph Goebbels 

Ristorante Verona

ΧΙΤΛΕΡ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Σ’ έναν κόσμο που είχε χάσει τον προσανατολισμό του, ήρθε να δείξει τον Δρόμο

Σ’ έναν κόσμο παρακμής και ψεύτικων αξιών, ήρθε να διακηρύξει σπουδαίες, αιώνιες αλήθειες.

Σ’ έναν κόσμο που είχε καταντήσει κυνικός και υλιστικός, ήρθε να φέρει μία νέα γέννηση φεγγοβόλου ιδεαλισμού.

Σ’ έναν κόσμο που στεκόταν στο χείλος της αβύσσου, ήρθε να προσφέρει ελπίδα  και σωτηρία  σε μία ολόκληρη φυλή

                                                                                     

Matt Koehl

Η 20ή Απριλίου του 1889 ήταν η αυγή μιας νέα εποχής για τον πολιτισμένο κόσμο. Ήταν η γέννηση της ελπίδας για ό,τι αξίζει να λέγεται Κόσμος, ό,τι αξίζει να λέγεται Ομορφιά, ό,τι αξίζει να λέγεται Πνεύμα.  Στη μικρή πόλη Μπράουνάου αμ Ινν στα ψεύτικα σύνορα της Αυστρίας με τη Γερμανία ενσαρκώθηκε η αναγέννηση και επανεμφάνιση των παλαιών αξιών, αρετών, ιερών και οσίων του Λευκού Ανθρώπου.

Συνέχεια εδώ

RV

Απόσπασμα από την έρευνα των SS με τίτλο "Η προστασία της Ευρώπης"

Eίναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι στην Γερμανία η ιστορική εξέταση έδειχνε πάντα έναν προσανατολισμό προς τη Δύση, ο οποίος αντιμετώπιζε την εξέλιξη της ιστορίας του ανατολικού χώρου της ευρωπαϊκής μας ηπείρου με ελάχιστη κατανόηση. Μόνο λίγοι είχαν την επίγνωση ότι η ύπαρξη των ευρωπαϊκών λαών και κρατών στην σημερινή τους μορφή κατέστη δυνατή λόγω της αντίστασης του Τεύτονα εναντίον των λαών της ανατολής, κατά συνέπεια, λόγω της προφύλαξης της Ευρώπης από σλαβικά-μογγολικά φύλα. Σήμερα βιώνουμε τη μεγαλύτερη κοσμοθεωρητική αναμέτρηση της παγκόσμιας ιστορίας. Οι πλουτοκρατίες και ο μπολσεβικισμός κινητοποίησαν τις ασιατικές ορδές εναντίον της νέας τάξης της Ευρώπης: Πάλι απαιτείται η προστασία της Ευρώπης από την Ανατολή.[…]

Συνέχεια εδώ

RV

Σαν σήμερα τ' αδέλφια μας...

Σαν σήμερα τ' αδέλφια μας ήρθαν να μας λυτρώσουν από την εβραιοκαπιταλιστική τυραννία

Σαν σήμερα τ' αδέλφια μας ήρθαν να μας  σώσουν από τον κίνδυνο της μπολσεβικοποίησης

Σαν σήμερα τ' αδέλφια μας ήρθαν να μας απαλλάξουν από ψευτοπατριωτικές κυβερνήσεις

Σαν σήμερα τ' αδέλφια μας ήρθαν να μας απελευθερώσουν από την εβραιοβρεταννική κυριαρχία

Σαν σήμερα τ' αδέλφια μας ήρθαν να μας τραβήξουν από το σκοτάδι της άγνοιας

Σαν σήμερα τ' αδέλφια μας ήρθαν να μας δώσουν το χέρι και να μας  σηκώσουν επάνω

Σαν σήμερα τ' αδέλφια μας ήρθαν να μας θυμίσουν ότι είμαστε απόγονοι αρχαίων Ελλήνων και όχι βυζαντινών προσκυνημένων και μοιρολατρών

Δεν ξεχνούμε τ' αδέλφια μας 

πηγή: Ευρωπαϊκή Αντίσταση

RV

Η Κάθοδος των βορείων στην ελληνική γη

Ο κύκλος έκλεισε: οι Γερμανοί στρατιώτες είναι οι άξιοι συνεχιστές του έργου του Δωριέως ήρωα Λεωνίδα. Οι 300 ηρωικοί Σπαρτιάτες είχαν καθυστερήσει την προέλαση των Περσών. Οι στρατιώτες του Ράιχ, λοιπόν, καταλαμβάνουν με πλήρη ιστορική και φυλετική νομιμότητα αυτά τα αλύτρωτα Ινδοευρωπαϊκά εδάφη, τα οποία κάποιοι ανάξιοι 'Ελληνες είχαν παραδώσει άνανδρα στους εχθρούς τους. Για άλλη μια φορά, επομένως, ένα ηρωικό κύμα από τον Βορρά έρχεται να σώσει τη γη της Ελλάδας.

Συνέχεια εδώ

RV

ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ N.S.D.A.P.

Wirtschaftliches Sofortprogramm der N.S.D.A.P.

Το πρόγραμμα του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος της Γερμανίας (N.S.D.A.P - National Sozialistische Deutsche Arbeiter Partei - Εθνικό Σοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα) για την οικονομική και κοινωνική πολιτική εκφράζει την οικονομική αντεπίθεση ενός έθνους που υφίσταται ολοκληρωτικό οικονομικό πόλεμο (σαν κι αυτόν που δέχεται σήμερα και η χώρα μας). 

  Οι κατευθυντήριες γραμμές του αποτελούν διαχρονική ‘συνταγή’ επιτυχίας για να σταθεί οποιαδήποτε χώρα αυτοδύναμα στα πόδια της, σε όσο δεινή οικονομική κατάσταση κι αν βρίσκεται. 

  Οι θέσεις του διατυπώθηκαν σ’ ένα προεκλογικό φυλλάδιο που διανεμήθηκε τον Μάιο του 1932 στα μέλη του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος (με εντολή του Hitler να τηρηθεί ευλαβικά από τους ομιλητές του κόμματος) πριν από τις εκλογές του Ιουλίου του 1932. 

Συνδυάζει με μοναδικό τρόπο τον σεβασμό στην ατομικότητα και την ατομική ελευθερία με την υποταγή κάθε ατομικού συμφέροντος στο καθολικό συμφέρον της φυλής–έθνους! Προστατεύεται το δικαίωμα στην ατομική δημιουργία που καταπατά ο κομμουνισμός και πατάσσεται η ελευθεριότητα της εκμετάλλευσης του λαού και η οικονομική αναρχία που υποθάλπει ο καπιταλισμός.

Το βιβλίο ''ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ N.S.D.A.P.'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

Λεόν Ντεγκρέλ, Ονειρευτήκαμε κάτι θαυμάσιο

 πηγή

RV

Φέντερ - Η διάλυση της δουλείας του τόκου

Gottfried Feder

Ο μαμμωνισμός είναι η βαριά αρρώστια που κυριεύει και καλύπτει τα πάντα, από την οποία υποφέρει ο σημερινός πολιτισμένος κόσμος, ναι, ολόκληρη η ανθρωπότητα. Είναι σαν μια καταστροφική πανούκλα, σαν ένα δηλητήριο που εξαπλώνεται και έχει καταλάβει τους λαούς του κόσμου.

Υπό τον όρο «μαμμωνισμός» εννοούνται:

Από τη μια, οι παγκόσμιες πανίσχυρες χρηματικές εξουσίες, η διακρατική χρηματο-οικονομική εξουσία, η οποία θρονιάζεται πάνω από το δικαίωμα των λαών για αυτοδιάθεση, το διεθνές μεγάλο κεφάλαιο, η μία και μόνη χρυσή Διεθνής. Από την άλλη, μια πνευματική κατάσταση που κυρίευσε ευρείς κύκλους του λαού μας, η ακόρεστη λαιμαργία για αποκτήματα, η καθαρά στα εγκόσμια στραμμένη αντίληψη της ζωής, η οποία έχει οδηγήσει, και θα συνεχίσει να οδηγεί, σε ένα τρομακτικό βύθισμα όλες τις ηθικές ιδέες.

Αυτή η πνευματική κατάσταση ενσαρκώνεται και εξωθείται στα άκρα στη διεθνή πλουτοκρατία.

Η κύρια πηγή δύναμης του μαμμωνισμού είναι η αδιάκοπη και χωρίς κόπο εισροή περιουσίας, η οποία επιτυγχάνεται μέσω του τόκου. 

Συνέχεια εδώ

RV

ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΔΟΚΤΟΡΟΣ ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ ΕΙΣ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΝ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ 1936

 Ένα απόσπασμα από την ομιλία στην Νυρεμβέργη 

Εις τους πολιτικώς ενδιαφερόμενους κύκλους των χωρών της Δυτικής Ευρώπης θεωρείται το φαινόμενο του Μπολσεβικισμού,όπως τούτο παρουσιάζεται δια μεν του Μαρξισμού εις την θεωρία, δια δε του ρωσικού Σοβιετικού κράτους εις την πράξιν, πάντοτε ακόμη ως μια πνευματική εκδήλωσις και πολιτική πραγματικότης, με την οποία η πολιτισμένη ανθρωπότης οφείλει να συζητήσει και να συνεννοηθεί επίσης πνευματικώς και πολιτικώς.

Η αντίληψις αυτή αποδεικνύει μιαν πολύ επικίνδυνη έλλειψη κατανοήσεως ως προς την αληθή μορφή και την φύση του διεθνούς Μπολσεβικισμού.

Εκείνο, το οποίο εμείς γενικώς εννοούμε, όταν λέγωμεν ''Ιδέα'' και ''Κοσμοθεωρία'', δεν έχει καμία απολύτως σχέση με εκείνο το οποίο καλείται Μπολσεβικισμός.

Διότι εδώ πρόκειται περί μια παθολογικής και εγκληματικής παραφροσύνης, η οποία αποδεδειγμένως έχει επινοηθεί υπό Ιουδαίων και διευθύνεται επίσης υπό Ιουδαίων με τον σκοπό της εκμηδενίσεως των πολιτισμένων λαών της Ευρώπης και της εγκαθιδρύσεως  μιας διεθνούς Ιουδαϊκής ηγεμονίας έπ αυτών. 

Ο Μπολσεβικισμός μόνον εις τον έγκέφαλον Εβραίων ήτο δυνατόν να γεννηθεί και μόνον το άγονο έδαφος της ασφάλτου των κοσμομοπόλεων έδωσε εις αυτόν την δυνατότητα εξαπλώσεώς.

Συνέχεια εδώ

RV

30 Ιανουαρίου 1933

Aπό το διάγγελμα του Φύρερ μέσω ραδιοφώνου προς τον γερμανικό λαό την 1η Φεβρουαρίου 1933: 

"Δεκατέσσερα χρόνια πέρασαν από τη δυστυχή εκείνη ημέρα όταν ο γερμανικός λαός τυφλωμένος από τις υποσχέσεις που του δίνονταν τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό, ξέχασε τις υψηλότερες αξίες του παρελθόντος μας, του Ράιχ, της τιμής και της ελευθερίας, και, έτσι, έχασε τα πάντα. Από τότε, από εκείνες τις ημέρες της προδοσίας, ο Παντοδύναμος απέσυρε τη θεία χάρη Tου από το έθνος μας [...] Το έργο που πρέπει να εκπληρώσουμε είναι το πιο δύσκολο που είχε ποτέ Γερμανός πολιτικός να επιτύχει. Αλλά έχουμε απεριόριστη πίστη στο έθνος μας και στις αιώνιες αξίες του. Εργάτες, αγρότες και η μεσαία τάξη πρέπει να ενωθούν και να συμβάλουν στη δημιουργία του νέου Ράιχ. Το πρώτο και υπέρτατο καθήκον της Εθνικής Κυβέρνησης είναι η αποκατάσταση της ενότητας του πνεύματος και της βούλησης του γερμανικού λαού. 
Συνέχεια εδώ

RV

Όταν το Βερολίνο φωτίστηκε από το θείο φως της Ολυμπίας

Την 1.1.1944 ο δικηγόρος και δήμαρχος Γυθείου Νικ. Γ. Λουμάκος διένειμε προκήρυξη την οποία υπέγραφε ο ίδιος υπό την ιδιότητά του τού Προέδρου της Επιτροπής Αγώνος. Σε αυτήν κατέληγε ως εξής:

                 «ΜΑΝΙΑΤΕΣ!

Όταν το Βερολίνο φωτίστηκε από το θείο φως της Ολυμπίας, αυτό δεν ήταν για τους Ολυμπιακούς Αγώνας του, αλλά το Σύμβολο της ψυχικής ενώσεως των Αθηνών με το Βερολίνον.

Ηνώθησαν και με οδηγό τους τον Σταυρό αγωνίζονται υπέρ του πολιτισμού, κατά του σκότους και της βαρβαρότητος.

Το 1944 θα είνε η Δόξα τους και τότε, επί των ερειπίων της Μόσχας ένδοξοι και υπερήφανοι θα ζητήσωσιν από την Ολυμπίαν το ταπεινό κλαδί της Αγριεληάς.

Ο Απόλλων θα τους το δώση και ο Χριστός θα τους ευλογήση.

                                                 

                                                   Γύθειον 1 Ιανουαρίου 1944

                                                         Η Επιτροπή Αγώνος

                                                             Ο Πρόεδρος

                                                                  ΝΙΚ. Γ. ΛΟΥΜΑΚΟΣ»

Ristorante Verona

Ο παππούς μου δεν ήταν στα SS

-αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να είμαι Εθνικοσοσιαλιστής-

Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα δεν συμμετείχε στον Μεγάλο Πόλεμο στο πλευρό των Εθνικοσοσιαλιστών ─τουλάχιστον, δεν το έπραξε με οργανωμένες στρατιωτικές δυνάμεις. Δεν είχε καν την εκτεταμένη αλλού εθνικοσοσιαλιστική διανόηση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι για τη Σίτσα Καραϊσκάκη, ή τον Ευάγγελο Κυριάκη, ή τον Ιωάννη Συκουτρή (για την ακρίβεια, αυτοί μας ξελασπώνουν).

Κανενός μας ο παππούς δεν ήταν στα SS. Που σημαίνει ότι δεν έχουμε την εθνικοσοσιαλιστική παράδοση άλλων χωρών. Αυτό, δυστυχώς, έχει οδηγήσει ορισμένους επίμονα να προσπαθούν να διαστρεβλώσουν το νόημα του Εθνικοσοσιαλισμού, είτε «ελληνοποιώντας» τον, είτε παρουσιάζοντάς τον σαν ένα ξένο προϊόν.  

Συνέχεια εδώ

RV

Bürgerbräu 8 Νοεμβρίου

Η αφήγηση των γεγονότων όπως εξελίχθησαν στις 8 Νοεμβρίου του 1923 στην μπυραρία Bürgerbräu από τον David Irving στο βιβλίο του για τον ισχυρό άνδρα του Γ’ Ράιχ Hermann Göring είναι συγκλονιστική. Συναρπάζοντας τον αναγνώστη, ανεβάζει το ενδιαφέρον στα ύψη με το ξεδίπλωμα λεπτού προς λεπτό των συμβάντων.

Ο Göhring φόρεσε το κράνος του τράβηξε το όπλο του και άνοιξε δρόμο μέσα στο πλήθος. Ελάχιστοι γνώριζαν τον νεαρό άνδρα που ανέβηκε στο βήμα. Αργότερα οι παριστάμενοι θα μιλούσαν για έναν αξιωματικό, έναν αεροπόρο, έναν σμηναγό της αεροπορίας. 

Με μπλε λαμπερά μάτια που έβγαζαν φωτιές και προτεταμένο πηγούνι, έριξε ένα άγριο βλέμμα στα 5.000 πρόσωπα και τους είπε να κάνουν ησυχία. Στη συνέχεια πυροβόλησε με το περίστροφο στο ταβάνι. Φωνάζοντας όσο πιο δυνατά μπορούσε υποσχέθηκε ότι οι Βαυαροί ηγέτες δεν θα πάθαιναν τίποτα- στόχος τους ήταν δήλωσε “οι αναθεματισμένοι Εβραίοι του Βερολίνου” (elende judenschaft). Στο άκουσμα αυτής της φράσης υπήρξαν κάποιες άτονες επευφημίες. “Αυτή τη στιγμή” συνέχισε “μονάδες του στρατού και της Landespolizei έρχονται γεμάτοι ενθουσιασμό από τα στρατόπεδά τους για να ενωθούν μαζί μας”.

Τότε οι συγκεντρωμένοι άρχισαν να συνειδητοποιούν τι συνέβαινε. Σιωπή απλώθηκε στην τεράστια αίθουσα.

Ο Göhring τους ενημέρωσε ευγενικά ότι στο μεταξύ κανείς δεν επιτρεπόταν να βγει από το κτήριο.

“Κάντε υπομονή” φώναξε πρόσχαρα. “ Άλλωστε υπάρχει αρκετή μπύρα!”

Τρισμέγιστος   

RV