Γιόζεφ Γκαίμπελς - Από το Κάιζερχοφ εις την Καγκελαρίαν: μια ιστορική περιγραφή σε φύλλα ημερολογίου

Ολόκληρο το βιβλίο σε μορφή pdf

Σημείωση: Το βιβλίο ΔΕΝ είναι το ημερολόγιο του Γκαίμπελς αλλά καταγραφή κάποιων γεγονότων σε μορφή ημερολογίου.

Ristorante Verona

Εθνικοσοσιαλιστική πολιτεία, ένας επίγειος παράδεισος

    Ούτε οι καπιταλιστές ούτε οι μαρξιστές ξεσηκώθηκαν  ποτέ ενάντια στη δουλεία του τόκου. Μόνο ένα σύστημα το έπραξε, μόνο ένα έθνος: ο Εθνικοσοσιαλισμός της χιτλερικής Γερμανίας. Αυτό το σύστημα κατήργησε την τοκογλυφία, δεν δέχθηκε την πληρωμή των τόκων, κατήργησε τον «κανόνα του χρυσού», και καθιέρωσε τον «κανόνα της εργασίας».

  Αν ο Εθνικοσοσιαλισμός είχε επικρατήσει στον κόσμο, σήμερα δεν θα υπήρχε ούτε φτώχεια, ούτε εξαθλίωση, ούτε διαφθορά, ούτε καπιταλιστική εκμετάλλευση, ούτε ολοκληρωτική μαρξιστική υποδούλωση. Θα υπήρχε αυτό που πραγματικά ήταν η Γερμανία του Χίτλερ, δηλαδή ό,τι πιο κοντινό στην κοινωνική δικαιοσύνη και σε έναν επίγειο παράδεισο, που θα μπορούσε ποτέ να ζητήσει ο άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο και σε αυτήν την εποχή.

Miguel Serrano, El Mercurio (Σαντιάγκο), 14.9.1986

RV

Συνεδρίαση του Ράιχσταγκ - 23 Μαρτίου 1933 (Ελληνικοί Υπότιτλοι)

Πηγή: SturmAbteilung

RV

Νέα έκδοση από τη Θούλη: Αδόλφου Χίτλερ «Γιατί επιτέθηκα στη Σοβιετική Ένωση»

Ένα μοναδικό ντοκουμέντο σχετικά με την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, στο οποίο αποκαλύπτονται οι λόγοι που οδήγησαν τον Χίτλερ στην επίθεση κατά της Σοβιετικής Ενώσεως. Συγχρόνως αποκαλύπτεται η  συνεργασία Μ. Βρετανίας και Ε.Σ.Σ.Δ. και οι μυστικές διεργασίες μεταξύ της τελευταίας και διαφόρων βαλκανικών κρατών (Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία) και ο ρόλος της Ελλάδας.

«Στις 22 Ιουνίου 1941 η Eθνικοσοσιαλιστική Γερμανία επιτέθηκε στη Σοβιετική Ένωση, μαζί με τα ηρωικά φινλανδικά και ρουμανικά στρατεύματα. Η κωδική ονομασία της επίθεσης είναι γνωστή: Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα. Η επίθεση αυτή συνήθως παρουσιάζεται, σκοπίμως είτε αφελώς, ως τραγικό λάθος αλλά και ως άδικη και αδικαιολόγητη πολεμική ενέργεια. Αμφότερες οι λίαν διαδεδομένες από την προπαγάνδα των “νικητών” απόψεις αποσκοπούν στο να αποκρύψουν τον πραγματικό χαρακτήρα αυτής της επιβεβλημένης ενέργειας, που δεν ήταν απλώς μια επίθεση αλλά μια Σταυροφορία κατά του μπολσεβικισμού και υπέρ της Ευρώπης και του Πολιτισμού.» (από τον πρόλογο του μεταφραστή).

Μετάφραση από τα γερμανικά: Μανώλης Στρατάκης
Επιμέλεια: Αθηνά Μάρκου
Σελίδες: 150
ISBN   978-618-5317-03-4

Το βιβλίο «Γιατί επιτέθηκα στη Σοβιετική Ένωση» μπορείτε να το βρείτε εδώ 

RV

ΑΝ ΕΙΧΕ ΝΙΚΗΣΕΙ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ

Η Ευρώπη βρισκόταν συνεχώς κάτω από την ασιατική απειλή, η οποία μπορεί να άλλαζε μορφές, φορώντας άλλοτε θρησκευτικό μανδύα (Ισλάμ) και άλλοτε πολιτικό (μπολσεβικισμός), μα στην πραγματικότητα η απειλή αυτή είχε πάντα φυλετική βάση. 

Όπως, άλλωστε, τόνιζε ο Εβραίος πρωθυπουργός της Αγγλίας Μπέντζαμιν Ντισραέλι ''το φυλετικό ζήτημα είναι το κλειδί για την παγκόσμια ιστορία''.
Πράγματι, αν κανείς μελετήσει την ιστορία θα καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα: Η Ευρώπη δεχόταν πάντα την πίεση της Ασίας. Τα μογγολικά φύλα πίεζαν τους Σλάβους που με τη σειρά τους πίεζαν τα γερμανικά φύλα. Άλλοτε, Ούννοι και Σλάβοι πίεζαν από κοινού, υποχρεώνοντας τα γερμανικά φύλα σε μεταναστεύσεις. Η διπλή πίεση Μογγόλων και Σλάβων ήταν αυτή που προκάλεσε αυτό που οι Ρωμαίοι και οι Γαλάτες ονόμασαν ''γερμανικές εισβολές''. 

Oι Εθνικοσοσιαλιστές είχαν ένα ευρύ πλάνο, με βάση πάντα τη φυλετική πολιτική, το οποίο ήλπιζαν να πραγματοποιήσουν. Με την μεγάλη ''ευρωπαϊκή εκστρατεία ενάντια στον μπολσεβικισμό'', και τον κεραυνοβόλο πόλεμο (Blitzkrieg), ήλπιζαν ότι οι Σοβιετικοί θα καταστρέφονταν ή θα αποσύρονταν στην Άπω Ανατολή. 

Προς υπεράσπιση της Ευρώπης

Στην περίφημη ομιλία του στο Reichstag στις 11 Δεκεμβρίου 1941 ο Αδόλφος Χίτλερ έδωσε την πραγματική διάσταση των πραγμάτων. Μίλησε για τον ιστορικό αγώνα της Ευρώπης και την απόκρουση της μαζικής ασιατικής απειλής. Όρισε, δε, την Ευρώπη όχι γεωγραφικά αλλά φυλετικά και πολιτισμικά. Στο κάλεσμά του υπήρξε μια τρομακτική, συγκινητική ανταπόκριση: Εκατομμύρια Ευρωπαίων συστρατεύθηκαν στον Μεγάλο Αγώνα, εγκαταλείποντας τα πάντα για να ενταχθούν στις τάξεις των Ιπποτών της Ευρώπης. Ισπανοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Βέλγοι, άνδρες σχεδόν όλων των ευρωπαϊκών εθνών πολέμησαν κάτω από το σύμβολο των Αρίων, τιμώντας τον όρκο τους στον πιο μεγάλο και πιο δύσκολο από όλους τους πολέμους. Και υπήρξαν οι καλύτεροι στα πεδία των μαχών, διότι υπερασπίστηκαν μια Ιδέα, την Ιδέα της Ευρώπης. 

Η Ελλάδα

Η Ελλάδα, λίκνο της Ευρώπης και του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, λόγω της θέσης της στο νοτιοανατολικό της σύνορο δέχθηκε την πίεση της Ασίας πρώτη. Για χιλιάδες χρόνια υπερασπιστήκαμε την πατρίδα από τον Ασιάτη επιδρομέα αλλά η λειψανδρία και οι ψευτοθρησκευτικές διαμάχες σε μια Ευρώπη που δεν είχε την πρέπουσα φυλετική συνείδηση οδήγησαν τελικά στην πτώση και την υποδούλωση. Τετρακόσια χρόνια καρτερούσε το γένος την ευλογημένη εκείνη ώρα που θα αποτίνασσε τον ασιατικό ζυγό. Και η ώρα ήρθε αλλά η μικρή εκείνη Ελλάδα δεν μπορούσε να σταθεί παρά μόνο σαν προτεκτοράτο. Και προτεκτοράτο παρέμεινε μέχρι σήμερα. Σαν κράτος η Ελλάδα μπορεί να υπάρχει μόνο αν είναι μεγάλη, η Μεγάλη Ελλάδα. Κύπρος, Κωνσταντινούπολη, Βόρειος Ήπειρος, Πόντος, Ιωνία, μόνον αυτή η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι ελεύθερη. Αυτή την Ελλάδα, την Ελλάδα των ονείρων μας χάσαμε στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Το σχέδιο Gertrud (Γερτρούδη)

''Gertrud'', το σχέδιο του Χίτλερ να εισβάλει με Έλληνες στην Τουρκία για να απελευθερώσει Πόντο, Κωνσταντινούπολη και Μικρά Ασία.

Οι Εθνικοσοσιαλιστές στο πλαίσιο των προσπαθειών αναμόρφωσης όχι μόνον της Γερμανίας αλλά ολόκληρης της Ευρώπης, ήθελαν τη διάλυση του τουρκικού κράτους. Σχέδια είχαν εκπονηθεί ήδη από το 1933. Η επιχείρηση Gertrud ήταν το σχέδιο εισβολής των Εθνικοσοσιαλιστών στην Τουρκία. Συγκεκριμένα, στην περίπτωση που η περιοχή του Καυκάσου απελευθερωνόταν από τον Γερμανικό Στρατό, τότε η Γερμανία μαζί με άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις θα εισέβαλλε στην Τουρκία  με σκοπό να απαλλάξει τις νοτιοανατολικές Ευρωπαϊκές χώρες-ανάμεσά τους και την Ελλάδα- από την τουρκική απειλή.  

Στο πλαίσιο αυτό, μέλη της Αρμενικής-Γερμανικής και Γεωργιανής-Γερμανικής Ένωσης συνάντησαν τον Άλφρεντ Ρόζενμπερκ το 1941, που τους υποσχέθηκε ότι "όταν η Αρμενία και η Γεωργία ελευθερωθούν από τον μπολσεβικικό ζυγό, ο αρμενικός και ο γεωργιανός στρατός με την υποστήριξη της Γερμανίας θα ξεκινήσουν έναν Ιερό Πόλεμο εναντίον της Τουρκίας, στον οποίο επίσης θα συμμετέχουν δυνάμεις της Wehrmacht και των Waffen SS". Ειδικότερα, οι γερμανικές δυνάμεις μαζί με Γεωργιανούς και Αρμένιους θα συγκεντρώνονταν στα σύνορα με την Τουρκία από τα βορειοανατολικά, από όπου και θα εφορμούσαν, ενώ ταυτόχρονα γερμανικές δυνάμεις μαζί με μονάδες Ελληνικού Στρατού θα εισέβαλλαν από τα δυτικά. 

Το σχέδιο είχε εγκριθεί προσωπικά από τον Αδόλφο Χίτλερ και το 1942 υπέγραψε την εντολή για τη δημιουργία των «Τεσσάρων Καυκάσιων Λεγεώνων». 

Η Αρμενία και η Γεωργία, υποχρεωτικά βάσει του «σχεδίου», έπρεπε να προσφέρουν στον Γερμανικό Στρατό, δύναμη της τάξεως των 100.000 στρατιωτών για την επίθεση στην Τουρκία. 

Πραγματοποιήθηκαν επίσης συζητήσεις για το μέλλον του αρμενικού έθνους: ότι μετά την απελευθέρωση από τους μπολσεβίκους, η γη τους θα δινόταν στους αγρότες και η χώρα θα γινόταν ανεξάρτητη και θα είχε εθνικούς ηγέτες. Θα τους επέστρεφαν τα εδάφη της Δυτικής Αρμενίας που ήταν υπό τουρκική κατοχή. 

Πρόσφατα, ο Τούρκος ερευνητής Conecsi σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Μιλλιέτ επιβεβαίωσε την ύπαρξη του σχεδίου «Gertrud», αναφερόμενος σε έγγραφα κατασκοπείας των Γερμανών, έγγραφα που κατέγραφαν κάθε λεπτομέρεια σχετικά με την Τουρκία και αποκάλυπταν την πρόθεση του Τρίτου Ράιχ να συγκεντρώσει πληροφορίες με σκοπό μια μελλοντική επίθεση.

Όμως, το σχέδιο «Gertrud» βρισκόταν για δεκαετίες κρυμμένο στα συρτάρια της «Smersh», της Σοβιετικής υπηρεσίας αντικατασκοπίας.

Το σχέδιο ''Αλέξανδρος''

Όπως ειπώθηκε, ο Ελληνικός και ο Γερμανικός στρατός από την Ελλάδα και τη Βουλγαρία θα εισέβαλλε στην Τουρκία. Από ελληνικής πλευράς, το σχέδιο εισβολής στην Τουρκία είχε την κωδική ονομασία ''Αλέξανδρος''.  Καθόλου τυχαία επιλεγμένο όνομα. Όπως αναφέρει ο Κ. Πλεύρης στο βιβλίο του Ιστορική αλήθεια και προπαγάνδα, (εκδόσεις Ήλεκτρον, 2017) βάσει του σχεδίου Αλέξανδρος' ''με επέμβασιν των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων θα καταλαμβάνετο η Μικρά Ασία και θα παραχωρήτο στην Ελλάδα. Στην Γερμανικήν ενέργεια θα μετείχαν Ελληνικά στρατεύματα που εν τάχει θα ωργανούντο και θα εξωπλίζοντο.''

Μάλιστα όπως αναφέρεται στο ίδιο βιβλίο, ο Στρατηγός Τσολάκογλου μίλησε σε κύκλο επιλεγμένων δημοσιογράφων ''όπου ανεφέρθη σαφέστατα στην Μεγάλη Ελλάδα, η οποία θα δημιουργηθή δια της προσαρτήσεως εδαφών της Μικράς Ασίας, με γερμανικήν βοήθεια. Προς απόδειξιν τούτων το υπουργείον εξωτερικών της Αγγλίας το γνωστόν Foreign Office στην από 30 Ιανουαρίου 1942 μυστικήν αναφοράν του  βεβαιώνει, ότι ο Τσολάκογλου απηυθύνθη εις δημοσιογράφους (group of Journalists) και εζήτησε την συνεργασία τους, δια την δημιουργία της Μεγάλης Ελλάδος (greater Greece) που θα γίνει με την απόσπασι εδαφών, από την Τουρκία στην Μικρά Ασία, με γερμανική συμπαράσταση (territory from Turkey in Asia Minor with German assistance)''. Στο βιβλίο παρατίθεται και το σχετικό τηλεγράφημα κ.ά.  

Με την πτώση της Τουρκίας, οι ανατολικές περιοχές της θα δίνονταν στους Αρμενίους, ένα τμήμα στους Γεωργιανούς και οι δυτικές περιοχές (Κωνσταντινούπολη, νοτιοδυτική Μικρά Ασία, Ελλήσποντος κ.λπ.) θα παραχωρούνταν στην Ελλάδα. Σε περίπτωση που νικούσε η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία στο Στάλινγκραντ και στον Καύκασο, με την ήττα των Σοβιετικών θα ενωνόταν και ο Πόντος με την Ελλάδα. 

Το σχέδιο δυστυχώς εγκαταλείφθηκε λόγω της προώθησης του Κόκκινου Στρατού στην περιοχή του Καυκάσου και των αποβάσεων των συμμάχων στη Σικελία. 
Η κυβέρνηση δωσιλόγων του Καΐρου έστειλε στρατό να πολεμήσει στο Ρίμινι αντί να πολεμούμε στην Μικρά Ασία.

Το τι πραγματικά ήθελε ο Χίτλερ για την Ελλάδα προκύπτει και από ένα ενδιαφέρον άρθρο που παρουσιάστηκε στην Εθνικοσοσιαλιστική Επιθεώρηση Τεύχος 1 (εκδ. Edelweiss): 

''Ο Χίτλερ για την Ελλάδα

Το 1938 κυκλοφόρησε στη Γερμανία, εμπιστευτικά μεταξύ των αξιωματούχων του Γ΄ Ράιχ, ένα βιβλίο-εγκόλπιο, στο οποίο αναπτυσσόταν ένα σχέδιο, βάσει του οποίου όλοι οι λαοί της γης, αφού ανασυγκροτούνταν πολιτικά και οικονομικά κατά τις επόμενες δεκαετίες, θα μπορούσαν να ειρηνεύσουν και να ευημερήσουν. Το βιβλίο αυτό έφερε τον τίτλο “Neue Erde den Völken gewidmet – Homoneion”, Εκδόσεις Unitas Magna, 1938. Ο συγγραφέας του συγκεκριμένου βιβλίου (σ.μετ. «Μια νέα γη αφιερωμένη στους λαούς της») έφερε το όνομα Dr. Ali Homo, το οποίο ήταν προφανώς ψευδώνυμο και τα αρχικά του οποίου, A.H., παρέπεμπαν στον Αδόλφο Χίτλερ. Στόχος του βιβλίου ήταν η ανασυγκρότηση ενός νέου κόσμου σύμφωνα με την Εθνικοσοσιαλιστική θεωρία και η δημιουργία μιας νέας κάστας ηγετών που θα αναλάμβαναν το φορτίο του συγκεκριμένου έργου.

Σύμφωνα με τον Γεώργιο Χ. Βασιλειάδη, συγγραφέα και μέλος της Επιτροπής των Ελληνικών Δικαίων, τα περισσότερα αντίτυπα του παραπάνω βιβλίου έχουν εξαφανισθεί. Ο ίδιος είδε ένα αντίτυπο στην Αθήνα το 1948, ο κάτοχος του οποίου αρνήθηκε να το παραχωρήσει, με τη δικαιολογία ότι δεν ήταν καιρός ακόμη για τη δημοσίευσή του. Ωστόσο, ο Βασιλειάδης κατέγραψε στο πόνημά του Το Ελληνικόν Πρόβλημα, τα σημαντικότερα κεφάλαια του βιβλίου.

Ο Γερμανός συγγραφέας Α.Η., ζητούσε την αναβίωση της αρχαίας ελληνικής Αμφικτιονίας ως αντιπερισπασμό στην εχθρική γι’ αυτόν Κοινωνία των Εθνών. Το εντυπωσιακότερο ήταν ότι πρότεινε ως πρωτεύουσα της Αμφικτιονίας των λαών, την Κωνσταντινούπολη, επικαλούμενος τη γεωπολιτική και γεωγραφική θέση του Βοσπόρου, ως γέφυρα φιλίας ανάμεσα στην Ασία και την Ευρώπη. Σύμφωνα με το προτεινόμενο σχέδιο προβλεπόταν η Νέα Αμφικτιονία να έχει την ουσιαστική διοίκηση επί ολοκλήρου του κόσμου, ενώ κάθε έθνος ξεχωριστά θα μπορούσε να διατηρήσει και να αναπτύξει τη δική του πολιτιστική ταυτότητα. Οι αλλαγές των συνόρων θα καθορίζονταν από την ιστορική κληρονομιά κάθε λαού, ενώ κράτη με πληθυσμό λιγότερο των δύο εκατομμυρίων δεν θα υφίσταντο. Οι λαοί αυτοί θα ενσωματώνονταν με άλλους λαούς, συγγενικούς προς αυτούς, όπως, λόγου χάρη, οι κάτοικοι του Λουξεμβούργου με τη Γερμανία.

Για την Ελλάδα, ο συγγραφέας προτείνει τις παρακάτω διαρρυθμίσεις των νέων συνόρων:

·         Να επεκταθούν τα βόρεια σύνορα μέχρι την παράλληλο που διέρχεται βόρεια του Αλεσίου στην Αλβανία, καταλήγοντας στον Εύξεινο Πόντο διά του Αίμου.

·         Πρωτεύουσα της Ελλάδος να ορισθεί η Κωνσταντινούπολη, η οποία θα είναι και η Πρωτεύουσα του Κόσμου.

·         Η Αθήνα θα γινόταν η διεθνής Πρωτεύουσα των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών.

·         Προβλεπόταν επίσης να αποδοθεί στην Ελλάδα αποικιακός χώρος κοντά στο Πράσινο Ακρωτήρι στην Αφρική, διπλάσιος σχεδόν του μητροπολιτικού της εδάφους.

Στο κεφάλαιο επίσης για την Ελλάδα, ο Α.Η., υμνεί το αρχαίο της μεγαλείο και επισημαίνει ότι η απόδοση των κατεχομένων εδαφών της Μακεδονίας, της Φιλιππούπολης και της Ανατολικής Θράκης είναι τα ελάχιστα ανταλλάγματα που χρωστούσε σ’ αυτή τη χώρα ο τότε πολιτισμένος κόσμος.

Συμπλήρωνε δε, ότι «η Ελλάς άνευ ζωτικού χώρου, δεν δύναται ν’ ανορθωθεί, δεν δύναται να προκόψει· εφόσον ο τροφοδοτικός της χώρος θα είναι ανεπαρκής, αυτή δεν δύναται να εξασφαλίση την διαβίωσίν της· συνεπώς υπό τοιαύτας συνθήκας δεν θα δύναται να προαχθή ούτε να ευημερήση· πρέπει λοιπόν εις αυτήν να εξασφαλίσωμεν διά Διεθνούς Πράξεως τον απαιτούμενον εδαφικόν χώρον διά να ζη και αυτή ευχερώς και καλώς, όπως και οι γείτονές της».

"Τα ΟΧΙ θέλουν Μεταξάδες"

Αν είχε κερδίσει ο Χίτλερ η Τουρκία θα είχε διαμελιστεί, η Ελλάδα θα ήταν η Μεγάλη Ελλάδα και κυρίαρχη θα ήταν η Φυλή. 

Όταν λες ΟΧΙ στον Μουσολίνι και τον Χίτλερ λες και ΟΧΙ στη Φυλή. Και όταν λες ΝΑΙ στον Στάλιν και τον Ρούζβελτ λες ΝΑΙ στον κομμουνισμό και στον φιλελευθερισμό. 
 Αν είσαι Εθνικιστής θα πρέπει το λιγότερο να απεχθάνεσαι τον Μεταξά για την επιλογή του. Γνωρίζεις, άραγε, ότι στις 7 Απριλίου, μια μέρα μετά την επίσημη δήλωση της κυβέρνησης του Ράιχ στην Ελλάδα, οι οπαδοί του ΟΧΙ και του αποβιώσαντος λίγο καιρό πριν Μεταξά βγήκαν να διαδηλώσουν στην Αθήνα με τουρκικές σημαίες, ζητώντας να μας σώσουν οι "σύμμαχοι" Τούρκοι; 

Οδός Πανεπιστημίου, 7 Απριλίου 1941. ''Έλληνες''στους δρόμους με τουρκικές και βρετανικές σημαίες 

Καθότι με τους Τούρκους ήμασταν σύμμαχοι, γι' αυτό και η "εθνική" κυβέρνηση περίμενε τους Τούρκους να μας σώσουν. 

Ο τουρκόφιλος Μεταξάς με τον σφαγέα των Ελλήνων 

Εβραίο Ατατούρκ

Τι κέρδισε τελικά η Ελλάδα από τους συμμάχους της; Για ποιον σκοπό η βασιλομεταξική σπείρα μάς ενέπλεξε σε έναν πόλεμο με χιλιάδες νεκρούς και ακρωτηριασμένους; Για ποιο λόγο έπρεπε η Ελλάδα να πεινάσει όπως ήθελε η κυβέρνηση των φυγάδων του Καΐρου και οι σύμμαχοί μας;  

Τελικά η Ελλάδα έπρεπε να υποστεί όλα αυτά για να παραμείνει ένα άθλιο προτεκτοράτο. 

Ristorante Verona

Αδόλφος Χίτλερ - Έκκληση προς το γερμανικό λαό

πηγή 

RV

ΑΔΟΛΦΟΣ ΧΙΤΛΕΡ - ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Πηγή 

 Ristorante Verona

Ομιλία του Αρχηγού και Ιδρυτή της Εθνικοσοσιαλιστικής Κοσμοθεωρίας - 8 Νοεμβρίου 1939

πηγή: Sturm Abteilung

RV

129 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Αυτοί οι αξιολύπητοι βασιλιάδες, όπως και οι μουχλιασμέ-

νες ιδέες που πρέσβευαν, συνέθεσαν τον πολιτικό κόσμο

μέσα στον οποίο ένα αγόρι, και στη συνέχεια ένας νέος ά-

ντρας, μεγάλωνε, προορισμένος να τους σαρώσει και να

τους καταδικάσει στην αιώνια λήθη, όπως κανένας δεν

είχε κάνει ποτέ πριν. Στην αρχή, ήταν ένα απλό σχολιαρό-

παιδο στο Λιντς, μετά «κρέας για τα κανόνια», που πολε-

μούσε στα χαρακώματα δίπλα σε συμπολεμιστές όμοιους

με αυτόν, τόσο που δεν μπορούσες να τους ξεχωρίσεις

─ό,τι κι αν ήταν, ο Αδόλφος Χίτλερ ερχόταν!

H. Heinz, “ΧΙΤΛΕΡ”, εκδ. Θούλη

129 χρόνια μετά τη γέννηση του Χίτλερ μπαίνει κανείς στο πειρασμό να αναρωτηθεί πώς θα ήταν ο κόσμος αν δεν είχε γνωρίσει το επαναστατικό και κοσμοϊστορικό πέρασμά Του; Πώς θα ήταν ο κόσμος, αν ο Αδόλφος Χίτλερ δεν είχε γεννηθεί; Πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς εκείνο το παιδί και τον έφηβο που είχε γεννηθεί στην Αυστρία όταν η δυναστεία των Αψβούργων είχε αρχίσει την καθοδική της πορεία, και ο ίδιος λαχταρούσε την ένωση με τη Γερμανία, και με αυτή την αφορμή συνειδητοποίησε τον εθνικισμό του; Πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς εκείνον τον νεαρό που έχοντας από μικρή ηλικία υποστεί και γνωρίσει τις αντιξοότητες της ζωής, βίωσε στη Βιέννη πρώτα την κοινωνική αδικία, γνώρισε την εξαθλίωση και δυστυχία του λαού, και με αυτή την αφορμή συνειδητοποίησε τον σοσιαλισμό του, ενώ συγχρόνως άρχισε στο μυαλό του να σχεδιάζει το νέο κράτος; Πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς τον νεαρό που λόγω της ευφυΐας και της διορατικότητάς του παρατήρησε με απροκατάληπτο νου και βλέμμα τον ρόλο των εβραίων αρχικά στον εκφυλισμό της τέχνης και των ηθών, και, κατόπιν, στην πολιτική διαφθορά και παρακμή μέσω της χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων και του ελέγχου του Τύπου, και, έτσι, αναγνώρισε τον αντισημιτισμό του; Πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς τον νεαρό που από παιδί διάβαζε ιστορία και για τη φυλετική εξέλιξη της ανθρωπότητας, και, έτσι, πολύ νωρίς παρατήρησε και συνειδητοποίησε την ανώτερη δημιουργικότητα και αξία της Αρίας Φυλής; Πώς θα ήταν ο κόσμος αν δεν είχε υπάρξει ο νεαρός που δεν αφέθηκε να παρασυρθεί από τα δήθεν φιλολαϊκά κηρύγματα των σοσιαλιστών και κομμουνιστών και αμέσως κατάλαβε την υποκρισία και τον διαβρωτικό τους ρόλο; Πώς θα ήταν χωρίς τον νεαρό εθελοντή του Α΄Ππ που πολέμησε γενναία και παρασημοφορήθηκε;  Πώς θα ήταν ο κόσμος σήμερα, αν δεν είχε υπάρξει εκείνος ο νεαρός άνδρας που ένα βράδυ Τετάρτης του 1919 πέρασε την πόρτα μιας μικρής μπυραρίας για να παρακολουθήσει την ταπεινή εκδήλωση λίγων μελών τού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος και να αρχίσει από εκεί τη συγκλονιστική του πολιτική δράση; Πώς θα ήταν ο κόσμος αν ο πολιτικός άνδρας Αδόλφος Χίτλερ δεν είχε δημιουργήσει και οργανώσει το πιο σύγχρονο κίνημα στην παγκόσμια πολιτική ιστορία, του οποίου και ηγήθηκε μέχρι το τέλος;

    Ίσως, ο κόσμος θα περιστρεφόταν ακόμη σαν υπνωτισμένος γύρω από τα γεγονότα και τις ιδέες της Γαλλικής και της Οκτωβριανής Επανάστασης. Οι σκλάβοι των τοκογλύφων δεν θα είχαν ξυπνήσει. Θα υπήρχαν, βέβαια, εθνικιστικά κινήματα, ρεύματα και ομάδες, αλλά χωρίς έμπνευση, χωρίς σημείο αναφοράς και καθοδήγηση, σε σύγχυση. Από καιρό, η φυλή ως λέξη και έννοια θα είχε καταργηθεί και θα είχε αντικατασταθεί από άλλες πιο ανώδυνες, όπως ταυτότητα, κουλτούρα, ήθη… Φυλετικές θεωρίες θα υπήρχαν, αόριστες, ασαφείς, γραφικές ίσως, και όσες θα ήταν πιο σοβαρές θα θεωρούνταν ξεπερασμένες. Δεν θα υπήρχε πραγματική φυλετική συνείδηση, γιατί αυτή αναπτύχθηκε και ωρίμασε με τον Χίτλερ, που ενέπνευσε για την ένωση των λευκών λαών χωρίς την κατάργηση των εθνών. 

    Στη Γερμανία, ένωσε τις τάξεις χωρίς να τις καταργήσει. Στη Σταυροφορία Του ένωσε λαούς σαν αδελφούς. Εναντιώθηκε και κήρυξε τον πόλεμο στην τοκογλυφία και τους φορείς της. Πολέμησε για ολόκληρη την Ευρώπη και τον πολιτισμό. Άλλαξε τον ρου της ιστορίας. Και έδωσε στις γενιές που ακολούθησαν πρότυπο και παράδειγμα. Αν σήμερα υπάρχει γνώση και επίγνωση υπάρχει χάρη σε Αυτόν. 

    Όχι, το πέρασμά Του δεν ήταν μάταιο ούτε ανήκει μόνο στο παρελθόν. Το πνεύμα του παραμένει ζωντανό. Πέρα από τα απτά, πρακτικά αποτελέσματα των πράξεων, της πολιτικής και του πολέμου Του, έδωσε στον Κόσμο την ελπίδα και έδειξε τον Δρόμο…

ΧΙΤΛΕΡ ΓΙΑ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

Πηγή: Ευρωπαϊκή Αντίσταση

RV

ΑΔΟΛΦΟΣ ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΙΚΗΤΗΣ

Του Απόστολου Λαγού

Λίγες ώρες πριν από την θυσία του στο πολιορκημένο Βερολίνο, αποτεινόμενος σε συνεργάτες του έλεγε..''Θα ακούσετε για μένα φοβερά πράγματα, αλλά σε δύο γενιές η Ευρώπη θα με κατανοήσει'' Και επαληθεύτηκε. 

10 Φεβρουαρίου 1933 - Ομιλία του Ιδρυτή της Εθνικοσοσιαλιστικής Κοσμοθεωρίας

πηγή

RV

''Μίχαελ'' - αποσπάσματα από τον πρόλογο

   

  Το βιβλίο Michael – Ένα γερμανικό πεπρωμένο σε φύλλα ημερολογίου είναι η μοναδική ψυχογραφική νουβέλα που αποφάσισε να δημοσιεύσει ο Joseph Goebbels (1897- 1945).  

    Το βιβλίο σε πρωτόλεια φάση, το 1924, έφερε τον τίτλο Michael Voormann: Ένα ανθρώπινο πεπρωμένο σε φύλλα ημερολογίου. Έχει την μορφή ημερολογίου και είναι αφιερωμένο, όπως σημειώνεται, σε έναν νεανικό φίλο του Γκαίμπελς, τον Richard Flisges. Ποτέ δεν θα μάθουμε αν οι πλήρεις λεπτομέρειες της ζωής τού κεντρικού ήρωα του μυθιστορήματος συμπίπτουν πράγματι με εκείνες του νεανικού φίλου τού συγγραφέως. 

    Όπως διαβάζουμε στα φύλλα ημερολογίου του Γκαίμπελς, από το 1919 έως το 1923 ο Richard Flisges ήταν ο μοναδικός πιστός φίλος του. Το βέβαιον είναι ότι αυτή η φυσιογνωμία αποτέλεσε για τον Γκαίμπελς πηγή της μυθοπλαστικής του εμπνεύσεως, αλλά προφανώς με έντονες παραλλαγές, καθώς επίσης και με αυτοβιογραφικά ψήγματα.

    Σε κάθε περίπτωση στην μορφή του Μίχαελ αποκτά σαφή χαρακτηριστικά ένας δυνατός συμβολισμός.[...]

    Το Μίχαελ είναι ένας πραγματικός ύμνος στην εργασία. Για την σκέψη του Γκαίμπελς, ο Προμηθέας που θα φωτοδοτήσει την παρηκμασμένη αστική κοινωνία είναι ο εργάτης. Όχι όμως ο εργάτης όπως τον φαντάζεται ο μαρξιστικός, υλιστικός διεθνισμός, αλλά ο εργάτης που σφυρηλατεί στο αμόνι της εθνικής κοινότητας την δημιουργική συναδέλφωση και απελευθέρωση του λαού. Ο δρόμος και αυτού του Τιτάνα είναι χαραγμένος από την μεγαλειώδη αυταπάρνηση και το μαρτύριο της εκούσιας αυτοθυσίας.[...]

   Ο μυθιστορηματικός Μίχαελ είναι ένας νεαρός στρατιώτης, ο οποίος επιστρέφει από τα φρικτά χαρακώματα του Α΄Ππ· με το στίγμα της ήττας αλλά και του πικρού ηρωισμού στο μέτωπο, με πληγές στην ψυχή και στο κορμί, και με το μαχαίρι της προδοσίας καρφωμένο στην πλάτη. Όπως άλλωστε και εκατομμύρια στρατιωτών. Επιχειρεί να ξαναχτίσει την ζωή του, αυτήν την φορά στα ερείπια μιας ακατανόητης, συγκεχυμένης γερμανικής κοινωνίας, βουτηγμένης στην σήψη και στην γενική αποδιάρθρωση. Παράλληλα αναζητεί επιτακτικές απαντήσεις για την φοβερή πολεμική περιπέτεια, για τα αίτια, τους παρασκηνιακούς εμπρηστές της και για την άδοξη κατάληξή της, όχι μόνο για τη διψασμένη συνείδησή του, αλλά κυρίως για τη μνήμη των νεκρών και αδικαίωτων συμπολεμιστών του.

    Ο Μίχαελ στην πρώτη προσπάθεια μιας ατελέσφορης προσπάθειας επανεντάξεως σε μία κοινωνία με την οποία δεν μπορεί πια να στήσει γέφυρα επικοινωνίας και συμβιβασμού, περνάει από τα φοιτητικά έδρανα των πανεπιστημίων, όπου βιώνει το κλίμα της διανοητικής στειρότητας ενός κόσμου που ψυχορραγεί: του αστικού κόσμου των καθηγητών, των άσφαιρων διανοούμενων και της συγκεχυμένης σπουδαστικής νεολαίας του, η οποία σαν στρουθοκάμηλος βυθίζει το κεφάλι της στην άμμο του άγονου και ατέρμονος θεωρητικού τέλματος, σαν μια δειλή φυγή ενώπιον των δραματικών ιστορικών προκλήσεων της εποχής της.

    Αντιλαμβάνεται αμέσως μία από τις αιτίες της γερμανικής πολεμικής και κοινωνικής καταρρεύσεως: Την κουρασμένη και νωχελική αστική κατεστημένη τάξη και τον ανθρώπινο τύπο της, τον αστό, ο οποίος χωρίς ιδανικά και εθνικό ιδεαλισμό επικαλείται τις αρχές του φιλελευθερισμού, καλύπτει το σάβανο της μικροψυχίας του με κίβδηλες, πατριωτικές μεγαλοστομίες και εγκλωβισμένος στην δίνη του φιλοτομαρισμού του προετοιμάζεται να δεχθεί άβουλα το νεκροφίλημά του από την δυναμικώς επερχόμενη στιβαρή τάξη των εργατών, η οποία όμως και αυτή, χωρίς το απαραίτητο αγκυροβόλιο στην Πατρίδα και στο φυσικό Γένος της, καθίσταται έρμαιο στα σχέδια ολέθριας χειραγωγήσεώς της από κάποιον άλλον διεθνή παράγοντα.

    Ο σοσιαλιστής δημοκράτης της μεταπολεμικής Γερμανίας, εκείνος που αναλαμβάνει τα ηνία της πολιτικής και διανοητικής εξουσίας, δεν είναι τίποτα άλλο από ένας μεταμφιεσμένος καιροσκόπος αστός. Δεν είναι τελικά ο σκαπανέας μιας αναγεννήσεως, αλλά ο στερνός νεκροθάφτης της. Είναι ο αδίστακτος προδότης της αγνής σοσιαλιστικής ιδέας. Είναι ο επαγγελματίας διανοούμενος, ο οποίος, πέραν της προσωπικής του αποκαταστάσεως, δεν ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο. Είναι ένας έμπορος ιδεών, που θα παραδώσει τον εργατικό κόσμο στην χοάνη του κομμουνισμού, διά της ύπουλης συμφεροντολογικής τακτικής του. 

    Ο Μίχαελ μέσα από την επαφή με έναν Ρώσο φοιτητή θα διαγνώσει με το νυστέρι της οξυδέρκειάς του μία άλλη διάσταση του επιλεγόμενου κομμουνιστικού πειράματος: Την τάση της ασιατικής στέπας να σκεπάσει με την λαίλαπά της την Ευρώπη που χάνεται στον μαλθακό αστικό κοσμοπολιτισμό. Πίσω από το προσωπείο τού διεθνιστικού σοσιαλισμού ελλοχεύουν ξένοι εθνικισμοί. Το μέλλον θα είναι ο επώδυνος καρπός της τρομακτικής αντιπαραθέσεως της γερμανικής με την ρωσική Ιδέα. Της γερμανικής φαουστικής, δημιουργικής ψυχής με την ρωσική, σκοτεινή διχασμένη ψυχή.[...]

    

    Το πολεμικό και μεταπολεμικό δράμα της Γερμανίας και της Ευρώπης αποκτά σαφείς διαστάσεις και συναντά την προοπτική της επιλύσεώς του. Ο Μίχαελ κατακλύζεται από τις αφυπνιστικές φλόγες μιας Μεγάλης Ιδέας. Συγκλονίζονται οι ευαίσθητες χορδές της καρδιάς του από την εξαίσια μελωδία ενός εγερτήριου παιάνα. Ναι! Βρήκε την οδό της λυτρώσεως, του γνήσιου προορισμού, της συναρπαστικής ιστορικής αποστολής. Λούζεται από το καθαρτήριο φως και λαχταρά να το μεταλαμπαδεύσει. Θα γίνει ο ίδιος ο φλεγόμενος πυρσός της σπουδαίας Αλήθειας. Ο φυσικός εθνικισμός του λαού θα πρέπει να εναρμονιστεί με τον σφριγηλό σοσιαλισμό της εργατικής γροθιάς, η οποία δεν θα στραφεί, τεχνηέντως καθοδηγούμενη, κατά της Πατρίδος, αλλά θα υψωθεί σαν ασπίδα υπερασπίσεώς της, εναντίον των φαύλων αστών πατριδοκάπηλων καπιταλιστών, αλλά και εναντίον των άθλιων καταχραστών της αμιγούς σοσιαλιστικής Ιδέας.[...]

    Το ισχυρό βίωμα μίας σπουδαίας αποστολής είναι η αρχή για την πορεία των εκλεκτών. Και για τον δρόμο που αναζητούσε ο Μίχαελ. Δεν είναι τα κείμενα, οι θεωρίες, τα δόγματα, οι ατέρμονες διαλεκτικές αντιπαραθέσεις  –και δεν επιτρέπεται να είναι– ο κόσμος των αληθινών ανδρών, την στιγμή κατά την οποία διακυβεύεται το δίκαιον και η επιβίωση της Πατρίδος και της Φυλής. 

    Ο γνήσιος κόσμος τους είναι ο πόλεμος, ο πόλεμος μέχρις εσχάτων. Είναι το μαρτύριο, το μαρτύριο μέχρις εσχάτων. Είναι ο ανδρισμός, ο ανδρισμός μέχρις εσχάτων.

Απόστολος Λαγός

Πηγή

RV

30 Ιανουαρίου 1933

 

Γράμμα του τριανταοκτάχρονου τότε Ρούντολφ Ες, στη σύζυγό του με ημερομηνία 31 Ιανουαρίου 1933 

    «Ονειρεύομαι ή είμαι ξύπνιος –αυτό διερωτώμαι τώρα!!! Κάθομαι στο γραφείο του Καγκελάριου στη Βίλχεμσπλάτζ (Wilhelmsplatz). Ανώτατοι δημόσιοι υπάλληλοι πλησιάζουν αθόρυβα περπατώντας πάνω στο μαλακό χαλί για να προσκομίσουν έγγραφα για τον “κ. Καγκελάριο του Ράιχ”, ο οποίος τώρα προεδρεύει του Υπουργικού Συμβουλίου και ετοιμάζει τα πρώτα κυβερνητικά μέτρα. Έξω, ο λαός περιμένει υπομονετικά, όλοι μαζί περιμένουν “Εκείνον” να αναχωρήσει –αρχίζουν να τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο και φωνάζουν “Ζήτω ο Φύρερ” ή “Ζήτω ο Καγκελάριος του Ράιχ”. Αρχίζω να τρέμω και να σφίγγω τα δόντια μου ―όπως συνέβη και χθες, όταν ο “Φύρερ” γύρισε από τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο του Ράιχ ως “Καγκελάριος του Ράιχ” και όταν με κάλεσε στο δωμάτιό του, στο ξενοδοχείο Κάιζερχοφ (Kaiserhof,) ανάμεσα σ’ ένα πλήθος ηγετών που περίμεναν στην υποδοχή― γιατί αυτά που θεωρούσα αδύνατα μέχρι την τελευταία στιγμή, έγιναν πραγματικότητα.

     Ήμουν ακράδαντα πεπεισμένος ότι όλα θα πήγαιναν στραβά την τελευταία στιγμή. Και ο Αρχηγός μού το εκμυστηρεύτηκε αυτό κάποιες φορές, ότι τα πράγματα ήταν στην κόψη του ξυραφιού εξαιτίας της αδιαλλαξίας που έδειχνε η γέρικη νυφίτσα του Υπουργικού Συμβουλίου.[1] Η βραδινή λαμπαδηφορία βάδισε ενώπιον του ευτυχισμένου ηλικιωμένου[2] ο οποίος άντεξε μέχρι να περάσει και ο τελευταίος SA στρατιώτης, γύρω στα μεσάνυχτα. Έπειτα ακολούθησε ο ενθουσιασμός για τον Φύρερ, και για τον Πρόεδρο του Ράιχ. Στιγμές, κατά τις οποίες άνδρες και γυναίκες παραμερίζουν το παρελθόν, κρατούν αγκαλιά τα παιδιά τους αντικρίζοντας τον Φύρερ, νεαρά κορίτσια και αγόρια με πρόσωπα να ακτινοβολούν αναγνωρίζοντας “Εκείνον” στο παράθυρο της Καγκελαρίας του Ράιχ ―πόσο λυπάμαι που δεν ήσουν κι εσύ εκεί!

    Ο Αρχηγός συμπεριφέρεται με απερίγραπτη αυτοπεποίθηση. Και με συνέπεια!!! Πάντα λίγα λεπτά νωρίτερα από τον προκαθορισμένο χρόνο!!! Πρέπει να το πάρω απόφαση να αγοράσω ένα ρολόι. Μια νέα εποχή έχει ανατείλει!»

---

[1] Εννοεί τον Άλφρεντ Χούγκενμπεργκ, Πρόεδρο του Γερμανικού Εθνικού Λαϊκού Κόμματος.

[2] Εννοεί τον Φον Χίντενμπουργκ.

Από το βιβλίο ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΕΣ - Η Ζωή και ο Θάνατός του

   

RV