RISTORANTE VERONA: Ελληνική επανάσταση

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ελληνική επανάσταση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2019

Επανακυκλοφορεί από τη ΘΟΥΛΗ το ιστορικό μυθιστόρημα της Σίτσας Καραϊσκάκη: Ο ΓΥΙΟΣ ΤΗΣ ΚΑΛΟΓΡΗΑΣ

Επανακυκλοφόρησε από τη Θούλη το περίφημο ιστορικό μυθιστόρημα που έγραψε η Σίτσα Καραϊσκάκη για τη ζωή και τον θάνατο του προγόνου της Γεωργίου Καραϊσκάκη.

Διδάσκει ιστορία με έναν πολύ γλαφυρό και συγκινητικό τρόπο και συγχρόνως είναι ένα μυθιστόρημα με υψηλή λογοτεχνική αξία. Κατά την πρώτη έκδοσή του το 1939 από τις εκδόσεις «Εστία» γνώρισε πρωτοφανή επιτυχία. Εκδόθηκε επίσης στη γερμανική γλώσσα υπό τον τίτλο "Αυτός που έγραψε ιστορία με το σπαθί του", έλαβε διθυραμβικές κριτικές και απετέλεσε εντυπωσιακή εκδοτική επιτυχία και εκεί.

Το έργο είναι συνολικά 500 σελίδων και αποτελείται από δύο τόμους.

‘Εγραψαν γι’ αυτό:

«Βίωμα μας γίνεται η περιγραφή της γένεσης και δράσης του ήρωος της ελληνικής ανεξαρτησίας χάρη στη μαεστρική και φροντισμένη τέχνη της Ελληνίδας συγγραφέως, που διαχειρίζεται το θέμα της θαυμάσια και με μεγάλη γοητεία».

Ντι Ζαϊτσριφτ ντερ Λαϊμπιμπλιοτέκεν

«Η Ελληνίδα ποιήτρια και συγγραφεύς με το βιβλίο της "Αυτός που έγραψε ιστορία με το σπαθί του" παρουσιάζει στον γερμανικό λαό τη μορφή ενός ήρωος της Ελληνικής Επαναστάσεως, που μας θυμίζει με εξαιρετική ικανότητα τον αγαπημένο του“στρατηγό εμπρός” τον θρυλικό στρατάρχη φον Μπλύχερ.

Εφημερίδα Ναχρίχτεν φον Γκέρλιτς

«Ο γυιος της καλογρηάς μας παρουσιάζεται με τη μορφοποιούσα δύναμη της συγγραφέως σ’ ένα εκτυφλωτικό φως ανδρισμού και αγάπης προς την πατρίδα και την ελευθερία. Ένας στρατάρχης “Φόρβερτς” κάτω από τον ελληνικό ουρανό. Η Ελληνίδα συγγραφεύς στήνει ένα βασικό και αρχαιόπρεπο μνημείο και συστήνει στον γερμανικό λαό έναν άξιο και αληθινό ήρωα της νεώτερης ελληνικής ιστορίας που γοητεύει».

Εφημερίδα Μίτελντόιτσε Τσάιτουγκ

« Η συγγραφεύς είναι μια αριστοτέχνις γλύπτρια χαρακτήρων»

Εφημερίδα Λέτστε Ναχρίχτεν φον Ντρέσντεν

«Η συγγραφεύς έχει μεγάλη ικανότητα κατατάξεως του ιστορικού υλικού της, εξαιρετική φαντασία. Επιτυγχάνει θαυμάσια πλοκή και μεταδίδει άκοπα τη συγκίνησή της στον αναγνώστη, ένα ξεχωριστό πλεονέκτημα που κάνει πολύτιμο το βιβλίο»

Εφημερίδα Βιργχάιτ του Ρόττερνταμ

«Η Λέσβος που μας έδωσε το Μυριβήλη, τον Ελύτη, το Βενέζη, τον Νίκο Αθανασιάδη, μας στέλνει πάλι τα μηνύματά της με τη Σίτσα Καραϊσκάκη…… Η Σίτσα Καραϊσκάκη ζωγραφίζει με το λόγο, θα λέγαμε πλάθει, τα ζωγραφικά της τοπία μ’ ένα είδος αντικειμενικής ηρεμίας και ευτυχίας»

Ανδρέας Καραντώνης

Το δίτομο έργο μπορείτε να το βρείτε εδώ

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2019

Τον ένδοξον Λόχον, τέκνα, μιμήσατε

Ας μη βρέξη ποτέ

το σύννεφον, και ο άνεμος

σκληρός ας μη σκορπίση

το χώμα το μακάριον

που σας σκεπάζει.

Ας το δροσίζη πάντοτε

με τ’ αργυρά της δάκρυα

η ροδόπεπλος κόρη·

και αυτού ας ξεφυτρώνουν

αιώνια τ’ άνθη.

Ω γνήσια της Ελλάδος

τέκνα· ψυχαί που επέσατε

εις τον αγώνα ανδρείως,

τάγμα εκλεκτών Ηρώων,

καύχημα νέον·

σας άρπαξεν η τύχη

την νικητήριον δάφνην,

και από μυρτιά σάς έπλεξε

και πένθιμον κυπάρισσον

στέφανον άλλον.

Αλλ’ αν τις απεθάνη

δια την πατρίδα, η μύρτος

είναι φύλλον ατίμητον

και καλά τα κλαδιά

της κυπαρίσσου.

Αφού εις του πρώτου ανθρώπου

τους οφθαλμούς η πρόνοος

φύσις τον φόβον έχυσε

και τας χρυσάς ελπίδας

και την ημέραν

επί το μέγα πρόσωπον

της γης πολυβοτάνου,

ευθύς το ουράνιο βλέμμα

βαθυσκαφή εφανέρωσε

μνήματα μύρια.

Πολλά μεν σκοτεινά·

φέγγει επ’ ολίγα τ’ άστρον

το της αθανασίας·

την εκλογήν ελεύθερον

δίδει το θείον.

Έλληνες της πατρίδος

και των προγόνων άξιοι·

Έλληνες, σεις, πώς ήθελεν

από σας προκριθείν

άδοξος τάφος;

Ο Γέρων* φθονερός

και των έργων εχθρός

και πάσης μνήμης, έρχεται·

περιτρέχει την θάλασσαν

και την γην όλην.

Από την στάμναν χύνει

τα ρεύματα της λήθης

και τα πάντα αφανίζει.

Χάνονται οι πόλεις, χάνονται

βασίλεια κ’ έθνη.

Αλλ’ ότε πλησιάση

την γην οπού σας έχει,

θέλει αλλάξειν τον δρόμον του

ο Χρόνος, το θαυμάσιον

χώμα σεβάζων.

Αυτού, αφού την αρχαίαν

πορφυρίδα και σκήπτρον

δώσωμεν της Ελλάδος,

θέλει φέρειν τα τέκνα της

πάσα μητέρα,

και δακρυχέουσα θέλει

την ιεράν φιλήσειν

κόνιν και ειπείν: τον ένδοξον

Λόχον, τέκνα, μιμήσατε,

Λόχον Ηρώων.

Ανδρέας Κάλβος

* εννοεί τον Χρόνο

πηγή

Σάββατο 25 Μαρτίου 2017

Τραγούδι της μάχης (Schlachtgesang)

Λεπτομέρεια από τον πίνακα του Eugène Delacroix (Le Combat du Giaour et du Pacha, 1835, musée du Petit Palais, Paris)

Έλληνες! Των υπέροχων
προγόνων εγγονοί!
Τραβήξτε τα σπαθιά!
Αφήστε τις σημαίες
να κυματίζουν, να πλαταγίζουν
μέσα από τους ανέμους!
Βροντόφωνα στέλνω
από χιλιάδες λαρύγγια
πολεμικό τραγούδι
μέσα από δασωμένες χαράδρες
και βουνά και κάμπους!

Ο στρατός
Πλησιάζομε! Πλησιάζομε!
Μέσα από κοιλάδες και δάση!
Εμπρός! Εμπρός!
Η φωνή αντηχεί!
Ανοίγομε δρόμο
χωρίς σταματημό!
Ορμάμε!
Το φαράγγι αντηχεί!
Με τόλμη και κέφι,
με γιγάντια ορμή,
με δυνατό στήθος
με θάρρος λιονταριού!
Το σπαθί σφυρίζει!
Η σημαία κυματίζει,
Ο Έλληνας πιέζει
προς το βουνό και νικά!
Ξύπνησε, ξύπνησε
η παλιά δύναμη,
και ρίχνεται στη μάχη!
Και ορμώντας αρπάζει
ολοένα κι ασταμάτητα
ό,τι αντιστέκεται,
από τόπο σε τόπο,
ό,τι υπάρχει κι ό,τι ζει!
Το στήθος φουσκώνει
από χαρά και θυμό:
Μαίνεται άγρια:
Θα μετανοιώσεις οικτρά!
Γιατί είμαστε ελεύθεροι
από τα δεσμά,
εμείς όλοι ελεύθεροι,
όπως η θάλασσα και η στεριά!

Απόσπασμα από το ποίημα «Τραγούδι της μάχης» («Schlachtgesang») του Wilhelm Friedrich Waiblinger (1804-1830), από το βιβλίο Ο Γερμανικός Φιλελληνισμός μέσα από την Ποίηση – Σουαβοί ποιητές, εκδ. ΥΠΕΡΙΩΝ

Combat du Giaour et du Pacha, par Eugène Delacroix / 1835

Πηγή

Χρόνια πολλά

Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Το 1821 αποτελεί αναγέννησιν του αρχαίου ελληνικού πνεύματος

« ….αποτελεί το 21 αληθώς ρήξιν προς το παρελθόν και την “παράδοσιν”, την παράδοσιν όμως την βυζαντιακήν και την της τουρκοκρατούμενης Ελλάδος. Αλλά συγχρόνως αποτελεί αναγέννησιν, αναγέννησιν του αρχαίου ελληνικού πνεύματος (όπως ημπορούσαν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης να το συλλάβουν), επάνοδον συνειδητήν εις την δράσιν των αρχαίων προγόνων και (με το τολμηρόν του ρωμαντικού πήδημα υπεράνω της ρωμαϊκής και βυζαντινής περιόδου) συνέχειαν άμεσον των κατορθωμάτων εκείνων. Τα ονόματα του Λεωνίδου και του Θεμοστοκλέους δεν κοσμούν μόνον των Υδραίων τας πρύμνας – αποτελούν ζωντανάς υπάρξεις, παραστέκονται εις τους αγωνιζομένους, γίνονται πρότυπα και ιδέαι, που κανονίζουν αίσθημα και ενέργειαν των απογόνων. Το έθνος αισθάνεται, ότι είναι έ θ ν ο ς: αισθάνεται τα δικαιώματά του ως κληρονόμου παρελθόντος μεγαλείου, και τα καθήκοντά του απέναντι αυτού. Δεν είναι πλέον η φυσιολογική, ούτως ειπείν, εξέγερσις εναντίον της καταπιέσεως του βαρβάρου, που του οπλίζει τας χείρας πολύ μάλλον η συναίσθησις της αξιοπρεπείας του, η εντροπή…»

Ιωάννης Συκουτρής

πηγή

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

Παζαρεύουν δειλοί στην ψυχή άνδρες για το κέρδος του χρυσού στις αγορές που είναι γεμάτες από κόσμο, τα παιδιά σου, Ηρακλή!

Ελλάς! Ξέπεσες με τους καταπράσινους λόφους σου,
τους γεμάτους ανθισμένες κληματαριές, τους σκεπασμένους από άγιες δάφνες
στα νερά του Ωκεανού, χτυπημένη από τη φοβερή αιγίδα
του νεφεληγερέτη Δία, που των δειλών λαών την καταστροφή
εκσφενδονίζει με θυμωμένο χέρι από τα συννεφιασμένα ύψη του Ολύμπου.
Δελφοί, υπέροχη πόλη, πού είσαι, από λαό γεμάτη,
που το άγιο άλσος περιδιαβαίνει ο Φοίβος Απόλλων,
του προφήτη θεού; Πού είσαι εσύ, ωραία Αθήνα,
του Κέκροπα υπέροχο κάστρο, στολισμένο με υπερήφανους ναούς,
που με μεγάλους θόλους σε κολώνες που τείνουν προς τον ουρανό,
στηρίζονται, όμορφα λαξευμένες, κατανεμημένες σε ωραίες σειρές;
Αχ, οι ναοί γκρεμίστηκαν, γκρεμίστηκαν τα όμορφα αγάλματα,
που από το κομμάτι του μαρμάρου με τα σοφά και επιδέξια χέρια
τα έκανε να ξεπροβάλλουν ο καλλιτέχνης, και πώς η βασική κολώνα
γκρεμίστηκε στην κύρια είσοδο· έτσι έπεσε και των ανδρών της Αχαΐας το θάρρος στα στήθη, το θάρρος εκείνο που κάνει τους θνητούς ομοίους με τους θεούς.
Ελλάς, δεν σε αναγνωρίζω! Παζαρεύουν δειλοί στην ψυχή άνδρες
για το κέρδος του χρυσού στις αγορές που είναι γεμάτες από κόσμο,
τα παιδιά σου, Ηρακλή! Και σκύβουν θεληματικά τον αυχένα
κάτω από τον ζυγό της ντροπής, ο οποίος στους γενναίους είναι πιο μισητός,
από τον θλιβερό θάνατο και την μαύρη σκιά του Άδη.
[...]

Ω Ελλάς! Καημένη Ελλάς!

Ας επιτρεπόταν στις σκιές, τις σκοτεινές, την αξιαγάπητη ζωή

ξανά αναπνέοντας, να δουν ακόμη μία φορά του φωτοδότη Φοίβου

το αστέρι που λάμπει την ημέρα·

[...]

Αυτά λοιπόν οι άνδρες. Όμως τώρα, εσείς γενναία παιδιά της Ύδρας,

ας οργανώσουμε τα στρατεύματα, στολισμένα με τα γυαλιστερά όπλα,

που στερήθηκαν για πολύ καιρό οι γενναίοι άνδρες. Οι ιερείς

προσφέρουν αγία θυσία στους αθανάτους Θεούς·

τα κεριά ήδη φέγγουν καθαρά,το θυμίαμα ανεβαίνει στον ουρανό,

και με ευλαβική προσευχή, τον άγιο σταυρό στα χέρια,

ευλογεί ο επίσκοπος τον λαό που συνωστίζεται γύρω από την όχθη,

γονατίζοντας σε σιωπηλό κύκλο. Αφουγκράσου! Βροντώντας ανακοινώνουν από την θάλασσα

τρεις φορές την χαρούμενη πορεία τα βάραθρα που φέρνουν καταστροφές·

δυνατά αντηχεί η φωνή των αρχηγών και υπόκωφο μουρμούρισμα

ακούγεται και πάλι στην θάλασσα!

Απόσπασμα από το ποίημα "Die Hydrioten" (Οι Υδραίοι) του Γερμανού ποιητή Ερνστ Γκρόσσε, από το βιβλίο "Ο γερμανόφωνος φιλελληνισμός μέσα από την ποίηση", εκδ. Κυρομάνος)

Πηγή: thulebooks.gr