Ο ΛΟΡΔΟΣ ΒΥΡΩΝ ΑΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΣΤΟΥΣ "ΥΨΗΛΟΥΣ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΥΣ"

 

… Λένε, πως ξένοι θα βαλθούν, λεύτερους να σας κάνουν

    Μα έχουν εμπόρους βασιλιάδες

    Που κι αυτοί σαν τους αγάδες

    Όπου τη βρουν τη λευτεριά από τον λαιμό την πιάνουν.

    Τη λευτεριά τη θεωρούν φτηνή πραμάτια.

    Την πωλούν την αγοράζουν

    Και γι’ ανθρωπισμό φωνάζουν. 

    Παραπλανούνε τους λαούς, ρίχνουν στάχτη στα μάτια.

    

    Από τη νάρκη ξυπνητοί χουφτιάστε τα σπαθιά σας

    Μες στην καρδιά η ελπίδα

    Θερμή χρυσή ηλιαχτίδα

    Δώστε τα όπλα σας ζεστά για νίκη στα παιδιά σας. 

        (Από τον «Δον Ζουάν», μετάφρ. Σίτσα Καραϊσκάκη)

Συνέχεια εδώ

Charles Bukowski: Σβάστικα

  

Το μικρό διήγημα, «Σβάστικα», αποτελεί μέρος των διηγημάτων του βιβλίου του Bukowski «Talesofordinarymadness» στην αμερικάνικη έκδοση. Η «Σβάστικα» δημοσιεύτηκε στα τέλη της δεκαετίας του εξήντα σε κάποιο απ’ τα περιοδικά με τα οποία συνεργάζονταν ο Βukowski. Και μόνο ο τίτλος συνήθως έφτανε για να κάνει αυτό το διήγημα απαγορευτικό προς δημοσίευση. Το διήγημα είναι ένα είδος τηλεοπτικού θρίλερ πάνω στην έμμονη ιδέα της επιστροφής του Φύρερ και τον «μύθο» της μη ανεύρεσης του πτώματος του Χίτλερ. Η πρωτοτυπία του διηγήματος βασίζεται στο διαφορετικό χρώμα του ως προς τη συνήθη θεματολογία του Bukowski. Το διήγημα αυτό αποτελεί τη βόμβα σ’ όλη τη λογοτεχνική δημιουργία του Bukowski. Για το λόγο αυτό θεωρήθηκε προτιμότερο από την πλευρά των διάφορων ανά τον κόσμο εκδοτών, για ιδεολογικοπολιτικούς κι εμπορικούς λόγους, να μη συμπεριλαμβάνεται στην ολοκληρωμένη μετάφραση του βιβλίου. 

(από την Εισαγωγή του Δ. Σαββίδη)

Το βιβλίο ''Σβάστικα'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

RV

6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ: ΔΙΠΛΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ

 

    Η 6^η Φεβρουαρίου είναι μια διπλή επέτειος: αυτή της μεγαλειώδους αντισημιτικής συγκέντρωσης – απόπειρας πραξικοπήματος Γάλλων εθνικιστών και πατριωτών στο Παρίσι, της 6^ης.2.1934, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη δολοφονία  22 ανθρώπων, μεταξύ αυτών και του ελληνικής καταγωγής εθνικιστή Cambo Costa, και τον τραυματισμό περισσοτέρων από χίλιους. Είναι, επίσης, η επέτειος της δολοφονίας του μεγάλου Γάλλου Εθνικοσοσιαλιστή λογοτέχνη και δημοσιογράφου Ρομπέρ Μπραζιγιάκ. Είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται για σύμπτωση. Η ημερομηνία που η Γαλλική Δημοκρατία της εποχής της Κάθαρσης επέλεξε για να οδηγήσει τον Ρομπέρ Μπραζιγιάκ στο εκτελεστικό απόσπασμα στο φρούριο Montrouge στο Παρίσι δεν ήταν τυχαία, αλλά αποτελούσε ένα μήνυμα εκδικητικότητας, μια απόδειξη ότι οι εχθροί μας δεν ξεχνούν. Έντεκα χρόνια μετά την άνανδρη δολοφονία 22 πατριωτών, έλαβε χώρα η ακόμη πιο άνανδρη δολοφονία ενός μεγάλου λογοτέχνη, τον οποίον η εμπειρία της 6^ης Φεβρουαρίου 1934 αφύπνισε γρήγορα και τον οδήγησε στον Εθνικοσοσιαλισμό, κάτι που προκύπτει από τα γραπτά του, ιδίως τα πολιτικά του άρθρα.

    Ο Ρομπέρ Μπραζιγιάκ συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο για τις ιδέες του, τις οποίες εξέφραζε μέσα από τα άρθρα του: για τον αντισημιτισμό του, την επίκριση για την εμπλοκή της Γαλλίας σε πόλεμο με τη Γερμανία (παρ’ όλα αυτά ό ίδιος επιστρατεύθηκε το 1940, και μάλιστα συνελήφθη από τους Γερμανούς και κρατήθηκε αιχμάλωτος από τον Ιούνιο του 1940 ως το τέλος Μαρτίου του 1941), για την πίεση να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι της εμπλοκής αυτής, για την υποστήριξή του στο καθεστώς Βισύ, αλλά και γιατί όλα αυτά τα εξέφρασε με μια χαρισματική πένα. Το ταλέντο του ήταν επίσης το «έγκλημά» του. Πρέπει, ακόμη, να σημειωθεί ότι οι εβραϊκοί κύκλοι τον παρακολουθούσαν στενά από πριν ακόμη από τον πόλεμο.

    Στις 19 Ιανουαρίου 1945, στη δίκη του η οποία ήταν μία παρωδία, επέδειξε πίστη και περηφάνια. Δεν εξεδήλωσε κάποια μετάνοια, το αντίθετο, υποστήριξε τον εαυτό του, τις ιδέες του και τις επιλογές του. Όταν άκουσε τη θανατική ποινή, είπε «Τιμή μου»! Σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής, την επόμενη ημέρα το Υπουργείο Εξωτερικών του Ράιχ έδωσε μέσω του εκπροσώπου του Dr Schmidt συνέντευξη Τύπου, στην οποία ανακοίνωσε την καταδίκη του Ρομπέρ Μπραζιγιάκ και δήλωσε ότι οι υπεύθυνοι θα λογοδοτήσουν ενώπιον των γερμανικών δικαστηρίων για εγκλήματα κατά της δύναμης κατοχής και για παράβαση των νόμων που ίσχυαν στη Γαλλία, κάτι που δυστυχώς λόγω της εξέλιξης του πολέμου δεν συνέβη (εφημερίδα France-Soir της 21ης Ιανουαρίου 1945).

Περισσότερα εδώ

RV

Γιατί πολέμησαν

Αυτοί πάντως πολέμησαν, 

και μερικοί πιστεύοντας,

                      pro domo, πάντως…

[…]

Μερικοί έπεσαν, pro patria,

                              non “dulce” non “et decor”… 

[…]

Βούτηξαν ως τα μάτια μέσα στην κόλαση

Πιστεύοντας στα ψέμματα των γέρων, ύστερα δυσπιστώντας

επέστρεψαν στην πατρίδα, επέστρεψαν σ’ ένα ψέμμα,

επέστρεψαν σε αμέτρητες απάτες,

επέστεψαν σε παλιά ψέμματα και νέους εξευτελισμούς·

τοκογλυφία πωρωμένη και πανάρχαια

και στις δημόσιες θέσεις συκοφάντες.

Συνέχεια εδώ

RV

Νέα έκδοση από τη ΘΟΥΛΗ: «Ταξίδι μέσα στο δωμάτιό μου» του Ξαβιέ ντε Μαιστρ

Συγγραφέας: Ξαβιέ ντε Μαιστρ
Εκδόσεις: Θούλη
Μετάφραση: Μανώλης Στρατάκης
Επιμέλεια: Αθηνά Μάρκου
Σελίδες: 114
ISBN: 978-618-5317-10-2

Το 1790 η συμμετοχή του νεαρού αξιωματικού Xavier de Maistre (1763-1852) σε μια μονομαχία τού στοίχισε 42 ημέρες κατ’ οίκον περιορισμού, στο Τορίνο, όπου βρισκόταν τότε. Αποφάσισε να αξιοποιήσει την υποχρεωτική παραμονή του στο δωμάτιό του, μετατρέποντάς τη σε ένα κυριολεκτικά εσωτερικό ταξίδι, ένα ταξίδι από «την πολυθρόνα στο κρεβάτι» αλλά και στις αχανείς εκτάσεις τού νου και της φαντασίας, παρακαταθήκη για όσους υποχρεώνονται για οποιονδήποτε λόγο να παραμείνουν έγκλειστοι στο δωμάτιό τους.
Το βιβλίο αποτελείται από 42 σύντομα αλλά περιεκτικά κεφάλαια, όσες και οι ημέρες τού περιορισμού τού συγγραφέα. Δεν εκδόθηκε αμέσως αλλά το 1794 και μάλιστα κατόπιν πρωτοβουλίας του μεγαλύτερου αδελφού του, του διάσημου, επίσης συγγραφέα, Joseph de Maistre, και γνώρισε μεγάλη επιτυχία.
Παρωδία των ταξιδιωτικών διηγημάτων της εποχής, αστείο, αυτοσαρκαστικό, αλλά και φιλοσοφικό, κάποιες στιγμές δραματικό και συγκλονιστικό, το Ταξίδι μέσα στο δωμάτιό μου αποτελεί πλέον ένα κλασικό έργο, που ενέπνευσε πολλούς άλλους συγγραφείς.

Το βιβλίο «ΤΑΞΙΔΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΥ» μπορείτε να το βρείτε εδώ

 

 

RV

 

ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ - ΜΑΝΤΡΟΣΚΥΛΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ

Του κ. Παν. Μαρίνη

Ήλθε πάλιν στην επικαιρότητα η «υπόθεσις Watson» με δημοσίευμα του BBC. 

Βεβαίως, η «υπόθεσις Watson» είναι γνωστή και στην ωραία μας την Ελλάδα:

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ - ΜΑΝΤΡΟΣΚΥΛΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ

Ο ξυλοδαρμός του J. Watson

Γνωστός ο μεγάλος επιστήμων ο Τζέϊμς Γουώτσον, ο ανακαλύψας το DNA. Αυτός προσεκλήθη διά μίαν διάλεξιν στο Πανεπιστήμιον Πατρών (ιδέ· "Πάτρα: Επιτέθηκαν στον νομπελίστα καθηγητή Τζέιμς Γουότσον, ΤΟ ΒΗΜΑ, 14/04/2011), όπου εμφανισθέντες φοιτητές με κοντάρια και στυλιάρια τον επροπηλάκισαν και τον ξυλοφόρτωσαν, αυτόν και τους παρισταμένους και ένας καθηγητής κατέληξε στο νοσοκομείον! Εμάθαμε ότι οι φοιτητές και οι φοιτητριές μας τον εξυλοφόρτωσαν διότι έχει ειπή ότι οι Νέγροι έχουν χαμηλή νοημοσύνη και αυτό τους ενόχλησε πολύ! Εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα!

1. Τίνι τρόπω γνωρίζουν οι φερέλπιδες επιστήμονές μας ότι δεν ισχύει ότι "οι Νέγροι έχουν χαμηλή νοημοσύνη"; Μαζί με τον βαθμό των Πανελληνίων εξετάσεων το Πανεπιστήμιον Πατρών, ζητάει νάχεις και Διδακτορική διατριβή επί της νοημοσύνης των Νέγρων από το Καίμπριτζ ή την Οξφόρδη; Πιθανόν!

2. Κι αν δεν ζητάει για την εισαγωγή το πανεπιστήμιο νάχεις διατριβή στην νοημοσύνη των Νέγρων, πως ενδιεφέρθησαν διά το θέμα οι φοιτητές και οι φοιτήτριές μας; Εδώ γιά τα μαθήματα της σχολής τους και απαιτούν το "δημοκρατικό Πέντε" της αγραμματωσύνης! 

3. Ας πούμε ότι ναί, το φλέγον επιστημονικόν θέμα διά τους νέους επιστήμονές μας είναι η νοημοσύνη των Νέγρων, δεν γνωρίζουν ότι υπάρχει η ελευθερία των ιδεών; Εδώ μας λέγουν οι φοιτητές μας ότι ούτε η αστυνομία δεν πρέπει να μπαίνει στο πανεπιστήμιο διότι είναι Ασυλο ιδεών! Και ασφαλώς, σύμφωνα με το Σύνταγμα, έχω δικαίωμα να πιστεύω οτιδήποτε, ακόμη κι αν όλοι οι άλλοι συμπολίτες μου το θεωρούν αδικαιολόγητον, άτοπον, παράδοξον! Διατί λοιπόν να με ξυλοφορτώνουν οι φοιτηταί μας επειδή πιστεύω ότι οι Νέγροι έχουν χαμηλή νοημοσύνη ή επειδή πιστεύω ότι τα σαλιγκάρια έχουν νοημοσύνη υψηλοτέρα φοιτητού ελληνικού πανεπιστημίου; Γιατί τάχα; Εγώ άλλο θα περίμενα από τους τόσον μελετηρούς και φερέλπιδες νέους επιστημονές μας! Εχοντες μελετήσει καλώς το θέμα της νοημοσύνης των Νέγρων και εκπληττόμενοι από την θέσιν του γνωστού επιστήμονος να ζητήσουν ειδικήν διάλεξιν επ' αυτού διά να κρίνουν! 

4. Ποιοί εδίδαξαν τους νέους μας ότι οι επιστημονικές γνώμες ή οι οιαισδήποτε άλλες απόψεις πρέπει να αντιμετωπίζονται με ξυλοδαρμό;

5. Πώς ήλθε στους νέους μας, αυτούς που η φιλανθρωπία της κοινωνίας τούς σπουδάζει στο πανεπιστήμιον με την "δωρεάν παιδεία", ότι αντί να έχουν σκυμμένο το κεφάλι, να μάθουν κάτι κι όχι να χαραμίζουν τα χρήματα του δημοσίου ταμείου, αντιθέτως έχουν διορισθή μαντρόσκυλα μιάς επιστημονικής ορθότητος και ξυλοφορτωτές των αντιφρονούντων; Πώς τους ήλθε αυτή η ιδέα αλήθεια; Οτι καθήκον του φοιτητού είναι να ξυλοφορτώνη;

6. Ομως, κι άλλα ερωτήματα γεννώνται μυριάδες! Μετά, λέγουν, το πανεπιστήμιον συνέχισε τις εργασίες του, πώς τις συνέχισε; Πώς μπαίνει και διδάσκει ο παρητημένος από την προστασίαν της Αστυνομίας καθηγητής της Γεωμετρίας ή της Καρδιολογίας; Κι αν οι φοιτητές έχουν άλλην επιστημονικήν γνώμην διά τις παράλληλες ευθείες ή το έμφραγμα του μυοκαρδίου; Πόσα ξυλοφορτώματα θα αντέξει; Εφ' όσον είναι μαζοχιστής διατί δεν πηγαίνει καλύτερα ένα σαφάρι, να τον φάνε τα θηρία; Πιό γούστο θάχει!

Πάμε όμως και παρακάτω: Δεν είναι μόνον οι φοιτητές μας που ξυλοφόρτωσαν τον μεγάλο επιστήμονα, μαθαίνομε ότι σύμπασα η επιστημονική κοινότης και τα πανεπιστήμια τον έχουν εξοστρακίσει! Πιό πολιτισμένοι αυτοί τού κλείνουν την θύρα των επιστημονικών ιδρυμάτων, δεν τον ξυλοφορτώνουν όχι, ίσως δεν είναι τόσον άλκιμοι όσον είναι οι νέοι και οι νέες μας! Εδώ γεννώνται επίσης άφθονα ερωτήματα:

"Σύμπασα η επιστημονική κοινότης", πώς; Τίνι τρόπω; Πώς έχει γνώμη και αποφασίζει; Πόσοι είναι οι επιστήμονες σήμερον που είναι ειδικοί και έχουν γνώμη επί του ζητήματος της νοημοσύνης των Νέγρων; Ελάχιστοι φαντάζομαι!

Οπότε τί έγινε; Η επιστημονική κοινότης συνετάχθη με τους μεν δι' ένα επιστημονικόν θέμα που ως μη-ειδική αγνοεί;

Εντάξει, ας πούμε, ο μη-ειδικός επιστήμων μελετώντας επιπολαίως (αφού ειδικός δεν είναι) του φάνηκε σωστή μία γνώμη, όμως διατί εστράφη πολεμικώς και με διόλου επιστημονικήν ανοχήν εναντίον της άλλης γνώμης; Και οι ειδικοί επιστήμονες; Διατί δεν αντέδρασαν επιστημονικώς, με αντιρρητικές εργασίες και καλούντες εις στρογγύλες τράπεζες; Αλλά εκάλεσαν την επιστημονική κοινότητα να εξοστρακίση τον έχοντα άλλην γνώμην;

Διαβάζομε με φρίκη διά τους πραγματικούς ή φανταστικούς μεσαιωνικούς διωγμούς των επιστημόνων, διά τον Σερβέτιο που τον εκάη επί της πυράς από την Προτεσταντική Γενεύη διότι ανεκάλυψε την πνευμονική κυκλοφορία του αίματος ή τον Γαλιλαίον που θαυμάζομε τον μύθο της επιμονής του! Εδώ τί γίνεται; Νέα ιερά εξέτασις; Νέοι φανατικοί όχλοι λυντσάρουν τους αιρετικούς στην ωραία μας την Πάτρα; Η μεταχείρισις που επεφυλάχθη στον Γουώτσον, οι όχλοι με τα κοντάρια, ασφαλώς μάς ενθυμίζει το κυνήγι των αιρετικών του Μεσαίωνος!

Α! Μιά ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: Κάποιοι λέγουν ότι αυτοί οι άριστοι και πολύ κατηρτισμένοι φοιτηταί μας και θεματοφύλακες συγχρόνως της επιστημονικής αληθείας λέγονται "Αντιεξουσιαστές"! Κάποιο λάθος συμβαίνει εδώ, καθώς βλέποντες ότι οι νέοι μας αποτελούν την χωροφυλακήν της διεθνούς επιστημονικής κοινότητος θα τους ονομάζαμε καλύτερον "μαντρόσκυλα της Εξουσίας"!

Ristorante Verona

ΑΠΕΒΙΩΣΕ Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΡΟΜΠΕΡ ΦΩΡΙΣΣΟΝ

Σε ηλικία σχεδόν 90 ετών πέθανε χθες στο Βισύ όπου κατοικούσε, ο Γάλλος καθηγητής πανεπιστημίου και από τους πρώτους αναθεωρητικούς Ρομπέρ Φωρισσόν. Ο Φωρισσόν επέστρεψε χθες από την Αγγλία, όπου τις τελευταίες ημέρες έδωσε δύο διαλέξεις, τη μία μάλιστα στην πόλη που γεννήθηκε, στο Σέππερτον μαζί τον Γάλλο Βενσάν Ρεϊνουάρ, όπου για άλλη μία φορά αντιμετώπισε οργισμένους διαδηλωτές εναντίον του.  Μάλιστα, ο διευθυντής του ξενοδοχείου, μετά από απειλές που δέχθηκε ζήτησε από τους ομιλητές και το κοινό να αποχωρήσουν, κι όταν αυτοί αρνήθηκαν, έσβησε τα φώτα και έθεσε σε λειτουργία τον συναγερμό! Οι σκηνές στο βίντεο που ακολουθεί είναι από την προχθεσινή συγκέντρωση. 

Χθες, Κυριακή 21 Οκτωβρίου, γύρω στις 7 το απόγευμα, όταν επέστρεψε στο Βισύ, μόλις μπήκε στο σπίτι του υπέστη καρδιακή προσβολή και εξέπνευσε. Ήταν ακούραστος και πιστός στον αγώνα του για την ιστορική αλήθεια και παρά την ηλικία του και την εύθραυστη κατάσταση της υγείας του συνέχιζε, μέχρι τέλους όπως απεδείχθη, να μάχεται.

Γεννήθηκε το 1929 από Γάλλο πατέρα και Σκωτσέζα μητέρα. Σπούδασε λογοτεχνία στη Σορβόννη, έλαβε το διδακτορικό δίπλωμα, και εργάστηκε ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Λυών, μέχρι τη στιγμή που άρχισε να ασχολείται με την ιστορία με αναθεωρητική προσέγγιση. Υπήρξε από τους πρώτους και μέχρι σήμερα κορυφαίους αρνητές του Ολοκαυτώματος, γεγονός που του προκάλεσε πολλά προβλήματα. Έχασε την εργασία του και δεχόταν συνεχώς πάσης φύσεως επιθέσεις, από ποινικές διώξεις και άδικες καταδίκες μέχρι απόπειρες ανθρωποκτονίας. Πριν από 40 περίπου χρόνια η γνωστή γαλλική εφημερίδα Le Monde είχε δημοσιεύσει ένα αναθεωρητικό άρθρο του και μέχρι σήμερα απολογείται για τη  δημοσίευση αυτή.

Τα επιχειρήματά του ήταν απολύτως επιστημονικά και έτσι μιας και η αντιπαράθεση απέβαινε προς όφελός του, αποφασίστηκε η φίμωσή του. Έτσι ψηφίστηκε στη Γαλλία ο περίφημος νόμος Gayssot που απαγόρευε την άρνηση του Ολοκαυτώματος, και ο οποίος ακολουθήθηκε και από άλλους τρεις τουλάχιστον σχετικούς νόμους κατά της «ρητορικής του μίσους». Με βάση αυτούς τους νόμους, ο Φωρισσόν διώχθηκε και καταδικάστηκε πολλές φορές. Παρ’ όλ’ αυτά δεν πτοήθηκε και δεν σταμάτησε μέχρι τέλους να αγωνίζεται.

ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ δεν μπόρεσε να αντικρούσει τα επιχειρήματά του. Το μόνο που κατάφεραν οι αντίπαλοί του ήταν να θεωρηθεί ότι δεν έχει το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου. Αλλά, πότε, άραγε, μετά το 1945 υπήρξε τέτοια ελευθερία;

Σε πιο δίκαιους καιρούς το όνομα του Ρομπέρ Φωρισσόν θα συμβολίζει την ελεύθερη σκέψη και τον αδάμαστο αγώνα για την αλήθεια.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

Πηγή: Ευρωπαϊκή Αντίσταση

RV  

Η νύχτα του φόνου, ένα παράξενο έθιμο

 Το άρθρο του Karl Holz: «Die Mordnacht, ein seltsamer Brauch» πρωτοδημοσιεύθηκε το 1934 στην εφημερίδα Der Stürmer, του εκδότη Γιούλιους Στράιχερ.

Κάθε χρόνο το Μάρτιο, οι Εβραίοι γιορτάζουν μια παράξενη γιορτή: Τις μέρες του Πουρίμ. Τις οποίες γιορτάζουν κατά έναν εξίσου περίεργο τρόπο. Δεν διασκεδάζουν και δεν είναι χαρούμενοι, ως είθισται στα άλλα έθνη. Δεν αφιερώνουν τη γιορτή στην αγάπη προς τον συνάνθρωπο, όπως εμείς τα Χριστούγεννα. Ή την ανάσταση και την αφύπνιση από τον ύπνο του θανάτου, όπως το Πάσχα. Η γιορτή των Εβραίων έχει μια αντίθετη έννοια. Είναι αφιερωμένη στο μίσος και τη δολοφονία. Και το φαγοπότι και την πορνεία. Πράγματι, οι Εβραίοι συμπεριφέρονται παράξενα, ιδιαίτερα οι ορθόδοξοι Εβραίοι. Συναντώνται μόνο μεταξύ τους και μετά αρχίζουν να βράζουν, να ψήνουν και να τηγανίζουν. Γίνεται ένα τσιμπούσι όπου τρώνε και πίνουν, μέχρι που να μην βλέπει ο ένας τον άλλο. Εβραίοι, που κανονικά δεν πίνουν αλκοολούχα ποτά, πίνουν αυτή την ημέρα ασταμάτητα. Και συμπεριφέρονται παράξενα και τρομακτικά. Εκστομίζουν κατάρες και αναθέματα εναντίον των μη Εβραίων. Και εκεί που νομίζουν ότι μένουν απαρατήρητοι, στήνουν κούκλες σε φυσικό μέγεθος. Οι οποίες αντιπροσωπεύσουν τον Αμάν, που ήταν άλλοτε ο ηγέτης του αντι-εβραϊκού κόμματος στην Περσία. Με φοβερές βρισιές ορμάνε πάνω στην κούκλα. Την τρυπάνε με μαχαιριές και στο τέλος κάτω από αποδοκιμασίες και γέλιο την κρεμάνε. Πριν δύο χρόνια ο Stürmer δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ για μια γιορτή Πουρίμ που γιόρτασαν οι Εβραίοι του Adas Yisrael στο Wroclaw, όπου σε μία κούκλα έδωσαν το όνομα «Αμάν-Χίτλερ» και την κατατρύπησαν με άγριες κραυγές γεμάτες μίσος «Κάτω ο Χίτλερ!» και «Σκοτώστε τον Χίτλερ».

Οι νόμοι του Ταλμούδ

Οι Εβραίοι γιορτάζουν αυτή τη γιορτή σ‘ όλο τον κόσμο. Την γιορτάζουν κατά τον ίδιο τρόπο και σύμφωνα με ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές, τις οποίες καθορίζει το Ταλμούδ. Το Ταλμούδ γράφει: 

«Ο Εβραίος είναι υποχρεωμένος, κατά την διάρκεια του Πουρίμ να μεθά τόσο, έτσι ώστε να μην μπορεί να μετρήσει τα πέντε δάχτυλα του χεριού του και να μην μπορεί να διακρίνει τον άνδρα από την γυναίκα.» (Orach cajjim 695, 2, Ταλμούδ, Megillah 7β)

Επίσης είναι γραμμένο (στο Orach cajjim 690, 16): 

«Ο Εβραίος πρέπει στην γιορτή του Πουρίμ να λέει: Να είναι καταραμένος ο Αμάν* και ευλογημένος ο Μαρδοχαίος*. Να είναι καταραμένη η Ζερές και ευλογημένη η Εσθήρ. Να είναι καταραμένοι όλοι η μη Εβραίοι και ευλογημένοι όλοι οι Εβραίοι.»

Όποιος αυτές τις μέρες θα μπορούσε να κρυφακούσει στις συναγωγές και τα εβραϊκά σχολεία, ιδιαίτερα δε στις μυστικές συναντήσεις των Εβραίων, θα άκουγε τους τοίχους τους να πάλλονται από τις κατάρες και τα αναθέματα των Εβραίων κατά των «Γκογίμ.» Και θα έπαιρνε μια μικρή ιδέα για το απύθμενο και παλαβό μίσος των Εβραίων κατά των μη Εβραίων (και κυρίως κατά των Γερμανών).

Ο μεγάλος Αμάν

Το Πουρίμ βασίζεται σε ένα ιστορικό γεγονός, γεμάτο με αίμα και δολοφονίες, ταραχές, μεθύσια και πόρνες, όπως είναι και η ίδια αυτή η  «γιορτή». Πρόκειται για την σφαγή των αντισημιτών στην Περσική Αυτοκρατορία την εποχή του βασιλιά Ξέρξη. Οι Εβραίοι έχουν περιγράψει πολύ καθαρά εκείνη την «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών» και την προϊστορία της. Μπορούμε να την διαβάσουμε στο βιβλίο Εσθήρ, Κεφάλαιο 2 έως 9.

Ο βασιλιάς Ξέρξης ήταν ο ισχυρός κυρίαρχος της Περσικής Αυτοκρατορίας, η οποία εκτεινόταν από την Ινδία έως την Αφρική. Είχε έναν υπουργό, ο οποίος τον συμβούλευε εξαιρετικά και τον έκανε τον υπέρτατο καγκελάριο του βασιλείου του. Το όνομά του ήταν Αμάν, γυναίκα του ήταν η Ζερές και είχε δέκα γιους. Όπως λέγεται στο βιβλίο της Εσθήρ, ο βασιλιάς Ξέρξης είχε υποδουλώσει εκατόν είκοσι χώρες και ακόμη περισσότερα έθνη και φυλές. Με καταπληκτικό και κοφτερό μάτι, ο υπουργός Αμάν ξεχώρισε ανάμεσα στους πολλούς λαούς που διοικούσε και τον πιο επικίνδυνο και επιβλαβή λαό ανάμεσά τους. Δεν ήταν ένας λαός, που ζούσε σαν τους άλλους στη δική του χώρα. Ήταν ο εβραϊκός λαός. Ο υπουργός Αμάν διαπίστωσε, ότι αυτός ο λαός είχε τους δικούς του νόμους, τους νόμους του Ταλμούδ. Και ότι εξαπατούσε και λήστευε τους μη Εβραίους. Και ότι παντού ανήρχετο και γινόταν μια ισχυρή δύναμή, που εκμεταλλεύονταν την βλαβερή ισχύ της, όπως έκαναν οι Εβραίοι στη Γερμανία μετά τον πόλεμο. Και έτσι δημιουργήθηκαν, όπως στην Γερμανία, προειδοποιητές, που κήρυξαν την μάχη στους Εβραίους, όπως έγινε και στο παρελθόν στην Περσική Αυτοκρατορία. Η Παλαιά Διαθήκη μας λέει για τον μεγάλο Αμάν:

«Και ο Αμάν είπε στον βασιλιά Ασσουήρη (Ξέρξη): υπάρχει ένας λαός διασπαρμένος και διαχωρισμένος μεταξύ των λαών και πάσας τα επαρχίας του βασιλείου και οι νόμοι αυτών είναι διάφοροι πάντων των νόμων πάντων των λαών και δεν φυλάττουσι τους νόμους τους βασιλέως και εάν είναι αρεστόν εις τον βασιλέα ας γραφεί να εξολοθρευθούν ...

Και ο βασιλιάς είπε στον Αμάν: Σου παραδίδω αυτό τον λαό, κάντον ότι θέλεις. Και εγράφη, ότι διέταξε ο Αμάν... και οι επιστολές απεστάλεισαν με δρομείς σε όλες τις χώρες του Βασιλέως να πνίξουν και να σκοτώσουν όλους τους Εβραίους.»

Η ηδυπαθής Εσθήρ

H γυμνόστηθη Εσθήρ να ετοιμάζεται για τη συνάντησή της με το βασιλιά των Περσών,  Τεοντόρ Σασεριώ

1841, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου 

Οι Εβραίοι όμως είχαν αντιληφθεί τις προθέσεις του μεγάλου εχθρού των ΕβραίωνΑμάν από πολύ καιρό. Ήξεραν, ότι ο Αμάν δεν ήταν διεφθαρμένος και ότι τίποτα δεν μπορούσε να τον αποτρέψει από τους σημαντικούς στόχους του. Έτσι πλησίασαν τον γηράσκοντα βασιλιά Ξέρξη. Και διέγειραν τα πάθη του. Τον παρέσυραν στην μέθη και στην ακολασία. Του έφεραν τις ωραιότερες παρθένες , ανάμεσά στις οποίες ήταν και μια ηδυπαθής και ξεδιάντροπη Εβραία. Το όνομά της ήταν Εσθήρ και ήταν η ανιψιά ενός υψηλού εβραίου αξιωματούχου με το όνομα Μαρδοχαίος. Ο Μαρδοχαίος ήταν ο αντίπαλος του μεγάλου εχθρού των Εβραίων, του Αμάν. Η Παλαιά Διαθήκη λέει:

«Και ο βασιλιάς αγάπησε την Εσθήρ πάνω από όλες τις γυναίκες. Και έθεσε το βασιλικό στέμμα στο κεφάλι της και την έκανε βασίλισσα.»

Έτσι οι Εβραίοι είχαν επιτύχει ότι ήθελαν. Ο βασιλιάς είχε προδώσει τους ανθρώπους και το αίμα του, είχε πέσει στην παγίδα που του έστησε η ΕβραίαΕσθήρ. Αυτή έμπλεξε αυτόν τον χαμένο με όλα τα μέσα της φινέτσας. Τον καλούσε σε φαγοπότια και τον έκανε με φαγητά, ποτά και χορό να χάσει τελείως την αίσθηση των πράξεών του.

Ο θάνατος του Αμάν

Σε αυτή την κατάσταση μέθης και παράλογης απληστίας τον φανάτισε εναντίον του Αμάν:

«Και ο βασιλιάς μίλησε στην Εσθήρ σε κατάσταση μέθης: Τι επιθυμείς να σου δώσω, βασίλισσα Εσθήρ. Μπορείς να μου ζητήσεις το μισό βασίλειο, γεννηθήτω το θέλημά σου. Η βασίλισσα Εσθήρ απάντησε: Γνώρισα χάρη από σένα, βασιλιά, δώσ' μου τη ζωή μου και τη ζωή του λαού μου. Επειδή πρέπει να θανατωθούμε…. Και ο βασιλιάς είπε: Ποιος είναι αυτός που συλλογίζεται τέτοια πράγματα; Η Εσθήρ είπε: Ο εχθρός και αντίπαλος είναι ο κακός Αμάν.» (Παλαιά Διαθήκη: Βιβλίο Εσθήρ).

Η Εβραία Εσθήρ απαίτησε από το βασιλιά να κρεμάσει τον εχθρό των ΕβραίωνΑμάν. Ο βασιλιάς το έκανε. Η Παλαιά Διαθήκη λέει:

«Και ο Χαρβόνας, ο ευνούχος (… Ένας Εβραίος δούλος και μπολσεβίκος, D. Schr. d. St.), είπε: Ιδού, στο σπίτι του Αμάν υπάρχει ένα δέντρο, πενήντα πήχες ύψος, που το ετοίμασε για τον Μαρδοχαίο. Ο βασιλιάς είπε: Κρεμάστε τον Αμάν. Και έτσι κρέμασαν τον Αμάν στο δέντρο.»

Και η εγκληματική Εβραία ζήτησε και τους δέκα γιους τού Αμάν:

«Η Εσθήρ είπε: Αν αυτό αρέσει στον βασιλιά, ας αφήσει αύριο τους Εβραίους να πράξουν σύμφωνα με τη σημερινή Εντολή και να κρεμάσουν τους δέκα γιους τού Αμάν στο δέντρο …. Και οι δέκα γιοι του Αμάν απαγχονίστηκαν. Και οι Εβραίοι συγκεντρώθηκαν και έπνιξαν τριακόσιους άνδρες.» (Παλαιά Διαθήκη, Βιβλίο Εσθήρ.)

Το ίδιο βράδυ ξέσπασε στην Περσία η ιουδαιο-μπολσεβίκικη εξέγερση. Ένας πληρωμένος όχλος ξεσηκώθηκε υπό την ηγεσία των Εβραίων. Έσφαξαν όλους τους αντιπάλους των Εβραίων. Ήταν η «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών». Ήταν μια νύχτα όπως αυτή που οργάνωσαν στη Ουγγαρία ο Εβραίος Μπέλα Κουν και αμέτρητες φορές οι Εβραίοι Τρότσκι και Ζινόβιεφ στη Ρωσία. Η Παλαιά Διαθήκη έγραψε για εκείνη τη νύχτα:

«Αλλά οι Εβραίοι στις άλλες επαρχίες του βασιλιά συγκεντρώθηκαν. Ησύχασαν από τους εχθρούς τους και έπνιξαν εβδομήντα πέντε χιλιάδες από αυτούς.»

Η γιορτή

Η επόμενη μέρα ήταν μια μέρα χαράς. Οι Εβραίοι έτρωγαν, έπιναν και επιδίδονταν σε ερωτικές διαχύσεις, γιορτάζοντας την επιτυχημένη μαζική δολοφονία. Η Παλαιά Διαθήκη λέει:

«Και οι Εβραίοι αναπαύονται την δέκατη τετάρτη ημέρα του μήνα. Την οποία έκαναν σε μέρα γλεντιού και χαράς και έστελναν ο ένας στον άλλο δώρα. Και ονόμασαν τη μέρα αυτή Πουρίμ κατά το όνομα του Λαχείου. Και οι μέρες αυτές δεν ξεχνιούνται, αλλά πρέπει να διατηρούνται στα εγγόνια και όλες τις γενιές σε όλες τις χώρες και πόλεις. Είναι οι μέρες του Πουρίμ που δεν πρέπει να αγνοούνται από τους Εβραίους.»

Οι Εβραίοι δεν αγνοούν τις «Ημέρες του Πουρίμ». Τις γιορτάζουν «όλα τα φύλα, σε όλες τις χώρες και πόλεις». Γιορτάζουν το Πουρίμ σ‘ όλο τον κόσμο. Και εφέτος, περισσότερο από ποτέ, με απειλές και κατάρες και θα σχίζουν τις κούκλες με μαχαίρια. Μόνο τις κούκλες αυτές δεν θα τις λένε πλέον «Αμάν», αλλά «Χίτλερ» ή «Στράιχερ». Και θα ψάχνουν να βρουν και αυτό τον χρόνο πραγματικά ανθρώπινα θύματα. Γιατί, για να το πούμε έτσι, ο μη Εβραίος που πιστεύει, ότι οι Εβραίοι αυτή τη μέρα ενεργούσαν μόνο συμβολικά, είναι γελοία αφελής. Υπάρχουν Εβραίοι, που σφάζουν ακόμη σήμερα τα θύματά τους ακριβώς όπως οι πρόγονοί τους τη νύχτα Πουρίμ. Ο Dr. Martin Luther (Μαρτίνος Λούθηρος) τους κατάλαβε καλά, όταν έγραφε:

«Όλοι οι στεναγμοί και οι λαχτάρες της καρδιάς τους σημαίνουν, ότι θέλουν εμάς τους ειδωλολάτρες να μας αντιμετωπίσουν, όπως αντιμετώπισαν τους ειδωλολάτρες στην Περσία τον καιρό της Εσθήρ.» (Έκδοση Erlangen, Τόμος 32)

Οι Εβραίοι δεν αναστενάζουν μόνο αλλά και δρουν. Μερικοί μυστηριώδεις φόνοι που δεν αποκαλύφθηκαν, δεν είναι τίποτα άλλο παρά θυσίες κατά την γιορτή του Πουρίμ. Τον Μάρτιο του 1929 (κατά την διάρκεια των εορτασμών του Πουρίμ) θανατώθηκε στο Gladbeck ο μαθητής Γυμνασίου Helmut Daube, ένα πανέμορφο ξανθό αγόρι. Θανατώθηκε σύμφωνα με τους θρησκευτικούς κανόνες, με μαχαιριές στο λαιμό και αιμορραγία. Το σώμα του βρέθηκε μπροστά στο σπίτι των γονέων του.

Και τον Μάρτιο του 1932 (επίσης κατά την διάρκεια του Πουρίμ) θανατώθηκε στο Paderborn κατά τον ίδιο τρόπο η υπηρέτρια Kaspar από τους Εβραίους Meyer(πατέρα και γιο) και το σώμα της κόπηκε σε μικρά κομμάτια μισού κιλού. Και οι δύο δολοφονίες ήταν θανατώσεις θυσίας  για το Πουρίμ. Και σ‘ αυτές θα μπορούσαν να προστεθούν και χιλιάδες παρόμοιες δολοφονίες.

Εβραϊκές τελετουργικές ανθρωποθυσίες, περισσότερα 

και εδώ

Και εμείς γνωρίζουμε, ότι η μεγάλη δολοφονία του Πουρίμ, την οποία λαχταρά ο παγκόσμιος Εβραϊσμός, είναι η δολοφονία του ηγέτη και των συντρόφων του. Πριν από δύο χρόνια ο «Zionist Record» (μια αφρικανική εβραϊκή εφημερίδα) δημοσίευσε ένα άρθρο «Αμάν – Χίτλερ». Εκεί οι Εβραίοι εξέφρασαν την αισιοδοξία και την επιθυμία τους, ότι κάποτε ο Χίτλερ θα πάθει τα ίδια σαν τονΑμάν. Οι Εβραίοι κάνουν λάθος. Η μεγάλη αλλαγή στον κόσμο ήρθε. Η αλλαγή στον κόσμο δεν είναι πλέον ο Εβραίος, αλλά η Άρια νίκη. Αυτή η νίκη όμως, το ξέρουμε και το υποψιάζεται ο παγκόσμιος Εβραϊσμός: Αυτή η νίκη σημαίνει την κατάρρευση του παγκόσμιου εβραϊκού εχθρού.

πηγή

*Αμάν ο Μακεδών, έγινε ο πρώτος βασιλιάς του Αταρξέρξη, υπεράνω όλων των αρχόντων των περί αυτόν.

*Ο Μαρδοχαίος του Ιαϊρου (Μαρδόνιος του Γωβρύα στον Ηρόδοτο) ήταν Ιουδαίος που ζούσε στα Σούσα επί Αρταξέρξη. Προερχόταν από τους Ιουδαίους εκείνους που ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Ναβουδοχονόσορας είχε μεταφέρει στην Μεσοποταμία όταν κατέλαβε την Ιερουσαλήμ.

Μαρδοχαίος και Εσθήρ 

Ο Μαρδοχαίος αποκάλυψε στον Αρταξέρξη την συνωμοσία δύο ευνούχων του παλατιού κι έτσι κέρδισε μια θέση κοντά στο βασιλιά των Περσών. Ο Μαρδοχαίος εκπαίδευσε την Αδασά, δηλαδή την Εσθήρ, η οποία ήταν κόρη του θείου του Αμιναδάβ.

πηγή

RV

MATHILDE LUDENDORFF: Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΜΙΑ ΑΙΩΝΙΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Η Γερμανίδα Mathilde Ludendorff (1877- 1966), ψυχίατρος και φιλόσοφος του παραδοσιακού, αριοσοφικού υπαρξισμού, σύζυγος του στρατηγού Ludendorff, στην περίοδο του μεσοπολέμου μέσα από μία σειρά πονημάτων επιχείρησε την τολμηρή διαφωτιστική μάχη αποκαλύψεως και στιγματισμού της μισαλλόδοξης και απάνθρωπης εβραϊκής κοσμοαντιλήψεως, η οποία εφοδιάζει την πνευματική ασιατική εισβολή, εδώ και χιλιάδες χρόνια, υποσκάπτοντας τα θεμέλια του αρχέγονου Ευρωπαϊκού πολιτιστικού γίγνεσθαι. Στα περίφημα βιβλία της ΄΄Θεική επίγνωση, ο θρίαμβος της βουλήσεως αθανασίας΄΄, ΄΄Το θηλυκό και ο προορισμός του΄΄, ΄΄Θεική επίγνωση και φυλετική γνώση΄΄ αναψηλαφίζει σκοτεινά κεφάλαια ψυχολογικού εξανδραποδισμού των Αρίων λαών και καταδεικνύει με αυστηρά επιστημονικά ιστορικά και φιλολογικά τεκμήρια την ολέθρια επίδραση του εβραϊσμού στην παραμόρφωση της θρησκευτικής συνειδητότητας των Ευρωπαίων.

Συνέχεια εδώ

RV

ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ Η 89χρονη ΟΥΡΣΟΥΛΑ ΧΑΒΕΡΜΠΕΚ

    Τη Δευτέρα 7.5. η 89χρονη Γερμανίδα Ursula Haverbeck, την οποία τα ΜΜΕ βάφτισαν "ναζί γιαγιά", συνελήφθη για να εκτίσει ποινή φυλάκισης δύο ετών, επειδή έχει αρνηθεί το "Ολοκαύτωμα" και έχει υποστηρίξει ότι το στρατόπεδο στο Άουσβιτς ήταν εργασίας. Τα παραπάνω η Χάβερμπεκ υποστηρίζει σταθερά  με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει συνεχώς σχετικές δίκες. Εκτός από τις ποινές φυλάκισης, της έχουν επιβληθεί και διάφορα υψηλά πρόστιμα.  Η ποινή για την οποία συνελήφθη δεν ήταν μετατρέψιμη, συνεπώς πρέπει οπωσδήποτε να εκτιθεί. Πρόκειται για μία πολύ δυναμική και πιστή γυναίκα, η οποία, παρά τις συνεχείς διώξεις και δίκες, και μάλιστα σε αυτή την ηλικία, δεν παύει να αντιδρά, να αντιστέκεται και να αγωνίζεται.

Συνέχεια εδώ

RV

SAINT LOUP: LES HERETIQUES

Το  γαλλικό τάγμα, που  είχε αναχαιτίσει την Ρωσική επίθεσι μπροστά στο Σάνοκ, δεν αντιπροσώπευε παρά μόνον την προφυλακή της υπ' αριθμόν επτά ταξιαρχίας εφόδου SS. Δύο άλλες μεγάλες μονάδες βρισκόντουσαν ακόμη στη Βοημία, στο στρατόπεδο του   Αγίου Ανδρέα, γιατί δεν είχαν συμπληρώσει ακόμη την προετοιμασία και την εκπαίδευσί τους. Ένα σύνολο τριών χιλιάδων. Περισσότερο συγκεκριμένα, τριών χιλιάδων νέων. Μέσος όρος ηλικίας: τα 20 χρόνια· με τους «γέρους» των 25 και τους Βενιαμίν των 17, που για να γίνουν δεκτοί είχαν πλαστογραφήσει τα χαρτιά τους. Οι λίγοι αξιωματικοί καριέρας, πού έχουν περάσει τα τριάντα, μοιάζουν σαν χαμένοι μέσα στο πλήθος της γενιάς αυτής, που αρνείται κατηγορηματικά κάθε ευθύνη για την καταστροφή του 1940.Τα μισά από τα παιδιά, πού ανήκουν στο πρώτο τάγμα του λοχαγού Λάνς, είναι φοιτητές· οι υπόλοιποι ανήκουν στην εργατική τάξι. Πολιτικά, σχεδόν όλοι προέρχονται από το Γαλλικό Λαϊκό Κόμμα του Doriot , από το Επαναστατικό κίνημα του Deloncle  από τους Γαλλικιστές του Βucard,  από την Νεολαία της Καινούργιας Ευρώπης του Μarc Augier , από την   Ελευθέρα φρουρά των Νοτίων  Επαρχιών, ακόμη και  από αυτήν την ίδια την Γαλλική Δράσι. Όταν από την Νάντη μέχρι το Παρίσι, και από το  Ρέϋμς μέχρι την  Μασσαλία οι Γερμανοί τούς ρωτούσαν για το τί ήθελαν να επιτύχουν κατατασσόμενοι στα Waffen SS, σχεδόν όλοι είχαν απαντήσει:

-Να φτιάξουμε την Ευρώπη.

Ένας λοχαγός της Στρατιάς Rommel είχε παρακαλέσει τον Chabert , έναν νέο υπαξιωματικό των (33)Σαχαριανών Σπαχί, νά τοϋ έξηγήση τί ζητούσε στά Waffen -SS. Ο υπαξιωματικός απάντησε:

-La croix de fer. J' ai besoin d' hounneur (Τον σιδηρούν Σταυρό. Έχω ανάγκη από τιμή. )

Ένας Feldkommandant , πού έλεγε στoν Σουλιέ, μόλις 17 χρόνων και 3 μηνών  , ότι τα Waffen SS  είναι πολύ σκληρά γιά Γάλλους, άκουσε να του απαντούν.:

-Ακριβώς γι' αυτό τον λόγο θέλω να καταταγώ. Για να σας αποδείξω το αντίθετο.

Η κατάταξι στα Waffen -SS επετράπη από την Γαλλική κυβέρνησι στις 22 Ιουλίου 1943. Οι πρώτοι νεοσύλλεκτοι άρχισαν να καταφθάνουν στο στρατόπεδο του Αγίου Ανδρέα κοντά στο Cernay της Αλσατίας, στις αρχές του Αυγούστου. Αμέσως τους διασκόρπισαν στις ήδη υπάρχουσες μονάδες, τις οποίες αποτελούσαν Βαλλόνοι, Φλαμανδοί, Ολλανδοί, Δανοί, Νορβηγοί, ' Ελβετοί. Κροάτες, Λεττονοί. Τα Waffen SS περιελάμβαναν 32 διαφορετικές Εθνικότητες. 

Οι εκπαιδευτές, ως επί το πλείστον Ολλανδοί και Φλαμανδοί, σχεδόν όλοι ανάπηροι ήρωες του Ανατολικού μετώπου, μιλούν μόνο τα Γερμανικά. Όμως το μεγαλύτερο μέρος των νεαρών Γάλλων δεν καταλαβαίνει ούτε μια λέξι. Δεν έχει την παραμικρή σημασία, Θα καταλάβουν αμέσως.  Ο υπαξιωματικός, πού αντιλαμβάνεται ότι δεν έγινε κατανοητός, εφαρμόζει αμέσως την αθλητική τιμωρία. Ό υψωμένος αντίχειρας στρέφεται προς την γη την ώρα που κραυγάζει:

-Hinlegen.' Ο αντίχειρας του εκπαιδευτού σηκώνεται, κατεβαίνει δείχνοντας πάλι προς την γη, ξανασηκώνεται. Μία φορά, δέκα φορές, εκατό φορές. Μέχρις ότου ο νεοσύλλεκτος καταλάβη την πρώτη διαταγή στην Γερμανική γλώσσα.

Ό εκπαιδευτής εξηγεί:-Τα Γερμανικά είναι ή εσπεράντο της Ευρώπης. Λυπάμαι μα δεν γίνεται διαφορετικά...

Το μεγαλύτερο μέρος των Γάλλων SS, με ελάχιστη εμπειρία στις ξένες γλώσσες, δεν καταλαβαίνει τίποτα άλλο πέρα από τις διαταγές. Θα τις ξεχάσουν κι αυτές όταν θα ξαναβρεθούν μέσα σε μεγάλες μονάδες, όπως η μεραρχία Charlemagne! Βεβαίως οι αξιωματικοί πρέπει να μιλούν την γλώσσα απταίστως, για να εξασφαλίζουν τις διασυνδέσεις με τα άλλα Γερμανικά τμήματα. Όμως στον Aγιο Ανδρέα δεν υπάρχουν Γάλλοι αξιωματικοί. Τα Waffen SS δεν αναγνωρίζουν κανένα προηγούμενο από την κατάταξι στρατιωτικό βαθμό. 

Ο καθένας ξεκινά από το μηδέν. Η στρατιωτική ιεραρχία θα δημιουργηθή πολύ σύντομα, στον στίβο. Τρεις μήνες στίβου.  Ο νεοσύλλεκτος δεν αγγίζει ούτε ένα ντουφέκι, ούτε ένα κανόνι. Παίρνουν από μια στολή εξόδου και μαζί μ' αυτήν όλα τα απαραίτητα για έναν ολυμπιονίκη αθλητή... Παπούτσια γυμναστικής, παπούτσια μυτερά, παπούτσια του ποδοσφαίρου, παντελονάκι μαύρο, φόρμες μαύρες, φανέλλες λευκές, γάντια του μποξ, ζώνη ασφαλείας. Από τις 6 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα ζουν μέσα στο στάδιο. 100 μέτρα απλά, 400 μετ' εμποδίων, σκυταλοδρομία 1.000 και 2.000 μέτρων, ομαδική σκυταλοδρομία μεταφέροντας μία ράβδο βάρους 50 κιλών, Δέκαθλον, Μαραθώνιος των 40 χιλιομέτρων , άλμα εις μήκος, άλμα εις ύψος, πτώσι από τα 4 μέτρα, πτώσι από τα 4,5 μέτρα. Όποιος αρνείται να υπακούση δεν γίνεται αξιωματικός. Μονόζυγο, σχοινιά, κρίκοι, άλογο. Δίχως ανάπαυσι. Τρέξιμο, πήδημα, σκαρφάλωμα, κολύμπι, πάλη, πυγμαχία, σχοινιά' δίχως ανάπαυσι, δίχως σταματημό, οκτώ ώρες την ήμερα. Για τρεις συνεχείς μήνες. Όποιος αρνείται διώχνεται. Κάθε  δισταγμός τιμωρείται με τον αθλητικό τρόπο. Στην γη... όρθιοι... Τροχάδην... Στην  γη. Εδώ δεν υπάρχει κρατητήριο, όπως στον Γαλλικό στρατό. Τα ελαφρά αδικήματα τιμωρούνται συλλογικά.  Ο αντίχειρας σηκώνεται προς τα πάνω. Όρθιοι, ένα πήδημα εμπρός...Τροχάδην... Στην γη... Όρθιοι... Στη γη. Για τα βαρύτερα αδικήματα, πού μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την τιμή ή την ασφάλεια των WAFFEN-SS, ό θάνατος. Δίχως ανάσα, πλέοντος στον ιδρώτα, αδύνατος και ηλιοκαμένος, ό νεαρός SS της μελλοντικής ταξιαρχίας εφόδου, ακολουθεί σταθερά την τύχη πού διάλεξε. Για να επιζήσει: Ένα φλιτζάνι, τεχνητού καφέ με ελάχιστη ζάχαρη το πρωί, ένα λίτρο σούπας δίχως κρέας το μεσημέρι, τριάντα γραμμάρια ψωμί. Σύνολο για 24 ώρες. Τίποτε άλλο. Δεν συμβαίνουν παρατυπίες. Είναι άγνωστη εκεί ή «μαύρη αγορά». Την ημέρα τρία τσιγάρα. Και για να παίζουν τον ρόλο των αφεντάδων της Ευρώπης πηγαίνουν στα ζαχαροπλαστεία του Thann ή του Cernay. Μισθός ένα μάρκο την ημέρα με την υπόσχεση ενός δεύτερου  για την μάχιμη περίοδο. Παρ' όλα αυτά, oι πρωταθλητές του Μαραθωνίου οδηγούνται με φορτηγά στο Μούλχαουζ και τοποθετούνται δωρεάν στα καλύτερα θεωρία του θεάτρου, όπου oι ορχήστρες του Μπάιροϊτ παίζουν Πάρσιφαλ και Ζίγκφριντ. Η νύκτα δεν φέρνει ανάπαυση ή διασκέδαση. Στις 10 Γενική επιθεώρηση του στρατοπέδου. Τα μεσάνυκτα επιθεώρηση των ποδιών.Στις 2 επιθεώρηση των γεννητικών οργάνων. Η παρουσία ενός και μόνον άπλυτου άνδρα είναι αρκετή για να κατεβάσει ολόκληρο τον θάλαμο στην αυλή. Στην γη... Ένα πήδημα μπροστά... Στην Γη... Ένα πήδημα μπροστά. Στο πιο μαύρο σκοτάδι. Για δύο συνεχείς ώρες. Στο τέλος των τριών μηνών το μέσο βάρος ενός νεαρού WAFFEN-SS έχει κατέβει στα 60 κιλά. Όμως τρέχει άνετα στον Μαραθώνιο  των 40 χιλιομέτρων, διασχίζει κολυμπώντας τον Ρήνο, πηδά από τα 6 μέτρα με τα μάτια κλειστά.  Εξωτερικά κάτω από την ηλιοκαμένη επιδερμίδα είναι γεμάτος μυς. Εσωτερικά έχει υποστεί έναν ριζικότερο ακόμη μετασχηματισμό.  Έχει ξεχάσει την ιστορία των Γαλλο γερμανικών ή των Γαλλοπρωσικών διαφορών, το P.P.F. (Γαλλικό Λαϊκό Κόμμα), το M.S.R. (Κοινωνικό Επαναστατικό κίνημα) ή το Βισύ. Χαμογελά όταν του μιλούν για «ανθρωπισμό», όμως ξέρει να ξεχωρίζει ένα Λετονό από ένα Εσθονό. 

Μία μόνον Πατρίδα: η Ευρώπη μέχρι τα Ουράλια. Ένα και μοναδικό μέσον για την πραγματοποίηση της: 

Να κερδίσουν τον σιδηρούν σταυρό διακινδυνεύοντας την ζωή τους. Μια και μόνον αρετή: Υπακοή στους αρχηγούς μέχρι τον θάνατο. Όλα μέσα του έχουν απλοποιηθεί  κατά τρόπον εκπληκτικό. 

Τον Νοέμβριο του 1943 από ένα πλήθος, πού συμπεριλάμβανε 32 διαφορετικά Έθνη, εκλήθησαν να φοιτήσουν στην σχολή αξιωματικών του Tόλζ τριάντα μόνον εθελοντές.  Εκατό άλλα παιδιά είχαν φύγει για την περίφημη ακαδημία του Posen Treskow (μικρότερη απώλεια των εκπαιδευομένων, ένας νεκρός την εβδομάδα).Οι υπόλοιποι έφθασαν στο στρατόπεδο του Networschitz-Beneschau, στην Βοημία, νοτίως της Πράγας. Το στρατόπεδο αυτό είναι ένας απέραντος χώρος, μέσα στον οποίον τα Waffen SS δημιούργησαν το Βασίλειο τους, αφού προηγουμένως έδιωξαν τούς κατοίκους σαν αντίποινα για την απόπειρα εναντίον του Χάινριχ 

Ή εκπαίδευση γίνεται πάνω σε όλα τα  όπλα. Εδώ οι δρομείς του Άγιου  Ανδρέα θα γίνουν στρατιώτες. Όχι πλέον κοντά παντελόνια ή μυτερά παπούτσια. Κράνος, στρατιωτική εξάρτηση, φόρμα μάχης, αυτόματο και Μάουζερ. Δεν υπάρχει καιρός για μεταβολές επί τόπου, για παρουσίαση οπλών, για ασκήσεις παρελάσεως.Οι πρώτες εβδομάδες είναι τρομερές. Ο χειμώνας βαραίνει με τις σκληρές ηπειρωτικές θερμοκρασίες -20°. Δεν υπάρχουν κάρβουνα. Οι εθελοντές για να ζεσταθούν καίνε τις κουρτίνες και τις ξύλινες σκάλες των σπιτιών, μέσα στα οποία έχουν στρατοπεδεύσει. Ο ανεφοδιασμός γίνεται άσχημα. Τρώνε κρύες πατάτες και ψωμί σκληρότερο από πέτρα... 

Τα παιδιά χάνουν ακόμη κανένα κιλό και καπνίζουν φύλλα βελανιδιάς, τυλιγμένα σε χαρτί από εφημερίδα κατά τον Ρωσικό τρόπο. Νέα ανανεωμένη και βελτιωμένη έκδοση της Σπάρτης. Τα παιδιά ενός λαού, λιγότερο ιδεαλιστή από τον Γαλλικό, θα τα παρατούσαν. Ακόμη και οι μεγαλύτεροι στην ηλικία θα τα παρατούσαν. Αλλά αυτοί oι φοιτητές, αυτοί oι εργάτες, που θέλησαν να πέσουν μέσα σ' αυτήν την ανεπανάληπτη πολιτική περιπέτεια, σφίγγουν τα δόντια, τεντώνουν τούς μυς, αντιθέτουν σε κάθε δυσκολία μια εξαίρετη πρωτοβουλία, πολεμώντας το γκρίζο πεπρωμένο με το χαμόγελο του Rabelais, το πνεύμα τhw Marie-Louise, με την τραχύτητα των "grognards" του Ναπολέοντος. Θέλουν να αποδείξουν στον κόσμο ολόκληρο ότι έχουν δίκαιο.

πηγή

RV