Οι επιτυχημένες διαδοχικές διαδηλώσεις στη Γαλλία έχουν
θορυβήσει τη σοσιαλιστική κυβέρνηση. Όπως είναι γνωστό η αντίθεση
στον νόμο που επιτρέπει τον «γάμο» μεταξύ ομοφυλοφίλων και την υιοθεσία παιδιών
από αυτούς, κατέβασε στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες Γάλλους. Την
Κυριακή 27/5 η συγκέντρωση στο Παρίσι ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και ο αριθμός
των συμμετεχόντων έφθασε το 1.000.000. Φυσικά, οι διαδηλωτές, όλον αυτόν τον
καιρό, δεν ήταν μόνο εθνικιστές ή εθνικοσοσιαλιστές. Δεξιοί,
παραδοσιακοί δεξιοί, καθολικοί μέχρι και κάποιοι μαύροι. Όπως, όμως, είχε
γράψει σε πρόσφατο άρθρο του (στις 14/5) ο Dominique Venner σχετικά με το
ετερόκλητο πλήθος που ελάμβανε μέρος στις συγκεντρώσεις (από τη μια ήσυχοι
αστοί, συντηρητικοί θρήσκοι και από την άλλοι νέοι και δυναμικοί identitaires)
το μέλλον θα έδειχνε ποιοι θα επικρατούσαν με τη ζωτικότητα και την
αποφασιστικότητά τους.
Η προχθεσινή διαδήλωση σαφώς και έντονα χρωματίστηκε από τη
δράση αρκετών «ριζοσπαστικών εθνικιστικών» οργανώσεων, όχι μόνο από την Génération
identitaire αλλά και άλλων πιο ακραίων. Έτσι, σύμφωνα με τη Le Figaro ο Υπουργός
Εσωτερικών Manuel Valls εξετάζει
με τη βοήθεια «ειδικών επί της ακροδεξιάς» να θέσει εκτός
νόμου ακραίες οργανώσεις που είτε λειτουργούν ως σωματεία, έχουν δηλαδή νομική
προσωπικότητα, είτε λειτουργούν εν τοις πράγμασι, χωρίς καταστατικό, χωρίς να
έχουν υποβληθεί στη διαδικασία αναγνώρισης και έγκρισης.
Το πρόσχημα για την εξέταση της απαγόρευσης αυτών
των οργανώσεων είναι «οι ένοπλες επιχειρήσεις», «η άσκηση βίας» και
μάλιστα, όχι μόνο η «άσκηση φυσικής βίας» αλλά και η «άσκηση λεκτικής βίας»
δηλαδή η «υποκίνηση σε μίσος ή διακρίσεις εναντίον κάποιου λόγω του ότι ανήκει
σε διαφορετική φυλή, θρήσκευμα κ.λπ.» («αδικήματα» που θέλει να
φέρει και στην Ελλάδα ο Ρουπακιώτης, ο οποίος - παρεμπιπτόντως- δεν φαίνεται να
ξεκολλάει από τη θέση του, παρά το ότι είχε δηλώσει ότι η καρέκλα του δεν έχει
κόλλα και παρά το ότι τα σχέδιά του προσωρινά τουλάχιστον ματαιώνονται και ο
ίδιος έχει ταπεινωθεί από την έντονη αμφισβήτηση της επιστημονικής του κατάρτισης
και επάρκειας).
Ως μοντέλο για την απαγόρευση των παραπάνω οργανώσεων
χρησιμοποιείται μια προηγούμενη απαγόρευση, αυτή της ναζιστικής οργάνωσης της
Αλσατίας Elsass Korps (με την κατηγορία της βεβήλωσης εβραϊκών
νεκροταφείων). Το πώς βέβαια θα διαλυθεί μία οργάνωση που «στα χαρτιά» δεν
υπάρχει είναι ένα σοβαρό θέμα. Φαίνεται πως το γαλλικό κράτος
φοβάται ακόμη και τα ονόματα και τον μύθο τους. Πέρα από αυτό, επειδή γνωρίζει
τη δυνατότητα επανασύστασης με άλλο όνομα μιας οργάνωσης που τίθεται εκτός
νόμου είναι σαφές ότι με την απαγόρευση επιδιώκει να προκαλέσει φόβο, να
συλλάβει και φυλακίσει άτομα αλλά και να ωθήσει τα μέλη σε λιγότερο
ριζοσπαστικούς και συνεπώς πιο ασφαλείς για το κράτος δρόμους, στην ανάπτυξη
δράσης «σ΄ ένα πλαίσιο νομιμότητας», στο «μάντρωμα» σε νόμιμα πολιτικά
κόμματα….
Οι οργανώσεις για την
απαγόρευση των οποίων γίνεται λόγος, σύμφωνα με τη Le Figaro είναι οι GUD, Oeuvre française, Jeunesses nationalistes, Renouveau français.
GUD
Oeuvre française
Jeunesses nationalistes
Renouveaufrançais
Ristorante Verona
