Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ από τη Θούλη: ΜΙΓΚΕΛ ΣΕΡΡΑΝΟ - Ο ΕΡΜΗΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Από τον Έσσε στον Γιουνγκ


Συγγραφέας: Miguel Serrano, Μιγκέλ Σερράνο
Εκδόσεις: ΘΟΥΛΗ
Μετάφραση: Βασίλειος Τραγάρας
Επιμέλεια: Αθηνά Μάρκου
Σελίδες: 242
Έτος έκδοσης: 2014
ISBN: 978-618-80378-8-5

Η συναρπαστική καταγραφή, σε ημερολογιακή μορφή και με παράθεση σημαντικών επιστολών, των συναντήσεων και της επικοινωνίας του Χιλιανού συγγραφέα, διπλωμάτη και εξερευνητή Μιγκέλ Σερράνο με τον Χέρμαν Έσσε και τον Καρλ Γιουνγκ ―μια καταγραφή που φωτίζει το έργο τους και τις σκέψεις τους για τη ζωή και τον θάνατο, την πνευματικότητα, τη φιλοσοφία, τη θρησκεία, την Ευρώπη και που, επίσης, αποκαλύπτει ότι οι τρεις τους αποτελούσαν κατά έναν μυστηριώδη τρόπο τα μέλη ενός «Ερμητικού Κύκλου».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι διάλογοι του Σερράνο με τους δύο «Σοφούς της Ευρώπης» λίγον καιρό πριν από τον θάνατό τους και η αλληλογραφία μαζί τους την ίδια περίοδο. Μάλιστα, όπως αναφέρεται, ο συγγραφέας ήταν ένα από τα τελευταία πρόσωπα που συνάντησαν προτού πεθάνουν.
Ακόμη, ξεχωριστή σημασία έχει η τελευταία επιστολή του Γιουνγκ προς τον Σερράνο, η οποία συνιστά την «ιδεολογική διαθήκη» του.

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα:

«Μου λείπει το ότι τότε όλα ήταν δυνατά. Ένας νέος άγνωστος συγγραφέας που είχε έρθει από την άκρη του κόσμου, από μία χώρα με "μοναχικό όνομα" (Χιλή) έγινε δεκτός από τον Χέρμαν Έσσε και στη συνέχεια από τον Καρλ Γιουνγκ, οι οποίοι τον έκαναν φίλο τους και του εκμυστηρεύθηκαν πράγματα που σε κανέναν άλλο δεν είχαν πει [...]
Τώρα είμαι ο μόνος στον κόσμο που κρατά "αυτούς τους θησαυρούς", προσπαθώντας να φωτίσω το σκοτάδι των ανθρώπων γύρω μας [...]»


RV

Κυριακή 10 Αυγούστου 2014

ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ


Στα δικαστήρια με καλεί να προσφύγω ο Γιωργάκης του racialsocialismhellas. Αυτή ήταν η απάντηση «εκ της διαχειρίσεως» στην προηγούμενη ανάρτησή μου, στην οποία τον καλούσα να αναλάβει την ευθύνη των γραφόμενών του και να δηλώσει την ταυτότητά του και την εργασία του, για να δούμε ποιος είναι τελικά θλιβερός υπάλληλος του καθεστώτος. Αντί να το κάνει αυτό, όμως, ο Γιωργάκης υπαινίχθη ότι θα είναι ρουφιανιά το να τον κατονομάσω (ενώ, ας πούμε, το να συκοφαντείς είναι επίδειξη ήθους) και συνέχισε με αναφορές στο «αποδεικτέο», στην «εγκυρότητα των αποδεικτικών μέσων», στις «αποδεικτικές δυσχέρειες». Με άλλα λόγια, η απάντησή του ήταν «συκοφαντώ όποιον θέλω κι εσείς τραβάτε βρείτε με»…  

    Συκοφαντεί, λοιπόν, διαδικτυακά και ανωνύμως, υπόσχεται, πάλι διαδικτυακά και ανωνύμως, «νύχτες μεγάλων μαχαιριών», αλλά τρέμει ο Γιωργάκης μήπως γίνει γνωστό το όνομά του. Παριστάνει τον πολιτικό άνδρα, τον ατρόμητο λαϊκό επαναστάτη, είναι τιμητής όλων των άλλων, απευθύνεται μέσα από το ιστολόγιό του σε «λαϊκούς συντρόφους», όπως ο ίδιος λέει «κάνει πολιτική μέσα απ’ αυτό», αλλά δεν αναλαμβάνει ούτε την προσωπική ούτε την πολιτική ευθύνη για ό,τι γράφει.
Γιατί ο σκοπός του ιστολογίου του δεν είναι η άσκηση πολιτικής (γνωρίζει ο Γιωργάκης ότι ως κρατικός υπάλληλος δεν μπορεί να κάνει πολιτική) ούτε η ενημέρωση, αλλά η συκοφάντηση. Γιατί, βλέπετε, ο Γιωργάκης μπορεί να δηλώνει κατηγορηματικά ότι καταδικάζει, αναφανδόν μάλιστα, κάθε μορφή βίας κατά προσώπων άλλης εθνικότητας, θρησκείας ή ιδεολογίας, αλλά, όπως φαίνεται, εδώ και μήνες είναι ζωτικής σημασίας γι’ αυτόν να με συκοφαντεί. Για ποιον λόγο, άραγε, αφού δεν το κάνει λόγω της εθνικότητας, της θρησκείας ή της ιδεολογίας μου; (τις οποίες, προφανώς και σύμφωνα με τα παραπάνω, σέβεται.)

    Αντί, λοιπόν, να μας πει ο Γιωργάκης ποιος είναι, όπως του ζήτησα, ώστε να δούμε ποιος είναι τελικά θλιβερός υπάλληλος του καθεστώτος, άρχισε να ψελλίζει διάφορα περί «διαλευκάνσεως της ταυτότητας του διαχειριστή διά της νομικής οδού». Έτσι, ο «λαϊκός σύντροφος» Γιωργάκης με κάλεσε στις δικαστικές αίθουσες.
    Όπως επιλέξεις εσύ Γιωργάκη, στο είπα εξ αρχής. Στα δικαστήρια θέλεις; Στα δικαστήρια! Με δημοσίευση της όποιας απόφασης, όπως ο νόμος επιβάλλει ή επιτρέπει.

Φώτης Ξηροκώστας 

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

ΓΙΩΡΓΑΚΗ, ΣΤΟΥ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΣΚΟΙΝΙ


  Το blog racialsocialismhellas σχεδόν από την αρχή του υπάρχει ως αντίθεση στο ristorante. Ο διαχειριστής του παραφυλάει να δει τι θα γραφτεί στο ristorante για να αντιδράσει, με χαρακτηριστική, μάλιστα, εμπάθεια. Αν παρακολουθήσει κανείς τις αναρτήσεις του από τον Μάρτιο κυρίως και μετά, θα διαπιστώσει ότι σε κάθε ανάρτησή μου υπάρχει «απάντηση», χολωμένη και γεμάτη οργή, τόσο, που εύλογα δημιουργεί την πεποίθηση ότι οι «θέσεις» του δεν αποτελούν παρά αντιθέσεις στις δικές μου θέσεις. Δηλαδή, ότι θα μπορούσε να υποστηρίξει οτιδήποτε, αρκεί αυτό να ήταν αντίθετο από μια δική μου προηγουμένως δημοσιευθείσα θέση. Αυτό ενισχύεται και από το γεγονός ότι έχει ξεφύγει και αναιρέσει (κατά τον επιεικέστερο χαρακτηρισμό) και θέσεις που πέρυσι υιοθετούσε με πάθος, από το ιστολόγιο που είχε ως spartakos και το οποίο κατέβασε μετά τις πρώτες συλλήψεις χρυσαυγιτών (παραβαίνοντας, έτσι, πρώτος την προτροπή  του «ούτε βήμα πίσω»).
Με λίγα λόγια, και η υποστήριξή του στον Πούτιν και στη Ρωσία, εύλογα φαίνεται να είναι πρόσχημα, αυτό που είναι το σημαντικό είναι το ότι η υποστήριξη αυτή είναι αντίθετη προς τη θέση που εκφράζεται στο ristorante. 

  Έτσι, ο κάτοχος και διαχειριστής του racialsocialismhellas δεν το χρησιμοποιεί για την ελεύθερη έκφραση των ιδεών του, την κριτική ή την ενημέρωση, αλλά κυρίως για “πόλεμο” στο ristorante, για λόγους που, ας πούμε, αγνοώ...
    
  Για πολύ καιρό δεν απάντησα, παρ’ ότι οι προσωπικές επιθέσεις ήταν συνεχείς, διότι η περιφρόνηση που μου προκαλούσε, κυρίως με την απροκάλυπτη επίδειξη φθόνου, ήταν μεγαλύτερη από οποιαδήποτε επιθυμία αντίδρασης.
Θα εξακολουθούσε να είναι άξιος περιφρόνησης, αν δεν ήταν συκοφάντης. Έτσι, πρόσφατα με αφορμή ανάρτησή μου κατά του Ντούγκιν, αναφέρθηκε σε «θλιβερούς υπαλλήλους του καθεστώτος….»
    
  Για να δούμε, όμως, ποιος έχει πραγματικά αυτή την ιδιότητα.
    Ρωτάω, λοιπόν:
    
  Πού δουλεύεις εσύ Γιωργάκη;  Εσύ που αποδίδεις σε άλλους την ιδιότητα του «υπαλλήλου του καθεστώτος»; Ποιος σε πληρώνει; Ποιος είναι ο εργοδότης ή το αφεντικό σου; Μήπως είναι το κράτος; Μήπως εργάζεσαι στον πιο καθεστωτικό θεσμό, πιο καθεστωτικό κι από την αστυνομία, στην «παιδεία»;  

  Εσύ Γιωργάκη που μασάς σίδερα στο blog σου, τα λες αυτά ή έστω κάτι λίγο απ’ αυτά στη δουλειά σου; Ή εκεί παριστάνεις τον πολιτικώς ορθό και καταπίνεις τη γλώσσα σου;  Μήπως δεν κάνεις ούτε απεργία για να μη χάσεις το μεροκάματο;

Καθόλου δεν αντιδράς Γιωργάκη, σφίγγεις τα δόντια, σκύβεις το κεφάλι, συμμορφώνεσαι, ενδίδεις και υπακούς, για να μη χάσεις τη δουλίτσα σου, τον μισθουλάκο και τις διακοπούλες σου. Ύστερα γυρνάς στην κρυψώνα σου, πιάνεις τον υπολογιστή σου και παριστάνεις τον άτεγκτο ιδεολογικό καθοδηγητή, τον ασυμβίβαστο πολιτικό άνδρα, τον αντικαθεστωτικό επαναστάτη και ξεσπάς στον πραγματικό εχθρό σου, σ’ αυτόν, δηλαδή, που σου θυμίζει ότι κάποιοι είναι καλύτεροι από εσένα.

Εσύ είσαι υπάλληλος του καθεστώτος Γιωργάκη, εσύ εργάζεσαι για το κράτος και είσαι θλιβερός, πολύ θλιβερός υπάλληλος, τόσο που αν δεν ήσουν συκοφάντης θα ήσουν αξιολύπητος. Είσαι θλιβερός γιατί είναι τόση η εξάρτησή σου από το καθεστώς, τόση η δέσμευσή σου, που θες να μιλήσεις, θες ν’ αντιδράσεις, αλλά δεν μπορείς…  

Και φυσικά, δεν είναι κακό να είσαι Δημόσιος Υπάλληλος, πολλοί σύντροφοι είναι κι ο καθένας προσφέρει όπως μπορεί. Απ’ την άλλη, δεν είναι όλοι υποχρεωμένοι να ανέχονται στην εργασία τους, όσα ανέχεσαι εσύ.  Αλλά θα ήταν γελοίο, αν δεν ήταν τόσο προκλητικά υποκριτικό, να είσαι Δημόσιος Υπάλληλος που στη δουλειά σου κάθεσαι σούζα, και να έχεις το θράσος όχι απλώς να κρίνεις αλλά να συκοφαντείς ανθρώπους που έκαναν άλλες επιλογές στη ζωή τους ακριβώς για να αποφύγουν τις εξαρτήσεις από το κράτος• εξαρτήσεις που εσύ προτίμησες, μάλιστα αγωνίστηκες για να τις αποκτήσεις. 

Ούτε είναι κακό να γράφεις ανωνύμως.

Όταν όμως προβαίνεις σε τόσο σοβαρές καταγγελίες, ότι, δηλαδή, κάποιος είναι «θλιβερός υπάλληλος του καθεστώτος» (επειδή, μάλιστα, κατέκρινε τις απόψεις του μπολσεβίκου Ντούγκιν), τότε πρέπει να αναλαμβάνεις και την ευθύνη, διαφορετικά είσαι συκοφάντης, παλιάνθρωπος και άτιμος. Γι’ αυτό, λοιπόν, σε προκαλώ να πεις ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΠΩΣ ΛΕΓΕΣΑΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ, για να δουν όλοι αυτοί στους οποίους απευθύνεσαι ΠΟΙΟΣ πραγματικά ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ που εδώ και μήνες έχεις αποδυθεί σ’ έναν αγώνα συκοφάντησης όποιου υποστηρίζει τους Ουκρανούς Εθνικοσοσιαλιστές και τους λοιπούς ΕΣ που συμμετέχουν στον αγώνα τους. Για την ακρίβεια, αυτός φαίνεται να είναι ο λόγος ύπαρξής σου. 
Πες μας λοιπόν ποιος είσαι, για να δούμε ποιος είναι τελικά ο θλιβερός υπάλληλος του καθεστώτος. Εγώ ή εσύ;

Κι αφού απαντήσεις στα παραπάνω, βλέπουμε και ποιος είναι «αρλεκίνος», «εγκάθετος» κ.λπ. Όλα θα τα βάλουμε στο τραπέζι Γιωργάκη, στον σωστό τόπο και στον σωστό χρόνο.

 Εμπρός λοιπόν στον δρόμο που ΕΣΥ διάλεξες, ας μετρηθούμε, ανάλαβε την ευθύνη και πες δημοσίως ποιος είσαι εσύ που δημοσίως κατηγορείς άλλους ότι είναι (θλιβεροί) υπάλληλοι του καθεστώτος, ποιος είσαι εσύ ο ίδιος και όχι κάποιος άλλος μπροστινός ή μπροστινή με ψευδώνυμο. 
   Διαφορετικά θα το κάνω εγώ. Το ότι κρύβεσαι δεν σημαίνει ότι δεν είσαι γνωστός. Ή μήπως νόμιζες ότι θα σε άφηνα ανενόχλητο να με συκοφαντείς;

Φώτης Ξηροκώστας

AZOV NS DIVISION