Richard Walther Darré
(Αποσπάσματα της ομιλίας του Γερμανού Υπουργού Επισιτισμού και Γεωργίας του Ράιχ στην Επιτροπή της Οικονομικής πολιτικής του NSDSP στις 25 /1/39.)
Η βασική ιδέα του νέου οικονομικού συστήματος, όπως άλλωστε αυτή περιλαμβάνεται στην εθνικοσοσιαλιστική κοσμοθεωρία, είναι η ιδέα της τάξης, δηλαδή μιας ορισμένης δέσμευσης του ατόμου ή της υπαγωγής αυτού στα συμφέροντα της ολότητας ...
Εάν ήταν ήδη οργανωμένη η εσωτερική οικονομία υπό το πνεύμα του επισιτιστικό-οικονομικού αγορανομικού συστήματος μας, θα μπορούσαμε τότε να προχωρήσουμε και στην εξωτερική οικονομία με μία εντελώς άλλη αντίληψη ...
Αρχικά ωφεληθήκαμε ήδη αρκετά γιατί, με τη συνδρομή της οργανωμένης εσωτερικής αγοράς, πετύχαμε και την οργάνωση της μετοχέτευσης των εισαγωγών από το εξωτερικό .Διοχετεύσαμε κατά κάποιο τρόπο το ρεύμα των εντός της κοίτης και το καταστήσαμε πραγματικό αποδοτικό, ενώ μέχρι τότε οι χείμαρροι των αγαθών εισέρρεαν σα κύματα, χωρίς να τα συγκρατεί κάποιο εμπόδιο με αποτέλεσμα να επιφέρουν διαταραχές μεγαλύτερες, παρά την όποια τελική τους αξία.
Η οργάνωση της εσωτερικής αγοράς καθιστά επομένως σήμερα δυνατή και την οργάνωση των εισαγωγών, και η οργάνωση των εισαγωγών συνεπάγεται και την οργάνωση των εξαγωγών, ούτως ώστε αμφότερες δύνανται να εναρμονιστούν ορθολογικά μεταξύ τους και να συνενωθούν . . .
Μέσα σε αυτό το ευρύ πλαίσιο συντελείται η νέα διαμόρφωση του κεντρικού ευρωπαϊκού χώρου.. Με ενδιέφερε να εκθέσω, πόσο στενά συνδέεται ακριβώς η ένωση αυτή με τις νέες οικονομικές ιδέες που έχουν να κάνουν με τη δέσμευση , οργάνωση και ασφάλεια, οι οποίες βρίσκονται σε αντίθεση με τις μέχρι σήμερα κυριαρχούσες αρχές της νομαδικής ασυδοσίας και της αστάθειας. Από το τρόπο που η τελική πραγμάτωση και τελειοποίηση των σκέψεων μας εξαρτάται από τη πραγματοποίηση του μεσευρωπαϊκού οικονομικού συγκροτήματος, κατά τον αυτόν τρόπον και το συγκρότημα τούτο συνδέεται αιτιολογικά με τις νέες ιδέες. Τούτο όμως σημαίνει επίσης, ότι στο μέλλον η πολιτική θα διέπει την εμπορική πολιτική , και ότι επομένως η εμπορική πολιτική καθίσταται τελείως όργανο της πολιτικής,· ενώ προηγουμένως η εμπορική πολιτική, χαρακτηριζόμενη από την αρχή του μάλλον ευνοούμενου κράτους, βρισκόταν πάνω από το έθνος, πάνω από τη πολιτική , διάγουσα βίο ελεύθερο, στερημένο σχέσεων. Τώρα όμως όλα τα έθνη αναλαμβάνουν μόνα των, σα κυρίαρχα, τη διαμόρφωσή τους επί της εξωτερικής οικονομίας σχέσεων τους και τις κατατάσσουν στο πλαίσιο της γενικής πολιτικής των ή κάτω από αυτό.....
Εξ άλλου ο ευμετάβλητος και πλούσιος σε μηχανορραφίες χειρισμός ενός παρομοίου οικονομικού συγκροτήματος στη Κεντρική Ευρώπη κατά το παρελθόν, δείχνει σαφέστατα, πως η εμπορική πολιτική έχει καταστεί σήμερα το απόλυτο όργανο, και μάλιστα το σημαντικότατο, της εθνικής πολιτικής.
Η πρώτη μετά την Συνθήκη των Βερσαλλιών δράση της Γερμανίας στη Κεντρική Ευρώπη πάνω στην εμπορική πολιτική καταπολεμήθηκε τότε, όπως είναι γνωστό, με σφοδρότητα μέσα από το σχηματισμό δυναμικό-πολιτικών συνασπισμών. Η γαλλική πολιτική της βίας μας εκμηδένισε τη τελωνειακή ένωση με την Αυστρία, η οποία επρόκειτο να αποτελέσει τον πυρήνα της εμπορικής πολιτικής της . Οι σχεδιαζόμενες συμβάσεις προτιμήσεως με την Ουγγαρία και τη Ρουμανία ματαιώθηκαν τότε λόγω των ενστάσεων μακρινών υπερπόντιων χωρών , οι οποίες βασίζονταν πάνω στην αρχή του μάλλον ευνομούμενου κράτους . Απέναντι σε αυτή τη φυσική συνένωση ενός μεγάλου χώρου έταξαν αντιμέτωπο ένα τεχνητό κατασκεύασμα: Η Γαλλία σκόρπισε το χρυσάφι της και η Αγγλία μεταχειριζόταν σαν δόλωμα τις μεγάλες αγορές της απέναντι στις οποίες κατέβαλε συνάλλαγμα τοις μετρητοίς. Μέσα στη ταραχώδη δίνη γεννήθηκαν τότε το σχέδιο του Ταρντιέ , έπειτα το σχέδιο της Στρέζας, το σχέδιο του Χότζα-ποιος θυμάται σήμερα όλες τις φάσεις και τις φράσεις της ταλαντευόμενης εκείνης εξέλιξης. .
Αυτές είναι, κατά κάποιο τρόπο οι μαγνητικές δυναμικές γραμμές μιας νέας οικονομικής τάξης στην Ευρώπη. Είναι πρόδηλο πόσο μεγάλος είναι ο ρόλος, που στη δεδομένη περίπτωση ταιριάζει στο χώρου της Κεντρικής Ευρώπης και ιδιαίτερα στη Μεγάλη Γερμανία, γιατί ακριβώς εδώ γεννιούνται νέες ιδέες τάξης, οι οποίες με τη σειρά τους επηρεάζουν άλλες περιοχές ..... Στις ανακοινώσεις που έκανα στη Βρέμη (12.4.34) και στο Αμβούργο [1] έδινα τη πρώτη θέση στη σκέψη, ότι μια οργανωμένη και κατευθυνόμενη εσωτερική αγορά θα πρέπει να καθιστά επίσης δυνατή κάθε οργανωμένη εισαγωγή. Ότι δηλαδή εμείς οι εθνικοσοσιαλιστές αγροτικοί πολιτικοί δεν είμαστε εχθροί του εξωτερικού εμπορίου, αλλά απεναντίας πιστεύουμε, ότι μάλλον, με τη δική μας νέα τάξη θα είναι πιθανώς δυνατόν συν τω χρόνω να προκύψει μία μεγαλύτερη ανάπτυξη των σχέσεων μας εις το πεδίον του εξωτερικού εμπορίου, παρά υπό το καθεστώς της παλιάς ελεύθερης οικονομίας του συναγωνισμού.
Αλλά στην ιδέα της μετοχετεύσεως των εισαγωγών προστέθηκε μία άλλη ιδέα. Δεν μας φάνηκε φυσικό να καταβάλλουμε για ένα γεωργικό προϊόν, που παρήχθη στο εξωτερικό, με βάση τα πληρωθέντα ημερομίσθια σε δούλους ή κουλήδες , την ίδια τιμή, όπως για το αντίστοιχο προϊόν, το οποίο παρήχθη σα παράδειγμα από Γιουγκοσλαβους ή Ούγγρους αγρότες, με βάση ένα πολύ ανώτερο επίπεδο πολιτισμού. Διότι το αχαλίνωτο ελεύθερο κυνήγι της φθηνότερης τιμής είχε επί πλέον και αυτή τη συνέπεια.. Συνειδητά αποφύγαμε αυτή τη τρέλα και έτσι, κατά την εκτέλεση των αγορών μας, καταλήξαμε σε μίαν ελαστικότητα ως προς την διαβάθμιση των τιμών, που ήταν ανάλογες με το επίπεδο πολιτισμού της συγκεκριμένης χώρας . . . Τέλος, με τις καλούμενες μικτές επιτροπές, οι οποίες απαρτίζονταν από ηγέτες αντιπροσώπους των αγροτών των εκάστοτε διαπραγματευόμενων τις εμπορικές συνθήκες χώρες, δημιουργήσαμε ένα εντελώς νέο όργανο προσέγγισης ...
Αν τώρα τελειώνοντας θέλουμε να λάβουμε υπ' όψη μία παραπέρα ανάπτυξη των εμπορικών αυτών σχέσεων, οφείλουμε πάλι να προσέξουμε, ώστε η οικονομική συγκρότηση όλων αυτών των χωρών να βασίζεται επί της γεωργίας. Η Ανατολική και ή Νοτιοανατολική Ευρώπη είναι περιοχές αγροτικές και μπορούμε να βρισκόμαστε σε διαρκείς ανταλλακτικές σχέσεις μαζί τους, μόνον εάν κατανοήσουμε τη στάση, το φρόνημα και τις ανάγκες των κατοικούντων εκεί αγροτών και εάν κατορθώσουμε να βοηθήσουμε την ορθολογική ανάπτυξη του αγροτισμού αυτού, ιδιαίτερα δε εάν επιτύχουμε .την ειλικρινή συνεργασία τους με το γερμανικό αγροτισμό ... Όλα αυτά είναι ακόμη μελλοντικές δυνατότητες . . .
.jpg)
Αλλ' ακριβώς εκεί βρίσκεται το ισχυρό κίνητρο μιας μελλοντικής συνεργασίας της Μεγάλης Γερμανίας με την Νοτιοανατολική Ευρώπη. Ο γερμανικός αγροτισμός θεωρεί πάντως σαν ένα εξαιρετικά ευχάριστο καθήκον το να μεταδώσει βαθμηδόν την μεγάλη και πολύπλευρη πείρα, την οποία συγκέντρωσε στο πέρασμα του χρόνου, και αναγεννημένο αγροτισμό των χωρών αυτών. Εάν επιτύχουμε μέσα από μια τέτοια ορθολογική συνεργασία να ανυψώσωμε σιγά- σιγά την απόδοση του αγροτισμού της Νοτιοανατολικής Ευρώπης μέχρι του δικού μας επιπέδου — μεγάλη·αποστολή διαρκείας δεκαετηρίδων! — τότε προκύπτουν και γι αυτές τις χώρες απροσδόκητες δυνατότητες. Οι κυβερνήσεις βλέπουν από εδώ και πέρα τις ανάγκες αυτές της εποχής. Θέλουν να καταστήσουν τις χώρες των περισσότερο ισορροπημένες και περισσότερο ανεξάρτητες από οικονομικής άποψης και συγχρόνως να ανυψώσουν σταδιακά το βιωτικό επίπεδο των λαών των. Ευνοούν επομένως κατηγορηματικά τις εδώ εκτεθείσες εντατικοποιήσεις και διαρρυθμίσεις , για χάρη των δικών τους συμφερόντων. Εάν τα συμφέροντα αυτά ταυτίζονται με το δικό μας, τούτο αποτελεί ευοίωνο σημείο της φυσικής ομοιογένειας. Πάνω στο δρόμο αυτών των επιδιώξεων τόσο οι κυβερνήσεις των χωρών της Κεντρικής όσο και εκείνες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης αρχίζουν να λαμβάνουν μέτρα οργάνωσης και κατεύθυνσης, όμοια με εκείνα που λάβαμε εμείς. Η νέα τάξη, όπως διαμορφώνεται σήμερα μπροστά μας, και της οποίας η Γερμανία αποτελεί την καρδιά και τον εγκέφαλο, μπορεί να βασίζεται μόνο πάνω στην έντιμη συνεργασίας των λαών, και σε καμία περίπτωση στην υποδούλωση και στην εκμετάλλευσης, οι οποίες αποτελούσαν την ουσία του παλαιού ιμπεριαλισμού και της κεφαλαιοκρατίας. Όλα επομένως τα μέτρα και οι συμφωνίες, στις οποίες προβαίνουμε, πρέπει να αποσκοπούν προς το καλώς εννοούμενο αμοιβαίο συμφέρον των λαών, εάν πρόκειται πράγματι να διαρκέσουν επί μακρόν. Άλλωστε οι σχέσεις μας, οι οποίες είναι θεμελιωμένες πάνω σε μία νέα τάξη, δεν περιορίζονται στο παραμικρό μόνο στο στενό με μας συνδεόμενο χώρο, αλλά θα εκτείνονται και πέρα τούτου σε όλα τα υπόλοιπα κράτη και συγκροτήματα κρατών, τα οποία από πολιτικής απόψεως διαπνέονται από καλή θέληση ...
Σήμερον ακριβώς πολλά ακόμα βρίσκονται στη φάση της δημιουργίας τους. Ένας νέος κόσμος γεννιέται και μέσα σ' αυτόν μία νέα Ευρώπη, μία νέα ευρωπαϊκή τάξη. Αυτής της τάξης σταθερός και αυτάρκης πυρήνας θα είναι ή Κεντρική Ευρώπη γύρω από τον οποίο θα μπορούν , καλά σχηματισμένα , να τάσσονται και οι υπόλοιπες σχέσεις και συμφέροντα, όπως το απαιτεί η σχέση της φιλίας ή της συνεργασίας. Και η Μεγάλη Γερμανία θα είναι ο εγκέφαλος και ή καρδία αυτού του νέου Οργανισμού, διότι από αυτή ξεπήδησε η φλογερή ιδέα, η ώθηση προς επίτευξη της νέας αυτής ευρωπαϊκής τάξη: Η αγροτική μας πολιτική θα χρησιμεύσει σ' αυτή και στο μέλλον σαν σκαπανέας και πρωτοπόρος!
[1] Έκθεση της Υπηρεσίας Επισιτισμού του Ράιχ 1935.
Εάν ήταν ήδη οργανωμένη η εσωτερική οικονομία υπό το πνεύμα του επισιτιστικό-οικονομικού αγορανομικού συστήματος μας, θα μπορούσαμε τότε να προχωρήσουμε και στην εξωτερική οικονομία με μία εντελώς άλλη αντίληψη ...
Αρχικά ωφεληθήκαμε ήδη αρκετά γιατί, με τη συνδρομή της οργανωμένης εσωτερικής αγοράς, πετύχαμε και την οργάνωση της μετοχέτευσης των εισαγωγών από το εξωτερικό .Διοχετεύσαμε κατά κάποιο τρόπο το ρεύμα των εντός της κοίτης και το καταστήσαμε πραγματικό αποδοτικό, ενώ μέχρι τότε οι χείμαρροι των αγαθών εισέρρεαν σα κύματα, χωρίς να τα συγκρατεί κάποιο εμπόδιο με αποτέλεσμα να επιφέρουν διαταραχές μεγαλύτερες, παρά την όποια τελική τους αξία.
Η οργάνωση της εσωτερικής αγοράς καθιστά επομένως σήμερα δυνατή και την οργάνωση των εισαγωγών, και η οργάνωση των εισαγωγών συνεπάγεται και την οργάνωση των εξαγωγών, ούτως ώστε αμφότερες δύνανται να εναρμονιστούν ορθολογικά μεταξύ τους και να συνενωθούν . . .
Μέσα σε αυτό το ευρύ πλαίσιο συντελείται η νέα διαμόρφωση του κεντρικού ευρωπαϊκού χώρου.. Με ενδιέφερε να εκθέσω, πόσο στενά συνδέεται ακριβώς η ένωση αυτή με τις νέες οικονομικές ιδέες που έχουν να κάνουν με τη δέσμευση , οργάνωση και ασφάλεια, οι οποίες βρίσκονται σε αντίθεση με τις μέχρι σήμερα κυριαρχούσες αρχές της νομαδικής ασυδοσίας και της αστάθειας. Από το τρόπο που η τελική πραγμάτωση και τελειοποίηση των σκέψεων μας εξαρτάται από τη πραγματοποίηση του μεσευρωπαϊκού οικονομικού συγκροτήματος, κατά τον αυτόν τρόπον και το συγκρότημα τούτο συνδέεται αιτιολογικά με τις νέες ιδέες. Τούτο όμως σημαίνει επίσης, ότι στο μέλλον η πολιτική θα διέπει την εμπορική πολιτική , και ότι επομένως η εμπορική πολιτική καθίσταται τελείως όργανο της πολιτικής,· ενώ προηγουμένως η εμπορική πολιτική, χαρακτηριζόμενη από την αρχή του μάλλον ευνοούμενου κράτους, βρισκόταν πάνω από το έθνος, πάνω από τη πολιτική , διάγουσα βίο ελεύθερο, στερημένο σχέσεων. Τώρα όμως όλα τα έθνη αναλαμβάνουν μόνα των, σα κυρίαρχα, τη διαμόρφωσή τους επί της εξωτερικής οικονομίας σχέσεων τους και τις κατατάσσουν στο πλαίσιο της γενικής πολιτικής των ή κάτω από αυτό.....
Εξ άλλου ο ευμετάβλητος και πλούσιος σε μηχανορραφίες χειρισμός ενός παρομοίου οικονομικού συγκροτήματος στη Κεντρική Ευρώπη κατά το παρελθόν, δείχνει σαφέστατα, πως η εμπορική πολιτική έχει καταστεί σήμερα το απόλυτο όργανο, και μάλιστα το σημαντικότατο, της εθνικής πολιτικής.
Η πρώτη μετά την Συνθήκη των Βερσαλλιών δράση της Γερμανίας στη Κεντρική Ευρώπη πάνω στην εμπορική πολιτική καταπολεμήθηκε τότε, όπως είναι γνωστό, με σφοδρότητα μέσα από το σχηματισμό δυναμικό-πολιτικών συνασπισμών. Η γαλλική πολιτική της βίας μας εκμηδένισε τη τελωνειακή ένωση με την Αυστρία, η οποία επρόκειτο να αποτελέσει τον πυρήνα της εμπορικής πολιτικής της . Οι σχεδιαζόμενες συμβάσεις προτιμήσεως με την Ουγγαρία και τη Ρουμανία ματαιώθηκαν τότε λόγω των ενστάσεων μακρινών υπερπόντιων χωρών , οι οποίες βασίζονταν πάνω στην αρχή του μάλλον ευνομούμενου κράτους . Απέναντι σε αυτή τη φυσική συνένωση ενός μεγάλου χώρου έταξαν αντιμέτωπο ένα τεχνητό κατασκεύασμα: Η Γαλλία σκόρπισε το χρυσάφι της και η Αγγλία μεταχειριζόταν σαν δόλωμα τις μεγάλες αγορές της απέναντι στις οποίες κατέβαλε συνάλλαγμα τοις μετρητοίς. Μέσα στη ταραχώδη δίνη γεννήθηκαν τότε το σχέδιο του Ταρντιέ , έπειτα το σχέδιο της Στρέζας, το σχέδιο του Χότζα-ποιος θυμάται σήμερα όλες τις φάσεις και τις φράσεις της ταλαντευόμενης εκείνης εξέλιξης. .
Αυτές είναι, κατά κάποιο τρόπο οι μαγνητικές δυναμικές γραμμές μιας νέας οικονομικής τάξης στην Ευρώπη. Είναι πρόδηλο πόσο μεγάλος είναι ο ρόλος, που στη δεδομένη περίπτωση ταιριάζει στο χώρου της Κεντρικής Ευρώπης και ιδιαίτερα στη Μεγάλη Γερμανία, γιατί ακριβώς εδώ γεννιούνται νέες ιδέες τάξης, οι οποίες με τη σειρά τους επηρεάζουν άλλες περιοχές ..... Στις ανακοινώσεις που έκανα στη Βρέμη (12.4.34) και στο Αμβούργο [1] έδινα τη πρώτη θέση στη σκέψη, ότι μια οργανωμένη και κατευθυνόμενη εσωτερική αγορά θα πρέπει να καθιστά επίσης δυνατή κάθε οργανωμένη εισαγωγή. Ότι δηλαδή εμείς οι εθνικοσοσιαλιστές αγροτικοί πολιτικοί δεν είμαστε εχθροί του εξωτερικού εμπορίου, αλλά απεναντίας πιστεύουμε, ότι μάλλον, με τη δική μας νέα τάξη θα είναι πιθανώς δυνατόν συν τω χρόνω να προκύψει μία μεγαλύτερη ανάπτυξη των σχέσεων μας εις το πεδίον του εξωτερικού εμπορίου, παρά υπό το καθεστώς της παλιάς ελεύθερης οικονομίας του συναγωνισμού.
Αλλά στην ιδέα της μετοχετεύσεως των εισαγωγών προστέθηκε μία άλλη ιδέα. Δεν μας φάνηκε φυσικό να καταβάλλουμε για ένα γεωργικό προϊόν, που παρήχθη στο εξωτερικό, με βάση τα πληρωθέντα ημερομίσθια σε δούλους ή κουλήδες , την ίδια τιμή, όπως για το αντίστοιχο προϊόν, το οποίο παρήχθη σα παράδειγμα από Γιουγκοσλαβους ή Ούγγρους αγρότες, με βάση ένα πολύ ανώτερο επίπεδο πολιτισμού. Διότι το αχαλίνωτο ελεύθερο κυνήγι της φθηνότερης τιμής είχε επί πλέον και αυτή τη συνέπεια.. Συνειδητά αποφύγαμε αυτή τη τρέλα και έτσι, κατά την εκτέλεση των αγορών μας, καταλήξαμε σε μίαν ελαστικότητα ως προς την διαβάθμιση των τιμών, που ήταν ανάλογες με το επίπεδο πολιτισμού της συγκεκριμένης χώρας . . . Τέλος, με τις καλούμενες μικτές επιτροπές, οι οποίες απαρτίζονταν από ηγέτες αντιπροσώπους των αγροτών των εκάστοτε διαπραγματευόμενων τις εμπορικές συνθήκες χώρες, δημιουργήσαμε ένα εντελώς νέο όργανο προσέγγισης ...
Αν τώρα τελειώνοντας θέλουμε να λάβουμε υπ' όψη μία παραπέρα ανάπτυξη των εμπορικών αυτών σχέσεων, οφείλουμε πάλι να προσέξουμε, ώστε η οικονομική συγκρότηση όλων αυτών των χωρών να βασίζεται επί της γεωργίας. Η Ανατολική και ή Νοτιοανατολική Ευρώπη είναι περιοχές αγροτικές και μπορούμε να βρισκόμαστε σε διαρκείς ανταλλακτικές σχέσεις μαζί τους, μόνον εάν κατανοήσουμε τη στάση, το φρόνημα και τις ανάγκες των κατοικούντων εκεί αγροτών και εάν κατορθώσουμε να βοηθήσουμε την ορθολογική ανάπτυξη του αγροτισμού αυτού, ιδιαίτερα δε εάν επιτύχουμε .την ειλικρινή συνεργασία τους με το γερμανικό αγροτισμό ... Όλα αυτά είναι ακόμη μελλοντικές δυνατότητες . . .
Αλλ' ακριβώς εκεί βρίσκεται το ισχυρό κίνητρο μιας μελλοντικής συνεργασίας της Μεγάλης Γερμανίας με την Νοτιοανατολική Ευρώπη. Ο γερμανικός αγροτισμός θεωρεί πάντως σαν ένα εξαιρετικά ευχάριστο καθήκον το να μεταδώσει βαθμηδόν την μεγάλη και πολύπλευρη πείρα, την οποία συγκέντρωσε στο πέρασμα του χρόνου, και αναγεννημένο αγροτισμό των χωρών αυτών. Εάν επιτύχουμε μέσα από μια τέτοια ορθολογική συνεργασία να ανυψώσωμε σιγά- σιγά την απόδοση του αγροτισμού της Νοτιοανατολικής Ευρώπης μέχρι του δικού μας επιπέδου — μεγάλη·αποστολή διαρκείας δεκαετηρίδων! — τότε προκύπτουν και γι αυτές τις χώρες απροσδόκητες δυνατότητες. Οι κυβερνήσεις βλέπουν από εδώ και πέρα τις ανάγκες αυτές της εποχής. Θέλουν να καταστήσουν τις χώρες των περισσότερο ισορροπημένες και περισσότερο ανεξάρτητες από οικονομικής άποψης και συγχρόνως να ανυψώσουν σταδιακά το βιωτικό επίπεδο των λαών των. Ευνοούν επομένως κατηγορηματικά τις εδώ εκτεθείσες εντατικοποιήσεις και διαρρυθμίσεις , για χάρη των δικών τους συμφερόντων. Εάν τα συμφέροντα αυτά ταυτίζονται με το δικό μας, τούτο αποτελεί ευοίωνο σημείο της φυσικής ομοιογένειας. Πάνω στο δρόμο αυτών των επιδιώξεων τόσο οι κυβερνήσεις των χωρών της Κεντρικής όσο και εκείνες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης αρχίζουν να λαμβάνουν μέτρα οργάνωσης και κατεύθυνσης, όμοια με εκείνα που λάβαμε εμείς. Η νέα τάξη, όπως διαμορφώνεται σήμερα μπροστά μας, και της οποίας η Γερμανία αποτελεί την καρδιά και τον εγκέφαλο, μπορεί να βασίζεται μόνο πάνω στην έντιμη συνεργασίας των λαών, και σε καμία περίπτωση στην υποδούλωση και στην εκμετάλλευσης, οι οποίες αποτελούσαν την ουσία του παλαιού ιμπεριαλισμού και της κεφαλαιοκρατίας. Όλα επομένως τα μέτρα και οι συμφωνίες, στις οποίες προβαίνουμε, πρέπει να αποσκοπούν προς το καλώς εννοούμενο αμοιβαίο συμφέρον των λαών, εάν πρόκειται πράγματι να διαρκέσουν επί μακρόν. Άλλωστε οι σχέσεις μας, οι οποίες είναι θεμελιωμένες πάνω σε μία νέα τάξη, δεν περιορίζονται στο παραμικρό μόνο στο στενό με μας συνδεόμενο χώρο, αλλά θα εκτείνονται και πέρα τούτου σε όλα τα υπόλοιπα κράτη και συγκροτήματα κρατών, τα οποία από πολιτικής απόψεως διαπνέονται από καλή θέληση ...
Σήμερον ακριβώς πολλά ακόμα βρίσκονται στη φάση της δημιουργίας τους. Ένας νέος κόσμος γεννιέται και μέσα σ' αυτόν μία νέα Ευρώπη, μία νέα ευρωπαϊκή τάξη. Αυτής της τάξης σταθερός και αυτάρκης πυρήνας θα είναι ή Κεντρική Ευρώπη γύρω από τον οποίο θα μπορούν , καλά σχηματισμένα , να τάσσονται και οι υπόλοιπες σχέσεις και συμφέροντα, όπως το απαιτεί η σχέση της φιλίας ή της συνεργασίας. Και η Μεγάλη Γερμανία θα είναι ο εγκέφαλος και ή καρδία αυτού του νέου Οργανισμού, διότι από αυτή ξεπήδησε η φλογερή ιδέα, η ώθηση προς επίτευξη της νέας αυτής ευρωπαϊκής τάξη: Η αγροτική μας πολιτική θα χρησιμεύσει σ' αυτή και στο μέλλον σαν σκαπανέας και πρωτοπόρος!
[1] Έκθεση της Υπηρεσίας Επισιτισμού του Ράιχ 1935.
RV
