Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014
Κυριακή 3 Αυγούστου 2014
Ο Otto Skorzeny για το απελευθερωτικό κίνημα του στρατηγού Βλασώφ και τον ROA ( Ρωσικό Απελευθερωτικό Στρατό )
Otto Skorzeny
Απόσπασμα από το βιβλίο του Otto Skorzeny, ''Οι καταδρομικές μου επιχειρήσεις'' για τον στρατηγό Βλασώφ και τον ROA (Ρωσικό Απελευθερωτικό Στρατό).
''Ό Φαίλκερζαμ μου έφερε τό Μανιφέστο του Κινήματος Βλασώφ, τό όποιο εξέδωσε ό στρατηγός τό 1943:
«Ή Ρωσική Επιτροπή απαιτεί τά ακόλουθα βασικά στοιχεία για την νέα οργάνωση τής Ρωσίας:
- Εξόντωση του Μπολσεβικισμού, του Στάλιν και τής κλίκας του
- Έντιμη ειρήνη μέ τήν Γερμανία
- Δημιουργία μιας νέας Ρωσίας, χωρίς Μπολσεβικισμό άλλά καί χωρίς Καπιταλισμό, μέ τήν βοήθεια τής Γερμανίας καί άλλων λαών τής νέας Ευρώπης».
Γιά τήν νέα οργάνωση τής Ρωσίας ή Επιτροπή πρότεινε τό άκόλουθο πρόγραμμα:
1. Κατάργηση τής καταναγκαστικής εργασίας, δικαίωμα στήν έλεύθερη έργασία καί οργάνωση συνδικάτων.
2. Κατάργηση των Κολχόζ και απόδοση της γης στους χωρικούς.
3. Επανίδρυση του εμπορίου, τής οικοτεχνίας και τής ελαφράς βιομηχανίας.
4. Δικαίωμα τών διανοουμένων, νά εργάζονται ελεύθερα γιά τά συμφέροντα τοΰ λαού.
5. Κοινωνική δικαιοσύνη καί έξασφάλιση όλων τών έργατών εναντίον τής έκμετάλλευσης.
6. Δικαίωμα γιά εκπαίδευση καί κοινωνική άσφάλιση όλων τών έργατών.
7. Κατάργηση τής τρομοκρατίας καί σεβασμός τών άνθρωπί- νων δικαιωμάτων.
8. Έξασφάλιση τής ελευθερίας γιά όλους τούς λαούς τής Ρωσίας.
9. Αμνηστία και επάνοδος στα σπίτια για όλους τούς πολιτικούς κρατουμένους.
10. Ανοικοδόμηση των χωριών καί πόλεων μέ σχέδιο τής κυβέρνησης.
11. Ανοικοδόμηση τών εργοστασίων μέ σχέδιο τής κυβέρνησης.
12. Διαγραφή δλων τών οφειλών τίς όποιες έχει συνάψει σέ μυστικές συμφωνίες ό Στάλιν μέ τούς Άγγλοσάξονες καί πού έχει άναλάβει ό ίδιος.
13. Εξασφάλιση ένός ελάχιστου έπιπέδου διαβίωσης γιά όλους τούς άναπήρους πολέμου καί τίς οικογένειές τους.
Αύτό, τό λεγόμενο «Μανιφέστο τού Σμόλενσκ», τροποποιήθηκε ελαφρά στήν Πράγα, στίς 14 Νοεμβρίου 1944. Είχα τήν έντύπωση ότι ό Βλασώφ ανήκε σ’ εκείνους τούς Ρώσους πού δέν θεωρούσαν τήν Ρωσία άσιατική χώρα καί ήθελαν νά συμμετέχουν στήν οργάνωση μιας μεγαλύτερης καί ισχυρότερης Εύρώπης. Γνώριζε τήν Άπω Ανατολή καί γνώριζε σαφώς ποιά πελώρια δύναμη άλλά καί ποιό κίνδυνο αποτελούσε ή κοιμώμενη ακόμη Κίνα γιά τήν χώρα του καί γιά όλους τούς Εύρωπαίους...
...Σύμφωνα μέ τόν Βλασώφ οι ίδιοι oi Ρώσοι όφειλαν νά νικήσουν τόν Μπολσεβικισμό. 'Ύστερα ή κατάρα, τήν οποία έξέφρασε ό Ντοστογιέφσκι στά τέλη τού προηγουμένου αιώνα, δέν θά είχε Ισχύ πλέον γιά πολύ.
Andrey Andreyevich Vlasov
Όταν ό Φαίλκερζαμ κι έγώ τόν συναντήσαμε αντιλαμβανόταν έστω καί καθυστερημένα πώς μιά χώρα π.χ. σάν τήν Ουκρανία, ή όποία κατείχε έναν παλαιό δικό της πολιτισμό, είχε τό δικαίωμα νά αυτοδιοικείται καί ότι οι βαλτικές χώρες ουδέποτε υπήρξαν ρωσικές. Ό «σοσιαλισμός» άντιπροσώπευε γιά τούς Κοζάκους κάτι διαφορετικό, σέ σχέση μέ τούς άλλους λαούς τής Ρωσίας, καί ή νέα κατανομή τού εδάφους ήταν ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα. Είχαμε πόλεμο. Ό Γερμανικός Στρατός χρησιμοποίησε περισσότερους άπό 500.000 Ρώσους αιχμαλώτους ώς εθελοντές (Χίβις) οι όποιοι πρόσφεραν στά μετόπισθεν μεγάλη υπηρεσία. Ό Βλασώφ ήθελε στην άρχή νά του διατεθούν όλοι οί Ρώσοι αιχμάλωτοι ακόμη καί οί εθελοντές. Θά μπορούσε σέ αυτή τήν περίπτωση νά συγκροτήσει περίπου 30 μεραρχίες, κάτι πού όμως θά δημιουργούσε έναν μεγάλο κίνδυνο όχι μόνο γιά τήν Γερμανία, άλλά γιά όλη τήν Ευρώπη. Ήταν σοφότερο νά τεθούν χαμηλότεροι στόχοι...
ROA
...’Έκαναν μεγάλη προπαγάνδα επ’ ώφελεία τού ROA (Russkaia Osvoboditelnaia Armiia- Ρωσικός Απελευθερωτικός Στρατός) καί μεγάλος άριθμός άπό λιποτάκτες προσέρχονταν στά στρατεύματά μας ή κατ’ ευθείαν στά τάγματα του Βλασώφ. Στήν Πράγα συγκροτήθηκε μία νέα Επιτροπή τό KONR (Komitet Oswobodjdenia Naradow Rossii) (Επιτροπή Απελευθέρωσης τών Ρωσικών Λαών). Οί ιδέες καί οι σκοποί του Βλασώφ ήταν, άπό ευρωπαϊκή άποψη εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Πέρα άπ’ αυτό, άπό κοινωνική σκοπιά, πίστευε ότι οί Μαρξιστικές Λενινιστικές θέσεις ήταν ξεπερασμένες. Κύρια έγνοια του στρατηγού Βλασώφ ήταν να απαλλαγεί από τόν Στάλιν καί τό καθεστώς του, πού κρατούσε τόν Ρωσικό λαό στήν πιό στυγνή σκλαβιά χειρότερη καί άπό τήν έποχή τών Τσάρων. Ό Στρατός του έπρεπε νά είναι ένας «κοινωνικός άπελευθερωτικός Στρατός». Ό Βλασώφ μου έκανε τήν καλύτερη έντύπωση, όταν εξηγούσε μέ λογική τά έπιχειρήματά του. Δέν ήταν ούτε μισθοφόρος, ουτε φανατικός, ήταν ρεαλιστής. «Σάς χρειαζόμαστε», μου έλεγε, «γιατί έχετε τά όπλα γιά νά πολεμήσουμε τόν Στάλιν άλλά κι εσείς μάς χρειάζεστε επίσης»! Έπέκρινε τον Στάλιν πολύ σκληρά. Γνώριζε ότι ή Stavka διέθετε πρώτης τάξης πληροφορίες πού τής παρέχονταν από εξαίρετες κατασκοπευτικές οργανώσεις''.
Ristorante Verona
ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΠΑΣΤΙΛΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ
Λίγες μέρες πριν η Πενέλοπε Κρούζ και ο Χαβιέ Μπαρδέμ μαζί με πολλούς άλλους ισπανούς κινηματογραφιστές, μη μένοντας ασυγκίνητοι στη γενοκτονία όπως χαρακτηρίζαν τις ενέργειες του Ισραήλ έστειλαν μια επιστολή.
Στην επιστολή καλείται η Ε Ε «να καταδικάσει τους βομβαρδισμούς από ξηρά, θάλασσα και αέρα κατά του παλαιστινιακού άμαχου πληθυσμού στη Λωρίδα της Γάζας».
Στην ίδια επιστολή απαίτησαν κατάπαυση πυρός και κάλεσαν το Ισραήλ να άρει τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας, «από τον οποίο η Γάζα υποφέρει για περισσότερο από μία δεκαετία».
«Η Γάζα ζει μια κόλαση αυτές τις μέρες, βρίσκεται υπό πολιορκία και δέχεται επίθεση από ξηρά, θάλασσα και αέρα. Τα σπίτια των Παλαιστινίων καταστρέφονται, τους αρνούνται το νερό, τον ηλεκτρισμό και την ελεύθερη πρόσβαση σε νοσοκομεία, σχολεία» αναφέρει η επιστολή, τονίζοντας ότι «η διεθνής κοινότητα δεν κάνει τίποτα».
Φαίνεται ότι τους τράβηξαν το αυτάκι αυτοί από τους οποίους εξαρτάται η ''καριέρα'' τους (γνωστής φυλετικής καταγωγής) και έτσι λίγες μέρες μετά η Πενέλοπε Κρουζ έγραψε μία δεύτερη ανακοίνωση, μέσα από την οποία διασαφήνισε ότι η μόνη επιθυμία και πρόθεσή της ήταν να έρθει η ειρήνη ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Γάζα. «Δεν θέλω να παρεξηγηθώ σε ένα τόσο σημαντικό θέμα. Δεν είμαι γνώστης της κατάστασης ούτε της πολυπλοκότητας της. Η μόνη επιθυμία και πρόθεση που με έκανε να υπογράψω αυτό το γράμμα ήταν να έρθει η ειρήνη ανάμεσα στο Ισραήλ και στη Γάζα. Ελπίζω ότι όλοι επιθυμούν την κατάπαυση του πυρός για να μην υπάρξουν άλλα αθώα θύματα και από τις δύο μεριές. Εύχομαι ενότητα και ειρήνη. Πιστεύω σε έναν πολιτισμό που θα έχει την δύναμη να κάνει τους ανθρώπους να ζουν δίπλα δίπλα»
Ο Χαβιέ Μπαρδέμ, μιμούμενος το παράδειγμα της Κρουζ, συνέταξε μία νέα επιστολή με τίτλο «Έκκληση για ειρήνη»:
«Με την υπογραφή μου το μόνο που ήθελα ήταν να έρθει η ειρήνη. Η καταστροφή και το μίσος γεννούν μόνο μεγαλύτερη καταστροφή και μίσος. Καθώς φάνηκα επικριτικός με την δράση του Ισραηλινού στρατού, θα ήθελα να κάνω σαφές πώς τρέφω μεγάλο σεβασμό για τον Ισραηλινό λαό και αισθάνομαι συμπόνια για τις απώλειες τους. Αυτή τη στιγμή, εγώ και η σύζυγός μου θεωρούμαστε αντισημίτες, το αντίθετο από αυτό που είμαστε πραγματικά. Απεχθανόμαστε τον αντισημιτισμό, όπως επίσης και τις απαίσιες και επίπονες συνέπειες του πολέμου.
Ανατράφηκα έτσι ώστε να είμαι αντίθετος σε κάθε πράξη βίας, που έχει σαν αποτέλεσμα να υποφέρει η ανθρωπότητα, ανεξάρτητα από θρησκεία, εθνικότητα και σύνορα. Τόσες αθώες Παλαιστίνιες έχουν χάσει τα παιδιά τους σε αυτή τη σύγκρουση. Τόσες Ισραηλινές μητέρες μοιράζονται τον ίδιο πόνο. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει κάποια πολιτική που να δικαιολογεί αυτό τον αβάσταχτο πόνο που προκλήθηκε και στις δύο μεριές. Και ελπίζω οι ηγέτες που έχουν αναμειχθεί σε αυτή τη "μάχη" να λάβουν υπόψη την έκκληση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Ban Ki-moon, "Στο όνομα της ανθρωπότητας , η βία πρέπει να σταματήσει".
RV
Σάββατο 2 Αυγούστου 2014
Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014
Ezra Pound
KANTO I
Καὶ τότε κατηφορίσαμε στὸ καράβι,1
Κυλήσαμε τὴν καρένα στὴ θάλασσα τὴ θεοτική,
Σηκώσαμε τ' ἄλμπουρο καὶ τὸ πανὶ στὸ μελανὸ τοῦτο καράβι,
Καὶ τὸ φορτώσαμε μ' ἀρνιά, φορτώσαμε μαζὶ καὶ τὰ κορμιά μας
Βαριὰ ἀπὸ δάκρυα, κι οἱ ἀγέρηδες ὁλόπρυμα
Μᾶς πῆραν πέρα μακριὰ μὲ τὸ πρησμένο καραβόπανο,
Τῆς Κίρκης τούτη ἡ τέχνη, τῆς καλοχτένιστης θεᾶς.
Τότες καθίσαμε στὴν κουπαστή, κι ὁ ἀγέρας μάγκωνε τὸ τιμόνι.
Ἔτσι ὁλάρμενοι, περνούσαμε τὸ πέλαγο ὡς νὰ τελειώσει ἡ μέρα.
Ἀποκοιμήθη ὁ ἥλιος, ἴσκιοι σ' ὁλάκερο τὸν ὠκεανό,
Καὶ τότες μπήκαμε στὰ πιὸ βαθιὰ νερά,
Στὶς Κιμμέριες χῶρες, καὶ στὶς πολυάνθρωπες πολιτεῖες
Σκεπασμένες μὲ μιὰ κρουστὴ καταχνιά, ποτὲς δὲν τὴν τρυπάει
Ὁ ἀχτιδοβόλος ἥλιος
Μήτε ὅταν βγαίνει στ' ἀψηλὰ κοντὰ στ' ἀστέρια
Μήτε ὅταν σκύβει νὰ γυρίσει πίσω ἀπὸ τὸν οὐρανό·
Νύχτα ὁλόμαυρη τεντωμένη ἐκεῖ πάνω στοὺς ἄμοιρους ἀνθρώπους.
Πίσω τὸ ρέμα τοῦ ὠκεανοῦ, κι ἤρθαμε τότε
Στὸν τόπο πού μᾶς ἁρμήνεψε ἡ Κίρκη.
Ἐδῶ κάνανε θυσίες ὁ Περιμήδης κι ὁ Εὐρύλοχος
Καὶ τραβώντας τὸ σπαθὶ ἀπὸ τὸ μερί μου
Ἔσκαψα τὸ τετράπηχο χαντάκι·
Χύσαμε τότε σπονδὲς στὸν κάθε νεκρό,
Πρῶτα ὑδρόμελι κι ἔπειτα γλυκὸ κρασί, νερὸ κι ἄσπρο ἀλεύρι.
Καὶ προσευκήθηκα πολὺ στ' ἀδύναμα κεφάλια τοῦ θανάτου·
Καθὼς γυρίσω στὴν Ἰθάκη, ἄγονους ταύρους τοὺς καλύτερους
Νὰ τοὺς θυσιάσω, πλούτη στοιβάζοντας στὴν πυρά,
Καὶ γιὰ τὸν Τειρεσία μοναχὰ ἕνα ἀρνί, ἕναν κατάμαυρο μπροστάρη.
Χύθηκε τὸ αἷμα σκοτεινὸ στὸν τράφο,
Ψυχὲς ἔξω ἀπὸ τὸ Ἔρεβος, λείψανα πεθαμένων, νυφάδες,
Νέοι καὶ γέροντες ποὺ βασανίστηκαν πολύ·
Ψυχὲς κηλιδωμένες ἀπὸ δάκρυα νωπά, τρυφερὲς παρθένες,
Ἄντρες πολλοί, χτυπημένοι μὲ τὶς χάλκινες λόγχες τῶν κονταριῶν,
Σκύλα τῆς μάχης, ἔχοντας ἀκόμη τ' ἄρματα ματωμένα,
Τοῦτοι πληθαῖναν καὶ μαζεύουνταν τριγύρω μου, φωνάζοντας,
Ἄχνα μὲ σκέπασε. Πρόσταξα στοὺς συντρόφους κι ἄλλα σφαχτάρια.
Σφάξανε τὸ κοπάδι, ἀρνιὰ σφαγμένα μὲ τὸ χαλκὸ·
Ἔχυσα μύρα κι ἔκραξα στοὺς θεοὺς
Στὸν κραταιὸ Πλούτωνα καὶ στὴν παινεμένη Περσεφόνη·
Γύμνωσα τὸ στενὸ σπαθί,
Κάθισα γιὰ νὰ διώχνω τοὺς βιαστικοὺς ἀδύναμους νεκρούς,
Ὅσο ν' ἀκούσω τὸν Τειρεσία.
Ἀλλὰ ἦρθε πρῶτος ὁ Ἐλπήνωρ, ὁ φίλος μας Ἐλπήνωρ,
Ἄθαφτος, ἀπορριγμένος πάνω στὴ μεγάλη γῆς,
Κουφάρι ποὺ τ' ἀφήσαμε στὸ σπίτι τῆς Κίρκης,
Ἄκλαυτο κι ἀσαβάνωτο· τὰ βάσανα μᾶς κέντριζαν γι' ἀλλοῦ.
Ἀξιολύπητο πνεῦμα. Καὶ φώναξα μιλώντας βιαστικά:
«Ἐλπήνωρ, πῶς ἔφτασες στὸ σκοτεινὸ τοῦτο ἀκρογιάλι ;
Πεζοδρόμος ἦρθες ξεπερνώντας τοὺς θαλασσινούς;»
Καὶ αὐτὸς βαριὰ μιλώντας :
«Τύχη κακιὰ καὶ τὸ πολὺ κρασί. Γλίστρησα στὸ μέγαρο τῆς Κίρκης.
Κατεβαίνοντας τὴν ἀψηλὴ σκάλα ἀφύλαχτος
Ἔπεσα πάνω στὸν τοῖχο,
Τσάκισα τὸ κόκαλο τοῦ αὐχένα, κι ἡ ψυχὴ γύρεψε τὸν Ἅδη.
Μὰ ἐσύ, Βασιλιά, παρακαλῶ θυμήσου με, ἄκλαυτον, ἄθαφτο,
Σώριασε τ' ἅρματά μου, φτιάξε μου τάφο στὴν ἀκρογιαλιά, καὶ γράψε:
Ἕνας ἄμοιρος ἄνθρωπος καὶ μ’ ὄνομα μελλούμενο.
Καὶ στῆσε τὸ κουπί μου ποὺ ἔλαμνα μαζὶ μὲ τοὺς συντρόφους.»
Ἦρθε κι ἡ Ἀντίκλεια καὶ τὴν ἔδιωξα, κι ὕστερα ὁ Τειρεσίας ὁ Θηβαῖος,
Κρατώντας τὸ χρυσὸ ραβδί, μὲ γνώρισε καὶ μίλησε πρῶτος:
«Ἦρθες ξανά; Γιατί; Κακορίζικε ἄνθρωπε,
Μέσα στοὺς ἀνήλιαγους νεκρούς, στὴν ἄχαρη τούτη χώρα;
Τραβήξου ἀπ' τὸν τάφρο, ἄφησε τὸ αἱματερὸ πιοτό μου
Γιὰ νὰ μαντέψω.»
Καὶ τραβήχτηκα πίσω,
Κι αὐτὸς δυναμωμένος ἀπὸ τὸ αἷμα εἶπε τότες : «Ὀδυσσέα
Θὰ γυρίσεις διαβαίνοντας τὸν πεισμωμένο Ποσειδώνα
Πάνω σὲ μαῦρες θάλασσες,
Θὰ χάσεις ὅλους τοὺς συντρόφους.» Καὶ τότες ἡ Ἀντίκλεια ἦρθε.
Μεῖνε ἥσυχος Divus. Θέλω νὰ πῶ τὸν Ἀντρέα Divus,
In officina Wecheli, 1538,2 ἔξω ἀπὸ τὸν Ὅμηρο·
Κι ἀρμένισε πλάι σὲ Σειρῆνες κι ἔπειτα πέρα στ' ἀνοιχτὰ
Καὶ πρὸς τὴν Κίρκη.
Venerandam,3
Κατὰ τὴ φράση τοῦ Κρητικοῦ, χρυσοστέφανη Ἀφροδίτη,
Cypri munimenta sortita est4, πασίχαρη, orichalci5
μὲ τὶς μαλαματένιες
Ζῶνες καὶ τοὺς στηθόδεσμους, σὺ μὲ τὰ μαῦρα βλέφαρα
Φέρνοντας τὸ χρυσὸ κλωνάρι τοῦ Ἀργειφόντη6. Ἔτσι
λοιπόν:
1. Το ποίημα δεν έχει αρχή και τέλος: ο ποιητής θέλησε να μοιάζει με σωζόμενο απόσπασμα αρχαίου κειμένου.
2. Ο Andrea Divo (Andreas Divus) ήταν ομηριστής φιλόλογος. Αντίτυπο μετάφρασής του της Οδύσσειας (Homeri Odyssea ad verbum translata, Andrea Divo... interprete, έκδοση του γνωστού με το εκλατινισμένο όνομα παρισινού οίκου Christiani Wecheli, 1538) λέγεται ότι είχε αγοράσει ο Πάουντ από παλαιοπωλείο στο Παρίσι. Στον τόμο περιλαμβάνονταν επίσης η Βατραχομυομαχία σε μετάφραση Άλδου Μανούτιου και Ὑμνοι Ομηρικοί σε μετάφραση Georgio Dartona του Κρητός.
3. Η Αφροδίτη είναι Σεβάσμια, Venerandam, κατά τον ‘Υμνο της (V) που μετέφρασε ο Georgio Dartona ο Κρής.
4. «αυτή που τα οχυρά κατέχει όλης της Κύπρου» (μτφρ Ε.Λαδιά-Δ.Παπαδίτσα), από τον Ύμνο αρ. VI.
5. ορειχάλκινο
6. ο «χρυσόρραπις Αργειφόντης», ο χρυσόρραβδος, ονομασία του Ερμή στην Οδύσσεια ( ε’ 87)
RV
Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014
Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014
Τρίτη 29 Ιουλίου 2014
Ideology of Novorossiya: internationalism and anti-fascism
What is "Novorossiya" and what are the political aspirations of its leaders? Communists talk about the USSR 2.0, state TV channels do not cease to frighten with the "genocide of Russian-speaking population" (forgetting to remind you that the genocide already goes on for years in Russia [translator's note: figuratively referring to White genocide & population replacement]), and pro-Kremlin nationalists even fantasize on the theme of the so-called "Russian Spring".
Despite the service of the first persons of Novorossiya in the repressive organs of the Russian Federation [FSB], despite the appointment of Communists in the chief political offices, despite numerous statements [of their] pro-Putin leaders' commitment to internationalism (remember the verbatim quote from Gubarev about "red orthodox project," recall Pushilin's public denial of the presence of any nationalism among the separatists, recall statements from commanders Girkin and Bezler about the commitment to heritage of the Red Army and willingness of "fight the Nazis," remember finally all that "Soviet-dedyvoevatelskaya" [translator's note: "dedyvoevatelskaya" - from "our grandfathers have fought" - derisive reference to cliches of Cult of Soviet Victory like "our grandfathers fought the nazis"] rhetoric, which permeates every frame of footage from the separatist camp), despite all this - pro-Kremlin nationalists continue the rituals over the expiring body of Novorossiyan Frankenstein, hoping to convince themselves that the red - it is white.
ΧΙΛΙΑΝΟΙ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ
M.A.N.S. Movimiento de Acción Nacional-Socialista de Chile
Ristorante Verona
Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014
ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΕΣ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ
Ristorante Verona
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)