1949 - 2014
65 ΧΡΟΝΙΑ
RV
RISTORANTE VERONA
Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014
Κυριακή 17 Αυγούστου 2014
RUDOLF HESS AΘΑΝΑΤΟΣ
27 χρόνια πριν, σαν σήμερα, ο Ρούντολφ Ες, ο πιο μοναχικός άνθρωπος στον κόσμο (όπως ονομάστηκε λόγω του ότι από το 1966 ήταν ο μοναδικός κρατούμενος στις φυλακές τού Σπαντάου στο Βερολίνο) βρέθηκε νεκρός στο κελί του. Η επίσημη εκδοχή ήταν ότι ο θάνατός του οφειλόταν σε αυτοκτονία. Η πιο αξιόπιστη όμως, που βασίζεται σε σοβαρές μαρτυρίες αλλά και σε ιατροδικαστικές εκθέσεις, είναι ότι δολοφονήθηκε άγρια από Βρετανούς πράκτορες διότι επίκειτο η απελευθέρωσή του (μετά την αναπάντεχη πρωτοβουλία της -υπό κατάρρευση- Σοβιετικής Ένωσης και του Γκορμπατσόφ προσωπικά). Οι Βρετανοί δεν ήθελαν την απελευθέρωση του Ες φοβούμενοι ότι θα έσπαγε τη σιωπή του και, συνεπώς, ότι θα αποκαλυπτόταν ο ρόλος τους στην εξέλιξη και κορύφωση του Β'Ππ αλλά και οι ειρηνευτικές προθέσεις και προσπάθειες του Χίτλερ. Η ιστορία θα έπρεπε να ξαναγραφτεί...
Σύμφωνα με τα αποδεικτικά στοιχεία, ο ενενηντατριάχρονος αδύναμος Ες, καταβεβλημένος από τις ασθένειες, τις κακουχίες και τον βασανιστικό επί 46 χρόνια εγκλεισμό του, δέχθηκε αιφνιδιαστική επίθεση και πάλεψε για τη ζωή του, αντιστάθηκε όταν δύο Βρετανοί της SAS επεχείρησαν να τον στραγγαλίσουν, κάτι το οποίο πέτυχαν τελικά.
Τις επόμενες ημέρες του θανάτου του, σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις οι τοίχοι γέμισαν με το σύνθημα "Ο Ρούντολφ Ες είναι νεκρός, τώρα είναι ελεύθερος".
27 χρόνια μετά, Ρούντολφ Ες, οι Εθνικοσοσιαλιστές υπάρχουμε, σε θυμόμαστε, σε ευχαριστούμε, σε τιμούμε, και συνεχίζουμε...
Ristorante Verona
Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014
Ποιον βασιλιά φυλάσσουν οι Σφίγγες στην Αμφίπολη;
.jpg)
Παρά τους χαμηλούς τόνους που κρατά εξ αρχής η υπεύθυνη της ανασκαφής της Αμφίπολης, κ.Περιστέρη και την ίδια στάση που τήρησε ο πρωθυπουργός μετά τη χθεσινή αιφνίδια επίσκεψή του στο σημείο, τα σενάρια για το σε ποιον ανήκει ο τάφος όχι απλώς πλέκονται, αλλά οργιάζουν.
Οι αρχαιολόγοι δουλεύουν πυρετωδώς και με χαμηλό προφίλ στο χώρο ο οποίος από τώρα φυλάσσεται με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις .
Τα μέχρι τώρα ευρήματα δεν έχουν ανακοινωθεί, η εικόνα ωστόσο που έχει βγει προς τα έξω μόνο δέος μπορεί να προκαλέσει. Πρόκειται για έναν άρτιο και τεράστιο χώρο και για ανακαλύψεις σε κάθε 20 εκατοστά βάθους της ανασκαφής. Οι δύο σφίγγες στην είσοδο του τάφου προσδίδουν από μόνες τους κύρος σε αυτόν που έχει φιλοξενηθεί στο εσωτερικό του, όπως άλλωστε και τα 497 μέτρα του περίβολου του.
Οι συγγενείς του Μεγάλου Αλεξάνδρου βρίσκονται ψηλά στη λίστα των προσδοκιών ή των σεναρίων για το ποιος μπορεί να είναι ο νεκρός του μεγαλειώδους τάφου. Η μητέρα του μακεδόνα στρατηγού, η σύζυγός του Ρωξάνη και ένας από τους στρατηγούς του είναι κάποια από τα πρόσωπα που «διεκδικούν την πατρότητα» του τάφου. Κάποιοι άλλοι πάντως υποστηρίζουν πως πρόκειται απλά για έναν μαζικό τάφο. Μάλιστα ο ιστορικός και συγγραφέας Σαράντος Καργάκος μιλωντας στο Πρωινό ΑΝΤ1 εμφανίστηκε πεπεισμένος ότι ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου βρίσκεται στην Αμφίπολη.
Το μόνο σίγουρο και αξιοθαύμαστο είναι η αρτιότητα του μνημείου, που παρά το πέρασμα του χρόνου παραμένει ασύλητο και πλήρες.
Η αγωνία για το ποιος έχει ταφεί μέσα δε θα κρατήσει για πολλές μέρες ακόμα, καθώς όπως δήλωσε ο κ. Βογιατζής, δήμαρχος Αμφίπολης στο Πρωινό του Αντ1, σε δέκα περίπου μέρες οι αρχαιολόγοι θα έχουν μπει στο εσωτερικό του τάφου.
Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014
.svg.png)
Τρίτη 12 Αυγούστου 2014
Συνέντευξη του Miguel Serrano
Συνέντευξη του Χιλιανού συγγραφέα Miguel Serrano στον Cristian Warnken για την τηλεοπτική εκπομπή "La Belleza de Pensar".
Ο Serrano μιλά για τα έργα του και για τη φιλία του με τον Χέρμαν Έσσε και τον Καρλ Γιουνγκ.
Η συνέντευξη μεταδόθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 2005
Μετάφραση στα αγγλικά: Ian Berger και Venus I.
RV
ΜΙΓΚΕΛ ΣΕΡΡΑΝΟ – Ο ΕΡΜΗΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
''Ακόμη και σήμερα, θα γύριζα τον μισό κόσμο για να βρω ένα βιβλίο, αν το θεωρούσα σημαντικό για ’μένα, και τρέφω απόλυτο σεβασμό γι’ αυτούς τους λίγους συγγραφείς που μου έχουν δώσει κάτι ξεχωριστό. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, δεν μπορώ καθόλου να καταλάβω τη χλιαρή σημερινή νεολαία που περιμένει να της δοθούν τα βιβλία στο χέρι και που ούτε αναζητεί ούτε θαυμάζει. Θα έμενα νηστικός μόνο και μόνο για να βρω ένα βιβλίο, και ποτέ δεν μου άρεσε να δανείζομαι βιβλία, διότι τα θέλω πάντοτε να είναι απολύτως δικά μου, ώστε να ζω μαζί τους για πολλές ώρες.
Όπως και οι άνθρωποι, έτσι και τα βιβλία, πάντοτε μου φαινόταν ότι έχουν το δικό τους, ξεχωριστό πεπρωμένο. Πηγαίνουν προς τους ανθρώπους που τα περιμένουν και φτάνουν σ’ αυτούς την κατάλληλη στιγμή. Είναι φτιαγμένα από ζωντανά υλικά και συνεχίζουν να ρίχνουν φως στο σκοτάδι, ακόμη και μετά από πολύ καιρό από τον θάνατο του συγγραφέα τους.''
Μιγκέλ Σερράνο
RV
Ο Ερμητικός Κύκλος
Πρόλογος
(του συγγραφέα για την έκδοση του 2002)
Πενήντα χρόνια έχουν περάσει ―μισός αιώνας― από τότε που έφτασα στην Ευρώπη για πρώτη φορά. Αναζητούσα τον Έρμαν Έσσε και ήμουν πολύ νέος. Τη συγκίνησή μου από αυτή τη συνάντηση διηγούμαι σ’ αυτό το βιβλίο. Θαύμα, σύμπτωση, συγχρονισμός. Μετενσάρκωση, ίσως…
Είκοσι χρόνια αργότερα, έζησα στην οικία Καμούτσι (Camuzzi), την ίδια όπου είχε μείνει ο Έσσε, για άλλα τόσα περίπου χρόνια. Το κρεβάτι τού συγγραφέα, τα έπιπλα της βιβλιοθήκης του, η κουζίνα του, το τζάκι, ο καθρέφτης και το παράθυρο του Κλίνγκσορ. Η λίμνη του Λουγκάνο και το βουνό Σαν Σαλβατόρε… Αναμνήσεις, τίποτε άλλο παρά αναμνήσεις, γιατί όλοι είχαν φύγει, είχαν χαθεί. Κι αυτή, ακόμη, η δεσποινίς Καμούτσι, της οποίας το πρόσωπο έχω εδώ μπροστά μου, καθώς γράφω αυτές τις γραμμές.
Μου λείπει το ότι τότε όλα ήταν δυνατά. Ένας νέος άγνωστος συγγραφέας που είχε έρθει από την άκρη του κόσμου, από μία χώρα με «μοναχικό όνομα»* (Χιλή) έγινε δεκτός από τον Έρμαν Έσσε και στη συνέχεια από τον Καρλ Γιουνγκ, οι οποίοι τον έκαναν φίλο τους και του εκμυστηρεύθηκαν πράγματα που σε κανέναν άλλο δεν είχαν πει• μάλιστα, ο Έσσε κάποτε δημοσίευσε στη μεγαλύτερη εφημερίδα της Ελβετίας μία επιστολή που του είχα στείλει εγώ, για τον θάνατο του μεγάλου ψυχολόγου. Ενώ ο Γιουνγκ προλόγισε το βιβλίο μου «Οι επισκέψεις της Βασίλισσας του Σαβά» όπου για πρώτη φορά «προτείνει» ότι τα αρχέτυπα δεν είναι προϊόντα του Ασυνειδήτου (Συλλογικού), αλλά προέρχονται από το Υπερσυνειδητό (είναι, δηλαδή, αυτόνομοι θεοί). Αναφερόμενος στο βιβλίο μου, που προλόγισε, γράφει: «σ’ αυτό γνωστές αρχετυπικές μορφές είναι ευδιάκριτες, αλλά αρκετά διαφορετικές από τα αυθόρμητα προϊόντα του ασυνειδήτου στα οποία είμαι συνηθισμένος».
Λίγο πριν από τον θάνατό του, ο Κ. Γκ. Γιουνγκ μου έστειλε μία χειρόγραφη επιστολή με την ιδεολογική του διαθήκη, η οποία τώρα βρίσκεται στο Ινστιτούτο Γιουνγκ, στη Ζυρίχη. Μου εξομολογήθηκε ότι θα ήταν πολύ κακό αν καταστρεφόταν ο θησαυρός του (η εμπειρία της ζωής του) με τον οποίο «θα μπορούσε ακόμη και να φωτίσει το σκοτάδι του Δημιουργού».
Τώρα είμαι ο μόνος στον κόσμο που κρατά «αυτούς τους θησαυρούς», προσπαθώντας να φωτίσω το σκοτάδι των ανθρώπων γύρω μας. Και είμαι εδώ, τώρα, «μόνος σαν ένα βουνό, να επαναλαμβάνω τα λόγια αυτά…»
Μιγκέλ Σερράνο
Σαντιάγκο, Χιλή, 2002
* ΣτΜ: Στην τοπική διάλεκτο το όνομα της χώρας σημαίνει «εκεί που τελειώνει η γη»
RV
ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ από τη Θούλη: ΜΙΓΚΕΛ ΣΕΡΡΑΝΟ - Ο ΕΡΜΗΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
Από τον Έσσε στον Γιουνγκ
Συγγραφέας: Miguel Serrano, Μιγκέλ Σερράνο
Εκδόσεις: ΘΟΥΛΗ
Μετάφραση: Βασίλειος Τραγάρας
Επιμέλεια: Αθηνά Μάρκου
Σελίδες: 242
Έτος έκδοσης: 2014
ISBN: 978-618-80378-8-5
Η συναρπαστική καταγραφή, σε ημερολογιακή μορφή και με παράθεση σημαντικών επιστολών, των συναντήσεων και της επικοινωνίας του Χιλιανού συγγραφέα, διπλωμάτη και εξερευνητή Μιγκέλ Σερράνο με τον Χέρμαν Έσσε και τον Καρλ Γιουνγκ ―μια καταγραφή που φωτίζει το έργο τους και τις σκέψεις τους για τη ζωή και τον θάνατο, την πνευματικότητα, τη φιλοσοφία, τη θρησκεία, την Ευρώπη και που, επίσης, αποκαλύπτει ότι οι τρεις τους αποτελούσαν κατά έναν μυστηριώδη τρόπο τα μέλη ενός «Ερμητικού Κύκλου».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι διάλογοι του Σερράνο με τους δύο «Σοφούς της Ευρώπης» λίγον καιρό πριν από τον θάνατό τους και η αλληλογραφία μαζί τους την ίδια περίοδο. Μάλιστα, όπως αναφέρεται, ο συγγραφέας ήταν ένα από τα τελευταία πρόσωπα που συνάντησαν προτού πεθάνουν.
Ακόμη, ξεχωριστή σημασία έχει η τελευταία επιστολή του Γιουνγκ προς τον Σερράνο, η οποία συνιστά την «ιδεολογική διαθήκη» του.
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα:
«Μου λείπει το ότι τότε όλα ήταν δυνατά. Ένας νέος άγνωστος συγγραφέας που είχε έρθει από την άκρη του κόσμου, από μία χώρα με "μοναχικό όνομα" (Χιλή) έγινε δεκτός από τον Χέρμαν Έσσε και στη συνέχεια από τον Καρλ Γιουνγκ, οι οποίοι τον έκαναν φίλο τους και του εκμυστηρεύθηκαν πράγματα που σε κανέναν άλλο δεν είχαν πει [...]
Τώρα είμαι ο μόνος στον κόσμο που κρατά "αυτούς τους θησαυρούς", προσπαθώντας να φωτίσω το σκοτάδι των ανθρώπων γύρω μας [...]»
RV
Κυριακή 10 Αυγούστου 2014
ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ
Στα δικαστήρια με καλεί να προσφύγω ο Γιωργάκης του racialsocialismhellas. Αυτή ήταν η απάντηση «εκ της διαχειρίσεως» στην προηγούμενη ανάρτησή μου, στην οποία τον καλούσα να αναλάβει την ευθύνη των γραφόμενών του και να δηλώσει την ταυτότητά του και την εργασία του, για να δούμε ποιος είναι τελικά θλιβερός υπάλληλος του καθεστώτος. Αντί να το κάνει αυτό, όμως, ο Γιωργάκης υπαινίχθη ότι θα είναι ρουφιανιά το να τον κατονομάσω (ενώ, ας πούμε, το να συκοφαντείς είναι επίδειξη ήθους) και συνέχισε με αναφορές στο «αποδεικτέο», στην «εγκυρότητα των αποδεικτικών μέσων», στις «αποδεικτικές δυσχέρειες». Με άλλα λόγια, η απάντησή του ήταν «συκοφαντώ όποιον θέλω κι εσείς τραβάτε βρείτε με»…
Συκοφαντεί, λοιπόν, διαδικτυακά και ανωνύμως, υπόσχεται, πάλι διαδικτυακά και ανωνύμως, «νύχτες μεγάλων μαχαιριών», αλλά τρέμει ο Γιωργάκης μήπως γίνει γνωστό το όνομά του. Παριστάνει τον πολιτικό άνδρα, τον ατρόμητο λαϊκό επαναστάτη, είναι τιμητής όλων των άλλων, απευθύνεται μέσα από το ιστολόγιό του σε «λαϊκούς συντρόφους», όπως ο ίδιος λέει «κάνει πολιτική μέσα απ’ αυτό», αλλά δεν αναλαμβάνει ούτε την προσωπική ούτε την πολιτική ευθύνη για ό,τι γράφει.
Γιατί ο σκοπός του ιστολογίου του δεν είναι η άσκηση πολιτικής (γνωρίζει ο Γιωργάκης ότι ως κρατικός υπάλληλος δεν μπορεί να κάνει πολιτική) ούτε η ενημέρωση, αλλά η συκοφάντηση. Γιατί, βλέπετε, ο Γιωργάκης μπορεί να δηλώνει κατηγορηματικά ότι καταδικάζει, αναφανδόν μάλιστα, κάθε μορφή βίας κατά προσώπων άλλης εθνικότητας, θρησκείας ή ιδεολογίας, αλλά, όπως φαίνεται, εδώ και μήνες είναι ζωτικής σημασίας γι’ αυτόν να με συκοφαντεί. Για ποιον λόγο, άραγε, αφού δεν το κάνει λόγω της εθνικότητας, της θρησκείας ή της ιδεολογίας μου; (τις οποίες, προφανώς και σύμφωνα με τα παραπάνω, σέβεται.)
Αντί, λοιπόν, να μας πει ο Γιωργάκης ποιος είναι, όπως του ζήτησα, ώστε να δούμε ποιος είναι τελικά θλιβερός υπάλληλος του καθεστώτος, άρχισε να ψελλίζει διάφορα περί «διαλευκάνσεως της ταυτότητας του διαχειριστή διά της νομικής οδού». Έτσι, ο «λαϊκός σύντροφος» Γιωργάκης με κάλεσε στις δικαστικές αίθουσες.
Όπως επιλέξεις εσύ Γιωργάκη, στο είπα εξ αρχής. Στα δικαστήρια θέλεις; Στα δικαστήρια! Με δημοσίευση της όποιας απόφασης, όπως ο νόμος επιβάλλει ή επιτρέπει.
Φώτης Ξηροκώστας
Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014
ΓΙΩΡΓΑΚΗ, ΣΤΟΥ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΣΚΟΙΝΙ
Το blog racialsocialismhellas σχεδόν από την αρχή του υπάρχει ως αντίθεση στο ristorante. Ο διαχειριστής του παραφυλάει να δει τι θα γραφτεί στο ristorante για να αντιδράσει, με χαρακτηριστική, μάλιστα, εμπάθεια. Αν παρακολουθήσει κανείς τις αναρτήσεις του από τον Μάρτιο κυρίως και μετά, θα διαπιστώσει ότι σε κάθε ανάρτησή μου υπάρχει «απάντηση», χολωμένη και γεμάτη οργή, τόσο, που εύλογα δημιουργεί την πεποίθηση ότι οι «θέσεις» του δεν αποτελούν παρά αντιθέσεις στις δικές μου θέσεις. Δηλαδή, ότι θα μπορούσε να υποστηρίξει οτιδήποτε, αρκεί αυτό να ήταν αντίθετο από μια δική μου προηγουμένως δημοσιευθείσα θέση. Αυτό ενισχύεται και από το γεγονός ότι έχει ξεφύγει και αναιρέσει (κατά τον επιεικέστερο χαρακτηρισμό) και θέσεις που πέρυσι υιοθετούσε με πάθος, από το ιστολόγιο που είχε ως spartakos και το οποίο κατέβασε μετά τις πρώτες συλλήψεις χρυσαυγιτών (παραβαίνοντας, έτσι, πρώτος την προτροπή του «ούτε βήμα πίσω»).
Με λίγα λόγια, και η υποστήριξή του στον Πούτιν και στη Ρωσία, εύλογα φαίνεται να είναι πρόσχημα, αυτό που είναι το σημαντικό είναι το ότι η υποστήριξη αυτή είναι αντίθετη προς τη θέση που εκφράζεται στο ristorante.
Έτσι, ο κάτοχος και διαχειριστής του racialsocialismhellas δεν το χρησιμοποιεί για την ελεύθερη έκφραση των ιδεών του, την κριτική ή την ενημέρωση, αλλά κυρίως για “πόλεμο” στο ristorante, για λόγους που, ας πούμε, αγνοώ...
Για πολύ καιρό δεν απάντησα, παρ’ ότι οι προσωπικές επιθέσεις ήταν συνεχείς, διότι η περιφρόνηση που μου προκαλούσε, κυρίως με την απροκάλυπτη επίδειξη φθόνου, ήταν μεγαλύτερη από οποιαδήποτε επιθυμία αντίδρασης.
Θα εξακολουθούσε να είναι άξιος περιφρόνησης, αν δεν ήταν συκοφάντης. Έτσι, πρόσφατα με αφορμή ανάρτησή μου κατά του Ντούγκιν, αναφέρθηκε σε «θλιβερούς υπαλλήλους του καθεστώτος….»
Για να δούμε, όμως, ποιος έχει πραγματικά αυτή την ιδιότητα.
Ρωτάω, λοιπόν:
Πού δουλεύεις εσύ Γιωργάκη; Εσύ που αποδίδεις σε άλλους την ιδιότητα του «υπαλλήλου του καθεστώτος»; Ποιος σε πληρώνει; Ποιος είναι ο εργοδότης ή το αφεντικό σου; Μήπως είναι το κράτος; Μήπως εργάζεσαι στον πιο καθεστωτικό θεσμό, πιο καθεστωτικό κι από την αστυνομία, στην «παιδεία»;
Εσύ Γιωργάκη που μασάς σίδερα στο blog σου, τα λες αυτά ή έστω κάτι λίγο απ’ αυτά στη δουλειά σου; Ή εκεί παριστάνεις τον πολιτικώς ορθό και καταπίνεις τη γλώσσα σου; Μήπως δεν κάνεις ούτε απεργία για να μη χάσεις το μεροκάματο;
Καθόλου δεν αντιδράς Γιωργάκη, σφίγγεις τα δόντια, σκύβεις το κεφάλι, συμμορφώνεσαι, ενδίδεις και υπακούς, για να μη χάσεις τη δουλίτσα σου, τον μισθουλάκο και τις διακοπούλες σου. Ύστερα γυρνάς στην κρυψώνα σου, πιάνεις τον υπολογιστή σου και παριστάνεις τον άτεγκτο ιδεολογικό καθοδηγητή, τον ασυμβίβαστο πολιτικό άνδρα, τον αντικαθεστωτικό επαναστάτη και ξεσπάς στον πραγματικό εχθρό σου, σ’ αυτόν, δηλαδή, που σου θυμίζει ότι κάποιοι είναι καλύτεροι από εσένα.
Εσύ είσαι υπάλληλος του καθεστώτος Γιωργάκη, εσύ εργάζεσαι για το κράτος και είσαι θλιβερός, πολύ θλιβερός υπάλληλος, τόσο που αν δεν ήσουν συκοφάντης θα ήσουν αξιολύπητος. Είσαι θλιβερός γιατί είναι τόση η εξάρτησή σου από το καθεστώς, τόση η δέσμευσή σου, που θες να μιλήσεις, θες ν’ αντιδράσεις, αλλά δεν μπορείς…
Και φυσικά, δεν είναι κακό να είσαι Δημόσιος Υπάλληλος, πολλοί σύντροφοι είναι κι ο καθένας προσφέρει όπως μπορεί. Απ’ την άλλη, δεν είναι όλοι υποχρεωμένοι να ανέχονται στην εργασία τους, όσα ανέχεσαι εσύ. Αλλά θα ήταν γελοίο, αν δεν ήταν τόσο προκλητικά υποκριτικό, να είσαι Δημόσιος Υπάλληλος που στη δουλειά σου κάθεσαι σούζα, και να έχεις το θράσος όχι απλώς να κρίνεις αλλά να συκοφαντείς ανθρώπους που έκαναν άλλες επιλογές στη ζωή τους ακριβώς για να αποφύγουν τις εξαρτήσεις από το κράτος• εξαρτήσεις που εσύ προτίμησες, μάλιστα αγωνίστηκες για να τις αποκτήσεις.
Ούτε είναι κακό να γράφεις ανωνύμως.
Όταν όμως προβαίνεις σε τόσο σοβαρές καταγγελίες, ότι, δηλαδή, κάποιος είναι «θλιβερός υπάλληλος του καθεστώτος» (επειδή, μάλιστα, κατέκρινε τις απόψεις του μπολσεβίκου Ντούγκιν), τότε πρέπει να αναλαμβάνεις και την ευθύνη, διαφορετικά είσαι συκοφάντης, παλιάνθρωπος και άτιμος. Γι’ αυτό, λοιπόν, σε προκαλώ να πεις ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΠΩΣ ΛΕΓΕΣΑΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ, για να δουν όλοι αυτοί στους οποίους απευθύνεσαι ΠΟΙΟΣ πραγματικά ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ που εδώ και μήνες έχεις αποδυθεί σ’ έναν αγώνα συκοφάντησης όποιου υποστηρίζει τους Ουκρανούς Εθνικοσοσιαλιστές και τους λοιπούς ΕΣ που συμμετέχουν στον αγώνα τους. Για την ακρίβεια, αυτός φαίνεται να είναι ο λόγος ύπαρξής σου.
Πες μας λοιπόν ποιος είσαι, για να δούμε ποιος είναι τελικά ο θλιβερός υπάλληλος του καθεστώτος. Εγώ ή εσύ;
Κι αφού απαντήσεις στα παραπάνω, βλέπουμε και ποιος είναι «αρλεκίνος», «εγκάθετος» κ.λπ. Όλα θα τα βάλουμε στο τραπέζι Γιωργάκη, στον σωστό τόπο και στον σωστό χρόνο.
Εμπρός λοιπόν στον δρόμο που ΕΣΥ διάλεξες, ας μετρηθούμε, ανάλαβε την ευθύνη και πες δημοσίως ποιος είσαι εσύ που δημοσίως κατηγορείς άλλους ότι είναι (θλιβεροί) υπάλληλοι του καθεστώτος, ποιος είσαι εσύ ο ίδιος και όχι κάποιος άλλος μπροστινός ή μπροστινή με ψευδώνυμο.
Διαφορετικά θα το κάνω εγώ. Το ότι κρύβεσαι δεν σημαίνει ότι δεν είσαι γνωστός. Ή μήπως νόμιζες ότι θα σε άφηνα ανενόχλητο να με συκοφαντείς;
Φώτης Ξηροκώστας
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)