Καργάκος: Στην Αμφίπολη είναι ο τάφος του Μεγάλου Αλέξανδρου

Την βεβαιότητα του ότι στην Αμφίπολη βρίσκεται ο θρυλικός τάφος του Μεγάλου Αλέξανδρου εξέφρασε για ακόμη μια φορά ο ιστορικός και συγγραφέας Σαράντος Καργάκος, μιλώντας στην τηλεόραση του Alpha.

Ο ίδιος αντέκρουσε τις απόψεις αρχαιολόγων που αποκλείουν το ενδεχόμενο.

"Το μνημείο δείχνει ότι πρόκειται για τάφο επιφανέστατου ανδρός. Ποιος υπήρξε επιφανέστερος του Αλεξάνδρου;", είπε χαρακτηριστικά.

"Η Ολυμπιάδα δεν θα άφηνε το λείψανο του γιου της. Εδραιώνεται η πεποίθηση μου, ότι το προαίσθημα μου είναι αληθινό", ανέφερε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε:

"Το γεγονός ότι δεν πήγε στη Βαβυλώνα όπου το λείψανο του Αλεξάνδρου έμεινε δύο χρόνια εκεί ούτε παρακολούθησε τη μεταφορά του από την Αλεξάνδρεια στη Βαβυλώνα με κάνει να πιστεύω ότι με τρόπο μυστικό η γυναίκα αυτή που κυριάρχησε στη Μακεδονία μέχρι το 316 μπορεί να μετέφερε το λείψανο του γιου της στη Μακεδονία".

Στο τρίτομο έργο του "Μέγας Ἀλέξανδρος: Ὁ Ἄνθρωπος Φαινόμενο", τόμος γ΄σσ. 205-206, 214, ο ιστορικός και συγγραφέας τεκμηριώνει άλλωστε την άποψη του.

Γράφει στο βιβλίο του ο Σαράντος Καργάκος

"…Τό σῶμα του ταριχεύθηκε καί τοποθετήθηκε σέ χρυσῆ λάρνακα.

Τό 321 π.Χ. ὁ Πτολεμαῖος ὁ Λάγου μετέφερε τή λάρνακα στήν Ἀλεξάνδρεια καί τήν τοποθέτησε σέ μεγαλοπρεπές τέμενος.

Ἔκτοτε ὁ τάφος τοῦ Ἀλεξάνδρου ἀναζητεῖται μέχρι τῶν ἡμερῶν μας.

Ἐνδέχεται ὅμως, ἀντί τῆς Αἰγύπτου, νά βρεθεῖ κάποτε στήν Μακεδονία.

Ἡ εἰκασία μου αὐτή ἑδράζεται στήν ἀκόλουθη σκέψη:

ἡ Ὀλυμπιάς θά ἔκανε τά ἀδύνατα δυνατά γιά νά φέρει τά λείψανα τοῦ γυιοῦ της στήν Μακεδονία καί νά τά κάνει ἱερό ἔμβλημα τῆς δικῆς της ἐξουσίας.

Ἡ περιοχή τῆς Ἀμφιπόλεως εἶναι ἡ πιό πιθανή. Ἴσως καί ὁ Λέων πού ἔχει στηθεῖ ἐκεῖ (πού ἀσφαλῶς δέν ἦταν τρόπαιο τῆς νίκης τῶν Σπαρτιατῶν ἐπί τῶν Ἀθηναίων, στήν μάχη τῆς Ἀμφιπόλεως, 422 π.Χ.) νά ἦταν τό ἐπιστέγασμα τοῦ τύμβου, ἐντός τοῦ ὁποίου εἶχε ταφεῖ ἡ σορός τοῦ Ἀλεξάνδρου.

Ἄν ἡ σορός εἶχε μείνει στήν Αἴγυπτο -φυσικά σέ ἀνάλογο μνημεῖο- θά εἴχαμε τήν περιγραφή τοῦ χώρου καί τοῦ μνημείου ἀπό κάποιον Ἀλεξανδρινό συγγραφέα.

Οἱ ἀναφερόμενες ἐπισκέψεις ἐπιφανῶν Ρωμαίων στό ὑποτιθέμενο λείψανο τοῦ Ἀλεξάνδρου πιθανῶς νά ἦταν σέ κάποιο ὑποκατάστατό του…

Ὁ Λέων τῆς Ἀμφιπόλεως, πού ἔχει κοινά τεχνοτροπικά στοιχεῖα μέ τόν Λέοντα τῆς Χαιρωνείας, καί τόν ὁποῖο βρῆκαν Γάλλοι στρατιωτικοί μηχανικοί κατά τὸν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δέν εἶναι αὐτοτελές μνημεῖο.

Οἱ πέριξ αὐτοῦ διασκορπισμένοι καί καλά πελεκημένοι λίθοι δείχνουν πώς ἦταν ἡ κορωνίς ἑνός γιγάντιου ταφικοῦ μνημείου, ἀντάξιου τοῦ μεγάλου στρατηλάτη. Πιθανῶς ἐκεῖ".

πηγή

RV

SONS OF UKRAINE: ANDRIY SNITKO

RV

Η κρυφή ζωή του κομμουνιστή Φιντέλ Κάστρο

Ο Φιντέλ Κάστρο ζούσε σαν βασιλιάς με το ιδιωτικό του σκάφος σε ένα πολυτελές νησί και μία ζωή γεμάτη ανέσεις.  Οι Κουβανοί αγνοούσαν πως ο Κάστρο απολάμβανε μίας ζωής που ούτε να ονειρευτούν μπορούσαν, σε αντίθεση με τις θυσίες που ζητούσε από εκείνους. 

"Κόντρα σε ό,τι έλεγε πάντα, ο Φιντέλ ποτέ δεν αποκήρυξε τις καπιταλιστικές ανέσεις, ούτε επέλεξε να ζει στη λιτότητα. Αντιθέτως, ο τρόπος ζωής του ήταν καπιταλιστικός χωρίς να μπαίνει κάποιο όριο". Αυτά και άλλα πολλά αποκαλύπτει ο Χουάν Ρεϊνάλδο Σάντσες, που ήταν φρουρός του Κάστρο για 17 χρόνια και έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο: "η Κρυφή ζωή του Φιντέλ Κάστρο".  

Το βιβλίο, που εκδόθηκε στη Γαλλία, παρουσίασε ο Γάλλος δημοσιογράφος Αξέλ Γκιλντέν, του περιοδικού L' Express, ο οποίος επισήμανε ότι: "Είναι η πρώτη φορά που μιλά κάποιος από τον στενό κύκλο του Κάστρο, κάποιος που ήταν μέρος του συστήματος και αυτόπτης μάρτυρας τόσων γεγονότων". 

Ο Κάστρο είχε ιδιωτικό νησί, το Κάγιο Πιέδρα, το οποίο περιγράφεται ως «Κήπος της Εδέμ», όπου διασκέδαζαν εκλεκτοί προσκεκλημένοι, συμπεριλαμβανομένου και του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Πήγαινε στο νησί του με το πολυτελές σκάφος του, το «Aquarama I» φτιαγμένο από σπάνιο ξύλο από την Αγκόλα και με τέσσερις μηχανές που τού είχε δωρίσει ο ρώσος πρόεδρος Λέονιντ Μπρέζνιεφ. 

"Ο Κάστρο καθόταν στη φαρδιά, μαύρη, δερμάτινη πολυθρόνα του έχοντας στο χέρι του ένα ποτήρι Chivas Regal με πάγο", σημειώνει ο Σάντσες.. Η προεδρική περιουσία, αναφέρει, περιλάμβανε μία τεράστια κατοικία στην Αβάνα με χώρο για μπόουλινγκ, γήπεδο μπάσκετ και ένα πλήρως εξοπλισμένο ιατρικό κέντρο, καθώς επίσης και ένα πολυτελές μπανγκαλόου με ιδιωτική μαρίνα. 

Οι συμπατριώτες του, συνεχίζει, δεν γνώριζαν για την περίπλοκη ερωτική ζωή του ηγέτη τους, την αγάπη του προς το ωραίο φύλο και τα εννέα παιδιά του, απλά γιατί τα κουβανικά μέσα ενημέρωσης απαγορευόταν να πουν το οτιδήποτε για αυτά. 

Ο Κάστρο είχε ένα όπλο στα πόδια του, όταν ταξίδευε με τη Μερσεντές του και δεν πήγαινε πουθενά χωρίς τουλάχιστον δέκα σωματοφύλακες, συμπεριλαμβανομένων και δύο "προσωπικών αιμοδοτών". 

Στο σπίτι του ξυπνούσε αργά και ξεκινούσε τη δουλειά περίπου το μεσημέρι έπειτα από ένα "λιτό πρωινό". Η αγαπημένη του ταινία, την οποία είχε δει ούτε κι εγώ ξέρω πόσες φορές ήταν η κινηματογραφική εκδοχή του βιβλίου του Τολστόι "Πόλεμος και Ειρήνη". 

Ο Κάστρο θεωρούσε πως η Κούβα του "ανήκε"… Αναφερόμενος, ο συγγραφέας, στο πώς ο Κάστρο φύλαγε διαμάντια αγκόλας μέσα σε κουτί πούρων, γράφει: "Μερικές φορές, ο Φιντέλ είχε λίγο από την ψυχοσύνθεση ενός πειρατή της Καραϊβικής" . 

Η μακρά θητεία του Κάστρο τελείωσε το 2006, όταν διαγνώστηκε ότι πάσχει από εκκολπωματίτιδα, φλεγμονή του εντέρου που μπορεί να αποβεί μοιραία, και μεταβίβασε την εξουσία στον μικρότερο αδελφό του Ραούλ, που ήταν τότε υπουργός Άμυνας. 

πηγή

Σήμερα στην Κούβα ο μέσος μηνιαίος μισθός ενός δημοσίου υπαλλήλου, οι οποίοι αποτελούν το 90% των εργαζομένων, κυμαίνεται σύμφωνα με επίσημα στοιχεία στα 15 ευρώ. Πρόσφατα επιτράπηκε "η αγορά νέων και μεταχειρισμένων αυτοκινήτων" και για ένα ρωσικό Lada σε σχετικά καλή κατάσταση το κόστος είναι περίπου 12.000 δολάρια. 

RV

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

ΓΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΟΥΣ 

ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ 

http://snaua.info/

http://vk.com/batalion.azov

http://vk.com/sna_golovna

http://wotanjugend.info/

http://vk.com/w8tan

RV

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΥΜΜΟΡΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

1949 - 2014 

65 ΧΡΟΝΙΑ

RV

RUDOLF HESS AΘΑΝΑΤΟΣ

27 χρόνια πριν, σαν σήμερα, ο Ρούντολφ Ες, ο πιο μοναχικός άνθρωπος στον κόσμο (όπως ονομάστηκε λόγω του ότι από το 1966 ήταν ο μοναδικός κρατούμενος στις φυλακές τού Σπαντάου στο Βερολίνο) βρέθηκε νεκρός στο κελί του. Η επίσημη εκδοχή ήταν ότι ο θάνατός του οφειλόταν σε αυτοκτονία. Η πιο αξιόπιστη όμως, που βασίζεται σε σοβαρές μαρτυρίες αλλά και σε ιατροδικαστικές εκθέσεις, είναι ότι δολοφονήθηκε άγρια από Βρετανούς πράκτορες διότι επίκειτο η απελευθέρωσή του (μετά την αναπάντεχη πρωτοβουλία της -υπό κατάρρευση- Σοβιετικής Ένωσης και του Γκορμπατσόφ προσωπικά). Οι Βρετανοί δεν ήθελαν την απελευθέρωση του Ες φοβούμενοι ότι θα έσπαγε τη σιωπή του και, συνεπώς, ότι θα αποκαλυπτόταν ο ρόλος τους στην εξέλιξη και κορύφωση του Β'Ππ αλλά και οι ειρηνευτικές προθέσεις και προσπάθειες του Χίτλερ. Η ιστορία θα έπρεπε να ξαναγραφτεί...

Σύμφωνα με τα αποδεικτικά στοιχεία, ο ενενηντατριάχρονος αδύναμος Ες, καταβεβλημένος από τις ασθένειες, τις κακουχίες και τον βασανιστικό επί 46 χρόνια εγκλεισμό του, δέχθηκε αιφνιδιαστική επίθεση και πάλεψε για τη ζωή του, αντιστάθηκε όταν δύο Βρετανοί της SAS επεχείρησαν να τον στραγγαλίσουν, κάτι το οποίο πέτυχαν τελικά.

Τις επόμενες ημέρες του θανάτου του, σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις οι τοίχοι γέμισαν με το σύνθημα "Ο Ρούντολφ Ες είναι νεκρός, τώρα είναι ελεύθερος". 

27 χρόνια μετά, Ρούντολφ Ες, οι Εθνικοσοσιαλιστές υπάρχουμε, σε θυμόμαστε, σε ευχαριστούμε, σε τιμούμε, και συνεχίζουμε...

Ristorante Verona

MIGUEL SERRANO 1917-2009

    thulebooks.gr

Ποιον βασιλιά φυλάσσουν οι Σφίγγες στην Αμφίπολη;

Παρά τους χαμηλούς τόνους που κρατά εξ αρχής η υπεύθυνη της ανασκαφής της Αμφίπολης, κ.Περιστέρη και την ίδια στάση που τήρησε ο πρωθυπουργός μετά τη χθεσινή αιφνίδια επίσκεψή του στο σημείο, τα σενάρια για το σε ποιον ανήκει ο τάφος όχι απλώς πλέκονται, αλλά οργιάζουν.

Οι αρχαιολόγοι δουλεύουν πυρετωδώς και με χαμηλό προφίλ στο χώρο ο οποίος από τώρα φυλάσσεται με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις .

Τα μέχρι τώρα ευρήματα δεν έχουν ανακοινωθεί, η εικόνα ωστόσο που έχει βγει προς τα έξω μόνο δέος μπορεί να προκαλέσει. Πρόκειται για έναν άρτιο και τεράστιο χώρο και για ανακαλύψεις σε κάθε 20 εκατοστά βάθους της ανασκαφής. Οι δύο σφίγγες στην είσοδο του τάφου προσδίδουν από μόνες τους κύρος σε αυτόν που έχει φιλοξενηθεί στο εσωτερικό του, όπως άλλωστε και τα 497 μέτρα του περίβολου του.

Οι συγγενείς του Μεγάλου Αλεξάνδρου βρίσκονται ψηλά στη λίστα των προσδοκιών ή των σεναρίων για το ποιος μπορεί να είναι ο νεκρός του μεγαλειώδους τάφου. Η μητέρα του μακεδόνα στρατηγού, η σύζυγός του Ρωξάνη και ένας από τους στρατηγούς του είναι κάποια από τα πρόσωπα που «διεκδικούν την πατρότητα» του τάφου. Κάποιοι άλλοι πάντως υποστηρίζουν πως πρόκειται απλά για έναν μαζικό τάφο. Μάλιστα ο ιστορικός και συγγραφέας Σαράντος Καργάκος μιλωντας στο Πρωινό ΑΝΤ1 εμφανίστηκε πεπεισμένος ότι ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου βρίσκεται στην Αμφίπολη.

Το μόνο σίγουρο και αξιοθαύμαστο είναι η αρτιότητα του μνημείου, που παρά το πέρασμα του χρόνου παραμένει ασύλητο και πλήρες.

Η αγωνία για το ποιος έχει ταφεί μέσα δε θα κρατήσει για πολλές μέρες ακόμα, καθώς όπως δήλωσε ο κ. Βογιατζής, δήμαρχος Αμφίπολης στο Πρωινό του Αντ1, σε δέκα περίπου μέρες οι αρχαιολόγοι θα έχουν μπει στο εσωτερικό του τάφου.

πηγή

RV

Neuschwabenland

http://en.wikipedia.org/wiki/New_Swabia

http://de.metapedia.org/wiki/Neuschwabenland

RV

Συνέντευξη του Miguel Serrano

Συνέντευξη του Χιλιανού συγγραφέα Miguel Serrano στον Cristian Warnken για την τηλεοπτική εκπομπή "La Belleza de Pensar". 

Ο Serrano μιλά για τα έργα του και για τη φιλία του με τον Χέρμαν Έσσε και τον Καρλ Γιουνγκ. 

Η συνέντευξη μεταδόθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 2005 

Μετάφραση στα αγγλικά: Ian Berger και Venus I. 

πηγή

RV

ΜΙΓΚΕΛ ΣΕΡΡΑΝΟ – Ο ΕΡΜΗΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

       ''Ακόμη και σήμερα, θα γύριζα τον μισό κόσμο για να βρω ένα βιβλίο, αν το θεωρούσα σημαντικό για ’μένα, και τρέφω απόλυτο σεβασμό γι’ αυτούς τους λίγους συγγραφείς που μου έχουν δώσει κάτι ξεχωριστό. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, δεν μπορώ καθόλου να καταλάβω τη χλιαρή σημερινή νεολαία που περιμένει να της δοθούν τα βιβλία στο χέρι και που ούτε αναζητεί ούτε θαυμάζει. Θα έμενα νηστικός μόνο και μόνο για να βρω ένα βιβλίο, και ποτέ δεν μου άρεσε να δανείζομαι βιβλία, διότι τα θέλω πάντοτε να είναι απολύτως δικά μου, ώστε να ζω μαζί τους για πολλές ώρες.

    Όπως και οι άνθρωποι, έτσι και τα βιβλία, πάντοτε μου φαινόταν ότι έχουν το δικό τους, ξεχωριστό πεπρωμένο. Πηγαίνουν προς τους ανθρώπους που τα περιμένουν και φτάνουν σ’ αυτούς την κατάλληλη στιγμή. Είναι φτιαγμένα από ζωντανά υλικά και συνεχίζουν να ρίχνουν φως στο σκοτάδι, ακόμη και μετά από πολύ καιρό από τον θάνατο του συγγραφέα τους.''

Μιγκέλ Σερράνο  

RV

Ο Ερμητικός Κύκλος

Πρόλογος

(του συγγραφέα για την έκδοση του 2002)

    Πενήντα χρόνια έχουν περάσει ―μισός αιώνας― από τότε που έφτασα στην Ευρώπη για πρώτη φορά. Αναζητούσα τον Έρμαν Έσσε και ήμουν πολύ νέος. Τη συγκίνησή μου από αυτή τη συνάντηση διηγούμαι σ’ αυτό το βιβλίο. Θαύμα, σύμπτωση, συγχρονισμός. Μετενσάρκωση, ίσως…

    Είκοσι χρόνια αργότερα, έζησα στην οικία Καμούτσι (Camuzzi), την ίδια όπου είχε μείνει ο Έσσε, για άλλα τόσα περίπου χρόνια. Το κρεβάτι τού συγγραφέα, τα έπιπλα της βιβλιοθήκης του, η κουζίνα του, το τζάκι, ο καθρέφτης και το παράθυρο του Κλίνγκσορ. Η λίμνη του Λουγκάνο και το βουνό Σαν Σαλβατόρε… Αναμνήσεις, τίποτε άλλο παρά αναμνήσεις, γιατί όλοι είχαν φύγει, είχαν χαθεί. Κι αυτή, ακόμη, η δεσποινίς Καμούτσι, της οποίας το πρόσωπο έχω εδώ μπροστά μου, καθώς γράφω αυτές τις γραμμές.

    Μου λείπει το ότι τότε όλα ήταν δυνατά. Ένας νέος άγνωστος συγγραφέας που είχε έρθει από την άκρη του κόσμου, από μία χώρα με «μοναχικό όνομα»* (Χιλή)  έγινε δεκτός από τον Έρμαν Έσσε και στη συνέχεια από τον Καρλ Γιουνγκ, οι οποίοι τον έκαναν φίλο τους και του εκμυστηρεύθηκαν πράγματα που σε κανέναν άλλο δεν είχαν πει• μάλιστα, ο Έσσε κάποτε δημοσίευσε στη μεγαλύτερη εφημερίδα της Ελβετίας μία επιστολή που του είχα στείλει εγώ, για τον θάνατο του μεγάλου ψυχολόγου. Ενώ ο Γιουνγκ προλόγισε το βιβλίο μου «Οι επισκέψεις της Βασίλισσας του Σαβά» όπου για πρώτη φορά «προτείνει» ότι τα αρχέτυπα δεν είναι προϊόντα του Ασυνειδήτου (Συλλογικού), αλλά προέρχονται από το Υπερσυνειδητό (είναι, δηλαδή, αυτόνομοι θεοί). Αναφερόμενος στο βιβλίο μου, που προλόγισε, γράφει: «σ’ αυτό γνωστές αρχετυπικές μορφές είναι ευδιάκριτες, αλλά αρκετά διαφορετικές από τα αυθόρμητα προϊόντα του ασυνειδήτου στα οποία είμαι συνηθισμένος».

    Λίγο πριν από τον θάνατό του, ο Κ. Γκ. Γιουνγκ μου έστειλε μία χειρόγραφη επιστολή με την ιδεολογική του διαθήκη, η οποία τώρα βρίσκεται στο Ινστιτούτο Γιουνγκ, στη Ζυρίχη. Μου εξομολογήθηκε ότι θα ήταν πολύ κακό αν καταστρεφόταν ο θησαυρός του (η εμπειρία της ζωής του) με τον οποίο «θα μπορούσε ακόμη και να φωτίσει το σκοτάδι του Δημιουργού».

    Τώρα είμαι ο μόνος στον κόσμο που κρατά «αυτούς τους θησαυρούς», προσπαθώντας να φωτίσω το σκοτάδι των ανθρώπων γύρω μας. Και είμαι εδώ, τώρα, «μόνος σαν ένα βουνό, να επαναλαμβάνω τα λόγια αυτά…» 

Μιγκέλ Σερράνο

Σαντιάγκο, Χιλή, 2002

 * ΣτΜ: Στην τοπική διάλεκτο το όνομα της χώρας σημαίνει «εκεί που τελειώνει η γη»

Το βιβλίο ''Ο Ερμητικός Κύκλος'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

RV

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ από τη Θούλη: ΜΙΓΚΕΛ ΣΕΡΡΑΝΟ - Ο ΕΡΜΗΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Από τον Έσσε στον Γιουνγκ

Συγγραφέας: Miguel Serrano, Μιγκέλ Σερράνο

Εκδόσεις: ΘΟΥΛΗ

Μετάφραση: Βασίλειος Τραγάρας

Επιμέλεια: Αθηνά Μάρκου

Σελίδες: 242

Έτος έκδοσης: 2014

ISBN: 978-618-80378-8-5

Η συναρπαστική καταγραφή, σε ημερολογιακή μορφή και με παράθεση σημαντικών επιστολών, των συναντήσεων και της επικοινωνίας του Χιλιανού συγγραφέα, διπλωμάτη και εξερευνητή Μιγκέλ Σερράνο με τον Χέρμαν Έσσε και τον Καρλ Γιουνγκ ―μια καταγραφή που φωτίζει το έργο τους και τις σκέψεις τους για τη ζωή και τον θάνατο, την πνευματικότητα, τη φιλοσοφία, τη θρησκεία, την Ευρώπη και που, επίσης, αποκαλύπτει ότι οι τρεις τους αποτελούσαν κατά έναν μυστηριώδη τρόπο τα μέλη ενός «Ερμητικού Κύκλου».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι διάλογοι του Σερράνο με τους δύο «Σοφούς της Ευρώπης» λίγον καιρό πριν από τον θάνατό τους και η αλληλογραφία μαζί τους την ίδια περίοδο. Μάλιστα, όπως αναφέρεται, ο συγγραφέας ήταν ένα από τα τελευταία πρόσωπα που συνάντησαν προτού πεθάνουν.

Ακόμη, ξεχωριστή σημασία έχει η τελευταία επιστολή του Γιουνγκ προς τον Σερράνο, η οποία συνιστά την «ιδεολογική διαθήκη» του.

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα:

«Μου λείπει το ότι τότε όλα ήταν δυνατά. Ένας νέος άγνωστος συγγραφέας που είχε έρθει από την άκρη του κόσμου, από μία χώρα με "μοναχικό όνομα" (Χιλή) έγινε δεκτός από τον Χέρμαν Έσσε και στη συνέχεια από τον Καρλ Γιουνγκ, οι οποίοι τον έκαναν φίλο τους και του εκμυστηρεύθηκαν πράγματα που σε κανέναν άλλο δεν είχαν πει [...]

Τώρα είμαι ο μόνος στον κόσμο που κρατά "αυτούς τους θησαυρούς", προσπαθώντας να φωτίσω το σκοτάδι των ανθρώπων γύρω μας [...]»

Το βιβλίο ''Ο ΕΡΜΗΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ'' μπορείτε να το βρείτε εδώ

RV

ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ

Στα δικαστήρια με καλεί να προσφύγω ο Γιωργάκης του racialsocialismhellas. Αυτή ήταν η απάντηση «εκ της διαχειρίσεως» στην προηγούμενη ανάρτησή μου, στην οποία τον καλούσα να αναλάβει την ευθύνη των γραφόμενών του και να δηλώσει την ταυτότητά του και την εργασία του, για να δούμε ποιος είναι τελικά θλιβερός υπάλληλος του καθεστώτος. Αντί να το κάνει αυτό, όμως, ο Γιωργάκης υπαινίχθη ότι θα είναι ρουφιανιά το να τον κατονομάσω (ενώ, ας πούμε, το να συκοφαντείς είναι επίδειξη ήθους) και συνέχισε με αναφορές στο «αποδεικτέο», στην «εγκυρότητα των αποδεικτικών μέσων», στις «αποδεικτικές δυσχέρειες». Με άλλα λόγια, η απάντησή του ήταν «συκοφαντώ όποιον θέλω κι εσείς τραβάτε βρείτε με»…  

    Συκοφαντεί, λοιπόν, διαδικτυακά και ανωνύμως, υπόσχεται, πάλι διαδικτυακά και ανωνύμως, «νύχτες μεγάλων μαχαιριών», αλλά τρέμει ο Γιωργάκης μήπως γίνει γνωστό το όνομά του. Παριστάνει τον πολιτικό άνδρα, τον ατρόμητο λαϊκό επαναστάτη, είναι τιμητής όλων των άλλων, απευθύνεται μέσα από το ιστολόγιό του σε «λαϊκούς συντρόφους», όπως ο ίδιος λέει «κάνει πολιτική μέσα απ’ αυτό», αλλά δεν αναλαμβάνει ούτε την προσωπική ούτε την πολιτική ευθύνη για ό,τι γράφει.

Γιατί ο σκοπός του ιστολογίου του δεν είναι η άσκηση πολιτικής (γνωρίζει ο Γιωργάκης ότι ως κρατικός υπάλληλος δεν μπορεί να κάνει πολιτική) ούτε η ενημέρωση, αλλά η συκοφάντηση. Γιατί, βλέπετε, ο Γιωργάκης μπορεί να δηλώνει κατηγορηματικά ότι καταδικάζει, αναφανδόν μάλιστα, κάθε μορφή βίας κατά προσώπων άλλης εθνικότητας, θρησκείας ή ιδεολογίας, αλλά, όπως φαίνεται, εδώ και μήνες είναι ζωτικής σημασίας γι’ αυτόν να με συκοφαντεί. Για ποιον λόγο, άραγε, αφού δεν το κάνει λόγω της εθνικότητας, της θρησκείας ή της ιδεολογίας μου; (τις οποίες, προφανώς και σύμφωνα με τα παραπάνω, σέβεται.)

    Αντί, λοιπόν, να μας πει ο Γιωργάκης ποιος είναι, όπως του ζήτησα, ώστε να δούμε ποιος είναι τελικά θλιβερός υπάλληλος του καθεστώτος, άρχισε να ψελλίζει διάφορα περί «διαλευκάνσεως της ταυτότητας του διαχειριστή διά της νομικής οδού». Έτσι, ο «λαϊκός σύντροφος» Γιωργάκης με κάλεσε στις δικαστικές αίθουσες.

    Όπως επιλέξεις εσύ Γιωργάκη, στο είπα εξ αρχής. Στα δικαστήρια θέλεις; Στα δικαστήρια! Με δημοσίευση της όποιας απόφασης, όπως ο νόμος επιβάλλει ή επιτρέπει.

Φώτης Ξηροκώστας 

ΓΙΩΡΓΑΚΗ, ΣΤΟΥ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΣΚΟΙΝΙ

  Το blog racialsocialismhellas σχεδόν από την αρχή του υπάρχει ως αντίθεση στο ristorante. Ο διαχειριστής του παραφυλάει να δει τι θα γραφτεί στο ristorante για να αντιδράσει, με χαρακτηριστική, μάλιστα, εμπάθεια. Αν παρακολουθήσει κανείς τις αναρτήσεις του από τον Μάρτιο κυρίως και μετά, θα διαπιστώσει ότι σε κάθε ανάρτησή μου υπάρχει «απάντηση», χολωμένη και γεμάτη οργή, τόσο, που εύλογα δημιουργεί την πεποίθηση ότι οι «θέσεις» του δεν αποτελούν παρά αντιθέσεις στις δικές μου θέσεις. Δηλαδή, ότι θα μπορούσε να υποστηρίξει οτιδήποτε, αρκεί αυτό να ήταν αντίθετο από μια δική μου προηγουμένως δημοσιευθείσα θέση. Αυτό ενισχύεται και από το γεγονός ότι έχει ξεφύγει και αναιρέσει (κατά τον επιεικέστερο χαρακτηρισμό) και θέσεις που πέρυσι υιοθετούσε με πάθος, από το ιστολόγιο που είχε ως spartakos και το οποίο κατέβασε μετά τις πρώτες συλλήψεις χρυσαυγιτών (παραβαίνοντας, έτσι, πρώτος την προτροπή  του «ούτε βήμα πίσω»).

Με λίγα λόγια, και η υποστήριξή του στον Πούτιν και στη Ρωσία, εύλογα φαίνεται να είναι πρόσχημα, αυτό που είναι το σημαντικό είναι το ότι η υποστήριξη αυτή είναι αντίθετη προς τη θέση που εκφράζεται στο ristorante. 

  Έτσι, ο κάτοχος και διαχειριστής του racialsocialismhellas δεν το χρησιμοποιεί για την ελεύθερη έκφραση των ιδεών του, την κριτική ή την ενημέρωση, αλλά κυρίως για “πόλεμο” στο ristorante, για λόγους που, ας πούμε, αγνοώ...
    

  Για πολύ καιρό δεν απάντησα, παρ’ ότι οι προσωπικές επιθέσεις ήταν συνεχείς, διότι η περιφρόνηση που μου προκαλούσε, κυρίως με την απροκάλυπτη επίδειξη φθόνου, ήταν μεγαλύτερη από οποιαδήποτε επιθυμία αντίδρασης.

Θα εξακολουθούσε να είναι άξιος περιφρόνησης, αν δεν ήταν συκοφάντης. Έτσι, πρόσφατα με αφορμή ανάρτησή μου κατά του Ντούγκιν, αναφέρθηκε σε «θλιβερούς υπαλλήλους του καθεστώτος….»

    

  Για να δούμε, όμως, ποιος έχει πραγματικά αυτή την ιδιότητα.

    Ρωτάω, λοιπόν:

    

  Πού δουλεύεις εσύ Γιωργάκη;  Εσύ που αποδίδεις σε άλλους την ιδιότητα του «υπαλλήλου του καθεστώτος»; Ποιος σε πληρώνει; Ποιος είναι ο εργοδότης ή το αφεντικό σου; Μήπως είναι το κράτος; Μήπως εργάζεσαι στον πιο καθεστωτικό θεσμό, πιο καθεστωτικό κι από την αστυνομία, στην «παιδεία»;  

  Εσύ Γιωργάκη που μασάς σίδερα στο blog σου, τα λες αυτά ή έστω κάτι λίγο απ’ αυτά στη δουλειά σου; Ή εκεί παριστάνεις τον πολιτικώς ορθό και καταπίνεις τη γλώσσα σου;  Μήπως δεν κάνεις ούτε απεργία για να μη χάσεις το μεροκάματο;

Καθόλου δεν αντιδράς Γιωργάκη, σφίγγεις τα δόντια, σκύβεις το κεφάλι, συμμορφώνεσαι, ενδίδεις και υπακούς, για να μη χάσεις τη δουλίτσα σου, τον μισθουλάκο και τις διακοπούλες σου. Ύστερα γυρνάς στην κρυψώνα σου, πιάνεις τον υπολογιστή σου και παριστάνεις τον άτεγκτο ιδεολογικό καθοδηγητή, τον ασυμβίβαστο πολιτικό άνδρα, τον αντικαθεστωτικό επαναστάτη και ξεσπάς στον πραγματικό εχθρό σου, σ’ αυτόν, δηλαδή, που σου θυμίζει ότι κάποιοι είναι καλύτεροι από εσένα.

Εσύ είσαι υπάλληλος του καθεστώτος Γιωργάκη, εσύ εργάζεσαι για το κράτος και είσαι θλιβερός, πολύ θλιβερός υπάλληλος, τόσο που αν δεν ήσουν συκοφάντης θα ήσουν αξιολύπητος. Είσαι θλιβερός γιατί είναι τόση η εξάρτησή σου από το καθεστώς, τόση η δέσμευσή σου, που θες να μιλήσεις, θες ν’ αντιδράσεις, αλλά δεν μπορείς…  

Και φυσικά, δεν είναι κακό να είσαι Δημόσιος Υπάλληλος, πολλοί σύντροφοι είναι κι ο καθένας προσφέρει όπως μπορεί. Απ’ την άλλη, δεν είναι όλοι υποχρεωμένοι να ανέχονται στην εργασία τους, όσα ανέχεσαι εσύ.  Αλλά θα ήταν γελοίο, αν δεν ήταν τόσο προκλητικά υποκριτικό, να είσαι Δημόσιος Υπάλληλος που στη δουλειά σου κάθεσαι σούζα, και να έχεις το θράσος όχι απλώς να κρίνεις αλλά να συκοφαντείς ανθρώπους που έκαναν άλλες επιλογές στη ζωή τους ακριβώς για να αποφύγουν τις εξαρτήσεις από το κράτος• εξαρτήσεις που εσύ προτίμησες, μάλιστα αγωνίστηκες για να τις αποκτήσεις. 

Ούτε είναι κακό να γράφεις ανωνύμως.

Όταν όμως προβαίνεις σε τόσο σοβαρές καταγγελίες, ότι, δηλαδή, κάποιος είναι «θλιβερός υπάλληλος του καθεστώτος» (επειδή, μάλιστα, κατέκρινε τις απόψεις του μπολσεβίκου Ντούγκιν), τότε πρέπει να αναλαμβάνεις και την ευθύνη, διαφορετικά είσαι συκοφάντης, παλιάνθρωπος και άτιμος. Γι’ αυτό, λοιπόν, σε προκαλώ να πεις ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΠΩΣ ΛΕΓΕΣΑΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ, για να δουν όλοι αυτοί στους οποίους απευθύνεσαι ΠΟΙΟΣ πραγματικά ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ που εδώ και μήνες έχεις αποδυθεί σ’ έναν αγώνα συκοφάντησης όποιου υποστηρίζει τους Ουκρανούς Εθνικοσοσιαλιστές και τους λοιπούς ΕΣ που συμμετέχουν στον αγώνα τους. Για την ακρίβεια, αυτός φαίνεται να είναι ο λόγος ύπαρξής σου. 

Πες μας λοιπόν ποιος είσαι, για να δούμε ποιος είναι τελικά ο θλιβερός υπάλληλος του καθεστώτος. Εγώ ή εσύ;

Κι αφού απαντήσεις στα παραπάνω, βλέπουμε και ποιος είναι «αρλεκίνος», «εγκάθετος» κ.λπ. Όλα θα τα βάλουμε στο τραπέζι Γιωργάκη, στον σωστό τόπο και στον σωστό χρόνο.

 Εμπρός λοιπόν στον δρόμο που ΕΣΥ διάλεξες, ας μετρηθούμε, ανάλαβε την ευθύνη και πες δημοσίως ποιος είσαι εσύ που δημοσίως κατηγορείς άλλους ότι είναι (θλιβεροί) υπάλληλοι του καθεστώτος, ποιος είσαι εσύ ο ίδιος και όχι κάποιος άλλος μπροστινός ή μπροστινή με ψευδώνυμο. 

   Διαφορετικά θα το κάνω εγώ. Το ότι κρύβεσαι δεν σημαίνει ότι δεν είσαι γνωστός. Ή μήπως νόμιζες ότι θα σε άφηνα ανενόχλητο να με συκοφαντείς;

Φώτης Ξηροκώστας

AZOV NS DIVISION

 

http://snaua.info/

http://vk.com/sna_golovna

RV

H δημογραφική κατάρρευση της Ρωσίας

Αναδημοσιεύουμε άρθρο της Marie Jégo, ανταποκρίτρια της Le Monde στη Μόσχα, με τίτλο Le déclin démographique entrave l'essor de la Russie μεταφρασμένο στα ελληνικά. Το άρθρο που βασίζεται σε επίσημες στατιστικές και στοιχεία, μας δίνει μια πλήρη εικόνα της δημογραφικής κατάρρευσης της Ρωσίας αλλά και πολλά στοιχεία για την ποιότητα ζωής του πληθυσμού της. 

Ο ένας στους τρεις άνδρες πεθαίνει μεταξύ 20 και 60 ετών. Οι Ρώσοι άνδρες έχουν σήμερα προσδόκιμο επιβίωσης τα 61.4 έτη. Ο μέσος όρος ζωής των Ρώσων είναι κάτω από πολύ φτωχότερες χώρες, όπως π.χ. το... Μπαγκλαντές. Σύμφωνα με την επίσημη στατιστική υπηρεσία (Rosstat), o πληθυσμός της Ρωσίας μειώθηκε από τα 149 εκατομμύρια το 1993 σε 142 εκατομμύρια σήμερα. Την περίοδο 2008-2025 ο πληθυσμός της Ρωσίας αναμένεται να μειωθεί κατά 11 επιπλέον εκατομμύρια ενώ ο αλκοολισμός είναι η αιτία θανάτου 500.000 ανθρώπων τον χρόνο...

H δημογραφική κατάρρευση της Ρωσίας 

«Το να μετατρέψουμε τη Ρωσία στην πιο ελκυστική από άποψη ποιότητας ζωής χώρα του κόσμου δεν είναι ούτε αδύνατο, ούτε ουτοπικό» δήλωσε πρόσφατα ο αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης, Ιγκόρ Σουβάλοφ (Igor Shuvalov). Έστω. Αλλά ενώ την τελευταία οκταετία η Ρωσική Ομοσπονδία επέστρεψε στο δρόμο της ανάπτυξης και έχει εμμονή με την αποκατάσταση της παγκόσμιας της επιρροής, για να το πετύχει αυτό θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει μία μέγιστη πρόκληση: τη δημογραφική της κρίση.

Στις περισσότερες αναπτυγμένες χώρες, η γεννητικότητα μειώνεται και το προσδόκιμο επιβίωσης αυξάνει. Όχι όμως στη Ρωσία, όπου η γεννητικότητα είναι χαμηλή, όπως στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες (1.4 παιδιά ανά γυναίκα το 2007, έναντι 1.2 το 2006), αλλά και η θνησιμότητα είναι εξαιρετικά υψηλή, ειδικά στους άνδρες.

"Ο ένας στους τρεις άνδρες πεθαίνει μεταξύ 20 και 60 ετών. Αν δεν αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα, η μείωση του πληθυσμού μας θα επιταχυνθεί" εξηγεί ο Ανατόλι Βισένκσι (Anatoli Vychnevski). Ως επικεφαλής του «δημογραφικού ινστιτούτου της Μόσχας» αυτός ο ερευνητής μόλις συνέταξε μία έκθεση υπό τον τίτλο «το διακύβευμα της δημογραφικής κρίσης της Ρωσίας» που εκδόθηκε τον Ιούνιο από το «γαλλικό ινστιτούτο διεθνών σχέσεων» (IFRI). Οι Ρώσοι άνδρες έχουν σήμερα προσδόκιμο επιβίωσης τα 61.4 έτη

Αυτή η ανδρική υπερ-θνησιμότητα ερμηνεύεται από την κακή κοινωνικοοικονομική κατάσταση. Αλλά και οι επιβλαβείς συνήθειες (ο αλκοολισμός, το κάπνισμα, οι ακατάλληλες διατροφικές συνήθειες) είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνες για τη μοναδική αυτή κατάρρευση του προσδόκιμου επιβίωσης, που τοποθετεί τους Ρώσους, από πλευράς «μέσου όρου ζωής» κάτω από πολύ φτωχότερες χώρες, όπως π.χ. το... Μπαγκλαντές.

Επιπλέον, υστερεί και η παροχή υγειονομικής περίθαλψης: το 2007, η Ρωσία δαπάνησε για την υγεία το 4.2% του ΑΕΠ, έναντι 8%-10% κατά μέσο όρο στη δύση.

Όλα τα παραπάνω καταλήγουν σε αρνητικό δημογραφικό ισοζύγιο: σύμφωνα με την επίσημη στατιστική υπηρεσία (Rosstat), o πληθυσμός της Ρωσίας μειώθηκε από τα 149 εκατομμύρια το 1993 σε 142 εκατομμύρια σήμερα.

Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύεται γενικά, η δημογραφική αυτή κρίση δεν ξεκίνησε με τη μετάβαση στην οικονομία της αγοράς τη δεκαετία του ,90. "Η χώρα έχει πάψει να συμμετέχει στην παγκόσμια μείωση της θνησιμότητας εδώ και πάνω από σαράντα χρόνια", υπογραμμίζει η έκθεση. Το σύνολο των δημογραφικών παραγόντων, η γήρανση του πληθυσμού, η κατανομή ανά ηλικία, κ.λπ. Καταδικάζουν τη Ρωσία σε μόνιμη δημογραφική μείωση.

Έχοντας πλήρη συνείδηση των διαστάσεων του προβλήματος -που ο ίδιος ο Βλάντιμιρ Πούτιν (Vladimir Putin) το χαρακτήρισε το 2006 ως «το πιο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ρωσία»- οι αρχές προσπάθησαν να ενθαρρύνουν την τεκνοποιία. Τα οικογενειακά επιδόματα διπλασιάστηκαν και καθιερώθηκε ένα "επίδομα μητρότητας" της τάξης των 7,500 ευρώ που δίδεται εφάπαξ στις γυναίκες που κάνουν δεύτερο παιδί.

Η πολιτική αυτή απέδωσε. Το πρώτο τρίμηνο του 2009, η γεννητικότητα αυξήθηκε κατά άλλο ένα 4% σε σχέση με το 2008. "Δυστυχώς, αυτή η αύξηση  είναι προσωρινή... Αυτό που αλλάζει είναι πως η γυναίκες τεκνοποιούν μεν νωρίτερα, αλλά το σημαντικότερο, η γεννητικότητα των γυναικών, δε δείχνει να αλλάζει. Επιπλέον, και ο ίδιος ο πληθυσμός των γυναικών είναι πλέον αριθμητικά ανεπαρκής για να υποστηρίξει μια σημαντική δημογραφική ανάκαμψη", τονίζει ο Ανατόλι Βισένσκι.

Για τον ερευνητή "βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα είναι αδύνατο να υπάρξει δημογραφική ανάκαμψη". Τα δεδομένα μπορούν να αλλάξουν μόνο αν ακολουθηθεί μία "ρεαλιστική πολιτική". Η καταφυγή στη μετανάστευση θα μπορούσε να αλλάξει τη φυσιολογική μείωση του ρώσικου πληθυσμού.

Αλλά η λύση αυτή δυσχεραίνεται από την έντονη αντιπάθεια του πληθυσμού προς τους μετανάστες και την απουσία πολιτικής συναίνεσης για το ζήτημα αυτό. "Στο κοινό αίσθημα κυριαρχεί η απλοϊκή αντίληψη πως η δημογραφία μπορεί να ανακάμψει εύκολα. Και πολλοί πολιτικοί δυστυχώς καλλιεργούν την ίδια αντίληψη", επισημαίνει ο Ανατόλι Βισένσκι.

Στις "θέσεις για τη δημογραφική πολιτική" που διακήρυξε η κυβέρνηση το 2007, η κυβέρνηση θέτει στόχο την επίτευξη προσδόκιμου επιβίωσης 75 ετών "σε αμφότερα τα φύλα". Σύμφωνα με τα δεδομένα που ανακοίνωσε η Rosstat το 2008, ο στόχος αυτός φαίνεται ανέφικτος: την περίοδο 2008-2025 ο πληθυσμός της Ρωσίας αναμένεται να μειωθεί κατά 11 επιπλέον εκατομμύρια. Οι προβλέψεις της κρατικής στατιστικής υπηρεσίας προκαλούν ρίγη: -463,000 Ρώσοι το 2010, -600,000 το 2017, -800,000 το 2025...

Ο αλκοολισμός ευθύνεται για 500,000 νεκρούς το χρόνο.

Σύμφωνα με μία έκθεση της "εστίας πολιτών της Ρωσίας", υπό τον τίτλο "αλκοολισμός στη Ρωσία: κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις και μέτρα αντιμετώπισης", η κατάχρηση του οινοπνεύματος, ιδίως της βότκας, προκαλεί ετησίως στη Ρωσία μισό εκατομμύριο θανάτους. Η "επιδημία αλκοολισμού έχει οδηγήσει στο εκπληκτικό φαινόμενο η θνησιμότητα των ελευθέρων ανδρών να είναι τριπλάσια εκείνων που είναι κρατούμενοι στις φυλακές!".

Εκτός από αύξηση της θνησιμότητας, ο αλκοολισμός είναι παράγοντας αύξησης της ανασφάλειας και της εγκληματικότητας. Σύμφωνα πάντα με την ίδια έκθεση, που την αναφέρει το πρακτορείο ειδήσεων «νοβόστι», "το 40% των ατόμων που αυτοκτονούν το κάνουν σε κατάσταση μέθης", ενώ και το 80% των δολοφόνων είναι μεθυσμένοι τη στιγμή της διάπραξης του φόνου.

πηγή

Συμπερασματικά

Κανένα ενδιαφέρον δεν έχει η κυβέρνηση των ολιγαρχών του Πούτιν για το δημογραφικό παρ' ότι το χαρακτηρίζει, υποκριτικά, ως «το πιο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ρωσία». Η πολιτική του εξαντλείται στις ενεργειακές μπίζνες αφού δεν εφαρμόζει ούτε καν μέτρα κατά της άμβλωσης, όπως πρόσφατα έκανε η Ισπανία. Η κακή κοινωνικο-οικονομική κατάσταση και υγειονομική περίθαλψη του πληθυσμού την ίδια στιγμή που οι ολιγάρχες ικανοποιούν τα βίτσια τους ανά τον κόσμο είναι αρκετά για να δηλώσουν και την κοινωνική πολιτική του καθεστώτος.

Όταν μιλάμε για την Ρωσία, μιλάμε για ένα κράτος που ήταν και είναι πολυφυλετικό. Μια απλή ματιά στο χάρτη είναι αρκετή για να αντιληφθεί κανείς ότι πρόκειται για ένα κράτος που το μεγαλύτερο μέρος του εκτείνεται στην Ασία και ένα μόνο μέρος του ανήκει στην Ευρώπη.

Μάλιστα, οι Ρώσοι έχουν τον χαμηλότερο δείκτη γεννήσεων από όλες τις άλλες φυλές που ζουν στη Ρωσία.

Χάρτης με τον δείκτη γεννήσεων στην Ρωσία (πηγή). Τα εδάφη που κατοικούνται κυρίως από Ρώσους έχουν τον χαμηλότερο δείκτη γεννήσεων. Ακόμη και αν λάβουν μέτρα, νομοθετήσουν για το δημογραφικό, απλώς θα αυξηθεί ο δείκτης γεννήσεων των ασιατικών φυλών. Φυσικά ο Πούτιν δεν ψήφισε ούτε πρόκειται να ψηφίσει φυλετικούς νόμους. Διότι ούτε είναι φυλετιστής ούτε πρόκειται ποτέ να γίνει. Για να είμαστε σοβαροί. 

Φώτης Ξηροκώστας

Ristorante Verona