Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

Συνέντευξη του Miguel Serrano



Συνέντευξη του Χιλιανού συγγραφέα Miguel Serrano στον Cristian Warnken για την τηλεοπτική εκπομπή "La Belleza de Pensar". 
Ο Serrano μιλά για τα έργα του και για τη φιλία του με τον Χέρμαν Έσσε και τον Καρλ Γιουνγκ. 
Η συνέντευξη μεταδόθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 2005 


Μετάφραση στα αγγλικά: Ian Berger και Venus I. 


RV

ΜΙΓΚΕΛ ΣΕΡΡΑΝΟ – Ο ΕΡΜΗΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ



       ''Ακόμη και σήμερα, θα γύριζα τον μισό κόσμο για να βρω ένα βιβλίο, αν το θεωρούσα σημαντικό για ’μένα, και τρέφω απόλυτο σεβασμό γι’ αυτούς τους λίγους συγγραφείς που μου έχουν δώσει κάτι ξεχωριστό. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, δεν μπορώ καθόλου να καταλάβω τη χλιαρή σημερινή νεολαία που περιμένει να της δοθούν τα βιβλία στο χέρι και που ούτε αναζητεί ούτε θαυμάζει. Θα έμενα νηστικός μόνο και μόνο για να βρω ένα βιβλίο, και ποτέ δεν μου άρεσε να δανείζομαι βιβλία, διότι τα θέλω πάντοτε να είναι απολύτως δικά μου, ώστε να ζω μαζί τους για πολλές ώρες.
    Όπως και οι άνθρωποι, έτσι και τα βιβλία, πάντοτε μου φαινόταν ότι έχουν το δικό τους, ξεχωριστό πεπρωμένο. Πηγαίνουν προς τους ανθρώπους που τα περιμένουν και φτάνουν σ’ αυτούς την κατάλληλη στιγμή. Είναι φτιαγμένα από ζωντανά υλικά και συνεχίζουν να ρίχνουν φως στο σκοτάδι, ακόμη και μετά από πολύ καιρό από τον θάνατο του συγγραφέα τους.''

Μιγκέλ Σερράνο  


RV

Ο Ερμητικός Κύκλος



Πρόλογος
(του συγγραφέα για την έκδοση του 2002)

    Πενήντα χρόνια έχουν περάσει ―μισός αιώνας― από τότε που έφτασα στην Ευρώπη για πρώτη φορά. Αναζητούσα τον Έρμαν Έσσε και ήμουν πολύ νέος. Τη συγκίνησή μου από αυτή τη συνάντηση διηγούμαι σ’ αυτό το βιβλίο. Θαύμα, σύμπτωση, συγχρονισμός. Μετενσάρκωση, ίσως…

    Είκοσι χρόνια αργότερα, έζησα στην οικία Καμούτσι (Camuzzi), την ίδια όπου είχε μείνει ο Έσσε, για άλλα τόσα περίπου χρόνια. Το κρεβάτι τού συγγραφέα, τα έπιπλα της βιβλιοθήκης του, η κουζίνα του, το τζάκι, ο καθρέφτης και το παράθυρο του Κλίνγκσορ. Η λίμνη του Λουγκάνο και το βουνό Σαν Σαλβατόρε… Αναμνήσεις, τίποτε άλλο παρά αναμνήσεις, γιατί όλοι είχαν φύγει, είχαν χαθεί. Κι αυτή, ακόμη, η δεσποινίς Καμούτσι, της οποίας το πρόσωπο έχω εδώ μπροστά μου, καθώς γράφω αυτές τις γραμμές.

    Μου λείπει το ότι τότε όλα ήταν δυνατά. Ένας νέος άγνωστος συγγραφέας που είχε έρθει από την άκρη του κόσμου, από μία χώρα με «μοναχικό όνομα»* (Χιλή)  έγινε δεκτός από τον Έρμαν Έσσε και στη συνέχεια από τον Καρλ Γιουνγκ, οι οποίοι τον έκαναν φίλο τους και του εκμυστηρεύθηκαν πράγματα που σε κανέναν άλλο δεν είχαν πει• μάλιστα, ο Έσσε κάποτε δημοσίευσε στη μεγαλύτερη εφημερίδα της Ελβετίας μία επιστολή που του είχα στείλει εγώ, για τον θάνατο του μεγάλου ψυχολόγου. Ενώ ο Γιουνγκ προλόγισε το βιβλίο μου «Οι επισκέψεις της Βασίλισσας του Σαβά» όπου για πρώτη φορά «προτείνει» ότι τα αρχέτυπα δεν είναι προϊόντα του Ασυνειδήτου (Συλλογικού), αλλά προέρχονται από το Υπερσυνειδητό (είναι, δηλαδή, αυτόνομοι θεοί). Αναφερόμενος στο βιβλίο μου, που προλόγισε, γράφει: «σ’ αυτό γνωστές αρχετυπικές μορφές είναι ευδιάκριτες, αλλά αρκετά διαφορετικές από τα αυθόρμητα προϊόντα του ασυνειδήτου στα οποία είμαι συνηθισμένος».

    Λίγο πριν από τον θάνατό του, ο Κ. Γκ. Γιουνγκ μου έστειλε μία χειρόγραφη επιστολή με την ιδεολογική του διαθήκη, η οποία τώρα βρίσκεται στο Ινστιτούτο Γιουνγκ, στη Ζυρίχη. Μου εξομολογήθηκε ότι θα ήταν πολύ κακό αν καταστρεφόταν ο θησαυρός του (η εμπειρία της ζωής του) με τον οποίο «θα μπορούσε ακόμη και να φωτίσει το σκοτάδι του Δημιουργού».

    Τώρα είμαι ο μόνος στον κόσμο που κρατά «αυτούς τους θησαυρούς», προσπαθώντας να φωτίσω το σκοτάδι των ανθρώπων γύρω μας. Και είμαι εδώ, τώρα, «μόνος σαν ένα βουνό, να επαναλαμβάνω τα λόγια αυτά…» 


Μιγκέλ Σερράνο
Σαντιάγκο, Χιλή, 2002

 * ΣτΜ: Στην τοπική διάλεκτο το όνομα της χώρας σημαίνει «εκεί που τελειώνει η γη»



RV

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ από τη Θούλη: ΜΙΓΚΕΛ ΣΕΡΡΑΝΟ - Ο ΕΡΜΗΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Από τον Έσσε στον Γιουνγκ


Συγγραφέας: Miguel Serrano, Μιγκέλ Σερράνο
Εκδόσεις: ΘΟΥΛΗ
Μετάφραση: Βασίλειος Τραγάρας
Επιμέλεια: Αθηνά Μάρκου
Σελίδες: 242
Έτος έκδοσης: 2014
ISBN: 978-618-80378-8-5

Η συναρπαστική καταγραφή, σε ημερολογιακή μορφή και με παράθεση σημαντικών επιστολών, των συναντήσεων και της επικοινωνίας του Χιλιανού συγγραφέα, διπλωμάτη και εξερευνητή Μιγκέλ Σερράνο με τον Χέρμαν Έσσε και τον Καρλ Γιουνγκ ―μια καταγραφή που φωτίζει το έργο τους και τις σκέψεις τους για τη ζωή και τον θάνατο, την πνευματικότητα, τη φιλοσοφία, τη θρησκεία, την Ευρώπη και που, επίσης, αποκαλύπτει ότι οι τρεις τους αποτελούσαν κατά έναν μυστηριώδη τρόπο τα μέλη ενός «Ερμητικού Κύκλου».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι διάλογοι του Σερράνο με τους δύο «Σοφούς της Ευρώπης» λίγον καιρό πριν από τον θάνατό τους και η αλληλογραφία μαζί τους την ίδια περίοδο. Μάλιστα, όπως αναφέρεται, ο συγγραφέας ήταν ένα από τα τελευταία πρόσωπα που συνάντησαν προτού πεθάνουν.
Ακόμη, ξεχωριστή σημασία έχει η τελευταία επιστολή του Γιουνγκ προς τον Σερράνο, η οποία συνιστά την «ιδεολογική διαθήκη» του.

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα:

«Μου λείπει το ότι τότε όλα ήταν δυνατά. Ένας νέος άγνωστος συγγραφέας που είχε έρθει από την άκρη του κόσμου, από μία χώρα με "μοναχικό όνομα" (Χιλή) έγινε δεκτός από τον Χέρμαν Έσσε και στη συνέχεια από τον Καρλ Γιουνγκ, οι οποίοι τον έκαναν φίλο τους και του εκμυστηρεύθηκαν πράγματα που σε κανέναν άλλο δεν είχαν πει [...]
Τώρα είμαι ο μόνος στον κόσμο που κρατά "αυτούς τους θησαυρούς", προσπαθώντας να φωτίσω το σκοτάδι των ανθρώπων γύρω μας [...]»


RV

Κυριακή 10 Αυγούστου 2014

ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ


Στα δικαστήρια με καλεί να προσφύγω ο Γιωργάκης του racialsocialismhellas. Αυτή ήταν η απάντηση «εκ της διαχειρίσεως» στην προηγούμενη ανάρτησή μου, στην οποία τον καλούσα να αναλάβει την ευθύνη των γραφόμενών του και να δηλώσει την ταυτότητά του και την εργασία του, για να δούμε ποιος είναι τελικά θλιβερός υπάλληλος του καθεστώτος. Αντί να το κάνει αυτό, όμως, ο Γιωργάκης υπαινίχθη ότι θα είναι ρουφιανιά το να τον κατονομάσω (ενώ, ας πούμε, το να συκοφαντείς είναι επίδειξη ήθους) και συνέχισε με αναφορές στο «αποδεικτέο», στην «εγκυρότητα των αποδεικτικών μέσων», στις «αποδεικτικές δυσχέρειες». Με άλλα λόγια, η απάντησή του ήταν «συκοφαντώ όποιον θέλω κι εσείς τραβάτε βρείτε με»…  

    Συκοφαντεί, λοιπόν, διαδικτυακά και ανωνύμως, υπόσχεται, πάλι διαδικτυακά και ανωνύμως, «νύχτες μεγάλων μαχαιριών», αλλά τρέμει ο Γιωργάκης μήπως γίνει γνωστό το όνομά του. Παριστάνει τον πολιτικό άνδρα, τον ατρόμητο λαϊκό επαναστάτη, είναι τιμητής όλων των άλλων, απευθύνεται μέσα από το ιστολόγιό του σε «λαϊκούς συντρόφους», όπως ο ίδιος λέει «κάνει πολιτική μέσα απ’ αυτό», αλλά δεν αναλαμβάνει ούτε την προσωπική ούτε την πολιτική ευθύνη για ό,τι γράφει.
Γιατί ο σκοπός του ιστολογίου του δεν είναι η άσκηση πολιτικής (γνωρίζει ο Γιωργάκης ότι ως κρατικός υπάλληλος δεν μπορεί να κάνει πολιτική) ούτε η ενημέρωση, αλλά η συκοφάντηση. Γιατί, βλέπετε, ο Γιωργάκης μπορεί να δηλώνει κατηγορηματικά ότι καταδικάζει, αναφανδόν μάλιστα, κάθε μορφή βίας κατά προσώπων άλλης εθνικότητας, θρησκείας ή ιδεολογίας, αλλά, όπως φαίνεται, εδώ και μήνες είναι ζωτικής σημασίας γι’ αυτόν να με συκοφαντεί. Για ποιον λόγο, άραγε, αφού δεν το κάνει λόγω της εθνικότητας, της θρησκείας ή της ιδεολογίας μου; (τις οποίες, προφανώς και σύμφωνα με τα παραπάνω, σέβεται.)

    Αντί, λοιπόν, να μας πει ο Γιωργάκης ποιος είναι, όπως του ζήτησα, ώστε να δούμε ποιος είναι τελικά θλιβερός υπάλληλος του καθεστώτος, άρχισε να ψελλίζει διάφορα περί «διαλευκάνσεως της ταυτότητας του διαχειριστή διά της νομικής οδού». Έτσι, ο «λαϊκός σύντροφος» Γιωργάκης με κάλεσε στις δικαστικές αίθουσες.
    Όπως επιλέξεις εσύ Γιωργάκη, στο είπα εξ αρχής. Στα δικαστήρια θέλεις; Στα δικαστήρια! Με δημοσίευση της όποιας απόφασης, όπως ο νόμος επιβάλλει ή επιτρέπει.

Φώτης Ξηροκώστας 

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

ΓΙΩΡΓΑΚΗ, ΣΤΟΥ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΣΚΟΙΝΙ


  Το blog racialsocialismhellas σχεδόν από την αρχή του υπάρχει ως αντίθεση στο ristorante. Ο διαχειριστής του παραφυλάει να δει τι θα γραφτεί στο ristorante για να αντιδράσει, με χαρακτηριστική, μάλιστα, εμπάθεια. Αν παρακολουθήσει κανείς τις αναρτήσεις του από τον Μάρτιο κυρίως και μετά, θα διαπιστώσει ότι σε κάθε ανάρτησή μου υπάρχει «απάντηση», χολωμένη και γεμάτη οργή, τόσο, που εύλογα δημιουργεί την πεποίθηση ότι οι «θέσεις» του δεν αποτελούν παρά αντιθέσεις στις δικές μου θέσεις. Δηλαδή, ότι θα μπορούσε να υποστηρίξει οτιδήποτε, αρκεί αυτό να ήταν αντίθετο από μια δική μου προηγουμένως δημοσιευθείσα θέση. Αυτό ενισχύεται και από το γεγονός ότι έχει ξεφύγει και αναιρέσει (κατά τον επιεικέστερο χαρακτηρισμό) και θέσεις που πέρυσι υιοθετούσε με πάθος, από το ιστολόγιο που είχε ως spartakos και το οποίο κατέβασε μετά τις πρώτες συλλήψεις χρυσαυγιτών (παραβαίνοντας, έτσι, πρώτος την προτροπή  του «ούτε βήμα πίσω»).
Με λίγα λόγια, και η υποστήριξή του στον Πούτιν και στη Ρωσία, εύλογα φαίνεται να είναι πρόσχημα, αυτό που είναι το σημαντικό είναι το ότι η υποστήριξη αυτή είναι αντίθετη προς τη θέση που εκφράζεται στο ristorante. 

  Έτσι, ο κάτοχος και διαχειριστής του racialsocialismhellas δεν το χρησιμοποιεί για την ελεύθερη έκφραση των ιδεών του, την κριτική ή την ενημέρωση, αλλά κυρίως για “πόλεμο” στο ristorante, για λόγους που, ας πούμε, αγνοώ...
    
  Για πολύ καιρό δεν απάντησα, παρ’ ότι οι προσωπικές επιθέσεις ήταν συνεχείς, διότι η περιφρόνηση που μου προκαλούσε, κυρίως με την απροκάλυπτη επίδειξη φθόνου, ήταν μεγαλύτερη από οποιαδήποτε επιθυμία αντίδρασης.
Θα εξακολουθούσε να είναι άξιος περιφρόνησης, αν δεν ήταν συκοφάντης. Έτσι, πρόσφατα με αφορμή ανάρτησή μου κατά του Ντούγκιν, αναφέρθηκε σε «θλιβερούς υπαλλήλους του καθεστώτος….»
    
  Για να δούμε, όμως, ποιος έχει πραγματικά αυτή την ιδιότητα.
    Ρωτάω, λοιπόν:
    
  Πού δουλεύεις εσύ Γιωργάκη;  Εσύ που αποδίδεις σε άλλους την ιδιότητα του «υπαλλήλου του καθεστώτος»; Ποιος σε πληρώνει; Ποιος είναι ο εργοδότης ή το αφεντικό σου; Μήπως είναι το κράτος; Μήπως εργάζεσαι στον πιο καθεστωτικό θεσμό, πιο καθεστωτικό κι από την αστυνομία, στην «παιδεία»;  

  Εσύ Γιωργάκη που μασάς σίδερα στο blog σου, τα λες αυτά ή έστω κάτι λίγο απ’ αυτά στη δουλειά σου; Ή εκεί παριστάνεις τον πολιτικώς ορθό και καταπίνεις τη γλώσσα σου;  Μήπως δεν κάνεις ούτε απεργία για να μη χάσεις το μεροκάματο;

Καθόλου δεν αντιδράς Γιωργάκη, σφίγγεις τα δόντια, σκύβεις το κεφάλι, συμμορφώνεσαι, ενδίδεις και υπακούς, για να μη χάσεις τη δουλίτσα σου, τον μισθουλάκο και τις διακοπούλες σου. Ύστερα γυρνάς στην κρυψώνα σου, πιάνεις τον υπολογιστή σου και παριστάνεις τον άτεγκτο ιδεολογικό καθοδηγητή, τον ασυμβίβαστο πολιτικό άνδρα, τον αντικαθεστωτικό επαναστάτη και ξεσπάς στον πραγματικό εχθρό σου, σ’ αυτόν, δηλαδή, που σου θυμίζει ότι κάποιοι είναι καλύτεροι από εσένα.

Εσύ είσαι υπάλληλος του καθεστώτος Γιωργάκη, εσύ εργάζεσαι για το κράτος και είσαι θλιβερός, πολύ θλιβερός υπάλληλος, τόσο που αν δεν ήσουν συκοφάντης θα ήσουν αξιολύπητος. Είσαι θλιβερός γιατί είναι τόση η εξάρτησή σου από το καθεστώς, τόση η δέσμευσή σου, που θες να μιλήσεις, θες ν’ αντιδράσεις, αλλά δεν μπορείς…  

Και φυσικά, δεν είναι κακό να είσαι Δημόσιος Υπάλληλος, πολλοί σύντροφοι είναι κι ο καθένας προσφέρει όπως μπορεί. Απ’ την άλλη, δεν είναι όλοι υποχρεωμένοι να ανέχονται στην εργασία τους, όσα ανέχεσαι εσύ.  Αλλά θα ήταν γελοίο, αν δεν ήταν τόσο προκλητικά υποκριτικό, να είσαι Δημόσιος Υπάλληλος που στη δουλειά σου κάθεσαι σούζα, και να έχεις το θράσος όχι απλώς να κρίνεις αλλά να συκοφαντείς ανθρώπους που έκαναν άλλες επιλογές στη ζωή τους ακριβώς για να αποφύγουν τις εξαρτήσεις από το κράτος• εξαρτήσεις που εσύ προτίμησες, μάλιστα αγωνίστηκες για να τις αποκτήσεις. 

Ούτε είναι κακό να γράφεις ανωνύμως.

Όταν όμως προβαίνεις σε τόσο σοβαρές καταγγελίες, ότι, δηλαδή, κάποιος είναι «θλιβερός υπάλληλος του καθεστώτος» (επειδή, μάλιστα, κατέκρινε τις απόψεις του μπολσεβίκου Ντούγκιν), τότε πρέπει να αναλαμβάνεις και την ευθύνη, διαφορετικά είσαι συκοφάντης, παλιάνθρωπος και άτιμος. Γι’ αυτό, λοιπόν, σε προκαλώ να πεις ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΠΩΣ ΛΕΓΕΣΑΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ, για να δουν όλοι αυτοί στους οποίους απευθύνεσαι ΠΟΙΟΣ πραγματικά ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ που εδώ και μήνες έχεις αποδυθεί σ’ έναν αγώνα συκοφάντησης όποιου υποστηρίζει τους Ουκρανούς Εθνικοσοσιαλιστές και τους λοιπούς ΕΣ που συμμετέχουν στον αγώνα τους. Για την ακρίβεια, αυτός φαίνεται να είναι ο λόγος ύπαρξής σου. 
Πες μας λοιπόν ποιος είσαι, για να δούμε ποιος είναι τελικά ο θλιβερός υπάλληλος του καθεστώτος. Εγώ ή εσύ;

Κι αφού απαντήσεις στα παραπάνω, βλέπουμε και ποιος είναι «αρλεκίνος», «εγκάθετος» κ.λπ. Όλα θα τα βάλουμε στο τραπέζι Γιωργάκη, στον σωστό τόπο και στον σωστό χρόνο.

 Εμπρός λοιπόν στον δρόμο που ΕΣΥ διάλεξες, ας μετρηθούμε, ανάλαβε την ευθύνη και πες δημοσίως ποιος είσαι εσύ που δημοσίως κατηγορείς άλλους ότι είναι (θλιβεροί) υπάλληλοι του καθεστώτος, ποιος είσαι εσύ ο ίδιος και όχι κάποιος άλλος μπροστινός ή μπροστινή με ψευδώνυμο. 
   Διαφορετικά θα το κάνω εγώ. Το ότι κρύβεσαι δεν σημαίνει ότι δεν είσαι γνωστός. Ή μήπως νόμιζες ότι θα σε άφηνα ανενόχλητο να με συκοφαντείς;

Φώτης Ξηροκώστας

AZOV NS DIVISION

H δημογραφική κατάρρευση της Ρωσίας



Αναδημοσιεύουμε άρθρο της Marie Jégo, ανταποκρίτρια της Le Monde στη Μόσχα, με τίτλο Le déclin démographique entrave l'essor de la Russie μεταφρασμένο στα ελληνικά. Το άρθρο που βασίζεται σε επίσημες στατιστικές και στοιχεία, μας δίνει μια πλήρη εικόνα της δημογραφικής κατάρρευσης της Ρωσίας αλλά και πολλά στοιχεία για την ποιότητα ζωής του πληθυσμού της. 

Ο ένας στους τρεις άνδρες πεθαίνει μεταξύ 20 και 60 ετών. Οι Ρώσοι άνδρες έχουν σήμερα προσδόκιμο επιβίωσης τα 61.4 έτη. Ο μέσος όρος ζωής των Ρώσων είναι κάτω από πολύ φτωχότερες χώρες, όπως π.χ. το... Μπαγκλαντές. Σύμφωνα με την επίσημη στατιστική υπηρεσία (Rosstat), o πληθυσμός της Ρωσίας μειώθηκε από τα 149 εκατομμύρια το 1993 σε 142 εκατομμύρια σήμερα. Την περίοδο 2008-2025 ο πληθυσμός της Ρωσίας αναμένεται να μειωθεί κατά 11 επιπλέον εκατομμύρια ενώ ο αλκοολισμός είναι η αιτία θανάτου 500.000 ανθρώπων τον χρόνο...

H δημογραφική κατάρρευση της Ρωσίας 




«Το να μετατρέψουμε τη Ρωσία στην πιο ελκυστική από άποψη ποιότητας ζωής χώρα του κόσμου δεν είναι ούτε αδύνατο, ούτε ουτοπικό» δήλωσε πρόσφατα ο αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης, Ιγκόρ Σουβάλοφ (Igor Shuvalov). Έστω. Αλλά ενώ την τελευταία οκταετία η Ρωσική Ομοσπονδία επέστρεψε στο δρόμο της ανάπτυξης και έχει εμμονή με την αποκατάσταση της παγκόσμιας της επιρροής, για να το πετύχει αυτό θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει μία μέγιστη πρόκληση: τη δημογραφική της κρίση.

Στις περισσότερες αναπτυγμένες χώρες, η γεννητικότητα μειώνεται και το προσδόκιμο επιβίωσης αυξάνει. Όχι όμως στη Ρωσία, όπου η γεννητικότητα είναι χαμηλή, όπως στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες (1.4 παιδιά ανά γυναίκα το 2007, έναντι 1.2 το 2006), αλλά και η θνησιμότητα είναι εξαιρετικά υψηλή, ειδικά στους άνδρες.

"Ο ένας στους τρεις άνδρες πεθαίνει μεταξύ 20 και 60 ετών. Αν δεν αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα, η μείωση του πληθυσμού μας θα επιταχυνθεί" εξηγεί ο Ανατόλι Βισένκσι (Anatoli Vychnevski). Ως επικεφαλής του «δημογραφικού ινστιτούτου της Μόσχας» αυτός ο ερευνητής μόλις συνέταξε μία έκθεση υπό τον τίτλο «το διακύβευμα της δημογραφικής κρίσης της Ρωσίας» που εκδόθηκε τον Ιούνιο από το «γαλλικό ινστιτούτο διεθνών σχέσεων» (IFRI). Οι Ρώσοι άνδρες έχουν σήμερα προσδόκιμο επιβίωσης τα 61.4 έτη

Αυτή η ανδρική υπερ-θνησιμότητα ερμηνεύεται από την κακή κοινωνικοοικονομική κατάσταση. Αλλά και οι επιβλαβείς συνήθειες (ο αλκοολισμός, το κάπνισμα, οι ακατάλληλες διατροφικές συνήθειες) είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνες για τη μοναδική αυτή κατάρρευση του προσδόκιμου επιβίωσης, που τοποθετεί τους Ρώσους, από πλευράς «μέσου όρου ζωής» κάτω από πολύ φτωχότερες χώρες, όπως π.χ. το... Μπαγκλαντές.

Επιπλέον, υστερεί και η παροχή υγειονομικής περίθαλψης: το 2007, η Ρωσία δαπάνησε για την υγεία το 4.2% του ΑΕΠ, έναντι 8%-10% κατά μέσο όρο στη δύση.

Όλα τα παραπάνω καταλήγουν σε αρνητικό δημογραφικό ισοζύγιο: σύμφωνα με την επίσημη στατιστική υπηρεσία (Rosstat), o πληθυσμός της Ρωσίας μειώθηκε από τα 149 εκατομμύρια το 1993 σε 142 εκατομμύρια σήμερα.

Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύεται γενικά, η δημογραφική αυτή κρίση δεν ξεκίνησε με τη μετάβαση στην οικονομία της αγοράς τη δεκαετία του ,90. "Η χώρα έχει πάψει να συμμετέχει στην παγκόσμια μείωση της θνησιμότητας εδώ και πάνω από σαράντα χρόνια", υπογραμμίζει η έκθεση. Το σύνολο των δημογραφικών παραγόντων, η γήρανση του πληθυσμού, η κατανομή ανά ηλικία, κ.λπ. Καταδικάζουν τη Ρωσία σε μόνιμη δημογραφική μείωση.

Έχοντας πλήρη συνείδηση των διαστάσεων του προβλήματος -που ο ίδιος ο Βλάντιμιρ Πούτιν (Vladimir Putin) το χαρακτήρισε το 2006 ως «το πιο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ρωσία»- οι αρχές προσπάθησαν να ενθαρρύνουν την τεκνοποιία. Τα οικογενειακά επιδόματα διπλασιάστηκαν και καθιερώθηκε ένα "επίδομα μητρότητας" της τάξης των 7,500 ευρώ που δίδεται εφάπαξ στις γυναίκες που κάνουν δεύτερο παιδί.

Η πολιτική αυτή απέδωσε. Το πρώτο τρίμηνο του 2009, η γεννητικότητα αυξήθηκε κατά άλλο ένα 4% σε σχέση με το 2008. "Δυστυχώς, αυτή η αύξηση  είναι προσωρινή... Αυτό που αλλάζει είναι πως η γυναίκες τεκνοποιούν μεν νωρίτερα, αλλά το σημαντικότερο, η γεννητικότητα των γυναικών, δε δείχνει να αλλάζει. Επιπλέον, και ο ίδιος ο πληθυσμός των γυναικών είναι πλέον αριθμητικά ανεπαρκής για να υποστηρίξει μια σημαντική δημογραφική ανάκαμψη", τονίζει ο Ανατόλι Βισένσκι.

Για τον ερευνητή "βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα είναι αδύνατο να υπάρξει δημογραφική ανάκαμψη". Τα δεδομένα μπορούν να αλλάξουν μόνο αν ακολουθηθεί μία "ρεαλιστική πολιτική". Η καταφυγή στη μετανάστευση θα μπορούσε να αλλάξει τη φυσιολογική μείωση του ρώσικου πληθυσμού.

Αλλά η λύση αυτή δυσχεραίνεται από την έντονη αντιπάθεια του πληθυσμού προς τους μετανάστες και την απουσία πολιτικής συναίνεσης για το ζήτημα αυτό. "Στο κοινό αίσθημα κυριαρχεί η απλοϊκή αντίληψη πως η δημογραφία μπορεί να ανακάμψει εύκολα. Και πολλοί πολιτικοί δυστυχώς καλλιεργούν την ίδια αντίληψη", επισημαίνει ο Ανατόλι Βισένσκι.

Στις "θέσεις για τη δημογραφική πολιτική" που διακήρυξε η κυβέρνηση το 2007, η κυβέρνηση θέτει στόχο την επίτευξη προσδόκιμου επιβίωσης 75 ετών "σε αμφότερα τα φύλα". Σύμφωνα με τα δεδομένα που ανακοίνωσε η Rosstat το 2008, ο στόχος αυτός φαίνεται ανέφικτος: την περίοδο 2008-2025 ο πληθυσμός της Ρωσίας αναμένεται να μειωθεί κατά 11 επιπλέον εκατομμύρια. Οι προβλέψεις της κρατικής στατιστικής υπηρεσίας προκαλούν ρίγη: -463,000 Ρώσοι το 2010, -600,000 το 2017, -800,000 το 2025...

Ο αλκοολισμός ευθύνεται για 500,000 νεκρούς το χρόνο.

Σύμφωνα με μία έκθεση της "εστίας πολιτών της Ρωσίας", υπό τον τίτλο "αλκοολισμός στη Ρωσία: κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις και μέτρα αντιμετώπισης", η κατάχρηση του οινοπνεύματος, ιδίως της βότκας, προκαλεί ετησίως στη Ρωσία μισό εκατομμύριο θανάτους. Η "επιδημία αλκοολισμού έχει οδηγήσει στο εκπληκτικό φαινόμενο η θνησιμότητα των ελευθέρων ανδρών να είναι τριπλάσια εκείνων που είναι κρατούμενοι στις φυλακές!".

Εκτός από αύξηση της θνησιμότητας, ο αλκοολισμός είναι παράγοντας αύξησης της ανασφάλειας και της εγκληματικότητας. Σύμφωνα πάντα με την ίδια έκθεση, που την αναφέρει το πρακτορείο ειδήσεων «νοβόστι», "το 40% των ατόμων που αυτοκτονούν το κάνουν σε κατάσταση μέθης", ενώ και το 80% των δολοφόνων είναι μεθυσμένοι τη στιγμή της διάπραξης του φόνου.


Συμπερασματικά

Κανένα ενδιαφέρον δεν έχει η κυβέρνηση των ολιγαρχών του Πούτιν για το δημογραφικό παρ' ότι το χαρακτηρίζει, υποκριτικά, ως «το πιο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ρωσία». Η πολιτική του εξαντλείται στις ενεργειακές μπίζνες αφού δεν εφαρμόζει ούτε καν μέτρα κατά της άμβλωσης, όπως πρόσφατα έκανε η Ισπανία. Η κακή κοινωνικο-οικονομική κατάσταση και υγειονομική περίθαλψη του πληθυσμού την ίδια στιγμή που οι ολιγάρχες ικανοποιούν τα βίτσια τους ανά τον κόσμο είναι αρκετά για να δηλώσουν και την κοινωνική πολιτική του καθεστώτος.

Όταν μιλάμε για την Ρωσία, μιλάμε για ένα κράτος που ήταν και είναι πολυφυλετικό. Μια απλή ματιά στο χάρτη είναι αρκετή για να αντιληφθεί κανείς ότι πρόκειται για ένα κράτος που το μεγαλύτερο μέρος του εκτείνεται στην Ασία και ένα μόνο μέρος του ανήκει στην Ευρώπη.


Μάλιστα, οι Ρώσοι έχουν τον χαμηλότερο δείκτη γεννήσεων από όλες τις άλλες φυλές που ζουν στη Ρωσία.



Χάρτης με τον δείκτη γεννήσεων στην Ρωσία (πηγή). Τα εδάφη που κατοικούνται κυρίως από Ρώσους έχουν τον χαμηλότερο δείκτη γεννήσεων. Ακόμη και αν λάβουν μέτρα, νομοθετήσουν για το δημογραφικό, απλώς θα αυξηθεί ο δείκτης γεννήσεων των ασιατικών φυλών. Φυσικά ο Πούτιν δεν ψήφισε ούτε πρόκειται να ψηφίσει φυλετικούς νόμους. Διότι ούτε είναι φυλετιστής ούτε πρόκειται ποτέ να γίνει. Για να είμαστε σοβαροί. 


Φώτης Ξηροκώστας

Ristorante Verona

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

Ο ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ LEON DEGRELLE





Αποσπάσματα από την συνέντευξη του Leon Degrelle, που δόθηκε το 1990 και είναι προφητική σε πολλά σημεία της. 

"[...]  Ο Λένιν δεν είχε ούτε το 1% των Ρώσων με το μέρος του. Δεν έγινε παρά μια και μοναδική ψηφοφορία στην αρχή του 1918, όταν κλήθηκαν οι Ρώσοι να ψηφίσουν τον Λένιν, που τελικά έχασε τις εκλογές. Πήρε μόνο το 1/3 των ψήφων, κι ήταν ένα τόσο περιορισμένο κοινό που την ημέρα της συνεδρίασης των νεοεκλεγμένων Σοβιέτ, επενέβη ο Στρατός για να τα διαλύσει, με αποτέλεσμα να υπάρξουν 17 νεκροί.


Αυτή είναι η θαυμάσια δημοκρατία τους. Το πολιτικό τους σύστημα ήταν λάθος, ήταν μια στυγνή δικτατορία, η πιο αιματηρή καταπίεση που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, πέθαναν δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι.
Η συνταγή της περίφημης πάλης των τάξεων και του οικονομικού κομμουνισμού δεν επέφερε καμιά βιομηχανική εξέλιξη. Υπήρξε μια εξέλιξη μόνο στον πολεμικό τομέα αυτό επειδή τους βοήθησαν οι Αμερικανοί. Η Σοβιετική Βιομηχανία είναι η ίδια μ’ αυτή που ήταν και πριν 75 χρόνια, εξοπλισμένη με απαρχαιωμένα μηχανήματα που δεν αξίζουν πλέον τίποτα. Για τους λαούς που υπέταξαν στην Ευρώπη ισχύει το ίδιο. Από το 1950 και μετά έχουν τους ίδιους παλιούς και πλέον άχρηστους εξοπλισμούς.
Έτσι οι χώρες αυτές είναι ολοκληρωτικά κατεστραμμένες χωρίς καμιά πιθανότητα άμεσης ανασυγκρότησης. Για να εκσυγχρονισθούν χρειάζονται τουλάχιστον 10 χρόνια, για να χτιστούν εργοστάσια χρειάζεται βοήθεια απ’ όλη την Ευρώπη και από τις ΗΠΑ, που πρέπει να δώσουν εκατομμύρια εκατομμυρίων δολάρια. Και το άλλο που είναι τρομερό, είναι ότι δεν υπάρχουν στελέχη. Για 75 χρόνια στη Σοβιετική Ένωση και για 50 χρόνια στην Ανατολική Ευρώπη δεν δημιουργήθηκαν ούτε οικονομικά ούτε πολιτικά στελέχη. Σήμερα λοιπόν αντικρίζουμε έναν κόσμο τετρακοσίων εκατομμυρίων, μέσα σε μια τεράστια έκταση, όπου όλα πρέπει να ξαναγίνουν απ’την αρχή.


Στη Σοβιετική Ρωσία, που όχι μόνο είναι κατεστραμμένη, όχι μόνο δεν υπάρχουν στελέχη, αλλά υπάρχει και το τεράστιο πρόβλημα του διασκορπισμού των εθνοτήτων.
Σήμερα υπάρχουν πάμπολλες πιθανότητες ενός εμφύλιου πολέμου. Οι χώρες της Βαλτικής δεν θέλουν πλέον να παραμείνουν Σοβιετικές, θέλουν να ξαναβρεθούν στην ελευθερία τους, αλλά δεν μπορούν να το επιτύχουν, μόνες δεν έχουν τις προϋποθέσεις να επιζήσουν. Το ίδιο ισχύει και για ολόκληρη την περιοχή του Καύκασου, που είναι εντελώς διαφορετική απ’ την κανονική Ρωσία, μια χώρα πιο πλούσια κι απ’ τη Γαλλία και με τον ίδιο αρχαίο πολιτισμό. Η Ουκρανία έχει επίσης έναν αρχαίο πολιτισμό με Ελληνικές ρίζες, καθ’ ότι υπήρξε παράρτημα της Ελλάδας, υπήρξε η Ελλάδα της μετα-ιστορικής εποχής, η προέκταση της Ελλάδας του Μεσαίωνα, που έφερνε μαζί της τη Χριστιανική θρησκεία, τον Πολιτισμό, την αρχιτεκτονική, τις εικαστικές τέχνες, με δύο λόγια, μια χώρα με μεγάλη ελληνική και ιταλική επιρροή.

Αυτές οι χώρες, λοιπόν, αργά ή γρήγορα, θα αποχωρήσουν και τι θα απομείνει απ’ αυτή τη Σοβιετική Αυτοκρατορία;
Και όλα αυτά δεν είναι παρά ένα μέρος του προβλήματος. Υπάρχει και ο Μουσουλμανικός κόσμος που αντιστοιχεί σε 80 εκατομμύρια και που θα φτάσει στο τέλος του αιώνα τα 100 εκατομμύρια. Και αυτός ο κόσμος δεν έχει τίποτα το κοινό με τη Σοβιετική Ρωσία. Όλα αυτά σημαίνουν ότι αυτή η τεράστια χώρα είναι καταδικασμένη να διαιρεθεί σε 20 περίπου κομμάτια.
Από τη μια μεριά δεν έχει χρήματα, ούτε πιθανότητες ανασυγκρότησης πριν περάσουν 10 τουλάχιστον χρόνια, με την προϋπόθεση ότι θα βοηθήσει η Δύση, κάτι που όμως δεν είναι καθόλου σίγουρο [...]

[...] Κι εδώ θα σταθούμε σε μια σειρά τεραστίων προβλημάτων που υπάρχουν και που ξεπερνούν την ανθρώπινη φαντασία.
Έχουμε πρώτα το πρόβλημα της Γερμανίας. Αυτό το πρόβλημα μπορεί να διορθωθεί. Η Δυτική Γερμανία μπορεί να σώσει την ανατολική, είναι στα όρια του εφικτού. Οι ανατολικογερμανοί έχουν οικονομικές δυνατότητες, είναι πλούσια χώρα και διαθέτουν στελέχη.
Στο οικονομικό επίπεδο οι Γερμανοί μπορούν να τα τακτοποιήσουν όλα και σε 5 χρόνια να πηγαίνουν όλα θαυμάσια.
Στο πολιτικό επίπεδο όμως, η Δυτική Γερμανία, έχει αυτή τη βλακώδη δημοκρατία που δεν οδηγεί πουθενά.
Υλικά λοιπόν, μπορεί η Γερμανία να σωθεί αλλά για όλα τα υπόλοιπα παραμένει ένα τεράστιο ερωτηματικό. Πως αυτή η Γερμανία θα ελευθερωθεί από τους Εβραίους οι οποίοι, ακόμα και ολιγάριθμοι, τσακίζουν τον Γερμανικό Λαό;
Οι Γερμανοί πολιτικοί τους τρέμουν και δεν τολμούν να κάνουν την παραμικρή κίνηση που θα τους δυσαρεστούσε, διότι πίσω από τους Εβραίους υπάρχει η τεράστια αμερικανική δύναμη.
Στην πραγματικότητα δύο ήσαν οι μεγάλοι νικητές του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Η Σοβιετική τυραννία και η τυραννία του υπερκαπιταλισμού. Ο Χίτλερ ήταν η μοναδική και αληθινή λύση. Εξουδετέρωσε τον κομμουνισμό τακτοποιώντας συγχρόνως το κεφάλαιο διότι πλέον επικρατούσε η εργασία κι όχι ο Χρυσός. Και αυτό πρέπει να ξαναεπικρατήσει [...] 


[...] Ο Γκορμπατσώφ μπορεί να πέσει ανά πάσα στιγμή. Άλλωστε στη Σοβιετική Ένωση δεν ήταν ποτέ τόσο δημοφιλής όσο νομίζουν. Φυσικά στη Δύση, που ο κόσμος είναι ανόητος και διαβρωμένος από τη δημοκρατία, ανέβασε τον Γκορμπατσώφ σε θεϊκό βάραθρο, αλλά (χαριτολογώντας) δεν πιστεύουμε πια στο Θεό !
Βλέπουμε απλώς το παράδειγμα της Λιθουανίας, που είναι μια χώρα που δεν ανήκει στη Σοβιετική Ένωση με τη θέλησή της, μια χώρα που την άρπαξε η Ρωσία. Στο Σύνταγμα της Σοβιετικής ένωσης προβλέπεται ότι οποιοδήποτε μέλος της μπορεί να αποχωρήσει, ο ίδιος ο Λένιν το είχε κατοχυρώσει. Ακόμα και αν πρόκειται για χώρα που μόνη της προσχώρησε στα Σοβιέτ μπορεί όποτε θέλει να αποχωρήσει.
Και τώρα βλέπουμε τα τανκς στους δρόμους της πρωτεύουσας της Λιθουανίας και τους Λιθουανούς στρατιώτες να συλλαμβάνονται επειδή δεν θέλουν να υπηρετήσουν στο Σοβιετικό Στρατό.
Η κατάσταση αυτή παραμένει στάσιμη επειδή οι Αμερικάνοι θέλουν προσωρινά να παραμείνει ως έχει. Αλλά είναι τρομερά προσωρινό και αμφίβολο και θα παρουσιασθούν κι άλλες περιπτώσεις. Μόλις επαναστατήσει μια χώρα θα ακολουθήσουν άλλες είκοσι [...]



[...]Γι’ αυτό πρέπει να καταλάβετε ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός έχει ένα τεράστιο στόχο. Δεν είμαστε πλέον μικρές χώρες, είμαστε στην Ευρώπη, είμαστε ενωμένοι, είμαστε δραστήριοι''.

Leon Degrelle, περιοδικό ''Χρυσή Αυγή'' Σεπτέμβριος 1990, α.τ.56.




Τριάντα πέντε χρόνια πέρασαν από τότε. Η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε και η Δύση βοήθησε τη Ρωσία και σε οικονομικό επίπεδο και σε τεχνογνωσία. Μπορεί ο κομμουνισμός να κατέρρευσε, άφησε όμως πίσω του έναν κόσμο που όπως είπε ο Λεόν Ντεγκρέλ, ''όλα έπρεπε να ξαναγίνουν απ’την αρχή''. 



Μπορεί οι καταργήθηκαν οι Λαϊκοί επίτροποι και οι κομισάριοι (σχεδόν όλοι εβραϊκής καταγωγής), μα σήμερα ονομάζονται ''ολιγάρχες'' και είναι και πάλι εβραίοι.  

Χώρες όπως η Λιθουανία, η Εσθονία, η Λετονία αλλά και μεγαλύτερες όπως η Ουκρανία ακόμη αγωνίζονται για την ελευθερία τους. Η Ρωσία αυτή τη φορά, όχι με τον σοβιετικό αλλά με τον ''ευρασιατικό'' μανδύα, επιχειρεί τη δημιουργία μιας νέας πολυφυλετικής αυτοκρατορίας. Δεν ήταν και δεν αισθάνθηκε ποτέ Ευρώπη και έτσι θα παραμείνει. Μια αντιευρωπαϊκή δύναμη.  





Ristorante Verona

Islamic State of Donbass and Lugansk

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΤΑΓΜΑ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ''AZOV'' ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ MARINKA

Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

ΖΗΤΩ Ο ΜΕΤΑΞΑΣ, ΖΗΤΩ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ, ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΗ Η ΕΛΛΑΣ


ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΕΣ 


«Εγώ εν τη εξελίξει ταύτη καθώρισα ήδη τον δρόμον μου, προ πολλού. Είμαι στρατιώτης και ευγενής, και θέτω εις την υπηρεσίαν του Βασιλέως μου το ξίφος μου, του αφιερώ δε την ζωήν και την διάνοιάν μου. Μου είναι αδιάφορον αν ο Βασιλεύς είναι καλός ή κακός, επιβλαβής ή ωφέλιμος δεν εξετάζω αν αι πράξεις του προξενούν καλόν ή κακόν εις το Έθνος τον ακολουθώ τυφλώς εις ό,τι θέλει η θέλησίς του είναι δι’ εμέ νόμος, θεωρώ δε εμαυτόν ευτυχή ότι χαίρω την ευμένειαν του Διαδόχου, αρχηγού αποφασιστικού και φιλοδόξου»
Μεταξάς το Προσωπικό του Ημερολόγιο, τ. Β΄, σ. 527-528, Στη Γερμανία 1898-1906 Επιστημονική Επιμέλεια Χρ. Χρηστίδης, Εκδόσεις Γκοβόστη Αθήνα 1952.  

Ristorante Verona

ΤΟ ΤΑΓΜΑ "AZOV" ΜΠΗΚΕ ΣΤΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ ΤΟΥ ΝΤΟΝΕΤΣΚ, ΝΕΚΡΟΣ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΕΝΑΣ ΡΩΣΟΣ ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ



Tα Τάγματα Εθελοντών ''Αζοφικής" και "Ανθρακωρύχος", (БАТАЛЬОН "АЗОВ" , батальон «Шахтерск») μπήκαν στην πόλη Marinka που απέχει 20 χλμ. από το κατεχόμενο Ντόνετσκ.

Τις τελευταίες ημέρες, τα Εθελοντικά Τάγματα Μαχητών, που σχηματίζονται από την Εθνική Συνέλευση της οποίας ηγείται ο Andrey Beletsky έχουν περάσει σε συστηματική επίθεση στο  Ντόνετσκ. 


Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, το τάγμα "Αζοφικής" εκπλήρωσε πλήρως την αποστολή του: το προάστιο του Ντόνετσκ - Marinka απελευθερώθηκε και βρίσκεται υπό πλήρη έλεγχο ενώ δεν υπάρχουν αυτονομιστές.

Η νίκη

Κατά τη διάρκεια της ημέρας το Τάγμα βρίσκονταν κάτω από συνεχή πυρά πυροβόλων όπλων, εκτοξευτών ρουκετών, οβιδοβόλων και «Grad». Ένα χιλιόμετρο από το Ντόνετσκ οι στρατιώτες δέχτηκαν πυρά από δύο πλευρές με πολυβόλα και χειροβομβίδες. Παρ΄ όλες τις δυσκολίες το τάγμα εκπλήρωσε την αποστολή του με επιτυχία. Η επιχείρηση έχει ολοκληρωθεί στο 100%.

Απώλειες: 1 νεκρός, 14 τραυματίες, οι 3 σοβαρά. 


Ο νεκρός είναι ο Ρώσος εθελοντής Грек Сергей. Ζούσε τα τελευταία τρία χρόνια στην Ουκρανία λόγω πολιτικών διώξεων από το καθεστώς Πούτιν.

Ristorante Verona

ΧΑΡΚΟΒΟ

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

Ο Otto Skorzeny για το απελευθερωτικό κίνημα του στρατηγού Βλασώφ και τον ROA ( Ρωσικό Απελευθερωτικό Στρατό )


Otto Skorzeny

Απόσπασμα από το βιβλίο του Otto Skorzeny, ''Οι καταδρομικές μου επιχειρήσεις'' για τον στρατηγό Βλασώφ και τον ROA (Ρωσικό Απελευθερωτικό Στρατό)

''Ό Φαίλκερζαμ μου έφερε τό Μανιφέστο του Κινήματος Βλασώφ, τό όποιο εξέδωσε ό στρατηγός τό 1943: 

«Ή Ρωσική Επιτροπή απαιτεί τά ακόλουθα βασικά στοιχεία για την νέα οργάνωση τής Ρωσίας:

- Εξόντωση του Μπολσεβικισμού, του Στάλιν και τής κλίκας του
- Έντιμη ειρήνη μέ τήν Γερμανία
- Δημιουργία μιας νέας Ρωσίας, χωρίς Μπολσεβικισμό άλλά καί χωρίς Καπιταλισμό, μέ τήν βοήθεια τής Γερμανίας καί άλλων λαών τής νέας Ευρώπης».
Γιά τήν νέα οργάνωση τής Ρωσίας ή Επιτροπή πρότεινε τό άκόλουθο πρόγραμμα:
1. Κατάργηση τής καταναγκαστικής εργασίας, δικαίωμα στήν έλεύθερη έργασία καί οργάνωση συνδικάτων.
2. Κατάργηση των Κολχόζ και απόδοση της γης στους χωρικούς.
3. Επανίδρυση του εμπορίου, τής οικοτεχνίας και τής ελαφράς βιομηχανίας.
4. Δικαίωμα τών διανοουμένων, νά εργάζονται ελεύθερα γιά τά συμφέροντα τοΰ λαού.
5. Κοινωνική δικαιοσύνη καί έξασφάλιση όλων τών έργατών εναντίον τής έκμετάλλευσης.
6. Δικαίωμα γιά εκπαίδευση καί κοινωνική άσφάλιση όλων τών έργατών.
7. Κατάργηση τής τρομοκρατίας καί σεβασμός τών άνθρωπί- νων δικαιωμάτων.
8. Έξασφάλιση τής ελευθερίας γιά όλους τούς λαούς τής Ρωσίας.

9. Αμνηστία και επάνοδος στα σπίτια για όλους τούς πολιτικούς κρατουμένους.
10. Ανοικοδόμηση των χωριών καί πόλεων μέ σχέδιο τής κυβέρνησης.
11. Ανοικοδόμηση τών εργοστασίων μέ σχέδιο τής κυβέρνησης.
12. Διαγραφή δλων τών οφειλών τίς όποιες έχει συνάψει σέ μυστικές συμφωνίες ό Στάλιν μέ τούς Άγγλοσάξονες καί πού έχει άναλάβει ό ίδιος.
13. Εξασφάλιση ένός ελάχιστου έπιπέδου διαβίωσης γιά όλους τούς άναπήρους πολέμου καί τίς οικογένειές τους.

Αύτό, τό λεγόμενο «Μανιφέστο τού Σμόλενσκ», τροποποιήθηκε ελαφρά στήν Πράγα, στίς 14 Νοεμβρίου 1944. Είχα τήν έντύπωση ότι ό Βλασώφ ανήκε σ’ εκείνους τούς Ρώσους πού δέν θεωρούσαν τήν Ρωσία άσιατική χώρα καί ήθελαν νά συμμετέχουν στήν οργάνωση μιας μεγαλύτερης καί ισχυρότερης Εύρώπης. Γνώριζε τήν Άπω Ανατολή καί γνώριζε σαφώς ποιά πελώρια δύναμη άλλά καί ποιό κίνδυνο αποτελούσε ή κοιμώμενη ακόμη Κίνα γιά τήν χώρα του καί γιά όλους τούς Εύρωπαίους... 
...Σύμφωνα μέ τόν Βλασώφ οι ίδιοι oi Ρώσοι όφειλαν νά νικήσουν τόν Μπολσεβικισμό. 'Ύστερα ή κατάρα, τήν οποία έξέφρασε ό Ντοστογιέφσκι στά τέλη τού προηγουμένου αιώνα, δέν θά είχε Ισχύ πλέον γιά πολύ.

Andrey Andreyevich Vlasov

Όταν ό Φαίλκερζαμ κι έγώ τόν συναντήσαμε αντιλαμβανόταν έστω καί καθυστερημένα πώς μιά χώρα π.χ. σάν τήν Ουκρανία, ή όποία κατείχε έναν παλαιό δικό της πολιτισμό, είχε τό δικαίωμα νά αυτοδιοικείται καί ότι οι βαλτικές χώρες ουδέποτε υπήρξαν ρωσικές. Ό «σοσιαλισμός» άντιπροσώπευε γιά τούς Κοζάκους κάτι διαφορετικό, σέ σχέση μέ τούς άλλους λαούς τής Ρωσίας, καί ή νέα κατανομή τού εδάφους ήταν ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα. Είχαμε πόλεμο. Ό Γερμανικός Στρατός χρησιμοποίησε περισσότερους άπό 500.000 Ρώσους αιχμαλώτους ώς εθελοντές (Χίβις) οι όποιοι πρόσφεραν στά μετόπισθεν μεγάλη υπηρεσία. Ό Βλασώφ ήθελε στην άρχή νά του διατεθούν όλοι οί Ρώσοι αιχμάλωτοι ακόμη καί οί εθελοντές. Θά μπορούσε σέ αυτή τήν περίπτωση νά συγκροτήσει περίπου 30 μεραρχίες, κάτι πού όμως θά δημιουργούσε έναν μεγάλο κίνδυνο όχι μόνο γιά τήν Γερμανία, άλλά γιά όλη τήν Ευρώπη. Ήταν σοφότερο νά τεθούν χαμηλότεροι στόχοι... 

ROA

...’Έκαναν μεγάλη προπαγάνδα επ’ ώφελεία τού ROA (Russkaia Osvoboditelnaia Armiia- Ρωσικός Απελευθερωτικός Στρατός) καί μεγάλος άριθμός άπό λιποτάκτες προσέρχονταν στά στρατεύματά μας ή κατ’ ευθείαν στά τάγματα του Βλασώφ.  Στήν Πράγα συγκροτήθηκε μία νέα Επιτροπή τό KONR (Komitet Oswobodjdenia Naradow Rossii) (Επιτροπή Απελευθέρωσης τών Ρωσικών Λαών). Οί ιδέες καί οι σκοποί του Βλασώφ ήταν, άπό ευρωπαϊκή άποψη εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Πέρα άπ’ αυτό, άπό κοινωνική σκοπιά, πίστευε ότι οί Μαρξιστικές Λενινιστικές θέσεις ήταν ξεπερασμένες. Κύρια έγνοια του στρατηγού Βλασώφ ήταν να απαλλαγεί από τόν Στάλιν καί τό καθεστώς του, πού κρατούσε τόν Ρωσικό λαό στήν πιό στυγνή σκλαβιά χειρότερη καί άπό τήν έποχή τών Τσάρων. Ό Στρατός του έπρεπε νά είναι ένας «κοινωνικός άπελευθερωτικός Στρατός». Ό Βλασώφ μου έκανε τήν καλύτερη έντύπωση, όταν εξηγούσε μέ λογική τά έπιχειρήματά του. Δέν ήταν ούτε μισθοφόρος, ουτε φανατικός, ήταν ρεαλιστής. «Σάς χρειαζόμαστε», μου έλεγε, «γιατί έχετε τά όπλα γιά νά πολεμήσουμε τόν Στάλιν άλλά κι εσείς μάς χρειάζεστε επίσης»! Έπέκρινε τον Στάλιν πολύ σκληρά. Γνώριζε ότι ή Stavka διέθετε πρώτης τάξης πληροφορίες πού τής παρέχονταν από εξαίρετες κατασκοπευτικές οργανώσεις''.

Ristorante Verona