Αποσπάσματα από το Mein Kampf
Σε ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη, η δημοκρατία θεωρείται ο πρόδρομος του μαρξισμού, ο οποίος δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα χωρίς αυτήν. Η δημοκρατία αποτελεί το πεδίο καλλιέργειας της επιδημίας αυτής της πανούκλας και βρίσκει τη σωστή της έκφραση με το έκτρωμα του κοινοβουλευτισμού. Ό,τι θείο υπάρχει μέσα στη δημοκρατία πνίγεται δυστυχώς στον βούρκο του κοινοβουλευτισμού…
…Ένα πράγμα δεν έχουμε το δικαίωμα να ξεχνούμε: η πλειοψηφία δεν μπορεί ποτέ να αντικαταστήσει το άτομο. Αντιπροσωπεύεται πάντα όχι μονάχα από ηλίθιους αλλά και από δειλούς. Και είναι αλήθεια πως εκατό τρελά μυαλά δεν αξίζουν όσο ένα σωστό, και εκατό δειλοί δεν θα πάρουν ποτέ ούτε μία ηρωική απόφαση…
…Αυτοί οι κύριοι χειρίζονται και λαμβάνουν αποφάσεις με μια ελαφρότητα συχνά απίστευτη, προβλήματα για τα οποία και τα πιο μεγάλα μυαλά θα χρειάζονταν να συλλογιστούν πολύ. Και όμως, τους βλέπεις να αντιμετωπίζουν τα πιο σοβαρά ζητήματα, αυτά που κρίνουν την τύχη ενός κράτους, σαν μια παρτίδα χαρτοπαίγνιου και όχι σαν το μέλλον της φυλής...
…Αρκεί να δεις μία και μόνη φορά αυτούς τους λωποδύτες της πολιτικής να εκλιπαρούν με αγωνία, προτού λάβουν μία απόφαση, για την έγκριση της πλειοψηφίας, προκειμένου να αποκτήσουν τους αναγκαίους «συν-ενόχους» και να μπορέσουν αργότερα να πλύνουν τα χέρια τους από κάθε ευθύνη· ένας δίκαιος άνθρωπος, ένας τίμιος δεν θα αισθανθεί παρά αηδία και απέχθεια μπροστά σε τέτοιες μεθόδους πολιτικής πρακτικής. Αυτός που αρνείται να πάρει πάνω του τις προσωπικές ευθύνες για τις πράξεις του και που ζητεί πάντα να καλύπτεται, δεν είναι παρά ένας άθλιος δειλός…
…Η δυσκολία στο να επανορθώσεις με όλα τα μέσα ακόμα και με τα πιο σκληρά, μια εγκληματική κοινωνική κατάσταση, ολέθρια για ένα έθνος, οφείλεται στους δισταγμούς ως προς τις αιτίες. Και διστάζουν εκείνοι που ποτέ δεν ένιωσαν το συναίσθημα της σωτηρίας, που δεν ένιωσαν βαθιά εντός τους ότι μπορεί να είναι και οι ίδιοι υπεύθυνοι για τη διαφθορά της τάξης τους. Αυτός ο δισταγμός παραλύει κάθε σταθερή απόφαση για δράση· δεν ξέρουν τίποτε άλλο παρά να επιφέρουν χλιαρές μεταρρυθμίσεις και μόνο όσες είναι απαραίτητες για την προσωρινή διατήρηση της ομαλότητας. Αλλά τα πράγματα και η εποχή δε θα έχουν πάντα αυτό το φαντασμαγορικό χρώμα. Θα 'ρθει μια μέρα που η συνείδηση της ευθύνης με την ανάγκη της εσωτερικής γαλήνης, θα διασκορπίσει αλύπητα και θα ξεριζώσει την παρασιτική βλάστηση και την ήρα από το σιτάρι…
…Για τη μεταβολή ενός λαού σε έθνος προϋποτίθεται η δημιουργία κατάλληλων υγιεινών συνθηκών διαμονής, απαραίτητων για την εκπαίδευση του ατόμου. Μόνον όποιος μάθει, στο σπίτι ή στο σχολείο, να εκτιμά το μεγαλείο της χώρας του στον φιλολογικό, στον οικονομικό και προπάντων στον πολιτικό τομέα, μόνον αυτός θα μπορέσει να αισθανθεί -και θα την αισθανθεί– την περηφάνια ότι ανήκει σε αυτή τη χώρα. Αγωνιζόμαστε γι' αυτό που αγαπάμε· αγαπάμε ό,τι εκτιμούμε· και για να εκτιμήσουμε κάτι πρέπει τουλάχιστον να το γνωρίζουμε…
…Όταν οι ανάξιοι υπεύθυνοι αισθάνονται αποξενωμένοι από την εθνική συνείδηση και παρεμποδίζουν τη φυσική και ηθική υγεία μιας τάξης, με την αδιαφορία ή την αδηφαγία τους, είναι το ίδιο σαν να στρέφονται κατά του έθνους…
…Όταν η κυβέρνηση οδηγεί από όλους τους δρόμους έναν λαό στην καταστροφή, η επανάσταση αποτελεί όχι πια δικαίωμα των πολιτών αλλά καθήκον…
…Για όποιον δεν είναι έτοιμος να πολεμήσει για την ύπαρξή του, ή δεν είναι ικανός να το κάνει, είναι ήδη προδιαγεγραμμένος από την αιώνια και δίκαια Θεία Πρόνοια ο χαμός …
…Αν ο αγώνας για την επικράτηση μιας φιλοσοφικής θεωρίας δεν κατευθύνεται από ήρωες έτοιμους να θυσιαστούν, σε λίγο δεν θα βρίσκεται ούτε και οπαδός που να τολμά να αντιμετωπίσει τον θάνατο. Όποιος αγωνίζεται να σώσει μόνο τη δική του υπόσταση δεν διαθέτει παρά λίγο μόνο δυναμικό για τους άλλους…
…Ένα κίνημα που ξεκινάει για να ανεβεί ψηλά, πρέπει πάντα να φροντίζει ώστε να μη χάσει ποτέ την επαφή με τον λαό. Υπό αυτό το πρίσμα ρέπει να εξετάζει κάθε ζήτημα που θα ανακύψει και να προσανατολίζει πάντα προς τα εκεί τις αποφάσεις του. Πρέπει κατόπιν να αποφύγει κάθε τι που θα μπορούσε να απομακρύνει ή να αποδυναμώσει αυτούς τους δεσμούς του και τις δυνατότητές του πάνω στις μάζες, όχι για λόγους «δημαγωγικούς», αλλά κατανοώντας βαθιά πως καμιά μεγάλη ιδέα, όσο ιερή και υψηλή αν φαίνεται, δεν μπορεί να γίνει πράξη χωρίς τη δύναμη των λαϊκών μαζών…
Αδόλφος Χίτλερ
RV