Από το doureios.com
Με την συμπλήρωση 5 μηνών από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και καθώς οι πολεμικές επιχειρήσεις συνεχίζονται, υποβάλλαμε μια σειρά ερωτήσεων σε έναν Έλληνα που πολεμάει με τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας. Ο “Περικλής”, όπως τον αποκαλούμε, μεταφέρει την εικόνα, σύμφωνα με την προσωπική του κρίση, τόσο για την γενικότερη πορεία του πολέμου όσο και για πιο εξειδικευμένα στρατιωτικά θέματα, που ενδιαφέρουν περισσότερο τον αναγνώστη με στρατιωτικό υπόβαθρο και δεν αναφέρονται από τα διάφορα μέσα.
Μετά από 5 μήνες πολέμου, κατά την κρίση σου, τί στόχους φαίνεται να είχαν και ποιους έχουν πετύχει οι Ρώσοι με την εισβολή; Πολιτικούς και στρατιωτικούς στόχους.
Οι πολιτικοί στόχοι των Ρώσων ήταν διακηρυγμένοι. Τόσο πριν τον πόλεμο με τα διάφορα άρθρα του Πούτιν που έχτιζε κλίμα, όσο και με την έναρξη του πολέμου, με τις απαιτήσεις τους την πρώτη μέρα για συνθηκολόγηση και τις ομιλίες στην Δούμα. Το να λέμε ότι δεν «ξέρουμε τους στόχους τους» λόγω προσωπικών συμπαθειών προς την Ρωσία, είναι στρουθοκαμηλισμός.
Οι πολιτικοί στόχοι λοιπόν ήταν η αποστρατιωτικοποίηση της χώρας, κυριολεκτικά (με οροφή στρατού, απαγόρευση βαρέων τύπων πυροβολικού, έγκριση της ρωσικής κυβερνήσεως για ασκήσεις με ξένες χώρες κ.λπ.) η δήθεν «αποναζιστικοποιήση», δηλαδή η σύλληψη και φυλάκιση όσων έκριναν οι Ρώσοι ως υπεύθυνους του Μάινταν, η με λίγα λόγια δηλαδή επιστροφή της εξουσίας στα χέρια των Ανατολικο-Ουκρανών, καθώς και εδαφικές προσαρτήσεις στην Ρωσία. Αυτές μάλιστα ήταν οι απαιτήσεις στην συνθήκη ειρήνης, ανεχόμενοι την τωρινή κυβέρνηση. Αυτοί θεωρούσαν ότι θα εγκαθιστούσαν τελείως δική τους κυβέρνηση γιατί θα την κοπανούσαν οι τωρινοί. Στην ουσία ήθελαν να ενώσουν τα τρία κράτη των Ρως σε ένα. Στο ιδανικό σενάριο γι’ αυτούς, θα αναλάμβανε νέα κυβέρνηση η οποία θα «αναγνώριζε την πραγματικότητα στο έδαφος» και θα έδινε στους Ρώσους το Ντονμπάς και χερσαίο διάδρομο με την Κριμαία. Είναι προφανές πιστεύω, ότι οι πολιτικοί στόχοι έχουν αποτύχει.
Τώρα, οι στρατιωτικοί στόχοι, ήταν πάλι συγκεκριμένοι: κατάληψη της πρωτεύουσας του αντιπάλου και περικύκλωση τη Στρατιάς του Ντονμπάς εκμηδενίζοντας έτσι την δυνατότητα του εχθρού να διεξάγει πόλεμο. Είναι επίσης προφανές ότι ούτε αυτό έγινε και δεν θα γίνει. Προσπάθησαν και απέτυχαν και στα δύο. Τώρα, προς τιμήν τους, όταν αντιλήφθηκαν ότι έχουν κανονικό πόλεμο στα χέρια τους, ανασυγκροτήθηκαν και επικεντρώθηκαν μόνο στο Ντονμπάς το οποίο είναι εφικτό στρατιωτικά για αυτούς. Ίδωμεν. Αλλά σίγουρα δεν ήταν το Ντονμπάς ο στόχος του πολέμου.
Τελικά σε τί βαθμό έχουν πρόβλημα οι Ρώσοι στην αναπλήρωση των απωλειών και την “αναγέννηση” δυνάμεων; Μήπως είναι υπερβολικές οι αναφορές Δυτικών;
Έχουν χρόνια έλλειψη πεζικού οι Ρώσοι. Πράγματι έχουν πρόβλημα στην αναπλήρωση απωλειών, κυρίως από “500άρηδες” (κωδικός για απώλειες λόγω ηθικού), αυτούς που αρνούνται δηλαδή να πάνε ξανά στο μέτωπο ή γενικά να πάνε στην Ουκρανία. Ήδη από αρχές Ιούλιου η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση διέταξε να σχηματίσει κάθε μια περιοχή, εκ των 85 της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ένα τάγμα εθελοντών για να σταλεί στο μέτωπο. Η έλλειψη ανδρών είναι που τους ανάγκασε να έχουν δευτεροκλασάτες μονάδες στο Χάρκοβο και γι’ αυτό οι Ουκρανοί τους πετάξαν πίσω.
Τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά όσο λένε τα δυτικά ΜΜΕ, και όχι «οι Δυτικοί», αλλά δεν είναι καλά γι’ αυτούς. Δεν μπορούν να προκαλέσουν ρήγματα στην άμυνα των Ουκρανών, τα οποία να εκμεταλλευτούν, και φυσικά ούτε λαβίδες και περικύκλωση δυνάμεων. Απλά, με τεράστιο όγκο πυρός, σιγά σιγά πιέζουν τους Ουκρανούς προς τα πίσω και στέλνουν μικρά τμήματα κρούσεως να ελέγξουν σημεία της άμυνας, μετά τα μπαράζ πυροβολικού. Αν αποκρουστεί το τμήμα, ξανά μπαράζ. Αυτή η τακτική δουλεύει στα μικρά οχυρωμένα χωριά όπως το Πέσκι αυτές τις ημέρες, ή σε προάστια του Ντονέσκ όπως η Μαρίνκα, ίσως ακόμα και σε κωμοπόλεις όπως το Μπαχμούτ, αλλά δεν ξέρω αν είναι εφικτό σε κανονικές πόλεις όπως το Κράματορσκ. Και στο Σεβεροντονέτσκ έτσι κάνανε οι Ρώσοι, και οι Ουκρανοί τους αφήσαν σκοπίμως να μπούνε στην πόλη, μέχρι το κέντρο, τους τραβήξαν μέσα και τότε τους χτυπήσαν με συγκεντρωμένο πυροβολικό. Και μετά εξελίχθηκε η μάχη σε οδομαχίες. Γι’ αυτό λέω ότι στα χωριά πιάνει αυτό, σε πόλεις όμως;
Οι Ουκρανοί, πώς αντιμετωπίζουν το συγκεκριμένο πρόβλημα προσωπικού;
Με επιστράτευση και εκπαίδευση ανδρών σε άλλες χώρες. Έχουμε πολύ ταχύτερη αναγέννηση δυνάμεων από τους Ρώσους.
Πώς κρίνεις την απόδοση των Εδαφικών Δυνάμεων Άμυνας (Territorial) των Ουκρανών;
Κοίτα είναι πολύπλοκο το θέμα. Στα χαρτιά οι Territorial είναι μόνο για να κρατάνε έδαφος, κακής ποιότητος μονάδες. Αλλά στην πράξη έχουν καλύτερης ποιότητος προσωπικό από τις μονάδες ελιγμού γιατί είναι εθελοντές όλοι, ενώ των άλλων είναι επίστρατοι, με το κλασικό look του μίζερου κληρωτού που έχει και ο ΕΣ. Από την άλλη βέβαια, έχουν χειρότερο επίπεδο εκπαίδευσης, στα χαρτιά πάλι. Το θέμα είναι ότι επειδή πρώτα απ’ όλα είναι εθελοντές και κανονικοί άνθρωποι, όχι μίζεροι επίστρατοι ή “καραβανάδες” (με την κακή έννοια του όρου, του μόνιμου που απλά ξέρει να ελέγχει τα κουρέματα των στρατιωτών και να τους βάζει για αγγαρείες, χωρίς επαγγελματική κατάρτιση) έχουν πιο πολλές δυνατότητες ως προσωπικό. Όλος ο βαρύς οπλισμός βέβαια, πάει στις μονάδες ελιγμού, οπότε οι Territorial έχουν μικρότερες δυνατότητες, ως μονάδες. Αλλά κοίτα, είναι νομική η διάκριση πολλές φορές. Δηλαδή το Αζόφ Δνίπρο, η καλύτερη μονάδα όλων των Αζόφ, είναι Territorial, διότι ήταν και είναι η βασική νομική ομπρέλα που χρησιμοποιούν για να φτιάξουν νέες μονάδες οι εθελοντές. Γενικά είναι καλός θεσμός, αλλά δεν είχε γίνει σωστή προεργασία εν καιρώ ειρήνης. Ήταν μόνο στα χαρτιά οι Territorial, η εκπαίδευσή τους δεν γινόταν όπως έπρεπε, είναι από αυτά που ασκείται κριτική στην κυβέρνηση.
Τελικά οι ξένοι που έχουν έλθει για βοήθεια στην Ουκρανία, αποδίδουν ή ήταν υπερτιμημένες οι προσδοκίες;
Τί προσδοκίες να υπάρχουν από εθελοντές;
Πού βρίσκεται γενικά η προσπάθεια των Ρώσων ως προς την κατάληψη του Ντονμπάς; Μια συνολική αποτίμηση μέχρι τώρα;
Από τον Απρίλιο που ξεκίνησε ο αγώνας για το Ντονμπάς, δεν έχουν πετύχει σπουδαία πράγματα. Καθυστέρησαν στο Σεβεροντονέσκ πέφτοντας στην παγίδα των Ουκρανών, ολοκλήρωσαν το τυπικό της καταλήψεως της καταδικασμένης Μαριουπόλεως, κατέλαβαν το Λουσυτσάνκ (εκεί κάναν μια αξιοπρεπή επιτυχία σπάζοντας την άμυνα των Ουκρανών στη Μύρνα Ντολίνα, εξαναγκάζοντας τους Ουκρανούς σε πρόωρη σύμπτυξη από το Ζολότε και τελικά σε σύμπτυξη από το Λουσυτσάνκ) αλλά μέχρι εκεί. Αυτά τα μέρη συνορεύουν κυριολεκτικά με την Ρωσία, δεν ετίθετο θέμα ποτέ να κρατηθεί άμυνα μέχρις εσχάτων, όπως θεωρώ θα γίνει στο Κράματορσκ αν ποτέ φτάσουν εκεί οι Ρώσοι. Δηλαδή τώρα πολεμάνε στα προάστια του Ντονέσκ, της πόλης του Ντονέσκ. Το έχουν καταλάβει και οι ίδιοι ότι δεν πάνε καλά.
Την στιγμή που μιλάμε πολιορκούν το Πέσκι, ένα χωριό κοντά στο αεροδρόμιο του Ντονέσκ, και την Μαρίνκα, ένα προάστιο του Ντονέσκ. Δόθηκε προτεραιότητα σε αυτά τα δύο μέρη από τον υπουργό Αμύνης της Ρωσίας πριν ένα μήνα, γιατί από αυτά χτυπούσαμε την ίδια την πόλη του Ντονέσκ.
Η κατάληψη εδαφών από τους Ρώσους, έστω και αργά, πόσο ανταποκρίνεται στην τακτική των Ουκρανών να καθυστερήσουν, ματώνοντας όσο μπορούν τον επιτιθέμενο και κερδίζοντας χρόνο; Μήπως αυτό είναι απλώς “σύνθημα” για να δικαιολογηθεί η αδυναμία αποτελεσματικότερης προβολής άμυνας;
Η εφεδρεία που σχηματίζεται τόσο καιρό από τους Ουκρανούς, δεν έχει εμπλακεί ακόμα μαζικά. Υποτίθεται ότι θα χρησιμοποιηθούν για Χερσώνα. Αλλα οι Ρώσοι έχουν μεγάλη υπεροχή σε τεχνικά μέσα. Πυροβολικό, drones, ραντάρ, Α/Α, άρματα κ.λπ. Δηλαδή η άμυνα κερδίζεται στην τελική της φάση με αντεπίθεση, οπότε για να πεις ότι κέρδισες τον αντίπαλο κανονικά στο Ντονμπάς, πρέπει να αντεπιτεθείς. Δεν βλέπω να υπάρχουν οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο εκεί, οπότε ναι, επιβραδυντικός αγώνας μέχρι την γραμμή Κράματορσκ – Σλαβιάνσκ μέχρι να έλθει κι άλλος οπλισμός από την Δύση, και αν έχουν λήξει οι επιχειρήσεις προς Χερσώνα μέχρι τότε, ίσως γίνει μεταφορά των εφεδρειών στο Κράματορσκ για την τελική μάχη, το “showdown”. Εκτός και αν προτιμηθεί η επίθεση προς Ζαπορίζια, που εκεί ακόμα και τώρα είναι αδύναμοι οι Ρώσοι, ίσως δούμε καμμιά επιχειρησιακή έκπληξη και αντί για Χερσώνα πάμε Ζαπορίζια. Αλλά ξέροντας τους δύο λαούς, θα στοιχημάτιζα ότι δεν θα δούμε τέτοια έκπληξη.
Το ρωσικό Πυροβολικό εξακολουθεί να αποδίδει όπως πριν;
Καλύτερα από πριν. Όσο περνάει ο καιρός θα καλυτερεύουν. Θα έρχονται περισσότερα drone, ραντάρ αντιπυροβολικού κ.λπ. Αλλά γενικά πάσχουν στο πεζικό. Αν το πεζικό δεν κάνει κλήση πυρών, τότε το πυροβολικό πού ρίχνει όταν υποστηρίζει την επίθεση του πεζικού; Καταλήγεις να κάνεις το αντίθετο, δηλαδή το πυροβολικό να δρα και το πεζικό να “υποστηρίζει” το πυρ του πυροβολικού με μικρές κρούσεις, αυτό που γίνεται τώρα δηλαδή όπως σου περιέγραψα στην αρχή.
Το Πυροβολικό Μάχης των Ουκρανών, δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει; Να περιορίσει την δράση του;
Υστερούμε σε αριθμούς. Όταν κάποιος έχει 20 πυροβολαρχίες και εσύ 8, τότε άνετα βάζει 8 δικές του σε καθήκοντα αντιπυροβολικού και έχει 12 να υποστηρίζουν το πεζικό, ή στην περίπτωση των Ρώσων να κάνουν την κρούση. Ενώ εσύ από τις 8 σου, βάζεις 2 σε αντιπυροβολικό και τις 6 να υποστηρίζουν τα τμήματά σου. Ή βάζεις και τις 8 σε διπλά καθήκοντα. Όσο καλύτερο και να είναι το δικό σου Πυροβολικό, λόγω δυτικής τεχνολογίας ή καλύτερη εκπαίδευση των πληρωμάτων (όχι τόσο καλύτερη από τον αντίπαλο φυσικά) αναγκάζεσαι να το διασπείρεις, να αλλάζει θέση μετά από κάθε βολή, οπότε μειώνεις την αποτελεσματικότητά σου.
Πώς κρίνεις την επίδραση των HIMARS και MLRS στον πρώτο μήνα επιχειρησιακής δράσης;
Έδωσε στους Ουκρανούς τη δυνατότητα να καταφέρνουν επιχειρησιακά πλήγματα στον αντίπαλο. Αποθήκες πυρομαχικών, στρατώνες, καύσιμα κ.λπ. Δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα πριν. Γι’ αυτό και κλαίγονται οι Ρώσοι («Μα να μας χτυπάνε πίσω;»). Το πρόβλημα είναι κατ’ εμέ, πώς θα χρησιμοποιήσουν το όπλο αυτό τακτικά οι Ουκρανοί. Δηλαδή να χτυπήσουν εχθρικό πυροβολικό ή να υποστηρίξουν μια επίθεση. Θα το δούμε στους επομένους μήνες.
Ρωσική Αεροπορία “υπάρχει”;
Οι περισσότεροι πολίτες που παρακολουθούν την κατάσταση, και δυστυχώς και οι λαλίστατοι απόστρατοί μας, έχουν φτάσει στο συμπέρασμα, στο τελείως αυθαίρετο συμπέρασμα, ότι οι Ρώσοι δεν χρησιμοποιούν την αεροπορία τους διότι δεν θέλουν να πλήξουν πολύ τον αντίπαλο για λογούς ανθρωπιστικούς. Ή ακόμα, διάβασα κάπου ότι δεν την βγάζουν έξω, διότι δεν την χρειάζονται. Δηλαδή αν είναι δυνατόν! Φυσικά και την χρησιμοποιούν, κάνουν 300-400 εξόδους την ημέρα. Τα στρατηγικά τους βομβαρδιστικά ρίχνουν από την Κασπία σχεδόν κάθε μέρα. Αν θυμάσαι σε πόντκαστ που κάναμε πριν τον πόλεμο, είχα πει ότι δεν θα κερδίσουν αεροπορική υπεροχή οι Ρώσοι, σε περίπτωση πολέμου, λόγω κακής αεροπορίας τους και ύπαρξης δικής μας αεράμυνας.
Με λίγα λόγια, την χρησιμοποιούν την αεροπορία τους. Απλά η Ρωσική Αεροπορία είναι κακή. Τώρα μαθαίνουν πώς η αεροπορία μπορεί να υποστηρίζει τα στρατεύματα εδάφους κατά την επίθεση. Όταν λέμε τώρα, εννοούμε κυριολεκτικά τώρα. Πριν δυο μήνες αρχίσαν να εφαρμόζουν κάτι τέτοιο εμβρυακά. Μέχρι τώρα, απλά πετούσαν μέχρι το ΠΟΤ το δικό τους, ποτέ πάνω από τις γραμμές τις δίκες μας, και ρίχναν με τις ρουκέτες στα τυφλά. Έτσι δεν καταστρέφεις το εχθρικό πυροβολικό ή τα ραντάρ του. Γι’ αυτό και αναγκάζονται να χρησιμοποιούν τους πυραύλους τους βαλλιστικούς ως επιχειρησιακή υποστήριξη, στη θέση της αεροπορίας. Όταν ο μέσος Ρώσος πιλότος έχει 40 ώρες πτήσεως το χρόνο στα χαρτιά, ενώ ο μέσος ΝΑΤΟϊκός έχει 130 πραγματικές, καταλαβαίνεις.
Συνέχεια εδώ
