Το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο της Γερμανίας (Bundestag) αναγνώρισε ως γενοκτονία της ΕΣΣΔ τον Μεγάλο Λιμό στην Ουκρανία την περίοδο 1932-1933
Υπέρ του ψηφίσματος τάχθηκαν όλα τα κόμματα εκτός από την Αριστερά και την ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD).
Το Χολοντομόρ, όπως ονόμασαν τον λιμό οι Ουκρανοί (από τις λέξεις «holod», που σημαίνει «πείνα», και «mor», που σημαίνει «εξόντωση»), «συνιστά έγκλημα κατά της ανθρωπότητας», αναφέρεται στο κείμενο που εγκρίθηκε από την Bundestag.
Το ψήφισμα που ενέκρινε η γερμανική Βουλή αναφέρεται στις προσπάθειες της σοβιετικής ηγεσίας να ελέγξει και να καταστείλει τους αγρότες καθώς και την ουκρανική κουλτούρα και γλώσσα μέσω της πείνας και της καταστολής.
Την απόφαση χαιρέτισε αμέσως ο πρέσβης της Ουκρανίας στο Βερολίνο, ο Ολέξιι Μακέγιεφ, κάνοντας λόγο, σε δήλωσή του στη Deutsche Welle, για «πολύ σημαντική απόφαση την οποία οι Ουκρανοί περίμεναν για δεκαετίες».
Εκτός από την Ουκρανία και τη Γερμανία, τον Μεγάλο Λιμό έχουν ακόμη αναγνωρίσει ως γενοκτονία, σύμφωνα με το αρχείο του Μουσείου Χολοντομόρ, η Αυστραλία, η Βραζιλία, ο Ισημερινός, η Εσθονία, ο Καναδάς, η Κολομβία, η Γεωργία, η Ουγγαρία, η Λετονία, η Λιθουανία, το Μεξικό, η Παραγουάη, το Περού, η Πολωνία, η Πορτογαλία, η Τσεχία, οι ΗΠΑ και το Βατικανό.
Ωστόσο η Μόσχα σήμερα απέρριψε τον όρο «γενοκτονία» υποστηρίζοντας ότι εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν σε όλη τη Σοβιετική Ένωση!
«Οι Γερμανοί προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία τους (…) να υποβαθμίσουν τη δική τους ενοχή και να θολώσουν τη μνήμη των αμέτρητων εγκλημάτων πρωτοφανούς φύσης που διέπραξε η ναζιστική Γερμανία στη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου» λένε...
Το ρωσικό υπουργείο κατηγόρησε εξάλλου το γερμανικό κοινοβούλιο ότι «αναβιώνει τη φασιστική ιδεολογία του φυλετικού μίσους και των διακρίσεων και αποπειράται να απαλλάξει τον εαυτό του από τις ευθύνες του για εγκλήματα πολέμου».
Το έγκλημα της γενοκτονίας των Ουκρανών, ο Μεγάλος Λιμός της Ουκρανίας (1932-1933) ήταν ένα από τα μεγάλα εγκλήματα της σοβιετικής Ρωσίας.
Ταυτόχρονα υπήρξε και η μεγαλύτερη εθνική καταστροφή στην ιστορία της Ουκρανίας. Εξοντώθηκαν κυριολεκτικά από την πείνα 12 εκατομμυρίων Ουκρανών.
Πρώτα ήρθε μια «ευρεία, βίαιη εκκαθάριση Ουκρανών διανοουμένων μαζί με ιερείς και θρησκευτικές δομές». Την ίδια στιγμή που προωθούσαν αυτήν την απόπειρα διάλυσης της ουκρανικής κουλτούρας, τα σοβιετικά ανώτερα στελέχη εφάρμοζαν επίσης το πενταετές σχέδιο του Στάλιν για εκβιομηχάνιση, εξυγίανση και κολεκτιβοποίηση, συμπεριλαμβανομένης ολόκληρης της γεωργικής παραγωγής. Αυτή ήταν η εποχή του κουλάκου, ή του «εύπορου αγρότη», ενός όρου που εφευρέθηκε για να ντροπιάσει όποιον αντιστεκόταν σε αυτή τη διαδικασία.
Κάθε ''κουλάκος'' αντιμετώπισε μια φρικτή μοίρα, εξορία, φυλάκιση, ακόμη και εκτέλεση. Όσοι αγρότες απέμειναν ζωντανοί έπεσαν θύματα του σχεδιασμένου λιμού.
90 χρόνια μετά τα θύματα της κομμουνιστικής θηριωδίας παραμένουν αδικαίωτα. Η απλή αναγνώριση του απάνθρωπου εγκλήματος ως «γενοκτονία» είναι κάτι αλλά δεν είναι αρκετό. Η Ρωσία πρέπει να λογοδοτήσει και να πληρώσει για τα εκατομμύρια των νεκρών και τα δεινά που προκάλεσε σε ολόκληρο τον κόσμο.
RV